Maxine Nightingale

Maxine Nightingale (ur. 2 listopada 1952r)   to brytyjska piosenkarka wykonująca muzykę R&B i soul. Najbardziej znana jest ze śpiewania hitów z lat 70-tych, takich jak „Right Back Where We Started From”, które sprzedały się w milionach egzemplarzy (1975, 8. miejsce w Wielkiej Brytanii i 1976, 2. miejsce w USA), „Love Hit Me” (1977) i „Lead Me Na” (1979).
 

 Jedno z trójki dzieci urodzonego w Gujanie komika Benny’ego Nightingale’a i jego żony Iris (mieli także córkę Rosalind i syna Glenna). Maxine Nightingale po raz pierwszy zaśpiewała ze swoim szkolnym zespołem: uczęszczała do Barham Primary (na Wembley, Middlesex), Ealing Grammar School oraz Guildhall School of Music and Drama. Kiedy miała trzynaście lat, wraz z przyjaciółką odwiedziła pobliski dom, w którym odbywał się próba zespołu Unisound. Poprosili ją, aby z nimi zaśpiewała; dołączyła do nich, intensywnie występując w brytyjskim kręgu kabaretowym. Menadżer jednego z klubów, w którym występowali, poprosił Nightingale'a o nagranie demo i wysłał je do Pye Records. Dla nich dokonała pierwszych nagrań.  

Chociaż na czele wytwórni A&R stał Cyril Stapleton, trzy single Nightingale dla Pye - wydane w czerwcu i lipcu 1969 oraz 26 marca 1971 - przeszły niezauważone. W 1969 Nightingale rozpoczęła około 18-miesięczną pracę w produkcji Hair London na West Endzie, grając drugoplanową rolę i dublerem głównej kobiecej roli Sheili; przeniosła się do Niemiec po nawiązaniu kontaktu z aktorem z niemieckiej produkcji Hair, którego poznała podczas jego wizyty w produkcji na West Endzie. W Niemczech Nightingale kontynuowała swoją karierę muzyczną na scenie w Hair (jako Sheila), Jesus Christ Superstar i Godspell. Rozpoczęła współpracę z Minoru Teradą Dombergerem, reżyserem niemieckiej produkcji Hair. Pobrali się i mieli córkę Langkę Vevę Domberger, urodzoną w 1973 roku.  

Nightingale wróciła do Londynu z mężem i córką, występując w produkcji Savages na West Endzie, po czym wycofała się z profesjonalnych występów. Według Nightingale „Zaczęłam śpiewać sesyjnie. Nie robiłam wiele, ale łatwo było wyjść wieczorem, kiedy dziecko spało”. Jej śpiew pojawił się na nagraniu „Fool” Ala Matthewsa. przykuł uwagę producenta sesji Pierre'a Tubbsa; poprosił kompozytora J. Vincenta Edwardsa, który współpracował ze Nightingale przy produkcji Hair na West Endzie, o współautorstwo dla niej piosenki, która zatytułowana została „Right Back Where We Started From”. Tubbs poprosił ją, aby zaśpiewała w demie; jak opowiedziała tę historię w 2013 roku, „zaniósł to prosto do United Artists Records [w Londynie] i im też się to podobało. Zapłacili mi 100 funtów (a potem (zaoferowali) mi zaliczkę i kontrakt na dokończenie) nagrywanie singla.” Po wydaniu przez United Artists Records (w prawdziwym imieniu Nightingale) „Right Back Where We Started From” osiągnął 8. miejsce w Wielkiej Brytanii jesienią 1975 roku. Został wydany w USA na początku 1976 roku i spotkał się z entuzjastyczną reakcją, osiągając 2. miejsce na liście na liście Billboard Hot 100 w maju 1976 r. 

Nightingale, która towarzyszyła mężowi w podróży do rodzinnej Japonii, zmotywowana sukcesem jej singla w USA udała się do Londynu, aby nagrać album Right Back Where We Started From. Wyjechała do Stanów Zjednoczonych, które od tego czasu pozostały jej bazą wypadową. Po tym, jak piosenka została wykorzystana w Slap Shot, komedii hokejowej z 1977 roku, drużyny NHL, w tym New York Islanders i Toronto Maple Leafs, przyjęły tę piosenkę jako melodię zwycięstwa odtwarzaną po każdym zwycięstwie u siebie.  

  Jedynym znaczącym brytyjskim hitem Nightingale w okresie po sukcesie „Right Back Where We Started From” był utwór „Love Hit Me” - tytuł wycięty z jej drugiego albumu. Promowany przez Nightingale w programie Top of the Pops wyemitowanym 17 marca 1977 r., „Love Hit Me” osiągnął 11. miejsce na brytyjskiej liście przebojów z dnia 9 kwietnia 1977 r. Jej trzeci album Love Lines został wydany w Wielkiej Brytanii i Europie w 1978 roku i zawierał brytyjskie single „Lead Me On” i „(Bringing Out) The Girl in Me”. Obydwa zostały przeoczone pomimo promocji tego ostatniego podczas kolejnego występu w Top of the Pops 8 czerwca 1978 r. Amerykańskie wydanie „Lead Me On” na początku 1979 r. spotkało się z pozytywnym przyjęciem, zwłaszcza na rynku easy listening, a utwór osiągnął w lipcu tego roku utwór zajął 1. miejsce na liście Easy Listening magazynu Billboard. Utwór stopniowo zyskał wystarczające wsparcie mainstreamowego popu, by we wrześniu osiągnąć 5. miejsce na liście Hot 100.  

Podobnie jak w przypadku „Right Back Where We Started From”, nie była w stanie kontynuować swojego sukcesu w pierwszej dziesiątce w USA, „(Bringing Out) The Girl in Me”, co oznaczało jej ostatni występ na liście Hot 100, osiągając 73. miejsce. Lead Me On to przerobiona i nieco zremiksowana wersja poprzedniego europejskiego albumu LP z dodatkiem nowej piosenki, „Hideaway” w stylu disco. Piosenki „Lead Me On” i „Hideaway” zostały wydane na promocyjnej 12-calowej płycie. Nightingale po raz pierwszy znalazła się w pierwszej dwudziestce listy R&B magazynu Billboard w 1982 roku dzięki „Turn to Me” w duecie z Jimmym Ruffinem. Następnie wypadła z głównego nurtu popu i przez około 20 lat pracowała jako performerka na żywo zorientowana bardziej na jazz. Podobno nagrała album ze swoim występem na żywo w BB King's Club w Universal Studios Hollywood, chociaż nie został on wydany. Od 2000 roku aktywnie działa na rynku muzyki retro, występując w 2004 roku w specjalnych programach muzycznych PBS Superstars of Seventies Soul: Live i My Music: 70s Soul Superstars w 2012 roku.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Right Back Where We Started From/Believe In What You Do	Maxine Nightingale	02.1976	8[8]	2[20]	United Artists 752	[gold-US][written by Pierre Tubbs, Vince Edwards][produced by Pierre Tubbs, Vince Edwards][46[11].R&B Chart]
Gotta Be The One/One Last Ride	Maxine Nightingale	07.1976	-	53[8]	United Artists 820	[written by Pierre Tubbs][produced by Pierre Tubbs]
Love Hit Me/If I Ever Lose This Heaven	Maxine Nightingale	03.1977	11[8]	-	United Artists 944	[written by J. V. Edwards][produced by Denny Diante]
Lead Me On/Love Me Like You Mean It	Maxine Nightingale	05.1979	-	5[23]	Windsong 11530	[gold-US][written by Ali Willis, David Lasley][produced by Denny Diante][37[5].R&B Chart]
(Bringing Out) The Girl In Me/Hideaway	Maxine Nightingale	11.1979	-	73[5]	Windsong 11729	[written by Ray Parker Jr.][produced by Denny Diante]
Turn To Me/Give A Little Love (To Me)	Maxine Nightingale Featuring Jimmy Ruffin	11.1982	-	-	Highrise 2004	[written by Lori Lieberman, Gary Scott ][produced by Sam Brown III][17[15].R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Right Back Where We Started From	Maxine Nightingale	05.1976	-	65[9]	United Artists 626	[produced by Pierre Tubbs]
Lead Me On	Maxine Nightingale	07.1979	-	45[18]	Windsong 3404	[produced by Denny Diante ,Ray Parker Jr.]
It's a Beautiful Thing	Maxine Nightingale	01.1983	-	176[4]	Highrise 101	[produced by Sam Brown III]