New Musik

Brytyjska grupa popowa występująca w składzie: Tony Mansfield (gitara, instrumenty.klawiszowe, śpiew), Tony Hibbert (bas), Phil Towner (perkusja) i Clive Gates (instrumenty klawiszowe). Po skromnym sukcesie „Straight Lines" wylansowali w 1980r trzy nagrane dla GTO przeboje łączące pop z muzyką syntezatorową: „The World Of Water”, „Living By Numbers” i „Sanctuary”.

Mansfield uważał pierwszy album From A To B za podstawowy, ale kolejny, Anywhere, rozszedł się gorzej pomimo muzycznej dojrzałości. Zmiana stylu spowodowała też odejście Hibberta i Townera zastąpionych przez Cliffa Vernera (perkusja programowana). Trzeci album, Warp, miał być ostatnim. Eklektyczny, wypełniony taneczną elektroniką nawiązywał do All You Need Is Love późnych Beatlesów. Zespół wkrótce rozpadł się. Mansfield realizował nagrania Captain Sensible, Mari Wilson i Naked Eyes i nagrał dla A-Ha solowy album Hunting High And Low.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Straight Lines/On Islands	New Musik	10.1979	53[5]	-	GTO GT 255	[written by Tony Mansfield][produced by Tony Mansfield]
Living By Numbers/Sad Films	New Musik	01.1980	13[8]	-	GTO GT 261	[written by Tony Mansfield][produced by Tony Mansfield]
This World Of Water/Missing Persons/Tell Me Something New	New Musik	04.1980	31[7]	-	GTO GT 268	[written by Tony Mansfield][produced by Tony Mansfield]
Sanctuary	New Musik	07.1980	31[7]	-	GTO GT 275	[written by Tony Mansfield][produced by Tony Mansfield]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
From A to B	New Musik	05.1980	35[9]	-	GTO GTLP 041	[produced by Tony Mansfield]
Anywhere	New Musik	03.1981	68[2]	-	GTO GTLP 044	[produced by Tony Mansfield]

New Model Army

Brytyjska grupa założona w 1980r w Bradford w hr. Yorkshire (Anglia). Jej korzenie wyrastały z punku, a nazwa z protestanckiej armii Fairfaxa i Cromwella, zwycięskiej podczas XVII-wiecznej rewolucji angielskiej. Liderem grupy był Justin „SladeThe Leveller”.Sullivan (ur. w 1956 w hr. Buckinghamshiere, Anglia; gitara, śpiew). (Pseudonim nawiązywał do stronnictwa radykałów również z czasów Cromwella ). Jego poprzednim zajęciem było sprzątanie dworców i praca w wytwórni batoników Mars.

 Towarzyszyli mu: Jason Moose” Harris (ur. w 1968r; bas, gitara) i Robb Heaton (ur. w 1962r w Cheshire, Anglia; perkusja, gitara). Melanż punku, folku i rocka przysporzył zespołowi kultowej popularności zwłaszcza w kręgach niechętnych partii konserwatywnej młodych- „protestantów”. Radykalizm grupy dominował na pierwszym albumie. Kąśliwe teksty dotyczyły polityki zagranicznej („Spirit Of The Falklands”), wewnętrznej („Vengeance") i edukacyjnej („A Liberal Education"). Pochwale tradycyjnego ethosu klasy pracującej towarzyszyła tęsknota za zamierającym drobnym rzemiosłem i handlem.

 Grupa zadebiutowała publicznie na festiwalu Scamp Disco w Bradford w październiku 1980r. Po singlach nagrywanych dla Abstract Records, z których „The Price” stał się przebojem na listach niezależnych w 1984r, zespół podpisał kontrakt z   EMI. Wprawdzie współpraca „proletariuszy” z rekinami rynku wydawała się dość zaskakująca, New Model Army wyszli na niej nieźle promocyjnie i finansowo. Singel „No Rest” trafił do szerszego odbiorcy i trzeba, przyznać, że zespół nie szedł na kompromisy w muzyce i tekstach. Problemy zaczęły się, gdy podczas spektaklu BBC zespół wystąpił w koszulkach ze słusznym skądinąd sloganem „Tylko głupie gnojki biorą heroinę”, na co tradycyjni anarchopunkowcy odpowiedzieli hasłem „Tylko ,głupie gnojki dają w EMI”. Spór poszedł szybko w niepamięć, a kolejne albumy grupy wykazały jej szerokie możliwości i umiejętność zachowania stałej rzeszy fanów.
W grudniu 1991 New Model Army przeszli do wytwórni Epic. Pierwszy singel, „Here Comes The War", nie zapowiadał zwrotu w kierunku mainstreamu, czego spektakularnym dowodem był towarzyszący edycji plakat ze zwęglonymi zwłokami i instrukcją dla majsterkowiczów pragnących skonstruować bombę atomową.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The price/1984	New Model Army	11.1984	98[1]	-	Abstract ABS 0028
No rest/Heroin	New Model Army	04.1985	28[5]	-	EMI NMA 1	[written by Sullivan, Morrow, Heaton][produced by Mark Freegard]
Better than them/No sense/Adrenelin/Trust [double SP]	New Model Army	06.1985	49[2]	-	EMI NMA 2	[produced by Mark Freegard]
Brave new world/R.I.P.	New Model Army	11.1985	57[1]	-	EMI NMA 3	[written by Harris, Joolz, Sullivan, Heaton][produced by New Model Army]
51st State/Ten commandements	New Model Army	10.1986	71[2]	-	EMI NMA 4	[written by Cartwright, N.M.A.][produced by Glyn Johns]
Poison street/Courage	New Model Army	02.1987	64[1]	-	EMI NMA 5	[written by Sullivan, Heaton][produced by Glyn Johns]
White coats/The charge/Chinese whispers/My country	New Model Army	06.1987	50[3]	-	EMI NMA 6	[produced by Sullivan, Heaton]
Stupid questions/Nothing touches	New Model Army	01.1989	31[3]	-	EMI NMA 7	[written by Sullivan, Heaton ][produced by NMA]
Vagabonds /Dead eye	New Model Army	02.1989	37[3]	-	EMI NMA 8	[written by Sullivan][produced by New Model Army]
Green and grey/The charge [live]	New Model Army	06.1989	37[3]	-	EMI NMA 9	[written by Sullivan, Heaton][produced by Tom Dowd]
Get me out/Prison	New Model Army	08.1990	34[3]	-	EMI NMA 10	[written by Sullivan, Heaton][produced by New Model Army]
Purity [Is a lie]/Vengeance (Live)	New Model Army	10.1990	61[2]	-	EMI NMA 11	[written by Sullivan]
Space [live]/Family life	New Model Army	05.1991	39[2]	-	EMI NMA 12	[written by Sullivan, Nelson, Heaton][produced by New Model Army]
Here comes the war/Modern times	New Model Army	01.1993	25[2]	-	Epic 6589352	[produced by Niko Bolas]
The Ballads EP.	New Model Army	07.1993	51[1]	-	Epic 6592492
Wonderful way to go/Refugee	New Model Army	05.1998	78[2]	-	Eagle EAG 021
BD3	New Model Army	06.2006	116[1]	-	Attack ATKS 11032

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Vengeance	New Model Army	05.1984	73[5]	-	Abstract ABT 008	[produced by Mond Cowie, New Model Army]
No rest for the wicked	New Model Army	05.1985	22[3]	-	EMI NMAL 1	[produced by Mark Freegard, John Cornfield, New Model Army, Dr Volkmar Kramarz]
The ghost of cain	New Model Army	10.1986	45[3]	-	EMI EMC 3516	[produced by Glyn Johns]
Thunder and consolation	New Model Army	02.1989	20[3]	-	EMI EMC 3552	[produced by Tom Dowd, New Model Army]
Impurity	New Model Army	10.1990	32[2]	-	EMI EMC 3581	[produced by New Model Army, Pat Collier]
Raw melody men	New Model Army	06.1991	43[2]	-	EMI EMC 3595	[produced by John Cornfield, New Model Army]
The love of hopeless cause	New Model Army	03.1993	22[2]	-	Epic 4735622	[produced by Niko Bolas, Riku Mattila]
Strange brotherhood	New Model Army	04.1998	72[2]	-	Eagle EAG 021	[produced by Simon Dawson, Mike Gregovich]
Eight	New Model Army	.2000	156[1]	-	Attack Attack ATK 2304	[produced by Justin Sullivan, Michael Dean, Dean White]
Between Dog and Wolf	New Model Army	10.2013	34[1]	-	Attack Attack ATK 2323	[produced by Justin Sullivan, Joe Barresi]
Between Wine and Blood	New Model Army	09.2014	45[1]	-	Attack Attack ATK 2325	[produced by Justin Sullivan, Michael Dean]
Winter/td>	New Model Army	09.2016	25[1]	-	Attack Attack ATK 2328	[produced by Justin Sullivan, Joe Barresi]
Eight	New Model Army	.2000	156[1]	-	Attack Attack ATK 2304	[produced by Justin Sullivan, Michael Dean, Dean White]
Eight	New Model Army	.2000	156[1]	-	Attack Attack ATK 2304	[produced by Justin Sullivan, Michael Dean, Dean White]

New Kids on the Block

New Kids on the Block (skrót NKOTB lub New Kids) - pierwszy powszechnie znany boysband, który powstał w 1984 roku w Bostonie. Jego twórcą był producent i kompozytor Maurice Starr. Członkami zespołu byli nastolatkowie: bracia Jordan Knight i Jonathan Knight, Joey McIntyre, Donnie Wahlberg oraz Danny Wood. Płyty zespołu sprzedały się na całym świecie w 70 milionach egzemplarzy.Początki zespołu sięgają lata 1984 roku, kiedy producent muzyczny Maurice Starr, po rozpadzie stworzonego przez siebie zespołu New Edition, postanowił założyć "białą wersję" tej grupy (New Edition był zespołem, w którego skład wchodzili młodzi Afroamerykanie, grający muzykę R&B). Wysłał na ulice Bostonu łowczynię talentów, Mary Alford, która odkryła wśród dzieci, grających i tańczących na ulicach Dorchesteru, utalentowanego chłopca, Donniego Wahlberga. Donnie ujął Maurice'a i jego współpracowników tym, że poproszony o próbkę swojego talentu, na poczekaniu wymyślił rapowaną rymowankę, do rytmicznego przyklaskiwania Starra. Dodatkową atrakcją występu było to, że Donnie w co drugiej linijce przepraszał za przekleństwa, których używał w pierwszej. Następnie należało znaleźć następnych członków formującej się grupy. Pod uwagę byli brani dwaj bracia Donniego, w tym Mark, ale nie przeszli szczegółowej rekrutacji (mama chłopców stwierdziła, że Mark nie jest jeszcze na to gotowy). Z dwóch szkolnych przyjaciół Donniego: Jamiego Kelly'ego i Danny'ego Wooda, został zaakceptowany ten drugi. Donnie znał ze szkoły także dwóch utalentowanych braci- Jordana i Jonathana Knightów, którzy śpiewali w chórze kościelnym. Oni także zostali zwerbowani w szeregi nowo formującej się grupy. Piątym członkiem został Joey McIntyre, który urzekł Maurice'a Starra głosem przypominającym wokal młodego Michaela Jacksona.

Nazwę zespołu wymyślił Donnie, ponieważ pierwotna "Nynuk" nie zyskała aprobaty żadnego z członków projektu. Kontrakt muzyczny grupa podpisała z Columbia Records i w 1986 roku światło dzienne ujrzała ich pierwsza płyta, zatytułowana po prostu New Kids on the Block. Krążek promowały single Be My Girl oraz Stop It Girl, ale płyta sprzedała się bardzo kiepsko (nakład około 20 tysięcy egzemplarzy). Członkowie zespołu byli rozczarowani, natomiast Maurice Starr, widząc potencjał utalentowanych nastolatków, postanowił szybko nie rezygnować z projektu.

Wiosną 1988 roku wydany został pierwszy singel zapowiadający nową płytę, zatytułowany Please, don't go girl. Piosenka, śpiewana przez Joeya i Jordana, utrzymana była w rytmie R&B i podbiła serca amerykańskich nastolatek a z czasem także i całego świata. Dostała się na 10 miejsce listy Billboardu i stała się pierwszym hitem grupy.

We wrześniu tego roku ukazał się drugi album, Hangin' Tough, natomiast grupa udała się w trasę wraz z inną nastoletnią muzyczną gwiazdą, Tiffany. Kolejne single - You Got It (The Right Stuff), Cover Girl czy I'll Be Loving You Forever (piosenka, śpiewana w całości falsetem przez Jordana, dotarła do pierwszego miejsca listy Billboardu) potwierdziły pozycję zespołu i sprawiły, że płyty New Kids on the Block zaczęły sprzedawać się świetnie. Producenci, na fali zainteresowania zespołem wydali na jednym z singli Didn't I Blow Your Mind (This Time), cover zespołu The Delfonics, który znajdował się na pierwszej płycie boysbandu.

Hangin' Tough pokrył się ośmiokrotną platyną, przez 132 tygodnie utrzymywał się na listach najlepiej sprzedających się płyt, został także uhonorowany dwoma statuetkami American Music Awards.

W 1989 grupa wydała krążek zatytułowany "Merry, Merry Christmas", na którym zawarte były świąteczne standardy muzyczne oraz promujący płytę singel "This One's For the Children" w dwu wersjach.

W następnym roku ukazał się kolejny longplay grupy, "Step by Step", a New Kids on the Block zyskali miano pięciu najbardziej pracowitych dzieciaków show-biznesu. Płytę promowała tytułowa piosenka oraz inna kompozycja - "Tonight". New Kids ruszyli w wyczerpująca trasę, a jeśli uwzględnić fakt, że po trasie „Hangin Tough" nie mieli wakacji, dość oczywiste stało się zmęczenie grupy. New Kids - mania była tak duża, że grupa dawała nawet po 2 koncerty dziennie. Zorganizowano koncert w Providence, który za pośrednictwem telewizji transmitowany był na żywo do wielu krajów. Obok muzyki zaczęły się też zintensyfikowane działania marketingowe. Do sprzedaży trafiają koszulki, kubki, breloczki, figurki, poszewki na poduszki, a także powstaje również komiks o członkach zespołu.

Na fali popularności zespołu już w 1991 na rynku muzycznym ukazał się kolejny album, tym razem były to remiksy największych przebojów, które nosiły nazwę "No More Games/The Remix Album". Warto dodać, że remiksy zostały po części powierzone samym członkom zespołu. Celował w tym zwłaszcza Donnie, który zainteresowany był elementami hip-hopu i samplowaniem. Pierwszym singlem był utwór "Games (The New Kids Get Hard Mix)," w którym już zespół określany był skrótem NKOTB, a w warstwie tekstowej, za którą odpowiedzialny był również Donnie, pojawiły się znamienne słowa dotyczące krytyki, z którą na co dzień musieli spotykać się członkowie grupy. Drugim singlem była piosenka "Call It What You Want (The C&C Pump-It Mix)".

W 1992 grupa wypuściła singel "If You Go Away", subtelną balladę w wykonaniu Jordana i Joe, po czym udała się na zasłużone wakacje. Powodem było nie tylko zmęczenie fizyczne i psychiczne członków grupy, ale także nieustanne ataki, ponawiane przez krytykę. W czasie afery z zespołem Milli Vanilli również New Kids on the Block oskarżeni zostali o śpiewanie z playbacku. Dodatkowo Donnie, nie na darmo noszący przydomek "Bad Boy", w 1991 został aresztowany za podpalenie hotelu w Kentucky. Jordan i Danny musieli odpowiadać przed sądem za rzekomy plagiat utworu, który skomponowali dla Tommy'ego Page'a ("I'll Be Your Everything", hit na amerykańskich listach przebojów). Sprawę wygrali, bo, podobnie jak oskarżenie o gwałt na pewnej nastolatce, i te insynuacje okazały się bezpodstawne. Największym jednak problemem, z jakim przyszło się im zmierzyć, były kłopoty z jednym z członków zespołu, mianowicie z Jonathanem, który coraz gorzej znosił sławę.

Po pewnym czasie stało się jasne, że mimo iż w 1993 członkowie New Kids weszli do studia, najbliższy album może być ostatni. W styczniu 1994 ukazała się płyta "Face The Music", niemal w całości napisana, zaaranżowana i skomponowana przez członków zespołu. Maurice Starr stracił autorytet i dlatego też pożegnalny longplay brzmiał zupełnie niepodobnie do poprzednich. Krytyka przyjęła album bardzo życzliwie, gorzej było z fanami. Okazało się, że do fanów (w dużej mierze fanek), którzy przyzwyczajeni byli do niewinnie brzmiących piosenek, nowy image zespołu nie do końca stał się komunikatywny. Pierwszy singel, "Dirty Dawg", zaprezentował nowe oblicze zespołu nazywanego już teraz tylko NKOTB. Piosenki z nowego krążka dotyczyły trudnych tematów, nie tylko damsko-męskich, ale nawet w tej kwestii wiele się zmieniło. Ewoluowało także brzmienie płyty - stała się połączeniem wpływów hip-hopu, house, brzmień elektronicznych, r&b, swingu itp. Zespół wypuścił jeszcze jeden singel, „Never Let You Go", śpiewany przez Jordana, i udał się w trasę. W odróżnieniu od poprzednich, nie występowali już na dużych obiektach, a jedynie w klubach mogących pomieścić do tysiąca osób. W czasie tournée zespół definitywnie opuścił Jonathan. W czerwcu tego roku członkowie zespołu podjęli trudną decyzję - zespół NKOTB przestał istnieć.

Do dnia dzisiejszego zostały podjęte dwie poważne próby zjednoczenia sił na powrót. W 1999 odmówił jednak Jonathan. Zaś w 2004 roku Aamer Haleem ze stacji telewizyjnej VH1 jeszcze raz podjął próbę przekonania członków zespołu do reaktywacji choćby na jeden występ. Tym razem zgody nie wyrazili Donnie, Danny i Joey.

Dnia 26 stycznia 2008 magazyn People ogłosił, iż grupa szykuje się do powrotu. Strona internetowa po wielu latach znów zaczęła działać.

16 maja 2008 przy Rockefeller Plaza w Nowym Jorku odbył się pierwszy po 15 latach występ NKOTB na żywo, który pokazała telewizja NBC w programie "Today". Zespół zaprezentował kilka starych piosenek w nowych aranżacjach i z nową choreografią, a także nowy singiel "Summertime". 02.09.2008 ukazał się najnowszy album "The Block", który zadebiutował na drugim miejscu listy BILLBOARD TOP 200. We wrześniu 2008 rozpoczęła się trasa koncertowa po USA i Kanadzie. Na wiosnę 2009 zespół dał koncerty w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Francji i Holandii. Latem 2009 miał miejsce kolejny tour - "Full Service Tour". Obejmował on tylko USA. Zespół wystąpił w wielu miastach ale już nie w wielkich halach widowiskowo - sportowych, lecz w amfiteatrach.

Z powodu światowego kryzysu - ogromnych kosztów - odwołano zaplanowaną na jesień trasę po Australii.

W 2014 roku ich gwiazda pojawiła się na Hollywood Walk of Fame.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Be My Girl	New Kids on the Block	06.1986	-	-	Columbia 05883	[written by Maurice Starr][produced by Maurice Starr][90[2].R&B Chart]
Please Don't Go Girl/Whatcha Gonna Do About It	New Kids on the Block	06.1988	-	10[28]	Columbia 07700	[written by Maurice Starr][produced by Maurice Starr][55[11].R&B Chart]
Hangin' Tough/Didn't I (Blow Your Mind)	New Kids on the Block	09.1989	1[2][14]	A:1[1][17];B:8[19]	CBS BLOCK 1	[A:written by Maurice Starr][B:written by Thom Bell/William Hart][produced by Maurice Starr][platinum-US]
You Got It (The Right Stuff)	New Kids on the Block	11.1989	1[3][14]	3[26]	CBS BLOCK 2	[gold-US][gold-UK][written by Maurice Starr][produced by Maurice Starr/Michael Jonzun][28[16].R&B Chart][20[7].Hot Disco/Dance;Columbia 08132 12"]
I'll Be Loving You (Forever))	New Kids on the Block	03.1990	5[8]	1[1][21]	CBS BLOCK 4	[gold-US][written by Maurice Starr][produced by Maurice Starr/Michael Jonzun][12[18].R&B Chart]
Cover Girl/ Stop It Girl	New Kids on the Block	05.1990	4[8]	2[18]	CBS BLOCK 5	[gold-US][written by Maurice Starr][produced by Maurice Starr]
Step By Step/Valentine Girl	New Kids on the Block	06.1990	2[7]	1[3][15]	CBS BLOCK 6	[platinum-US][written by Maurice Starr][produced by Maurice Starr][48[10].R&B Chart]
Tonight/Hold On	New Kids on the Block	08.1990	3[10]	7[12]	CBS BLOCK 7	[written by Alfredo Lancellotti/Maurice Starr][produced by Maurice Starr]
Let's Try It Again/Didn't I (Blow Your Mind)	New Kids on the Block	10.1990	8[5]	53[8]	CBS BLOCK 8	[written by Maurice Starr/Thom Bell/William Hart][produced by Maurice Starr][B:34[11].R&B Chart]
This One's For The Children/Funny Feeling	New Kids on the Block	12.1990	9[7]	7[16]	CBS BLOCK 9	[gold-US][written by Maurice Starr][produced by Maurice Starr][55[7].R&B Chart]
Games	New Kids on the Block	02.1991	14[4]	-	CBS 6566267	[written by Maurice Starr/Donnie Wahlberg][produced by Maurice Starr]
Call It What You Want/Games	New Kids on the Block	05.1991	12[5]	-	Columbia 6567857	[written by Maurice Starr][produced by Maurice Starr]
If You Go Away/Call It What You Want	New Kids on the Block	12.1991	9[5]	16[13]	Columbia 6576667	[written by John Bettis/Trey Lorenz/Walter Afanasieff][produced by Walter Afanasieff]
Dirty Dawg	NKOTB	02.1994	27[8]	66[6]	Columbia 6600362	[written by Donnie Wahlberg/Larry Thomas/J.R. Jackson/Jordan Knight/John Johnson][produced by Donnie Wahlberg][73[6].R&B Chart]
Never Let You Go	NKOTB	03.1994	42[2]	-	Columbia 6602072	[written by Teddy Riley/Leon Sylvers II/Dickey][produced by Teddy Riley/Leon Sylvers]
Summertime	New Kids on the Block	09.2008	34[3]	36[13]	Interscope 1781712	[written by Donnie Wahlberg/Nasri Atweh/Hakim Abdulsamad][produced by Hakim Abdulsamad]
Single	New Kids on the Block & Ne-Yo	11.2008	81[3]	107[8]	Interscope 1791395	[written by Shaffer Smith, Jamal Jones][produced by Polow da Don, co-produced by Ne-Yo, Adam Messinger]
2 in the Morning	New Kids on the Block	03.2009	178[1]	-	Interscope	[written by Emanuel Kiriakou, Donnie Wahlberg, K. Livingston and Z. Bay][produced by Emanuel Kiriakou]
Don't Turn Out the Lights	NKOTBSB	04.2011	-	114[2]	Sony	[written by Jess Cates, Claude Kelly, Emanuel Kiriakou][produced by Emanuel Kiriakou]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Hangin' Tough	New Kids on the Block	08.1988	2[41]	1[2][132]	CBS 4608741	[8x-platinum-US][2x-platinum-UK][produced by Maurice Starr]
New Kids on the Block	New Kids on the Block	08.1989	6[13]	25[74]	CBS 4675041	[3x-platinum-US][gold-UK][produced by Maurice Starr]
Merry, Merry Christmas	New Kids on the Block	10.1989	13[5]	9[28]	CBS 4659071	[2x-platinum-US][gold-UK][produced by Maurice Starr]
Step by Step	New Kids on the Block	06.1990	1[1][31]	1[1][49]	CBS 4666861	[3x-platinum-US][platinum-UK][produced by Maurice Starr/Michael Jonzun/New Kids On The Block]
H.I.T.S.	New Kids on the Block	12.1991	50[4]	-	Columbia 4694381	[produced by Maurice Starr/Michael Jonzun/Various]
No More Games/The Remix Album	New Kids on the Block	12.1990	15[11]	19[32]	CBS 4674941	[gold-US][produced by Maurice Starr]
Face the Music	NKOTB	02.1994	36[3]	37[6]	CBS 4743592	[produced by Teddy Riley/Donnie Wahlberg]
Greatest Hits	New Kids on the Block	08.2008	159[3]	23[13]	Columbia	[produced by Maurice Starr]
The Block	New Kids on the Block	09.2008	16[4]	2[13]	Interscope 1783568	[produced by Aaron Pearce/Adam Messinger/Akon/Emanuel Kiriakou/Hakim Abdulsamad/Lady GaGa/Nasri/Ne-Yo/Polow da Don/RedOne/Teddy Riley/Timbaland]
NKOTBSB	NKOTBSB	06.2011	-	7[10]	Columbia 88697 90515 2	[produced by Maurice Starr/Andreas Carlsson/Max Martin/Denniz Pop/Kristian Lundin]
10	New Kids on the Block	04.2013	47[1]	6[12]	The Block Boston Five TBB 5001	[produced by Deekay/Brent Paschke]
Thankful	New Kids on the Block	05.2017	82[1]	-	NKOTB Music TBB 6003CD	-

Jeff Lynne

Ur. 30.12.1947r w Birmingham (Anglia). Jego długa i bogata kariera rozpoczęła się w 1966 w grupie Nightriders, popularnej beatowej kapeli opuszczonej przez lidera Mike’a Sheridana i gitarzystę Roya Wooda. Wyczyściwszy kontraktowe zobowiązania, zespół przybrał nazwę Idle Race i pod kierownictwem Lynne’a ruszył na podbój rynku popu. Atak nie powiódł się, a Lynne przeszedł w 1970r do zespołu Move, gdzie znów zetknął się z Woodem.

 Powtórna współpraca zaowocowała.tematem „Do Ya”, ale prawdziwym pomysłem było stworzenie bardziej eksperymentalnej formacji Electric Light Orchestra, w której Lynne po odejściu Wooda (do zespołu Wizzard) zaczął grać wkrótce pierwsze skrzypce. ELO wyszli szybko z opłotków kultowej sensacji w świat przebojowych koncertów i platynowych albumów (A  New World Record, Out Of The Blue).

Obdarzony talentem kompozytorskim i reżyserskim Lynne, porzucił (nie bez  wniesienia solidnego posagu) i tę formację w 1986r. Wybrał konsoletę i,studyjną współpracę z ligą mistrzów: George Harrison; Cloud Nine, Randy Newman, Land Of Dreams, Roy Orbison, Mystery Girl, a  zwłaszcza z Tomem Pettym.

Praca z muzykami zaowocowała udziałem w nieformalnej supergrupie Travelling Wilburys, z udziałem Harrisona, Orbisona, Boba Dylana i Toma Petty'ego. Równolegle nagrał, długo oczekiwany solowy album lidera Beach Boys, Briana Wilsona. W 1990r wydał pierwszy własny longplay Armchair Theatre, na którym potwierdził swoje melodyjne popowe umiejętności. W latach 90-tych doczekał się kolejnych pochwał (ale i krytyki) za „wskrzeszanie" rzekomo zaginionych nagrań z pierwszej części „Antology” Beatlesów (wokaliza w „Free As A Bird” i „Real Love”). Był też współproducentem błyskotliwego albumu Flaming Pie Paula McCartneya z 1997r.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Video!/Sooner Or Later	Jeff Lynne	07.1984	87[5]	85[3]	Virgin VS 695	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Every Little Thing/I'm Gone	Jeff Lynne	06.1990	59[5]	-	Reprise W 9799	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Armchair Theatre	Jeff Lynne	08.1990	24[4]	63[9]	Reprise WX 347	[produced by Jeff Lynne]
Long Wave	Jeff Lynne	10.2012	7[8]	133[1]	Frontiers FRCD 569	[produced by Jeff Lynne]

Ray Lynch

Ur. w Teksasie (USA). Jeden z najwybitniejszych muzyków stylu New Age lat 80-tych. Początkowo uczył się grać na fortepianie, w wieku 12 lat zainteresował się gitarą klasyczną pod wpływem muzyki Andresa Segovii. Po przeniesieniu się do Barcelony doskonalił gitarową technikę pod kierunkiem Eduarda Sainza dę la Maza. Studia kontynuował w Ameryce na uniwersytecie w Teksasie w klasach kompozycji, symfoniki i muzyki kameralnej.

 Jego wczesne komppozycje wykonywała po latach Dallas Symphony Orchestra. Przyłączył się też jako lutnista do wokalnej madrygałowej grupy, co z kolei skierowało go do nowojorskiego Renaissance Quartet. Występy z Kwartetem i innymi specjalizującymi się w „muzyce dawnej” zespołami zatrzymały go trwale na Wschodnim Wybrzeżu USA. Osiadł w zakupionej farmie w stanie Maine, skąd regularnie ruszał w wirtuozowskie trasy koncertowe. Z czasem, zmęczony, przeniósł się do Kalifornii.

Już wtedy miał w dorobku ciekawe albumy The Sky Of The Mind (1983), refleksyjną muzykę łączącą tybetańskie dzwony z klasycznymi wokalnymi strukturami, oraz Deep Breakfast, Platynową Płytę wspartą singlowym przebojem „Celestial Soda Pop”. Praca nad longplayem No Blue Things (1989) zajęła mu.pięć lat, ale trud nie poszedł na marne. Na liście Billboardu płyta utrzymywała się w kategorii New Age przez 122 tygodnie, zdobywając też nagrodę albumu roku.Nagrany w 1993r longplay Nothing Above My Shoulders But The Evening dotyczył ludzkiej duchowości, co Lynch skomentował słowami: „Umysł odfiltrowywuje zbyt wiele z naszej osobowości. Wielka sztuka - jeśli uczestniczymy w niej w  pełni - pozwala nam czuć i kreaować przestrzeń, w której odczuwamy głębię na co dzień nam nie daną”.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
No Blue Thing	Ray Lynch	06.1989	-	197[2]	Music West 103	[produced by Ray Lynch]

Archive

Archive to angielski zespół muzyczny założony w 1994 roku przez Dariusa Keelera, Danny'ego Griffithsa, Royę Arab i Rosko Johna. Zarówno Keeler, jak i Griffiths zanim rozpoczęli granie w Archive współtworzyli legendarną grupę rave'ową Genaside II, której liderem był Kris Ogden.



Ich najbardziej znany kawałek - "Narra Mine" - na początku lat 90-tych podbił brytyjskie parkiety i do dzisiaj przez wielu klubowiczów uważany jest za kultowy. Genaside II zasłynęli też z remiksu utworu The Prodigy "Jericho". Eksperymentowali z wieloma gatunkami muzyki elektronicznej, głównie z jungle, big beatem i breakbeatem.

Debiutancki krążek Archive odbiegał jednak znacznie od brzmienia charakterystycznego dla nagrań Genaside II. Na wydanej w 1996 roku płycie "Londinium" znalazły się spokojne triphopowe kawałki, z których warto wymienić chociażby tytułowy utwór oraz piosenkę "Skyscraper" zawierającą sample z "Mmm Skyscraper I Love You" grupy Underworld. Na płycie szczególnie wyróżniał się przyjemny dla ucha wokal Royi Arab, a także rap autorstwa Rosko Johna. Nagranie tego albumu umożliwiła londyńskiemu zespołowi wytwórnia Island Records. Kawałek "Londinium" został później zremiksowany przez byłego lidera My Bloody Valentine, Kevina Shieldsa - tę wersję można było znaleźć na osobno wydanym winylu.

Na drugą płytę Archive trzeba było czekać aż trzy lata. "Take My Head" nie był jednak zbyt udanym albumem i przez wielu fanów uważany jest za najsłabszy w całej dyskografii zespołu - z czym zresztą zgadzają się sami twórcy. W jego nagrywaniu wzięła udział nowa wokalistka Suzanne Wooder. Całość była zaskakującym odejściem od trip-hopu na rzecz bardziej gitarowego grania, ocierającego się o post-rock i rock progresywny. Wśród producentów znalazły się takie osoby, jak Andy Gray, Ian Stanley i Chris Potter.

W 2002 roku ukazał się krążek "You All Look the Same to Me", na którym było słychać jeszcze mniej inspiracji muzyką elektroniczną. Dzięki temu powstał dosyć psychodeliczny album o brzmieniu zbliżonym do twórczości takich zespołów, jak Pink Floyd czy też - jednej z najpopularniejszych grup post-rockowych - Mogwai. Różnił się więc zdecydowanie od debiutanckiej płyty Archive, która najczęściej była porównywana do muzyki Massive Attack. Na "You All Look the Same to Me" grupę wspomagał piosenkarz Craig Walker, lider irlandzkiego zespołu Power of Dreams. Z wydawnictwa pochodził popularny w Polsce utwór "Again".

Rok później Archive zabrali się za skomponowanie ścieżki dźwiękowej do filmu "Michel Vaillant", opierającego się na francuskim komiksie autorstwa Jeana Gratona. W międzyczasie doszło do konfliktu pomiędzy Walkerem a resztą zespołu, przez co nie wziął on udziału w trasie koncertowej promującej kolejny krążek "Noise". Początkowo Keeler próbował załagodzić sytuację i w oficjalnych oświadczeniach mówił jedynie o drobnych nieporozumieniach, w wyniku których Walker postanowił bardziej skupić się na karierze solowej. Nie pomogło to jednak załagodzić sporu i ostatecznie wokalista Archive zdecydował się opuścić grupę. Wkrótce zastąpił go David Penney (tworzący wcześniej zespół Birdpen), po czym doszedł zapoznany z Archive po koncercie w Wiedniu - Pollard Berrier (Bauchklang).

Zespół ponownie udał się do studia w Londynie i nagrał album "Lights". Osobą odpowiedzialną za produkcję tej płyty był Pete Barraclough. Krążek pojawił się w sklepach w maju 2006 i był promowany singlem "System". Na czterech piosenkach można było usłyszeć głos nowej wokalistki Archive - Marii Q. Zespół udał się w wielką europejską trasę, w trakcie której wystąpił m.in. w znanym paryskim klubie Le Zénith. Został on zarejestrowany 20 stycznia 2007 roku, a następnie ukazał się na DVD. Grupa zaprezentowała wówczas m.in. takie utwory, jak "Lights", "Fuck U", "Again" i "Pulse".

Dwa lata później przyszła kolej na płytę "Controlling Crowds". Tekstowo opowiadała ona o trwającej od wieków ludzkiej obsesji polegającej na pragnieniu dominacji nad innymi jednostkami. Była ona podzielona na trzy części: pierwsza składała się z pięciu utworów, druga z czterech, z kolei ostatnia z trzech. Z albumu pochodził m.in. kawałek "Bullets". W teledysku do tego utworu pojawiła się irlandzka aktorka Jayne Wisener, mająca na koncie m.in. występ w filmie Tima Burtona "Sweeney Todd: Demoniczny golibroda z Fleet Street". Pochodząca z tego krążka piosenka "Collapse/Collide" została później wykorzystana w filmie Philippe'a Haïma "Secret défense". Na potrzeby tego dzieła powrócił do Archive raper Rosko John, który przy okazji zachwycił się znakomitą atmosferę panującą w trakcie nagrywania "Controlling Crowds". Płyta ukazała się również w wersji limitowanej, na której znalazł się dodatkowy krążek zawierający cztery nowe piosenki i teledysk do utworu "Bullets".

Archive jest niezwykle ciekawym zespołem, który w przeciągu swojej kariery stworzył wiele wspaniałych utworów - zarówno triphopowych, jak i zdecydowanie bardziej zbliżonych do alternatywnego rocka. W kwietniu 2009 grupie udało się otworzyć nową stronę internetową, na której znajduje się także specjalny blog na bieżąco informujący fanów o losach zespołu.

Muzycy tworzący Archive zdecydowanie sprzeciwiają się komercyjnym wykonawcom, których piosenki nagrywane są jedynie w celu zdobycia popularności i wielkich pieniędzy. Dlatego też zdecydowali, że postarają zorganizować wokół swojej witryny ludzi kochających bardziej ambitną muzykę i nie ukrywają, że to właśnie do nich kierowana jest twórczość Archive.

Cieszą się sporym powodzeniem wśród słuchaczy we Francji, czego dowodem było wielokrotne wykorzystywanie ich utworów w filmach francuskich reżyserów (m.in. André Téchiné i Renauda Bertranda) oraz częste występowanie w tamtejszych miastach. Popularni są również w Polsce, czego dowodem koncerty, z którymi wciąż powracają.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
You Make Me Feel	Archive	08.1999	160[1]	-	Independiente ISOM 32T	-
Numb	Archive	02.2002	127[1]	-	Hangman HMR 12S001	-
Again	Archive	05.2002	159[1]	-	Hangman HMR 12S002	-

Arena

Brytyjska super grupa spod znaku rocka neoprogresywnego. W ostatnim składzie grali – Clive Nolan (keyboard, dodatkowy wokal), Mick Pointer (perkusja, dodatkowy wokal), John Mitchell (gitara), Ian Salmon (gitara basowa) oraz Rob Sowden (główny wokal). Formacja została założona w 1995 roku. W pierwszym składzie oprócz Nolana (Pendragon) oraz Pointera (eks-Marillion) znaleźli się także – Cliff Orsi (bas), Keith More (gitara) oraz John Carson (wokal). Choć złośliwi twierdzili, że zespół nie jest niczym więcej, jak tylko klonem wczesnego Marillionu. Podobieństwa nie ograniczały się jedynie do osoby bębniarza, usuniętego z formacji Fisha w 1983 roku. Chodziło także o głos wokalisty, który łudząco przypominał tembr Szkota. Fani nowego zespołu podkreślali natomiast, że zaproponowane brzmienie jest świeżym i emocjonalnym oraz to, że wierzą w przyszłość tego składu.
Zadebiutowali w tym roku świetnie przyjętym krążkiem "Songs From The Lions Cage", z gościnnym udziałem gitarzysty Marilllionu – Steve’a Rothery’ego. Wydawnictwo ukazało się nakładem ich własnej wytwórni – Verglas. Tym samym narodziła się nowa gwiazda na firmamencie rocka neoprogresywnego.
Niestety w ciągu następnych dwóch lat z formacją pożegnali się – Carson i Orsi. W ich miejsce do składu dołączyli – wokalista Paul Wrightson oraz basista John Jowitt (mający na swoim koncie współpracę z między innymi IQ i Jadis).
W tym ustawieniu formacja nagrała i wydała w 1996 roku drugi longplay – "Pride". Od strony produkcyjnej nad wszystkim czuwał Simon Hanhart. Efekty były imponujące, a zmiany personalne nie wpłynęły negatywnie na brzmienie zespołu. Nowy wokalista zachwycił słuchaczy, choć brzmiał zupełnie inaczej, niż poprzednik. Choć od areny oczekiwało się świetnych utworów, to jednak ten album pokazał także inny aspekt nowego ustawienia – okazało się bowiem, że każdy z muzyków to indywidualista, na którego odrębność jest miejsce w zespole i nie nikt nikogo nie będzie twórczo "dusił".
Niestety w 1997 roku doszło do ponownych przetasowań personalnych – ze składu odszedł More, a na jego miejsce przyjęto Johna Mitchella. Po raz pierwszy mógł zaprezentować swoje umiejętności na EP-ce "The Cry", będącej zbiorem wybranych i poprawionych utworów z dwóch poprzednich płyt.
W tym samym roku ukazało się także pierwsze wydawnictwo koncertowe grupy – "Welcome to the Stage", świetnie oddające atmosferę panującą podczas ich występów na żywo.
Rok później ukazał się ich kolejny longplay "The Visitor", utrzymany w stylistyce koncept albumu. Okładkę zaprojektował Hugh Syme, mający na swoim koncie współpracę z między innymi Rush, czy Megadeth. Wydawnictwo znów zebrało świetne recenzje, nie tylko ze strony prasy branżowej, ale również fanów grupy. Niedługo potem muzycy ruszyli w promocyjną trasę koncertową.
W 1999 roku grupa ucichła, nie wydano żadnej płyty, a poszczególni członkowie mogli skupić się na indywidualnych projektach muzycznych – John w formacji The Urbane, a Clive w Jabberwocky, gdzie wsparł swoim doświadczeniem między innymi Olivera Wakemana. Niestety był to też czas, gdy Wrightson postanowił na zawsze odejść z formacji, który na powrót stanęła przed faktem żmudnych poszukiwań odpowiedniego wokalisty. Tą osobą okazał się Rob Sowden, choć mimo wszystko i tak trudno było zastąpić głos poprzedniego muzyka. Z zespołem rozstał się wtedy także John Jowitt, a jego miejsce zajął Ian Salmon, znany z formacji Shadowland.
Oficjalnie, pierwszym wydawnictwem studyjnym z nowym składem był wydany w 2000 roku krążek "Immortal?", nad którym grupa pracowała od końca 1999 roku. Mimo poważnych zmian personalnych – muzycy znów zachwycili brzmieniem swoich fanów. Bezsprzecznie w największym stopniu było to zasługą Nolana. Ponownie muzycy ruszyli w trasę koncertową, której pokłosiem było wydanie rok później płyty "Breakfast In Biarritz". W między czasie muzycy ponownie zajęli się swymi innymi projektami muzycznymi – Nolan znalazł czas na wspólne występy z Pendragonem, a Rob i John rozpoczęli pracę nad solowymi płytami.
W 2002 roku zespół wszedł do studia, by przygotować materiał na kolejny album – "Contagion". Premiera krążka wciąż była przekładana, w końcu longplay trafił na półki sklepowe marcu następnego roku. Niedługo potem przebojem wdarł się na listy przebojów w Niemczech i Holandii, a grupa ruszyła w promujące krążek tournee. W tym samym roku do fanów trafiło wydawnictwo DVD pod tytułem "Caught In The Act!".
Dwa lata później Arena weszła do studia, by rozpocząć pracę nad materiałem do nowego krążka.
Na początku lutego 2005 roku do sklepów trafił ich ostatni, jak dotąd album – "Pepper’s Ghost".
W 2008 roku, z okazji 25. rocznicy wydania pierwszej płyty zespołu Marillion – "Script for a Jester’s Tear", wyznaczającej jednocześnie narodziny rocka neo progresywnego – muzycy zafascynowani tym albumem postanowili ruszyć w okolicznościową kilkumiesięczną trasę koncertową. W skład super grupy weszli – perkusista Mick Pointer (Arena, ex-Marillion), gitarzysta Nick Barrett (Pendragon), klawiszowiec Mike Varty (Landmarq, Credo), basista Ian Salmon (Arena) oraz wokalista Brian Cummins (Carpet Crawlers). Zabrakło natomiast Nolana, który był wtedy zaangazowany w inne projekty. W setliście znalazły się nie tylko utwory z pamiętnej płyty, lecz także kompozycje z pierwszego singla Marillionu.
W ostatnim czasie na oficjalnej stronie Areny, jeden z członków założycieli, Clive Nolan wydał oświadczenie, w którym poinformował o czasowym zawieszeniu swojej i Pointera działalności w formacji. Przy okazji zdementował plotki, jakoby Arena miała się rozwiązać. Ponadto prace nad nowym krążkiem zostały rozpoczęte, ale do tego tematu członkowie grupy mają wrócić po zakończonych zaplanowanych trasach koncertowych. Klawiszowiec zapowiedział nawet, że krążek będzie zatytułowany "The Tinder Box", a jego wstepna premiera może odbyć się w grudniu 2009 roku.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Yimini	Arena	06.2000	127[1]	-	Duty Free	-

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Songs From The Lion's Cage	Arena	02.1995	-	-	Verglas Music VGCD 001	[produced by Mike Stobbie ]
Pride	Arena	09.1996	-	-	Verglas Music VGCD 004	[produced by Clive Nolan ]
Welcome to the Stage	Arena	11.1997	-	-	Verglas Music VGCD 009	-
The Visitor	Arena	04.1998	-	-	Verglas Music VGCD 012	[produced by Clive Nolan , Simon Hanhart ]
Immortal?	Arena	04.2000	-	-	Verglas Music VGCD 019	[produced by Clive Nolan , Simon Hanhart]
Breakfast in Biarritz	Arena	04.2001	-	-	Verglas Music VGCD 021	[produced by John Mitchell]
Contagion	Arena	01.2003	-	-	Verglas Music VGCD 024	[produced by Clive Nolan ]
Live & Life	Arena	11.2004	-	-	Verglas Music VGCD 027	-
Pepper's Ghost	Arena	01.2005	-	-	Verglas Music VGCD 028	[produced by Clive Nolan ]

Tim Armstrong

Tim Armstrong (Timothy Lockwood Armstrong) ur. 25 listopada 1966 - amerykański gitarzysta i wokalista punkowy.
Urodził się w Berkeley w Kalifornii. Jego ojciec był alkoholikiem. Ma dwóch starszych braci. W wieku 9 lat zaczął przejawiać zainteresowania muzyczne (zwłaszcza punkiem).
Od 1987 r. był członkiem ska-punkowego zespołu Operation Ivy (występował tam pod pseudonimem "Lint"). W 1989 Operation Ivy zakończyła swą działalność. Później Tim grał w dwóch innych zespołach punkowych - Dance Hall Crashers i Downfall. Od 1991 r. występuje w zespole Rancid. Jest założycielem Hellcat Records, grał także w The Transplants razem z Robem Astonem i Travisem Barkerem (Blink-182).
Tim jest także autorem tekstów kilku innych muzyków m.in. Pink, Gwen Stefani, a także grupy Lars Frederiksen and The Bastards, założonej przez jego kolegę z zespołu - Larsa. W 1997 roku Armstrong ożenił się z Brody Dalle z zespołu The Distillers. W 2003 r. rozwiedli się.
W młodzieńczych latach przedawkował dwukrotnie narkotyki, ale powrócił do pełni zdrowia. Cechą charakterystyczną Tima jest jego mocno zachrypnięty głos.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
A Poet's Life	Tim Armstrong	09.2007	145[1]	59[3]	Hellcat 804912	[produced by Tim Armstrong, John Morrical ,Rachel Tejada]

Ash

Tim Wheeler i Mark Hamilton, koledzy ze szkolnej ławy założyly swój pierwszy zespół w w wieku zaledwie 12 lat. Latwo się jednak domyślić, że to nie wtedy rozpoczęła się poważna historia zespołu. Tak naprawdę pierwsza wersja Ash narodziła się... zaledwie trzy lata póżniej, w 1992 roku, gdy do Tima i Marka dołączył o dwa lata starszy Rick McMurray (grał i nadal gra na perkusji) .
Latem tego roku zespół dał wiele koncertów, a Tim wciąż cieszył się nieustającym natchnieniem - wtedy właśnie powstało większość piosenek, które miały w przyszłości ukazać sie na mini-albumie Trailer. Niestety, postepując dość krótkowzrocznie, chłopcy nie wysyłali swoich nagrań do zbyt wielu wytwórni. Dlatego też być może nigdy nie mielibyśmy nawet okazji poznać tego zespołu, gdyby w 1994 roku wytwórnia La La Land Records nie zdecydowała się wydać singla Jack Names The Planets. Został on dość dobrze przyjęty i już wkrótce wytwórnia Infectious Records wydała nagrany przez Ash w czasie letnich wakacji album Trailer.
W 1996 roku przyszedł czas na prawdziwy przełom, kiedy wydano tym razem długogrający album '1977', poprzedzony kilkoma świetnie sprzedającymi się singlami jak Girl From Mars i Kung Fu. Był relatywnie sporym hitem w Wielkiej Brytanii, jednak nie odniósł spodziewanego wielkiego sukcesu w Stanach Zjednoczonych.
Mimo to, w 1997 roku, poproszenie przez reżysera Danny'ego Boyle'a, fana Ash, nagrali piosenkę A Life Less Ordinary do filmu o tym samym tytule (w roli głównej Ewan McGregor). W tym czasie do zespołu dołączyła Charlotte Hatherley (wówczas osiemnastoletnia). Podczas nagrywania kolejnej, wydanej w 1998 roku płycie, Nu-clear Sounds (poprzedzonej jeszcze wydanej materiału nagranego na żywo w Australii na płycie Live At The Wireless), była już pełnoprawnym członkiem grupy. Ten właśnie album, znacznie dojrzalszy niż poprzednie, okazał się mniej 'lekkostrawny' dla odbiorców i nie zdobył dużego uznania.
Po trzech latach przerwy Ash wrócił na scenę muzycznę z nowym albumem Free All Angels. Stanowi on niejako połączenie '1977' i Nu-clear Sounds - jest zarazem świeży i radosny jak ten pierwszy album i na wyższym intelektualnie poziomie - jak ten drugi.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Petrol/The Little Pond/A Message From Oscar Wilde and Patrick the Brewer/Things	Ash	08.1994	96[1]	-	Infectious INFECT 13	[written by Hamilton/Wheeler][producer by Mark Waterman]
Uncle Pat/Different Today/Hulk Hogan Bubblebath	Ash	10.1994	101[1]	-	Infectious INFECT 16	[written by Tim Wheeler][producer by Mark Waterman]
Kung fu/Day of the Triffids/Luther Ingo's Star Cruiser	Ash	03.1995	57[9]	-	Infectious INFECT 21	[written by Tim Wheeler][producer by Owen Morris]
Girl from Mars/Astral Conversations with Toulouse Lautrec/Cantina Band	Ash	08.1995	11[12]	-	Infectious INFECT 24	[written by Tim Wheeler][producer by Owen Morris]
Angel interceptor/5am Eternal/Gimme Some Truth	Ash	10.1995	14[15]	-	Infectious INFECT 27	[producer by Tim Wheeler/Rick McMurray][producer by Owen Morris/Ash]
Goldfinger/I Need Somebody/Sneaker/Get Ready	Ash	04.1996	5[16]	-	Infectious INFECT 39	[written by Tim Wheeler][producer by Ash/Owen Morris]
Oh yeah/T-Rex	Ash	06.1996	6[14]	-	Infectious INFECT 41	[written by Tim Wheeler][producer by Ash/Owen Morris]
A life less ordinary/What Deaner Was Talking About	Ash	10.1997	10[13]	-	Infectious INFECT 50	[written by Tim Wheeler][producer by Arthur Baker/Ash][piosenka z filmu o tym samym tytule]
Jesus says/Radiation	Ash	09.1998	15[12]	-	Infectious INFECT 59	[written by Mark Hamilton/Tim Wheeler][producer by Ash/Chris Kimsey/Owen Morris]
Wild surf/Stormy Waters	Ash	11.1998	31[7]	-	Infectious INFECT 61	[written by Tim Wheeler/Charlotte Hatherley][producer by Ash/Chris Kimsey/Owen Morris]
Shining light/Warmer than Fire	Ash	02.2001	8[15]	-	Infectious INFECT 98	[written by Tim Wheeler][producer by Ash/Owen Morris]
Burn baby burn/13th Floor	Ash	04.2001	13[11]	-	Infectious INFECT 99	[written by Tim Wheeler][producer by Ash/Owen Morris]
Sometimes/Skullfull of Sulphur	Ash	07.2001	21[14]	-	Infectious INFECT 101	[written by Tim Wheeler][producer by Owen Morris/Ash]
Candy/Waterfall	Ash	10.2001	20[9]	-	Infectious INFECT 106	[written by Tim Wheeler/Burt Bacharach/Hal David][producer by Owen Morris/Ash]
There' s a star/No Place to Hide	Ash	01.2002	13[3]	-	Infectious INFECT 112	[written by Tim Wheeler][producer by Owen Morris/Ash]
Envy	Ash	09.2002	21[4]	-	Infectious INFECT 119	[written by Tim Wheeler][producer by Dave Eringa/Ash]
Jack names the planets/Don't Know	Ash	12.2002	82[2]	-	Double Dragon DD 2007	[written by Tim Wheeler][producer by Mark Waterman]
Orpheus/Everybody's Happy Nowadays/Tinseltown	Ash	05.2004	13[8]	-	Infectious ASH 01	[written by Tim Wheeler][producer by Nick Raskulinecz]
Starcrossed	Ash	07.2004	22[7]	-	Infectious ASH 02	[written by Tim Wheeler][producer by Nick Raskulinecz]
Renegade Cavalcade	Ash	12.2004	33[2]	-	Infectious ASH 03	[written by Tim Wheeler][producer by Nick Raskulinecz]
You Can't Have It All	Ash	04.2007	16[5]	-	Infectious ASH 05CD	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
Polaris	Ash	06.2007	32[3]	-	Infectious ASH 06CD	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
End Of The World	Ash	09.2007	62[1]	-	Infectious ASH 07CD	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
True Love 1980	Ash	10.2009	148[1]	-	Atomic Heart Atom002	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
Joy Kicks Darkness	Ash	11.2009	171[1]	-	Atomic Heart ATOM 003	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
Arcadia	Ash	11.2009	114[1]	-	Atomic Heart ATOM 004	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
Tracers	Ash	12.2009	140[1]	-	Atomic Heart ATOM 005	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
The Dead Disciples	Ash	12.2009	139[1]	-	Atomic Heart ATOM 006	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
Pripyat	Ash	01.2010	165[1]	-	Atomic Heart ATOM 007<	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
Ichiban	Ash	01.2010	176[1]	-	Atomic Heart ATOM 008	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
Space Shot	Ash	01.2010	129[1]	-	Atomic Heart ATOM 009	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
Neon	Ash	02.2010	120[1]	-	Atomic Heart ATOM 010	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
Command	Ash	02.2010	131[1]	-	Atomic Heart ATOM 011	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
Song of Your Desire	Ash	03.2010	104[1]	-	Atomic Heart ATOM 012	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
Dionysian Urge	Ash	03.2010	106[1]	-	Atomic Heart ATOM 013	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
War with Me	Ash	04.2010	114[1]	-	Atomic Heart ATOM 014	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
Dare to Dream	Ash	04.2010	87[1]	-	Atomic Heart ATOM 015	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
Mind Control	Ash	05.2010	101[1]	-	Atomic Heart ATOM 017	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
Insects	Ash	05.2010	99[1]	-	Atomic Heart ATOM 018	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
Binary	Ash	06.2010	103[1]	-	Atomic Heart ATOM 019	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
Physical World	Ash	06.2010	96[1]	-	Atomic Heart ATOM 020	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
Spheres	Ash	07.2010	91[1]	-	Atomic Heart ATOM 021	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
Instinct	Ash	07.2010	65[1]	-	Atomic Heart ATOM 022	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
Summer Snow	Ash	07.2010	91[1]	-	Atomic Heart ATOM 023	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
Carnal Love	Ash	08.2010	78[1]	-	Atomic Heart ATOM 024	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
Embers	Ash	08.2010	79[1]	-	Atomic Heart ATOM 025	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
Change Your Name	Ash	09.2010	84[1]	-	Atomic Heart ATOM 026	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
Sky Burial	Ash	09.2010	87[1]	-	Atomic Heart ATOM 027	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]
There Is Hope Again	Ash	10.2010	92[1]	-	Atomic Heart ATOM 028	[written by Tim Wheeler][producer by Tim Wheeler]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Trailer	Ash	10.1994	143[2]	-	Infectious INFECT 14	[produced by Ash, Tim Russell and Marc Waterman]
1977	Ash	05.1997	1[1][70]	-	Infectious INFECT 40	[platinum-UK][produced by Ash/Owen Morris]
Live at The Wireless	Ash	02.1997	85[2]	-	Death Star DEATH 3	[produced by Phil McKellar]
Nu-Clear sounds	Ash	10.1998	7[20]	-	Infectious INFECT 60	[gold-UK][produced by Ash/Chris Kimsey/Owen Morris]
Free all angels	Ash	04.2001	1[1][52]	-	Infectious INFECT 100	[platinum-UK][produced by Owen Morris]
Intergalactic Sonic 7"-The singles collection 1994-2002	Ash	09.2002	3[23]	-	Infectious INFECT 120	[gold-UK][produced by Ash/Chris Kimsey/Owen Morris]
Meltdown	Ash	05.2004	5[19]	-	Infectious 5046731972	[silver-UK][produced by Ash/Nick Raskulinecz]
Twilight of the Innocents	Ash	07.2007	32[3]	-	Infectious 2564698565	[produced by Tim Wheeler]
A–Z Vol.1	Ash	05.2010	68[1]	-	Atomic Heart	[produced by Tim Wheeler]
A–Z Vol.2	Ash	10.2007	130[1]	-	Atomic Heart ATOM 16CD	[produced by Ash, Claudius Mittendorfer]
The Best of Ash	Ash	10.2011	132	-	Infectious	-
Kablammo!	Ash	06.2015	41[1]	-	Ear Music 210394EMU	[produced by Ash and Claudius Mittendorfer]

Imagination

Jedna z najbardziej popularnych brytyjskich grup funkowych początku lat 80-tych. W jej skład weszli Lee John (właśc. John Lesley McGregor, ur. 23.06.1957r w londyńskiej dzielnicy Hackney; śpiew), Ashley Ingram (ur. 27.11.1960r w Northampton, Anglia; gitara) i Errol Kennedy (ur. w Montego Bay na Karaibach). John (jego rodzice pochodzili zresztą też z karaibskiej wyspy St. Lucia) edukację pobierał w Nowym Jorku, gdzie śpiewał jako wokalista chórków formacji Delfonics i Chairmen Of The Board. Właśnie tam poznał Ingrama, który grał w obu tych zespołach na gitarze basowej; założyli duet pod nazwą Fizzz. Po powrocie do Anglii John, który występował już jako dziecko w programie „Junior Showtime”, zapisał się do Szkoły Teatralnej im. Anny Scher.


Kennedy śpiewał wcześniej w jamajskich zespołach, a grać na perkusji uczył się w formacji The Boys Brigade i w orkiestrze szkoły lotniczej, występował też przez pewien czas w soulowej grupie Midnight Express. Johna i Ingrama poznał na początku 1981r - w rezultacie powstało trio Imagination.  Formacja odniosła natychmiastowy sukces singlem "Body Talk”. Wkrótce ukazało się jeszcze kilka singli wyprodukowanych przez Tony’ego Twaina, m.in. „Just An Illusion” i „Music And Lights", które weszły do pierwszej piątki list brytyjskich.
 Niestety, w 1984r źródło przebojów wyschło - John powrócił do kariery aktorskiej. Wystąpił zresztą już w 1983 w opowiadającej historię Dr Who produkcji ,Enlightenment. Po podpisaniu nowego kontraktu nagraniowego w 1986r z wytwórnią RCA Records, grupa powróciła jeszcze w 1988 z nowym singlem „Instinctual".

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Body Talk	Imagination	05.1981	4[18]	-	R & B Records RBS 201	[written by Steve Jolley, Tony Swain, Leee John, Ashley Ingram][produced by Tony Swain, Steve Jolley]
In And Out Of Love	Imagination	09.1981	16[9]	-	R & B Records RBS 202	[written by Steve Jolley, Tony Swain, Imagination][produced by Tony Swain, Steve Jolley]
Flashback/Burnin' Up	Imagination	11.1981	16[15]	-	R & B Records RBS 206	[written by Steve Jolley, Tony Swain, Imagination][produced by Tony Swain, Steve Jolley][B:68[6].R&B Chart]
Just An Illusion	Imagination	03.1982	2[11]	-	R & B Records RBS 208	[written by Jolley, Swain, John, Ingram][produced by Tony Swain, Steve Jolley][27[16].R&B Chart]
Music And Lights	Imagination	06.1982	5[9]	-	R & B Records RBS 210	[written by Steve Jolley, Tony Swain, Leee John, Ashley Ingram][produced by Tony Swain, Steve Jolley][52[9].R&B Chart]
In The Heat Of The Night	Imagination	09.1982	22[8]	-	R & B Records RBS 211	[written by Steve Jolley, Tony Swain, Leee John, Ashley Ingram][produced by Tony Swain, Steve Jolley]
Changes/So Good So Right	Imagination	12.1982	31[8]	-	R & B Records RBS 213	[written by Steve Jolley, Tony Swain, Leee John, Ashley Ingram][produced by Tony Swain, Steve Jolley][46[7].R&B Chart]
Looking At Midnight/Follow Me	Imagination	06.1983	29[7]	-	R & B Records RBS 214	[written by Steve Jolley, Tony Swain, Leee John, Ashley Ingram][produced by Tony Swain, Steve Jolley][64[6].R&B Chart]
New Dimension/I'll Always Love You	Imagination	11.1983	56[3]	-	R & B Records RBS 216	[written by Steve Jolley, Tony Swain, Leee John, Ashley Ingram][produced by Tony Swain, Steve Jolley]
This Means War (Shoobedoodah Dabba Doobee)/Wrong In Love	Imagination	01.1984	-	-	Elektra 69763	[written by S. Jolley, T. Swain, L. John, A. Ingram][produced by Tony Swain, Steve Jolley][29[11].R&B Chart]
State Of Love/Wrong In Love	Imagination	05.1984	67[3]	-	R & B Records RBS 218	[written by Steve Jolley, Tony Swain, Leee John, Ashley Ingram][produced by Tony Swain, Steve Jolley]
Thank You My Love/Point Of No Return	Imagination	11.1984	22[15]	-	R & B Records RBS 219	[written by Steve Jolley, Tony Swain, Leee John, Ashley Ingram][produced by Nigel Wright, Imagination]
Found My Girl/In And Out Of Love	Imagination	05.1985	83[4]	-	R & B Records RBS 1800	[written by Leee John, Ashley Ingram][produced by Nigel Wright, Imagination]
Last Days Of Summer/Shoo Be Doo Da Dabba Doobee	Imagination	09.1985	99[1]	-	R & B Records RBS 1802	[written by Peter Vale, Miles Waters][produced by Derek Bramble]
Sunshine/Trilogy	Imagination	05.1986	87[4]	-	R & B Records RBS 1804	[written by Leee John, Ashley Ingram][produced by Richard James Burgess]
The Last Time/ Touch	Imagination	08.1987	93[2]	-	RCA PB 41471	[written by Victor Burks][produced by Nick Martinelli][88[5].R&B Chart]
Instinctual/Touch (Part Two)	Imagination	01.1988	62[3]	-	RCA PB 41697	[written by Arthur Baker, Paul Gurvitz][produced by Arthur Baker, Paul Gurvitz]
Love's Taking Over	Imagination	07.1989	100[1]	-	RCA PB 42659	[written by John, Ingram, Vaz][produced by T-Coy]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Body Talk	Imagination	10.1981	20[51]	-	R&B RBLP 1001	[gold-UK][produced by Jolley & Swain]
In the Heat of the Night	Imagination	09.1982	7[28]	-	R&B RBLP 1002	[gold-UK][produced by Jolley & Swain]
Night Dubbing	Imagination	05.1983	9[20]	-	R&B RBDUB 1	[gold-UK][produced by Jolley & Swain]
Scandalous	Imagination	11.1983	25[8]	-	R&B RBLP 1004	[gold-UK][produced by Jolley & Swain]
Imagination – All The Hits	Imagination	08.1989	4[12]	-	Stylus SMR 985	[gold-UK]