Ombretta Colli

 Ombretta Colli, pseudonim Ombretta Comelli (ur. 21 września 1943r,Genua), to włoska piosenkarka, aktorka i polityk. Po karierze filmowej i muzycznej rozpoczęła karierę polityczną w Forza Italia, pełniąc funkcję prezydenta prowincji Mediolan od 1999 do 2004 r., radnego IV rady regionalnej Formigoni Lombard i senatora dwóch kadencji.
 

  Ombretta Colli jest córką ojca Longobarda z Mediolanu i matki Sardynki z Gadoni (NU). Kariera artystyczna Kariera artystyczna Ombretty Colli rozwijała się na przełomie lat sześćdziesiątych i osiemdziesiątych. W 1960 roku brała udział w konkursie Miss Italia, następnie była aktorką w różnych filmach, od filmów gatunkowych po reżyserów takich jak Elio Petri, Luigi Magni i Ettore Scola. Zadebiutowała jako piosenkarka w 1964 roku, po uzyskaniu kontraktu płytowego z CGD. Nagrała wiele singli dla różnych wytwórni płytowych, w tym w 1969 Ti amo... io di più, włoski cover Je t'aime... moi non plus, przetłumaczony przez Claudio Daiano i zaadaptowany przez Gian Piero Simontacchi. W tym okresie gitarzystą jej zespołu był Franco Battiato.

  Brała udział w Canzonissima 1969 z La mia mama, a rok później w tym samym wydarzeniu z È il miouomo oraz na Festiwalu w Neapolu z Tu m'èfatto murì, występując wspólnie z Oreste Lionello. Prowadzi także kilka telewizyjnych programów rozrywkowych, takich jak Giochiamo agli anni Trenta w 1968 r. wraz z mężem Giorgio Gaberem;  È domenica, ma senza impegno, w 1969 r. i w 1970 r. ponownie z Gaberem, E noi qui. Zrealizowała także sesję zdjęciową dla Playmen. W następnej dekadzie startowała z piosenką Salvatore zarówno na Un disco per l'estate 1972, jak i na Cantagiro 1972, a w tym samym roku powróciła do Canzonissimy z Tutti le volta meno che una, natomiast na Un disco per l'estate 1973 zaproponowała,La musica non cambia mai.  

W 1975 roku brała udział wraz z Paolo Villaggio w telewizyjnym miniserialu Giandomenico Fracchia - Sogni proibiti di uno di noi, o którym zaśpiewała piosenkę przewodnią Facciamo finta che... . W 1976 roku była bohaterem programu telewizyjnego Rete Tre wraz z Giannim Morandim, Giuseppe Pambieri, Olimpią Di Nardo i Arnoldo Foà, interpretując początkową piosenkę przewodnią Luna quadrata. W lutym 1979 roku w Rete 2 wyemitowano dwuodcinkową komedię muzyczną Profumo di Classe w reżyserii Giorgio Capitaniego, z Collim i Aldo Maccione w rolach głównych. Z tej okazji śpiewa piosenkę Prego mi cambi questo assegno.

  W 1981 roku wzięła udział w Un disco per Un disco per l'estate z piosenką Con quella faccia da italiano autorstwa Gian Piero Alloisio, zaś rok później wzięła udział w Premiatissima w zespole „Simpatia”. W 1983 roku ukazała się piosenka Franco Battiato „Cocco fresco, cocco bello”, która prezentowana była zarówno w Festivalbar, jak i w Azzurro, a w 1983 roku była gościem występów Gianniego Morandiego podczas tournée po Rosji z towarzyszeniem grupy Coro degli Angeli. W tym samym roku wraz z Gino Paolim zaprezentowała pierwsze piętnaście odcinków programu telewizyjnego Rai 2 Il cappello sulle ventitré.  

W 1991 roku wróciła do pracy jako prezenterka, prowadząc wspólnie z Red Ronnie program telewizyjny Canale 5 Vota la Voce. Wśród jej albumów: Una donna tutta sbagliata, nad którego tekstami współpracuje także Battiato oraz Una donna due donne un certo numero di donne, na którym widać współpracę nie tylko Gabera, ale także Gino Melchiorre, autora trzech tekstów: Ah, la Mama, Sì lo so ch'è quasi tutto, Stornelli sul lavoro.  

 Początkowo socjalistka, w latach dziewięćdziesiątych rozpoczęła działalność polityczną w nowo powstałej centroprawicowej partii Forza Italia. Wybrana do parlamentu europejskiego w 1994 r., zrzekła się mandatu, aby w czerwcu 1995 r. wpisać się do Izby Deputowanych na listę Forza Italia, stając się członkiem parlamentarnych komisji ds. robót publicznych i zatrudnienia. W 1997 roku została radnym ds. usług społecznych w radzie miejskiej Mediolanu, której przewodniczył Gabriele Albertini. W 1999 r. objęła urząd prezydenta prowincji Mediolan po zwycięstwie centroprawicowej koalicji i sprawował tę funkcję do kolejnych wyborów w 2004 r., w których zwyciężyła centrolewicowa kandydatka Penati. Po wyborach w 2006 roku powróciła do Senatu z listy Izby Wolności, koalicji, w której skład wchodzi także Forza Italia. Została członkiem Senackiej Komisji ds. Higieny i Zdrowia, Oświaty Publicznej i Dziedzictwa Kulturowego, Równości i Wyrównywania Szans oraz Komisji Badania Wypadków Przy Pracy i Zgonów Niepowiązanych. W tym samym roku zajmował się także wyborami samorządowymi w Mediolanie: początkowo tam została zaproponowana jako kandydatka na burmistrza przez Federację Liberalnych Demokratów, ale następnie została mianowana przez burmistrza Morattiego radną ds. przedmieść gminy Mediolan. Stanowisko to uznano za konstytucyjnie niezgodne ze stanowiskiem senatora. Giorgio Gaber i Ombretta Colli w 1964 r W wyborach politycznych w 2008 roku została ponownie potwierdzona jako senator z ramienia PdL. 8 lutego 2012 r. została mianowana podsekretarzem ds. równości szans, mody i designu regionu Lombardii w czwartej radzie kierowanej przez Roberto Formigoniego. W dniu 17 maja 2012 r. złożyła rezygnację ze stanowiska senatora ze względu na niezgodność ze stanowiskiem podsekretarza stanu Lombardia.  

 Ombretta Colli poślubiła piosenkarza Giorgio Gabera w Chiaravalle Milanese, dzielnicy Mediolanu, 12 kwietnia 1965 roku, z którą miała córkę Dalię Gaberščik.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	Ita	Wytwórnia [Ita]	Komentarz
La mia mama/Lui di qua lei di là	Ombretta Colli	.1970	-	27	Rare RAR 77529	[written by G.P.Simontacchi, Casellato]
Lu primmo ammore/Dimenticarti vorrei	Ombretta Colli	.1971	-	44	Carosello CI 20289	[written by Giorgio Gaber, Umberto Simonetta]
Salvatore/Ho paura	Ombretta Colli	.1972	-	54	Carosello CI 20318	[written by Memo Remigi,Vito Pallavicini]