Z archiwum...rocka : Chamber Pop

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Chamber Pop. Pokaż wszystkie posty

poniedziałek, 30 maja 2016

Badly Drawn Boy

"Silent sigh, silent sigh, silent sigh". Cytat z piosenki jaką wykonuje Badly Drawn Boy najlepiej oddaje charakter jego twórczości. Obcowanie z muzyką artysty sprawia, że człowiek wzdycha cicho z rozkoszy. Badly Drawn Boy w dużej mierze odpowiedzialny jest za modę na songwriterów, która nastała w nowym stuleciu.

Choć wygląda jak włóczęga (zresztą miał pewien epizod, ale o tym później), swego czasu był prawdziwą gwiazdą, którą wymieniało się w jednym zdaniu z Hugh Grantem.

Urodził się jako Damon Gough 2 października 1969 roku. Dzieciństwo i młodość spędził w Manchesterze. - Żyłem w komunie z kilkoma kumplami w Blackburn - wspomina pierwsze muzyczne doświadczenia. - Zdecydowali się przeprowadzić do Chorlton, więc pojechałem z nimi. Tam spotkałem Andy'ego Votela, który był DJ-em w jednym z klubów. Chciał wtedy założyć wytwórnię płytową. Miałem trochę pomysłów, które powstały z grania w łazience na gitarze i klawiszach. Andy pierwszy usłyszał moje projekty i uwierzył we mnie.

Z pomocą Votela i jego świeżo założonej wytwórni Twisted Nerve wydał dwa małe krążki "EP1" i "EP2", które ukazały się odpowiednio w 1997 i 1998 roku. Pierwszy z nich jest swoistym białym krukiem wśród fanów i na aukcjach pojawia się w cenie 100 funtów. Do nieco szerszej publiczności muzyk trafił za pośrednictwem projektu UNKLE. James Lavelle zaprosił go do nagrania "Nursery Rhyme" na kultowy już album "Psyence Fiction". Ostry, gitarowy kawałek miał się jednak nijak do muzyki, jaką na swoim debiucie miał zaprezentować Badly Drawn Boy.

Właściwym przedsmakiem były kolejne EP-ki "It Came from the Ground" i "Once Around the Block" z 1999 roku. Prawdziwe zamieszanie zaczęło się jednak wraz z premierą longplaya "The Hour of Bewilderbeast" (26 czerwca 2000). Współtwórcą materiału był zaprzyjaźniony Andy Votel. Piosenki "Once Around the Block", "Magic in the Air" czy "Disillusion" (z zabawnym klipem, gdzie muzyk robi za człowieka-taksówkę) stały się przebojami. Niemniej doceniono całe dzieło, czego dowodem była prestiżowa Mercury Music Prize i znakomite recenzje.
Dopatrywano się wpływów Burta Bacharacha, Elliotta Smitha czy Nicka Drake'a. Przede wszystkim urzekał ciepły, delikatny głos Damona genialnie splatający się pop-folkowymi melodiami i pełnymi uroku aranżacjami.

Chociaż żadne kolejne dzieło nie mogło równać się z debiutem, muzyk wciąż tworzył przyjemne, kojące i wywołujące uśmiech piosenki. Co więcej odnosił także sukcesy.

Na fali popularności debiutu zaproponowano mu napisanie muzyki do obrazu "Był sobie chłopiec" z Hugh Grantem. Film stanowił adaptację powieści Nicka Hornby'ego a soundtrack - co dość nietypowe - wypełniły wyłącznie piosenki autorstwa i w wykonaniu Badly Drawn Boya, stąd "About A Boy" (kwiecień 2002) często uważana jest za drugą płytę muzyka. Z niej właśnie pochodzi singel "Silent Sigh". - Kiedy usłyszałem ścieżkę muzyczną byłem naprawdę podniecony - wspominał Hornby w książce "31 Songs". - Kiedy twoje słowa są przetworzone w hollywoodzką maszynkę do robienia pieniędzy jesteś wynagradzany na wszystkie możliwe sposoby, ale to nic w porównaniu z uczuciem, jakiego doświadczasz, gdy słyszysz, jak twoje słowa zmieniają się w muzykę.

Po latach Badly Drawn Boy, pozwał byłego wydawcę, XL Recordings, domagając się około 300 tysięcy funtów z tytułu tantiem, których miał nie otrzymać za "About A Boy".

Trzeci longplay otrzymał tytuł "Have You Fed The Fish?" i zawierał więcej głośnych gitar niż poprzednie wydawnictwa. Dzieło, które trafiło do sprzedaży w listopadzie spotkało się z mieszanymi recenzjami, acz numer "You Were Right" okazał się umiarkowanym przebojem w Wielkiej Brytanii. W nagraniu udział wzięła Charlotte Gainsbourg, która pojawiła się w chórkach w kilku piosenkach.

Kolejny premierowy materiał artysta zarejestrował nie w Los Angeles, jak było to w przypadku "Have You Fed The Fish?", lecz w studiach Moolah Rouge w angielskim Stockport. Ponownie pomagał mu przyjaciel, wieloletni współpracownik, a zarazem partner z wytwórni Twisted Nerve, Andy Votel. Tym większe były oczekiwania, którym Badly Drawn Boy nie do końca był w stanie sprostać. Jak się miało okazać, klątwa doskonałego, niedoścignionego debiutu miała już na nim ciążyć na zawsze.

W październiku 2006 roku światło dzienne ujrzał zestaw "Born in the U.K.", którego tytuł nawiązywał do "Born in the U.S.A." Bruce'a Springsteena, którego Damon jest wielkim fanem. W limitowanej edycji, opakowanie krążka miało postać brytyjskiego paszportu. Z kolei tytułowy singel winylową edycję zapakowano niczym rybę z frytkami.

- Lubię tworzyć w ogródku lub w kuchni - opowiada o sposobie pracy. - Mam z tyłu domu kuchnię, w której lubię po nocach oglądać telewizję. Siedzę przy kuchennym stole z gitarą, albo palę papierosa w ogródku i tam gram na gitarze. To moje ulubione miejsca do komponowania.

Swego czasu artysta wyjawił głęboką chęć nagrania piosenki z królową popu. - Madonna jest pierwsza na mojej liście muzyków, z którymi chciałbym współpracować - tłumaczy Gough. - Mam nawet kompozycję, która wspaniale brzmiałaby w jej wykonaniu. Nie jest jeszcze oficjalnie zatytułowana, ale funkcjonuje roboczo jako "In Two Minds".

W lutym 2003 roku Badly Drawn Boy zabawiał się w ulicznego muzykanta, żebrząc na potrzeby teledysku do "All Possibilities". Od wczesnych godzin porannych śpiewał i grał na akustycznej gitarze w pobliżu jednej z największych stacji kolejowej w Londynie. Niestety, "do czapki" zebrał tylko 1,6 funta.- Albo ludzie nie wierzyli, że to ja, albo nie wiedzieli, kim jestem - żartował Badly Drawn Boy.

Artysta najwyraźniej ma słabość do grania w nietypowych miejscach, bowiem w 2004 roku, w dniach poprzedzających jego udział w Glastonbury Festival, postanowił zaprezentować się w siedmiu pubach w różnych częściach kraju. Konkretne lokalizacje były podawane w dniu koncertu na jego stronie. Z kolei przy okazji promocji "Born in the U.K." zapragnął wystąpić w taniej restauracji (nawiązywało to do okładki dzieła, na której widniała fotografia jadłodajni). Listę potencjalnych lokali umieścił w sieci, oddając wybór w ręce internautów.

Zdaniem Gougha współczesnym artystom nie udało się stworzyć niczego, co dorównałoby jego debiutanckiej płycie "The Hour Of Bewilderbeast". Wykonawcy, tacy jak Jamie Cullum czy James Blunt, nie robią na nim wrażenia, gdyż jego zdaniem śpiewają podobnie. - Raczej nie powinienem tak mówić, ale oni nie zrobili niczego lepszego ode mnie - ucinał krótko. Może to i nieskromne, ale prawdziwe.

Żródło: http://muzyka.wp.pl

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Once around the block/Soul attitude	Badly Drawn Boy	09.1996	46[5]	-	Twisted Nerve TNXL 003	[written by Badly Drawn Boy][produced by Badly Drawn Boy]
Another pearl/Distant town/Chaos theory	Badly Drawn Boy	06.2000	41[4]	-	Twisted Nerve TNXL 004	[written by Badly Drawn Boy][produced by Badly Drawn Boy]
Disillusion/Werecking the stage	Badly Drawn Boy	09.2000	26[5]	-	Twisted Nerve TNXL 005	[written by Badly Drawn Boy][produced by Badly Drawn Boy]
Once around the block/Tumbleweed/The shining	Badly Drawn Boy	11.2000	27[9]	-	Twisted Nerve TNXL 009	[written by Badly Drawn Boy][produced by Badly Drawn Boy]
Pissing in the wind/Spitting in the wind	Badly Drawn Boy	05.2001	22[4]	-	Twisted Nerve TNXL 010	[written by Badly Drawn Boy][produced by Badly Drawn Boy]
Silent sigh	Badly Drawn Boy	04.2002	16[8]	-	Twisted Nerve TNXL 012	[written by Badly Drawn Boy][produced by Badly Drawn Boy,Tom Rothrock]
Something to talk about	Badly Drawn Boy	06.2002	28[2]	-	Twisted Nerve TNXL 014	[written by Badly Drawn Boy][produced by Badly Drawn Boy,Tom Rothrock]
You were right	Badly Drawn Boy	10.2002	9[3]	-	Twisted Nerve TNXL 015	[written by Badly Drawn Boy][produced by Badly Drawn Boy,Tom Rothrock]
Born again	Badly Drawn Boy	01.2003	16[6]	-	Twisted Nerve TNXL 016	-
All Possibilities / Where Were You / Let The Sunshine \ Walk Away Renée	Badly Drawn Boy	04.2003	24[4]	-	XL Recordings TNXL 017
Year Of The Rat	Badly Drawn Boy	07.2004	38[2]	-	XL Recordings TNXL 018
Nothing's Gonna Change Your Mind	Badly Drawn Boy	10.2006	38[4]	-	EMI CDEMS 701 [UK]	[written by Badly Drawn Boy][produced by Nick Franglen]
A journey from A to B	Badly Drawn Boy	03.2007	78[1]	-	EMI CDEM 719	[written by Badly Drawn Boy]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The hour of bewilderbeast	Badly Drawn Boy	07.2000	13[87]	23.Independent Album	Twisted Nerve TNXL 133	[platinum-UK][produced by Badly Drawn Boy, Gary Wilkinson, Joe Robinson, Ken Nelson]
About a boy [soundtrack]	Badly Drawn Boy	04.2002	6[49]	180[2]	Twisted Nerve TNXL 152	[gold-UK][produced by Badly Drawn Boy, Tom Rothrock, Steve McLaughlin]
Have you fed the fish	Badly Drawn Boy	11.2002	10[32]	135[1]	Twisted Nerve TNXL 156	[gold-UK][produced by Badly Drawn Boy, Tom Rothrock]
One Plus One Is One	Badly Drawn Boy	07.2004	9[8]	-	Twisted Nerve TNXL CD 179	[silver-UK][produced by Badly Drawn Boy, Andy Votel]
Born In The UK	Badly Drawn Boy	10.2006	17[3]	-	EMI 374 0472	[ Producer - Nick Franglen]
It's What I'm Thinking Pt.1 – Photographing Snowflakes	Badly Drawn Boy	10.2010	63[1]	-	One Last Fruit OLFCD 001	[ Producer - Stephen Hilton]

piątek, 8 kwietnia 2016

Camera Obscura

Camera Obscura istnieją od 1996 roku. Ten szkocki zespół alternatywnej sceny muzycznej został założony przez Tracyanne Campbell, Johna Hendersona i Gavina Dunbara. Na początku swej kariery chętnie korzystali z koleżeńskiej pomocy, jaką oferowali im członkowie Belle & Sebastian. Prawdziwego mistrza znaleźli jednak w osobie nieżyjącego już, legendarnego radiowego disc-jockeya Johna Peela, który – po wysłuchaniu debiutanckiego albumu "Biggest Bluest Hi-Fi" - ogłosił ich jednym z najbardziej obiecujących wykonawców brytyjskich roku 2002. Camerę i B&S faktycznie sporo łączy, a najbardziej – dogłębna wiedza o wszystkim, co wydarzyło się w muzyce popularnej w ciągu ostatnich 50 lat i wielki dar do tworzenia klasycznie wręcz brzmiących piosenek o śmiało aranżowanych bogatych, wielowarstwowych brzmieniach, w jakich prominentną rolę odgrywają smyczki. Jednak największym atutem zespołu jest obdarzona niezwykłym, wręcz hipnotycznym głosem wokalistka Tracyanne Campbell.
Ona właśnie jak mało która jej rywalka na rockowej scenie bezbłędnie rozpoznaje wszelkie barwy i odcienie romantycznych klimatów. Camera Obscura zagrają swój pierwszy koncert w Polsce w ramach trasy promującej ich najnowszy album "My Maudlin Career". Płyta ta, nagrana w zredukowanym z septetu do kwintetu składzie – wydaje się być przede wszystkim wierną kontynuacją i dopełnieniem wcześniejszego albumu, "Let's Get Out Of The Country" (2006), który powstał w Szwecji pod nadzorem tamtejszego wybitnego producenta Jari'ego Haapalainena. Tym razem Tracyanne nadaje całości formę dziennika podróży, tak w sensie geograficznym, jak i emocjonalnym.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Teenager	Camera Obscura	05.2003	182[1]	-	Elefant ER-352	-
I Love My Jean	Camera Obscura	03.2005	101[2]	-	Elefant ER-358	-
Lloyd, I'm Ready to Be Heartbroken	Camera Obscura	05.2006	124[2]	-	Elefant ER-362	[produced by Jari Haapalainen]
Let's Get Out of This Country	Camera Obscura	09.2006	144[1]	-	Elefant ER-364	[written by Tracyanne Campbell][produced by Jari Haapalainen]
If Looks Could Kill	Camera Obscura	01.2007	191[1]	-	Elefant ER-366	[written by Tracyanne Campbell][produced by Jari Haapalainen]
French Navy	Camera Obscura	04.2009	141[2]	-	4AD AD 2912	[written by Tracyanne Campbell][produced by Jari Haapalainen]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Let's Get Out of This Country	Camera Obscura	06.2006	125[1]	-	Elefant ER-1123	[produced by Jari Haapalainen]
My Maudlin Career	Camera Obscura	04.2009	32[41]	87[1]	4AD CAD 2907	[produced by Jari Haapalainen]

niedziela, 29 listopada 2015

Gotye

Gotye to wokalista, mulitiinstrumantalista oraz autor tekstów, który zasłynął piosenką "Somebody That I Used To Know". Numer, pochodzący z trzeciej płyty artysty, "Making Mirrors", stał się międzynarodowym hitem, zdobywając wielką popularność także w Polsce.

Wśród fanów utworu znaleźli się m.in. Ashton Kutcher i Lily Allen. Z czasem utwór, w którym gościnnie zaśpiewała Nowozelandka Kimbra, stał się obiektem drwin i żartów.

Naprawdę nazywa się Wouter "Wally" De Backer. Urodził się 21 maja 1980 w belgijskiej Brugii. Gdy miał dwa lata rodzice przeprowadzili się do Australii. Aby ułatwić chłopakowi przystosowanie, zaczęli używać angielskiej wersji jego imienia - Walter (Wally)

Wally od dziecka przejawiał artystyczne zainteresowania. Chętnie rysował i malował, lecz także zajmował się muzyką, ucząc się gry na rozmaitych instrumentach. Do gustu szczególnie przypadło mu pianino oraz perkusja. Jak się miało okazać, karierę zaczynał później właśnie siedząc za bębnami.

Wśród największych inspiracji artysta bez wahania wymienia Depeche Mode. - Byli moimi bohaterami - opowiadał w rozmowie z magazynem "Mediaweek". - Odkryłem ich przy okazji płyty "Songs of Faith & Devotion", na punkcie której naprawdę miałem obsesję. To był dla mnie prawdziwy wzór jeśli chodzi o pisanie piosenek, produkcję, estetykę. Bardzo podobało mi się to połączenie syntezatorów, elektroniki z rockowym brzmieniem, popu z mrocznym, katolickim poczuciem winy.

Ważnymi dla Gotye twórcami byli także KLF i Kate Bush.

Jako nastolatek Wally wraz z trójką kolegów z liceum założył rockowy zespół Downstares. Członkiem formacji był niejaki Lucas Taranto, który do dziś gra koncerty wraz z Gotye. Downstares grali głównie na przedmieściach Melbourne. Po szkole średniej, drogi kolegów się rozeszły, co jednak nie przeszkodziło Wally'emu w kontynuowaniu muzycznych pasji. Co nie znaczy, że przyszło mu to łatwo.

Tak się złożyło, że rodzice muzyka wyprowadzili się pozostawiając mu dom na przedmieściach Melbourne, do którego wprowadzili się przyjaciele Wally'ego. Dom zmienił się w imprezową miejscówkę zwaną The Frat House. De Becker kontynuował niemniej naukę i coraz bardziej interesował się graniem. Początkowo nie bardzo jednak wiedział, jak to zrobić, skoro był perkusistą.

Ważną osobą w muzycznej edukacji Gotye okazał się jego sąsiad, który po śmierci żony przekazał mu kolekcję jej płyt. - Byłem załamany rozpadem zespołu i zdesperowany, aby tworzyć muzykę, ale nie wiedziałem jak perkusista może rozpocząć karierę solową - opowiadał w jednym z wywiadów. - Kiedyś odwiedził mnie przyjaciel, zobaczył kolekcję płyt i zaproponował, abym zaczął samplować z nich muzykę. Aby poprawić sobie humor spędziłem wieczór na samplownaiu The Police i Culture Club. Brzmiało to strasznie, ale coś we mnie zaiskrzyło, więc trwałem w tym przez kolejne kilka tygodni. Gdy w skończyłem jedną średnio przyzwoitą piosenkę, wpadłem już po uszy.

W 2001 roku De Backer nagrał pierwsze utwory zbudowane na samplach. Piosenki złożyły się na EP-kę "Out Here in the Cold", którą muzyk powielił w pięćdziesięciu kopiach, wypisując ręcznie listę utworów oraz projektując własnoręcznie okładkę. Krążek opatrzył nazwą Gotye, od Gaultier, francuskiego odpowiednika jego belgijskiego imienia Wouter. Mama często wołała go Gaultier, Wally wybrał jednak własną pisownię. - Początkowo chciałem jeszcze bardziej oddzielić Wally'ego De Backera od Gotye - tłumaczył. - Nie mówić, kto kryje się za tą nazwą. Chociaż wiele elementów z prywatnego życia Wally'ego przenika do muzyki, chciałem to jakoś oddzielić. Może to taki parawan bezpieczeństwa, a może po prostu Wally to beznadziejne imię dla wokalisty pop.

Gotye porozsyłał płytki do wszystkich możliwych rozgłośni radiowych. Następnie upewnił się, że krążki dotarły - niektórym nawet się spodobały (szczególnie w młodzieżowej stacji Triple J). Uznając to za dobry omen, kontynuował prace nad utworami opartymi na samplach.

- Tworzę w dość spontaniczny sposób - wyjaśnia. - Pomysł na piosenkę jest najczęściej reakcją na jakiś fajny fragment, który później sampluje. Jest rozwinięciem tego sampla, który często też poddaję gruntowej obróbce - przyspieszam, edytuję.

Około 2004 roku De Backer poznał wokalistę i autora tekstów Krisa Schroedera. Panowie zaczęli razem grać i występować pod szyldem The Basics. Ich działalność nie ograniczała się jednak tylko do koncertów, The Basics także nagrywali i wydawali płyty. Między 2004, a 2010 zespół zrealizował cztery albumy - "Get Back", "Stand Out/Fit In", "Keep Your Friends Close" i "/ðə'bæzɪtʃ/".

De Backer jednocześnie kontynuował solową działalność jako Gotye. Przygotował kolejne EP-ki, które spodobały się w Triple J. Podobnie jak pierwszy krążek, ozdobione były autorskimi rysunkami muzyka, co stało się później jednym ze stałych elementów jego twórczości. Niektóre prace pochodziły z czasów jego nastoletnich prób artystycznych lub były nimi inspirowane. Wally wykorzystywał także prace swego ojca, Franka.

Muzyka Gotye wzbudziła na tyle duże zainteresowanie, iż dostał on propozycję wydania albumu. Na dzieło zatytułowane "Boardface" złożyły się nagrania z dotychczas przygotowanych i zebranych na EP-kach utworów. Longplay miał premierę w 2003 roku - pochodzący z płyty utwór "Out Here in the Cold" doczekał się prezentacji na antenach kilku australijskich rozgłośni.

Muzyk pracował dalej, tworząc kolejny solowy album i współpracując z The Basics. Nowe dzieło Gotye, często uznawane za prawdziwy debiut, otrzymało tytuł "Like Drawing Blood", co odnosiło się do licznych przeprowadzek (i związanych z nimi trudności), do których muzyk był zmuszany podczas pracy nad płytą po tym jak rodzice sprzedali The Frat House. Materiał niemal w całości powstał z sampli ze starych winyli.

Premierowa prezentacja dzieła miała oczywiście miejsce w zaprzyjaźnionej już z De Backerem stacji Triple J, co odbyło się maju 2006 roku. Do sklepów wydawnictwo trafiło w tym samym czasie. Longplay został uznany numerem 1 w plebiscycie słuchaczy, a piosenki "Learnalilgivinanlovin" i "Heart's a Mess", zajęły 94. i 8. miejsce na liście 100 Triple J Hottest na 2006. Ostatecznie longplay pokrył się w Australii złotem, co oznaczało sprzedaż powyżej 35 tysięcy egzemplarzy.

Wielką fanką piosenki "Learnalilgivinanlovin" została aktorka Drew Barrymore, która wykorzystała ją w swych filmach m.in. w komedii romantycznej "Stosunki międzymiastowe".

We wrześniu 2006 roku, Gotye został nominowany do nagrody ARIA (australijskiego przemysłu fonograficznego) za najlepszą niezależną produkcję. W tym samym roku wygrał podczas Australian Independent Record (AIR) Chart Awards wyróżnienie dla najlepszego niezależnego artysty. Rok później mógł już liczyć na ARIA Award jako najlepszy artysta. W 2011 roku "Like Drawing Blood" znalazła się na jedenastym miejscu albumów wszech czasów Triple J. - Nie mogłem w to uwierzyć - komentował na stronach serwisu Junioronline.com.au. - Myślałem, że może w ogóle nie załapię się do zestawienia, tymczasem album znalazł się na tak wysokiej pozycji.

Większość piosenek z "Like Drawing Blood" doczekała się remiksów, które zebrano na wydawnictwie "Mixed Blood" opublikowanym w lipcu 2007 roku. Na krążku znalazły się również remiksy dwóch kawałków z "Boardface" - "The Only Thing I Know" i "Out of My Mind".

Kolejny album powstawał długo i w bólach. - Nie miałem żadnego planu - opowiadał w jednym z wywiadów muzyk. - Po prostu pracowałem po kolei nad poszczególnymi piosenkami. Trochę mnie naciskano, bym wydał album wcześniej, ale nie lubię mówić, że coś jest skończone nim naprawdę jest, czy wydawać płyty, która nie jest gotowa.

Nie przerywając pracy nad płytą, Gotye wydał w październiku 2010 samodzielny singel "Eyes Wide Open". Utwór dostępny był na winylu i w formacie cyfrowym. Piosenka dotarła do 25. miejsca listy Hottest 100 of 2010 radia Triple J.

Pod koniec marca 2011 De Backer ujawnił tytuł nowego albumu -"Making Mirrors". Nawiązywał on do rysunku, który ozdobił okładkę dzieła. Gotye wybrał geometryczny obrazek swego ojca zatytułowany "Making Mirrors". Ostatecznie rysunek został nieco zmodyfikowany w photoshopie i dopiero po obróbce ozdobił okładkę.

Tytuł nawiązywał także do charakteru dzieła. - To płyta o spoglądaniu na siebie - o tym, jak się postrzegamy, zerkając w lustro i jak zyskujemy dzięki temu inną perspektywę - wyjaśniał De Backer.

Płyta w głównej mierze opierała się o sample wygenerowane z instrumentów akustycznych. - Zacząłem nagrywać i samplować dźwięki rozmaitych akustycznych instrumentów, które zebrałem i robić coś na wzór ich wirtualnych wersji - tłumaczył w promującym longplay wywiadzie.

De Becker nie mógł jednak oprzeć się pokusie, by nie przemycić także sampli ze starych winyli. Czerpał je głównie z płyt egzotycznych wykonawców z lat 50. i 60. jak Les Baxter, Arthur Lyman, Leo Addeo czy Esquivel.

Początkowo krążek miał ukazać się w sierpniu 2010 roku, sesja jednak się znacznie wydłużyła. Ostatecznie materiał powstawał dwa i pół roku, bowiem Wally był wiecznie niezadowolony z efektów. - Co chwilę musiałem wychodzić na spacer, bo nie mogłem słuchać tej muzyki - wspominał. - Nawet mastering był robiony dwa czy trzy razy. Pierwsza wersja wydawała mi się bowiem zbyt mroczna.

- Kiedy spytać o album samego Gotye zaczyna opowiadać nie o piosenkach, ale o dźwiękach. O tym, jak wędrują przez rury w jego Lowrey Cotillion - starych organach z second-handu kupionych za 100 dolarów - opisywał dzieło wydawca. - Albo o tym, jak nagrywał linie basu przez samplowanie the Winton Musical Fence, dziwacznego instrumentu, który znalazł na obrzeżach Queensland w Australii. Absolutnie nietuzinkowa osobowość, którą najpełniej wyraża jego nietuzinkowy album.

Longplay ukazał się w sierpniu 2011 roku i okazał się przełomowym dziełem w karierze Gotye. Wszystko za sprawą singla "Somebody That I Used To Know". Piosenka najpierw zrobiła furorę wśród blogerów, a następnie stała się hitem YouTube'a, zdobywając w ciągu pół roku ponad czterdzieści milionów odsłon. Teledysk do nagrania poprzez serwisy społecznościowe polecali m.in. Ashton Kutcher, Lily Allen, Katy Perry, Cheryl Cole czy Nick Jonas. Ostatecznie, kawałek stał się międzynarodowym przebojem, także w Polsce, gdzie przez wiele tygodni utrzymywał się na 1. miejscu Listy Przebojów Trójki. Kompozycja królowała też w wielu rankingach podsumowujących 2011 rok. Nagranie znalazło się także w serialach "90210" czy "Plotkara".

Paradoksalnie, z czasem nasycenie utworem było tak duże, iż stał się on obiektem drwin i żartów na forach czy Facebooku. Doczekał się nawet jednej z humorystycznych przeróbek "Upadku", w której Adolf Hitker odmawiał wrzucenia Gotye na walla na Facebooku.

Oryginalnie w "Somebody That I Used To Know" miała zaśpiewać dziewczyna Wally'ego, Tash Parker. De Backer uznał jednak, że dziwnie będzie śpiewać o rozstaniu w duecie z dziewczyną, z którą jest bardzo szczęśliwy. Ostatecznie za mikrofonem stanęła więc nowozelandzka wokalistka Kimbra Johnson znana po prostu jako Kimbra. - Jest cudowna, mamy ze sobą wiele wspólnego i bez problemu nawiązaliśmy porozumienie - wyjaśniał dziennikarzowi "Daily Telegraph" Gotye.

- Znamy się od lat i aż mi głupio, że wcześniej jej nie zaproponowałem współpracy - dodawał na stronach Junioronline.com.au.

Wybór Kimbry zasugerował Frank Tetaz, który miksował wcześniejsze płyty Gotye.

Większość utworów artysty opiera się na doświadczeniach i odczuciach muzyka, ale nie "Somebody That I Used To Know". Będąc szczęśliwy w wieloletnim związku, pisząc piosenkę o smutnym rozstaniu, Wally musiał uruchomić wyobraźnię. - Pracując nad tym numerem, zacząłem się zastanawiać, czy w ogóle mogę go zaśpiewać - wyjaśniał w tej samej rozmowie. - Nie jestem przecież nieszczęśliwy. Pojawił się więc element fikcji.

A co na to partnerka Wally'ego? - Na płycie znalazło się wiele innych utworów, które podobają jej się o wiele bardziej - zapewniał Gotye. - Jest na tym albumie miłosna piosenka, którą napisałem dla niej. Znacznie bardzie pozytywna.

Cały longplay "Making Mirrors" zdobył dość dobre recenzje, a Gotye porównywano do Stinga, głównie z czasów The Police czy Petera Gabriela. Naturalnie nie wszystkim dzieło przypadło do gustu. - Jego singel "Somebody That I Used To Know" od kilku miesięcy okupuje szczyty list przebojów, ponieważ słuchacze mylą go z nową piosenką Stinga albo Petera Gabriela - recenzował na łamach "Przekroju" Jacek Skolimowski. - Teraz z półrocznym opóźnieniem, ale niesiony popularnością singlowego hitu, trafia na nasz rynek album 'Making Mirrors'. Czy warto kupić? Nawet jeśli radiowa Trójka jest dla was wszystkim - zarówno podkładem do jazdy samochodem, jak i towarzyszy wam podczas sprzątania domu - to... jednak nie. Szkoda pieniędzy.

W Australii longplay pokrył się trzykrotną platyną, platynowy status uzyskał natomiast w Belgii. Dzieło przebiło się także do Billboard 200, docierając do 60. pozycji.

Niesiony sukcesem Gotye, postanowił ruszyć w trasę z prawdziwego zdarzenia.

- Mam dziesięcioosobowy zespół, w którym każdy śpiewa i gra na różnych instrumentach - opowiadał o show promujących "Making Mirros". - To moje najambitniejsze koncerty. Nie będziemy korzystać z żadnych gotowych nagrań. Wizualizacje też będą realizowane na żywo. Od trzech miesięcy dwa razy w tygodniu odbywamy próby. To bardzo ekscytujące, dlatego, że ryzykowne. Mogę się pomylić w każdej piosence, ale nigdy mi nie zależało na tym, by pójść na łatwiznę.

Wally De Backer ukończył Parade College w 1998 roku i dostał się na studia, na Melbourne University. W późniejszym okresie przerwał studia prawnicze, by zdobyć tytuł naukowy z kulturoznawstwa.

W 2011 otrzymał nominację do MTV Europe Music Awards w kategorii najlepszy wykonawca Azji i Pacyfiku.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Eyes Wide Open	Gotye	11.2010	-	96[1]	Eleven ELEVENV98	[written by Wally De Backer][produced by Wally De Backer]
Somebody That I Used to Know	Gotye featuring Kimbra	07.2011	1[5][63]	1[44]	V2 BENELUX AUZS 21100040	[2x-platinum-UK][8x-platinum-US][written by Wally De Backer][produced by Wally De Backer]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Like Drawing Blood	Gotye	05.2006	117	-	Lucky Number Lucky 020CD	-
Making Mirrors	Gotye	08.2011	4[26]	6[36]	Island 2792285	[gold-UK][gold-US][produced by Wally De Backer]