Townshend jest autorem tekstów zespołu The Who. Napisał ponad 100 piosenek na 11 płyt studyjnych zespołu, włączając w to opery rockowe Tommy i Quadrophenia oraz 12 singli nie pojawiających się na żadnym albumie, utwory bonusowe. Napisał też około 100 piosenek na swoje albumy solowe. Znany jest głównie jako gitarzysta, ale śpiewa również w chórkach, gra na keyboardzie i na wielu innych instrumentach (np. na banjo, akordeonie, syntezatorze, pianinie, gitarze basowej i perkusji).
Pisał też artykuły do gazet i magazynów, recenzje książek, eseje i skrypty.
Townshend zajął 10 miejsce na liście "100 najlepszych gitarzystów wszech czasów" magazynu Rolling Stone. W 2004 roku muzyk został sklasyfikowany na 82. miejscu listy 100 najlepszych gitarzystów heavymetalowych wszech czasów według magazynu Guitar World.
Urodził się w muzykalnej rodzinie (jego ojciec Cliff Townshend był profesjonalnym saksofonistą w zespole The Squadronaires, jego matka Betty była piosenkarką, a brat Simon również został muzykiem). Od najmłodszych lat fascynował się muzyką, a pierwszą gitarę otrzymał w wieku 12 lat. Największy wpływ na jego grę wywarli: Link Wray, John Lee Hooker, Bo Diddley i Hank Marvin z zespołu The Shadows.
W 1961 Townshend dostał się na Ealing Art College i rok później on i jego szkolny znajomy John Entwistle z Acton County Grammar School stworzyli swój pierwszy zespół, The Confederates, duet w którym Townshend grał na banjo a Entwistle na rogu. W tym czasie powstał rock and rollowy zespół The Detours stworzony przez Rogera Daltreya. Zachęcony przez swojego dawnego kolegę z klasy Entwistla, Daltrey zaprosił Townshenda żeby dołączył do zespołu.
Na początku 1964, ze wzgędu na to, że inny zespół miał taką samą nazwę, The Detours zmienili nazwę na The Who. Perkusista Doug Sandom został zastąpiony przez Keitha Moona. Zespół (teraz złożony z Daltreya śpiewającego i grającego na harmonijce, Townshenda na gitarze, Entwistla na gitarze basowej i Moona na perkusji) stał się bardziej modowy za sprawą Petera Meadena który przekonał ich do zmiany nazwy na The High Numbers. Po wydaniu skrytykowanego singla "I'm the Face/Zoot Suit" porzucili Meadena i podpisali umowę z dwoma nowymi managerami, Chrisem Stampem i Kitem Lambertem. Porzucili też nazwę The High Numbers i powrócili do The Who.
Po tym jak The High Numbers na powrót stali się The Who, Townshend napisał kilka singli dla zespołu, m.in. „I Can't Explain”, „Pictures of Lily”, „Substitute”, i „My Generation”. Townshend stał się znany ze swojego ekscentrycznego stylu występowania, częstego przerywania koncertu aby w długi sposób przedstawić piosenkę, robienia 'wiatraczka' ręką, częstego rozwalania gitar na scenie i częstego walenia nią np. w mikrofon. Pierwszy raz Townshend rozwalił gitare gdy przez przypadek zepsuł szyjkę na koncercie w Harrow. Po rozwaleniu instrumentu na kawałki kontynuował na innej gitarze i udawał, że cała ta scena była zaplanowana. Rozwalanie gitary wkrótce stało się charakterystyczną częścią występów The Who, które później były urozmaicane ładunkami wybuchowymi. Na koncercie w Niemczech policjant podszedł do niego, wycelował broń i kazał mu natychmiast przestać rozwalać gitarę.
The Who rozwijało się i rozwija nadal mimo śmierci dwóch członków zespołu. Są postrzegani przez wielu rockowych krytyków jako jeden z najlepszych zespołów rockowych w przedziale od późnych lat 60 do wczesnych 80-tych. The Who kontynuują występy nawet teraz, w 21 wieku, między innymi występ na Live 8 music festival w lipcu 2005 r.
Townshend został głównym tekściarzem i liderem zespołu, napisał ponad 100 piosenek pojawiających się na 11 albumach studyjnych grupy. Wśród najbardziej znanych kompozycji jest Tommy, przez którego powstało określenie „rock opera”, oraz druga rock opera, Quadrophenia. Townshend pokazał też niesamowity talent do gry na gitarze i był niezwykle wpływowym muzykiem. W wielu piosenkach można usłyszeć Townshenda grającego na pianinie lub keyboardzie, choć na keybordzie grali zazwyczaj goście m.in. Nicky Hopkins, John Bundrick lub Chris Stainton.
Wielu gitarzystów rockowych przyznaje, że Townshend miał na nich wpływ. Gitara Jimmy'ego Page'a z zespołu Led Zeppelin była zainspirowana przez Townshenda. Jimi Hendrix, Jeff Beck, Slash i Eddie Vedder również byli zainspirowani jego grą.
Single | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Rough Boys/And I Moved | Pete Townshend | 04.1980 | 39[6] | 89[4] | Atco K 11460 | [written by Pete Townshend][produced by Pete Townshend, Chris Thomas] |
Let My Love Open The Door/Classified/Greyhound Girl | Pete Townshend | 06.1980 | 46[7] | 9[19] | Atco K 11486 | [written by Pete Townshend][produced by Pete Townshend, Chris Thomas] |
Face Dances Part Two/Man Watching | Pete Townshend | 08.1982 | - | 105[5] | Atco 7312 [US] | [written by Pete Townshend][produced by Pete Townshend] |
Uniforms (Corp D' Esprit)/Dance It Away | Pete Townshend | 08.1982 | 48[5] | - | Atco K 11751 | [written by Pete Townshend][produced by Chris Thomas] |
Face The Face/Hiding Out | Pete Townshend | 11.1985 | 89[3] | 26[16] | Atco U 8859 | [written by Pete Townshend][produced by Chris Thomas] |
English Boy | Pete Townshend | 07.1993 | 87[2] | - | Atlantic A 7370 | [written by Pete Townshend][produced by Pete Townshend] |
Let My Love Open the Door | Pete Townshend | 06.1996 | 145[1] | - | Atlantic/East West | - |
Albumy
| ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Who Came First | Pete Townshend | 10.1972 | 30[2] | 69[17] | Track 2408201 | [produced by Pete Townshend] |
Rough Mix | Pete Townshend With Ronnie Lane | 10.1977 | 44[3] | 45[12] | Polydor 2442147 | [produced by Glyn Johns] |
Empty Glass | Pete Townshend | 05.1980 | 11[14] | 5[30] | Atco K 50699 | [platinum-US][produced by Pete Townshend, Chris Thomas] |
All the Best Cowboys Have Chinese Eyes | Pete Townshend | 07.1982 | 32[8] | 26[26] | Atco K 50889 | [produced by Chris Thomas] |
Scoop | Pete Townshend | 03.1983 | - | 35[13] | Atco 90 063 [US] | [produced by Helen Wilkins ] |
White City: A Novel | Pete Townshend | 11.1985 | 70[1] | 26[29] | Atco 2523921 | [gold-US][produced by Chris Thomas] |
Deep End Live! | Pete Townshend | 10.1986 | - | 98[9] | Atco 90 553 [US] | [produced by Matt Kent, Nick Goderson, Pete Townshend] |
Another Scoop | Pete Townshend | 04.1987 | - | 198[1] | Atco 90 539 [US] | [produced by Pete Townshend] |
The Iron Man: The Musical by Pete Townshend | Pete Townshend | 07.1989 | - | 58[13] | Atlantic 81 996 [US] | [produced by Pete Townshend] |
Psychoderelict | Pete Townshend | 07.1993 | - | 118[2] | Atlantic 82 494 [US] | [produced by Pete Townshend] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz