Dla firmy Decca nagrał, już jako Paul Raven, pierwszy singel Alone In The Night/Too Proud, wydany w styczniu 1960r. Niedługo potem związał się z Parlophone i zrealizował kolejne płytki, Walk On Boy/All Grown Up z sierpnia 1961 i Tower Of Strength (piosenka Burta Bacharacha)/Livin' The Blues z listopada tego roku. W tym czasie wystąpił też w filmie - Stranger In The City (1961).
Niestety, nie udało mu się przebić wśród wielu podobnych wokalistów ery beatu i w następnym okresie ograniczył się do występów, głównie w niemieckich klubach, z towarzyszeniem orkiestry rozrywkowej Mike'a Leandera, a następnie zespołu Boston International, który się z niej wyłonił. Działał też jako wokalista sesyjny; wspomagał w studiu m.in. Tommy'ego Steele'a, Adama Faitha i Engelberta Humperdincka. Bez powodzenia zabiegał o główną rolę w filmie Privilege (Przywilej; 1967, reż. Peter Watkins). Z nieco większym sukcesem próbował sił w zawodzie producenta nagrań; współpracował m.in. z The Poets. W 1968r podpisał kontrakt z wytwórnią MCA i w następnym okresie nagrał dla niej kilka singli z balladowym i soulowym repertuarem: jako Paul Monday Musical Man/Wait For Me z czerwca 1968r i Here Comes The Sun/Musical Man z października 1969r, znowu jako Paul Raven Soul Thing/We'll Go Where The World Can't Find Us z sierpnia 1968 i Stand/Soul Thing z. lipca 1970r, a wreszcie jako Rubber Bucket We Are Living In One Place/Take Me Away z października 1969r. Wszystkie powstały we współpracy z Leanderem - jako producentem, a często także kompozytorem (wyjątkami były m.in. piosenki Here Comes The Sun George'a Harrisona z repertuaru The Beatles i Stand zespołu Sly And The Family Stone).
Żaden nie zyskał popularności i umowa nie została przedłużona, ale w okresie jej obowiązywania wokalista zdążył jeszcze wziąć udział w rejestracji studyjnej wersji musicalu Jesus Christ Superstar Andrew Lloyda Webbera i Tima Rice'a (MCA, 1970; zaśpiewał partie dwóch kapłanów). W 1970r nagrał pod kierunkiem Leandera i przy pomocy muzyków Boston International prosty, ale efektowny, rozciągnięty do piętnastu minut utwór Rock And Roll, zwracający uwagę skandowaną raczej niż śpiewaną partią wokalną, hipnotyzująco jednostajnym, gitarowym akompaniamentem i wyeksponowanym, potężnym uderzeniem bębnów. Kompozycja zainteresowała firmę Bell. I w marcu 1972 ukazała się rozcięta na dwie części na singlu Rock And Roll Part 2/Rock And Roll Part 1. Ponieważ bardzo różniła się od wcześniejszych propozycji artysty, trzeba było wymyślić nowy pseudonim. Rozważano takie propozycje, jak Terry Tinsel, Stanley Sparkle i Vicky Vomit, ale ostatecznie na nalepce pojawiły się imię i nazwisko Gary Glitter. Z początku płytka przeszła bez echa, ale grana przez Radio One i Radio Luxembourg trafiła w końcu, w czerwcu tego roku, na listy przebojów i odniosła ogromny sukces. Był to początek wielkiej kariery wokalisty, który w krótkim czasie awansował na jedną z największych gwiazd ery glam rocka.
Ubrany w skrzący się od złoceń strój i buty na koturnach, nazywany przez dziennikarzy złośliwie „Misiem Yogi, który udaje Davida Bowiego", wykrzykiwał z powodzeniem słowa cudownie prostackich, dynamicznych utworów tworzonych według wzoru, jakim był Rock And Roll. A towarzyszyła mu nieodmiennie grupa nazwana z początku The Glittermen, później zaś The Glitter Band, stworzona przez muzyków Boston International, od 1974 znana też z własnych nagrań. Wszystkie jego single dla Bell zrobiły furorę na listach przebojów w Wielkiej Brytanii i innych krajach europejskich (kilka pojawiło się też w zestawieniach w Stanach). Oprócz Rock And Rolla wydał w tym czasie:I Didn't Know I Loved You (Till I Saw You Rock And Roll)/Hard On Me z września 1972r, Do You Wanna Touch Me (Oh Yeah)/ I Would If I Could ze stycznia 1973r, Hello Hello I'm Back Again/I.O.U. z marca, I'm The Leader Of The Gang (I Am)/Just Fancy That z lipca i I Love You Love Me Love/ Hand's Up! It's A Stick Up z listopada tego roku, Remember Me This Way/It's Not A Lot z marca 1974r, Always Yours/I'm Right You're Wrong I Win z czerwca i Oh Yes! You're Beautiful/Thank You Baby For Myself z listopada tego roku, Love Like You And Me/I'll Carry Your Picture Everywhere z kwietnia 1975r, Doing Alright With The Boys/Good For No Good z czerwca i Papa Oom Mow Mow (piosenka z repertuaru The Riivingtons)/56e Cat Alley Cat z listopada tego roku oraz You Belong To Me/Rock And Roll Part I z marca 1976r. Również albumy „Glitter" z października 1972r i „Touch Me" z maja 1973r zyskały wielką popularność. A histeryczną atmosferę jego koncertów dokumentowały płyta „Remember Me This Way" z czerwca 1974r i identycznie zatytułowany film (1974, reż. Ron Inkpen i Bob Foster), zrealizowane w listopadzie 1973 w londyńskim teatrze Rainbow.
Klapa ostatniego zestawu dla Bell, „G.G." z października 1975, dowodziła wszakże, iż publiczność zmęczyła się muzyką Glittera. W późniejszym okresie nagrywał mniej, występował rzadziej i tylko sporadycznie odnosił sukcesy. Nie miały większego powodzenia albumy „Silver Star" ze stycznia 1978r i „Boys Will Be Boys" z listopada 1984r, oba dla Aristy, „C'mon C'mon - The Gary Glitter Party Album" z listopada 1987r dla Telstar, koncertowy „Gary Glitter's Gangshow - The Gang, The Band, The Leader" z listopada 1989r dla Castle Communications i „Leader II" z 1991r dla Attitude.
Ale niektóre spośród singli nadal pojawiały się wyżej lub niżej na listach przebojów, np. And She Kissed Me/I Love You Love Me Love z września 1981r i All That Glitters (wiązanka dawnych przebojów)/Reach For The Sky z listopada tego roku, oba dla Bell, Dance Me Up/Too Young To Dance z czerwca 1984r i Another Rock And Roll Christmas/Another Rock And Roll Christmas (wersja instrumentalna) z listopada tego roku, oba dla Aristy, Frontiers Of Style/The Only Way To Survive z 1988r dla Trax oraz autobiograficzny Through The Years/Another Rock And Roll Christmas z listopada 1992r dla EMI. Przypominał się też fanom dzięki współpracy z innymi artystami, np. w 1982r wykonał z B.E.F. (British Electronic Foundation) dawny hit Elvisa Presleya Suspicious Minds, w 1986r zaśpiewał z Girlschool własny przebój I'm The Leader Of The Gang (I Am), a w 1988r na szczyty list trafiło nagranie Doctorin' The Tardis duetu K.L.F. - sygnowane nazwą The Timelords - z samplami z Rock And Rolla (później powstała też wersja z bezspośrednim udziałem Glittera).
Karierę wokalisty komplikowały wszakże uzależnienia - od alkoholu, narkotyków i hazardu. W 1980r popadł w takie długi, że musiał się ogłosić bankrutem. Ponadto w tym czasie trzykrotnie stawał przed sądem pod zarzutem jazdy samochodem po pijanemu, a w marcu 1986r w obawie przed karą więzienia próbował odebrać sobie życie (zażył silną dawkę środków nasennych). W 1996 zagrał ojca chrzestnego w scenicznej wersji opery rockowej Quadrophenia zespołu The Who. W 1997r wystąpił w filmach The Full Monty (Goło i wesoło; reż. Peter Cattaneo) i Spice World (Spice World; reż. Bob Spiers; z grupą Spice Girls w roli głównej), ale sceny z jego udziałem wycięto, gdy w tym samym roku stał się bohaterem głośnego skandalu. Oddany w listopadzie do naprawy komputer zdradził jego zainteresowanie dziecięcą pornografią. Do akcji wkroczyła policja, podczas rewizji w należących do artysty domach, w Londynie i Wedmore, znaleziono pięćdziesiąt zdjęć ściągniętych z zakazanych stron internetowych. Stanął przed sądem i w listopadzie 1999 został skazany na cztery miesiące więzienia. Karę odbywał w zakładzie penitencjarnym Horfield w Bristolu. Odzyskał wolność w styczniu 2000, po zaledwie dwóch miesiącach, zwolniony w obawie przed samosądem ze strony współwięźniów. Spieniężył wówczas cały mąjątek i opuścił Wielką Brytanię.
W późniejszych latach żył kolejno na Kubie, w Kambodży i Wietnamie. W listopadzie 2005 został aresztowany na lotnisku w Hoszimin (dawny Sajgon) pod zarzutem molestowania seksualnego nieletnich dziewcząt i w marcu 2006 skazany na trzy lata więzienia. Oskarżenia o pedofilię wyznaczyły kres jego kariery. Trasa po kraju w grudniu 1997 pod hasłem A Night Out With The Boys, znowu z udziałem The Glitter Band, okazała się ostatnia. Nie wznowił też nagrań, chociaż jego dyskografia powiększyła się we wrześniu 2001 o jeszcze jedną płytę z premierowym materiałem, „On" (tytuł roboczy brzmiał „Lost On Life Street"), zrealizowaną jeszcze przed skazaniem, rozprowadzaną wyłącznie za pośrednictwem Internetu, ponieważ handel w Wielkiej Brytanii odmówił jej dystrybucji. W repertuarze znalazło się kilka nowych piosenek w starym stylu, jak Rock Hard Men i Never Want The Rain, oraz odświeżone wersje trzech starszych kompozycji: Hello Hello I'm Back Again, Ready To Rock i Hooked On Hollywood. Ponadto w 2004 i 2005r ukazały się dwa fanklubowe single, zawierające nigdy wcześniej nie publikowane nagrania z połowy lat dziewięćdziesiątych: Control i Field Of Dreams.
Single | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Rock And Roll Part 1/Rock And Roll Part 2 | Gary Glitter | 03.1972 | 2[14] | 7[11] | Bell 1216 | [written by Gary Glitter, Mike Leander][produced by Mike Leander] |
I didn' t know i loved you (Till I Saw You Rock And Roll)/ Hard on Me US side B:Shakey Sue | Gary Glitter | 09.1972 | 4[11] | 35[9] | Bell 1259 | [written by Gary Glitter, Mike Leander][produced by Mike Leander] |
Do you wanna touch me/ I Would If I Could But I Can't | Gary Glitter | 01.1973 | 2[11] | - | Bell 1280 | [written by Gary Glitter, Mike Leander][produced by Mike Leander] |
Hello hello i' m back again/ IOU | Gary Glitter | 04.1973 | 2[14] | - | Bell 1299 | [written by Gary Glitter, Mike Leander][produced by Mike Leander] |
I' m the leader of the gang (I Am) | Gary Glitter | 07.1973 | 1[4][12] | - | Bell 1321 | [written by Gary Glitter, Mike Leander][produced by Mike Leander] |
I love you love me love/ Hands Up It's a Stick Up | Gary Glitter | 11.1973 | 1[4][14] | - | Bell 1337 | [utwór Tommy Jamesa][written by Gary Glitter, Mike Leander][produced by Mike Leander] |
Remember me this way/ It's Not a Lot (But It's All I Got) | Gary Glitter | 03.1974 | 3[8] | - | Bell 1349 | [written by Gary Glitter, Mike Leander][produced by Mike Leander] |
Always yours / I'm Right You're Wrong I Win | Gary Glitter | 06.1974 | 1[1][9] | - | Bell 1359 | [written by Gary Glitter, Mike Leander][produced by Mike Leander] |
Oh ,yes you' re beautiful/ Thank You, Baby, For Myself | Gary Glitter | 11.1974 | 2[10] | - | Bell 1391 | [written by Gary Glitter, Mike Leander][produced by Mike Leander] |
Love like you and me/ I'll Carry Your Picture (Everywhere) | Gary Glitter | 05.1975 | 10[6] | - | Bell 1423 | [written by Gary Glitter, Mike Leander,Gerry Shepherd][produced by Mike Leander] |
Doing alright with the boys | Gary Glitter | 06.1975 | 6[7] | - | Bell 1429 | [written by Gary Glitter, Mike Leander][produced by Mike Leander] |
Papa oom mow mow | Gary Glitter | 11.1975 | 38[5] | - | Bell 1451 | [written by Carl White,Turner Wilson,Al Frazier,Sonny Harris][produced by Mike Leander][#4 hit for Rivingtons in 1962] |
You belong to me | Gary Glitter | 03.1976 | 40[5] | - | Bell 1473 | |
It takes all night long Pt. 1 | Gary Glitter | 01.1977 | 25[6] | - | Arista ARIST 85 | [written by Gary Glitter, Mike Leander][produced by Mike Leander] |
A little boogie woogie in the back of my mind/ The Treat of 42nd Street | Gary Glitter | 07.1977 | 31[5] | - | Arista ARIST 112 | [written by Gary Glitter, Mike Leander][produced by Mike Leander] |
Gary Glitter EP. | Gary Glitter | 09.1980 | 57[3] | - | GTO GT 282 | - |
And then she kissed me | Gary Glitter | 10.1981 | 39[5] | - | Bell 1497 | [written by Phil Spector,Jeff Barry,Ellie Greenwich][produced by Mike Leander] |
All That Glitters (Medley) | Gary Glitter | 12.1981 | 48[5] | - | Bell BELL 1498 | - |
Dance me up/ Too Young to Dance | Gary Glitter | 06.1984 | 25[5] | - | Arista ARIST 570 | [written by Gary Glitter, Mike Leander,Eddie Seago][produced by Mike Leander] |
Another rock and roll Christmas | Gary Glitter | 12.1984 | 7[7] | - | Arista ARIST 592 | [written by Gary Glitter, Mike Leander,Eddie Seago][produced by Mike Leander] |
And the Leader Rocks On/Let's go party | Gary Glitter | 10.1992 | 58[2] | - | EMI EM 252 | [written by Gary Glitter, Mike Leander][produced by Paul Gadd Jnr.] |
Through the Years/Another Rock And Roll Christmas | Gary Glitter | 11.1992 | 49[3] | - | EMI EM 256 | [written by Gary Glitter, M. Pearson][produced by Paul Gadd Jnr.] |
By Public Demand | Gary Glitter | 12.1995 | 50[5] | - | Carlton Sounds 3036000192 | - |
House Of The Rising Sun | Gary Glitter | 12.1996 | 81[4] | - | Attitude OYCD 002 | - |
Albumy | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Glitter | Gary Glitter | 10.1972 | 8[40] | 186[8] | Bell BELLS 216 | [produced by Mike Leander] |
Touch me | Gary Glitter | 06.1973 | 2[33] | - | Bell BELLS 222 | [produced by Mike Leander] |
Remember me this way | Gary Glitter | 06.1974 | 5[14] | - | Bell BELLS 237 | [produced by Mike Leander] |
Gary Glitter' s Greatest Hits | Gary Glitter | 03.1976 | 33[5] | - | Bell BELLS 262 | |
Many happy returns-The Hits | Gary Glitter | 11.1992 | 35[8] | - | EMI EMTV 68 | |
Ultimate | Gary Glitter | 12.1997 | 112[4] | - | Snapper |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz