Nightmares on Wax

Duet, w którym występuje George "E.A.S.E." Evelyn i Kevin "Boy Wonder" Harper. Para ta wylansowała kilka przebojów klubowych - bombastyczną EP-kę Dextrous oraz single "Aftermath" i "A Case Of Funk". Brzmienie opierało się na samplach rytmów funkowych i perkusji w stylu soca.
Następne single, "Set Me Free" i "Happiness", również spotkały się z przychylnym przyjęciem krytyków. Na "Set Me Free" zaśpiewał Desoto, który wystapił wcześniej na "Junior Showtime" (u boku Bonny'ego Langforda w butach na sprężynowych obcasach).

 

Dokładnie trzy lata po A Word Of Science, pojawił się drugi album, który nagrał już sam Evelyn (Harper wspomaga go jedynie w nagraniu "Dredd Overboard"). Recenzje prasy nie były już tak entuzjastyczne, jak po wydaniu debiutanckiej płyty. Najlepsze nagrania - "Stars", "Gambia Via Vagator Beach", "What I'm Feeling" zostały przemiksowane na singlu "Still Smokin 1" m.in. przez DJ Food i wschodząca gwiazdę Mr Sciufta. 

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Dextrous	Nightmares On Wax	12.1989	91[6]	-	Warp WAP 2	[written by George Evelyn,Kevin Harper][produced by Nightmares on Wax]
Aftermath/I' m for real	Nightmares On Wax	11.1990	38[5]	-	Warp WAP 6	[written by George Evelyn,Kevin Harper][produced by Nightmares on Wax]
Still smokin'	Nightmares On Wax	07.1996	78[2]	-	Warp WAP 76	[written by George Evelyn,Robin Taylor-Firth]
Finer	Nightmares On Wax	06.1999	63[2]	-	Warp WAP 123	[written by George Evelyn,Robin Taylor-Firth,Chris Tosney,Sarah Winton][produced by E.A.S.E]
Know my name	Nightmares On Wax feat. Chyna B.	08.2000	81[2]	-	Warp WAP 159	[written by George Evelyn,Robin Taylor-Firth,Gordon Balmforth][produced by George Evelyn]
70's 80's	Nightmares On Wax feat. LSK, Roots Manuva, Rodney P & Tozz 180	03.2003	76[2]	-	Warp WAP 160	[written by George Evelyn,Leigh Kenny][produced by E.A.S.E.]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Smokers delight	Nightmares On Wax	10.1995	84[2]	-	Warp WARPCD 36	[produced by E.A.S.E.]
Car boot soul	Nightmares On Wax	04.1999	71[7]	-	Warp WARPCD 61	[produced by E.A.S.E.]
Mind elevation	Nightmares On Wax	09.2002	47[3]	-	Warp WARP 95	[produced by George Evelyn]
In a space outta sound	Nightmares On Wax	04.2006	93[2]	-	Warp WARP 133	[produced by George Evelyn]

Jem

Wielu nawet nie wie, że słyszało kiedyś piosenki Jem, a zdarzyło się to choćby każdemu fanowi seriali "Seks w wielkim mieście" czy "Chirurdzy". W recenzjach płyt prześladują Jem porównania do Dido. Jemma Griffiths to jednak jedna z ciekawszych postaci okolic trip-hopu, odznaczająca się świeżością i swobodnie łącząca hip-hop, rock i elektronikę z klimatami etno.

Pseudonim Jem jest skrótem od jej imienia, choć przez dłuższy czas wyspiarze doszukiwali się w nim inspiracji popularną animowaną serią telewizyjną "Jem and the Holograms". Jemma Griffiths urodziła się w 18 czerwca 1975 roku walijskim miasteczku Penarth i, jak sama twierdzi, własne utwory komponowała i nagrywała już w wieku lat 13, kiedy zaczęła marzyć o karierze piosenkarki. Co nieczęste w tym biznesie, stąpająca twardo po ziemi dziewczyna podjęła jednak postanowienie - najpierw szkoła, potem scena - rozpoczynając studia prawnicze na Sussex University. Mimo że koniec końców zdobyła dyplom, adwokatura widocznie nie była jej jednak pisana, bowiem jeszcze będąc na studiach większość czasu Jemma spędzała zajmując się menedżerowaniem didżejom i promocją klubowych imprez. - Chodziłam do szkoły tyle, ile musiałam, żeby mnie nie wyrzucili - cytuje ją "The Sun".

Jej kariera na zapleczu show-biznesu rozwijała się na tyle wartko, że jej przeznaczenie coraz mocniej ciążyło ku backstage'owi i muzycznej agenturze, a nie o tym przecież marzyła nastoletnia Jem. Zwrot przyszedł w 1999 roku, kiedy Griffiths zaskoczyła kolegów z wytwórni Marine Parade (gdzie wówczas pracowała) ogłaszając odejście, powrót do rodzinnej Walii oraz postanowienie o poświęceniu się pracy twórczej. Na miejscu, wykorzystując zdobyte wcześniej umiejętności produkcyjne udało jej się zorganizować mobilne studio, w którym nagrała 4 demówki i z coraz pokaźniejszym bagażem kompozycji wyruszyła na podbój Londynu,

Tam rozpoczęła współpracę z producentem nagrań m.in. Björk czy Alanis Morissette - Guy'em Sigsworthem, której kulminacyjnym punktem stał się stworzony dla Madonny utwór "Nothing Fails", jeden z singli z albumu "American Life". Jem wprawdzie nigdy osobiście nie spotkała królowej popu, jak jednak… - Powiedziano mi, że mogę napisać jakiś krótki liścik do niej i pomyślałam sobie "O mój boże, co ja mam napisać do Madonny?" - wspominała na łamach "The Sun". - Na szczęście dali mi na to tylko 5 sekund, więc jedyne co zdążyłam napisać to "hello!". Na kolejnym etapie jej kariery los zaprowadził Jemmę do Nowego Jorku, gdzie dane jej było połączyć siły z innymi znaczącymi postaciami muzycznej produkcji - raperem Ge-ology (współpracownikiem Mos Defa i Taliba Kweli) oraz Yoadem Nevo (współdziałał choćby z Goldfrapp, Mobym czy Morcheebą). To z nimi młoda Walijka stworzyła pierwsze poważne demo, na którym znalazł się także utwór "Finally Woken" - jedno z pięciu najczęstszych życzeń słuchaczy radia KCRW z Los Angeles.

Ów pierwszy sukces sprawił, że karierą Europejki zrazu zainteresowała się wytwórnia Dave'a Matthewsa - ATO, pod skrzydłami której artystka w 2003 roku wydała najpierw EP-kę "It All Starts Here", by w kilka miesięcy później, już w roku 2004, na rynek wypuścić swój debiutancki album zatytułowany "Finally Woken", określony przez internetową stronę E!Online: "dźwiękowym ekwiwalentem gorącej kąpieli z bąbelkami". W rozmowie z portalem UGO.com piosenkarka tłumaczyła wtedy genezę tytułu płyty ("W końcu przebudzona"): "To znaczy - obudzona z lenistwa. Tytułową piosenkę napisałam jeszcze w 1999 roku i była to jedna z tych piosenek, które powstają w 10 minut. Po prostu zawsze ją kochałam. Nie wiem, czy potrafię to wytłumaczyć inaczej, niż jako przebudzenie i ujrzenie świata takim, jaki w rzeczywistości jest". Okładka płyty, na której umieszczono zdjęcie z dzieciństwa samej śpiącej artystki, zaprojektowana została w różnych kolorach, zależnie od miejsca wydania (USA - żółta, Europa - niebieska, Australia - zielona), a krążek promował największy, jak do tej pory, przebój Walijki "They". Piosenka trafiła na ścieżki muzyczne seriali "Chirurdzy" ("Grey's Anatomy") i "Jordan" ("Crossing Jordan", stała się hymnem programu "The X Effect" w telewizji MTV oraz chińskiej reklamy telefonu Motorola (tu wykorzystano chiński cover utworu), a jako ciekawostkę warto też wspomnieć, że zawiera ona w sobie fragment "Das Wohltemperirte Clavier" J. S. Bacha. Debiutancka płyta, mimo porównań do Dido, ukazywała Jem jako artystkę dojrzałą i stylistycznie złożoną, co piosenkarka podkreślała także w rozmowach z dziennikarzami. - Jestem pod wpływem wielu stylów muzycznych - cytował ją dziennik "The Sun". - Lubię wszelką muzykę, która dotyka ludzi, jak choćby hip-hop, który podrywa ludzi i ciągnie ich do tańca.

Eklektyzm ten nie zanikł także na kolejnym, drugim już, wydawnictwie Walijki zatytułowanym "Down to Eart", który trafił do sklepów jesienią 2008 roku. - Ta płyta ma zadziorność hip-hopu, ale także inne wpływy - mówiła o nim w wywiadzie dla portalu FemaleFirst. - Poprzedni album był bardziej bliskowschodni, ten natomiast jest bardziej jak miks, bo mamy tu i brazylijskie bębny i odrobinę salsy i szczyptę bandżo i śpiewaka z Afryki. Ja po prostu lubię próbować wszystkiego, co dobre, więc pchnęliśmy ten album w kilku różnych kierunkach naraz. Na płycie znalazł się hołd ofiarom tragedii z 11 września (utwór "You Will Make It" napisał brat piosenkarki, pamięci dwójki przyjaciół, którzy zginęli w ataku na WTC) z gościnnym udziałem Vusi Mahlasela. Materiał wypełniły ponadto owoce współpracy z Jeffem Bassem (jednym z odkrywców Eminema), didżejem Cut Chemistem (Ozomatli, Jurassic 5) i przede wszystkim z producentem Lesterem Mendezem (pracował m.in. z Nelly Furtado, Shakirą czy Santaną). Kochająca eksperymenty artystka w piosence "Aciiid!" śpiewała nawet po japońsku, mimo to album nie odniósł tak dużego sukcesu, jak jego debiutancki poprzednik, choć pochodzące zeń utwory ponownie trafiały na ścieżki dźwiękowe telewizyjnych seriali - "Seks w wielkim mieście ("It's Amazing"), "90210" ("I Always Knew") oraz "Damages" ("Keep On Walking").

Na koncie Jem ma zresztą o wiele więcej tego typu tytułów, bowiem, prócz już wymienionych, wśród telewizyjnych produkcji, w których znalazły się jej utwory można wymienić również: "Gotowe na wszystko" ("Desperate Housewives"), "Życie na fali" ("The O.C."), "Medium", "Sześć stóp pod ziemią" ("Six Feet Under") czy "Plotkara" ("Gossip Girl"), a jej piosenki trafiały także na soundtracki takich kinowych filmów, jak "Eragon" czy "Bliżej" ("Closer"). Jak artystka sama twierdzi nie ma parcia na karierę i interesuje ją wyłącznie sama muzyka. Mimo że mieszka obecnie w stolicy światowego show-biznesu - Los Angeles - nijak nie wpisuje się też w szranki i konkury na popowym rynku i pragnie zachować swoją radość tworzenia oraz wewnętrzną stylistyczną różnorodność. - Tym, co lubię w muzyce jest to, że nie jestem wyszkolona w żadnym konkretnym stylu - oświadcza na swojej stronie internetowej. - Nie muszę więc przejmować się tym, co mogę robić, a co nie, tylko po prostu szukać dźwięków.

Singles

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
They	Jem	03.2005	6[17]	-	ATO 82876685182	[written by Jem, Gerard Young, JS Bach][produced by Jem, Yoad Nevo, Ge-ology]
Just a Ride	Jem	06.2005	16[9]	-	ATO 82876705862	[written by Jem, Mike Caren][produced by Jem, Yoad Nevo, Ge-ology]
Wish I	Jem	09.2005	24[4]	-	ATO 82876727722	[written by Jem][produced by Jem, Yoad Nevo, Ge-ology]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Finally Woken	Jem	03.2004	6[34]	197[1]	ATO 82876655682	[produced by Jem, Yoad Nevo, Ge-ology]
Down to Earth	Jem	09.2008	64[1]	43[3]	Dramatico DRAMCD 0047	[produced by Jem, Greg Kurstin, Lester Mendez, Jeff Bass, Mike Bradford]

Tricky

Tricky naprawdę nazywa się Adrian Thaws. Urodził sie w Bristolu 35 lat temu. Gdy miał 4 lata, chora na epilepsję: matka popełniła samobójstwo. Wychowywaniem małego Adriana zajęła sie babcia. Nie było to proste —Adrian wdawał sie w bójki, napady rabunkowe, kradł samochody. Parokrotnie go aresztowano. Warto wspomnieć, że Tricky od najmlodszych lat cierpiał na astmę (stąd jego niski i mocno zachrypnięty głos). Mówiąc o swoim traumatycznym dzieciństwie, Tricky przyznaje, że echem odbiło się ono w jego piosenkach i ponurej muzyce. Ważny dla Tricky'ego był rok 1994, kiedy w Wielkiej Brytanii nastąpiła prawdziwa eksplozja trip-hopu. Po sukcesie Blue Lines zespół Massive Attack wydał kolejny genialny krążek Protection. Wtedy Tricky zdecydował sie opuścić kolegow, bo jak twierdził -jego muzyczne wizje kolidowały z pomysłami 3D, Daddy G i Mushrooma.
Praca na własny rachunek okazała się trafnym posunięciem. Maxinquaye, debiutancki album Tricky'ego, ktory ukazał się rok pożniej, został okrzyknięty przez liczące się pisma muzyczne płytą 1995 r. Album mocno osadzony w nurcie trip-hopu był wyrażnie inspirowany Portishead, a także dotychczasowymi dokonaniami macierzystej grupy artysty. Tricky mógł w końcu pokazać swoje mroczne i perwersyjne oblicze. W sukces płyty znaczący wkład mieli zaproszeni goście - m.in. mistrz konsolety Howie B oraz wokalistka Martina Topley-Bird, która od tej pory pojawiała sie na każdej płycie (póżniej urodziła muzykowi córkę Maisey). Słuchając z perspektywy czasu dyskografii Tricky'ego, odnosi się wrażenie, że wszystko, co miał do przekazania, uczynił na Maxinquaye -krążku, który okazał się szczytem jego artystycznych możliwości. W pasmie dalszych artystycznych porażek stał się niemal przekleństwem.
Zachłyśnięty sukcesem Maxinquaye jeszcze w tym samym roku Tricky wydał Nearly God, nazywając siebie Niemal Bogiem. Na pomysł płyty wpadł Tricky, lecz projekt jest zbiorową pracą wielu muzyków. Pojawia się Terry Hall - członek The Specials, w których twórczosci Thaws zakochał się jako trzynastolatek.Jest także Bjork, Neneh Cherry oraz, rzecz jasna, Martina Topley-Bird.
Moda na trip-hop dawno mineła, a Tricky mocno się wyeksploatował. Nie przeszkodziło mu to jednak w nagraniu następnej płyty. Pre-Millennium Tension okazał się najbardziej narkotycznym i ociekającym tanim erotyzmem krążkiem. Bardzo także słabym i nie docenionym przez dziennikarzy. Muzyk znajdował się wtedy w kulminacyjnym stadium swoich eksperymentów z heroiną, grzybami i alkoholem. Ma to wyrażny oddżwięk na płycie. Miażdżące recenzje podziałały na Tricky'ego jak płachta na byka. Przekonany, iz w ojczyżnie niczego już nie dokona, zamienił Bristol na Nowy Jork, gdzie w skupieniu przygotowywał się do wydania Angels With Dirty Faces oraz Juxtapose. Pierwszy krążek jest równie słaby co Pre-Millennium Tension. Na Juxtapose bardziej niż kiedykolwiek Tricky zwrócił się w stronę hip-hopu i melodyjnych piosenek. Do pracy nad płytą zaprosił speców od gatunku - producenta DJ Muggsa (członka Cypress Hill) i Grease'a. Efekt był, niestety, żenujacy. Chcąc zjednać sobie amerykańskie media paradoksalnie zraził je do siebie. Kolejna porażka pozbawiła Tricky'ego kontraktu z wytwórnią i chęci do dalszego nagrywania.
Dopiero po dwuletniej przerwie muzyk powrócił z albumem BlowBack. Tym razem postawił na różnorodność stylów (od ragga po metal, pop, soul i rock) oraz na sławne nazwiska. Gościnnie pojawiają się m.in. Red Hot Chili Pepers, trochę odkurzona Cindy Lauper, Alanis Morissette, a także Ed Kowalczyk z zespołu Live. Ten ostatni śpiewa wspólnie z Trickym w promujacym płytę singlu Evolution Revolution Lore. Album nie powtórzył sukcesu legendarnego Maxinquaye, ale zdecydowanie dało się go słuchać. "Ludzie myślą, że umiem nagrywać tylko ponurą muzykę. Dlatego nadali mi przydomek Czarnego Księcia. Ja jednak się zmieniłem, czego wyrazem jest tytuł mojej najnowszej płyty- Vulnerable [czyli podatny na uszkodzenia]. Stałem się bardziej szczery i dojrzały". Może Tricky rzeczywiście tak to czuje. Ale z mojego punktu widzenia Tricky doszczętnie vwypalił się artystycznie. Jego ostatnia produkcja jest prawdziwym gwożdziem do trumny. Wieje nudą i monotonią. Ostra perwersje zamienił Tricky na bardziej ugrzecznioną. Etatowa wokalistkę Marine zastapił Włoszką, Constanzą Francavilla, której głos niestety jest jedynym walorem płyty. Na uwagę zasługują tylko trzy utwory - otwierający album Slay, balladowy Car Crash oraz mocnogitarowy How High. Jeśli nawet Tricky przeszedł wewnętrzną przemianę, dojrzał, wyzbył się, i nałogów, to czy chcemy słuchać nawróconego psychopaty?

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Aftermath EP.	Tricky	01.1994	69[2]	-	4th & Broad BRW 288	[written by Tricky][produced by Tricky/Kevin Petrie]
Ponderosa	Tricky	04.1994	77[3]	-	4th & Broad BRW 299	[written by Martina, Howie B., Tricky][produced by Howie B., Tricky]
Overcome/Abba on fat tracks	Tricky	01.1995	34[6]	-	4th & Broad BRW 304	[written by Tricky][produced by Tricky/Mark Saunders]
Black steel	Tricky	04.1995	28[7]	-	4th & Broad BRCA 320	[written by Eric Sadler/Hank Shocklee/Carlton Ridenhour][produced by Tricky/Mark Saunders]
The hell EP.	Tricky	07.1995	12[7]	-	4th & Broadway BRW 326	[written by Tricky][produced by Tricky]
Pumpkin/Moody broody budhist camp/New kingdom	Tricky	11.1995	26[7]	-	4th & Broadway BRCA 330	[written by Tricky/Alison Goldfrapp][produced by Tricky]
Christiansands/Flynn	Tricky	11.1996	36[5]	-	4th & Broadway BRW 340	[written by Tricky/Douglas Davis/Ricky Walters][produced by Tricky]
Milk	Garbage feat Tricky	11.1996	10[13]	-	Mushroom D 1494	[written by Garbage][produced by Garbage]
Tricky kid EP.	Tricky	01.1997	28[6]	-	4th & Broadway BRCDX 341	[written by Tricky/Ronald LaPraed/Lionel Richie][produced by Tricky]
Makes me wanna die	Tricky	04.1997	29[4]	-	4th & Broadway BRCDX 348	[written by Tricky/Eric Barrier/William Griffin][produced by Tricky]
Money greedy/Broken homes	Tricky feat PJ Harvey	05.1998	25[5]	-	Island CID 701	[written by Tricky][produced by Tricky]
For real	Tricky	08.1999	45[3]	-	Island CID 753	[written by Tricky/Larry Muggerud/Damon Blackmon/Rich Keller][produced by Grease/Rich Keller]
Antimatter	Tricky	07.2003	97[2]	-	Anti 11012	[written by Tricky][produced by Tricky]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Maxinquaye	Tricky	03.1995	3[73]	-	4th & Broad BR 610	[produced by Howie B/Kevin Petrie/Mark Saunders/Tricky]
Pre -Millenium tension	Tricky	11.1996	30[13]	140[6]	4th & Broad BR 623	[produced by Tricky]
Angels with dirty faces	Tricky	06.1998	23[6]	84[3]	Island CID 8071	[produced by Tricky]
Juxtapose	Tricky with DJ Muggs & Grease	08.1999	22[4]	182[1]	Island CID 8087	[produced by Grease]
Blowback	Tricky	07.2001	34[6]	138[3]	Anti 65962	[produced by Tricky]
Vulnerable	Tricky	05.2003	88[2]	-	Anti 66862	-
Knowle West Boy	Tricky	07.2008	63[2]	173[1]	Domino Recordings WIGCD 195	[produced by Tricky/Bernard Butler]
Mixed Race	Tricky	10.2010	118[1]	-	Domino Recordings WIGCD 256	[produced by Tricky]
False Idols	Tricky	06.2013	66[3]	149[1]	False Idols K7308CD	[produced by Tricky]