Wszystkie posty spełniające kryteria zapytania Dollar, posortowane według trafności. Sortuj według daty Pokaż wszystkie posty
Wszystkie posty spełniające kryteria zapytania Dollar, posortowane według trafności. Sortuj według daty Pokaż wszystkie posty

niedziela, 28 stycznia 2018

Dollar

Dollar był jednym z najbardziej udanych duetów pop w Wielkiej Brytanii W swojej dziesięcioletniej karierze Dollar sprzedał ponad 10 milionów płyt.

  Założony w 1978 roku przez Therezę Bazar i Davida Van Daya, Dollar nie tracił czasu: ich debiutancki singiel "Shooting Star" był natychmiastowym hitem, osiągając   ​​14 pozycję na brytyjskich listach przebojów. Bazar spotkała Van Daya w kabaretowej grupie Guys 'n' Dolls i zakochali się. Chcąc stworzyć muzykę, która byłaby odświeżająca i ekscytująca, jak brzmienie new wave pochodzące z Anglii, para opuściła Guys 'n' Dolls i współpracowała jako Dollar.

 Ich pierwszy album, Shooting Stars, został wydany w 1979 roku. Później w tym samym roku Dollar nagrał cover "I Wanna Hold Your Hand" The Beatles; wylądował w pierwszej piątce w Wielkiej Brytanii. W 1980 roku Bazar i Van Day zaangażowali się i nagrywali kolejny album "The Paris Collection". Jednak nie był tak popularny jak Shooting Stars.

 Związek Bazar i Van Day'a rozpadł się w czerwcu 1981 roku, ale kontynuowali współpracę jako Dollar. Wynajęli producenta Trevora Horna na trzeci  album The Dollar Album. Następnie Dolar powrócił na brytyjskie listy przebojów z takimi hitami radiowymi jak "Hand Held in Black and White", "Mirror Mirror" i "Give Me Back My Heart".  

W 1986 roku, po tym jak Bazar i Van Day próbowali nagrywać solo z mieszanymi wynikami, Dollar ponownie zaczął wydawać single. Oprócz pierwszej dziesiątki covera "O L'Amour" Erasure pod koniec lat 80-tych żaden z nich nie znalazł akceptacji poza klubami tanecznymi, a Dollar się rozpadł. Van Day próbował zastąpić Bazar  innymi wokalistkami, zanim założył kolejną grupę, Bucks Fizz.Bazar przestała śpiewać, aby zająć się rodziną.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Shooting Star/Talking 'bout LoveDollar11.197814[12]74[6]Carrere 2871[written by David Courtney][produced by Christopher Neil]
Who Were You With In The Moonlight/Star ControlDollar05.197914[12]-Carrere CAR 110[written by David Courtney][produced by Christopher Neil]
Love's Gotta Hold On Me/TokyoDollar08.19794[13]-Carrere CAR 122[written by D. Van Day, T. Bazar][produced by Christopher Neil]
I Wanna Hold Your Hand/Love One AnotherDollar11.19799[14]-Carrere CAR 131[written by Lennon, McCartney][produced by Christopher Neil]
Takin' A Chance On You/No Man's LandDollar10.198062[3]-WEA K 18353[written by T. Bazar, D. Van Day][produced by Greg Walsh, Dollar]
Hand Held In Black And White/Heartbeat (Love Me Slowly)Dollar08.198119[12]-WEA BUCK 1[produced by Trevor Horn]
Mirror Mirror (Mon Amour)/RadioDollar11.19814[17]-WEA BUCK 2[written by Trevor Horn, Bruce Woolley][produced by Trevor Horn]
Ring Ring/Star ControlDollar03.198261[2]-Carrere CAR 225[written by Christopher Rainbow][produced by Christopher Neil][oryginalnie nagrana przez Christophera Rainbowa w 1979r]
Give Me Back My Heart/Pink And BlueDollar03.19824[9]-WEA BUCK 3[written by S. Darlow, T. Horn][produced by Trevor Horn ]
Videotheque/Living A Life Of DreamsDollar06.198217[10]-WEA BUCK 4[written by S. Darlow, T. Horn][produced by Trevor Horn]
Give Me Some Kinda Magic/You Made Me Love YouDollar09.198234[6]-WEA BUCK 5[written by T. Bazar, D. Van Day][produced by Dollar]
We Walked In Love/Love TonightDollar08.198661[4]-Arista DIME 1[written by Michael St. James][produced by Christopher Neil]
O L'Amour/B-BeatDollar12.19877[11]-London LONX 146[oryginalnie nagrana przez Erasure ][Written by V.Clarke & A.Bell]
It's Nature's Way (No Problem)/Dia Y NocheDollar07.198858[3]-London LONX 179[written by Glen, Burns, Bazar, Van Day][produced by Phil Harding, Ian Curnow (For P.W.L.), Dollar]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Shooting StarsDollar09.197936[8]-Carrere CAL 111[produced by Christopher Neil]
The very best of DollarDollar04.198231[9]-Carrere CAL 3001[produced by Christopher Neil]
The Dollar AlbumDollar10.198218[11]-WEA DTV 1[produced by Trevor Horn, Dollar]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety:

niedziela, 31 stycznia 2021

Carrere Records

 Carrere była francuską wytwórnią płytową specjalizującą się w muzyce Euro disco i rockowej . Wytwórnia została sprzedana Warner Music Group na początku lat 90-tych.



Claude Carrere rozpoczął współpracę z Annie Chancel w 1962 roku i przemianował ją na Sheilę, która przez pewien czas była jego jedynym artystą. Założył Carrere Productions, a płyty były dystrybuowane przez Philips Records . Pod koniec lat 60-tych stworzył Disques Carrere. W 1972 roku wyprodukował i dystrybuował własne wydawnictwa. Wielu śpiewaków podpisało  kontrakt z Sheilą, z których najważniejszymi byli Ringo (mąż Sheili), Dalida, a nawet Claude François . W 1977 roku powstała grupa dyskotekowa Sheila and B. Devotion i Carrere zaczęła eksportować swoje wydawnictwa. 

Claude Carrere zdecydował się wejść na brytyjski rynek płytowy po sukcesie singla La Belle Époque „ Black Is Black ”, wydanego w Wielkiej Brytanii za pośrednictwem EMI , który osiągnął 2. miejsce na brytyjskiej liście singli . Mianował dyrektora zarządzającego Freddiego Cannona (w tamtym czasie był on dyrektorem ds. handlowych i rewizyjnych w EMI Records UK), aby poprowadził swoją wytwórnię Carrere UK. Cannon otworzył biura Carrere w Hansa Records UK w czerwcu 1978 roku i podpisał kontrakt z południowoafrykańską grupą Clout . 

Pierwszym wydaniem Carrere  w Wielkiej Brytanii był singiel Clout  „ Substitute ”, który zajął drugie miejsce na brytyjskiej liście przebojów singli w 1978 roku. Cannon i A &R menedżer R Peter Hinton podpisał kontrakt z grupą power pop  Incredible Kidda Band  i następnie w 1979 roku z zespołem NWOBHM , Saxon . Cannon zmienił nazwę grupy na „Saxon”, ponieważ nie mógł pracować pod pierwotną nazwą „Son of a Bitch”. Saxon wydał swój tytułowy debiutancki album w następnym roku i pozostał w wytwórni do 1984 roku. W 1981 roku Cannon podpisał kontrakt z australijskimi zespołami rockowymi The Church i Rose Tattoo oraz Don  Dokken  z USA. Wytwórnia wydała także ostatni album The Buggles , Adventures in Modern Recording z 1981 roku , który był dystrybuowany w Stanach Zjednoczonych przez Columbia Records .

 Debbie Bonham podpisała również kontrakt z Carrere i wydała swój uznany przez krytyków album For You and the Moon w 1984 roku. Cannon, współpracując z dyrektorem zarządzającym Carrere Italy Luigim Arduino i Claude Carrere, podpisał kontrakt z włoskim piosenkarzem Rafem i zapewnił sobie prawa do światowej dystrybucji jego przeboju „ Self Control ” w 1984 roku. W tym samym roku Peter Hinton opuścił firmę.

W 1985 roku Carrere wydał „ Move Closer ”, jedyną balladę wytwórni Disco Queen Phyllis Nelson i ta piosenka numer 1 stała się najlepiej sprzedającym się singlem wszechczasów w Wielkiej Brytanii. Występuje w ponad 300 kompilacjach na całym świecie. W tym samym roku Carrere wydał „Only You” Nany Mouskouri, który zajął drugie miejsce na brytyjskich listach przebojów i wydał w sub-labelu Stars Only singiel Glorii Gaynor  „My Love Is Music”, wyprodukowany przez Didiera Marouaniego . Grupa podpisała kontrakt z Erosem Ramazzottim i wydała jego pierwszy przebojowy singiel „Una Storia Importante”.
 

Carrere UK pomogło w rozwoju artystów sprzedających albumy dla wytwórni Carrere na całym świecie, z takim  grupom  jak Demon , Rage i Jim Capaldi . Saxon, Rose Tattoo, The Church, Dokken , Eros Ramazzotti i Debbie Bonham zostali w Carrere i nadal występują.

Innymi artystami wyróżniającymi się w wytwórni byli  Princess Stéphanie of Monaco (Stephanie), Dollar , który cieszył  się wieloma hitami z wytwórnią, oraz holenderska grupa Luv ', która miała udane single (w tym „ Ooh, Yes I Do ” w 1979 roku w Europie) ). Boney M. i Ottawan również były wielkimi hitami dla wytwórni. FR David również miał wielki międzynarodowy hit „ Words ”.
 

W czerwcu 1988 roku, dokładnie 10 lat po otwarciu wytwórni w Wielkiej Brytanii, Cannon odszedł i zamknął Carrere UK. Dołączył do Pete'a Watermana i Davida Howellsa w PWL Records jako dyrektor międzynarodowy. Claude Carrere przekazał swoją firmę muzyczną Warner Music France .

W 1993 roku firma Carrere została zamknięta, ale rodzina Carrere nadal ma prawa do swoich katalogów. Claude Carrere zmarł 10 kwietnia 2014 r. Carrere był jedyną francuską wytwórnią, która odniosła wiele międzynarodowych sukcesów na całym świecie, w tym z numerem 1 przebojem Adult Contemporary w Stanach Zjednoczonych  z " Friends and Lovers " Glorii Loring i Carla Andersona .

                      Single na listach przebojów

Wheels of Steel Saxon	03.1980	20.UK
747 (Strangers in the Night) Saxon	06.1980	13.UK
Big Teaser Saxon	06.1980	66.UK
Backs to the Wall	Saxon	06.1980	64.UK
Strong Arm of the Law	Saxon	11.1980	63.UK
And the Bands Played On  Saxon	04.1981	12.UK
Never Surrender  Saxon	07.1981	18.UK
Princess of the Night  	Saxon	10.1981	57.UK
Power and the Glory	Saxon	04.1983	32.UK
Nightmare 	Saxon	07.1983	50.UK
Sailing to America 	Saxon	01.1984	81.UK
Shooting Star Dollar	11.1978	14.UK	 
Who Were You With In The Moonlight Dollar	05.1979	14.UK
Love's Gotta Hold On Me Dollar	08.1979	4.UK
I Wanna Hold Your Hand 	Dollar	11.1979	9.UK
Move Closer	Phyllis Nelson	02.1985	1.UK
I Like You	Phyllis Nelson	10.1985	81.UK
Friends And Lovers Carl Anderson And Gloria Loring	07.1986	 	2.US

                   Albumy na listach przebojów

 Wheels of Steel	Saxon	04.1980	5.UK	[platinum-UK]
Strong Arm of the Law	Saxon	11.1980	11.UK	[gold-UK]
Denim and Leather	Saxon	10.1981	9.UK	[gold-UK] 
The Eagle Has Landed 	Saxon	05.1982	5.UK
Power & the Glory	Saxon	03.1983	15.UK
Crusader	Saxon	02.1984	18.UK
Shooting Stars	Dollar	09.1979	36.UK
The very best of Dollar	Dollar	04.1982	31.UK
Move Closer	Phyllis Nelson	04.1985	29.UK
Adventures in modern recording	Buggles	03.1982	 	161.US
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: , ,

czwartek, 26 kwietnia 2018

Neneh Cherry

Ur.10.03.1964r, Sztokholm, Szwecja - voc; autorka tekstów, producentka nagrań. Córka szwedzkiej malarki Moki i afrykańskiego perkusisty Ahmadu Jah (pochodzącego z Sierra Leone).

Dorastała wychowywana przez matkę oraz ojczyma, słynnego amerykańskiego trębacza jazzowego Dona Cherry'ego, w Sztokholmie i Nowym Jorku. Jako dziecko zetknęła się z wieloma sławami jazzowymi, np. miała sposobność przysłuchiwać się próbom Ornette'a Colemana w jego lofcie przy Prince Street w Nowym Jorku.

W czternastym roku życia przerwała naukę. Chciała być basistką jazzową, ale szybko zniechęciła się do żmudnych ćwiczeń. W 1980 śpiewała z nowojorską grupą reggae - The Nails. Od 1981 do 1984 była wokalistką londyńskiego funkrockowego zespołu Rip, Rig And Panic (także jego kolejnych wcieleń - Les Enfants, Float Up CP i God, Mother And Country). W tym czasie zadebiutowała jako solistka - singlem z utworem Stop The War, wyrażającym sprzeciw na wojnę o Falklandy. Później współpracowała m.in. z The Slits, The The i Bomb The Bass.

Kilka lat tworzyła wraz z Cameronem "Booga Bear" McVeyem, kompozytorem i producentem nagrań, piosenkarzem znanym z duetu Morgan McVey, fotografem i realizatorem teledysków, piosenki na swój pierwszy solowy album - Raw like sushi (z początku pomagał jej też Andrea Oliver). Nagrywała je głównie w domowym studiu. Album trafił na rynek w maju 1989. Zawierał repertuar będący chaotyczną ale porywającą mieszaniną rapu, hip hopu house, soulu i rocka. Trzy utwory okazały się przebojami: Buffalo Stance, Manchild i Kisses On The Wind, wyróżniały się też The Next Generation, Phoney Ladies, Heart, Inna City Mama oraz prowokacyjny hymn na cześć miłości cielesnej - So Here I Come.

Płyta rozeszła się w dwóch i pół miliona egzemplarzy. Jednakże Neneh, mimo wielu propozycji koncertów, np. wspólnej trasy z Fine Young Cannibals, postanowiła przerwać karierę estradową i zająć się wychowaniem córek, Naimy i Tyson (ojcem pierwszej jest Bruce Smith, perkusista Rip, Rig And Panic, drugiej - McVey). W następnym okresie wróciła do studia tylko raz, aby nagrać piosenkę I've Got You Under My Skin Cole'a Portera na składankę "Red Hot And Blue" (Chrysalis, 1990). Bardzo też ograniczyła występy (w kwietniu 1990 wzięła udział w wielkim koncercie na cześć Nelsona Mandeli na stadionie Wembley w Londynie).

Dopiero latem i jesienią 1992 zrealizowała album Hombrew - w studiu urządzonym w gmachu szkoły, do której przed laty uczęszczała w Hassleholm na południu Szwecji. Wraz z McVeyem, którego nieco wcześniej po ślubiła, zaproponowała muzykę podobną jak poprzednio, ale bogatszą np. o elementy jazzu, bardziej dojrzałą, intymną, nastrojową np. Sassy, I Ain't Gone Under Yet, Somedays. Move With Me, Peace In Mind, Red Paint. Pomysłowo posłużyła się techniką samplings (np. bębny Johna Bonhama z Led Zeppelin w Trout').

W studiu towarzyszyło jej wiele sław, choćby Michael Stipe z R.E.M. (Trout) zespół Gang Starr (I Ain't Gone Under Yet) i Lenny Kravitz. W tekstach pojawił się wątek miłości do męża (Move With Me, Twisted). Większość zawierała jednak refleksje na ważkie tematy społeczne, jak zobojętnienie na ludzkie cierpienie (Hed Paint) czy konieczność przygotowania młodzieży do życia intymnego w obliczu zagrożenia chorobą AIDS (Trout). Największą popularność zyskała ostrzejsza, bliska estetyki metalu piosenka Money Love.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Buffalo stanceNeneh Cherry12.19883[13]3[24]Circa YR 21[gold-US][silver-UK][written by Cameron McVey/Jamie Morgan/Neneh Cherry/Phil Ramacon][produced by Mark Saunders/Tim Simenon][piosenka oryginalnie nagrana przez Morgan McVey][30[11].R&B Chart][1[1][10].Hot Disco/Dance;Virgin 96 573 12"]
ManchildNeneh Cherry05.19895[10]-Circa YR 30[written by Cameron McVey/Neneh Cherry/Robert Delnaja][produced by Bubble Bunch/Cameron McVey]
Kisses on the wind/Buffalo bluesNeneh Cherry08.198920[6]8[14]Circa YR 33[written by Neneh Cherry/Cameron McVey][produced by Dynamik Duo/Nick Plytas][19[8].Hot Disco/Dance;Virgin 96 532 12"]
Inna city mamma/The next generationNeneh Cherry12.198931[8]-Circa YR 42 [written by Phillip Gibbs/Neneh Cherry/Cameron McVey][produced by Dynamik Duo]
Heart/Phony ladiesNeneh Cherry12.1989-73[8]Atco 99153 [US][written by Neneh Cherry/Cameron McVey][produced by Mark Saunders/The Bubble Bunch]
I' ve got you under my skinNeneh Cherry09.199025[5]-Circa YR 53 [written by Cole Porter][produced by Afrika Bambaataa/Neneh Cherry/Jonny Dollar/Booga Bear]
Money love/TwistedNeneh Cherry09.199223[4]-Circa YR 83 [written by Neneh Cherry/Cameron McVey/Anthony Sharp][produced by Booga Bear/Jonny Dollar/Neneh Cherry]
Buddy X/Move with meNeneh Cherry06.199335[3]43[12]Circa YR 98 [written by Jerry Barnes/Katreese Barnes/Neneh Cherry/Cameron McVey][produced by Neneh Cherry/Booga Bear/Jonny Dollar][96[2].R&B Chart]
7 seconds/Mame bambaNeneh Cherry & Youssou N' dour06.19943[33]98[4]Columbia 660 508 2[silver-UK][written by Neneh Cherry/Cameron McVey/Youssou N'Dour/John Sharp][produced by Booga Bear/Jonny Dollar]
Love can build a bridgeCher /Neneh Cherry/Chrissie Hynde/Eric Clapton03.19951[1][18]-London COCD1[written by Naomi Judd/John Jarvis/Paul Overstreet][produced by Peter Asher]
Woman/Had you in meNeneh Cherry07.19969[14]-Hut 70 [written by Cameron McVey/Jonathan Sharp/Neneh Cherry][produced by Cameron McVey/Jonny Dollar][utwór opierający się na piosence Jamesa Browna "It's a man's world"]
Kootchi/Crack babyNeneh Cherry12.199638[8]-Hut 75 [written by Neneh Cherry/Cameron McVey/Steve Hopwood/Cia Berg][produced by Booga Bear/Dave Allen]
Feel it/I wanna knowNeneh Cherry02.199768[3]-Hut 79 [written by Neneh Cherry/Cameron McVey/Anthony Sharp][produced by Booga Bear/Jonny Dollar][piosenka poświęcona pamięci ojca Neneh-Dona Cherry]
Buddy X 99Dreem Teem & Neneh Cherry10.199915[14]- 4 Liberty LIBTCD 33[written by Various][produced by Booga Bear/Dollar/Neneh Cherry]
Long way aroundEagle-Eye feat Neneh Cherry11.200048[8]-Polydor 5877812[written by Cherry/Watkins][produced by Rick Rubin]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Raw like sushiNeneh Cherry06.19892[43]40[35]Circa CIRCA 8[platinium-UK][produced by Alvin Moody/Bomb The Bass/Bryan New/Dynamik Duo/Mark Saunders/Nick Plytas/Vincent Bell/Will Malone]
HombrewNeneh Cherry11.199227[3]-Circa CIRCD 25[produced by Booga Bear/Jonny Dollar/Neneh Cherry/Gang Starr/Twilight Firm/Barrow/JT]
ManNeneh Cherry09.199616[21]-Hut CDHUT 38[produced by Booga Bear/Jonny Dollar]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety:

czwartek, 11 lutego 2021

Billion Dollar Babies

 BILLION DOLLAR BABIES, grupa amerykańska. Powstała w 1975r w Los Angeles. Założyli ją trzej muzycy wywodzący się z zespołu Alice Coopera: Michael Bruce (ur. 16.03.1948r, Phoenix, Arizona) - voc, g, k, Dennis Dunaway (ur. 9.12.1948r, Cottage Grove, Oregon) - b i Neal Smith (ur. 23.09.1947r, Akron, Ohio) - dr. Składu dopełnili Bob Dolin - k i Mike Marconi - g. Dunaway, Smith i Marconi tuż przed utworzeniem Billion Dollar Babies pracowali ze sobą w zespole The Flying Tigers. Nazwę wzięła od jednej z płyt Coopera. Działała do 1977. Odrodziła się w 1995 w składzie: Michael Bruce, jego brat Paul Bruce - k, Lan Nichols - b, Ant-Bee (właśc. Billy James) - dr. W tym czasie współpracę z nią nawiązali też Rob N' Pillage -g i Ronnie Newman - b.

 

Podpisała kontrakt z wytwórnią Polydor i dla niej nagrała jedyną płytę w swoim dorobku - „Battle Axe", wydaną w czerwcu 1977r. Był to concept album, opowiadający
o niezwykłych igrzyskach przyszłości, z udziałem zespołów rockowych zmagających się ze sobą na śmierć i życie (Too Young, Rock'n'Roll Radio, Rock Me Slowly, Battle Axe/Sudden Death, Winner). Głównym punktem całości był utwór Ego Mania - zapis gitarowego pojedynku Bruce'a
i Marconiego. 

Koncerty formacji przyjęły formę widowisk opartych na motywach „Battle Axe", ale też przebojów Alice Coopera, jak Hello Hooray, Under My Wheels,-Elected, School's Out. Niestety, mimo że muzycy zaciągnęli pożyczkę w banku na ten cel, udało im się zaprezentować
spektakl tylko kilkakrotnie, m.in. we Flint w Michigan, w Muskeegan w Illinois i w Pontiac w Missisipi. Prowadzili rozmowy z agencją Concerts West, namawiając ją, by zgodziła się zostać promotorem trasy Billion Dollar Babies po Stanach, ale nic nie wskórali. A nieudolne działania menażera, Leo Fenna, również nie przyniosły skutku. W 1977 grupa przestała istnieć.

 W 1995 odrodziła się w nieco innym składzie, ale jej działalność w tym czasie sprowadziła się do sporadycznych koncertów.
Michael Bruce działał też jako solista. Dunaway i Smith reaktywowali po rozwiązaniu Billion Dollar Babies w 1977 zespół The Flying Tigers. Wkrótce potem Dunaway został właścicielem sieci sklepów z wideokasetami, a Smith założył w Westport agencję handlu nieruchomościami. W 1988 utworzyli z Charliem Huhnem - voc z Victory, Jayem Johnsonem - g oraz Joe Bouchardem - k z Blue Oyster Cult zespół Dead Ringer, który zostawił po sobie płytę „Electrocution Of The Heart" (Grudge, 1989).

 


Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
Battle AxeBillion Dollar Babies06.1977-198[2]Polydor 6100[produced by Billion Dollar Babies, Lee DeCarlo]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

wtorek, 5 grudnia 2023

David Van Day

PrimaryDavid Van Day (ur. David Paul Day; 28 listopada 1956r) to angielski piosenkarz, autor tekstów i polityk, który wcześniej był członkiem popowego duetu wokalnego Dollar. Był także członkiem grupy wokalnej Guys 'n' Dolls z lat 70-tych (wraz ze swoją partnerką z Dollar, Therezą Bazar) i dwóch współczesnych składów Bucks Fizz w latach 90-tych i 2000. 

 Van Day urodził się jako David Paul Day 28 listopada 1956 roku w Brighton w hrabstwie Sussex w Anglii. Będąc członkiem zespołu pieśni i tańca The Young Generation, w 1974 roku pomyślnie przeszedł przesłuchania do nowej wówczas grupy wokalnej Guys 'n' Dolls. Grupa miała kilka hitów, a Van Day nawiązał romantyczny związek z koleżanką z zespołu Therezą Bazar. Chcąc rozpocząć karierę solową, Van Day został wyrzucony z zespołu wraz z Bazar  wkrótce potem w 1977 roku. Następnie Van Day i Bazar postanowili wystąpić razem i utworzyli nowy duet Dollar. Zespół nagrywał i koncertował od 1978 do 1983, a następnie ponownie od 1986 do 1988. Na swoim koncie miał kilka hitów z pierwszej dziesiątki w Wielkiej Brytanii, w tym „Love's Gotta Hold on Me” i „Give Me Back My Heart”.  

Miał także krótką karierę solową jako aktor filmowy, występując jako przebiegły majsterkowicz w antologii horroru Michaela Armstronga Screamtime z 1983 roku, u boku Dory Bryan i Jeana Andersona. Po ostatnim przeboju „O L'amour” z pierwszej dziesiątki w 1988 roku Dollar po raz drugi rozpadł się. Bazar opuściła branżę muzyczną i przeniosła się do Australii. Od początku do połowy lat 90-tych Van Day koncertował jako Dollar z kolejnymi wokalistkami. Pod koniec lat 90-tych dołączył do jednego wcielenia popowej grupy Bucks Fizz wraz z oryginalnym członkiem Bucks Fizz, Mikiem Nolanem. W ramach obu tych zespołów nagrał i wydał niedrogie płyty CD z ponownie nagranymi hitami. Żadne z nich nie sprzedawało się dobrze, a utwory Bucks Fizz spotkały się z powszechną krytyką ze strony fanów. 

 W 2003 roku Van Day (wraz z Bazar ) wziął udział w reality show ITV1 Reborn w USA. Był pierwszym artystą, który został przegłosowany. Wywołał kontrowersje podczas programu, oskarżając producentów o stronniczy montaż oraz kłóciąc się z piosenkarką i inną uczestniczką Sonią, oskarżając ją o „przebiegłość i przebiegłość w próbach ratowania własnej skóry”. W 2008 roku Van Day był półfinalistą ósmej serii brytyjskiego reality show Jestem gwiazdą… Zabierz mnie stąd!,  zajmując czwarte miejsce. Van Day był gospodarzem jedenastoodcinkowego reality show Brides on a Bus w telewizji ślubnej. Na krótko pojawił się także w serialu Celebrity Coach Trip na Channel 4 i udzielił wywiadu z żoną Sue Moxley w The Jeremy Kyle Show.  

 W 2007 r. Van Day kandydował jako kandydat Partii Konserwatywnej do Rady Miejskiej Brighton and Hove w okręgu East Brighton, ale ani jemu, ani dwóm pozostałym kandydatom Partii Konserwatywnej nie udało się zdobyć mandatu. W 2018 r. Van Day jako konserwatysta ubiegał się o miejsce w radzie Thurrock w Aveley i Uplands Ward.Wybory wygrał poseł do Parlamentu Europejskiego Tim Aker. W 2019 r. Aker złożył rezygnację, a kolejne wybory uzupełniające wygrał Van Day. Stracił mandat na rzecz Partii Pracy 20 głosami w maju 2022 r.

  W latach 90-tych Van Day poślubił modelkę o imieniu Maria. Mają razem dwójkę dzieci, Amber Van Day i Olivię Van Day. Nawiązał związek z redaktorką gazety The Sun, Sue Moxley, zajmującą się urodą, ale początkowo zakończył ją w programie telewizyjnym Channel 5 The Wright Stuff. Wkrótce potem ponownie się spotkali i pobrali w Orsett w Essex 21 lutego 2010 roku.  Obecnie mieszkają razem w South Ockendon w Essex. Na początku XXI wieku Van Day wraz ze swoim najlepszym przyjacielem Lesem Cole’em w Brighton obsługiwał furgonetkę z burgerami, dzięki czemu zyskał przydomek „Burger Van Day”. Pod koniec października 2016 r. Van Day doznał zawału serca. Został zabrany do szpitala w Essex w Anglii, gdzie wszczepiono mu stent.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Young Americans Talking/ Fighting For The CountryDavid Van Day04.198343[5]-WEA DAY 1[written by Craig Pruess, David Reilly][produced by Andy Hill]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety:

wtorek, 1 marca 2016

Massive Attack

Zespół z Bristolu (Anglia), jest dziś jednym z najważniejszych brytyjskich zespołów taneczno-triphopowych.
W skład grupy wchodzą raper "3D" Del Najo (ur. ok. 1966 r.) oraz jego przyjaciele Daddy G (ur. ok. 1959 r.) i Mushroom (znany też jako Tricky Kid, ur. ok. 1968 r. w Knowle West pod Bristolem). Massive Attack powstał w 1987 r. - przedtem jego członkowie przez kilka lat jeździli w trasy koncertowe z różnymi grupami i nagrywali pod szyldem The Wild Bunch ("Fucking Me Up", "Tearing Down The Avenue"). Nellee Hooper, była członkini The Wild Bunch, śpiewała później z Soul II Soul, a Milo Johnson przeniósł się do Japonii. 3D jest nie tylko muzykiem, ale i renomowanym rysownikiem graffiti -jego dzieła zawędrowały nawet do muzeów i programów telewizji Channel 4. Współpraca z Neneh Cherry, dla której 3D napisał tekst do "Manchild", doprowadziła do spotkania z Cameronem McVeyem, producentem debiutanckiego albumu Massive Attack.
Na "Blue lines" znalazły się trzy przeboje singlowe: "Daydreaming", "Unfinished Sympathy" (z partyturą dla orkiestry) i "Safe From Hann". Mieszanka rapu, reggae i soulu. którą zespół zaproponował, miała bogatą fakturę i okazała się bardzo ciekawa. Na płycie śpiewały Neneh Cherry i Shara Nelson. Album powstawał przez osiem miesięcy, z przerwami na Boże Narodzenie i mistrzostwa świata w piłce nożnej.
Ze szczególnie ciepłym przyjęciem spotkał się utwór "Unfinished Sympathy". Tygodnik "Melody Maker" uznał go za najlepszy singel roku 1991 -do dziś jest bardzo popularny w klubach. W czasie wojny w Zatoce Perskiej zespół nakłoniono - był to chyba przejaw nadmiernej histerii" do skrócenia nazwy do Massive (podobnie było z Bomb The Bass), by było można dalej grać jego utwory w radiu.
Spośród młodych zespołów tanecznych Massive Attack proponuje muzykę najbardziej wyrafinowaną. "Nie nagrywamy nigdy muzyki w sposób oczywisty tanecznej. Najpierw trzeba posłuchać, a dopiero potem tańczyć". Potwierdzeniem pozycji zespołu była prośba ze strony U2 o remiks utworu "Mysterious Ways".
Choć album Blue lines narobił sporo zamieszania, Massive Attack wkrótce zniknął z widoku. Shara Nelson rozpoczęła karierę solową, podobnie jak Tricky Kid, który skrócił pseudonim do Tricky; w 1993 r. wydal singel "Aftermath", a dwa lata później album solowy "Maxinquaye" stając się bardziej popularnym od dawnego zespołu. Stwierdził on kiedyś, że Massive Attack istnieje nadal i że muzycy mogą jeszcze w przyszłości coś wspólnie nagrać.
W 1994 r. ukazał się drugi, nie mniej interesujący album grupy -Protection. Wydano także wersję dubową płyty (Protection In Dub), zremiksowaną przez Mada Proffesora. W lipcu 1996 r. muzycy Massive Attack założyli własną wytwórnię Melankolic, we współpracy z Virgin -jako pierwsi znaleźli się w niej Horace Andy, który śpiewał na pierwszych dwóch płytach zespołu, Craig Armstrong - aranżował instrumenty strunowe na Protection i Ariel, nowy zespół z Bristol.
Swą solową karierę kontynuuje też Tricky. W tym samym roku, obok nowej solowej płyty Pre-Millenium Tension, wydał wspólnie z przyjaciółmi Nearly God. Wśród owych przyjaciół znaleźli się na niej Bjórk, Terry Hall, Alison Moyet, Neneh Cherry i Martina Topley-Bird.
Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Daydreaming Massive Attack10.199081[3]-No-Label MIUCT 0459[written by Daddy G, Andrew Vowles, Robert Del Naja, Shara Nelson, Thaws, Wally Badarou][ produced by Massive Attack, Jonny Dollar]
Unfinished sympathyas Massive 02.199113[9]-Wild Bunch-Circa WBR 2[silver-UK][written by Robert Del Naja, Andrew Vowles, Grantley Marshall,Shara Nelson ,Jonathan Sharp][ produced by Massive Attack, Jonny Dollar]
Safe from HarmMassive Attack06.199125[6]-Wild Bunch-Circa WBR 3[written by Daddy G, Andrew Vowles, Robert Del Naja, Shara Nelson, Billy Cobham][ produced by Massive Attack, Jonny Dollar][35[4].Hot Disco/Dance;Virgin 96 322 12"]
Massive Attack EP. [Hymn of the big wheel/Home of the whale/Be thankful/Any love]Massive Attack02.199227[4]-Wild Bunch-Circa WBR 4[ Co-producer - Jonny Dollar]
SlyMassive Attack10.199424[15]-Virgin WBR 5[written by Nellee Hooper,Robert Del Naja, Daddy G. Marshall,Andrew "Mushroom" Vowles,,Nicolette Suwoton,Vivian Goldman][ produced by Massive Attack,Nellee Hooper]
ProtectionMassive Attack feat Tracey Thorn01.199514[12]-Virgin WBR 6[written by Robert Del Naja, Grant Marshall, Andrew Vowles, Tracey Thorn][ produced by Massive Attack,Nellee Hooper]
The Karmacoma EP. Massive Attack03.199528[9]-Virgin WBR 7[written by Vowles/Del Naja/Marshall/Tricky/Norfolk/Locke][ produced by Massive Attack,Nellee Hooper]
Risingson/SuperpredatorsMassive Attack07.199711[6]-Virgin WBR 8[written by Robert del Naja, Grantley Marshall, Andrew Vowles,Elizabeth Fraser][ produced by Neil Davidge]
Unfinished sympathy [remix]Massive Attack04.199892[2]-Capitol 8935742-
Teardrop/Euro zero heroMassive Attack feat. Elizabeth Fraser05.199810[26]110[8]Virgin GBAAA 9800321[gold-UK][written by Robert del Naja, Grantley Marshall, Andrew Vowles][ produced by Neil Davidge,Massive Attack]
Angel/Group 4Massive Attack07.199830[11]-Virgin WBRX10[written by Robert del Naja, Grantley Marshall, Andrew Vowles, Horace Andy][ produced by Neil Davidge]
Special cases/ I Against I Massive Attack feat Sinéad O'Connor / feat. Mos Def03.200315[6]-Virgin VST 1839[written by Del Naja/Davidge/O'Connor][Produced by Robert Del Naja and Neil Davidge]
Live with meMassive Attack03.200617[7]-Virgin VSCDJ 1912[written by Del Naja/Davidge/Terry Callier][Produced by Robert Del Naja and Neil Davidge]
False Flags / United SnakesMassive Attack09.2006158[1]-Virgin 00946 367141 2 7[ Written By, Producer, Arranged By - Neil Davidge , Robert Del Naja]
Splitting The Atom Massive Attack10.200964[1]-Virgin CATCO 153571509[written by Damon Albarn, Robert Del Naja,Neil Davidge,Grant Marshall][Produced by Robert Del Naja,Neil Davidge,Grant Marshall]

Albumy
[UK] all time *210*-albums 5/#1 [2]/Top10 [3]/227 weeks
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Blue linesMassive Attack04.199113[283]-Wild Bunch WBRLP 1[2x-platinum-UK][Producers:Massive Attack, Jonny Dollar]
Protection/No protectionMassive Attack10.19944[246]-Wild Bunch WBRLP 2[2x-platinum-UK][Producers: Nellee Hooper/Massive Attack]
MezzanineMassive Attack05.19981[2][122]60[7] Virgin WBRLP 4[platinum-UK][Producers: Massive Attack/Neil Davidge]
Singles 90/98 [The singles collection box set]Massive Attack12.1998118[2]-Wild Bunch/Virgin MASBOX 1
100th windowMassive Attack02.20031[1][19]69Virgin CDV 2967[gold-UK][Producers: Del Naja/Neil Davidge]
Danny the dog [OST]Massive Attack10.200470[2]-Virgin CDV 2988
Collected-The best of Massive AttackMassive Attack04.20062[49]-Virgin V 3017[2x-platinum-UK][produced by Massive Attack, Jonny Dollar, Cameron McVey, Nellee Hooper, The Insects, Neil Davidge]
HeligolandMassive Attack02.20106[7]-Virgin CDV 3070[gold-UK][produced by Neil Davidge & Robert Del Naja]

Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: , , , , ,

środa, 30 maja 2018

Tom Glazer

Thomas Zachariah Glazer (ur. 2 września 1914 r. - 21 lutego 2003 r.) Był amerykańskim piosenkarzem folkowym i autorem piosenek znany przede wszystkim jako kompozytor ballad , w tym: "Because All Men Are Brothers", nagrany przez The Weavers i Peter, Paul and Mary , "Talking Inflation Blues", nagrany przez Boba Dylana i "A Dollar Ain't A Dollar Anymore". Napisał teksty do piosenek " Melody of Love " (1954) i "Skokian" (1954) .

Thomas Zachariah Glazer urodził się 2 września 1914 r. w Filadelfii jako dziecko rosyjskich emigrantów z Mińska . Jego ojciec, stolarz w stoczni, zmarł podczas pandemii grypy w 1918 r. , a Glazer wychowywany był przez  krewnych, zanim został umieszczony w domu hebrajskiego sierocińca w Filadelfii wraz z dwoma braćmi; jego młodszy brat, Sidney Glazier, stał się producentem, przede wszystkim filmu Mela Brooksa The Producers . Kolekcja płyt ojca miała wpływ na muzykę Glazera, a w szkole nauczył się grać na tubie, gitarze i basie. W wieku 17 lat pojechał autostopem do Nowego Jorku, gdzie odbył kursy wieczorowe, aby ukończyć swoją edukację podczas pracy w Macy's w ciągu dnia. Następnie uczęszczał do City College of New York przez trzy lata.

Glazer przeprowadził się do Waszyngtonu i rozpoczął pracę w Bibliotece Kongresu .Tam poznał Alana Lomaxa, który pracował nad katalogowaniem amerykańskich pieśni ludowych i który miał na niego wielki wpływ. Glazer zaczął występować jako amator i został zaproszony przez Eleanor Roosevelt do występu w Białym Domu dla żołnierzy pracujących tam jako strażnicy. Miał udany debiut zawodowy w The Town Hall w Nowym Jorku, w styczniu 1943 r., a w 1945 r. miał audycję radiową Tom Glazer's Ballad Box .   Jego utwory z tego okresu, takie jak "Dollar is not a Dollar Anymore", "Our Fight is Yours" , "When the Country is Broke" , a "Talking Inflation Blues" kształtowały mocne postawy społeczne.

Piosenki Glazera zostały nagrane przez Boba Dylana , Pete'a Seegera , Burla Ivesa , The Kingston Trio , Peter, Paul and Mary , Perry'ego Como i Franka Sinatrę . Był częścią silnej sceny muzyki folk w Nowym Jorku w latach 40-tych, a dzięki takim postaciom jak Lead Belly , Woody Guthrie , Pete Seeger i Josh White pomogli przygotować się do komercyjnego sukcesu folkowego odrodzenia w latach 60-tych XX wieku.

Glazer był żonaty z Miriam Reed Eisenberg, z którą miał dwóch synów. Małżeństwo zakończyło się rozwodem w 1974 r. 

Glazer zarejestrował wiele nagrań dla dzieci pod koniec lat 40. i na początku lat 50-tych w wytwórni Young People's Records, Inc. Wśród nich były: When I Grow Up, The Chugging Freight Engine i Come to the Fair. W latach sześćdziesiątych był gospodarzem cotygodniowego programu dla dzieci w radiu WQXR w Nowym Jorku.
Glazer napisał muzykę do filmu Eli Kazana A Face in the Crowd (1957).  Glazer napisał także i zaśpiewał tytułową piosenkę w filmie z 1966 r. Namu, The Killer Whale z Robertem Lansingiem i Lee Meriwether .

Twarz w tlumie
Filmografia
A Face in the Crowd 1957


Piosenki na listach przebojów
 
 
Kompozycje Toma Glazera na listach przebojów

[solo]
05/1951 Old Soldiers Never Die Vaughn Monroe 7.US
11/1951 Twenty Three Starlets (And Me) Merv Griffin 30.US

[with Charles Randolph Grean]
09/1951 The Musicians Dinah Shore, Betty Hutton, Tony Martin and Phil Harris 24.US

[with Larry Martin, Billy Martin]
01/1954 'Till We Two Are One Georgie Shaw 7.US

[with Hans Engelmann]
12/1954 Melody of Love Billy Vaughn 2.US
01/1955 Melody of Love David Carroll 8.US
01/1955 Melody of Love The Four Aces 3.US
01/1955 Melody of Love Frank Sinatra and Ray Anthony 19.US
01/1955 Melody of Love Frank Sinatra 19.US
02/1955 Melody of Love Leo Diamond 30.US
04/1955 Melody of Love The Ink Spots 10.UK

[with Alex Alstone]
09/1956 More Jimmy Young 4.UK

[with Budd Schulberg]
04/1957 Mama Guitar Julius La Rosa 98.US
04/1957 Mama Guitar Don Cornell 47.US

[with Mort Garson]
07/1957 Dynamite Brenda Lee 72.US


[with Sunny Skylar]
09/1958 Pussy Cat The Ames Brothers 17.US

[with Dave Guard]
09/1959 A Worried Man The Kingston Trio 20.US

[with Pete Seeger]
06/1963 On Top of Spaghetti Tom Glazer 14.US
Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
On Top Of Spaghetti/Battle Hymn Of The ChildrenTom Glazer and The Do-Re-Mi Children's Chorus06.1963-14[9]Kapp 526 [written by Tom Glazer]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
On Top Of SpaghettiTom Glazer and The Do-Re-Mi Children's Chorus07.1963--Kapp 3331-]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

czwartek, 9 lipca 2020

London Elektricity

London Elektricity to projekt muzyczny Tony Colmana - didżeja, producenta i muzyka, założyciela słynnej drum'n'bassowej wytwórni Hospital Records, odkrywcy talentu m.in. High Contrasta. Dziś dla Hospital Records nagrywają także m.in. Landslide, Cyantific i Nu:Tone.
London Elektricity, stworzyło własny, niepowtarzalny styl łączący funk, jazz, deep i drum'n'bass.

Projekt powstał w 1996 roku pierwotnie jako duet: Tony Colman i Chris Goss, od kilku jednak lat jest solowym przedsięwzięciem Tony Colmana, który do nagrana kolejnych utworów zaprasza różnych muzyków i wykonawców.

Dziś London Elektricity ma na swoim koncie kilkanaście singli, wiele doskonałych remiksów m.in. Herbie Hancocka, Underworld i dwa autorskie albumy - "Pull the Plug", wydany w 1999 roku - jeszcze jako duet, oraz "Billion Dollar Gravy" (2003) będący już solowym projektem Tony Colmana, który stał się wielkim wydarzeniem na scenie drum’n’bass. Album wyznaczył nową jakość dla całego gatunku, wielu okrzyknęło go najlepszych płytą drum’n’bass roku.

W 2003 roku London Elektricity, za sprawą programu radiowego Fabio i Grooveridera w BBC Radio 1, zyskało swój w pełni live'owy wymiar. Tony Colman, otrzymał zaproszenie do udział w programie, wraz z wokalistami uczestniczącymi w nagraniu albumu "Billion Dollar Gravy".

Wspólnie z Timem Landslidem (Landslide) – grającym na instrumentach klawiszowych oraz 'Jungle Drummer' (bębny) i basistą Andy Waterwortem postanowił stworzyć koncertowe wersje kompozycji z albumu. Tak powstało London Elektricity Live. Występ w programie radiowym był taki wielkim sukcesem, że Colman zdecydował utrzymać skład i rozpoczął regularnie występy grupy w klubach.
Do wykonania poszczególnych kompozycji zaproszono całą plejadę wokalistów, pojawiających się na albumach London Elektricity: wokalistkę Liane Carroll, gwiazdę house i legendę chciagowskiej sceny Roberta Owensa oraz jednego z najlepszych wokalistów i Mc drum’n’bass - Brazylijczyka Stamina MC, którego pod nieobecność zastępują MC SP lub MC Wrec.

Publiczność i dziennikarze bardzo szybko okrzyknęła skład Najlepszym Drum’n’bassowym Live Actem na Świecie, czego potwierdzeniem były liczne występy na wielu prestiżowych festiwalach oraz tourne grupy w 2003 i 2004 roku. Zwieńczaniem sukcesu było wdanie w czerwcu album live (DVD) - London Elektricity: Live Gravy, będącego zapisem występu grupy w londyńskim Jazz Cafe.



Single

Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
Round the cornerLondon Elektricity11.2000155[1]-Hospital NHS 25[written by Chris Goss, Tony Colman]
My dreams/My dreamLondon Elektricity feat Robert Owen03.2001169[1]-Hospital NHS 28
My dreams [remix]London Elektricity feat Robert Owen10.2001149[1]-Hospital NHS 35[written by Robert Owens , Tony Colman]
Cum dancing/Down lowLondon Elektricity feat Robert Owen10.200290[2]-Hospital NHS 46[written by Chris Goss, Tony Colman][produced by Chris Goss, Tony Colman]
Billion Dollar Gravy/HarlesdenLondon Elektricity05.2003104[2]-Hospital NHS 55[written by Tony Colman][produced by Tony Colman]
Different Drum (Dillinja remix)London Elektricity10.200377[2]-Hospital NHS 63[written by Tony Colman][produced by Tony Colman]
Live At The Jazz Café EP: Rewind / Do You BelieveLondon Elektricity05.2004155[1]-Hospital NHS 70
The Strangest Secret In The World/Mustard songLondon Elektricity07.2005148[2]-Hospital NHS 92[written by Tony Colman][produced by Tony Colman]
Hanging Rock/Far From The ShadowsLondon Elektricity09.2005209[1]-Hospital NHS 94[written by Arthur Brown, Tony Colman, Vincent Crane]
Remember The Future / Out Of This World \ I Don't UnderstandLondon Elektricity03.2006176[1]-Hospital NHS 101[written by Tony Colman, Liane Carroll][produced by Tony Colman]



Albumy

Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
Billion Dollar GravyLondon Elektricity05.2003155[1]-Hospital NHS 56[produced by Tony Colman]
Power BalladsLondon Elektricity10.2005--Hospital NHS 95[produced by Tony Colman]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

wtorek, 7 maja 2024

Hoyt Axton

Hoyt Wayne Axton (ur. 25 marca 1938r - zm. 26 października 1999r)   był amerykańskim piosenkarzem i autorem tekstów, gitarzystą i aktorem. Zyskał sławę na początku lat 60-tych, ugruntowując swoją pozycję na Zachodnim Wybrzeżu jako piosenkarz folkowy o   potężnym głosie. Do jego najbardziej znanych piosenek należą „Joy to the World”, „The Pusher”, „No No Song”, „Greenback Dollar”, „Della and the Dealer” i „Never Been to Spain”. 

 Był także płodnym aktorem charakterystycznym, mającym na swoim koncie wiele ról filmowych i telewizyjnych, często grając postać ojca w wielu filmach, w tym  The Black Stallion (1979), Heart Like a Wheel (1983) i Gremlins (1984).  

 Urodzony w Duncan w stanie Oklahoma, Axton spędził swoje młodzieńcze lata w Comanche w stanie Oklahoma ze swoim bratem Johnem. Jego matka Mae Boren Axton, autorka tekstów, jest współautorką piosenki „Heartbreak Hotel”, która stała się wielkim hitem Elvisa Presleya. Niektóre z własnych piosenek Hoyta zostały później nagrane przez Presleya. Ojciec Axtona, John Thomas Axton  był oficerem marynarki stacjonującym w Jacksonville na Florydzie, gdzie rodzina dołączyła do niego w 1949 roku. Axton ukończył szkołę średnią im. Roberta E. Lee High School w 1956 roku i opuścił miasto po tym, jak sklep z narzędziami spłonął w noc zakończenia szkoły w wyniku nieudanego żartu. Uczęszczał na stypendium do Oklahoma State University, gdzie grał w piłkę nożną, ale wyjechał, aby zaciągnąć się do marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych. Axton posiadał stopień podoficera drugiej klasy i służył na dwóch statkach: USS Princeton (CV-37) i USS Ranger (CVA-61).Axton był kuzynem muzyka Arlo Guthriego. Był także kuzynem Davida Borena, który był gubernatorem Oklahomy i przez trzy kadencje zasiadał w Senacie Stanów Zjednoczonych, a także był rektorem Uniwersytetu Oklahomy. 

  Po zwolnieniu ze służby w marynarce wojennej Axton zaczął śpiewać piosenki ludowe w kawiarniach i klubach nocnych w południowej Kalifornii. Na początku lat 60-tych wydał swój pierwszy album folkowy, The Balladeer (nagrany w Troubadour), na którym znalazła się jego piosenka „Greenback Dollar”. Stało się hitem 1963 roku dla Kingston Trio. Axton wydał wiele albumów w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku. W połowie lat 70-tych wyprodukował studyjne covery własnej muzyki dla Johna Davidsona, a także wyprodukował album Tales From the Ozone z 1975 roku autorstwa Commander Cody & His Lost Planet Airmen. Wydał wiele własnych mniejszych hitów, takich jak „Boney Fingers”, „When the Morning Comes” i „Della and the Dealer” z 1979 roku. 

 Jego styl wokalny charakteryzował się charakterystycznym bas-barytonem (który później pogłębił się do prawie basu) i zastosowaniem charakterystyki. Axton po raz pierwszy pojawił się w telewizji w produkcji Davida L. Wolpera ABC The Story of a Folksinger (1963). W tym okresie pojawił się w programie Hootenanny prowadzonym przez Jacka Linklettera. W 1965 wystąpił w jednym z odcinków programu Bonanza, w którym śpiewał w duecie z Pernellem Robertsem. W 1966 roku zadebiutował w filmie Smoky wcielając się w rolę Freda Dentona, złego brata postaci granej przez Fessa Parkera.  

Zyskał sławę w latach 70. i 80-tych dzięki rolom filmowym, m.in. w The Black Stallion (1979), Liar's Moon (1982), Heart Like a Wheel (1983) i Gremlins (1984). Jego występy telewizyjne obejmowały McCloud (1976), The Bionic Woman (1976), WKRP in Cincinnati (1979) i Diff'rent Strokes (1984, 1985). W 1980 roku zaśpiewał piosenkę przewodnią do krótkotrwałego serialu Flo i wystąpił gościnnie jako on sam w odcinku zatytułowanym „You Gotta Have Hoyt”. Axton zaśpiewał jingiel „The Ballad of Big Mac” w reklamie telewizyjnej McDonald's Big Mac z 1969 r., a także „Head for the Mountains” w lektorach piwa Busch w latach 80-tych. Wystąpił w reklamie Pizza Hut w 1985 r. oraz w spocie telewizyjnym FTD z Merlinem Olsenem w 1989 r. 

W 1991 r. Axton został wprowadzony do The Walk of Western Stars w Newhall w Kalifornii. Jednak najbardziej trwałym wkładem Axtona były piosenki rozsławione przez innych: „Joy to the World” (Three Dog Night) i „Never Been to Spain” zarówno dla Three Dog Night, jak i Elvisa Presleya, „Greenback Dollar” dla Kingston Trio, „The Pusher” i „Snowblind Friend” dla Steppenwolf, „No No Song” dla Ringo Starra oraz utwory w wykonaniu takich piosenkarzy jak Joan Baez, Arlo Guthrie, John Denver, Nina Simone, Waylon Jennings, Martha Reeves, Jonathan Edwards, Glen Campbell, Anne Murray, David Clayton-Thomas i Colter Wall. Axton śpiewał w duecie z Lindą Ronstadt w piosenkach „Lion in the Winter” i „When the Morning Comes”, z Renee Armand w „Boney Fingers” oraz z Tanyą Tucker w „You Taught Me How to Cry”. Jego kompozycja „Joy to the World” w wykonaniu Three Dog Night w 1971 roku osiągnęła pierwsze miejsce na liście Billboard Hot 100 przez sześć tygodni z rzędu, co czyni ją największym hitem roku. Nazwał swoją wytwórnię Jeremiah na cześć żaby ryczącej we wspomnianej w piosence.  

 Axton był żonaty cztery razy, ale pierwsze trzy zakończyły się rozwodem. Miał pięcioro dzieci.  Jedno z jego dzieci, Matt Axton, jest muzykiem. Axton zmagał się z uzależnieniem od kokainy i kilka swoich piosenek, w tym „The Pusher” , „Snowblind Friend” i „No No Song” częściowo odzwierciedlają jego doświadczenia z narkotykiem. Był zwolennikiem używania marihuany do celów medycznych, ale on i jego żona Deborah zostali aresztowani w lutym 1997 roku w ich domu w Montanie za posiadanie około 500 g (1,1 funta) marihuany. Jego żona wyjaśniła później, że zaoferowała Axtonowi marihuanę, aby złagodzić jego ból i stres po udarze w 1995 roku. Zostali ukarani grzywną i otrzymali wyroki odroczone. Axton nigdy w pełni nie wyzdrowiał po udarze i przez resztę życia poruszał się na wózku inwalidzkim. 

 Śmierć Axton zmarł w wieku 61 lat w swoim domu w Victor w stanie Montana 26 października 1999 r. po dwóch zawałach serca w ciągu dwóch tygodni.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
When The Morning Comes/Billie's ThemeHoyt Axton06.1974-54[6]A&M 1497[written by Hoyt Axton][produced by Allan McDougall, Hoyt Axton][10[10].Country Chart]
Boney Fingers/Life MachineHoyt Axton09.1974--A&M 1607[written by Hoyt Axton, Renee Armand][produced by Allan McDougall, Hoyt Axton][8[9].Country Chart]
Nashville/Speed TrapHoyt Axton03.1975-A:106[6];B:105[4]A&M 1657[written by Hoyt Axton][produced by Hoyt Axton, Henry Lewy]
Flash Of Fire/Paid In AdvanceHoyt Axton06.1976--A&M 1811[written by Hoyt Axton, Catherine Smith][produced by David Kershenbaum][18[8].Country Chart]
Della And The Dealer/In A Young Girls MindHoyt Axton06.1979--Jeremiah 1000[written by Hoyt Axton][produced by Chuck Mellone, Hoyt Axton ][17[7].Country Chart]
A Rusty Old Halo/Gotta Keep Rollin'Hoyt Axton10.1979--Jeremiah 1001[written by Bob Merrill][produced by Hoyt Axton, C. Mellone ][14[8].Country Chart]
Wild Bull Rider/TorpedoHoyt Axton02.1980--Jeremiah 1003[written by Hoyt Axton][produced by Hoyt Axton, C. Mellone][21[6].Country Chart]
Evangelina/So Hard To Give It All UpHoyt Axton05.1980--Jeremiah 1005[written by H. Axton, K. Higginbotham][produced by Hoyt Axton, C. Mellone][37[3].Country Chart]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
SouthboundHoyt Axton04.1975-188[2]A&M 4510[produced by Hoyt Axton & Henry Lewy]
FearlessHoyt Axton04.1976-171[4]A&M 4571[produced by David Kershenbaum]
                                         Kompozycje Hoyta Axtona na listach przebojów


[with Ken Ramsey]
01/1963 Greenback Dollar The Kingston Trio 21.US

[solo]
10/1968 Willie Jean The Sunshine Company 111.US
03/1971 Snow Blind Friend Steppenwolf 60.US
03/1971 Joy to the World Three Dog Night 1.US/24.UK
12/1971 Never Been to Spain Three Dog Night 5.US
03/1974 When the Morning Comes Hoyt Axton 54.US
02/1975 Nashville Hoyt Axton 106.US
03/1975 Speed Trap Hoyt Axton 105.US

[with David Jackson]
02/1975 No No Song Ringo Starr 3.US
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

wtorek, 2 kwietnia 2019

Christopher Neil

Christopher Neil (ur. 1948r) to brytyjski producent muzyczny, autor piosenek, piosenkarz i aktor.

Wyprodukował płyty dla A-ha , Amazulu , Bonnie Tyler , Celine Dion , Cher , Dollar , Edyta Gorniak , Gerry Rafferty , Jennifer Rush , Jose Carreras , Leo Sayer , Marillion , Mike + The Mechanics , Morten Harket , Paul Carrack , Paul Young , Rod Stewart , Shakin 'Stevens , Sheena Easton , Moody Blues i Toyah Willcox.

W 1973 roku jego piosenka „Help It Along” zajęła trzecie miejsce w corocznym konkursie BBC A Song for Europe , w wykonaniu Cliffa Richarda . Utwór był hitowym singlem w późniejszym roku dla Cliffa i tytułu jego albumu na żywo z 1974 roku.

Neil rozpoczął karierę w połowie lat sześćdziesiątych jako piosenkarz w grupie Manchester The Chuckles. W 1972 roku wydał solowy album Where I Belong w RAK Records .

Pracował jako aktor w latach 70-tych grając w   Jesus Christ Superstar i  w Leaping Ginger w Royal Exchange Theatre w Manchesterze, zanim pracował na pełny etat jako producent muzyczny. Jego role filmowe to The Sex Thief (1973), Eskimo Nell (1975) i Three for All (1975), a w 1976 roku zagrał w brytyjskim serialu Rock Follies . W 1977 i 1978 roku zagrał w dwóch z trzech brytyjskich filmów komediowych „Adventures of... ”:brytjskiej serii Adventures of a Private Eye i ostatni film w trylogii „ Przygody hydraulika” . Oprócz roli głównej, napisał i zaśpiewał piosenki tematyczne do dwóch filmów. Od 1976 r. Neil był gospodarzem programu dla dzieci BBC „You And Me”.

 Produkcje Christophera Neila na listach przebojów:

SP.
1976 Paul Nicholas Dancing With the Captain 8.UK
1976 Paul Nicholas Grandma's Party 9.UK
1977 Paul Nicholas Heaven on the 7th Floor 40.UK/6.US
1978 Marshall Hain Dancing in the City 3.UK/43.US
1979 Dollar Love's Gotta Hold on Me 4.UK
1979 Dollar I Wanna Hold Your Hand 9.UK
1980 Sheena Easton Modern Girl 8.UK/18.US
1980 Sheena Easton 9 to 5/Morning Train 3.UK/1.US
1980 Dennis Waterman I Could Be So Good for You 3.UK
1981 Sheena Easton For Your Eyes Only 8.UK/4.US
1983 Shakin' Stevens Cry Just a Little Bit 3.UK/67.US
1984 Shakin' Stevens & Bonnie Tyler A Rockin' Good Way 5.UK
1984 Shakin' Stevens Teardrops 5.UK
1985 Mike + The Mechanics Silent Running (On Dangerous Ground) 21.UK/6.US
1986 Amazulu "Too Good to Be Forgotten
1986 Mike + The Mechanics All I Need Is a Miracle 53.UK/5.US
1987 Paul Carrack Don't Shed a Tear 60.UK/9.US
1989 Mike + The Mechanics The Living Years 2.UK/1.US
1990 Celine Dion Where Does My Heart Beat Now 72.UK/4.US
1990 Celine Dion Think Twice 1.UK/95.US


Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: , ,

wtorek, 4 kwietnia 2017

Puppini Sisters

The Puppini Sisters jest muzycznym tercetem podejmującym styl z lat 40-tych, składającym się z Włoszki Marcelli Puppini i Angielek Stephanie O'Brien i Kate Mullins, które się poznają w czasie studiów. Grupa powstała pod impulsem Marcelli Puppini, która opuściła świat mody aby się wylansować w muzyce, w 1999 roku. Studiuje jazz w Trinity College of Music i gra w klubach i kabaretach.Pomysł stworzenia zespołu został zaczerpnięty w 2004 roku, z filmu animowanego "Trio z Belleville" Sylvaina Chometa.
Trzy młode kobiety zaczynają wtedy występować w Café de Paris, w czasie wieczoru zorganizowanego przez projektantkę mody Vivienne Westwood, ale również w klubie gejowskim Duckie. Bardzo szybko, tj. drogą uruchomionej poczty pantoflowej, młode artystki nagrywają swój pierwszy album pt. "Betcha Bottom Dollar", w 2006r, zaś później singiel "Boogie Woogie Bugle Boy", tj. przeróbki utworu The Andrews Sisters.
W 2005 podpisały umowę z Universal Classics and Jazz. Debiutanckim singlem The Puppini Sisters był Boogie Woogie Bugle Boy, cover przeboju The Andrews Sisters. Drugi album zespołu, The Rise and Fall of Ruby Woo, zawiera oryginalne kompozycje Puppini, O'Brien and Mullins. Obecnie grupa pracuje nad trzecim albumem, wypełnionym oryginalnymi kompozycjami. Będzie on nowocześniejszy z konkretnymi uderzeniami tanecznymi. Grupa pojawiła się w 2009 roku w specjalnym wydaniu Johnathan’a Creek "The Grinning Man" (zespół wykonywał swój singiel z 2007 roku "Spooky").
Grupa również występuje na ścieżkach dźwiękowych w serialach takich jak Greys Anatomy i Chuck. Zespół grał na Glastonbury Festival w 2009 roku 27 czerwca. Pierwszy album zespołu, Betcha Bottom Dollar w 2007 roku osiągnął status Złotej Płyty za międzynarodową sprzedaż. A strona The Puppini Sisters wygrała nagrodę Cream of Yorkshire Gold Award w 2008 roku dla najlepszej strony internetowej.

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Betcha Bottom DollarPuppini Sisters08.200617[10]-Verve 9857592[produced by Benôit Charest][2.Top Jazz Albums]
The Rise & Fall of Ruby WooPuppini Sisters10.200773[2]-Verve 1743243[produced by Jon Hall, Martin Terefe, Puppini Sisters][5.Top Jazz Albums]
Christmas with the Puppini SistersPuppini Sisters10.2010--Verve 0602527503943 [produced by Fred De Faye][6.Top Jazz Albums]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,
Subskrybuj: Komentarze (Atom)