Billy Idol

Billy Idol urodził się 30 listopada 1955 roku w Stanmore w brytyjskim hrabstwie Middlesex jako William Albert Michael Broad. Billy Idol część dzieciństwa spędził na Long Island w Nowym Yorku, choć jego rodzina po kilku latach powróciła do Wielkiej Brytanii, aby osiąść w Worthing w południowo wschodniej części kraju.


Był przez krótki okres studentem Sussex University, ale zainspirowany punkową ideologią porzucił naukę i przystąpił do słynnego fan klubu Sex Pistols - Bromley Contingent. W 1976 roku został gitarzystą wywodzącej się z tego nieformalnego stowarzyszenia grupy Siouxie & The Banshees, a później przyłączył się do zespołu Chelsea. W tym czasie zaczął używać swojego pseudonimu Idol, poza zwykłym znaczeniem odnoszącego się podobno także do słowa "idle" (leniwy, bezczynny), którym często określali go nauczyciele. W Chelsea poznał Tony'ego Jamesa, z którym wkrótce postanowili założyć własną kapelę. Nazwali ją Generation X (Generacja X), wzorując się na socjologicznej książce opisującej młode pokolenie.

Idol, jako główny wokalista i gitarzysta, spędził wspólnie z Generation X kilka kolejnych lat. Grupie udało się nagrać trzy płyty i zdobyć popularność w kraju, czego potwierdzeniem był udział w kultowym programie BBC "Top of the Pops" (jako jedna z pierwszych kapeli punk w historii). Na początku lat 80-tych nasilały się spory wewnątrz zespołu, dotyczące rodzaju granej muzyki. Niektórzy chcieli pozostać przy tradycyjnym punku, zaś między innymi Idol wolał nagrywać bardziej przystępną i komercyjną muzykę. Wkrótce opuścił zespół i wyjechał do Nowego Jorku, aby pracować nad solową płytą.

Po wydaniu w 1981 roku EP-ki "Don't Stop" Billy Idol zadebiutował rok później longplayem zatytułowanym po prostu "Billy Idol". Od początku kariery muzyk używał punkowej stylistyki, ale przerabiając ją na użytek bardziej nadających się do radia i klubów, i mieszając z popem. Debiut został dosyć dobrze przyjęty po obu stronach oceanu, choć nie zdołał zawojować amerykańskiego rynku muzyki.

Udało mu się to dopiero po wydaniu w grudniu 1983 roku kolejnego albumu, "Rebel Yell". Billy Idol stał się niemal natychmiast wielką gwiazdą popu i rocka. W szybkim wzroście popularności Idola pomogły nie tylko przebojowe i wpadające w ucho piosenki. Często przywołuje się przykład muzyka jako jednej z pierwszych gwiazd, które najwięcej skorzystały z umiejętnej promocji za pośrednictwem MTV. Do większości singli powstały teledyski, emitowane później w tej stacji i docierające do jeszcze większej liczby zainteresowanych muzyką widzów telewizji. Ostatecznie drugi album Idola sprzedał się w nakładzie zapewniającym mu status podwójnej platyny i trwałe miejsce wśród gwiazd muzyki rozrywkowej lat 80-tych.

Dopiero trzy lata później ukazała się kolejna płyta Idola. Był to wydany w 1986 roku krążek "Whiplash Smile", jeden z najlepszych w karierze muzyka. Popularnością i wynikami sprzedaży potwierdził on tylko status supergwiazdy w USA i Europie. Artysta przypomniał o sobie także wydaną nieco później w Stanach Zjednoczonych (a wcześniej w Anglii) płytą "Vital Idol", kompilacją najlepszych singli.

Po wydaniu czwartej płyty, Idola opuścił jego wieloletni gitarzysta Steve Stevens. Sam piosenkarz także postanowił nieco odpocząć od wielkiej sławy i przeprowadził się do Los Angeles. Wciąż był jednak znany z prawdziwie rockowego stylu życia. Jego zamiłowanie do szybkiej jazdy na motocyklu omal nie zakończyło się tragicznie, gdy w lutym 1990 roku uległ wypadkowi w Hollywood. Skończyło się na groźnym wielokrotnym złamaniu kości w nodze oraz ogólnych obrażeniach, z którymi poradzili sobie lekarze.

Wypadek nie przeszkodził w wydaniu kolejnej płyty, choć muzyk nadal miał problemy z poruszaniem się o własnych siłach. W maju 1990 roku ukazał się album "Charmed Life", znany głównie z singlowej piosenki "Cradle of Love", do której reżyser David Fincher nakręcił zaskakujący i pomysłowy teledysk z nastolatką rozbierającą się dla swojego sąsiada.

Złamanie nogi przeszkodziło Idolowi w innym ważnym dla niego projekcie. Miał on zapewnioną rolę w biograficznym filmie "The Doors" Oliviera Stone'a, lecz ze względu na stan zdrowia pojawia się tam jedynie epizodycznie. Mimo tego Idol nie odwołał wyczerpującej trasy koncertowej.

W 1993 roku wydał dość awangardową jak na tamte czasy płytę "Cyberpunk", nagraną głównie przy użyciu komputera. Choć doceniony ze względu na nowatorstwo, eksperymentalny album zebrał raczej negatywne recenzje jeśli chodzi o samą muzykę. Co gorsze, nieprzychylnie odnieśli się do jego pomysłu miłośnicy cyberpunku i internetu.

Na kolejnych kilka lat Idol zniknął ze sceny muzycznej i poświęcił się wychowaniu dzieci. Powrócił dopiero w 1996 roku, kiedy to zagrał w kryminalnym filmie "Czas wściekłych psów" ("Mad Dog Time"). Większe uznanie przyniósł mu jednak udział w dwa lata późniejszej komedii "Od wesela do wesela" ("The Wedding Singer").

Aż do początku XXI wieku Billy Idol był nieobecny na scenie muzycznej. Nie tworzył nowych piosenek, a jedyne płyty jakie wydawał stanowiły zbiory największych hitów. Dopiero w 2001 roku zaczął pracę nad materiałem, ponownie współpracując ze Steve'em Stevensem. Jednym ze znaków, wskazujących na powrót aktywności muzyka był wielki koncert zagrany w czasie rozgrywek finałowych ligi rugby w Australii.

Dopiero w 2005 roku, po ponad 12-letniej przerwie Idol wydał kolejny longlay, zatytułowany "Devil's Playground". - Chcieliśmy zrobić to tak jak zwykle, jako prawdziwy zespół, grający razem piosenki - mówił piosenkarz w wywiadzie dla Askmen.com. - Nie wszyscy nadal tak nagrywają. Myślimy, że to był dobry pomysł, żeby grać razem, zwłaszcza, że już tak robiliśmy. To miało sens, bo jako grupa możemy sami nagrać całą muzykę i zrobić to naprawdę dobrze.

Skutkiem takiego podejścia był powrót Idola do ostrzejszego gitarowego grania, tak, jakby chciał zapomnieć o nieudanym eksperymencie z poprzednią płytą. Mimo ogromnej popularności, zdobytej w latach 80., najnowszy krążek nie przyniósł muzykowi wielkiego uznania. Oczywiście jego koncerty nadal przyciągają tłumy, ale bardziej na zasadzie chęci zobaczenia wielkiej gwiazdy, niż posłuchania świeżej i interesującej muzyki.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Dancing with Myself	Gen X	11.1980	-	-	Chrysalis CHS 2444	[written by Billy Idol, Tony James][produced by Keith Forsey][27[27].Hot Disco/Dance;Chrysalis 2488 12"]
Mony mony	Billy Idol	09.1981	-	107[3]	Chrysalis 2543 [US]	[written by Tommy James, Bo Gentry, Ritchie Cordell, and Bobby Bloom][produced by Keith Forsey]
Hot in the city/Dead on arrival US side B:Hole in the wall	Billy Idol	08.1982	58[5]	23[27]	Chrysalis CHS 2625	[written by Billy Idol][produced by Keith Forsey]
White wedding/Dead on arrival	Billy Idol	10.1982	-	108[2]	Chrysalis CHS 2648 [US]	[written by Billy Idol][produced by Keith Forsey][10[18].Hot Disco/Dance;Chrysalis 42 685 12"]
White wedding/Hole in the wall	Billy Idol	05.1983	-	36[13]	Chrysalis CHS 2656	[written by Billy Idol][produced by Keith Forsey]
Dancing with myself/Love calling [Rub a dub dub mix]	Gen X	09.1983	-	102[10]	Chrysalis 47 723 [US]	[written by Billy Idol, Tony James][produced by Keith Forsey]
Rebel yell/Crank call	Billy Idol	02.1984	6[18]	46[14]	Chrysalis IDOL 2	[written by Billy Idol][produced by Keith Forsey][50[9].Hot Disco/Dance;Chrysalis 42 762 12"]
Eyes without a face/The dead next door US side B:Blue highway	Billy Idol	06.1984	18[13]	4[22]	Chrysalis IDOL 3	[written by Billy Idol,Steve Stevens][produced by Keith Forsey][63[2].Hot Disco/Dance;Chrysalis 42 786 12"]
Flesh for fantasy/Blue highway US side B:The dead next door	Billy Idol	09.1984	54[3]	29[12]	Chrysalis IDOL 4	[written by Billy Idol,Steve Stevens][produced by Keith Forsey][21[9].Hot Disco/Dance;Chrysalis 42 810 12"]
Catch my fall/Daytime Drama	Billy Idol	10.1984	-	50[11]	Chrysalis 42 840 [US]	[written by Billy Idol][produced by Keith Forsey]
White wedding/Flesh for fantasy	Billy Idol	06.1985	6[17]	-	Chrysalis IDOL 5	[silver -UK][written by Billy Idol][produced by Keith Forsey]
To be a lover/All summer single	Billy Idol	09.1986	22[8]	6[18]	Chrysalis IDOL 8	[written by William Bell, Brooker T. Jones][produced by Keith Forsey][#45 hit for William Bell in 1969]
Don' t need a gun/Fatal charm	Billy Idol	02.1987	26[5]	37[9]	Chrysalis IDOL 9	[written by Billy Idol][produced by Keith Forsey][33[6].Hot Disco/Dance;Chrysalis 43 090 12"]
Sweet sixteen/Beyond belief	Billy Idol	05.1987	17[9]	20[14]	Chrysalis IDOL 10	[written by Billy Idol][produced by Keith Forsey]
Mony mony [live]/Shakin' all over [live]	Billy Idol	09.1987	7[11]	1[1][22]	Chrysalis IDOL 11	[written by Bobby Bloom/Bo Gentry/Richie Cordell/Tommy James][produced by Keith Forsey][original by Tommy James & The Shondells]
Hot in the city/Catch my fall	Billy Idol	01.1988	13[9]	48[10]	Chrysalis IDOL 12	[written by Billy Idol][produced by Keith Forsey]
Catch my fall/All summer single	Billy Idol	08.1988	63[3]	-	Chrysalis IDOL 13	[written by Billy Idol][produced by Keith Forsey]
Cradle of love/311 man	Billy Idol	04.1990	34[4]	2[24]	Chrysalis IDOL 14	[gold-US][written by Billy Idol,David Werner][produced by Keith Forsey][original by Johnny Preston 1960r][piosenka z filmu "The adventures of Ford Fairlane"]
L.A. Woman/License to thrill	Billy Idol	07.1990	70[3]	52[9]	Chrysalis IDOL 15	[written by John Densmore,Ray Manzarek,Robby Krieger,Morrison][produced by Keith Forsey][original by Doors]
Prodigal blues/Mark of Caine	Billy Idol	12.1990	47[4]	-	Chrysalis IDOL 16	[written by Billy Idol][produced by Keith Forsey]
Shock to the system/Heroin	Billy Idol	06.1993	30[3]	105[5]	Chrysalis CHS 3994	[written by Billy Idol,Mark Younger-Smith][produced by Keith Forsey][16[10].Hot Disco/Dance;Chrysalis 24 826 12"]
Speed /Rebel yell [acoustic]	Billy Idol	09.1994	47[4]	-	Fox 74321223472	[written by Billy Idol/Steve Stevens][produced by Billy Idol/Stevens/Sail][tytułowa piosenka z filmu]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Don' t stop	Billy Idol	10.1981	-	71[68]	Chrysalis 4000 [US]	[produced by Keith Forsey]
Billy Idol	Billy Idol	07.1982	-	45[104]	Chrysalis CHR 1377	[gold-US][produced by Keith Forsey]
Vital Idol	Billy Idol	06.1985	7[34]	10[29][10.87]	Chrysalis CUX 1502	[platinium-US][gold-UK][produced by Keith Forsey]
Rebel yell	Billy Idol	09.1985	36[11]	6[82][12.83]	Chrysalis CHR 1450	[2x-platinium-US][silver-UK][produced by Keith Forsey]
Whiplash smile	Billy Idol	11.1986	8[20]	6[47]	Chrysalis CDL 1514	[platinium-US][gold-UK][produced by Keith Forsey]
Idol songs:11 of the best	Billy Idol	07.1988	2[25]	-	Chrysalis BILTVD 1	[platinum-UK][produced by Keith Forsey]
Charmed life	Billy Idol	05.1990	15[8]	11[39]	Chrysalis CHR 1735	[platinium-US][gold-UK][produced by Keith Forsey]
Cyberpunk	Billy Idol	06.1993	20	48[7]	Chrysalis CHR 6000	[produced by Robin Hancock]
Greatest hits	Billy Idol	04.2001	171[8]	74[24]	Chrysalis 28 812 [US]	[platinium-US][gold-UK]
Devil's playground	Billy Idol	04.2005	78[3]	-	Sanctuary SANCD 339	[produced by Keith Forsey]
The Very Best of Billy Idol: Idolize Yourself	Billy Idol	08.2008	37[4]	-	EMI 2151402	[produced by Keith Forsey/Robin Hancock/Billy Idol/Steve Stevens/Ralph Sall]
Kings & Queens of the Underground	Billy Idol	11.2014	35[2]	34[2]	BFI BFI 0706	[produced by Greg Kurstin, Trevor Horn]