London Elektricity

London Elektricity to projekt muzyczny Tony Colmana - didżeja, producenta i muzyka, założyciela słynnej drum'n'bassowej wytwórni Hospital Records, odkrywcy talentu m.in. High Contrasta. Dziś dla Hospital Records nagrywają także m.in. Landslide, Cyantific i Nu:Tone.
London Elektricity, stworzyło własny, niepowtarzalny styl łączący funk, jazz, deep i drum'n'bass.

Projekt powstał w 1996 roku pierwotnie jako duet: Tony Colman i Chris Goss, od kilku jednak lat jest solowym przedsięwzięciem Tony Colmana, który do nagrana kolejnych utworów zaprasza różnych muzyków i wykonawców.

Dziś London Elektricity ma na swoim koncie kilkanaście singli, wiele doskonałych remiksów m.in. Herbie Hancocka, Underworld i dwa autorskie albumy - "Pull the Plug", wydany w 1999 roku - jeszcze jako duet, oraz "Billion Dollar Gravy" (2003) będący już solowym projektem Tony Colmana, który stał się wielkim wydarzeniem na scenie drum’n’bass. Album wyznaczył nową jakość dla całego gatunku, wielu okrzyknęło go najlepszych płytą drum’n’bass roku.

W 2003 roku London Elektricity, za sprawą programu radiowego Fabio i Grooveridera w BBC Radio 1, zyskało swój w pełni live'owy wymiar. Tony Colman, otrzymał zaproszenie do udział w programie, wraz z wokalistami uczestniczącymi w nagraniu albumu "Billion Dollar Gravy".

Wspólnie z Timem Landslidem (Landslide) – grającym na instrumentach klawiszowych oraz 'Jungle Drummer' (bębny) i basistą Andy Waterwortem postanowił stworzyć koncertowe wersje kompozycji z albumu. Tak powstało London Elektricity Live. Występ w programie radiowym był taki wielkim sukcesem, że Colman zdecydował utrzymać skład i rozpoczął regularnie występy grupy w klubach.
Do wykonania poszczególnych kompozycji zaproszono całą plejadę wokalistów, pojawiających się na albumach London Elektricity: wokalistkę Liane Carroll, gwiazdę house i legendę chciagowskiej sceny Roberta Owensa oraz jednego z najlepszych wokalistów i Mc drum’n’bass - Brazylijczyka Stamina MC, którego pod nieobecność zastępują MC SP lub MC Wrec.

Publiczność i dziennikarze bardzo szybko okrzyknęła skład Najlepszym Drum’n’bassowym Live Actem na Świecie, czego potwierdzeniem były liczne występy na wielu prestiżowych festiwalach oraz tourne grupy w 2003 i 2004 roku. Zwieńczaniem sukcesu było wdanie w czerwcu album live (DVD) - London Elektricity: Live Gravy, będącego zapisem występu grupy w londyńskim Jazz Cafe.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Round the corner	London Elektricity	11.2000	155[1]	-	Hospital NHS 25	[written by Chris Goss, Tony Colman]
My dreams/My dream	London Elektricity feat Robert Owen	03.2001	169[1]	-	Hospital NHS 28
My dreams [remix]	London Elektricity feat Robert Owen	10.2001	149[1]	-	Hospital NHS 35	[written by Robert Owens , Tony Colman]
Cum dancing/Down low	London Elektricity feat Robert Owen	10.2002	90[2]	-	Hospital NHS 46	[written by Chris Goss, Tony Colman][produced by Chris Goss, Tony Colman]
Billion Dollar Gravy/Harlesden	London Elektricity	05.2003	104[2]	-	Hospital NHS 55	[written by Tony Colman][produced by Tony Colman]
Different Drum (Dillinja remix)	London Elektricity	10.2003	77[2]	-	Hospital NHS 63	[written by Tony Colman][produced by Tony Colman]
Live At The Jazz Café EP: Rewind / Do You Believe	London Elektricity	05.2004	155[1]	-	Hospital NHS 70
The Strangest Secret In The World/Mustard song	London Elektricity	07.2005	148[2]	-	Hospital NHS 92	[written by Tony Colman][produced by Tony Colman]
Hanging Rock/Far From The Shadows	London Elektricity	09.2005	209[1]	-	Hospital NHS 94	[written by Arthur Brown, Tony Colman, Vincent Crane]
Remember The Future / Out Of This World \ I Don't Understand	London Elektricity	03.2006	176[1]	-	Hospital NHS 101	[written by Tony Colman, Liane Carroll][produced by Tony Colman]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Billion Dollar Gravy	London Elektricity	05.2003	155[1]	-	Hospital NHS 56	[produced by Tony Colman]
Power Ballads	London Elektricity	10.2005	-	-	Hospital NHS 95	[produced by Tony Colman]

Sister Sledge

Sister Sledge - amerykański zespół muzyczny z Filadelfii w stanie Pensylwania, założony w 1972 roku. Skład zespołu tworzyły cztery siostry: Kim Sledge (ur. 21 sierpnia 1957r), Debbie Sledge (ur. 9 lipca 1954r), Joni Sledge (ur. 13 września 1956r, zm. 10 marca 2017r)[1] oraz Kathy Sledge (ur. 6 stycznia 1959r).


Największe sukcesy zespół odnosił w 1979 roku, gdy ukazały się dwa „hymny” muzyki disco: „We Are Family” (nr 1 R&B, nr 2 Pop w Stanach Zjednoczonych) i „He’s the Greatest Dancer” (nr 1 R&B, nr 9 Pop w Stanach Zjednoczonych), wyprodukowane przez Nile’a Rodgersa i Bernarda Edwardsa z zespołu Chic. Obie piosenki zostały zawarte na składającym się z 8 utworów albumie We Are family, wydanym w 1979 roku. Kolejna płyta to wydany w 1980 roku krążek Love Somebody Today, który zawierał utwory „Got to Love Somebody” (nr 6 R&B i nr 64 Pop w Stanach Zjednoczonych, nr 34 Pop w Wielkiej Brytanii) oraz „Pretty Baby”.

Przerzucając się na producenta Naradę Michaela Waldena w 1981 roku Sister Sledge wydał album All-American Girls, który przyniósł dwa przeboje: tytułowy utwór, który osiągnął nr 3 R&B i nr 79 Pop w Stanach Zjednoczonych i nr 41 Pop w Wielkiej Brytanii, oraz „Next Time You’ll Know”, który dotarł na 28. miejsce R&B w USA. Siostry tworzyły i śpiewały nowe piosenki w latach 80. i 90-tych. W 1985 roku piosenka „Frankie” przez 4 tygodnie była numerem 1 w Wielkiej Brytanii; niespodziewanie kolejny singel, „Dancing on the Jagged Edge”, nie przebił się do najlepszej 40 na wyspach, inny album - African Eyes ukazał się w 1998 roku.

Największe przeboje sióstr Sledge były kilka razy notowane na listach w Wielkiej Brytanii, często towarzyszyły im świeże remiksy. Utwór „We Are family” zajął 7. miejsce w 1979 roku, natomiast w roku 1984 miejsce 33., a w roku 1993 uplasował się na 5 pozycji. Lost in Music wskoczył na miejsce 17. w roku 1979, na miejsce 4. w 1984 i był notowany na 14. pozycji w 1993 roku. „Thinking of You” w 1984 roku był 11. i 17. w roku 1993. Ich największy „angielski” hit wrócił na listy w 1979 roku docierając do miejsca 6., „He’s the Greatest Dancer” nie był więcej przebojem na wyspach w zmienionej wersji, chociaż Will Smith użył linii melodycznej z tej piosenki w swoim utworze „Gettin' Jiggy Wit It”, który wdrapał się na 3. miejsce brytyjskiej listy przebojów.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Love don' t you go through no changes on me/Don't you miss him	Sister Sledge	01.1975	-	92[4]	Atco 7008 [US]	[written by P. Grant, G. Guthrie][produced by Tony Sylvestre, Bert DeCoteaux][31[13].R&B Chart][5[10].Hot Disco/Dance;Atco 7008 7"]
Mama never told me	Sister Sledge	06.1975	20[6]	-	Atlantic K 10619	[written by Phil Hurtt, Anthony Bell][produced by Taylor, Hurtt And Bell ]
Thank You For Today/Have Love, Will Travel	Sister Sledge	07.1976	-	-	Cotillion 44202 [US]	[written by Bobby Eli, Lee Phillips][produced by Bobby Eli][78[5].R&B Chart]
Cream Of The Crop/Love Ain't Easy	Sister Sledge	01.1977	-	-	Cotillion 44208	[written by Bobby Eli, Lee Barry][produced by Bobby Eli][100[2].R&B Chart]
Blockbuster Boy/Moondancer	Sister Sledge	07.1977	-	-	Cotillion 44220	[written by Sylvester Levay, Michael Kunze][produced by Michael Kunze, Sylvester Levay][61[6].R&B Chart]
He' s the greatest dancer/Somebody loves me	Sister Sledge	02.1979	6[11]	9[19]	Atlantic K 11 257	[written by Bernard Edwards/Nile Rodgers][produced by Bernard Edwards, Nile Rodgers][1[1][17].R&B; Chart][1[2][23].Hot Disco/Dance;Cotillion 4710 12"]
Lost In Music	Sister Sledge	08.1979	17[10]	-	Atlantic K 11 337	[written by Bernard Edwards/Nile Rodgers][produced by Bernard Edwards, Nile Rodgers][35[9].R&B; Chart]
We are family/Easier to love	Sister Sledge	04.1979	8[10]	2[19]	Atlantic K 11 293	[gold-US][written by Bernard Edwards/Nile Rodgers][produced by Bernard Edwards, Nile Rodgers][1[1][13].R&B; Chart]
Got to love somebody/Good girl now	Sister Sledge	01.1980	34[4]	64[5]	Atlantic K 11 404	[written by Bernard Edwards/Nile Rodgers][produced by Bernard Edwards, Nile Rodgers][6[15].R&B; Chart]
Reach your peak/You fooled around	Sister Sledge	04.1980	-	101[3]	Cotillion 45 013 [US]	[written by Bernard Edwards/Nile Rodgers][produced by Bernard Edwards, Nile Rodgers][21[12].R&B; Chart]
Let's Go On Vacation/Easy Street	Sister Sledge	06.1980	-	-	Cotillion 45 020 [US]	[written by Bernard Edwards/Nile Rodgers][produced by Bernard Edwards, Nile Rodgers][63[5].R&B; Chart]
All American Girls/Happy feeling	Sister Sledge	03.1981	41[5]	79[5]	Atlantic K 11656	[written by Narada Michael Walden, Lisa Walden, Allee Willis, Joni Sledge][ produced by Narada Michael Walden][3[16].R&B; Chart]
Next time you' ll know/If you really want me	Sister Sledge	05.1981	-	82[5]	Cotillion 46 012	[written by Narada Michael Walden, Allee Willis][ produced by Narada Michael Walden][28[14].R&B; Chart]
He's Just A Runaway (A Tribute To Bob Marley)	Sister Sledge	07.1981	-	-	Cotillion 46 017	[written by Narada Michael Walden, Allee Willis][ produced by Sister Sledge][32[19].R&B; Chart]
My guy/Il macquillage lady	Sister Sledge	01.1982	-	23[15]	Cotillion 47 000	[written by William Robinson][ produced by Sister Sledge][14[15].R&B; Chart]
All The Man I Need/Lightfootin'	Sister Sledge	05.1982	-	-	Cotillion 47 007	[written by Dean Pitchford, Michael Gore][ produced by Sister Sledge][45[10].R&B; Chart]
B.Y.O.B. (Bring Your Own Baby)/Smile	Sister Sledge	05.1983	-	-	Cotillion 99 985	[written by Tom Shapiro, Michael Garvin][ produced by George Duke][22[14].R&B; Chart]
Gotta Get Back To Love/Lifetime Lover	Sister Sledge	09.1983	-	-	Cotillion 99 834	[written by Tom Kelly, Kerry Hatch][ produced by George Duke][56[7].R&B; Chart]
Thinking of you/We Are Family	Sister Sledge	05.1984	11[14]	-	Cotillion B 9744 [UK]	[written by Bernard Edwards/Nile Rodgers][produced by Bernard Edwards, Nile Rodgers]
Lost in music/Smile	Sister Sledge	09.1984	4[12]	-	Atlantic B 9718 [UK]	[written by Bernard Edwards/Nile Rodgers][produced by Bernard Edwards, Nile Rodgers]
We are family [remix]	Sister Sledge	11.1984	33[4]	-	Atlantic B 9692	[written by Bernard Edwards/Nile Rodgers][produced by Bernard Edwards, Nile Rodgers]
Frankie/Peer pressure	Sister Sledge	06.1985	1[4][16]	75[8]	Atlantic 89547	[gold-UK][written by Joy Denny][produced by Nile Rodgers][32[10].R&B; Chart]
Dancing On The Jagged Edge	Sister Sledge	08.1985	50[3]	-	Atlantic A 9520 [UK]	[written by D. Bryant, D. Herring, L. McBroom][produced by Nile Rodgers][71[6].R&B; Chart]
When The Boys Meet The Girls/The Boy Most Likely	Sister Sledge	02.1986	50[3]	-	Atlantic A 9486 [UK]	[written by M. Unobsky, D. Ironstone][produced by Nile Rodgers]
Here To Stay/Make A Wish [Joe Cruz]	Sister Sledge	10.1986	78[3]	-	Parlophone R 6141 [UK]	[written by Acogny, Bechet, Littman][produced by Alan Brewer]
We are family ['93 mixes]	Sister Sledge	01.1993	5[8]	-	Atlantic A 4508T [UK]	[written by Bernard Edwards/Nile Rodgers][produced by Bernard Edwards, Nile Rodgers][31[6].Hot Disco/Dance;Rhino 96 019 12"]
Lost in music [Sure is pure remixed	Sister Sledge	03.1993	14[5]	-	Atlantic A 4509 T [UK]	[written by Bernard Edwards/Nile Rodgers][produced by Bernard Edwards, Nile Rodgers]
Thinking of you ' 93 mixes	Sister Sledge	06.1993	17[4]	-	Atlantic A 4515 T [UK]	[written by Bernard Edwards/Nile Rodgers][produced by Bernard Edwards, Nile Rodgers]
We are family	Sister Sledge	08.2004	93[2]	-	Cotillion 5046727760 [UK]	[written by Bernard Edwards/Nile Rodgers][produced by Bernard Edwards, Nile Rodgers]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
We are the family	Sister Sledge	05.1979	7[39]	3[33]	Cotillion 5209	[platinum-US][gold-UK][produced by Nile Rodgers, Bernard Edwards]
Love somebody today	Sister Sledge	03.1980	-	31[15]	Cotillion 16 012	[produced by Nile Rodgers, Bernard Edwards]
All Americans girls	Sister Sledge	02.1981	-	42[29]	Cotillion 16 027	[produced by Narada Michael Walden,Sister Sledge]
The sisters	Sister Sledge	02.1982	-	69[14]	Cotillion 5231	[produced by Sister Sledge]
Bet cha say that to all the girls	Sister Sledge	06.1983	-	169[8]	Cotillion 90 069	[produced by George Duke]
When the boys meet the girls	Sister Sledge	06.1985	19[11]	-	Atlantic 7812551 [UK]	[silver-UK][produced by Nile Rodgers]
Freak Out: The Greatest Hits of Chic and Sister Sledge	Chic & Sister Sledge	12.1987	72[3]	-	Telstar STAR 2319 [UK]	-
The very best of Sister Sledge	Sister Sledge	02.1993	19[5]	-	Atlantic 9548318132 [UK]	-

London Boys

W skład London Boys wchodzili: Edem Ephraim i Dennis Fuller. Obaj urodzili się w tym samym roku, 1959. Edem, pochodzenia Turek, przyszedł na świat 1 lipca w Londynie, zaś jego kolega Dennis kilka dni wcześniej, 19 czerwca na Jamajce. Od roku 1981 mieszkali w Hamburgu, w Republice Federalnej Niemiec.

Nim razem zaczęli grać jako "Londyńskie chłopaki", grali w zespole Roxy Rollers a także od czasu do czasu pracowali jako uliczni muzycy, czy aktorzy w lokalnych teatrach. Jako duet London Boys zaczęli wystepować od połowy lat 80-tych. Ich pierwszy singiel ukazał się w roku 1986 jeszcze na winylowym krążku. Była to piosenka "I`m Gonna Give My Heart". Grali dość modną jak na tamte czasy muzykę EuroDisco. Jednak na pierwsze sukcesy musieli poczekać do roku 1988, kiedy to ukazały się single do iednych z najpopularniejszych piosenek duetu - "Dance Dance Dance" czy "Requiem". Również w tym samym roku ukazał się ich pierwszy długogrający krążek - "The Twelve Commandments Of Dance". Tytuł albumu pasował w sam raz do składu, gdyż znalazły się na nim 12 piosenek, które możnaby nazwać "przykazaniami tanecznymi". Płyta, jak i promujące ją single, odniosła spory sukces na całym świecie. Oprócz Europy znani byli także w Japonii.

W sumie wydali cztery płyty, sprzedali je w 4,5 milionach egzemplarzach. Niestety dzisiaj już fani zespołu nie będą się bawić na ich koncertach. 21 stycznia 1996 roku w Austriackich Alpach Edem i Dennis zginęli w wypadku samochodowym na jednej z niebezpiecznych górskich dróg. Razem z nimi zginęli żona Edema oraz DJ z Hamburga. Przyczyną wypadku była kolizja czołowa z innym samochodem, prowadzonym przez pijanego Szwajcara. Edem i jego żona osierocili trzyletniego syna, Steviego (miał wtedy 3 lata). Dennis zostawił córkę Laura (w dniu wypadku miała 10 lat).

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Requiem/The Midi Dance	London Boys	12.1988	4[21]	-	WEA YZ 345	[written by Ralf René Maué][produced by Ralf René Maué]
London Nights	London Boys	07.1989	2[9]	-	WEA YZ 393	[written by Ralf René Maué][produced by Ralf René Maué]
Harlem Desire/Talk! Talk! Talk!	London Boys	09.1989	17[7]	-	WEA YZ 415	[written by Ralf René Maué][produced by Ralf René Maué]
My Love	London Boys	12.1989	46[6]	-	WEA YZ 433	[written by Ralf René Maué][produced by Ralf René Maué]
Chapel Of Love	London Boys	06.1990	75[1]	-	EastWest YZ 458	[written by Ralf René Maué][produced by Ralf René Maué]
Freedom	London Boys	01.1991	54[2]	-	EastWest SAM 741	[written by Ralf René Maué][produced by Ralf René Maué]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The Twelve Commandments Of Dance	London Boys	07.1989	2[29]	-	WEA WX 278	[produced by Ralf René Maué ]

Locomotive

Locomotive, był brytyjskim zespołem w latach 60-tych, z Birmingham . Ich styl muzyczne wahał się od jazzu do psychodelicznego rocka i ska , a w ich oryginalnym składzie znajdował się Chris Wood , później w The Move , i perkusista Mike Kellie ze Spooky Tooth . Mieli niewielki hit w Anglii w 1968 roku "Rudi's In Love", przed włączeniem się do nurtu progresywnego rocka z ich jedynym albumem, We Are Everything You See, wydanym w 1970 roku.

Grupa powstała w 1965 roku, początkowo jako Kansas City Seven,z trębaczem Jimem Simpsonem, z wokalistą Danny Kingiem, saksofonistami Chrisem Woodem oraz Brianem "Monk" Finchem , organistą Richardem Storey'em, basistą Pete Allenem i perkusistą Mike Kellie. Wszyscy członkowie wcześniej grali w lokalnych zespołach w Birmingham. Po tym, jak zaczęli grać mniej więcej jazz i R & B oraz soul music, zmienili nazwę na The Locomotive i zyskał dobre recenzje swoich występów. Było wiele zmian personalnych, a do końca roku 1966, po Woodzie,który odszedł do Steve Winwooda , Jima Capaldiego i Dave Masona w Traffic, Simpson był jedynym oryginalnym członkiem. Inni członkowie w tym czasie to wokalista i klawiszowiec Norman Haines, razem z Jo Ellisem (bass), Billem Madge (saksofon) i perkusistą "Mooney" Mezzone.

Pracując w sklepie z płytami w Smethwick ,w obrębie Birmingham z wielką czarną populacją pochodzenia jamajskiego, Haines okazywał szczególne zainteresowanie muzyką ska.Został frontmanem zespołu ,gdy wydali pierwszy singiel, dla wytwórni Direction , połączenie kompozycji Hainesa "Broken Heart ", ze swoją wersją utworu Dandy Livingstone "A Message to You, Rudy", który został później wskrzeszony przez The Specials . W 1968 roku zespół opuścił Simpson ,aby działać jako menedżer , później został kierownikiem lokalnego zespołu Black Sabbath .Inne zmiany personalne to, Ellis i Mezzone zostali zastąpieni przez Micka Hincksa (bas) i Boba Lamba (perkusja),a trębacz Mick Taylor zastąpił Simpsona. Zespół przeniósł się do Parlophone Records , a ich drugi singiel "Rudi's In Love", był utworem ska napisanym przez Hainesa. Stał się hitem, osiągając 25 miejsce na liście brytyjskiego popu pod koniec 1968 roku.

Po sukcesie singla, The Locomotive nagrał album w Abbey Road Studios w Londynie z producentem Gusem Dudgeonem . Do tego czasu jednak, zespół zdecydował się wykonywać bardziej progresywnego rocka, oparte wokół umiejętności pianistycznych Hainesa. Ze względu na niepewność, jak by to miało być odebrane, wytwórnia opóźniła wydanie albumu. Singiel, wersja piosenki Question Mark and The Mysterians "I Never Gonna Let You Go", ukazał się, ale nie znalazł się na listach. Haines opuścił grupę w 1969 roku, podobno odrzucając ofertę dołączenia do Black Sabbath i ostatecznie tworząc Norman Haines Band.

Wydany na początku 1970 roku album Locomotive, We Are Everything You See, otrzymał dobre recenzje, ale nie zainteresował swojej wcześniejszej publiczności . Album zawierał utwór "Mr Armageddan", wydany jako singiel, a później zawarty w kilku antologiach rocka progresywnego , wraz z dwiema ścieżkami, "Coming Down" i "Love Song for the Dead Che", które były wersjami piosenek Josepha Byrda napisane dla jego zespołu The United States of America.Zespół nagrał także singiel dla Transatlantic, pod nazwą Shovel Steam.

Hincks i Lamb próbowali kontynuować działalność Locomotive z nowymi członkami Johnem Caswellem i Keithem Millarem, wydając singiel "Roll Over Mary ", przed zmianą nazwy grupy na The Dog That Bit People w 1970. Przemianowany zespół wydał album w 1971 przed rozpadem. Hincks i Lamb dołączyli do innego lokalnego zespołu, Tea & Symphony , przed tym jak Lamb dołączył do Steve Gibbons Band , a później pracował jako producent muzyczny dla UB40 .

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Broken Heart / A Message to You Rudi	Locomotive	12.1967	-	-	Direction 58-3114	[written by N. Haynes][produced by Johnny Hawkins]
Rudi's In Love/Never Set Me Free	Locomotive	08.1968	25[8]	-	Parlophone R 5718	[written by Norman Haines][produced by Gus Dudgeon]
Mr. Armageddan/There's Got To Be A Way	Locomotive	01.1969	-	-	Parlophone R 5758	[written by Norman Haines][produced by Gus Dudgeon, Tony Hall ]
I'm Never Gonna Let You Go/You Must Be Joking	Locomotive	08.1969	-	-	Parlophone R 5801	[written by George Fischoff][produced by Tony Hall, Gus Dudgeon]
Roll Over Mary/ Movin' Down The Line	Locomotive	03.1970	-	-	Parlophone R 5835	[written by Keith Miller][produced by Tony Hall, Alex Murray]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
We Are Everything You See	Locomotive	02.1970	-	-	Parlophone PCS 7093	[produced by Gus Dudgeon]

Lobo

Właśc. Roland Kent Lavoie, ur. 31.07.1943 r. w Tallahassee na Florydzie, USA.
Wokalista i twórca piosenek, który największe sukcesy odnosił na początku lat 70. Wychował się w Winter Haven na Florydzie, gdzie rozpoczynał karierę muzyczną jako członek The Rumors. W latach 60-tych terminował w wielu innych zespołach, m.in. w The Legends z Tampa na Florydzie, w którym spotkał się z Gramem Parsonsem i Jimem Staffordem. W latach 70. grupa ta zanotowała na swoim koncie dwa przeboje z Top 10 amerykańskiej listy przebojów wyprodukowane przez Lavoie'a (członkami The Legends byli również Gerald Chambers i Jon Corneal, który jeszcze przez wiele lat współpracował z Parsonsem).

Lavoie związał się również z zespołami Sugar Beats i Me And The Other Guys, z których żaden nie odniósł większego sukcesu. W 1971 r. były członek Sugar Beats, Phil Gernhard, kierujący wytwórnią Big Tree, podpisał kontrakt z dawnym kolegą, który przyjął pseudonim Lobo (po hiszpańsku - "wilk"). Pierwszy nagrany pod egidą wytwórni singel "Me And You And Your Dog Names Boo", trafił na 5. miejsce amerykańskiej listy przebojów i zapoczątkował całą serię udanych singli wokalisty. Stał się jednak jedynym brytyjskim przebojem Lobo, plasując się na 4. miejscu w zestawieniach. W 1972 r. Lobo po raz ostatni trafił do Top 10 amerykańskich notowań, nagrywając "I'd Love You To Want Me" i "Don't Expect Me To Be Your Friend".

Na listach przebojów pojawiał się do 1975 r ocierając się o ich dolne rejony. Z sześciu albumów artysty jeden, nagrany w 1972 r, Of A Simple Man uplasował się w Top 40. W 1979 r. nagrany dla wytwórni MCA singel "Where Were You When I Was Falling In Love" trafił na 23. miejsce notowań. Pod koniec lat 70-tych wokalista zakończył karierę nagraniową.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Me And You And A Dog Named Boo / Walk Away From It All	Lobo	04.1971	4[14]	5[13]	Big Tree BT 112	[written by K. Lavoie][produced by Phil Gernhard, J. Abbott, B. Meshel]
She Didn't Do Magic / I'm The Only One	Lobo	06.1971	-	46[9]	Big Tree BT 116	[written by K. Lavoie][produced by Gernhard Enterprises]
California Kid And Reemo / A Little Different	Lobo	09.1971	-	72[3]	Big Tree BT 119	[written by M. Gatley, R. John][produced by Phil Gernhard]
Simple Man / Don't Expect Me To Be Your Friend	Lobo	03.1972	-	56[9]	Big Tree 141	[written by Lobo][produced by Phil Gernhard]
I'd Love You To Want Me / Am I True To Myself	Lobo	09.1972	5[11]	2[14]	Big Tree 147	[gold-US][written by Lobo][produced by Phil Gernhard]
Don't Expect Me To Be Your Friend / A Big Red Kite	Lobo	12.1972	-	8[13]	Big Tree 158	[written by Lobo][produced by Phil Gernhard, John Abbott, Lobo, Bob Richardson]
It Sure Took A Long, Long Time / Running Dear	Lobo	03.1973	-	27[11]	Big Tree 16 001	[written by Lobo][produced by Phil Gernhard]
How Can I Tell Her / Hope You're Proud Of Me Girl	Lobo	06.1973	-	22[12]	Big Tree 16 004	[written by Lobo][produced by Phil Gernhard]
There Ain't No Way / Love Me For What I Am	Lobo	11.1973	-	68[7]	Big Tree 16 012	[written by Lobo][produced by Phil Gernhard]
Standing At The End Of The Line / Stoney	Lobo	04.1974	-	37[7]	Big Tree BT 15 001	[written by Lobo][produced by Phil Gernhard]
Rings / I'm Only Sleeping	Lobo	07.1974	-	43[9]	Big Tree BT 15 008	[written by A. Harvey, E. Reeves][produced by Phil Gernhard]
Don't Tell Me Goodnight / Something To See Me Through /	Lobo	03.1975	-	27[9]	Big Tree 16033	[written by K. LaVoie][produced by Phil Gernhard]
Where Were You When I Was Falling In Love / I Don't Wanna	Lobo	07.1979	-	23[17]	MCA/Curb 41 065	[written by Sam Lorber, Jeff Silbar, Steve Jobe][produced by Bob Montgomery]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Introducing Lobo	Lobo	06.1971	-	178[10]	Big Tree 2003	[produced by Phil Gernhard]
Of a simple man	Lobo	10.1972	-	37[31]	Big Tree 2013	[produced by Phil Gernhard]
Introducing Lobo [reedycja]	Lobo	05.1973	-	163[5]	Big Tree 2100	[produced by Phil Gernhard]
Calumet	Lobo	06.1973	-	128[14]	Big Tree 2101	[produced by Phil Gernhard]
Just a singer	Lobo	08.1974	-	183[4]	Big Tree 89 501	[produced by Phil Gernhard]
A cowboy afraid of horses	Lobo	04.1975	-	151[7]	Big Tree 89 505	[produced by Phil Gernhard]

Liverpool Express

Centralną postacią tej brytyjskiej formacji był wokalista i gitarzysta Billy Kinsley (ur. 28.11.1946 r. w Liverpoolu, Anglia), weteran takich działających w latach 60-tych grup jak Merseybeats, Merseys i Swinging Blue Jeans.

Potem wraz z twórcą piosenek Jimmym Campbellem założył zespół Rockin' Horse, by w 1973 r. rozpocząć karierę solową nagraniem singla "Annabella". Liverpool Express wyłonili się z klubowego zespołu, z którym współpracował Kinsley.

Nowa formacja za­debiutowała w 1975 r. singlem "Smile (My Smiler's Smile)", a w latach 1976-1977 cztery razy trafiała na listy przebojów, umieszczając dwa utwory "You Are My Love" i "Every Man Must Have A Dream" w Top 20. Trasa koncertowa, w którą niebawem wyruszyli, przyniosła im spore sukcesy w Ameryce Południowej i Europie. Po nagraniu w 1983 r. singla "So What?", który uplasował się w dolnych rejonach brytyjskiej listy przebojów, na krótko zawiesili działalność. W latach 90-tych z powodzeniem powrócili na sceny i do studiów nagraniowych.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
You are my love/Never be the same boy	Liverpool Express	06.1976	11[9]	-	Warner Brothers K 16 743	[written by Roger Scott Craig/Billy Kinsley][produced by Hal Carter/Peter Swettenham]
Hold tight/Lost for words	Liverpool Express	10.1976	46[2]	-	Warner Brothers K 16 799	[written by Roger Scott Craig/Billy Kinsley][produced by Hal Carter/Peter Swettenham]
Every man must have a dream/Call me your love	Liverpool Express	12.1976	17[11]	-	Warner Brothers K 16 854	[written by Roger Scott Craig/Billy Kinsley][produced by Hal Carter/Peter Swettenham]
Dreamin'/The beauty of the bitch	Liverpool Express	06.1977	40[4]	-	Warner Brothers K 16 933	[written by Roger Scott Craig/Billy Kinsley][produced by Hal Carter/Liverpool Express]