Eddy Duchin

Eddy Duchin (ur. 1 kwietnia 1909r lub 10 kwietnia 1910r - zm. 9 lutego 1951r), amerykański pianista i lider popularnego w latach 30-tych i 40-tych bandu, znany z zaangażowania na scenie ,ceniony za elegancki styl grania na pianinie i swoją bohaterską walką z białaczką.

Edwin Frank Duchin urodził się w Cambridge,w stanie Massachusetts. Źródła są podzielone co do tego, czy jego narodziny miały miejsce 1 kwietnia 1909 czy 10 kwietnia 1910 roku. Najpierw został farmaceutą przed włączeniem w świat muzyki i rozpoczynał karierę z orkiestrą Leo Reismana w Central Park Casino w Nowym Jorku, elegancki klubie nocnym, gdzie był niezwykle popularny i ostatecznie został liderem orkiestry Reismana w 1932 roku.Stał się bardzo popularny dzięki regularnym audycjom radiowym, które zwiększyły sprzedaż jego płyt, a on był jednym z pierwszych pianistów, który osiągnął duży komercyjny sukces zespołu.

Jego styl gry, nazwano "sweet music" muzyki, a nie jazzem, sukcesy Duchina otworzyły bramy dla podobnego stylu ,orkiestry z wiodącym fortepianem minn. takich orkiestr jak Henry Kinga, Joe Reichmana, Nata Brandwynne, Dicka Gasparre, Little Little Jacka, a zwłaszcza Carmen Cavallaro (który przyznał się do wpływu Duchina), konkurując z dużymi zespołami jazzowymi w tym czasie w radio i sprzedaży płyt.

Duchin nie miał formalnego wykształcenia muzycznego, co ujawnił ,aby zapobiec deprecjacji w oczach muzyków , ale rozwinął styl zakorzeniony w muzyce klasycznej,tak, że niektórzy uznali go za prekursora Liberace. Jednak nie było niedomówień w muzyce Duchin, że byli po świadomej blichtru Liberace. Jednak nie było w muzyce Duchina, świadomego blichtru Liberace. Duchin to często wykorzystywał piękny miękki głos piosenkarzy, takich jak Alexander Durelle i Lew Sherwood, adoptując ich słodkie i romantyczne piosenki, co czyni je bardziej interesującymi.

Duchin w 1938r nagrywa utwór Louisa Armstronga "Ol' Man Mose" (Brunswick Records 8155) z wokalem Patricii Norman,który spowodował drobny skandal gdy słowo "bucket" w tekście zostało zrozumiane, jako "fuck it". "Skandaliczne" słowa piosenki spowodowały wzrost sprzedaży płyty, która została # 2 na liście Billboardu, w wyniku sprzedaży 170.000 egzemplarzy. Piosenka została zakazana po premierze w Wielkiej Brytanii.

Duchin służył w US Navy podczas II wojny światowej, służąc jako oficer w eskadrze niszczycieli na Pacyfiku. Dosłużył się stopnia komandora porucznika . Po odejściu z wojska, Duchin nie był w stanie odzyskać swojego statusu gwiazdy . W dniu 9 lutego 1951 roku, Eddy Duchin zmarł w wieku 41 lat w Nowym Jorku z powodu ostrej białaczki szpikowej. Był poddany kremacji, a prochy zostały rozrzucone na Oceanie Atlantyckim.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Snuggled on your shoulder [Cuddled in your arms]	Eddy Duchin	03.1932	-	7[3]	Columbia 2625	[written by Carmen Lombardo / Joe Young][vocal:Lew Sherwood]
Now you've got me worryin' for you	Eddy Duchin	07.1932	-	11[4]	Columbia 2680	[written by Joe Young][vocal:Lew Sherwood]
Night and Day / After You, Who?	Eddy Duchin	01.1933	-	2[8]	Brunswick 64445	[written by Cole Porter][piosenka z musicalu na Broadway'u "Gay divorce"]
I Can't Remember/Hold Me	Eddy Duchin	04.1933	-	15[3];B:11[3]	Victor 24 280	[written by Irving Berlin][vocal:Lew Sherwood]
I Cover the Waterfront/Isn't It Heavenly?	Eddy Duchin	07.1933	-	3[6];B:3[6]	Victor 24 325	[written by Johnny Green / Edward Heyman][vocal:Lew Sherwood]
An orchid to you	Eddy Duchin	06.1933	-	10[5]	Victor 24 326	[written by Harry Revel & Mack Gordon][vocal:Lew Sherwood]
Don't do anything I wouldn't do	Eddy Duchin	07.1933	-	14[3]	Victor 24 327	[written by Walter Donaldson][vocal:Lew Sherwood]
Trouble in paradise	Eddy Duchin	08.1933	-	18[1]	Victor 24 377	[written by Milton Ager, Jean Schwartz & Ned Wever][vocal:Lew Sherwood]
Did You Ever See a Dream Walking	Eddy Duchin	12.1933	-	1[3][6]	Victor 24 477	[written by Mack Gordon, Harry Revel][utwór z filmu "Sitting pretty"][vocal:Lew Sherwood]
Let's Fall in Love	Eddy Duchin	02.1934	-	1[5][11]	Victor 24 510	[written by Harold Arlen, Ted Koehler][tytułowa piosenka z filmu][vocal:Lew Sherwood]
This little piggie went to market	Eddy Duchin	03.1934	-	5[6]	Victor 24 512	[written by Sam Coslow & Harold Lewis][vocal:Lew Sherwood]
I was in the mood	Eddy Duchin	03.1934	-	8[5]	Victor 24 518	[written by Michael Carr & Eddie Pola][vocal:Lew Sherwood]
Ill Wind [You're blowing me no good]	Eddy Duchin	04.1934	-	3[6]	Victor 24 579	[written by Harold Arlen][vocal:Harold Arlen][utwór z rewii "Parade in Harlem"]
Why do I dream these dreams?	Eddy Duchin	04.1934	-	8[4]	Victor 24 576	[written by Harry Warren & Al Dubin][vocal:Lew Sherwood]
She Reminds Me of You/May I?	Eddy Duchin	04.1933	-	7[4];B:16[2]	Victor 24 591	[written by Mack Gordon / Harry Revel][piosenki z filmu "We're not dressing"][vocal:Lew Sherwood]
Riptide/I've Had My Moments	Eddy Duchin	05.1934	-	3[7];B:4[10]	Victor 24 613	[written by Walter Donaldson / Gus Kahn][B:written by Walter Donaldson / Gus Kahn][piosenka z filmu "Hollywood Party"][vocal:Lew Sherwood] & DeMarco Sisters[B:vocal:Lew Sherwood]
Easy Come, Easy Go	Eddy Duchin	05.1934	-	4[7]	Victor 24 611	[written by Johnny Green, Edward Heyman][piosenka z filmu "Hollywood Party"][vocal: DeMarco Sisters]
I never had a chance/Dust on the moon	Eddy Duchin	07.1934	-	3[11];B:4[9]	Victor 24 644	[written by Irving Berlin][vocal:Lew Sherwood]
Dames	Eddy Duchin	07.1934	-	12[6]	Victor 24 666	[written by Harry Warren & Al Dubin][piosenka z filmu "Dames"][vocal:Lew Sherwood]
I Only Have Eyes for You	Eddy Duchin	08.1934	-	4[12]	Victor 24 665	[written by Al Dubin, Harry Warren][piosenka z filmu "Dames"][vocal:Lew Sherwood]
Night and day	Eddy Duchin	10.1934	-	13[2]	Brunswick 6977	[written by Cole Porter][vocal:Lew Sherwood]
Haunting Me	Eddy Duchin	02.1935	-	14[6]	Victor 24 841	[written by Eddie DeLange / Joe Myrow][piosenka z filmu "Roberta"][vocal:Lew Sherwood]
I Won't Dance/Lovely to Look At	Eddy Duchin	03.1935	-	1[3][14];B:1[4][14]	Victor 24 871	[written by Jimmy McHugh, Jerome Kern, Dorothy Fields, Oscar Hammerstein II, Otto Harbach][B:written by Jimmy McHugh, Jerome Kern, Dorothy Fields][piosenka z filmu "Roberta"][vocal:Lew Sherwood]
It's an Old Southern Custom	Eddy Duchin	04.1935	-	11[3]	Victor 24 875	[written by Joseph Meyer & Jack Yellen][piosenka z filmu "George White's Scandals of 1935"][vocal:Lew Sherwood]
You're all I need	Eddy Duchin	07.1935	-	2[12]	Victor 25 029	[written by Bronislau Kaper, Walter Jurmann & Gus Kahn][vocal:Lew Sherwood]
Cheek to Cheek	Eddy Duchin	08.1935	-	2[11]	Victor 25 093	[written by Irving Berlin][piosenka z filmu "Top Hat"][vocal:Lew Sherwood]
You Are My Lucky Star/I've Got a Feelin' Your Foolin'	Eddy Duchin	10.1935	-	1[3][9];B:9[4]	Victor 25 125	[written by Nacio Herb Brown / Arthur Freed][B:written by Nacio Herb Brown / Arthur Freed][piosenki z filmu "Broadway Melody of 1936"][vocal:Lew Sherwood]
Moon over Miami/Lights out	Eddy Duchin	01.1936	-	1[3][11];B:1[1][15]	Victor 25 212	[written by Edgar Leslie, Joe Burke][vocal:Lew Sherwood]
A Melody from the Sky	Eddy Duchin	04.1936	-	6[5]	Victor 25 254	[written by Louis Alter & Sidney D. Mitchell][vocal:Pete Woolery]
It's great to be in love again	Eddy Duchin	04.1936	-	15[2]	Victor 25 259	[written by Jimmy McHugh & Ted Koehler][vocal:Lew Sherwood]
Take My Heart	Eddy Duchin	07.1936	-	1[2][10]	Victor 25 343	[written by Ahlert / Young][vocal:Jerry Cooper]
Dream awhile	Eddy Duchin	10.1936	-	15[4]	Victor 25 361	[written by Phil Ohman & Johnny Mercer][vocal:Lew Sherwood]
It's De-Lovely	Eddy Duchin	11.1936	-	1[2][13]	Victor 25 432	[written by Cole Porter][piosenka z musicalu na Broadway'u "Red,hot and blue"][vocal:Jerry Cooper]
I'll Sing You a Thousand Love Songs	Eddy Duchin	11.1936	-	1[1][8]	Victor 25 393	[written by Al Dubin & Harry Warren][vocal:Jimmy Newell]
Pennies from Heaven	Eddy Duchin	12.1936	-	2[9]	Victor 25 431	[written by Arthur Johnston, John Burke][tytułowa piosenka z filmu][vocal:Lew Sherwood]
Love and learn	Eddy Duchin	02.1937	-	9[3]	Victor 25 472	[written by Arthur Schwartz & Edward Heyman][piosenka z filmu "That girl from Paris"][vocal:Jerry Cooper]
Moonlight and Shadows	Eddy Duchin	02.1937	-	5[5]	Victor 25 514	[written by Frederick Hollander / Leo Robin][piosenka z filmu "Jungle Princess"][vocal:Lew Sherwood]
Let's Call the Whole Thing Off	Eddy Duchin	05.1937	-	20[1]	Victor 25 569	[written by George Gershwin, Ira Gershwin][piosenka z filmu "Shall we dance?"][vocal:Jerry Cooper]
The Merry-Go-Round Broke Down	Eddy Duchin	06.1937	-	2[9]	Victor 25 585	[written by David Franklin / Cliff Friend][vocal:Lew Sherwood]
Ol' Man Mose	Eddy Duchin	06.1938	-	2[17]	Brunswick 8155	[written by Louis Armstrong / Zilner Randolph][vocal:Patricia Norman]
How can we be wrong?/My reverie	Eddy Duchin	09.1938	-	15[3];B:13[3]	Brunswick 8224	[written by Al Stillman, Arthur Schwartz & Howard Dietz][vocal:Stanley Worth]
Heart and soul	Eddy Duchin	11.1938	-	12[4]	Brunswick 8238	][written by Hoagy Carmichael & Frank Loesser][vocal:Stanley Worth]
Get Out of Town/From now on	Eddy Duchin	01.1939	-	7[8];B:8[4]	Brunswick 8252	[written by Cole Porter][piosenka z musicalu na Broadway'u "Leave it to me"]
[Don't wait till]The Night Before Christmas	Eddy Duchin	12.1938	-	9[1]	Brunswick 8264	[written by Sam M. Lewis & Abel Baer][vocal:Stanley Worth]
My Heart Belongs to Daddy	Mary Martin with Eddy Duchin's Orch	01.1939	-	9[2]	Brunswick 8282	[written by Cole Porter]
I go for that	Eddy Duchin	01.1939	-	15[5]	Brunswick 8278	[written by Matty Malneck,Frank Loesser][piosenka z filmu "St. Louis Blues"][vocal:Stanley Worth]
Comes love	Eddy Duchin	08.1939	-	14[4]	Brunswick 8434	[written by Sam H. Stept, Lew Brown & Charles Tobias][piosenka z musicalu na Broadway'u "Yokel boy"][vocal:Durelle Alexander]
Honestly	Eddy Duchin	12.1939	-	16[1]	Columbia 35 246	[vocal:Stanley Worth]
Smarty pants	Eddy Duchin	12.1939	-	17[1]	Columbia 35 255	[vocal:Carolyn Horton]
It's a hap,hap,happy day	Eddy Duchin	12.1939	-	18[5]	Columbia 35 259	[written by Al Neiburg ,Winston Sharples][piosenka z animowanego filmu "Gulliver's travels"][vocal:Three Earbenders]
In a old Dutch Garden	Eddy Duchin	02.1940	-	15[3]	Columbia 35 329	[vocal:Stanley Worth]
The Gaucho Serenade	Eddy Duchin	04.1940	-	17[2]	Columbia 35 351	-
I concentrate on you	Eddy Duchin	09.1940	-	25[1]	Columbia 35 369	[piosenka z filmu "Broadway Melody of 1940"][vocal:Stanley Worth]
Only forever/Who are you?	Eddy Duchin	11.1940	-	18[1]	Columbia 35 624	[written by James V. Monaco & Johnny Burke][piosenka z filmu "Rhythm on the river"][vocal:June Robbins]
The same old story	Eddy Duchin	11.1940	-	27[1]	Columbia 35 724	-
Down Argentine way/Two dreams met	Eddy Duchin	11.1940	-	13[4];B:19[1]	Columbia 35 774	[written by Mack Gordon / Harry Warren][B:written by Mack Gordon / Harry Warren][piosenki z filmu "Down Argentine way"][B:vocal Johnny Drake]
Dream valley/Let's be Buddies	Eddy Duchin	12.1940	-	16[1]	Columbia 35 780	[written by Nick Kenny, Charles Kenny & Joe Burke][vocal Johnny Drake]
So you're the one/I give you my word	Eddy Duchin	01.1941	-	14[3];B:14[2]	Columbia 35 812	[written by Hy Zaret, Joan Whitney & Alex Kramer][vocal:June Robbins]
You walk by/Here's my heart	Eddy Duchin	02.1941	-	6[6]	Columbia 35 903	[written by Ben Raleigh & Bernie Wayne][vocal Johnny Drake]
It all comes back to me now/The old jalop	Eddy Duchin	11.1940	-	18[1]	Columbia 35 624	[written by Hy Zaret, Joan Whitney & Alex Kramer][vocal:June Robbins]

Death Doom Metal

Death/doom

---

---

Określenia

---

Death doom to podgatunek doom metalu, często też nazywanym drugofalowym doom metalem, albo po prostu doom metalem. Muzyka ta miała początki w końcu lat 80./początku lat 90., najlepiej rozwijała się w połowie lat 90.
Prekursorami death doomu byli członkowie z tak zwanej Wielkiej Trójcy z Peaceville, w skład której wchodzili: My Dying Bride, Paradise Lost oraz Anathema.
Deathdoom to połączenie doom metalu i death metalu, polega na graniu w bardzo wolnych, niemal marszowych tempach, w połączeniu z bardzo głębokim i wolnym growlem, częstym występowaniem instrumentów smyczkowych i klawiszowych oraz bardzo smutnymi lirykami, depresyjnymi melodiami i ogólnie ponurym klimatem.

[Wikipedia Polska]

 Death doom metal to podgatunek doom metalu, który zawiera liczne elementy death metalu w jego pierwotnie grubym i ciężkim brzmieniu, a zatem ma na celu sprowadzenie jego charakterystycznych cech do bardziej ekstremalnych poziomów. Zazwyczaj stosuje się powolne do średnich tempa, co jest typowe dla mrocznej atmosfery doom metalu; tempa wytłaczania są bardzo podkreślone i utrzymują bardzo silną obecność. Często używane są dwustopniowe akordy gitarowe z typowymi death metalowymi rytmami, a czasem bardziej przyspieszonymi progresjami akordów i riffami. Co więcej, gitara prowadząca zwykle intensywnie wykorzystuje naturalną skalę drugorzędną, co skutkuje bardzo wyraźnym dźwiękiem, który jest ciemny, nawiedzony i zimny, który przekazuje uczucie rozpaczy, ale jest rytmicznie ciężki, gęsty i szorstki w tym samym czasie. Ponadto, w porównaniu z doom metalem i innymi jego podgatunkami, bardziej agresywne podwójne bębnienie jest używane, aby przyczynić się do ogólnej szorstkości dźwięku. Dotyczy to również głęboko warczących wokali, które są normalnie używane, które czasami są uzupełniane czystym, zwykle męskim wokalem. Gitara basowa pozostaje tak samo ważna i ważna jak w doom metalu, a klawiatury i syntezatory mogą być wykorzystane do podkreślenia ponurej i rozpaczliwej atmosfery, którą artyści zamierzają dostarczyć. Teksty są narracyjne w niektórych przypadkach, a tematyka zazwyczaj dotyczy szeregu tematów, w tym śmierci, bólu, straty, depresji i rozpaczy, przy czym (anty) religijne tematy są również dość powszechne.

Gatunek ten pojawił się po raz pierwszy jako fuzja death i doom metalu pomiędzy późnymi latami 80-tymi a wczesnymi latami 90-tymi z zespołami takimi jak Dream Death , Sempiternal Deathreign , Winter i diSEMBOWELMENT , z których wszystkie są obecnie uważane za old-school death doom metal, a także Paradise Lost , który odegrał szczególnie ważną rolę nie tylko w pionierstwie, ale także w popularyzacji i jednoznacznym określeniu death metalowego gatunku doom jako oddzielnego podgatunku doom metalu z własnym zestawem cech i brzmieniem charakterystycznym od początku do połowy lat 90-tych razem z My Dying Bride , Anathema i Katatonia , które wywarły ogromny wpływ na rozwój tego gatunku i wpłynęły na wiele jego zespołów.

Elementy tego gatunku zostały użyte i zmieszane z innymi gatunkami przez niektóre zespoły; przykłady takich fuzji obejmują Draconian i My Dying Bride w gatunku Gothic Metal oraz Evoken i Ataraxie w gatunku Funeral Doom Metal .

[https://pl.rateyourmusic.com/genre/Death+Doom+Metal/]
   

Reprezantywni artyści

My Dying Bride, Paradise Lost,Anathema, Sentenced, Maternal Mortality,  Novembers Doom, Ataraxie, Swallow the Sun

Artykuły

Doom Metal Style żródłowe:     Death metal ,doom metal Żródła kulturowe: póżna lata 80-te,różne lokalizacje Typowe instrumenty : Guitar - Bass - Drums - vocal Okres popularności: - Pochodne formy: Gothic metal Fusion genres Funeral doom

Doom metal

Doom metal

---

---

Określenia

---

Doom metal to gatunek muzyki metalowej. Charakteryzuje się ciężkim i powolnym, zazwyczaj psychodelicznym stylem wokalnym oraz ciężkim, walcowatym brzmieniem; dominują średnie i wolne tempa. Teksty utworów poruszają tematy depresyjne, melancholijne, czasem określane jako dekadenckie.
Nazwa pochodzi od albumu "Epicus Doomicus Metallicus" zespołu Candlemass, jednak korzeni doom metalu możemy doszukiwać się w twórczości Black Sabbath, który to jest bezpośrednią inspiracją dla Candlemass.
Według niektórych środowisk, epic doom metal przeżywa obecnie drugą młodość. Na rynku muzycznym pojawiło się kilka zespołów uprawiających właśnie ten gatunek muzyki, m.in. Place Of Skulls, Solitude Aeturnus, Thunderstorm, Rising Dust, All Soul's Day, Mirror Of Deception, Krux, Witchcraft, Clair de Lune Morte.
Istnieje wiele podgatunków doom metalu: traditional doom, epic doom, death doom, funeral doom, post-funeral doom, black doom, gothic doom, drone doom, stoner doom oraz sludge doom.

[Wikipedia Polska] 

 

 

 Na 1970 rok datuje się początek heavy metalu. Wtedy to właśnie swój debiutancki album wydała brytyjska grupa Black Sabbath. Muzyka zespołu wywarła duży wpływ na wielu artystów, którzy zwrócili się w stronę ciężkiego grania. Muzycznie każdy zespół i podgatunek metalu zawdzięczają wiele Black Sabbath. Jednakże jeden z nich, a mianowicie doom metal wywodzi się w prostej linii z wczesnej twórczości kapeli z Birmingham.

Doom metal jako osobny gatunek muzyczny powstał na początku lat 80-tych. Za prekursorów nowego stylu uważa się zespoły: Pentagram, Candlemass, Trouble oraz Saint Virus. Wpisując w wyszukiwarkę doom metal bands, otrzyma się jednak szereg odpowiedzi z nazwami innych kapel. Do popularniejszych przedstawicieli tego stylu należą: Katatonia, Anathema, Sentenced, Lyijykomppania, Amorphis, Acid King, Lacrimas Profundere oraz nieistniejący już Cirith Ungol. Najważniejszymi polskimi kapelami z tego nurtu są: Cemetery of Scream, Corruption, Lacrima oraz Neolith.

Pierwszych doom metalowych utworów należy jednak szukać w początkowym okresie twórczości zespołu Black Sabbath. Należą do nich „Into the void”, „Electric Funeral”, „Hand of Doom” oraz „Black Sabbath”.

Doom metal charakteryzuje się ciężkim, majestatycznym brzmieniem. Dominuje wolne oraz średnio tempo. W warstwie lirycznej przeważają tematy melancholijne i depresyjne. Jednakże w twórczości niektórych zespołów, na czele z Cirith Ungol, dominowały teksty nawiązujące do literatury fantasy, które bardziej cechują power metal.

Doom metal często łączony był z różnymi innymi stylami muzycznymi. Niektóre death metalowe kapele zwracały się z czasem właśnie w stronę doom metalu. To samo dotyczy zespołów gothic metalowych. To akurat jest dosyć oczywiste połączenie, bowiem oba style charakteryzują się nieco melancholijnym i posępnym klimatem. Do częstych zabiegów muzycznych należało również łączenie doom metalu z ambientem, co potęgowało depresyjny charakter tegoż stylu.

Widać zatem wyraźnie, że każdy podgatunek metalu wiele zawdzięcza twórczości Black Sabbath.

 

 [http://alcalary.pl/pl/doom-metal.html]

 

 

Reprezantywni artyści

* Anathema * Candlemass * Cathedral * My Dying Bride * Paradise Lost * Pentagram * Saint Vitus * Solitude Aeturnus * Trouble * Cemetary * Lake of Tears * Memento Mori * The Black League * Count Raven * Crowbar * Electric Wizard * Orange Goblin * Sleep

Reprezentatywne płyty

Lake of Tears A Crimson Cosmos 1997 Pentagram Be Forewarned 1995 Solitude Aeturnus Beyond the Crimson Horizon 1992 Paradise Lost Draconian Times 1995 Candlemass Epicus Doomicus Metallicus 1986 Anathema Eternity 1996 Saint Vitus Heavier Than Thou 1991 Paradise Lost Icon 1993 Cemetary Last Confessions 1997 My Dying Bride Like Gods of the Sun 1997 Trouble Manic Frustration 1991 Candlemass Nightfall 1987 My Dying Bride The Angel and the Dark River 1996 Cathedral The Carnival Bizarre 1995 Cathedral The Ethereal Mirror 1993 Trouble Trouble 1990

Artykuły

Doom Metal Style żródłowe: Heavy metal , NWOBHM Żródła kulturowe: połowa lat 80-tych,Europa Typowe instrumenty : Guitar - Bass - Drums - Synthesizer Okres popularności: mała popularność,głównie w Europie Pochodne formy: Gothic metal Subgenres Traditional doom, Funeral doom, Epic doom

Jan Johnston

Jan urodziła się i wychowała w Salfordzie w Wielkiej Brytanii. Rodzice zaangażowali ją do pracy w lokalnym banku, pomimo jej zdolności wokalnych. Jan cierpliwie czekała na swoja szansę, wierząc w swój potencjał i w to, że marzenia kiedyś się spełnią. Opłaciło się czekać. Wkrótce stworzyła duet zwany JJ, a sukces na listach przebojów pozwolił grupie podpisać kontrakt z Sony. Następnie odeszła, by w krótkim czasie stać się solowym artystą labela A&M, gdzie wydała m.in. "Calling Your Name".
Współpracowała z BT, Chicane i Oakenfoldem. Jej utwory zostały wykorzystane do filmów "American Pie" i "Hackers 2". Jednak historia Jan rozpoczęła się kilkanaście lat temu, dzięki pewnej transakcji. W styczniu 1997 roku BT (Brian Transeau) wracał ze Stanów Zjednoczonych aby popracować trochę w studio. Los sprawił, że coś go tchnęło aby wstąpić do sklepu muzycznego Bluezone, gdzie można było kupić płyty z tzw. "drugiej ręki". Wpadł mu w ręce bardzo tani winyl zatytułowany "Caling Your Name" z piękną twarzą na okładce i postanowił go kupić.


Brian przesłuchał go dopiero 9 miesięcy później, stwierdzając, że to co usłyszał dosłownie powaliło go na ziemię i szybko podjął kroki ku temu, aby rozpocząć współpracę z tą kobietą. "Brian był w Manchesterze przez jeden dzień, zapytał czy jestem wolna i czy nie zechciałabym z nim współpracować przy nowej produkcji" - mówi Jan. Tak powstał kawałek "Remember".

Wszyscy pokochali jej głos. Oferty spływały w błyskawicznym tempie. Jen rozpoczęła pracę nad nowym materiałem, by już wkrótce współpracować m.in. z Chicane ("Love Will Come"), Victorem Imbresem ("Take Me By The Hand") czy Freefall ("Skydive"). BT zabrał Jan na tour po Stanach Zjednoczonych i na jednej z imprez zapytał o nią sam Paul Oakenfold, co zaowocowało późniejszą współpracą. Jan podpisała kontrakt z Perfecto latem 1999 roku. Przeprowadziła się do Los Angeles i rozpoczęła pracę nad swoim pierwszym albumem "Emerging" wraz z amerykańskim producentem Jamie Myersonem. Jej single "Flash" czy wielki hit "Mecury & Solace" okazały się sukcesem na skalę światową.

Obecnie Jan jest artystką Armada Music, gdzie wydała swoje ostatnie produkcje: "Beautiful" (A State Of Trance), "Transparent" (Captivating) i "Rush" (Coldharbour).

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Alive	Jan Johnston	07.1994	7[9]	-	A&M 5806852	[written by Jan Johnston, Tony Kirkham][produced by Ian Grimble, Jan Johnston, Tony Kirkham]
Take Me By The Hand	Sub•Merge Featuring Jan Johnston	02.1997	28[2]	-	AM:PM 5821012	[written by Jan Johnston, Victor Imbres][produced by Victor Imbres]
Skydive	Freefall Featuring Jan Johnston	11.1998	75[2]	-	Stress CDSTR 89	[written by Jan Johnston, Alan Bremner, Anthony Pappa][produced by Alan Bremner, Anthony Pappa]
Love Will Come	Tomski Featuring Jan Johnston	02.2000	31[2]	-	Xtravaganza XTRAV 6CDS	[written by Tom Jankiewicz][produced by Tom Jankiewicz]
Skydive	Freefall Featuring Jan Johnston	07.2000	43[2]	-	Renaissance RENCDS 002	[written by Jan Johnston, Alan Bremner, Anthony Pappa][produced by Alan Bremner, Anthony Pappa]
Flesh	Jan Johnston	04.2001	36[2]	-	Perfecto PERF 05CDS	[written by Jan Johnston, Brian Transeau][produced by Cloak]
Silent Words	Jan Johnston	07.2001	57[2]	-	Perfecto PERF 16CDS	[written by Jamie Myerson, Jan Johnston][produced by Jamie Myerson, Jan Johnston]
Skydive	Freefall Featuring Jan Johnston	09.2001	35[2]	-	Incentive CENT 22CDS	[written by Jan Johnston, Alan Bremner, Anthony Pappa][produced by Alan Bremner, Anthony Pappa]
Calling Your Name	Freefall Featuring Jan Johnston	04.2003	80[1]	-	Platipus PLAT 103	[written by Johnston, Berry, Kirkham][produced by Alan Bremner, Anthony Pappa]

BT

Pod tą nazwą ukrywa się Brian Transeau ur. w 1973r w Waszyngtonie.Jego koncepcja house była wynikiem klasycznych ćwiczeń w dzieciństwie.Zaczął uczyć się gry na fortepianie mając zaledwie 2 lata.Podczas studiów nad aranżacją i orkiestracją w Berklee School of Music w Bostonie, słuchał Depeche Mode i Yes.

Po roku przerwał naukę i przeniósł się do Los Angeles,lecz wkrótce wraca do rodzinnego Waszyngtonu.Tam ze swoim starym przyjacielem Ali Sharazinia tworzy producencki team-Deep Dish.Wystąpił ,grając na syntezatorze na albumach Salt-N-Pepa i Tylera Collinsa,przed nagraniem dwóch singli dla Deep Dish Records w 1993r-"A Moment of Truth" i "Relativity".Te nagrania zyskały dużą popularność na wyspach brytyjskich ,grane często przez wybitnych DJ-ów jak Sasha czy Paul Oakenfold.

To spowodowało podpisanie kontraktu z wytwórnią płytową Oakenfolda-Perfecto Records.Kontynuowali swoje sukcesy w 1995r singlami-"Embracing the Future" i "Loving You More,",a także remiksami dla Mike Oldfielda,Seala i Billy Ray Martina. Ożywił taneczną scenę brytyjską połowy lat 90-tych i stanowił punkt wyjścia dla póżniejszych artystów sceny dream-house w osobach Roberta Milesa,Sash! czy BBE.

Po debiucie płytą długogrającą "Ima" zremiksował hit Tori Amos "Blue skies",jedną z najchętniej granych kompozycji klubowych tego roku.Próbował odejść od dream-house na drugim albumie-"ESCM".Pomiędzy pracą nad własnymi albumami produkuje hity Britney Spears-("I'm Not a Girl, Not Yet a Woman") i N' Sync-"Pop".W 2002r wydaje retrospektywny album,podsumowujący własną karierę- 10 Years in the Life .

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Embracing the sunshine	BT	03.1995	34[7]	-	EastWest YZ 895CD	[written by Brian Transeau][produced by Brian Transeau]
Loving you more	BT feat Vincent Corvello	09.1995	28[11]	-	Perfecto PERF 110T	[written by Brian Transeau,V. Covello][produced by Brian Transeau]
Loving you more [re-entry]	BT feat Vincent Corvello	02.1996	14[7]	-	Perfecto PERF 117	[written by Brian Transeau,V. Covello][produced by Brian Transeau]
Blue skies	BT feat Tori Amos	11.1996	26[12]	-	Perfecto PERF 130T	[produced by Brian Transeau][1[1][16].Hot Dance Music/Club Play;Kinetic [promo] 12"]
Flaming June	BT	07.1997	19[10]	-	Perfecto PERF 157	[written by Brian Transeau,V. Covello][produced by Brian Transeau]
Love ,peace & grease	BT	11.1997	41[8]	-	Perfecto PERF 153T	[produced by Brian Transeau][5[14].Hot Dance Music/Club Play;Kinetic 43 956 12"]
Flaming June [reissue]	BT	01.1998	28[8]	-	Perfecto PERF 157	[written by Brian Transeau,V. Covello][produced by Brian Transeau]
Remember	BT	04.1998	27[6]	-	Perfecto PERF 150	[written by Brian Transeau,J. Johnston][produced by Brian Transeau][1[1][13].Hot Dance Music/Club Play;Kinetic 43 970 12"]
Godspeed	BT	11.1998	54[14]	-	Renaissance RENCD 002	[written by Brian Transeau][produced by Brian Transeau][10[13].Hot Dance Music/Club Play;Musicnow 19 12"]
Mercury and solace	BT	10.1999	38[8]	-	Headspace HEDSCD 001	[written by Brian Transeau,Jan Johnston][produced by Brian Transeau]
Dreaming	BT feat Kirsty Hawkshaw	06.2000	38[8]	-	Headspace HEDSCD 002	[written by B. Transeau, J. Tzuke, M. Paxman , P. Muggleton][produced by Brian Transeau][5[12].Hot Dance Music/Club Play;Nettwerk 33 105 12"]
Never gonna come back down	BT feat Doughty	06.2001	51[2]	-	Ministry Of Sound MOSBTT1	[written by B. Transeau][produced by Brian Transeau][9[12].Hot Dance Music/Club Play;Nettwerk 33 114 12"]
Somnambulist	BT	09.2003	-	98[3]	Nettwerk 33 190	[written by B. Transeau][produced by Brian Transeau][5[15].Hot Dance Music/Club Play;Nettwerk 33 190 12"]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
IMA	BT	10.1995	45[8]	-	Perfecto 0630123452	[produced by Brian Transeau]
ESCM	BT	09.1997	35[3]	-	Perfecto 3984200652	[produced by Brian Transeau]
Movement in still life	BT	10.1999	87[2]	166[2]	Headspace HEDSLP 001	[produced by Brian Transeau]
Emotional Technology	BT	08.2003	-	138[1]	Nettwerk 30344 [US]	[produced by Brian Transeau]
These Hopeful Machines	BT	02.2010	-	154	New State Recordings NEWCD 9070	[produced by Brian Transeau]
A Song Across Wires	BT	08.2013	-	188	Armada	[produced by Brian Transeau]

Andy Moor

Andy Moor to człowiek, którego nie trzeba nikomu przedstawiać. Wszędzie gdzie się pojawi i zagra swojego seta nie tylko solowo, ale również pod inymi pseudonimami, takimi jak Whiteroom, Leama & Moor czy Tilt (Parks, Wilson, Moor), zawsze można usłyszeć muzykę najwyższej jakości.

Przez wszystkie swoje dotychczasowe lata twórczości Andy grywał w najbardziej prestiżowych i znanych klubach na świecie, remixował produkcje największych światowych gwiazd i produkował utwory, które zawsze odnosiły olbrzymi sukces.

Andy Moor pracował między innymi dla takich gwiazd jak Tiesto, Paul Oakenfold, Brian Eno czy Armin Van Buuren. Szkolił swoje umiejętności na różnych instrumentach, a jego własne studio pozwoliło zabłysnąć znakomitymi produkcjami.

Większość fanów brzmień klubowych bez problemu kojarzy postać Andy'ego Moora. Jest jednym z czołowych DJów na świecie, a także wyśmienitym producentem. Robi remixy dla największych gwiazd sceny muzycznej, jest znany z produkcji w duecie Leama & Moor.

Receptą na sukces okazała się w przypadku Anglika mieszanka ciężkiej pracy, determinacji i oczywiście wielkiego talentu. Z pewnością należy do artystów, którzy kształtują scenę klubową, jednak nie można go zaszufladkować do jakiegokolwiek stylu w muzyce elektronicznej. Śmiałe stwierdzenie, że Andy Moor jest urodzonym artystą światowej klasy nie będzie zatem niczym przesadnym.

W wieku 5 lat rozpoczął naukę gry na pianinie. Mając lat 11 potrafił już grać na pięciu instrumentach, a 2 lata później nagrał pierwszy utwór. Tak szybki rozwój zdolności pozwolił mu na granie podczas największych imprez na świecie już w wieku 21 lat. Wspominając imponującą listę artystów, dla których Moor robił remixy, wystarczy wspomnieć zaledwie kilka nazwisk: Britney Spears, Avril Lavigne, Paul Oakenfold, Brian Eno czy Arthur Baker. Każdy z remixów ma w sobie coś nowego i jest odmienny od pozostałych produkcji.

Jak bardzo zdolnym artystą jest Andy możemy się przekonać przesłuchując płytę Leama & Moor, w której dostrzeżemy szerokie zróżnicowanie pod względem stylów muzycznych. Inną możliwością jest sięgnięcie po utwory wydane pod szyldem projektu Whiteroom, które oblegały listy przebojów w 2004 roku, lub przyjrzeć się wynikom współpracy artysty z formacją Above & Beyond, która miała szczególne nasilenie w roku 2005 (uwieńczona nagrodą za najlepszy utwór trance 2006 roku - "Air For Life").

Andy Moor produkuje również muzykę jako solowy artysta, czego przykładem może być chociażby Halycon, który w światku muzyki klubowej również zrobił niemałe zamieszanie. Poza tym fani uwielbiają angielskiego DJa za sposób robienia remixów oraz fakt, że często robi je tylko i wyłącznie na własne potrzeby do autorskich setów. Pozwala to na utrzymanie świeżości w prezentowanym miksie, a także na "przyprawienie" imprezy czymś wyjątkowym.

Pod koniec 2008 roku label Andyego - Ava Recordings łączy swoje siły z holenderskim gigantem Armada Music.

W październiku 2009 roku Andy Moor wydaje swoją pierwszą kompilację, zatytułowaną "Breaking The Silence Vol. 1". Na tym dwupłytowym wydawnictwie utalentowany Brytyjczyk prezentuje mieszankę swoich ulubionych kawałków, oraz najnowszych perełek ze swojego labela Ava Recordings.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Passenger	Andy Moor	07.2001	188[1]	-	Baroque BARQ 010	[written by Andy Moor][produced by Andy Moor]

Allure

Allure to jeden z projektów Tiësto. Chociaż pomysł narodził się w latach 80-tych to prawdziwe narodziny Allure miały miejsce w 1996 roku kiedy to Tiësto tworzył pod wieloma pseudonimami. Wówczas projekt nie spotkał się ze specjalnym zainteresowaniem, zaś same produkcje nie były przełomowe pod żadnym względem.
Debiutancki singiel "When She Left" pojawił się w 1998 roku i niespecjalnie udało mu się wywalczyć jakieś znaczące miejsce na listach przebojów. Dopiero wydany w 2006 roku singiel "The Loves We Lost" sprawił, że notowania Allure wystrzeliły w górę. Mniej więcej w tym samym czasie Tijs nawiązał współpracę z Dennisem Waakopem Reijersem - holenderskim DJem, który w krótkim czasie stał się głównym producentem wszystkich kompozycji spod aliasów Tiësto i Allure.

Utwory "Somewhere Inside" z Julie Thompson oraz "The Power Of You" z gościnnym udziałem Christiana Burnsa to obecnie jedne z najbardziej kultowych produkcji Tiësto, które powstały pod szyldem Allure. Jednak w 2009 roku Tijs rozstał się z założoną przez siebie wytwórnią Black Hole Recordings na rzecz zupełnie innej wizji muzycznej, a folder Allure został uśpiony wraz z tysiącami fanów, dla których było to zamknięcie pewnego etapu w karierze idola.

Allure to w tej chwili najbardziej klubowy alias Tiësto. Rok 2011 to czas euforii i powrotu do przyszłości. Tiësto reaktywuje projekt Allure i powraca do klubowego brzmienia albumem "Kiss From The Past", który jest swoistym hołdem dla fanów Holendra. Wydawnictwo składa się z 14 zupełnie nowych produkcji, które definiują wszystko co najlepsze w muzyce Trance. Singiel "Show Me The Way" z wokalem JES z miejsca stał się klubowym hitem na światowych listach przebojów.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
No More Tears	Allure	06.2004	123[3]	-	Nebula NEBT 011	[written by Cor Fijneman, Tijs Verwest][produced by Cor Fijneman, Tijs Verwest]
The Loves We Lost	Tiësto pres. Allure	02.2006	89[4]	-	Maelstorm MAELCD 042	[written by Tiësto, Paula Cole]

Airscape

Airscape to tranceowy project muzyczny założony przez dwóch belgijskich DJów i producentów - Svena Maesa i Johana Gielena. Razem tworzyli również inny znany projekt - Svenson & Gielen. Grupa rozpadła się w 2004 roku po wydaniu singla "Sosei" by wznowić działalność w roku 2009 wraz z przebojowym singlem "My Love".
Maes i Gielen rozpoczęli współpracę w 1994 roku tworząc projekt Body Heat. Chociaż nazwa Airscape powstała już na początku lat 90-tych, panowie zdecydowali się na powołanie do życia nazwy Svenson & Gielen. Pod tym aliasem wydali wiele doskonałych singli jak chociażby "Twisted" czy "Answer The Question".

Singiel "L Esperanza" utorował im drogę do sukcesu, znajdując się na liście Top 100 German Charts. Są twórcami wielu rewelacyjnych remixów m.in. dla Vengaboys, Sylvera czy Chicanea. Ich styl jest określany jako połączenie mocnych, tranceowych melodii z delikatnymi partami wokalnymi.

Jednym z większych sukcesów Airscape był remiks do utworu Delerium "Silence", który ostatecznie był wykorzystany w wersji radiowej oraz przy produkcji wideoklipu.

W 2004 roku po wydaniu doskonałego singla "Sosei" Sven i Johan zdecydowali się na solowe kariery, chowając projekty Airscape i Svenson & Gielen do szafy.

Johan Gielen postanowił reaktywować projekt w roku 2009, uderzając z singlem "My Love", który wyprodukował wraz z wokalistką JES. Na początku 2010 roku Airscape wydaje swój długo oczekiwany album "Now & Then" ze swoimi znanymi hitami oraz zupełnie nowymi produkcjami.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Pacific Melody	Airscape	08.1997	27[5]	-	Xtravaganza 0091165EXT	[written by Johan Gielen, Peter Ramson, Sven Maes][produced by Johan Gielen, Peter Ramson, Sven Maes]
Amazon Chant	Airscape	08.1998	46[3]	-	Xtravaganza 0091605EXT	[written by Johan Gielen, Peter Ramson][produced by Johan Gielen, Peter Ramson]
L'Esperanza	Airscape	12.1999	33[6]	-	Xtravaganza XTRAV 7CDS	[written by Johan Gielen,Sven Maes][produced by Johan Gielen, Sven Maes]

Art of Trance

Simon Berry (znany pod pseudonimem Art of Trance) - DJ pochodzący z Anglii, tworzący muzykę trance i acid trance. Zasłynął z kawałków, "Easter Island", "Kaleidoscope", "Madagascar", a utwór "Stealth" został wykorzystany do gry komputerowej Midnight Club II. Oprócz tego Simon jest współtwórcą i kierownikiem wytwórni płytowej Platipus Records.

Od 24 lat zajmuje się produkcją i remiksowaniem muzyki. Oprócz pracy jako artysta, Berry był założycielem i szefem Platipus Records z siedzibą w Londynie. Początkowo jego wytwórnia wydała tylko własne utwory. Jego prace były dystrybuowane po raz pierwszy na płytach winylowych i kompaktowych, a następnie cyfrowe dopiero od 2011 roku.

15 czerwca 2002 roku jego utwór „Madagascar” osiągnął pierwsze miejsce na brytyjskiej liście singli dance  . Jego nagrania  w Wielkiej Brytanii osiem razy trafiły na listy bestsellerów pod szyldem Art of Trance , a po raz pierwszy z „Vicious Circles” pod pseudonimem Poltergeist w 1996 roku. Berry zremiksował wiele utworów dla innych muzyków elektronicznych, w tym Quietmana , Moogwai , Indiana , Matta Darey'a , Steve Jablonsky'ego i Anthony Pappa . Remiks „Vicious Games” Yello z albumu Stella z 1985 r. W 2003 r. ponownie nagrał nową wersję „Calling your name” Jana Johnstona, która została # 80 na liście singli. Jego utwory pojawiają się na mieszanych kompilacjach, takich jak Tranceport 2 , Global Underground 017: Londyn , Upfront Trance , Magik Three: Far from Earth , Oakenfold Anthems , Beyond Euphoria , Ibiza Euphoria i Classic Euphoria .

Muzyka Berry'ego została zremiksowana przez artystów takich jak Ferry Corsten , Cygnus X , Perfect Stranger , Mike Dierickx , Michael Woods , Telefon Tel Aviv i Gai Barone. Art of Trance występuje na różnych międzynarodowych festiwalach i imprezach muzycznych.

Muzyka Berry'ego została opisana różnie jako progresywny trans , psychodeliczny trance , acid trance i techno . W latach 90-tych produkcja muzyczna Berry'ego skupiała się na jego szerokiej gamie syntezatorów analogowych . Od 2005 r. jego miejsce pracy przesunęło się na komputer.  Jego obecny sprzęt obejmuje rozwiązania analogowe Nyborg 12, Modal 008, Alesis Andromeda A6 , Abstrakt Instruments Avalon i Moog Sub 37 . Używa Logic Pro i Reaktor z szeregiem wtyczek. 

Art of Trance jest dobrze znany z wykorzystywania próbek naturalnych dźwięków (lub elektronicznych imitacji naturalnych dźwięków) w swoich utworach, takich jak śpiew ptaków (np. „Easter Island”, „Kaleidoscope” i „Madagascar”). Piosenki „Stealth” i „Blue Owl” znalazły się w grze wideo Midnight Club II . W wytwórniach SongBird i Black Hole Recordings pojawiły się różne remiksy. Prace Berry'ego są obecnie dystrybuowane za pośrednictwem Platipus Music.

Berry opisał swój styl jako głęboki trance, wyjaśniając swoje preferencje dla „hipnotycznego progresywnego house opartego na techno z głębią i sporadycznymi elementami psychodelicznymi i melodycznymi”. Cytuje Depeche Mode , Vangelisa , Tomitę , Orbital , 808 State , Jeana Michela Jarre , Walter  Wendy Carlos , Juana Atkinsa , Derricka Maya i Jeffa Millsa jako jego muzyczne wpływy.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Vicious Circles	Poltergeist	07.1996	32[2]	-	Manifesto FESCD 8	[written by Simon Berry][produced by Simon Berry]
Kaleidoscope	Art of Trance	03.1997	83[1]	-	Platipus PLAT 27CD	[written by Simon Berry][produced by Simon Berry]
Madagasga	Art of Trance	10.1998	69[3]	-	Platipus PLAT 43CD	[written by Simon Berry][produced by Simon Berry]
Easter Island	Art of Trance	06.1999	78[2]	-	Platipus PLAT 55CD	[written by Simon Berry][produced by Simon Berry]
Madagascar	Art of Trance	08.1999	48[8]	-	Platipus PLAT 58CD	[written by Simon Berry][produced by Simon Berry]
Breathe	Art Of Trance Feat. Caroline Lavelle	04.2000	76[3]	-	Platipus PLAT 76CD	[written by Simon Berry][produced by Simon Berry]
Killamanjaro	Art of Trance	09.2001	82[2]	-	Platipus PLAT 89	[written by Simon Berry][produced by Simon Berry]
Love Washes Over	AOT Feat. Michele Adamson	08.2002	60[2]	-	Platipus PLAT 98CD	[written by Michele Adamson, Simon Berry, Simon Posford][produced by Michele Adamson, Simon Berry, Simon Posford]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Wildlife On One	Art of Trance	11.1996	164[1]	-	Platipus PLAT 25	[produced by Simon Berry]

Carl Belew

Carl Robert Belew( ur. 21 kwietnia 1931r - zm. 31 października 1990)r był amerykańskim wokalistą i autorem tekstów. Nagrywał dla Decca , RCA Victor i MCA w latach 50-tych i 70-tych, wszedł 11 razy na Hot Country Songs . Napisał także single dla Johnnie & Jack  , Eddy'ego Arnolda , Jima Reevesa i innych.

Urodzony w Salina w Oklahomie muzyczną karierę Belew rozpoczął    w latach 50-tych, kiedy występował w Louisiana Hayride . Pod koniec dekady podpisał kontrakt z Decca Records , osiągając 9 pozycję na listach przebojów muzyki country z „ Am I That Easy to Forget ”, który został później nagrany przez Skeeter Davis , Debbie Reynolds , Esther Phillips , Engelberta Humperdincka , Jima Reevesa i inni. Również w tym okresie Johnnie & Jack nagrali „Stop the World and Let Me Off” Beleva, a Andy Williams nagrał „ Lonely Street ”.

Jedynym kolejnym nagraniem Belewa dla Decca był numer 19 na liście „Too Much to Lose”, a następnie numer 8 „Hello Out There”, jego pierwsze nagranie dla RCA Victor w 1962 roku. Nadal pisał piosenki dla innych, w tym „ What's He Doing in My World ” Eddy Arnolda i „ That's When I See the Blues ” Jima Reevesa ; zarówno Waylon Jennings, jak i Susan Raye weszli na listę country w latach 70-tych z coverem „Stop the World and Let Me Off”. 

Belew zmarł na raka 31 października 1990 r. W Salina, Oklahoma.

                           Kompozycje Carla Belewa na listach przebojów

[with Kenny Sowder & W. S. Stevenson] 09/1959 Lonely Street Andy Williams 5.US [with W. S. Stevenson] 01/1960 Am I That Easy to Forget Debbie Reynolds 25.US 02/1963 Am I That Easy to Forget Esther Phillips 112.US 12/1967 Am I That Easy to Forget Engelbert Humperdinck 18.US/3.UK [with Clyde Pitts] 10/1964 Even the Bad Times Are Good Jerry Wallace 114.US [with Billy J. Moore & Eddie Bush] 04/1965 What's He Doing in My World Eddy Arnold 60.US [with Tommy Blake & W. S. Stevenson] 03/1968 Pretty Brown Eyes Jim Reeves 33.UK 08/1999 F-'oldin' Money The Fall 114.UK [with Steven Hitchcock, Julia Nagle, Mark E. Smith,, Tommy Blake & W. S. Stevenson] 04/1999 Touch Sensitive / Fold in Money The Fall 102.UK

W.S. Stevenson

Urodzony jako William Aubrey McCall, Jr.,w 1900r, Allen, Oklahoma.
Zmarł w 1978 r.
Bill McCall był właścicielem Four Star Records. McCall był twardym biznesmenem, który nie miał żadnego wykształcenia muzycznego. Był znany z wykorzystywania artystów w swoim składzie i rutynowo przyznawał sobie nagrodę za współtworzenie każdego utworu, który opublikował. Jest wysoce wątpliwe, czy McCall kiedykolwiek napisał kompletną piosenkę na własną rękę. Udało mu się jednak uzyskać łącznie 620 (!) wpisów w bazie danych BMI, pod pseudonimem WS Stevenson.


Nie tylko kupił wiele piosenek wprost, ale także zarobił dodatkowe pieniądze, kupując kontrolujące prawa do piosenek przez walczących autorów piosenek, zmieniając tekst lub dwa i czyniąc się współautorem. Co więcej, chciałby zdobyć kredyty kompozytorskie w dowolnych piosenkach Public Domain, które nagrywali jego artyści. Czasami umieszczał w piosenkach imię swojej żony (Ethel Bassey). Dodatkowo, nagrania kontraktowe oferowane mu przez Four Star Music Sales miały podstawę prawną, która zobowiązała artystów do nagrania tylko materiału, który opublikowała Four Star. Nie trzeba dodawać, że wszystkie koszty sesji zostały odjęte od gaży otrzymanych przez artystów .

Wytwórnia The Four Star została założona w 1945 roku w Los Angeles przez Richarda A. (Dicka) Nelsona, wraz ze swoimi partnerami Billem McCallem i Cliffem McDonaldem, jako filia założonej już wytwórni Gilt Edge. Pod koniec 1946 roku, kiedy wytwórnia znalazła się na krawędzi bankructwa, ambitny McCall zainwestował 5000 dolarów i przejął pełną kontrolę nad firmą. Szybko opanował rynek powojenny w rozwijających się dziedzinach Country & Western (4 Star) oraz Rhythm & Blues (Gilt Edge). McCall przeniósł wytwórnię do Pasadeny w Kalifornii podczas strajku nagraniowego AFM w 1948 roku, zatrudniając tak skutecznych współpracowników jak Pappy Daily (w Teksasie) i John R. Fullbright i Bob Geddins (w Bay Area), a także kierownik sprzedaży Don Pierce .

Wśród wczesnych artystów Four Star znaleźli się T. Texas Tyler, który dał wytwórni pierwsze znaczące hity (takie jak „Deck Of Cards”, hit nr 2 w 1948 roku), Maddox Brothers and Rose (1946-51), Ferlin Husky ( 1949-51), Webb Pierce (1950) i Slim Willet (1952). Patsy Cline podpisała kontrakt z Four Star od 1954 do 1960 roku, choć jej płyty pojawiły się w Decca i Coral w wyniku umowy licencyjnej. Postanowienie umowne McCalla, że   Cline nagrywa tylko utwory z katalogu wydawniczego Four Star są generalnie postrzegane jako hobbowanie kariery piosenkarza na wczesnym etapie. Patsy nazwał McCalla „Wężem”.

W 1950 r. McCall wprowadził sprytny krok w kierunku uruchomienia niestandardowej usługi tłoczenia, w ramach której artyści bez kontraktu płytowego mogliby zapłacić za posiadanie 4Star w ograniczonym nakładzie płyt, które mogliby następnie sprzedawać na swoich koncertach; dla McCall'a było to ryzykowne przedsięwzięcie, ponieważ nie straciłby pieniędzy, gdyby rekordy się nie sprzedały, ale był w doskonałej pozycji, by skorzystać, jeśli niestandardowe wydanie wyglądało na dobry start. W ten sposób artyści tacy jak Texas Bill Strength, Tommy Kizziah i Slim Willet stali się  sygnatariuszami 4Star po wydaniach serii „OP” (Inne osoby). Inni artyści, którzy nagrywali dla Four Star to Sammy Masters, Jimmy Dean, Hank Locklin, Eddie Miller, Roy Clark i Charlie Ryan. Piosenkarz i autor tekstów Carl Belew podpisał kontrakt w 1955 roku i wprowadził standardy „Am I That Easy To Forget”, „Lonely Street” i „Stop the World and Let Me Off”, na których WS Stevenson jest wymieniony jako współautor. Inne utwory, które mu przypisano, to „Release Me”, „Three Cigarettes In An Ashtray”, „Stop Look And Listen”, „Hot Rod Lincoln” i „There He Goes” (nagrane przez Jerry'ego Wallace'a jako „There She Goes” ).

Podczas gdy stabilność talentu Four Star była imponująca, większość artystów opuściła wytwórnię tak szybko, jak to możliwe, ponieważ, jak powiedział Webb Pierce, „on [McCall] uważał za grzech zapłacić komukolwiek”. McCall regularnie praktykował, aby nie płacić ani nie zwalniać z zobowiązań umownych żadnego artysty wytwórni, chyba że był do tego zmuszony przez okoliczności (takie jak interwencja Unii lub szkoda fizyczna).

W drugiej połowie lat pięćdziesiątych Bill McCall przeniósł się do Nashville, aby skoncentrować się na publikacji. Gene Autry i Joe Johnson (właściciele Challenge Records) kupili Four Star Records w 1961 roku, a następnie wynajęli ekspertów dla Pickwick na kilka lat. Obecna własność jest niejasna. Uważa się, że Autry kupił tylko część katalogu, a kiedy Acuff-Rose Music kupił wydawnictwo McCall 4Star Sales, nabyli pozostałe nagrania 4Star Master. Sony, który jest teraz właścicielem Acuff-Rose, z pewnością wierzy, że są właścicielami wytwórni, chociaż zapytania Tony'ego Rounce'a i Dave'a Penny'ego z biura w Nashville (kiedy Ace wydawały kompilacje Hickory) trafiły na ścianę, kiedy przyznali, że taśmy 4Star nie były najwyraźniej wśród zakupu Acuff-Rose ... tylko hustler taki jak Bill McCall mógłby sprzedać zwykle sprytną, wielką korporację Scotch Mist !! Mógł to zrobić, gdy żył, a on wciąż to robi ponad 25 lat po jego śmierci ...

                                         Kompozycje W.S. Stevensona na listach przebojów

[with Carl Belew] 01/1960 Am I That Easy to Forget Debbie Reynolds 25.US 02/1963 Am I That Easy to Forget Esther Phillips 112.US 12/1967 Am I That Easy to Forget Engelbert Humperdinck 18.US/3.UK [with Charlie Ryan] 05/1960 Hot Rod Lincoln Charlie Ryan 33.US 08/1960 Hot Rod Lincoln Johnny Bond 26.US 10/1960 Side Car Cycle Charlie Ryan 84.US 03/1972 Hot Rod Lincoln Commander Cody and His Lost Planet Airmen 9.US [with Durwood Haddock, Eddie Miller] 12/1960 There She Goes Jerry Wallace 26.US [with Carl Belew, Tommy Blake] 03/1968 Pretty Brown Eyes Jim Reeves 33.UK [with Steven Hitchcock, Julia Nagle, Mark E. Smith, Carl Belew, Tommy Blake] 04/1999 Touch Sensitive / Fold in Money The Fall 102.UK [with Carl Belew,Carl R. Belew), Tommy Blake ] 08/1999 F-'oldin' Money The Fall 114.US

Jackie Rae

John Arthur Rae , (ur. 14 maja 1921r - zm. 5 października 2006r) był kanadyjskim piosenkarzem, autorem tekstów i wykonawcą telewizyjnym.


Urodził się jako John Arthur Cohen w rodzinie imigrantów w Winnipeg w Manitobie w 1921 roku. Jego ojciec Goodman Cohen był Litwinem, a jego matka Nellie (Rae) Cohen urodziła się w Glasgow w Szkocji.Jackie zaczął występować w wieku trzech lat ze swoim bratem i siostrą w wodewilach w Kanadzie, zapowiadanym jako „Three Little Rae's of Sunshine”. Rae latał Spitfire'ami jako członek Royal Canadian Air Force podczas II wojny światowej i zdobył Distinguished Flying Cross .

W latach 50-tych był gospodarzem The Jackie Rae Show , variety show w telewizji CBC . Rae później przeniósł się do Londynu, gdzie występował w telewizji   BBC , ATV i Granada Television, gdzie prowadził popularny program Spot The Tune przez dwa lata (1959–60) z wokalistką Marion Ryan , a następnie był gospodarzem pierwszej serii The Golden Shot. W 1981 roku założył zespół taneczny znany jako Spitfire Band, który koncertował po Kanadzie.  W 2002 r. Został mianowany członkiem  Order of Canada . 

Piosenki napisane przez Rae były hitami Eddy Arnolda i Andy Williamsa . Współpracował z Les Reedem przy utworach w wykonaniu Engelberta Humperdincka i Tony'ego Bennetta .

Rae był żonaty z brytyjską aktorką Janette Scott od 1959 do 1965 roku. Później ożenił się z kanadyjską piosenkarką i aktorką Patrician McKinnon.

Rae zmarł w Toronto w 2006 r., w wieku 84 lat.

Jego brat Saul Forbes Rae był kanadyjskim dyplomatą i ambasadorem. Jego bratanek, Bob Rae , jest długoletnim politykiem i byłym premierem prowincji Ontario .

                                         Kompozycje Jackie Rae na listach przebojów

[with Les Reed] 12/1968 Please Don't Go Donald Peers 3.UK 03/1969 What's Wrong with My World Ronnie Dove 131.US 03/1971 When There's No You Engelbert Humperdinck 45.US [with James Last] 04/1969 Happy Heart Petula Clark 62.US 04/1969 Happy Heart Andy Williams 22.US/19.UK

Dolly Mixture

Brytyjski żeński tercet popowy w składzie Debsey Wykes (ur. 21.12.1960r w londyńskiej dzielnicy Hammersmith; gitara basowa, fortepian, śpiew), Rachel Bor (ur. 16.05.1963r w Walii; gitara, wiolonczela, śpiew) i Hester Smith (ur. 28.10.1960r w Afryce Zachodniej; perkusja). Grupa założona została przez trzy koleżanki ze szkoły w Cambridge; stylistycznie muzyka zespołu przypominała Shangri-Las i Undertones z lat 70-tych. Jednym z „mecenasów" grupy został brytyjski DJ radiowy John Peel.

W 1980r nakładem wytwórni Chrysalis wydany został pierwszy przebój Dolly Mixture - „Baby It’s You”. W chwili ukazania się płyty grupa jednak odcięła się od wytwórni, twierdząc, że usiłowała ona za bardzo kierować zespołem. Trio było potem jednąz pierwszych formacji, których nagrania wydała firma Respond Paula Wellera - były to „Been Teen” (1981) i „Everything And More” (1982). Producentami obu nagrań byli Captain Sensible i Paul Gray z The Damned. Jednak odbiorcy brytyjscy jakoś nie potrafili zaakceptować ekscentrycznego sposobu ubierania się członkiń zespołu i ich niezależnego podejścia do muzyki; był to nie lada kłopot również dla niektórych recenzentów. Swą wartość grupa udowadniała intensywnymi koncertami.

W 1982r zespół wydał podwójny album nakładem własnej firmy Dead Good Dolly Platters; zawierał on nagrania demo z poprzednich czterech lat. Album uzyskał status kultowy wśród zespołów z drugiej połowy lat 80-tych. Grupa zdobyła w końcu szerszą popularność dzięki występowi w roli chórku Sensible’a w utworze „Happy Talk” (1982), który zresztą wspiął się na 1. miejsce brytyjskich list przebojów. Trio wystąpiło gościnnie również na kolejnych płytach Sensible’a, a Rachel miała z nim nawet romans. Niestety, akcje zespołu spadały mimo pochlebnych opinii recenzentów.

Rozwiązał się on w 1984r, pozostawiając po sobie łabędzią pieśń w postaci maksisingla „The Fireside” wydanego przez firmę Cordelia Records. Zawierał on przede wszystkim „kameralny” pop - znalazło się nawet miejsce dla często ignorowanych partii wiolonczelowych i fortepianowych. W 1986 Debsey i Hester pojawiły się znów na scenie w formacji Coming Up Roses.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Baby It's You/New Look Baby	Dolly Mixture	09.1980	-	-	Chrysalis CHS 2459	[written by Bacharach, David][produced by Eric Faulkner]
Been Teen/Honky Honda/Ernie Ball	Dolly Mixture	11.1981	-	-	Respond RESP 4	[written by Dolly Mixture][produced by Captain Sensible, Paul Gray]
Everything And More/You And Me And The Sea Shore	Dolly Mixture	03.1982	-	-	Chrysalis CHS 2459	[written by Dolly Mixture][produced by Captain Sensible, Paul Gray]
Remember This/Listening Pleasure/Borinda's Lament	Dolly Mixture	.1983	-	-	Dead Good Dolly Platters DMS 1	[written by Dolly Mixture][produced by Captain Sensible]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Demonstration Tapes	Dolly Mixture	.1983	-	-	Dead Good Dolly Platters DMLP 1	-

Dogs D'Amour

DOGS D'AMOUR, grupa brytyjska. Powstała w 1983r w Birmingham. Pierwszy skład: Ned Christie - voc, Tyla -g, voc, Nick Halls - g, Carl - b, Bam-Bam - dr. Już w końcu roku odeszli kolejno Halls, Bam-Bam i Christie, dołączyli zaś Dave Kusworth -g i Paul Hornby - dr, wtedy też Tyla został głównym wokalistą. W 1985r na miejsce Hornby'ego wrócił Bam-Bam, Kuswortha zastąpił Jo-Dog - g, a zamiast Carla najpierw pojawił się Marc Duncan -b z Doli By Doli, w końcu zaś Szwajcar Mark Drax - b. Na początku 1987r Draxa zastąpił Steve James - b.

W tym samym roku Tyla na krótko odnowił współpracę z Kusworthem - w utworzonym przez niego w tym czasie zespole Jacobites. W lipcu 1991r formacja zawiesiła działalność (gdy Tyla tak dotkliwie okaleczył się na scenie rozbitą butelką, że trzeba było założyć mu trzydzieści szwów). James stanął wtedy na czele The Last Bandits, a Bam-Bam związał się z The Wildhearts. W końcu 1992r odrodziła się z Darrellem Barthem - g z Crybabys na miejsce Jo-Doga. Działała do końca 1994r.

Zadebiutowała 12 kwietnia 1983r przed publicznością londyńskiego klubu New Merlin's Cave. We wrześniu tego roku odbyła wspólną trasę po kraju z zespołem Lords Of The New Church. Jej debiutem płytowym było jedno nagranie na składance „Trash On Delivery" (Flicknife, 1983). Na początku 1984r wyjechała na kilkanaście miesięcy , do Finlandii, gdzie zyskała większą popularność niż w ojczyźnie, i dla tamtejszej firmy Kumibeat zrealizowała pierwsze płyty: singel Flow Do You Fall In Love/The State  I'm In, wydany w kwietniu, oraz album „The State We're In", wydany we wrześniu tego roku. Po powrocie do kraju znowu głównie koncertowała, dopiero w końcu 1987r nagrała i wydała własnym kosztem singel Flow Come It Never Rains/Sometimes,/Last Bandit (z nalepką Supertrack). Zwróciła na siebie uwagę firmy China i już dla niej zrealizowała następne płyty, m.in. popularne „A Graveyard Of Empty Bottles" z marca 1989, „Errol Flynn" z września tego roku, „Straight??!!" z września 1990r oraz „The More Unchartered Heights Of Disgrace" z maja 1993r.

Zaprezentowała się na nich w bezpretensjonalnym, ale porywającym repertuarze z pogranicza klasycznego rock'n'rolla, bluesa i hard rocka, wzorowanym na dokonaniach The Rolling Stones, The Faces i Mott The Hoople (np. Comfort Of The Devil, The Bullet Proof Poet, I Don't Want To Go, Gonna Get It Right, The Kid From Kensington, Fleartbreak, Dog's Flair, Flurricane, Ballad Of Jack, Lady Nicotine, Empty World). Spośród wielu singli, jakie wydała, największą popularność zyskały Flow Come It Never Rains/Baby Glas (wersja koncertowa) ze stycznia 1989r, Satellite Kid/She Thinks Too Much Of Me/Drunk Like Me z czerwca i Trail Of Tears/Pourin' Out My Heart z października tego roku oraz Victims Of Success/Billy Two Rivers z czerwca 1990r. Koncertowała nie tylko w Europie, np. w 1989r dotarła z występami do Stanów i Japonii.

Po rozwiązaniu formacji James (jako gitarzysta) i Bam-Bam stanęli na czele zespołu Mary Jane. Tyla utworzył najpierw duet ze Spikiem, byłym wokalistą Quireboys, ale ich wspólne nagrania nigdy się nie ukazały. Później sformował z Wiirzelem, byłym gitarzystą Motórhead, grupę Gang Show, jednakże istniała bardzo krótko. Ostatecznie zdecydował się na’ karierę solisty (osiadł w tym czasie w Sztokholmie). Firmował płyty: „Life And Times Of A Ballad Monger" (Revolver, 1995), „Libertine" (Revolver, 1996), „Gothic" (Revolver, 199V) i „Nocturnal Nomad" (Cargo, 1998). W tym czasie opublikował też dwa tomy poezji: Responding To Auditory Flallucinations i Cynosure.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The Kid From Kensington/Everything I Want	Dogs D'Amour	06.1988	88[1]	-	China CHINA 5	[written by Tyla, Jo Dog][produced by Dougie Bennet]
I Don't Want You To Go/Heroine	Dogs D'Amour	09.1988	78[3]	-	China CHINA 10	[written by Tyla][produced by Mark Dearnley, The Dogs D'Amour]
How Come It Never Rains/Baby Glass	Dogs D'Amour	02.1989	44[3]	-	China CHINA 13	[written by Tyla][produced by Mark Dearnley]
Satellite Kid/She Thinks Too Much Of Him/Drunk Like Me	Dogs D'Amour	08.1989	26[3]	-	China CHINA 17	[written by Tyla][produced by Mark Dearnley, The Dogs D'Amour ]
Trail Of Tears/Pourin' Out My Heart	Dogs D'Amour	10.1989	47[3]	-	China CHINA 20	[written by Tyla]
Victims Of Success/Billy Two Rivers (Live)	Dogs D'Amour	06.1990	36[3]	-	China CHINA 24	[written by Tyla][produced by Ric Browde]
Empty World/Lady Nicotine	Dogs D'Amour	09.1990	61[3]	-	China CHINA 27	[written by Tyla][produced by Rick Browdie]
Back On The Juice	Dogs D'Amour	11.1990	97[2]	-	China CHINA 30	[written by Tyla][produced by Ric Browde]
All Or Nothing	Dogs D'Amour	06.1993	53[1]	-	China WOKCD 2033	[written by Tyla][produced by Al Scott]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
In The Dynamite Jet Saloon	Dogs D'Amour	10.1988	97[1]	-	China WOL 8	[produced by Mark Dearnley,The Dogs D'Amour]
A Graveyard of Empty Bottles	Dogs D'Amour	03.1989	16[4]	-	China 8390741	[produced by Mark Dearnley,The Dogs D'Amour]
Errol Flynn	Dogs D'Amour	09.1989	22[3]	-	China 8397001	[produced by Mark Dearnley]
Straight??!!'	Dogs D'Amour	10.1990	32[2]	-	China 8437961	[produced by Ric Browde]
Dogs Hits & Bootleg Album	Dogs D'Amour	09.1991	58[1]	-	China WOL 1020	-
...More Unchartered Heights of Disgrace	Dogs D'Amour	05.1993	30[1]	-	China WOLCD 1032	[produced by Al Scott,The Dogs D'Amour]

Dinosaurs

DINOSAURS, grupa amerykańska. Powstała w 1982 w San Francisco w Kalifornii. Utworzyli ją weterani kalifornijskiego rocka: John Cipollina (24.08.1943, Berkeley, Kalifornia - 29.05.1989, Creenbrae, Kalifornia) -g, voc, znany z Quicksilver, Barry Melton (1947, Brooklyn, Nowy Jork) -g, znany z Country Joe & The Fish, Peter Albin (6.06.1944, San Francisco, Kalifornia) - b, znany z Big Brother & The Holding Company i Country Joe & The Fish, Spencer Dryden (7.04.1938, Nowy Jork) - dr, znany z The Jefferson Airplane, a także Robert Hunter - voc, autor tekstów utworów The Grateful Dead.

W 1985r Huntera zastąpił Merl Saunders - k, współpracownik Jerry'ego Garcii. Gdy w 1989 zmarł Cipollina, zawiesiła działalność, ale niebawem się odrodziła. W składzie pojawił się wtedy Papa John Creach (28.05.1917, Beaver Falls, Pensylwania - 22.02.1994, Los Angeles, Kalifornia) - viol, jeszcze jeden były muzyk The Jefferson Airplane. Po jego śmierci w 1994 przestała istnieć.

Działalność The Dinosaurs ograniczyła się do występów w klubach San Francisco. Formacja nadała im formę zbliżoną do koncertów ery psychodelii. Przypomniała też wiele utworów z tamtych czasów, wybranych z repertuarów zespołów, w których działali niegdyś poszczególni muzycy, ale przedstawiła też nowe kompozycje o podobnym charakterze. W 1988 nagrała jedyną płytę w swym dorobku -"The Dinosaurs".

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Dinosaurs	Dinosaurs	.1988	-	-	Relix RRCD-2031	[produced by John Cipollina, Merl Saunders, and Dinosaurs]

Difford & Tilbrook

Dwaj główni kompozytorzy utworów zespołu Squeeze poznali się na skutek ogłoszenia, które Chris Difford (ur. 4.11.1954 w Londynie) umieścił w oknie sklepu w południowolondyńskiej dzielnicy Blackheath. Pisał w nim, że poszukuje gitarzysty do (nie istniejącej) grupy z (nie istniejącym) kontraktem nagraniowym.

Na ogłoszenie odpowiedział Glenn Tilbrook (ur. 31.08.1952 w Londynie), który w Diffordzie znalazł idealnego współkompozytora. Wspólnie poprowadzili oni do sukcesów jedną z najpopularniejszych brytyjskich grup przełomu lat 70. i 80-tych. W 1982, odczuwając ciężar prowadzenia Squeeze, muzycy postanowili dokonać drastycznego przegrupowania. Jeszcze przed wydaniem wspólnego albumu pracowali razem nad produkcją Labelled With Love teatru "fringe" Albany w rodzinnym podlondyńskim Deptford.

Album zebrał mieszane recenzje, a jedynym singlem, który znalazł jakiś oddźwięk na brytyjskich listach przebojów był "Love's Crashing Waves" (o mało co nie wszedł do Top 50). Album, zarejestrowany przy współudziale Andy'ego Duncana (perkusja), Keitha Wilkinsona (gitara basowa), Guy Fletchera (instrumenty klawiszowe) oraz Tony'ego Viscontiego (produkcja) był zdecydowanie lepszy od ostatniej płyty Squeeze Sweets From A Stranger.

Wyróżniały się zwłaszcza utwory "You Can't Hurt The Girl", "Hope Fell Down" i "On My Mind Tonight". Odpocząwszy wystarczająco od grupy, Difford i Tilbrook wznowili jej działalność w 1985 po udanym koncercie charytatywnym w jednym z londyńskich pubów. Owocem był doskonały album Cosi Fan Tutti Frutti wydany w roku następnym.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Love's Crashing Waves / Within These Walls of Without You	Difford & Tilbrook	06.1984	57[2]	-	A&M; AM 193	[produced by Tony Visconti]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Difford & Tilbrook	Difford & Tilbrook	07.1984	47[3]	55[15]	A&M; AMLX 64985	[produced by Tony Visconti]