Dory Previn

 Właśc. Dory Langdon, ur. 27.10.1937 r. w Woodbrigde w stanie New Jersey. Córka muzyka, już w dzieciństwie występowała śpiewając i tańcząc w .rodzinnym stanie, po czym trafiła do teatru muzycznego jako członkini chóru. Dzięki sporemu talentowi kompozytorskiemu zaczęła pisać muzykę do programów telewizyjnych. Po przeprowadzce do Hollywood poznała kompozytora Andre Previna, którego poślubiła w 1959 r.

 W tym samym roku Andre skomponował utwór „No Words For Dory". Tworząc teksty do muzycznych ilustracji filmowych Dory Previn napisała we współpracy z mężem oraz Elmerem Bernsteinem i innymi kompozytorami piosenki do takich filmów jak m.in. „Pepe", „Dwoje na huśtawce" i „Dolina lalek", z którego temat przewodni stał się w wykonaniu Dionne Warwick wielkim przebojem w 1967 r. Tymczasem małżeństwo Previnów podjęło decyzję o rozwodzie, a Dory pod koniec lat 60-tych zaczęła pisać bardziej osobiste teksty i wydała tomik poezji.

 Podpisawszy kontrakt z wytwórnią United Artists -rozpoczęła karierę nagraniową. Jej pierwsze albumy, których producentem był Nik Venet, prezentowały pełne gniewu i rozpaczy kompozycje, wśród których wyróżnić należy „The Lady With The Braid" i „Who Will Follow Norma Jean?". Tytułowy utwór z albumu Mary C. Brown & The Hollywood Sign opowiadał prawdziwą historię próby samobójstwa; na jej podstawie Previn napisała potem musical. 

W 1974 r. opuściła wytwórnię United Artists, by związać się z Warner Brothers, dla której przy producenckiej współpracy Joela Dorna nagrała w 1976 r. album We Are Children Of Coincidence And Harpo Marx. W tym samym roku wydała również swoje wspomnienia „Midnight Baby".

Od lat 80-tych często używała nazwiska Dory Previn Shannon, przy czym Shannon to panieńskie nazwisko jej matki. W 1983 roku napisała i wystąpiła w muzycznym oświadczeniu na temat wojny nuklearnej, która miała miejsce 6 sierpnia 1945 roku w Los Angeles. Pracując dla telewizji, zdobyła nagrodę Emmy w 1984 r. za „We'll Win this World” (z filmu Two of a Kind) z Jimem Pasquale oraz nominację do nagrody Emmy w 1985 r. za „Home Here” (z filmu „Two Marriages”) z Brucem Broughtonem .

 

  W 1984 roku wyszła za mąż za aktora i artystę Joby’ego Bakera. Wystąpiła w Londynie w 1986 roku i napisała dzieło sceniczne The Flight of the Gooney Bird. Ostatni raz wystąpiła na koncercie w 1988 roku w Dublinie i Donmar Warehouse w Londynie. Jej opowiadania ukazywały się w kilku publikacjach, pracowała także nad powieścią „Word-Play with an Invisible Relative”. Wykładała na temat pisania tekstów, nagrywania i pisania autobiografii na różnych amerykańskich uniwersytetach. Baker dostarczyła ilustracje do The Dory Previn Songbook (1995), który zawiera piosenki z jej okresu pracy w United Artists. W 1997 roku ponownie współpracowała z André Previnem przy produkcji utworu na sopran i zespół The Magic Number. Po raz pierwszy została wykonana przez New York Philharmonic pod dyrekcją Previna i Sylvią McNair w roli sopranu. 

 

 W 2002 roku Dory Previn wydała dostępne w Internecie bezpłatne nagranie Planet Blue. Zawiera mieszankę najnowszych i wcześniej niepublikowanych materiałów traktujących o degradacji środowiska i zagrożeniu katastrofą nuklearną. Kontynuowała pracę, mimo że przeszła kilka udarów mózgu, które wpłynęły na jej wzrok. Nowa kompilacja jej prac z początku lat 70-tych, The Art of Dory Previn, została wydana przez EMI 21 stycznia 2008 roku. 

 

 Previn zmarła w wieku 86 lat 14 lutego 2012 r. na swojej farmie w Southfield w stanie Massachusetts, gdzie mieszkała z mężem Jobym Bakerem. Oprócz męża pozostawiła trójkę pasierbów: Michelle Wayland, Fredrickę Baker i Scotta Zimmermana.

                                         Kompozycje Dory Previn na listach przebojów

[with André Previn] 05/1960 Like Love André Previn 108.US 11/1967 (Theme from) The Valley of the Dolls Dionne Warwick 2.US/28.UK 03/1968 Come Live with Me Tony Scotti 126.US 06/1968 Valley of the Dolls King Curtis 83.US [with Hans Wittstatt ] 12/1960 Pepe Duane Eddy 18.US/2.UK 01/1961 Pepe Russ Conway 19.UK [with Fred Karlin] 11/1969 Come Saturday Morning The Sandpipers 17.US [with Gato Barbieri ] 03/1973 Last Tango in Paris Andy Williams 51.UK