Milla Jovovich

Milla Jovovich (ur. 17 grudnia 1975r w Kijowie), właściwie Milica Jovovich - amerykańska aktorka, modelka, piosenkarka i projektantka mody pochodzenia serbsko-rosyjskiego.


Urodziła się w Kijowie, ówczesnej stolicy Ukraińskiej SRR. Jej matka, Rosjanka Galina Łoginowa, była znaną radziecką aktorką. Jej ojciec, Bogdan Jovović, był mieszkającym w Związku Radzieckim Serbem. Pierwsze lata dzieciństwa Milla spędziła w Moskwie.

Gdy miała pięć lat, wraz z rodziną wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych i osiedliła się w Sacramento w Kalifornii, gdzie w wieku dziewięciu lat rozpoczęła karierę modelki. Dwa lata później stała się jedną z najpopularniejszych modelek w USA i zarabiała 3500 dolarów dziennie. Jej ojciec, lekarz wykształcony w Kijowie, lata 1994–1999 spędził w więzieniu w USA za przestępstwa finansowe dot. ubezpieczenia zdrowotnego. Natomiast jej matka, która wówczas pracowała jako sprzątaczka w Kalifornii, przygotowała córkę do profesji aktorki, zapisując ją do szkoły aktorskiej, a następnie baletowej.

Nauczyła się mówić płynnie po angielsku, francusku, rosyjsku i serbsku.

W 1988 zadebiutowała jako Samantha Delongpre w dreszczowcu erotycznym Zalmana Kinga Spotkanie dwóch księżyców (Two Moon Junction) u boku Sherilyn Fenn i Richarda Tysona. Trzy lata potem zauważono ją po roli Lilli Hargrave w romantycznym filmie przygodowym Powrót do błękitnej laguny (1991), za którą była nominowana do Young Artist Award jako najlepsza młoda aktorka i Złotej Maliny jako najgorsza nowa gwiazda. Wkrótce wystąpiła w komedii sensacyjnej Kuffs (1992) z Christianem Slaterem, jako Mildred Harris w dramacie biograficznym Richarda Attenborough Chaplin (1992) komediodramacie młodzieżowym Richarda Linklatera Uczniowska balanga (1993).

 Zwrot w jej karierze nastąpił po występie jako Leeloo de Sabat w filmie fantastycznonaukowym Luca Bessona Piąty element (1997), który przyniósł jej nominację do nagrody Saturna w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa, MTV Movie Awards w kategorii „Najlepsza walka” i Złotej Maliny w kategorii „Najgorsza aktorka drugoplanowa”. Była Joanną d’Arc w dramacie historycznym Bessona Joanna d’Arc (1999) i protagonistką Alice w filmie sensacyjnym Paula W.S. Andersona Resident Evil (2002).

Jako modelka pojawiła się na okładkach ponad 100 magazynów na świecie, w tym „Vogue” czy „Cosmopolitan”. Współpracowała z fotografami, takimi jak Herb Ritts, Peter Lindbergh i Richard Avedon oraz brała udział w kampaniach reklamowych Christiana Diora, Donny Karan, Gap Inc., Versace, Calvina Kleina, Giorgia Armaniego i H&M. Była jedną z wielu twarzy koncernu L’Oréal (1998). Wystąpiła w niewielkiej roli w powieści Breta Eastona Ellisa Glamorama, satyrze obsesji społeczeństwa na punkcie celebrytów i piękna.

W marcu 1994r nagrała singiel „Gentleman Who Fell”, w następnym miesiącu album pt. The Divine Comedy, a w 1998r drugą płytę pt. The People Tree Sessions. W maju 1999r założyła eksperymentalną grupę muzyczną Plastic Has Memory, z którą koncertowała w ramach projektu Puscifer, a ich utwór „On the Hill” znalazł się na składance Hollywood Goes Wild! (2001). Za to jej piosenka „Rocket Collecting” nagrana w duecie z Dannym Lohnerem ukazała się na ścieżce dźwiękowej do filmu Lena Wisemana Underworld (2003).

W 2003 wspólnie z modelką Carmen Hawk założyła firmę projektującą odzież – „Jovovich Hawk”.

W październiku 1992 wyszła za mąż za aktora Shawna Andrewsa. Małżeństwo zostało anulowane po miesiącu, gdyż Milla miała wtedy 16 lat. Kolejny raz wyszła za mąż w 1997 - tym razem za Luca Bessona, jednak ich małżeństwo rozpadło się po 2 latach (rozwód).

Jej trzecim mężem jest Paul W.S. Anderson, z którym wzięła ślub w 2009 roku. Para poznała się w 2002 na planie Resident Evil. Ich pierwsza córka, o imieniu Ever, urodziła się w 2007, a w 2015 urodziło się drugie dziecko pary - córka Dashiel Edon. W 2020 roku na świat przyszła ich trzecia córka, której dali na imię Osian. 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Gentleman Who Fell	Milla	06.1994	65[3]	-	SBK CDSBK 49	[written by Milla Jovovich, Mark R. Holden, Richard G. Feldman][produced by Rupert Hine, Richard Feldman]