Donovan

Właśc. Donovan Philip Leitch, ur. 10.05.1946 r. w Maryhill, dzielnicy Glasgow, Szkocja. Ten młody trubadur, określany jako "odpowiedź Wielkiej Brytanii na Boba Dylana", nie pasował zbyt dobrze do establishmentu muzyki folk. Zaadoptował go za to pionierski program telewizji brytyjskiej "Ready Steady Go", zapewniając mu rynkowy sukces. Swym pierwszym singlem "Catch The Wind" zapoczątkował karierę, która trwała przez całe lata 60. obfitując w liczne przeboje i rozwijając się wraz ze zmianami mody. Ekspresyjne nagrania "Colours" i "Turquoise" podtrzymały folkowy image artysty, choć w jego muzyce zaczęły się zaznaczać i inne wpływy.

Największe osiągnięcia odniósł jednak jako ambasador ruchu "flower power" takimi singlami "Sunshine Superman" i "Mellow Yellow". Subtelne aluzje do narkotyków uczyniły Donovana popularnym wśród hippisów, choć niektórzy krytycy uważali, że jego przesłanie jest nieco zwariowane i mętne. Powodzenie przyniosły mu także lżejsze utwory, takie jak pozostający pod wpływem stylu calypso "There Is A Mountain" (z tekstem opartym na XVI-wiecznym japońskim haiku) i "Jennifer Juniper" — napisany dla Jenny Boyd podczas pobytu artysty u guru Maharishi Mahesh Yogiego. Narkotyczno-baśniowe wizje Donovana osiągnęły apogeum w utworze "Hurdy Gurdy Man" nawiązującym do twórczości Lewisa Carrolla.

Pod koniec lat 60-tych artysta utracił komercyjne wzięcie. Nie zniechęcony, znalazł większą akceptację w USA; wiele jego późniejszych płyt wydanych zostało najpierw za oceanem, a niektóre nigdy nie doczekały się edycji brytyjskiej. W 1968 r. nagrał we współpracy z Jeffem Beckiem 2-płytowy album A Gift From A Flower To A Garden, który ukazał się w specjalnym pudełku, lecz później także jako dwa oddzielne longplaye. Zaproponował na nim ostrzejsze brzmienie, a wiele utworów zdradzało silne inklinacje jazzowe. Donovan już wcześniej flirtował z jazzem na stronach B kilku swych singli, zwłaszcza w znakomitych nagraniach "Sunny Goodge Street" i "Preachin' Love".

W 1973 r. artysta firmował longplay Cosmic Wheels, który okazał się artystycznym sukcesem; dobrze się sprzedawał i zawierał niezwykle interesujący utwór "Intergalactic Laxative". Idąc za ciosem, rok później nagrał album Essence To Essence; tu spotkało go gorzkie rozczarowanie i wkrótce stracił pozycję atrakcji koncertowej pierwszej wielkości.

W 1990 r., po wielu latach bezczynności, do łask przywrócił go zespól The Happy Mondays nagrywając utwór "Donovan" i zapraszając artystę do wspólnego tournee w 1991 r. Nieco wcześniej wokalista "pokazał się" w telewizji biorąc udział w nagraniu zabawnego remake'u utworu "Jennifer Juniper" wraz z brytyjskimi komikami Trevorem i Simonem. Równocześnie zarejestrował nowy album Rising, który ukazał się w listopadzie 1990 r. W 1992 roku odbył duże tournee po Wielkiej Brytanii. Rok później firma Legacy/Epic Records wydała zestaw Troubadour: The Definitive Coilection 1964-1976, z 44 najsłynniejszymi nagraniami artysty.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK/US]	Komentarz
Catch The Wind /Why Do You Treat Me Like You Do?	Donovan	03.1965	4[13]	23[10]	Pye 7N 15801/Hickory 1309	[written by Donovan][produced by Terry Kennedy, Peter Eden, Geoff Stephens]
Colours/To Sing For You US side B:Josie	Donovan	05.1965	4[12]	61[7]	Pye 7N 15866/Hickory 1324	[written by Donovan][produced by Terry Kennedy, Peter Eden, Geoff Stephens]
Turquoise/Hey Gyp (Dig The Slowness)	Donovan	10.1965	30[6]	-	Pye 7N 15984/-	[written by Donovan][produced by Terry Kennedy, Peter Eden, Geoff Stephens]
Universal soldier/Do you hear me	Donovan	09.1965	-	53[7]	Pye NEP 24219/Hickory 1338	[produced by Terry Kennedy, Peter Eden, Geoff Stephens][written by Buffy St. Marie]
You're Gonna Need Somebody On Your Bond/The Little Tin Soldier	Donovan	11.1965	-	-	-/Hickory 1375	[written by Donovan][produced by Terry Kennedy, Peter Eden, Geoff Stephens]
Josie/Little Tin Soldier	Donovan	02.1966	-	-	Pye 7N 17067/-	[written by Donovan][produced by Terry Kennedy, Peter Eden, Geoff Stephens]
Remember the Alamo/The Ballad of a Crystal Man	Donovan	04.1966	-	-	Pye 7N 17088/-	[written by Jane Bowers][produced by Terry Kennedy, Peter Eden, Geoff Stephens]
Hey Gyp (Dig The Slowness)/The War Drags On	Donovan	07.1966	-	-	-/Hickory 1417	[written by Donovan][produced by Terry Kennedy, Peter Eden, Geoff Stephens]
Sunny Goodge Street/Summer Day Reflection Song	Donovan	10.1966	-	135[1]	-/Hickory 1470	[written by Donovan][produced by Iver Recording ]
Sunshine Superman/The Trip	Donovan	12.1966	2[11]	1[1][13]	Pye 7N 17241/Epic 10 045	[written by Donovan][produced by Mickie Most]
Mellow Yellow /Preachin' Love US side B:Sunny South Kensington	Donovan	02.1967	8[8]	2[12]	Pye 7N 17267/Epic 10 098	[gold][written by Donovan][produced by Mickie Most]
Epistle To Dippy/Preachin' Love	Donovan	02.1967	-	19[7]	-/Epic 10 127	[written by Donovan][produced by Mickie Most]
There Is A Mountain/Sand and Foam	Donovan	08.1967	8[11]	11[9]	Pye 7N 17403/Epic 10 212	[written by Donovan][produced by Mickie Most]
Wear Your Love Like Heaven/Oh Gosh	Donovan	12.1967	-	23[7]	-/Epic 10 253	[written by Donovan][produced by Mickie Most]
Jennifer Juniper/Poor Cow	Donovan	02.1968	5[11]	26[9]	Pye 7N 17457/Epic 10 300	[written by Donovan][produced by Mickie Most]
Hurdy Gurdy Man/Teen Angel	Donovan	05.1968	4[10]	5[12]	Pye 7N 17537/Epic 10 345	[written by Donovan][produced by Mickie Most]
Laleńa/Aye My Love	Donovan	10.1968	-	33[6]	-/Epic 10 393	[written by Donovan][produced by Mickie Most]
Atlantis/I Love My Shirt US side B:To Susan on the West Coast Waiting	Donovan	11.1968	23[8]	7[13] side B:35[6]	Pye 7N 17660/Epic 10 434	[written by Donovan][produced by Donovan,Gabriel Mekler]
Goo Goo Barabajagal (Love Is Hot)/Bed With me	Donovan with the Jeff Beck Group	06.1969	12[9]	36[7]	Pye 7N 17778/Epic 10 510	[written by Donovan][produced by Mickie Most]
Riki Tiki Tavi/Roots of Oak	Donovan with Open Road	09.1970	-	55[8]	Dawn DNS 1006/Epic 10 649	[written by Donovan][produced by Donovan]
Celia of The Seals/Mr. Wind US side B:The Song of The Wandering Aengus	Donovan	12.1970	-	84[3]	Dawn DNS 1007/Epic 10 694	[written by Donovan][produced by Mickie Most,Donovan]
I Like You/Earth Sign Man	Donovan	04.1973	-	66[8]	Epic EPC 1471/Epic 10 983	[written by Donovan][produced by Mickie Most,Donovan]
Maria Magenta/The Intergalactic Laxative	Donovan	06.1973	-	-	Epic EPC 1644/Epic 11 023	[written by Donovan][produced by Mickie Most,Donovan]
Sailing Homeward/Yellow Star	Donovan	01.1974	-	-	Epic EPC 1960/Epic 11 108	-
Rock 'n Roll With Me/The Divine Daze of Deathless Delight	Donovan	09.1974	-	-	Epic EPC 2661/Epic 50 016	[written by David Bowie, Warren Peace][produced by Andrew Loog Oldham]
Rock and Roll Souljer/How Silly	Donovan	01.1975	-	-	Epic EPC 3037/Epic 50 077	[written by Donovan][produced by Donovan Leitch,Norbert Putnam,Mark Radice]
A Well Known Has-Been/Dark-Eyed Blue Jean Angel	Donovan	06.1976	-	-	-/Epic 50 237	[written by Donovan][produced by Donovan Leitch]
Dare To Be Different/The International Man UK side B:Sing my song	Donovan	08.1977	-	-	Rak RAK 269/Arista 0280	[written by Donovan][produced by Donovan Leitch]
The Light/The International Man	Donovan	11.1977	-	-	Rak RAK 265/-	[written by Donovan][produced by Donovan Leitch]
Lay Down Lassie/Love Is Only Feeling	Donovan	10.1981	-	-	Luggage-RCA LUG 03/-	[written by Donovan][produced by Donovan Leitch]
Jennifer juniper	Singing Corner meets Donovan	12.1990	68[1]	-	Fontana/Epic 50 077	-

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK/US]	Komentarz
What's bin did and what'd bin hid	Donovan	05.1965	3[16]	-	Pye NPL 18117/-	[produced by Terry Kennedy and Eden-Stephens]
Catch the wind	Donovan	07.1965	-	30[23]	-/Hickory 123	-
Fairytale	Donovan	10.1965	20[2]	85[13]	Pye NPL 18128/Hickory 127	[produced by Terry Kennedy and Eden-Stephens]
Sunshine Superman	Donovan	09.1966	25[7][07.67]	11[29]	Pye NPL 18181/Epic 26 217	[produced by Mickie Most]
The real Donovan	Donovan	10.1966	-	96[7]	-/Hickory 135	[produced by Terry Kennedy, Peter Eden, Geoff Stephens]
Mellow Yellow	Donovan	02.1967	-	14[21]	Epic LN 24239/Epic BN 26239	[produced by Mickie Most]
Universal soldier	Donovan	10.1967	5[18]	-	Marble Arch MAL 718/-	[produced by Terry Kennedy, Peter Eden, Geoff Stephens]
Wear Your Love Like Heaven	Donovan	12.1967	-	60[15]	-/Epic BN 26349	[produced by Mickie Most]
A gift from a flower to a garden	Donovan	01.1968	13[14]	19[22]	Pye NSPL 20000/Epic B2N 171	[gold][produced by Mickie Most]
For little ones	Donovan	01.1968	-	185[3]	-/Epic Epic BN 26350	-
Like it is,was and evermore shall be	Donovan	04.1968	-	177[4]	-/Hickory 143	[produced by Terry Kennedy, Peter Eden, Geoff Stephens]
Donovan in concert	Donovan	07.1968	-	18[31]	-/Epic BN 26386	[produced by Mickie Most]
The hurdy gurdy man	Donovan	11.1968	-	20[20]	-/Epic BN 26420	[produced by Mickie Most]
Donovan's Greatest Hits	Donovan	02.1969	-	4[56]	Pye NSPL 18283/Epic PE 26439	[platinum]
Barabajagal	Donovan	09.1969	-	23[24]	-/Epic BN 26481	[produced by Mickie Most]
The best of Donovan	Donovan	11.1969	-	135[7]	-/Hickory 149	[produced by Terry Kennedy, Peter Eden, Geoff Stephens]
Open road	Donovan	07.1970	30[4]	16[19]	Dawn DNLS 3009/Epic 30 125	[produced by Donovan]
Donovan P.Leitch	Donovan	11.1970	-	128[8]	-/Janus 3022	[produced by Terry Kennedy, Peter Eden, Geoff Stephens]
Cosmic wheels	Donovan	02.1973	15[12]	25[20]	Epic EPC 65450/Epic KE 32156	[produced by Donovan,Mickie Most]
Essence to essence	Donovan	02.1974	-	174[5]	Epic EPC 69050/Epic KE 32800	[produced by Andrew Oldham and Donovan]
7-Tease	Donovan	12.1974	-	135[6]	Epic EPC 69104/Epic PE 33245	[produced by Norbert Putnam,Donovan Leitch,Mark Radice]
Slow down world	Donovan	06.1976	-	174[3]	Epic EPC 86011/Epic PE 33945	[produced by Donovan]

Ral Donner

Ral Donner jest klasycznym przykładem jak muzyk którego skazywano na marginalną karierę,dzięki przypadkowi wyszedł na pierwszy plan.W okresie ,gdy kwintensencją rock'n'rolla i absolutną gwiazdą był Elvis Presley, Donner odnosi sukcesy jako najwierniejsza kopia Elvisa,trafiając na listy przebojów dzięki temu, że jego śpiew zdradzał niesamowite podobieństwo do króla rock'n'rolla.Donner była częścią amerykańskiej trzeciej fali rock'n'rolla , dość młody, aby być fanem Elvisa Presley'a, gdy ten pojawił na muzycznym rynku.

Urodził się w Chicago w 1943 roku zaczął śpiewać w chórze kościelnym jako chłopiec, a jako nastolatek był regularnym uczestnikiem lokalnych konkursów młodych talentów.Założył swoje dwie grupy - Rockin 'Five i The Gents - będąc jeszcze w wieku kilkunastu lat. Jego występy z Rockin' Five jeszcze w szkole były wystarczająco dobre, aby wystapić w telewizji w Chicago, a nawet wystepować wraz z Sammy Davisem Jr podczas koncertów.W wieku 17 lat przebił się podczas Alan Freed's Big Beat, w 1959 roku w Apollo Theatre w Nowym Jorku. W tym samym roku, razem z The Gents, odbył tournee z legendarnym zespołem rockabilly Sparkletones z Płd. Karoliny.

Przełomem w jego karierze było nagranie piosenki Presley'a "The Girl of My Best Friend" z jego albumu Elvis Is Back,niedostępnego na singlach w USA.Singiel nagrany już z nowym zespołem Starfires dla nowojorskiej wytwórni Gone George Goldnera.Utwór trafił do Top20 listy Billboardu,a słuchacze nie znający Donnera,początkowo uważali,że jest to nagranie Presley'a,ze względu na duże podobieństwo ich głosów.Kolejne nagranie z lata 1961r,"You Don't Know What You've Got (Do You Lose It) " zawędrowało na 4 pozycję listy bestsellerów.Podobnym sukcesem mogły pochwalić się następne single,"Please Don't Go" i "She's Everything",a jego obecność na listach przebojów skończyła się jesienią następnego roku wraz z utworem (What a Sad Way) To Love Someone.
Opuszcza wytwórnię Gone przenosząc się do Reprise znanej ze współpracy z F.Sinatrą.

W 1965 roku, zmienił wytwórnię na Red Bird, najnowsze przedsięwzięcie muzyczne Goldnera, ale dobre dni Donnera się skończyły i nie był w stanie powrócić na listy przebojów. W latach 70-tych nagrywał sporadycznie dla małych wytwórni. Zmarł na raka w 1984 roku, zapisując się w historii muzyki jako naśladowca Elvisa Presley'a.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Girl of My Best Friend / It's Been a Long Time	Ral Donner & Starfires	04.1961	-	19[11]	Gone 5102	[written by Sam Bobrick / Ross Butler / Beverly Ross]
You Don't Know What You've Got (Until You Lose It)/So close to heaven	Ral Donner	07.1961	25[10]	4[12]	Gone 5108	[written by George Burton / Paul Burton / Paul Hampton][produced by Hutchens, Fox]
Please Don't Go / I Didn't Figure on Him (To Come Back)	Ral Donner	09.1961	-	39[9]	Gone 5114	[written by D. Lapham]
She's Everything (I Wanted You to Be)/Because We're Young	Ral Donner	12.1961	-	18[11]	Gone 5121	[written by D. Lapham ]
Loveless Life / Bells of Love	Ral Donner	06.1962	-	117[2]	Gone 5129	[written by E. Shuman, L. Carr]
(What a Sad Way) To Love Someone/Will You Love Me in Heaven	Ral Donner	09.1962	-	74[7]	Gone 5125	[written by N. Blagman, S. Bobrick]
I Got Burned / A Tear in My Eye	Ral Donner	03.1963	-	124[2]	Reprise 20,141	[written by Ral Donner]

Lonnie Donegan

Właśc. Anthony Donegan, ur. 29.04.1931 r. w Glasgow (Szkocja). Donegan jako "król muzyki skifflowej" był bliższy osiągnięcia statusu brytyjskiego odpowiednika Elvisa Presleya niż Tommy Steele. Szlify zdobywał, grając jazz i jego pochodne, po czym został gitarzystą grupy skiffle. Trafił następnie do wojska, gdzie grał na perkusji w Wolverines Jazz Band. Po powrocie do cywila grał na banjo z Kenem Colyerem, a następnie Chrisem Barberem.
 
Sceniczne imię Donegana to hołd dla pewnego czarnoskórego muzyka bluesowego. Zarówno Colyer, jak i Barber pozwalali mu od czasu do czasu zaśpiewać zabarwione bluesem amerykańskie utwory folkowe jako swego rodzaju "przyprawę" w stylu skiffle. Jego wersja "Rock Island Line" Leadbelly'ego, wydana w 1954 r. jako singel pochodzący z albumu Barbera New Orleans Joys, po kilku miesiącach na listach przebojów w Wielkiej Brytanii została hitem także w USA. Muzyka Donegana dostarczyła tysiącom nastolatków inspiracji do zakładania zepołów skifflowych, w których koledzy grali na kontrabasie zrobionym z kija od miotły, tarce do prania i innych instrumentach powstałych z "zaadaptowanych" przyborów kuchennych. Najsłynniejszy zespół, który tak zaczynał, to The Beatles, początkowo występujący jako The Quarrymen.
 
Donegan wraz ze swym zespołem był ważną postacią u zarania muzyki skifflowej w 1957 r.; miał wysoki, dynamiczny głos odróżniający się od grubego, basowego brzmienia innych brytyjskich wokalistów popowych. Potrafił oczarować swą wirtuozerską grą na gitarze 12-strunowej. Niewielu wykonawców mogłoby się pochwalić podobnym pasmem świetnych piosenek. "Don't You Rock Me Daddy-O", "Putting On The Style", "Bring A Little Water Sylvie", "Grand Coulee Dam", "Does Your Chewing Gum Lose Its Flavour On The Bedpost Over Night" i "Jimmy Brown The Newsboy" to tylko niektóre z perełek Donegana. Przywłaszczył sobie właściwie tradycyjną piosenkę "Cumberland Gap" (jego pierwszy nr 1. na brytyjskich listach przebojów), a jego wersja utworu "Battle Of New Orleans" z 1959 r. uznawana jest za najlepsze wykonanie w historii.
 
Donegan zagłębił się potem jeszcze bardziej w muzykę amerykańską i przyswoił sobie bluegrass, muzykę spiritual, cajun, a nawet muzykę z Appalachów, jako formalną przeciwwagę dla jazzu. Po przycichnięciu euforii nad muzyką skifflową poszerzył swój repertuar co ściągnęło na jego głowę krytykę purystów - o stare przeboje wodewilowe i piosenki z pubów, mocniej zaakcentował również element komediowy. Jego ostatnim utworem, który dotarł do pierwszego miejsca list przebojów był "My Old Man's A Dustman" z 1960 r. - wszedł on od razu na pierwszą pozycję. Była to adaptacja popularnej sprośnej piosenki z Liverpoolu "My Old Man's A Fireman On The Elder-Demp-ster Line". Donegan nagrywał potem kolejne utwory komediowe, jak np. "Lively" z tego samego roku. Ostatnim utworem Donegana (podobnie zresztą jak i jego pierwszym hitem) w pierwszej dwudziestce listy przebojów była piosenka Leadbelly'ego -"Pick A Bale Of Cotton". W latach 1956-62 aż 34 nagrania Donegana znalazły się na listach przebojów. Lata 60. zakończył wydaniem dwuczęściowego albumu Golden Age Of Donegan, który rozszedł się w ogromnym nakładzie.
 
Donegan dorabiał też sobie w kabarecie oraz występami w programie telewizji BBC "The Good Old Days". Jego najciekawszą propozycją w latach 70-tych był wyprodukowany przez Adama Faitha album Putting On The Style. Za namową Paula McCartneya Donegan nagrał nowe wersje starych przebojów z udziałem takich gwiazd (i zarazem jego zagorzałych fanów), jak Rory Galagher, Ringo Starr, Leo Sayer, Zoot Money, Albert Lee, Gary Brooker, Brian May, Nicky Hopkins, Elton John i Ron Wood. Album ten pojawił się w 1978 r. na liście najlepiej sprzedających się płyt w Wielkiej Brytanii, a pewien sukces odniósł też singel z 1982 r., "Spread A Little Happiness". Potwierdzeniem wpływu, jaki wczesne przeboje Donegana wywarły na rozwój współczesnej muzyki popularnej, jest pojawienie się "muzyki skifflowej lat 90." w wykonaniu The Traveling Wilburys. Choć Donegan nie cieszy się już najlepszym zdrowiem, wciąż jeszcze koncertuje. Jest prawdziwą legendą i uosobieniem brytyjskiej muzyki skifflowej.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Rock Island Line/ John Henry	Lonnie Donegan	01.1956	8[22]	10[17]	Decca F 10647	[written by traditional][produced by John A. Lomax]
Lost John/Stewball	Lonnie Donegan	04.1956	2[18]	58[2]	Pye Nixa N 15036	[written by L. Donegan]
Skiffle Session	Lonnie Donegan	07.1956	20[2]	-	Pye Jazz NJE 1017	-
Bring A Little Water, Sylvie/Dead Or Alive	Lonnie Donegan	09.1956	7[13]	-	Pye Nixa N 15071	[written by H. Ledbetter, L. Donegan]
Lonnie Donegan Showcase LP.	Lonnie Donegan	12.1956	26[3]	-	Pye Nixa NPT 19012	-
Don't You Rock Me Daddy-O/I'm Alabammy Bound	Lonnie Donegan	01.1957	4[17]	-	Pye Nixa N 15080	[written by Varley, Whytton]
Cumberland Gap/Love is strange	Lonnie Donegan	04.1957	1[5][12]	-	Pye Nixa N 15087	[written by Traditional]
Gamblin' Man/Puttin' On the Style	Lonnie Donegan	06.1957	1[2][19]	-	Pye Nixa N 15093	[written by Guthrie, Donegan]
My Dixie Darling/I'm Just a Rolling Stone	Lonnie Donegan	10.1957	10[15]	-	Pye Nixa N 15108	[written by A. P. Carter]
Jack O'Diamonds/Ham 'N' Eggs	Lonnie Donegan	12.1957	14[7]	-	Pye Nixa N 15116	[written by Donegan, Currie]
Grand Coulee Dam/Nobody Loves Like an Irishman	Lonnie Donegan	04.1958	6[15]	-	Pye Nixa N 15129	[written by Woody Guthrie]
Sally Don't You Grieve/Betty, Betty, Betty	Lonnie Donegan	07.1958	11[7]	-	Pye Nixa N 15148	[written by Guthrie, Reynolds]
Lonesome Traveller/Times Are Getting Hard Boys	Lonnie Donegan	09.1958	28[1]	-	Pye Nixa N 15158	[written by Hays]
Lonnie's Skiffle Party	Lonnie Donegan	11.1958	23[5]	-	Pye Nixa N 15165	[written by L. Donegan, N. Cazden, Weston, Lee]
Tom Dooley/Rock O' My Soul	Lonnie Donegan	11.1958	3[14]	-	Pye Nixa N 15172	[written by Warner, A. Lomax, J. Lomax]
Does Your Chewing Gum Lose Its Flavour/ Aunt Rhody	Lonnie Donegan	02.1959	3[12]	5[11]	Pye Nixa N 15181	[written by Marty Bloom/Ernest Breuer/Billy Rose][oryginalnie nagrana przez Ernest Hare & Billy Jones in 1924]
Fort Worth Jail/Whoa Buck	Lonnie Donegan	05.1959	14[5]	-	Pye Nixa N 15198	[written by Reinhardt]
Battle Of New Orleans/Darling Corey	Lonnie Donegan	06.1959	2[16]	-	Pye Nixa N 15206	[written by Jimmy Driftwood]
Sal's Got A Sugar Lip/Chesapeake Bay	Lonnie Donegan	09.1959	13[4]	-	Pye Nixa N 15223	[written by Jimmie Driftwood]
San Miguel/ Talking Guitar Blues	Lonnie Donegan	12.1959	19[4]	-	Pye Nixa N 15237	[written by Jane Bowers]
My Old Man's A Dustman/ The Golden Vanity	Lonnie Donegan	03.1960	1[4][13]	-	Pye 7N 15256	[written by L. Donegan, P. Buchanan]
I Wanna Go Home (The Wreck Of The John 'B')/Jimmie Brown The Newsboy	Lonnie Donegan	05.1960	5[17]	-	Pye 7N 15267	[written by Sandburg, Hayes, Paddy Roberts][produced by Cromwell]
Lorelei/In All My Wildest Dreams	Lonnie Donegan	08.1960	10[8]	-	Pye 7N 15275	[written by Leiber, Stoller, Donegan][produced by Leiber, Stoller]
Lively/ Black Cat (Cross My Path Today)	Lonnie Donegan	11.1960	13[9]	-	Pye 7N 15312	[written by Donegan, Buchanan]
Virgin Mary/Beyond The Sunset	Lonnie Donegan	12.1960	27[5]	-	Pye 7N 15315	[written by Hays, Hellerman, Gilbert, Darling ]
Have A Drink On Me/ Seven Daffodils	Lonnie Donegan	05.1961	8[15]	-	Pye 7N 15354	[written by Ledbetter, Lomax, Buchanan, Donegan ]
Michael Row the Boat/ Lumbered	Lonnie Donegan	08.1961	6[11]	-	Pye 7N 15371	[written by traditional]
The Comancheros/Ramblin' Round	Lonnie Donegan	01.1962	14[10]	-	Pye 7N 15410	[written by Tillman Franks]
The Party's Over/Over The Rainbow	Lonnie Donegan	04.1962	9[12]	-	Pye 7N 15424	[written by Styne, Comden, Green]
Pick A Bale Of Cotton/Steal Away	Lonnie Donegan	08.1962	11[10]	-	Pye 7N 15455	[written by Ledbetter, Lomax]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Lonnie Donegan Showcase	Lonnie Donegan	11.1956	2[22]	-	Pye NIXA NPT 19012	-
Lonnie	Lonnie Donegan	07.1958	3[13]	-	Pye NIXA NPT 19027	-
Golden Age of Donegan	Lonnie Donegan	09.1962	3[23]	-	Pye Golden Guinea GGL 0135	-
Golden Age of Donegan Volume 2	Lonnie Donegan	02.1963	15[3]	-	Pye Golden Guinea GGL 0170	-
Putting on the Style	Lonnie Donegan	02.1978	51[3]	-	Chrysalis CHR 1158	-
The Skiffle Sessions – Live in Belfast	Lonnie Donegan	01.2000	14[4]	-	Venture CDVE 945	-
Puttin' on the Style – The Greatest Hits	Lonnie Donegan	03.2003	45[2]	-	Sanctuary TVSAN 002	-

Avener

Tristan Casara (ur. 23 stycznia 1987 w Nicei), znany pod pseudonimem The Avener, jest francuskim producentem deep house'u i muzyki elektro . Najbardziej znany jest z singla z 2014 roku „ Fade Out Lines ”, głębokiej przeróbki „The Fade Out Line”, piosenki Phoebe Killdeer & The Short Straws .

We wrześniu 2014 roku Avener wydał swój debiutancki singiel „ Fade Out Lines ”, przeróbkę „The Fade Out Line”, piosenki Phoebe Killdeer i The Short Straws . Piosenka osiągnęła numer 3 we Francji . Piosenka osiągnęła numer 1 w Austrii , Niemczech i Hiszpanii , piosenka była także hitem Top 10 w Australii , Belgii , Danii , Włoszech i Szwajcarii . W styczniu 2015 roku wydał swój debiutancki album The Wanderings of the Avener , osiągając 2 miejsce we Francji . Album zawiera także single „Hate Street Dialogue”, „To Let Myself Go” i „Panama”.

W 2015 r. Avener został partnerem FIA World Endurance Championship i zagrał set na każdym wyścigu.

W sierpniu 2015 r. Okazało się, że The Avener zapewnia produkcję dla nadchodzącego dziesiątego albumu studyjnego Mylène Farmer , w tym   singla Stolen Car w duecie ze Stingiem .

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Fade Out Lines	Avener & Phoebe Killdeer	03.2015	60[1]	-	PM AM/Universal FRV 601300143	[written by Phoebe Tolmer, Craig Walker, Cedric Le Roux][produced by Tristan Casara]

Vaccines

The Vaccines to brytyjska kapela indie rockowa założona w Londynie. Powstała w 2010 roku inspiruje się dokonaniami takich grup jak Ramones, The Strokes, czy The Jesus And Mary Chain. The Vaccines obecnie często występują jako główna gwiazda - warto jednak odnotować, że zespół towarzyszył występom m.in. Kasabian, Arctic Monkeys czy Arcade Fire.



W sierpniu 2010 roku zespół umieścił w serwisie Youtube swoje nagranie demo zatytułowane "If You Wanna". Utwór cieszył się niezwykłą popularnością, a zespół bardzo szybko otrzymał propozycje koncertowe. Pierwszy występ odbył się w Leicester, a na przestrzeni września i listopada miała miejsce trasa grupy po Wyspach Brytyjskich. Pierwszy koncert The Vaccines w Londynie odbył się jesienią, a na imprezę zabrakło biletów. Sam koncert został pozytywnie oceniony przez pisma branżowe i przewidywano, że zespół stanie się zwiastunem nowej ery w brytyjskiej muzyce rockowej.

29 listopada 2012 roku zespół wydał swój debiutancki singiel "Wreckin' Bar (Ra Ra Ra)" / "Blow It Up" dzięki Marshall Teller Records. Klipy do obu utworów powstawały pod okiem Douga Harta z The Jesus & Mary Chain. Nie przeszkadzało to grupie kontynuować koncertowania na terenie Wielkiej Brytanii, a także brać udział w programach telewizyjnych.

5 stycznia 2011 roku The Vaccines zostali umieszczeni na 3 miejscu zestawienia Sound of 2011 prowadzonego przez BBC. W tym samym tygodniu trafili także na okładkę renomowanego NME Magazine. Niedługo po tym zespół wyruszył w trasę z Crystal Castles, a także podpisał kontrakt z Columbia Records. 24 stycznia 2011 przyszedł czas na kolejny singiel - kompozycja "Post Break-Up Sex" zadebiutowała na 32 miejscu brytyjskiej listy przebojów. W tym samym czasie grupa została nominowana do MTV Award w kategorii Najlepszy Zespół 2011 roku. Pełnometrażowy debiut The Vaccines miał miejsce 14 marca i zebrał w większości pozytywne recenzje. Początkowo materiał miał zostać wydany 21 marca jednak w tym samym dniu przypadała premiera czwartego albumu The Strokes zatytułowanego "Angels" i wytwórnia chciała uniknąć tego typu zbieżności.

W czerwcu zespół wyruszył z Arctic Monkeys na podbój Ameryki. Grupa pojawiła się także w programie Davida Lettermana. Na jesieni przyszła chwilowa przerwa od koncertowania ze względu na kłopoty z głosem wokalisty grupy - Justina Younga.

30 stycznia 2012 roku zespół poinformował, że trwają prace nad nowym wydawnictwem, którego produkcją miał się zająć Ethan Johns, mający na koncie współpracę z Tomem Jones'em, Joe Cockerem, Kings Of Leon czy Kaiser Chiefs. NA przestrzeni marca i kwietnia do publicznej wiadomości przedostawały się zdawkowe informacje na temat postępów grupy w kwestii nagrywania płyty. 28 maja na profil zespołu w serwisie Youtube trafił utwór "No Hope", który stał się pierwszym oficjalnym singlem z nowego krążka. Kolejny singiel - "Teenage Icon" - pojawił się w serwisie 18 lipca. Drugi album grupy The Vaccines zatytułowany "Come of Age" trafił do sprzedaży 3 września 2012.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Wreckin' Bar (Ra Ra Ra) / Blow It Up	Vaccines	12.2010	157[1]	-	Marshall Teller	[written by The Vaccines][produced by Dan Grech-Marguerat]
Post Break-Up Sex	Vaccines	02.2011	32[3]	-	Columbia GBARL 1001558	[silver-UK][written by The Vaccines][produced by Dan Grech-Marguerat]
If You Wanna	Vaccines	03.2011	35[14]	-	Columbia GBARL 1100001	[platinum-UK][written by The Vaccines][produced by Dan Grech-Marguerat]
Nørgaard	Vaccines	09.2011	84[3]	-	Columbia GBARL 1100760	[silver-UK][written by The Vaccines][produced by Dan Grech-Marguerat]
Wetsuit/Tiger Blood	Vaccines	12.2011	164[1]	-	Columbia	[written by The Vaccines][produced by Dan Grech-Marguerat]
No Hope	Vaccines	07.2012	37[2]	-	Columbia GBARL 1200567	[written by The Vaccines][produced by Dan Grech-Marguerat]
Teenage Icon	Vaccines	09.2012	39[4]	-	Columbia GBARL 1200821	[written by The Vaccines]
I Always Knew/Make You Mine	Vaccines	11.2012	169[1]	-	Columbia	[written by The Vaccines]
Bad Mood/Living Out Your Dreams Backwards	Vaccines	03.2013	101	-	Columbia	[written by The Vaccines]
Melody Calling	Vaccines	08.2013	44[2]	-	Columbia GBARL 1300753	[written by Freddie Cowan,Peter Robertson,Justin Young,Arni Arnason][produced by John Hill and Rich Costey]
Handsome	Vaccines	03.2015	74[1]	-	Columbia GB 1101400932	[written by The Vaccines, Cole MGN][produced by The Vaccines, David Fridmann, Cole MGN]
Dream Lover	Vaccines	05.2015	155[1]	-	Columbia	[written by The Vaccines][produced by The Vaccines, David Fridmann, Cole MGN]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
What Did You Expect from The Vaccines?	Vaccines	03.2011	4[77]	197	Columbia 88697841452	[platinum-UK][produced by Dan Grech-Marguerat]
Come of Age	Vaccines	09.2012	1[1][27]	-	Columbia 88725444242	[gold-UK][produced by Ethan Johns]
English Graffiti	Vaccines	06.2015	2[11]	-	Columbia 88875083852	[silver-UK][produced by Dave Fridmann, Cole M. Greif-Neill, The Vaccines, Charlie Klarsfeld ]
Combat Sports	Vaccines	04.2018	4[4]	-	Columbia 19075804822	[produced by Ross Orton]

Clint Eastwood & General Saint

Urodzony na Jamajce Eastwood (młodszy brat Trinity) zdobył popularność wśród fanów reggae w Wielkiej Brytanii pod koniec lat 70-tych Zawdzięczał to serii nagranych w rodzinnym kraju, znakomicie się sprzedających singli oraz krążkom takim jak African Youth, Death In The Arena i Sex Education.

Na początku lat 80-tych związał się z General Saintem, który miał już ugruntowaną pozycję dzięki pracy w londyńskim sound systemie Front Line International. Wspólnie stworzyli oni utalentowany duet grający muzykę w stylu pop reggae. Ich pierwsze nagranie, które było hołdem złożonym późnej twórczości General Echo, dotarło na szczyty list reggae, a kolejne, „Another One Bites The Dust", powtórzyło ten sukces w 1981r, plasując się w dolnych rejonach notowań krajowych. Ich następne nagrania i występy na żywo dodatkowo wzmocniły dobrą reputację, a wykorzystanie stylu jamajskich DJ pomogło im detrzeć do fanów pop wczesnych lat 80-tych.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Stop That Train/Monkey Man	Clint Eastwood & General Saint	06.1983	81[4]	-	Greensleeves OINK 4	[written by Harriott, Rowe, Dixon][produced by Chris Cracknell]
Last Plane (One Way Ticket)/Combination	Clint Eastwood & General Saint	09.1984	51[4]	-	MCA 910	[written by Brent Dowe, Trevor McNaughton][produced by Phil Thornalley]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Two Bad D.J.	Clint Eastwood & General Saint	02.1982	99[2]	-	Greensleeves GREL 24	-
Stop That Train	Clint Eastwood & General Saint	05.1983	98[1]	-	Greensleeves GREL 53	-

Church

W skład zespołu Church, założonego w australijskiej Canberze w 1980r przez Stevena Kilbeya (ur. ok. 1960r w Anglii; śpiew, gitara basowa), który jako mały chłopiec wyemigrował z rodziną na antypody, weszli: Peter Koppes (ur. w Australii; gitara, śpiew), Marty Willson-Piper (ur. w Anglii; gitara, śpiew) oraz Nick Ward (perkusja). Miejsce tego ostatniego zajął po ukończeniu debiutanckiego albumu Richard Piogg (ur. w Australii; perkusja). Ukazaniu się Of Skins And Heart w 1981r towarzyszyła bardzo ograniczona promocja w radiu i telewizji.

Premiera europejska, The Church, na której to płycie znalazło się wyjątkowe nagranie
„The Unguarded Moment” (towarzyszyło mu wideo nakręcone wczesną techniką obrazu pikselowanego), rokowała duże nadzieje. Charakterystyczne brzmienie The Church w stylu lat 60-tych i grupy Byrds, okraszone dźwiękami 12-strunowej gitary słychać wyraźnie na płycie The Blurred Crusade, w piosenkach „Almost With You”, „When You Were Mine" czy „Fields Of Mars”.

Płyta Starfish trafiła do rozgłości radiowych na amerykańskich kampusach uniwersyteckich, dzięki czemu „Under The Milky Way” dotarł do amerykańskiej Top 30.
Ten sam album zwiększył popularność The Church w wielu krajach Europy, choć ogólnie rzecz biorąc, zespół miał raczej ograniczoną grupę wiernych fanów. Działalność zespołu  była okresowo przerywana ze względu na wewnętrzne problemy i solowe projekty muzyków oraz współpracę z innymi artystami.

 Po odejściu Plogga w 1991r jego miejsce zajął Jay Dee Daugherty, były perkusista Patti Smith oraz Television. Gitarzysta Willson-Piper wydał dwie płyty solowe, a w 1991r zaczął grywać „na pół etatu” w formacji All About Eve. Kilbey także nagrał kilka płyt, a prócz tego opublikował tomik poezji. W 1991r połączył siły z gitarzystą zespołu Go-Betweens, Grantem McLennanem, tworząc duet Jack Frost. Ich płytę, pod takimże tytułem, wydała w tym samym roku wytwórnia Arista Records. Peter Koppes ukończył nagrywanie maksisingla „When Reason Forbids" w 1987r, po czym skupił się na nagrywaniu serii własnych wydawnictw płytowych. Drugi krążek formacji Jack Frost,
Snow Job, Kilbey i McLennan wydali w 1996r nakładem wytwórni Beggars Banquet Records.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Under the Milky Way	Church	03.1988	90[3]	24[15]	Arista 9673	[written by Steve Kilbey, Karin Jansson][produced by Greg Ladanyi, Waddy Wachtel, The Church]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Heyday	Church	06.1986	-	146[11]	Warner 25 370	[produced by Peter Walsh]
Starfish	Church	03.1988	-	41[36]	Arista 8521	[gold-US][produced by Greg Ladanyi, Waddy Wachtel ,The Church]
Gold Afternoon Fix	Church	03.1990	-	66[20]	Arista 8579	[produced by Waddy Wachtel and The Church]
Priest=Aura	Church	03.1992	-	176[2]	Arista 18 683	[produced by The Church and Gavin MacKillop]

Cher

Cher jest piękna, nieprzyzwoicie zgrabna i najzwyczajniej nieprzyzwoita. Jej image to eksploatowany do granic seksapil. Cher bez zahamowania siadała okrakiem na armatnich działach odziana zaledwie w pończochy i coś, co trudno nazwać bielizną.


Chętnie gościła w nowojorskim seksklubie "La Bomba" i zachęcała "próbuj wielu pozycji, tylko w ten sposób zwiększasz szansę na orgazm". Miała do zaoferowania jednak nie tylko rozliczne opowieści dotyczące erotycznych przygód, cenne rady dla wyzwolonych pań, nieskazitelne, chirurgicznie doskonalone, zdobione tatuażami ciało i wyzywające stroje. Jej siłę stanowił przede wszystkim znakomity, wyrazisty i silny głos. A i nie on był jej jedynym atutem.

Cher, a naprawdę Cherilyn Sarkisian, to amerykańska wokalistka, kompozytorka, producentka muzyczna i aktorka. Laureatka nagrody Grammy i Oscara. Urodziła się 20 maja 1946 roku w El Centro w stanie Kalifornia w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej.

W żyłach Cher płynie krew irańsko-ormiańska po ojcu Johnie Sarkisianie, który pracował jako kierowca ciężarówki, oraz francusko-indiańska, Indian Cherokee po matce Georgii Holt. John i Georgia rozwiedli się dość szybko. Matka ponownie wyszła za mąż, za bankiera Gilberta LaPiere. Cher ma przyrodnią siostrę, aktorkę Georgianne LaPiera. Przyszła artystka miała w młodości spore problemy z nauką, ponieważ cierpiała na dysleksję. Mimo to matka opłacała jej lekcje aktorstwa.

W 1962 roku Cher poznała kompozytora, piosenkarza i producenta, Salvatore'a "Sonny'ego" Bono. Miała wówczas szesnaście lat, a Sonny dwadzieścia siedem. Dwa lata później zostali małżeństwem. Bono, który pracował wówczas dla producenta muzycznego Phila Spectora w Hollywood, namówił pracodawcę do zatrudnienia Cher. Głos wokalistki słychać w chórkach m.in. w piosenkach "You've Lost That Loving Feeling" The Righteous Brothers i "Be My Baby" The Ronettes.

Cher nagrała swój pierwszy singiel "Ringo, I Love You" w 1964 roku w wytwórni Annette Records. Producent Phil Spector chciał aby na płycie znalazło się amerykańskie nazwisko, więc Cher śpiewała pod pseudonimem Bonnie Jo Mason. W tym samym roku Sonny Bonno został producentem singla "Dream Baby". Cher wystąpiła tym razem jako Cherilyn. Pod koniec 1964 roku Sonny i Cher stworzyli duet Caesar i Cleo, wydając singel zatytułowany "The Letter". Na stronie B znalazła się piosenka "Baby Don't Go".

Jako Sonny i Cher para zadebiutowała albumem "Look at Us" w 1965 roku. Na płycie znalazł się jeden z największych przebojów wszech czasów "I Got You Babe". Po latach, dokładnie w 1993 roku, numer przeżył drugą młodość, gdy został ponownie nagrany z udziałem bohaterów popularnej kreskówki MTV - Beavisem i Butt-headem. Towarzyszący mu teledysk trafił na wysoką rotację muzycznej stacji. Tym samym namaszczona przez "muzycznych guru" lat 90-tych artystka stała się "cool".

Wracając jednak do połowy lat 60-tych pozostałe piosenki z tamtego okresu również święciły triumfy na listach przebojów. Para zaczęła koncertować oraz występować w programach telewizyjnych. Cher, ze swoimi długimi, czarnymi włosami, w dzwonach i hippisowskich koszulach, została uznana za ikonę ruchu flower power.

Pod koniec 1965 roku artystka wydała swój pierwszy solowy album "All I Really Want to Do". W następnym roku ukazała się kolejna solowa płyta Cher. Na "The Sonny Side of Cher" znalazły się takie przeboje, jak "Bang Bang (My Baby Shot Me Down)" i "Where Do You Go". Obie napisane przez Sonny'ego. Również w 1966 roku odbyła się premiera trzeciego albumu, zatytułowanego po prostu "Cher". Następne płyty to "With Love, Cher" (1976) i "Backstage" (1968), które nie spodobały się publiczności. Na szóstym albumie "3614 Jackson Highway" (1969) znalazły się głównie covery, m.in. Boba Dylana.

Dobrym posunięciem w karierze Cher okazała się zmiana producenta. Snuff Garrett zastąpił Bono w 1971 roku, a wyprodukowany przez niego album "Gypsys, Tramps & Thieves" został nominowany do nagrody Grammy i pozostawał na liście przebojów przez prawie rok. W 1972 roku Sonny powrócił na stanowisko producenta, co negatywnie odbiło się na kolejnych płytach Cher "Foxy Lady" i "Bittersweet White Light" (1973). Tymczasem dziesiąty album artystki, wyprodukowany przez Garretta "Half-Breed", został sprzedany w prawie trzech milionach egzemplarzy. Kolejna płyta "Dark Lady" (1974), której producentem był Garrett, pobiła ten rekord, gdyż kupiło ją prawie cztery miliony melomanów. W tym samym czasie Cher rozwiodła się z Bono. W latach 1975-1980 artystka wydała jeszcze siedem płyt, z których tylko dwie odniosły sukces, "Take Me Home" (1979) - w celu wypromowania tego albumu artystka nakręciła swój pierwszy teledysk - i "Prisoner" (1979).

W latach 80-tych skupiła się głównie na karierze aktorskiej, nagrywając zaledwie trzy płyty: "I Paralyze" (1982), "Cher" (1987) i "Heart of Stone" (1989). Ten ostatni promowany był jednym z największych przebojów gwiazdy, "If I Could Turn Back Time". Furorę zrobił teledysk nakręcony do piosenki, w którym skąpo odziana 43-letnia wówczas gwiazda dawała popis na pokładzie statku USS Missouri. Klip był na tyle odważny, że niektóre stacje emitowały go wyłącznie w paśmie wieczornym.

Ogromnym sukcesem okazał się kolejny krążek "Love Hurts", wydany w 1990 roku, który w Wielkiej Brytanii osiągnął status potrójnej platynowej płyty. Album promowała, poza tytułową "Love Hurts", piosenka "The Shoop Shoop Song (It's in His Kiss)" (cover kawałka z lat 60-tych autorstwa Rudy'ego Clarka) z filmu "Syreny", gdzie wokalistka zagrała u boku młodziutkiej Winony Ryder i debiutującej na dużym ekranie, 10-letniej Christiny Ricci.

Kolejne płyty Cher to "The Casablanca Years" (1994) i "It's a Man's World" (1995). W 1999 roku wokalistka została uhonorowana nagrodą Grammy za album "Believe" (1998). Dwudziesty czwarty album Cher ukazał się w listopadzie 2000 roku i nosił tytuł "Not.com.mercial". Fani bardzo dobrze przyjęli kolejną płytę artystki "Living Proof" (2001).

Cher jest również utalentowaną aktorką. Zadebiutowała na dużym ekranie w dramacie "Chastity" (1969) Alessio de Paoli, według scenariusza Sonny'ego Bono. W latach 1971-1974 wraz z pierwszym mężem występowała w telewizyjnym show komediowym "The Sonny and Cher Comedy Hour", za który otrzymała nagrodę Złotego Globu. Prowadziła także program "The Sonny and Cher Show" (1976-1977). W 1984 została uhonorowana kolejnym Złotym Globem oraz nominacją do Oscara za drugoplanową rolę Dolly Pelliker w dramacie biograficznym "Silkwood" (1983) Mike'a Nicholsa. Nagrodę dla najlepszej aktorki na festiwalu w Cannes zdobyła w 1985 roku za kreację matki chorego nastolatka w dramacie "Maska" (1985) Petera Bogdanovicha. W 1988 roku odebrała Oscara za główną rolę w filmie "Wpływ księżyca" (1987) Normana Jewisona. Ponadto zagrała w filmach: "Czarownice z Eastwick" (1987), "Syreny" (1990), "20 lat... i ani dnia dłużej" (1996) oraz "Herbatka z Mussolinim" (1999).

Artystka ma córkę Chastity (ur. 1969) z Sonnym Bono. W 2009 roku dziewczyna zapowiedziała, że zamierza przejść operację zmiany płci. W latach 1975-1979 była żoną gitarzysty Gregga Allmana, z którym ma syna Elijaha Blue. Cher słynie ze związków z młodszymi partnerami, z czym się nigdy nie kryła, przyznając się do preferencji chociażby we wspomnianym klipie z Beavisem i Butt-headem. Pod koniec lat 70. była związana z Gene'em Simmonsem z grupy Kiss. Na początku lat 90. romansowała z Richiem Samborą, gitarzystą Bon Jovi. To zaledwie kilka nazwisk na niekończącej się liście kochanków. - Moimi najlepszymi kochankami na jeden raz byli homoseksualiści - bezpruderyjnie obwieszczała.

W młodości nie była pięknością, jednak poddana serii operacji plastycznych (legendarne już wycinanie żeber) z wiekiem nie tylko stawała się ładniejsza i bardziej seksowna, lecz również młodsza. Nie kryła, że jej wygląd to coś więcej niż dar od Boga, choć nie lubiła wdawać się w szczegóły, zapewniając, że to, co robi z ciałem jest wyłącznie jej sprawą.

Do historii przeszły także jej pożegnalne trasy koncertowe, by wspomnieć, że było ich więcej niż jedna i żadna naprawdę nie wieńczyła kariery. W 2008 roku 61-letnia artystka zgodziła się dać serię 200 występów w kasynie Caesars Palace w Las Vegas.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
All I Really Want To Do/I'm Gonna Love You	Cher	07.1965	9[10]	15[12]	Imperial 66114	[written by Bob Dylan][produced by Sonny Bono]
Where Do You Go/See See Blues	Cher	10.1965	-	25[7]	Imperial 66136	[written by Sonny Bono][produced by Sonny Bono]
Bang Bang (My Baby Shot Me Down)/Our Day Will Come	Cher	03.1966	3[12]	2[11]	Imperial 66160	[written by Sonny Bono][produced by Sonny Bono]
Alfie/She's No Better Than Me	Cher	07.1966	-	32[6]	Imperial 66192	[written by Burt Bacharach/Hal David][produced by Sonny Bono][tytułowa piosenka z filmu]
I Feel Something In The Air/Come To Your Window	Cher	08.1966	43[2]	-	Liberty LIB 12034 [UK]	[written by Sonny Bono][produced by Sonny Bono]
Sunny/She's No Better Than Me	Cher	09.1966	32[5]	-	Liberty LIB 12038 [UK]	[written by Bobby Hebb][produced by Sonny Bono]
Behind The Door/Magic In The Air	Cher	11.1966	-	97[1]	Imperial 66217	[written by Graham Gouldman][produced by Sonny Bono]
Mama (When My Dollies Have Babies)/Dream Baby	Cher	12.1966	-	124[2]	Imperial 66223	[written by Sonny Bono][produced by Sonny Bono]
Hey Joe/Our Day Will Come	Cher	09.1967	-	94[2]	Imperial 66252	[written by Billy Roberts][produced by Sonny Bono]
You Better Sit Down Kids/Mama (When My Dollies Have Babies)	Cher	10.1967	-	9[13]	Imperial 66261	[written by Sonny Bono][produced by Sonny Bono]
For What It's Worth/(Just Enough To Keep Me) Hangin' On	Cher	09.1969	-	125[1]	Atco 6704	[written by Stephen Stills][produced by Jerry Wexler, Tom Down, Arif Mardin]
Gypsys, Tramps And Thieves/He'll Never Know	Cher	09.1971	4[13]	1[2][16]	Kapp 2146	[gold-US][written by Bob Stone][produced by Snuff Garrett]
The Way Of Love/Don't Put It On Me	Cher	01.1972	-	7[13]	Kapp 2158	[written by Jack Dieval/Al Stillman][produced by Snuff Garrett]
Living In A House Divided/One Honest Man	Cher	05.1972	-	22[8]	Kapp 2171	[written by Tom Bahler][produced by Snuff Garrett]
Don't Hide Your Love/The First Time	Cher	09.1972	-	46[8]	Kapp 2184	[written by Howard Greenfield/Neil Sedaka][produced by Snuff Garrett/Sonny Bono]
Am I Blue/How Long Has This Been Going On	Cher	05.1973	-	111[1]	MCA 40039	[written by Grant Clarke, Harry Askt][produced by Sonny Bono]
Half-Breed/Melody	Cher	08.1973	-	1[2][20]	MCA 40102	[gold-US][written by Al Capps/Mary Dean][produced by Snuff Garrett]
Dark Lady/Two People Clinging To A Thread	Cher	01.1974	36[4]	1[1][16]	MCA 40161	[gold-US][written by John Durrill][produced by Snuff Garrett]
Train Of Thought/Dixie Girl	Cher	05.1974	-	27[11]	MCA 40245	[written by Alan O'Day][produced by Snuff Garrett]
I Saw A Man And He Danced With His Wife/I Hate To Sleep Alone	Cher	08.1974	-	42[9]	MCA 40273	[written by John Durrill][produced by Snuff Garrett]
Pirate/Send The Man Over	Cher	01.1977	-	93[2]	Warner Bros. 8311	[written by Steve Dorff/Gary Harju/Larry Herbstritt][produced by Snuff Garrett]
Take Me Home/My Song (Too Far Gone)	Cher	02.1979	-	8[19]	Casablanca 965	[gold-US][written by Michele Aller/Bob Esty][produced by Bob Esty][21[13].R&B Chart][2[16].Hot Disco/Dance;Casablanca 20 150 12"]
Wasn't It Good/It's Too Late To Love Me Now	Cher	06.1979	-	49[7]	Casablanca 987	[written by Michele Aller/Bob Esty][produced by Bob Esty]
Hell On Wheels/Git Down (Guitar Groupie)	Cher	09.1979	-	59[5]	Casablanca 2208	[gold-US][written by Michele Aller/Bob Esty][produced by Bob Esty]
I Found Someone/Dangerous Times	Cher	11.1987	5[13]	10[26]	Geffen 28191	[written by Michael Bolton/Mark Mangold][produced by Michael Bolton]
We All Sleep Alone/Working Girl	Cher	04.1988	47[5]	14[15]	Geffen 27986	[written by Jon Bon Jovi/Desmond Child/Richie Sambora][produced by Jon Bon Jovi/Desmond Child/Richie Sambora]
Skin Deep/Perfection	Cher	07.1988	-	79[4]	Geffen 27894	[written by Mark Goldenberg/Jon Lind][produced by Jon Lind][41[3].Hot Disco/Dance;Geffen 20 937 12"]
After All (Love Theme From Chances Are)/Dangerous Times	Cher And Peter Cetera	03.1989	84[3]	6[20]	Geffen 27529	[gold-US][written by Dean Pitchford/Tom Snow][produced by Peter Asher]
If I Could Turn Back Time/Some Guys	Cher	07.1989	6[15]	3[23]	Geffen 22886	[gold-US][silver-UK][written by Diane Warren][produced by Diane Warren/Guy Roche]
Just Like Jesse James/Starting Over	Cher	10.1989	11[11]	8[18]	Geffen 22844	[written by Desmond Child/Diane Warren][produced by Desmond Child]
Heart Of Stone/All Because Of You	Cher	02.1990	43[5]	20[14]	Geffen 19953	[written by Andy Hill/Pete Sinfield][produced by Peter Asher]
Baby I'm Yours/Hard Enough Getting Over You	Cher	10.1990	89[1]	-	Geffen GEF 84 [UK]	[written byVan McCoy][produced by Peter Asher]
The Shoop Shoop Song (It's In His Kiss)/Love On A Rooftop	Cher	11.1990	1[5][15]	33[16]	Geffen 19659	[gold-UK][written by Rudy Clark][produced by Peter Asher]
Love And Understanding/Trail Of Broken Hearts	Cher	07.1991	10[8]	17[15]	Geffen 19023	[written by Diane Warren][produced by Diane Warren/Guy Roche]
Save Up All Your Tears/A World Without Heroes	Cher	10.1991	37[5]	37[20]	Geffen 19105	[written by Desmond Child/Diane Warren][produced by Bob Rock/Richie Zito]
Love Hurts	Cher	12.1991	43[5]	-	Geffen GFS 16 [UK]	[written by Boudleaux Bryant][produced by Richie Zito]
Could've Been You/One Small Step	Cher	04.1992	31[4]	-	Geffen GFS 19 [UK]	[written by Roman/Halligan Jr.][produced by Peter Asher]
Oh No Not My Baby	Cher	11.1992	33[4]	-	Geffen GFS 29 [UK]	[written by Gerry Goffin/Carole King][produced byPeter Asher]
Many Rivers to Cross	Cher	01.1993	37[3]	-	Geffen GFSTD 31 [UK]	[written by Jimmy Cliff][produced by Cher]
Whenever You're Near/Could've Been You	Cher	03.1993	72[2]	-	Geffen GFSTD 32 [UK]	[written by Jack Blades/Tommy Shaw][produced by Ron Nevison]
I Got You Babe	Cher with Beavis and Butt-Head	02.1994	35[10]	108[1]	Geffen GFSTD 64 [UK]	[written by Sonny Bono]
Love Can Build a Bridge/This Country's Rockin'	Cher, Chrissie Hynde & Neneh Cherry With Eric Clapton	03.1995	1[1][18][5]	-	London COCD 1 [UK]	[silver-UK][written by Naomi Judd/John Jarvis/Paul Overstreet][produced by Peter Asher]
Walking in Memphis	Cher	10.1995	11[14]	-	WEA WEA 021CD1 [UK]	[written by Marc Cohn][produced by Christopher Neil]
One by One	Cher	01.1996	7[13]	52[14]	Reprise 17 695	[written by Tony Griffiths][produced by Stephen Lipson][7[12].Hot Disco/Dance;Reprise 43 643 12"]
Not Enough Love in the World/Man with a Mission	Cher	04.1996	31[10]	-	WEA WEA 052CD [UK]	[written by Don Henley/Benmont Tench/Danny Kortchmar][produced by Stephen Lipson]
The Sun Ain't Gonna Shine Anymore	Cher	08.1996	26[11]	-	WEA WEA 071CD [UK]	[written by Bob Gaudio/Bob Crewe][produced by Trevor Horn]
Paradise Is Here	Cher	12.1996	-	-	-	[written by Paul Brady][produced by Stephen Lipson][11[13].Hot Disco/Dance;Reprise 43 759 12"]
Believe	Cher	10.1998	1[7][42]	1[4][31]	Warner 17 119	[platinum-US][3x-platinum][written by Brian Higgins/Matt Gray/Paul Barry/Steve Torch/Stuart McLennan/Tim Powell][produced by Brian Rawling/Mark Taylor][1[5][15].Hot Disco/Dance;Warner 44 576 12"]
Strong Enough	Cher	03.1999	5[20]	57[12]	Warner 44 644	[silver-UK][written by Mark Taylor/Paul Barry][produced by Brian Rawling/Mark Taylor][1[1][13].Hot Disco/Dance;Warner 44 644 12"]
All or Nothing/Dov'è l'amore	Cher	06.1999	12[13]	-	WEA WEA 212CD1 [UK]	[written by Paul Barry/Mark Taylor][produced by Mark Taylor/Brian Rawling][A:1[1][15].Hot Disco/Dance;Warner 44 774 12"][B:5[13].Hot Disco/Dance;Warner 44 774 12"]
Dov'è l'amore	Cher	11.1999	21[11]	-	WEA WEA 230CD1 [UK]	[written by Paul Barry/Mark Taylor][produced by Mark Taylor/Brian Rawling]
The Music's No Good Without You	Cher	11.2001	8[13]	-	WEA WEA 337CD [UK]	[written by Cher/Mark Taylor/Paul Barry/James Thomas][produced by Mark Taylor/Brian Rawling][19[9].Hot Disco/Dance;Warner [promo] 12"]
Song for the Lonely	Cher	04.2002	-	85[6]	Warner 42 422	[written by Paul Barry/Mark Taylor/Steve Torch][produced by Mark Taylor][1[1][12].Hot Disco/Dance;Warner 42 422 12"]
A Different Kind of Love Song	Cher	07.2002	-	-	-	[written by Sigurd Rosnes,Johan Aberg,Michelle Lewis][produced by Sigurd Rosnes,Johan Aberg,Anders Hansson][1[2][12].Hot Disco/Dance;Warner 42 455 12"]
When the Money's Gone/Love One Another	Cher	02.2003	-	-	-	[written by Bruce Roberts,Donna Weiss][produced by Bruce Roberts,Warren Rigg][1[1][13].Hot Disco/Dance;Warner 42 496 12"]
Woman's World	Cher	10.2013	129[1]	125	Warner	[written by Matt Morris, Paul Oakenfold, Anthony "TC" Crawford, Joshua "J.D." Walker][produced by Paul Oakenfold, Anthony "TC" Crawford, J.D. Walker ,Jeff Fenster]
I Hope You Find It	Cher	10.2013	25[4]	-	Warner Bros USWB 11303280 [UK]	[written by Steven Robson, Jeffrey Steele][produced by Mark Taylor]
Fernando	Cher Andy García	08.2018	92[1]	-	Polydor GBUV 71800701 [UK]	[written by Benny Andersson ,Björn Ulvaeus][produced by Benny Andersson]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
All I Really Want to Do	Cher	09.1965	7[9]	16[24]	Imperial 12 292	[produced by Sonny Bono]
The Sonny Side of Chér	Cher	04.1966	11[11]	26[19]	Imperial 12 301	[produced by Sonny Bono]
Cher	Cher	10.1966	26[24]	59[16]	Imperial 12 320	[produced by Michael Bolton/Jon Bon Jovi/Desmond Child/Richie Sambora/Peter Asher/Jon Lind]
With Love, Chér	Cher	11.1967	-	47[14]	Imperial 12 358	[produced by Sonny Bono]
Cher's Golden Greats	Cher	11.1968	-	195[3]	Imperial 12 408	[produced by Sonny Bono]
3614 Jackson Highway	Cher	08.1969	-	160[3]	Atco 298	[produced by Jerry Wexler,Tom Dowd,Arif Mardin]
Gypsys, Tramps & Thieves	Cher	09.1971	-	16[45]	Kapp 3649	[gold-US][produced by Snuff Garrett]
Superpack Vol. 1	Cher	01.1972	-	92[10]	United Artists 88	[produced by Sonny Bono]
Foxy Lady	Cher	07.1972	-	43[22]	Kapp 5514	[produced by Snuff Garrett/Sonny Bono]
Superpack Vol. 2	Cher	10.1972	-	95[9]	United Artists 94	[produced by Sonny Bono]
Bittersweet White Light	Cher	04.1973	-	140[8]	MCA 2101	[produced by Sonny Bono]
Half-Breed	Cher	09.1973	-	28[25]	MCA 2104	[gold-US][produced by Snuff Garrett]
Dark Lady	Cher	06.1974	-	69[14]	MCA 2113	[produced by Snuff Garrett]
Greatest Hits	Cher	11.1974	-	152[7]	MCA 2127	[produced by Snuff Garrett]
Stars	Cher	05.1975	-	153[7]	Warner 2850	[produced by Jimmy Webb]
Take Me Home	Cher	02.1979	-	25[21]	Casablanca 7133	[gold-US][produced by Bob Esty/Ron Dante]
Cher	Cher	12.1987	-	32[41]	Geffen 24 164	[platinum-US][produced by Michael Bolton/Jon Bon Jovi/Richie Sambora/Desmond Child/Peter Asher/Jon Lind]
Heart of Stone	Cher	07.1989	7[82]	10[53]	Geffen 24 239	[3x-platinum-US][platinum-UK][produced by Peter Asher/Michael Bolton/Desmond Child/Jon Lind/Diane Warren/Guy Roche]
Love Hurts	Cher	07.1991	1[6][51]	48[34]	Geffen 24 369	[gold-US][3x-platinum-UK][produced by Bob Rock/Diane Warren/Guy Roche/John Kalodner/Peter Asher/Richie Zito/Steve Lukather]
Greatest Hits: 1965–1992	Cher	11.1992	1[7][62]	-	Geffen GED 24439	[3x-platinum-UK][produced by Brian Rawling/Christopher Neil/Desmond Child/Diane Warren/Guy Roche/Jon Bon Jovi/Mark Taylor/Michael Bolton/Peter Asher/Richie Zito/Richie Sambora/Snuff Garrett/Sonny Bono/Stephen Lipson]
It's a Man's World	Cher	07.1996	10[30]	64[10]	Reprise 46 179	[gold-UK][produced by Christopher Neil/Greg Penny/Sam Ward/Stephen Lipson/Trevor Horn]
Believe	Cher	11.1998	7[57]	4[76]	Warner 47 121	[4x-platinum-US][2x-platinum-UK][produced by Mark Taylor/Brian Rawling/Junior Vasquez/Todd Terry]
If I Could Turn Back Time:Cher's Greatest Hits	Cher	03.1999	-	57[23]	Geffen 24 509	[gold-US][produced by Michael Bolton/Bob Esty/Snuff Garrett]
The Greatest Hits	Cher	11.1999	7[59]	-	WEA/Universal TV 8573804202	[2x-platinum-UK][produced by Brian Rawling/Christopher Neil/Desmond Child/Diane Warren/Guy Roche/Jon Bon Jovi/Mark Taylor/Michael Bolton/Peter Asher/Richie Zito/Richie Sambora/Snuff Garrett/Sonny Bono/Stephen Lipson]
VH1 Divas 1999	Whitney Houston, Cher, Tina Turner & Brandy	11.1999	-	90[5]	VH1	[gold-US]
Living Proof	Cher	03.2002	46[5]	9[21]	Warner 47 619	[gold-US][gold-UK][produced by Anders Hansson/Brian Higgins/Bruce Roberts/Chicane/James Thomas/Johan Aberg/Mark Taylor/Ray Hedges/Rick Nowels/Stargate/Tony Moran]
VH1 Divas Las Vegas	Celine Dion/Cher/Dixie Chicks/Shakira With Anastacia & Stevie Nicks	11.2002	-	104[1]	VH1	-
The Very Best of Cher	Cher	04.2003	17[23]	4[51]	Warner 73 852	[2x-platinum-UK][gold-UK][produced by Mark Taylor/Brian Rawling/Diane Warren/Guy Roche/Peter Asher/Desmond Child/Bob Rock/Richie Zito/Michael Bolton/Stephen Lipson/Junior Vasquez/Bob Esty/Sonny Bono/Snuff Garrett]
Live! The Farewell Tour	Cher	09.2003	79[2]	40[6]	Warner 73 953	[produced by Cher/Roger Davis/Lindsay Scott]
The Very Best of Cher:Special Edition	Cher	09.2003	-	83[4]	Warner 73 956	[produced by Sonny Bono/Peter Asher/Michael Bolton/Desmond Child/Bob Esty/Snuff Garrett/Stephen Lipson/Giorgio Moroder/Brian Rawling/Guy Roche/Bob Rock/Mark Taylor/Diane Warren/Richie Zito]
Closer to the Truth	Cher	10.2003	4[11]	3[18]	Warner Bros. 9362494152	[silver-UK][produced by Paul Oakenfold/Mark Taylor/Tim Powell/Josh Crosby/Billy Mann/MachoPsycho/TMS/Timbaland/Jerome Harmon/Carl Ryden/Matt Serletic]
Dancing Queen	Cher	10.2018	2[14]	3[6]	Warner Bros. 0093624904441	[silver-UK][produced by Cher, Benny Andersson,Björn Ulvaeus ,Judy Craymer,Mark Taylor]

Don & Juan

Don & Juan był rhythm'n'bluesowym duetem wokalnym z Brooklyny, Nowy Jork, składający się z Rolanda 'Don' Trone i Claude "Juan" Johnsona. Johnson wcześniej śpiewał w grupie doo-wop o nazwie Genies, który osiągnął 71 miejsce na liście Billboardu w 1959 roku z singlem "Who's That' Knockin" nagranym dla wytwórni Shad.

Oryginalnie skład Genies stanowili Claude Johnson, Fred Jones, Alexander Faison, Bill Gains i Roy Hammond. Johnson i Jones byli autorami piosenek w grupie. Krótko po wydaniu "Who's That Knockin '" Bill Gaines opuścił grupę przechodząc do zespołu Canada, a grupa występowała jako kwartet. Ich kolejny singiel to "No More Knockin'" wydany dla Hollywood Records w 1959 roku.
Po porażce drugiego singla, grupa dobiła targu z Morty Craftem z Warwick Records, gdzie nagrała trzy single między 1960 i 1961r. Choć włożono wiele wysiłku, nie weszły one na listy przebojów, i Fred Jones zdecydował się opuścić grupę i wrócić do Brooklynu by znaleźć stałą pracę.

Z grupą na skraju rozpadu, Claude Johnson spotkał pewnego człowieka, imieniem Roland Trone wczesnym rankiem w kawiarni w Long Beach. Stali się przyjaciółmi i szybko zaczęli pracować przy malowaniu budynków mieszkalnych . Jak głosi legenda, najemca usłyszał dwóch śpiewających malarzy, i załatwił im kontakt z Peterem Paulem, który miał biuro w tym samym budynku. Johnson opuścił Geenies, pozostawiając grupę Roy'owi Hammondowi, który nagrywał single dla wytwórni Forum w '61, a następnie jako Roy C zrobił dużą karierę.Paul i bracia Aberbach z Big Top Records podpisali kontrakt nagraniowy.Jako pierwszy nagrali singiel z piosenką Johnsona "Chicken Necks",natomiast na stronę B wybrano utwór "What's Your Name".

W czerwcu '61, producent Harry Balk zarezerwował sesję w Bell Sound Studios w Nowym Jorku. Johnson i Trone już jako "Don & Juan " nagrali dwie strony singla, "What's Your Name" i "What Would You Do",który nigdy nie został wydany.Singiel "Chicken Necks/What's Your Name" ujrzał światło dzienne na początku 1962r.Okazało się ,że dj-e częściej grają utwór ze strony B,stąd zmiana taktyki promocji wytwórni,która przyniosła sukces w postaci wejścia singla na ogólnokrajową listę bestsellerów.Po tym sukcesie ich producent Harry Balk ,poprosił swego przyjaciela Doca Pomusa o napisanie piosenki dla zespołu,razem z Johnsonem napisali "Two Fools Are We",a następnie "Pot Luck".Niestety utwór przepadł na listach przebojów,ale następny "Magic Wand" jako trzeci singiel dla Big Top, ledwo ociera się o Top 100.

Harry Balk szukając kolejnego hitu dla grupy poprosił Hala Davida i Burta Bacharacha,którzy podarowali piosenkę "True Love Never Runs Smooth" na początku 1963r.Niestety ta piękna ballada nie przyniosła im szczęścia,swoją wersję tego utworu nagrał z powodzeniem Gene Pitney.Konflikty między Balkiem i jego partnerem biznesowym Irvingiem Micahnikiem, dotyczące niezapłaconych rachunków sesji w studio, spowodowały tarcia w Bigtop i Bienstock zrezygnował z ich usług. Balk i Micahnik doprowadzili do kontraktu z Bell Records.Tam dla jej oddziału Mala nagrywają pięć singli jednak bez powodzenia,mimo,że duet stworzył świetne brzmienie.W 1965r wspomniany duet biznesowy zakłada nową wytwórnię Impact,pozbywając się swoich udziałów w Twirl Records i Vicki Music.Irving przeniósł się z Detroit ,gdzie wydaje ostatni singiel Don & Juan , "Because I Love You/Are You Putting Me On the Shelf",który ukazał się na początku 1966r.Kolejne niepowodzenie spowodowało rozwiązanie duetu w 1967r.

Roland Trone zmarł w maju 1982 roku w wieku 45 lat; Claude Johnson zmarł 31 października 2002 r., w wieku 67 lat.

Ich hit "What's Your Name" pojawił się na ścieżce dźwiękowej It Came From Hollywood w 1982 roku. Jest uważany za jeden z klasyków stylu doo-wop . Ta piosenka była nominowana do doo-wop Hall of Fame.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
What’s Your Name / Chicken Necks	Don & Juan	02.1962	-	7[13]	Big Top 3079	[written by Claude Johnson][produced by Embee Productions]
Magic Wand / What I Really Meant To Say	Don & Juan	10.1962	-	91[3]	Big Top 3121	[written by Claude Johnson][produced by Embee Productions]

Dawn Dixon

Wokalistka Sydney, Dawn Dixon, która właśnie wydał swoją pierwszą płytę, „Bouzouki'.Dawn, która pochodzi z Melbourne, koncertowała po całym Wschodzie ... Dawn była pierwotnie fryzjerką i śpiewała podczas pracy i pewnego dnia osobowość telewizyjna, której włosy układała, usłyszała jej śpiew i poradziła, by spróbowała zrobić z tego karierę . Dawn mówi,że jest wielbicielką wszystkiego, co Tony Bennett kiedykolwiek nagrał i lubi jego styl.

 

 

 

 

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus/N.Zel]	Komentarz
Bouzouki / Be the Way You Are	Dawn Dixon	03.1971	48[18]	-	Fable FB 050/-	-

 

Divinyls

Liderem tej grupy, która pozostawiła po sobie wiele doskonałych nagrań, była prowokatorka Chrissie Amphlett, której kompozycje pisane wspólnie z gitarzystą Markiem McEntee stanowią podstawę popularności zespołu. Seksowny wizerunek Amphlett uzupełniał hipnotyczną intensywność muzyki; nic dziwnego, że grupa zdołała szybko zdobyć zainteresowanie odbiorców.

Zespół powstał w Sydney (Australia) w 1981r, a materiał z pierwszego minialbumu powstał na potrzeby filmu "Monkey Grip" z 1982r. Pochodził z niego utwór "Boys In Town", który wszedł do australijskiej Top 10, oraz doskonała ballada "Only The Lonely".

Zespół podpisał kontrakt nagraniowy z brytyjską wytwórnią Chrysalis Records, a pierwszy album Desperate odniósł spore sukcesy w Australii. Jeszcze przed wydaniem następnego, entuzjastycznie przyjętego albumu What A Life (1985), zespół nagrał kilka przebojowych singli i intensywnie koncertował. Niestety, sprzedaż albumu nie odzwierciedlała entuzjazmu recenzji.

Późniejszy materiał, z wyjątkiem następnego singla "Pleasure And Pain", był słabszy niż wczesne produkcje. Obecnie zespół działa jako duet, a na koncerty angażowani są dodatkowi muzycy.

Chwilowy nawrót zainteresowania nastąpił po wydaniu w 1991 singla "I Touch Myself" ("Dotykam się"), którego tekst wprost nawiązuje do masturbacji. Nagranie to dotarło do Top 10 w Wielkiej Brytanii.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Pleasure and Pain/Heart Telegraph	Divinyls	01.1986	-	76[7]	Chrysalis 42916	[written by Mike Chapman, Holly Knight][produced by Michael Chapman][12.Mainstream Rock Tracks]]
I Touch Myself	Divinyls	03.1991	10[12]	4[18]	Virgin 98 873	[written by Christina Amphlett, Tom Kelly, Mark McEntee, Billy Steinberg][produced by Christina Amphlett, David Tickle, Mark McEntee][35.Mainstream Rock Tracks]]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
What a Life!	Divinyls	12.1985	-	91[18]	Chrysalis 41 511	[produced by Mike Chapman, Gary Langan, Mark Opitz]
Divinyls	Divinyls	02.1991	59[1]	15[26]	Virgin 91 397	[gold][produced by Christina Amphlett, Mark McEntee, David Tickle]

Divine

Jego prawdziwe imię to Harris Glen Milstead, ale szerszej publiczności znany jest jako Divine, drag queen.

Urodził się 19 października 1945 roku w Towson w stanie Maryland. Jednak mając 12 lat przeprowadził się wraz z rodzicami Bernardem i Dianą Frances Milstead do Lutherville na przedmieściach Baltimore. Divine należał do grupy aktorów nazywanych Dreamlanders. Pojawiali się oni w wielu... produkcjach Johna Watersa takich jak "Pink Flamingos", "Female Trouble", "Polyester" i "Hairspray". Milstead wystąpił również w dziele Paula Bartel'a "Lust in the Dust", gdzie za rolę otrzymał nominację do Złotej Maliny.

Divine poza graniem w filmach, występował również na scenie jako piosenkarz. W latach osiemdziesiątych jego piosenki były hitami w Australii, Europie oraz w Ameryce. W 1988 roku Harris został wybrany do roli matki Peggy Bundy i jej wuja Otto w nowym serialu telewizji FOX "Married With Children" ( w Polsce emitowany jako Świat według Bundych).

Jednak jego nagła śmierć pokrzyżowała te plany. Divine zmarł 7 marca 1988 roku w czasie snu. Powodem były zaburzenia w oddychaniu, które wynikały z jego dużej nadwagi. Milstead ważył 160 kilogramów i prowadził bardzo niezdrowy tryb życia.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Native Love Step By Step	Divine	03.1982	-	-	"O" Records 717 [US]	[written by Bobby Orlando , Mark Bauman ][produced by Bobby Orlando , Mark Bauman ][21[15].Hot Disco/Dance]
Shoot Your Shot/Jungle Jezebel	Divine	01.1983	-	-	"O" Records 722 [US]	[written by Bobby Orlando ][produced by Bobby Orlando ][39[8].Hot Disco/Dance]
Love Reaction	Divine	10.1983	65[2]	-	Design Communications DES 4	[written by Bobby Orlando][produced by Bobby Orlando]
You Think You're a Man / Give It Up	Divine	07.1984	16[10]	-	Proto ENA 118	[written by Geoff Deane][produced by Barry Evangeli , Pete Waterman]
I'm So Beautiful / Show Me Around	Divine	10.1984	52[2]	-	Proto ENA 121	[written by Aitken, Stock][produced by Barry Evangeli , Pete Waterman]
Walk Like a Man / Man Talk	Divine	04.1985	23[7]	-	Proto ENA 125	[written by Crewe, Gaudio][produced by Barry Evangeli]
Twistin' the Night Away	Divine	07.1985	47[3]	-	Proto ENA 127	[written by S. Cooke][produced by Barry Evangeli]