Podpisała kontrakt z wytwórnią Polydor i dla niej nagrała jedyną płytę w swoim dorobku - „Battle Axe", wydaną w czerwcu 1977r. Był to concept album, opowiadający
o niezwykłych igrzyskach przyszłości, z udziałem zespołów rockowych zmagających się ze sobą na śmierć i życie (Too Young, Rock'n'Roll Radio, Rock Me Slowly, Battle Axe/Sudden Death, Winner). Głównym punktem całości był utwór Ego Mania - zapis gitarowego pojedynku Bruce'a
i Marconiego.
Koncerty formacji przyjęły formę widowisk opartych na motywach „Battle Axe", ale też przebojów Alice Coopera, jak Hello Hooray, Under My Wheels,-Elected, School's Out. Niestety, mimo że muzycy zaciągnęli pożyczkę w banku na ten cel, udało im się zaprezentować
spektakl tylko kilkakrotnie, m.in. we Flint w Michigan, w Muskeegan w Illinois i w Pontiac w Missisipi. Prowadzili rozmowy z agencją Concerts West, namawiając ją, by zgodziła się zostać promotorem trasy Billion Dollar Babies po Stanach, ale nic nie wskórali. A nieudolne działania menażera, Leo Fenna, również nie przyniosły skutku. W 1977 grupa przestała istnieć.
W 1995 odrodziła się w nieco innym składzie, ale jej działalność w tym czasie sprowadziła się do sporadycznych koncertów.
Michael Bruce działał też jako solista. Dunaway i Smith reaktywowali po rozwiązaniu Billion Dollar Babies w 1977 zespół The Flying Tigers. Wkrótce potem Dunaway został właścicielem sieci sklepów z wideokasetami, a Smith założył w Westport agencję handlu nieruchomościami. W 1988 utworzyli z Charliem Huhnem - voc z Victory, Jayem Johnsonem - g oraz Joe Bouchardem - k z Blue Oyster Cult zespół Dead Ringer, który zostawił po sobie płytę „Electrocution Of The Heart" (Grudge, 1989).
Albumy | ||||||
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
| Battle Axe | Billion Dollar Babies | 06.1977 | - | 198[2] | Polydor 6100 | [produced by Billion Dollar Babies, Lee DeCarlo] |
