Flying Lizards

Formacja ta była "dzieckiem" pianisty Davida Cunninghama. Zajmowała się przede wszystkim "wywracaniem na drugą stronę" klasycznych piosenek popowych.
Latem 1979 weszła do brytyjskiej Top 5 z własną wersją klasyka Berry'ego Gordy'ego "Money" z melodeklamacją wypowiedzianą arogancko akcentem brytyjskiej klasy średniej.
Skład formacji ciągle się zmieniał. Album Fourth Wall nagrywali m.in. Patti Paladin, Peter Gordan i Steve Beresford. Cunninghamowi nagrania Flying Lizards dawały okazję do zabawy z ulubionym elektronicznym popem. W pewnym momencie w formacji działał nawet dziennikarz gazety "The Times", eksperymentujący z brzmieniem typu ambient David Toop.
Po długiej przerwie w działalności zespół powrócił w 1984 na scenę z albumem Top Ten, na którym znalazły się ekscentryczne wersje nagrań Jimiego Hendrixa, Leonarda Cohena i Little Richarda. 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Money/ Money B	Flying Lizards	08.1979	5[10]	-	Virgin VS 276	[written by Berry Gordy Jr., Janie Bradford][produced by David Cunningham]
TV/Tube	Flying Lizards	02.1980	43[6]	-	Virgin VS 325	[written by General, Strike, Solomon, Cunningham, Evans][produced by David Cunningham]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Flying Lizards	Flying Lizards	02.1980	60[3]	-	Virgin V 2150	[produced by David Cunningham]

Flying Circus

Flying Circus powstał w Australii w sierpniu 1968 roku jako country folk-rockowy zespół. Nowozelandczyk Doug Rowe,założyciel grupy, był członkiem The Castaways and The Saints przed osiedleniem się w Australii. Oryginalny wokalista i basista Bob Hughes opuścił ją na początku 1969 roku i został zastąpiony przez Warrena Warda (Nutwood Rug, Stonehenge, Love Supreme, Quill).
Flying Circus podpisał kontrakt z EMI / Columbia pod koniec 1968 roku, a ich pierwszy duży koncert odbył się w Sydney's Domain w Australia Day 1969. Mieli krajowy hit w Top 40 w marcu '69 z singlem "Hayride". Utwór był niewinnym kawałkiem pop, ale wzbudził kontrowersje wśród prezenterów Nowej Zelandii,przez fragment "... kochając się w sianie ...". Piosenka nie została zakazana, ale została opóźniona jej emisja w Nowej Zelandii do maja tego roku. Utwór zdobył pozycję dla zespołu poza Nową Południową Walią, dzięki promocyjnemu filmikowi, który pojawiał się w krajowych programach telewizyjnych takich jak "Uptight!" .
Drugi singiel "La La" stał się większym hitem w Sydney i narodowym TOP10 w czerwcu 1969 roku. Zespół wkrótce doznał kryzysu tożsamości, jako ,że ich sukces na listach przebojów był zasługą stylu bubblegum ,natomiast ich koncerty były połączeniem progresywnego rocka z elementami country raczej trudno sprzedającymi się na płytach. Doprowadziło to do zmian personalnych w ciągu najbliższych kilku miesięcy: Greg Grace opuścił zespół w czerwcu '69 (tworząc Hot Cottage) a Ward we wrześniu ( później dołączył do Blackfeather). Terry Wilkins (ex-Quill) zastąpił Warda. Tymczasem, Rowe i James Wynne narzekali na zły stan zdrowia, który uniemożliwił im koncerty rok później. Właśnie w tym czasie grupa nagrała debiutancki album zawierajacy wcześniejsze popowe single, kilka oryginalnych numerów country rockowych i wiązankę z musicalu "Hair".
Kolejny singiel "Run Run Run", wydany pod koniec 1969 roku osiągnął nr 19 w styczniu 1970 roku. W kwietniu 1970r pojawia się Red McKelvie (ex-Starving Wild Dogs, Quill). Z wyraźnym brzmieniem McKelvie na pedal steel guitar grupa zdecydowała się na mocniejsze country rockowe brzmienie słyszalne na ich EP-ce "Frontier", która zawierała utwór Boba Dylana "I'll Be Your Baby Tonight" i Merle Haggarda "The Day The Rains Came",plus dwie inne.
W lipcu 1970 roku ukazał się następny album "Prepared In Peace", pełnowymiarowa country-rockowa płyta na której znalazł się cover Leadbelly'ego "Goodnight Irene" . W tym samym miesiącu wygrali Hoadleys National Battle of The Sounds. Pierwszym singlem z albumu była piosenka McKelvie "Israel", wydany w październiku 1970 roku. McKelvie nie będzie skorzystał z owoców jej wydania, zwolniony wkrótce potem.
Po dojściu klawiszowca Sama See (ex-Clapham Junction, Sorbet) zespół porzucił swoje skłonności do country i nagrał rockowy LP w 1971 roku pod nazwą "Bonza, Beaut & Boom Boom Boom". Album mieścił dwa single - "Turn Away" i "It Couldn't Happen Here", z których żaden nie trafił na listy bestsellerów.
Nagroda z Hoadley obejmowała turnee do Ameryki Północnej,więc Flying Circus udał się do Kanady bez Jima Wynne i osiedlił się w Toronto . Podpisali umowę na 10.000$, dwumiesięczne tournee po Kanadzie dzieki amerykańskiej agencji Music Factory. Zespół powrócił do Australii na krótko w lipcu 1971 roku. Kolejny singiel ("Ballad Of Sacred Falls")został wydany we wrześniu 1971 roku. "Turn Away" został ponownie wydany w USA, ale również tam nie zrobił kariery. W tym czasie Sam dołączył do Fraternity, a Greg Grace wrócił do grupy.
Circus wraca do Kanady pod koniec 1971 roku i znajduje stałą pracę przez większość 1972 roku, w którym zyskał milionowy kontrakt z Capitol Records. Wkrótce nagrali kolejny album "Gypsy Road" ,przynoszący single -"Maple Lady", który otarł się o US Top 100 i "Old Enough (To Break My Heart)", który osiągnął nr 8 na kanadyjskich listach przebojów .
Zespół powrócił do Australii na drugi Sunbury Festival w styczniu 1973 roku, ale został powitany letnią reakcją. Czując się jak w domu w Kanadzie, wkrótce powrócili, gdzie Capitol aby zabezpieczyć swoje nakłady na ogromne inwestycje w zespole , ponownie wydał "Gypsy Road" z " Jabber Jabber " jako następnym singlem w 1973. To właśnie w tym momencie Sam See powrócił do grupy .
Flying Circus nagrał jeszcze jedną płytę, "Last Laugh ", w w 1973 roku i singiel "Morning Sets You Free" bez większych sukcesów komercyjnych. Zespół promował płytę na koncertach, ale w 1974r został rozwiązany.
Sam See i Terry Wilkins później dołączył do Lighthouse; Doug Rowe założył własne studio w Toronto zanim ostatecznie powrócił do Australii; See dołączył do Southern Cross, i później założył Stockley, See & Mason, Bob Hughes kontynuował karierę jako aktor najlepiej znany ze swojej wiodącej roli w serialu australijskim "Hey! Dad!" i "The Movie Abba"; McKelvie kontynuował karierę solową , a później założył country-rockowe grupy Chant, Powderhorn i Third Union Band. 

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus/N.Zel]	Komentarz
Hayride/Early Morning	Flying Circus	02.1969	17[21]	-	Columbia DO 8617/-	-
La La/Last Train	Flying Circus	06.1969	11[24]	-	Columbia DO 8775/-	-
Run Run Run/All Fall Down	Flying Circus	12.1969	13[17]	-	Columbia DO 8989/-	-
Israel/Giselle	Flying Circus	01.1971	99[2]	-	Columbia DO 9254/-	-
Turn Away / Longest Day	Flying Circus	01.1971	93[4]	-	Harvest HAR 9321/-	-
Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus/N.Zel]	Komentarz
Flying Circus	Flying Circus	09.1969	5[1]	-	Columbia SCXO 7907/-	-
Prepared in Peace	Flying Circus	09.1970	25[1]	-	Columbia SCXO 7925/-	-
Bonza, Beaut & Boom Boom Boom	Flying Circus	07.1971	40[2]	-	Harvest SHVL 604/-	-

Flowers

Flowers powstał w Sydney w 1977 roku założony przez Iva Daviesa (wokal, gitara, gitara basowa, instrumenty klawiszowe, obój), muzyka klasycznie wyszkolonego, który był ich główną siłą twórczą, z gitarzystą basowym Keithem Welshem. Davies pracował przy sprzątaniu kortów do squasha, zarządzanych przez matkę Welscha,mieszkał w pobliżu i obaj zainteresowani byli w tworzeniu zespołu.Dodatkowi muzycy którzy zasilili Flowers w 1978 roku to: Michael Hoste na klawiszach i Don Brown na perkusji .
Zespół zbudował silną pozycję jako live act podczas koncertów w pubach , wykonując covery piosenek Roxy Music,Davida Bowie , Lou Reeda , T-Rex, Ultravox i Briana Eno . W połowie 1979 roku John Lloyd (ex- -Paul Kelly and the Dots) zastąpił Dona Browna na perkusji, a Anthony Smith, (który był czasem nazywany Adam Hall), na klawiszach, zastępuje Michaela Hoste, który pozostał związany z zespołem, a później wrócił do składu.
Po podpisaniu kontraktu z niezależną wytwórnią Regular Records, dystrybuowaną przez Festival ,zespół wydał swój debiutancki singiel w maju 1980 r., "Can't Help Myself" (napisany przez Daviesa), który wszedł w Australii do Top 10 w czerwcu 1980 roku.Następnie ukazał się ich debiutancki album Icehouse , który osiągnął # 4 na australijskiej liście albumów i stał się jednym z najlepiej sprzedawanych albumów w Australii. Płytę wyprodukował Cameron Allan (producent Mental As Anything ) i Davies wykorzystujac syntezatory , w tym Minimoog, Solina Strings i Oberheim OB 1. Hoste był współautorem czterech utworów z Daviesem i grał dodatkowo na klawiszach.Następne single " We Can Get Together " i "Walls" z Icehouse również trafiły do Top 20 australijskiej listy bestsellerów.
Popularność grupy została ugruntowana nagrodami w 1980 roku TV Week / Countdown Rock Awards , Johnny O'Keefe New Talent Award razem z The Dugites, INXS i Karen Knowles . Był również nominowany w kategorii "Best Album" i " Best Album Cover " za Icehouse ale przegrał z albumem Cold Chisel , East , Iva Davies został nominowany jako "Najlepszy Autor Piosenek ", ale przegrał z Donem Walkerem z Cold Chisel .
Na początku 1981 roku, Flowers podpisali kontrakt z Chrysalis Records na rynki europejskie, japoński , Wielkiej Brytanii i USA ; musieli zmienić nazwę z powodu ograniczeń prawnych i uniknąć zamieszania z szkocką grupą o tej samej nazwie . Ich ostatni występ pod szyldem Flowers miał miejsce 27 czerwca 1981r w Capitol Theatre w Sydney, na nazwę grupy wybrali nazwę swojej płyty, aby stać się znani jako Icehouse.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus/N.Zel]	Komentarz
Can't Help Myself / Send Somebody	Flowers	06.1980	10[28]	-	Regular K 7869/-	-
We Can Get Together / Paradise Lost	Flowers	10.1980	16[19]	-	Regular K 7999/-	-
Walls / All the Way	Flowers	01.1981	20[15]	-	Regular K 8193/-	-
Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus/N.Zel]	Komentarz
Icehouse	Flowers	10.1980	4[45]	-	Regular L 37 436/-	-

Floy Joy

Floy Joy był popową grupą powstałą w Sheffield pozostającą pod wpływem soul i jazzu, która nagrała dwa albumy i miała niewielki sukces swoich kilku singli.
Zespół powstał w 1983 roku, składając się z Elany Harris, Michaela Warda i Shauna Warda. Ten skład wydał tylko jeden singiel, który został zatytułowany "Answer Through Me", wyprodukowany przez Andy'ego Hernandeza.
W 1984 roku Elana Harris została zastąpiona przez Carroll Thompson . Zespół wydał trzy single, dwa z trzech zostały niewielkimi hitami w Wielkiej Brytanii. "Until You Come Back to Me" zadebiutował jako # 91 podczas gdy "Operator" zadebiutował jako # 86.Album,z którego pochodziły single wydany w tym roku pod tytułem " Into the Hot ",został wyprodukowany przez Don Wasa w The Sound Suite w Detroit. Album zadebiutował na pozycji 40 w Nowej Zelandii.
 
Po wydaniu albumu, Thompson i Shaun Ward opuścili zespół, zostawiając Michaela Warda ,który dokoptował do zespołu wokalistę Desa Campbella i basistę / programatora perkusji Roberta E. Clarke ,tworząc nowe męskie wcielenie Joy Floy.Nowy album ukazał się w 1986 roku pod tytułem "Weak in the Presence of Beauty" , który został także wyprodukowany przez Don Wasa , tak jak ostatnia płyta. Chociaż album był ogólnie nieskuteczny na rynku, singiel, "Weak in the Presence of Beauty" zadebiutował jako # 85 w Wielkiej Brytanii. Piosenka została później włączona do repertuaru Alison Moyet i stała się dużym przebojem w całej Europie.
 
Grupa rozpadła się wkrótce po komercyjnej porażce albumu. Do roku 1990 Shaun Ward i Desy Campbell pracowali pod nazwą "Everyday People" z Paulem Dolby, wydając jeden album zatytułowany "You Wash ... I'll Dry". Dwa single wydane w 1990 roku były małymi hitami w Wielkiej Brytanii, "Headline News" zadebiutował na 99 pozycji i "I Guess It Doesn't Matter" zadebiutował jako # 93. 

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Until You Come Back to Me / Theme From the Age of Reason	Floy Joy	11.1984	91[2]	-	Virgin VS 716	[written by Michael Ward, Shaun Ward][produced by Don Was]
Operator Operator / Mission	Floy Joy	02.1985	86[4]	-	Virgin VS 744	[written by Michael Ward, Shaun Ward][produced by Don Was]
Weak in the Presence of Beauty/You And Me	Floy Joy	02.1986	85[3]	-	Virgin VS 833	[written by Michael Ward, Rob Clarke][produced by Don Was]

Mark Ronson

Mark Daniel Ronson (ur. 4 września 1975), amerykańsko-angielski producent muzyczny, laureat nagród Grammy i Brit Awards, założyciel wytwórni muzycznej Allido. Jego debiutancki album Here Comes the Fuzz, skupiony na amerykańskim hip-hopie, współpracuje z takimi artystami jak: Sean Paul, Nate Dogg i Ghostface Killah, jednak nie wybił się znacząco na listach przebojów.

Jego drugi album, Version skupia się na brytyjskiej scenie muzycznej, zawierając w sobie covery m.in. Radiohead i Kaiser Chiefs. Album odniósł ogromny sukces, a wydane z niego single stały sie ogromnymi przebojami. Osiągnięcie to sprawiło, że Mark Ronson otrzymał nagrodę Brit Awards 2008 w kategorii najlepszy wykonawca męski, stając się pierwszym w historii nagród Brits artystą który otrzymał tą nagrodę nie śpiewając w żadnym ze swoich utworów. Album Version otrzymał miano Podwójnej Platyny w samej Wielkiej Brytanii.
Ma dwie siostry- bliżniaczki: Charlotte jest projektantką mody a Samantha jest DJ'ką i partnerką Lindsay Lohan.
Mark w 2003 roku był zaręczony z córką Quincy Jones'a, aktorką i piosenkarką Rashidą Jones.
Od 2005 roku spotykał się z amerykańską artystką Cosi Theodoli-Brashi, ale para rozeszła się na początku roku 2008.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Ooh Wee	Mark Ronson feat. Ghostface Killah, Nate Dogg, Trife Da God & Saigon	11.2003	15[21]	-	Elektra E 7490T	[written by Hale/Mark Ronson/Dennis Coles/Theobailey][produced by Mark Ronson][80[9].R&B; Chart]
Just	Mark Ronson feat. Alex Greenwald	03.2006	48[8]	-	BBE Rapster RR 0047CDM	[written by Radiohead (Thom Yorke/O'Brien/Jonny Greenwood/Greenwood/Selway)][produced by Mark Ronson]
Stop Me	Mark Ronson feat. Daniel Merriweather	04.2007	2[40]	-	Columbia 88697078762	[silver-UK][produced by Mark Ronson][written by Steven Morrissey/Johnny Marr/Brian Holland/Eddie Holland/Lamont Dozier]
God Put A Smile On Your Face	Mark Ronson feat. The Daptone Horns	04.2007	63[5]	-	BMG MIUCT 7670	[written by Chris Martin/John Buckland/Guy Berryman/Will Champion][produced by Mark Ronson]
No One Knows	Mark Ronson feat. Domino	04.2007	66[2]	-	BMG MIUCT 6483	[written by Joshua Homme/Nick Oliveri/Mark Lanegan][produced by Mark Ronson]
Toxic/God Put A Smile Upon Your Face	Mark Ronson feat. Ol' Dirty Bastard And Tiggers	04.2007	193[1]	-	Sony BMG Music Entertainment (UK) Ltd. 88697 05776 1	[produced by Mark Ronson]
Valerie	Mark Ronson feat. Amy Winehouse	04.2007	2[77]	-	Columbia 88697186332	[platinum-UK][produced by Mark Ronson][written by Sean Payne,David McCabe,Abi Harding,Boyan Chowdhury,Russell Pritchard]
Oh My God	Mark Ronson feat. Lily Allen	04.2007	8[35]	-	Columbia 88697113172	[produced by Mark Ronson][written by Nick Hodgson,Ricky Wilson,Andrew White,Simon Rix,Nick Baines]
Just	Mark Ronson Feat. Phantom Planet	02.2008	31[5]	-	Columbia 88697272032	[produced by Mark Ronson][written by Edward O'Brien/Jonathan Greenwood/Philip Selway/Tom Yorke]
Bang Bang Ban	Mark Ronson & The Business Int	07.2010	6[22]	-	Columbia 88697741961	[silver-UK][produced by Mark Ronson][written by Nick Hodgson/Mark Ronson/Homer Steinweiss/Alex Greenwald/Amanda Warner/Kamaal Fareed]
The Bike Song	Mark Ronson & The Business Int	10.2010	17[7]	-	Columbia 88697786521	[produced by Mark Ronson][written by Homer Steinweiss/Naeem Juwan/Victor Axelrod/David McCabe]
Somebody to Love Me	Mark Ronson & The Business Int	11.2010	55[5]	-	Columbia GBARL 1200163	[produced by Mark Ronson][written by Anthony Rossomando/Andrew Wyatt/Mark Ronson/Cathy Dennis/Alex Greenwald/Jason Sellards/Keinan Warsame/Nick Movshon]
Anywhere in the World	Mark Ronson with Katy B	05.2012	55[1]	-	Columbia 88697741961	[written by Mark Ronson, Katy B, Gordon Warren]
Uptown Funk	featuring Bruno Mars	12.2014	1[7][76]	1	Columbia GBARL 1401524	[4x-platinum-UK][11x-platinum-US][produced by Mark Ronson,Jeff Bhasker, Bruno Mars][written by Jeff Bhasker, Philip Lawrence, Peter Hernandez, Mark Ronson, Nicholas Williams, Devon Gallaspy, Lonnie Simmons, Charles Wilson, Rudolph Taylor]
I Can't Lose	Mark Ronson featuring Keyone Starr	.2015	104	-	Columbia	[produced by Jeff Bhasker, Mark Ronson, Totally Enormous Extinct Dinosaurs][written by Jeff Bhasker, Calvin Broadus ,Ricardo Brown, Michael Chabon, Warren Griffin ,Nathaniel Hale, Joseph Longo, Mark Ronson, Andre Young]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Here Comes the Fuzz	Mark Ronson	09.2003	70[11]	-	Elektra 7559628392	[silver-UK][produced by Mark Ronson]
Version	Mark Ronson	04.2007	2[98]	149[1]	Columbia 88697080032	[2x-platinum-UK][produced by Mark Ronson]
Record Collection	Mark Ronson with The Business Intl.	10.2010	2[19]	81[1]	Columbia 88697736332	[gold-UK][produced by Mark Ronson]
Uptown Special	Mark Ronson	01.2015	1[1][16]	5[47]	Columbia 88875053102	[platinum-US][gold-UK][produced by Mark Ronson ,Jeff Bhasker, Bruno Mars, Emile Haynie, Boys Noize ,James Ford, Riton Totally Enormous Extinct Dinosaurs]

E.L.O.

Jedna z najpopularniejszych grup rockowych lat 70., założona pod koniec 1971 r. w Birmingham. W jej pierwszym składzie znaleźli się trzej eks-członkowie zespołu The Move: Roy Wood (właśc. Ulysses Wood, ur. 8.11.1946 r. w Birmingham, Anglia; śpiew, wiolonczela, instr. dęte drewniane, gitara), Jeff Lynne (ur. 30.12.1947 r. w Birmingham; śpiew, fortepian, gitara), Bev Bevan (właśc. Beverley Bevan, ur. 24.11.1946 r. w Birmingham; perkusja) oraz Steve Woolam (skrzypce) i Bill Hunt (ur. 23.05.1947 r.; fortepian,rożek). Wood, Bevan i Lynne traktowali nowe przedsięwzięcie jako okazję do głębszej realizacji swoich muzycznych pomysłów. Pragnęli stać się kontynuatorami Beatlesów i ten duch przyświecał im podczas rejestracji pierwszego albumu zatytułowanego po prostu ELO (w USA - No Answer). Pomimo wielkich ambicji, w twórczości ELO nadal widać było ślady wcześniejszej działalności liderów w The Move. Równocześnie jednak objawił się szczególny talent Lynne'a do komponowania przebojowych melodii, czemu dał wyraz już na debiutanckim singlu formacji - "10538 Overture", który dotarł do Top 10 brytyjskiej listy przebojów.
Tuż po nagraniu pierwszej płyty Woolam opuścił kolegów, a na jego miejscu pojawili się: Andy Craig (wiolonczela), Hugh McDowell (ur. 31.07.1953 r. w Londynie; wiolonczela), Richard Tandy (ur. 26.03.1948 r. w Birmigham; bas, fortepian, gitara) i Wilf Gibson (ur. 28.02.1945 r. w Dilston w Northumberland, Anglia; skrzypce). Muzycy zagrali wspólnie kilka mało znaczących koncertów, po czym Wood wraz z Huntem i McDowellem założyli formację Wizzard. Craig nie wyraził ochoty na grę w żadnej z grup. Pozostała czwórka utrzymała nazwę ELO i dołączyła do składu Mike'a D'Albuquerque (ur. 24.06.1947 r. w londyńskiej dzielnicy Wimbledon; bas, śpiew) oraz wiolonczelistów: Mike'a Edwardsa (ur. 31.05.1947 w londyńskim Ealing) i Colina Walkera (ur. 8.07.1949 r. w Minchinhampton w hrabstwie Gloucestershire, Anglia).
W tym składzie powstał album ELO II, z którego pochodził przebojowy singel "Roll Over Beethoven" z repertuaru Chucka Berry'ego (uzupełniony cytatami z V Symfonii wiedeńskiego klasyka); utwór ten dotarł do Top 10 brytyjskich zestawień. Jesienią 1973 r. Gibson i Walker zrezygnowali ze współpracy z zespołem, natomiast w jego składzie pojawił się Mik Kaminski (ur. 2.09.1951 r. w Harrogate; skrzypce). W nowym zestawieniu nagrano kolejny longplay, On The Third Day, cieszący się średnim powodzeniem. Wydane mniej więcej w tym samym czasie single "Showdown" i "Ma-ma-ma Belle" spotkał podobny los. Sytuacji zespołu nie poprawił koncertowy album The Night The Light Went Out (In Long Beach), nagrany wiosną 1974 r. w USA z gościnnym udziałem wiolonczelisty Teda Blighta. W grudniu tego samego roku na rynku pojawiło się kolejne studyjne dzieło, Eldorado. Podczas sesji zespół wzmocnił Hugh McDowell, który zdążył już opuścić formację Wizzard Roya Wooda. Płyta cieszyła się dużym powodzeniem po obu stronach Atlantyku, szybko zdobywając status "złotej". Wybrana z niej na singel ballada "Can't Get It Out Of My Head" trafiła na 9. miejsce zestawień w Stanach Zjednoczonych.
W tym okresie skład grupy wreszcie się ustabilizował, a znaleźli się w nim: Lynne, Bevan, Tandy, Kaminski, McDo well, Kelly Groucutt (ur. 8.09.1945 r. w Coseley; bas, eks-członek Barefoot) i Melvyn Gale (ur. 15.01.1952 r. w Londynie; wiolonczela, były muzyk London Palladium Orchestra). ELO zaczęli odnosić ogromne sukcesy w USA, występując na stadionach i nagrywając takie przebojowe albumy jak: Face The Music, A New World Record, Out Of The Blue, Discovery i Xanadu. Kompozycje Lynne'a zgrabnie balansowały na granicy muzyki pop i rocka, co skłaniało krytyków do licznych porównań z Beatlesami.
W latach 1976-1981 ELO umieścili w brytyjskiej Top 20 15 singli z rzędu, m.in. "Livin' Thing" (w 1976 r.), "Telephone Line" (w 1977 r.), "Mr. Blue Sky" (w 1978 r.), "Don't Bring Me Down" ( w 1979 r.) i "Xanadu"- nagrany we współpracy z Olivią Newton-John, a pochodzący z filmu pod tym samym tytułem.
Skład ELO zawęził się tymczasem (od płyty Discovery począwszy) do Lynne'a, Bevana, Tandy'ego i Groucutta, a w wyniku problemów prawnych i dystrybucyjnych impet zespołu stracił wiele ze swej siły. Albumom Time i Secret Messages (gościnnie zagrał na nim Mik Kaminski) brakowało już dynamiki poprzednich wydawnictw, a przyszłość zespołu stanęła pod ogromnym znakiem zapytania. Bev Bevan opuścił zespół, by związać się na pewien czas z Black Sabbath, natomiast Kelly Groucutt definitywnie zrezygnował ze współpracy z kolegami.
Nagrany przez trio Lynne-Bevan-Tandy longplay Balance Of Power pojawił się co prawda na listach bestsellerów (podobnie jak promujący go singel "Calling America"), stanowił jednak "łabędzi śpiew" formacji. Lynne stracił zainteresowanie działalnością ELO, a jego pragnienie podjęcia kariery solowej stało się przyczyną rozpadu grupy. Solowe dzieło Lynne'a, Armchair Theatre, nie odniosło co prawda sukcesu, jednak artysta zyskał sławę doskonałego kompozytora i producenta (m.in. Cloud Nine George'a Harrisona, longplay Eddy'ego Duane'a, Mystery Girl Roya Orbisona i albumy Travelling Wilburys).
Tymczasem w 1991 r. Bev Bevan postanowił powołać do życia grupę ELO Part II i zaprosić do współpracy: Kelly'ego Groucutta, Hugh McDowella, Mika Kaminskiego, Erica Troyera (instr. klawiszowe, śpiew), Pete a Haycocka (gitara, bas, śpiew, eks-członka Climax Blues Band), Neila Lockwooda (gitara, śpiew) i Louisa Clarka (dyrygenta orkiestry towarzyszącej ELO przez wiele lat w nagraniach). Wydane w następnych latach dwa studyjne albumy zespołu udowodniły, że jego propozycje stanowią jedynie blade odbicie utworów ELO z lat 70. i 80., kiedy to twórczy talent Lynne'a zdawał się nie mieć granic. (ELO Part II dwukrotnie gościli w Polsce).

Single>
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
10 538 overture/First movement [Jumpin' biz]	E.L.O.	07.1972	9[8]	-	Harvest HAR 5053	[written by Jeff Lynne][produced by Roy Wood, Jeff Lynne]
Roll over Beethoven/Queen of the hours	E.L.O.	01.1973	6[10]	42[16]	Harvest HAR 5063	[written by Chuck Berry, Ludwig van Beethoven][produced by Jeff Lynne]
Showdown/In old England town	E.L.O.	10.1973	12[10]	53[11]	Harvest HAR 5077	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Ma-ma-ma belle/Can't find the title	E.L.O.	03.1974	22[8]	-	Warner Bros K 16 439	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Daybreaker [live]/Ma-ma-ma belle [live]	E.L.O.	05.1974	-	87[5]	UA 405 [US]	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Can' t get it out of my head/Illusions in G major	E.L.O.	12.1974	-	9[16]	Warner Bros K 16 510	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Evil woman/10538 overture [live]	E.L.O.	01.1976	10[8]	10[17]	JET JET 764	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Strange magic/Showdown [live]	E.L.O.	07.1976	38[3]	14[14]	JET JET 779	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Showdown [reedycja]/Daybreaker [live]	E.L.O.	08.1976	-	59[7]	Jet JET 842 [US]	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Living thing/Fire on high	E.L.O.	11.1976	4[12]	13[18]	JET UP 36 184	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Rockaria !/Poker	E.L.O.	02.1977	9[9]	-	JET UP 36 209	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Do ya/Night rider	E.L.O.	02.1977	-	24[12]	UA 939 [US]	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Telephone line/Poorboy [The Greenwood]/King of the universe	E.L.O.	05.1977	8[10]	7[23]	JET UP 36 254	[gold-US][written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Turn to stone/Mister kingdom	E.L.O.	10.1977	18[12]	13[15]	JET UP 36 313	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Mr Blue sky/One summer dream	E.L.O.	01.1978	6[32]	35[12]	JET UP 36 342	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Wild west hero/Eldorado	E.L.O.	06.1978	6[14]	-	CBS JET 109	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Sweet talkin woman/Bluebird is dead	E.L.O.	10.1978	6[9]	17[16]	CBS S JET 121	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
It' s over/The whale	E.L.O.	10.1978	-	75[4]	Jet 5052 [US]	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
E.L.O. EP.	E.L.O.	12.1978	34[8]	-	Jet ELO 1	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Shine a little love/Jungle	E.L.O.	05.1979	6[10]	8[15]	JET S JET 144	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
The diary of Horace Wimp/Down home town	E.L.O.	07.1979	8[9]	-	JET S JET 150	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Don' t bring me down/Dreaming of 4000	E.L.O.	09.1979	3[9]	4[15]	JET JET 153	[gold-US][written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Last train to London/Confusion	E.L.O.	11.1979	8[10]	side A:39[11] Side B:37[8]	JET JET 166	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
I' m alive/Drum dreams	E.L.O.	05.1980	20[9]	16[15]	JET S JET 179	[gold-US][written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
All over the world/Midnight blue	E.L.O.	08.1980	11[8]	13[16]	JET JET 195	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Don' t walk away/Across the border	E.L.O.	11.1980	21[10]	-	JET JET 7004	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Hold on tight/When time stood still	E.L.O.	08.1981	4[12]	10[12]	JET JET 70011	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Xanadu/Fool country	E.L.O.& Olivia Newton-John	1980	1[2][11]	16[15]	JET JET 185	[silver-UK][written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Twilight/Julie don't live here	E.L.O.	10.1981	30[7]	38[10]	JET JET 7015	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Ticket to the moon/Here Is The News	E.L.O.	01.1982	24[8]	-	JET JET 7018	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
The Way Life's Meant to Be/Wishing	E.L.O.	04.1982	95[5]	-	JET	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Rock' n' roll is king/After all	E.L.O.	06.1983	13[9]	19[13]	JET JET A 3500	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Secret messages/Buildings have eyes	E.L.O.	08.1983	48[3]	-	JET JET WA 3720	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Four little diamonds/Letter from Spain	E.L.O.	10.1983	84[2]	86[2]	JET JET A 3869	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Calling America/Caught in a trap	E.L.O.	03.1986	28[7]	18[15]	Epic A 6844	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
So Serious/A matter of fact	E.L.O.	04.1986	77[3]	-	Epic A 7090	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Getting To The Point/Secret lives	E.L.O.	08.1986	97[1]	-	Epic A 7317	[written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne]
Honest man/Love for sale	E.L.O.	04.1991	60[2]	-	Telstar ELO 100	[written by Eric Troyer][produced by Jeff Glixman]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
E.L.O. I	E.L.O.	12.1971	32[4]	196[2]	Harvest SHVL 797 [UK]	["No answer" in USA][produced by Jeff Lynne]
E.L.O. II	E.L.O.	01.1973	35[1]	62[22]	Harvest SHVL 806 [UK]	[produced by Jeff Lynne]
On the third day	E.L.O.	12.1973	-	52[24]	UA 188	[silver-UK][produced by Jeff Lynne]
Eldorado	E.L.O.	10.1974	-	16[32]	UA 339	[gold-US][produced by Jeff Lynne]
Face the music	E.L.O.	10.1975	-	8[48]	UA 546	[gold-US][produced by Jeff Lynne]
Ole E.L.O.	E.L.O.	07.1976	-	32[43]	UA 630	[gold][produced by Jeff Lynne]
A new world record	E.L.O.	12.1976	6[100]	5[69]	UA 679	[platinum-US][platinum-UK][produced by Jeff Lynne]
Out of the blue	E.L.O.	10.1977	4[113]	4[58]	Jet 823	[platinum-US][platinum-UK][produced by Jeff Lynne]
Three light years	E.L.O.	01.1979	38[9]	-	CBS/JET JET BX 1	[gold-UK][produced by Jeff Lynne]
Discovery	E.L.O.	05.1979	1[5][46]	5[35]	Jet 35 769	[2x-platinum-US][platinum-UK][produced by Jeff Lynne]
Greatest hits	E.L.O.	12.1979	7[18]	30[15]	Jet 36 310	[4x-platinum-US][platinum-UK][produced by Jeff Lynne]
Xanadu [soundtrack]	E.L.O. & Olivia Newton-John	07.1980	2[17]	4[36]	MCA 6100	[2x-platinum-US][gold-UK][produced by Jeff Lynne,John Farrar]
Time	E.L.O.	07.1981	1[2][32]	16[20]	Jet 37 371	[gold-US][platinum-UK][produced by Jeff Lynne]
Secret messages	E.L.O.	06.1983	4[15]	36[16]	Jet 38 490	[gold-UK][produced by Jeff Lynne]
Balance of power	E.L.O.	03.1986	9[12]	49[15]	CBS Associated 40 048	[silver-UK][produced by Jeff Lynne]
The Greatest Hits - Electric Light Orchestra	E.L.O.	12.1989	23[12]	-	Telstar STAR 2370 [UK]	[produced by Jeff Lynne]
Very best of E.L.O.	E.L.O.	10.1990	28[9]	-	Telstar STAR 2370 [UK]	[gold-UK][produced by Jeff Lynne]
Electric Light Orchestra Part Two	ELO Part 2	06.1991	34[4]	-	Telstar STAR 2503 [UK]	[produced by Jeff Glixman]
The Very Best Of The Electric Light Orchestra	E.L.O.	07.1994	4[27]	-	Dino DINCD 90 [UK]	[produced by Jeff Lynne]
Light years-The Very Best Of The Electric Light Orchestra	E.L.O.	11.1997	60[61]	-	Epic 489039-2 [UK]	[gold-UK] [produced by Jeff Lynne]
Zoom	E.L.O.	06.2001	34[5]	94[2]	Epic 85 336	[produced by Jeff Lynne]
The Ultimate Collection	E.L.O.	11.2001	18[11]	-	Columbia STVCD 126 [UK]	[gold-UK][produced by Jeff Lynne]
All Over the World: The Very Best of Electric Light Orchestra	E.L.O.	06.2005	1[1][203]	128[1]	Epic 5201292 [UK]	[4x-platinum-UK][produced by Jeff Lynne]
Mr. Blue Sky: The Very Best of Electric Light Orchestra	E.L.O.	10.2012	8[11]	118[1]	Frontiers FRCD570E [UK]	[produced by Jeff Lynne]

Nicola Roberts

Nicola Maria Roberts (ur. 5 października 1985r w Stamford) - brytyjska piosenkarka i członkini zespołu Girls Aloud.
W 2002 roku wraz z koleżankami Kimberley Walsh, Sarah Harding, Nadine Coyle oraz Cheryl Tweedy wzięła udział w programie Popstars: The Rivals, który emitowany był w 2002 roku w Wielkiej Brytanii. Po długich zmaganiach dziewczyny ostatecznie wygrały program.

W 2003 roku wydały album Sound of the Underground, który sprzedał się w 355 tys. egzemplarzy i zyskał miano platynowej płyty.

W 2009 roku Girls Aloud postanowiły zrobić sobie przerwę aby realizować projekty solowe. Pierwsza solowa płyta Roberts Cinderella's Eyes ukazała się 23 września 2011 roku, promuje ją wydany 5 czerwca 2011r singel „Beat of My Drum”.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Beat of My Drum	Nicola Roberts	06.2011	27[8]	-	A&M GBUM 71103281	[written by Nicola Roberts, Maya von Doll, Diplo (credited as Wesley Pentz), Dimitri Tikovoi][produced by Tikovoi]
Lucky Day	Nicola Roberts	10.2011	40[1]	-	A&M GBUM 71103452	[written by Nicola Roberts, Dragonette, Deekly & Eightysix (Andras Vleminckx)][produced by Martina Sorbara]
Yo-Yo	Nicola Roberts	01.2012	111[1]	-	A&M GBUM 71103281	[written by Nicola Roberts, Dimitri Tikovoi, Maya Von Doll][produced by Dimitri Tikovoi]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Cinderella's Eyes	Nicola Roberts	10.2011	17[2]	-	A&M 2774065	[produced by Dimitri Tikovoi, Diplo, Metronomy, Traxstarz, The Invisible Men]

Force Inc.

Jedna z najwcześniej powstałych (w połowie 1991 r.) niemieckich wytwórni fonograficznych, specjalizujących się w muzyce techno, prowadzona przez Achima Szepanskiego, człowieka, którego filozofia jest jasna: "Trzeba grać muzykę, w której jest prawdziwa energia, jak punk - wszystko, co się mówi, wciśnięte jest w jedną chwilę". Wcześniej Szepanski był już od 3 lat właścicielem sklepu muzycznego Boy Records we Frankfurcie (istniejącego do dzisiaj) i wytwórni płytowej Blackout. Pierwszym katalogowym singlem był Station 99 "Rhyme 2 The Rhythm", jednak renomę Force Inc. zdobyła sobie dopiero za sprawą ostrego utworu "Liquid" Exit 100.
Większość muzyków nagrywających dla wytwórni związana jest z nią prawie od początku. Należą do nich Thomas Heckman (obok Exit 100, także Age), Ian Pooley (Space Cube), Mike Ink (także Love Inc), Biochip C (również Steel), Alee Empire (także Richard Benson), Cristian Vogel. Force Inc. wydała też kilka singli ("Egglayer", "140", "Schrei nach Liebe") muzyków ze słynnej grupy Air Liquide; rozczarowany ich komercjalizacją Szepanski wycofał się później ze współpracy z nimi. Najlepszą próbką świeższych produkcji jest niewątpliwie EP-ka Hell s Bells Biochipa czy "Suecide" Aleca Empire'a.
Ok. 1993 r. Szepanski postanowił zmienić profil firmy, którą zaczęto już kojarzyć z, acidem i trance'em. Na późniejszych płytach słychać już słynne "Rauschen".

Hity na singlowej liście przebojów UK top 40

                                              Ian Pooley Chord Memory 1996 159

Fluke

Formacja wykonująca charyzmatyczną elektroniczną muzykę taneczną. Oprócz nagrywania, członkowie zespołu zajmują się remiksowaniem. W skład zespołu wchodzą: Michael James Bryant (ur. 1.05. 1960 r.) i Michael James Toumier(ur. 24.05.1963 r. w High Wycombe w hrabstwie Buckinghamshire. Anglia) oraz Jonathan Fugler(ur. 13.10.1962 r. w St. Austell w Komwalii. Anglia). Fugler i Bryant grali w młodości w trzeciorzędnych zespołach punkowych - Leaky Radiators i Lay Figures. Później byli członkami znanej grupy Skin. Wspólną karierę pod nazwą Fluke rozpoczęli w sierpniu 1989 r. od wydanego własnym sumptem singla "Thumper!" łnne wczesne nagrania to "Joni" (zawierające nawet sampel głosu Joni Mitchell) oraz "Philly" (debiut w barwach wytwórni płytowej Creation). Pierwszy koncert zespół dał na trawniku przed wiejskim domem w Kencie, podczas imprezy zorganizowanej przez wytwórnię Boy's Own; utwory, które grupa wtedy zagrała, znalazły się potem na drugim albumie.
Był on efektem nowego kontraktu z filią wytwórni Virgin - Circa. Także trzeci longplay Six Wheels On My Way, z 1993 r. ukazał się w tej firmie. Dołączono do niego wydaną w ograniczonym nakładzie winylową wersję debiutanckiego albumu Techno Rose Ol Blighty. który dawno zniknął ze sklepów. Na Six Wheels znalazły się też klubowe przeboje "Groovy Feeling" i "Electric Guitar". Do tej pory. dyskografię grupy zamyka bardzo udany album Oto, zrealizowany w 1995 r., którego pojawienie się spowodowało sporo zamieszania na listach przebojów. Zespół posiada w zachodnim Londynie własne studio i na społeczność sceny Tanecznej spogląda nieco "z góry".
Taka postawa nie przeszkodziła w przyjmowaniu wielu zamówień na remiksy np. od World Of Twist, JC001. Opik, Tears For Fears i Talk Talk. Niedawno singel "Slid" niemal wszedł do Top 40 brytyjskich list-dowód na to. że choć grupa działa w klubach, jej muzyka ma też potencjał komercyjny.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Slid	Fluke	03.1993	59[1]	-	Circa Records YRT 103	[written by Mike Bryant, Jon Fugler, Mike Tournier][produced by Fluke]
Electric guitar	Fluke	06.1993	58[2]	-	Circa Records YRT 104	[written by Mike Bryant, Jon Fugler, Mike Tournier][produced by Fluke][sample z "Crosstown traffic"-Jimi Hendrixa]
Groovy feeling	Fluke	09.1993	45[3]	-	Circa Records YRT 106	[written by Mike Bryant, Jon Fugler, Mike Tournier][produced by Fluke]
Bubble	Fluke	04.1994	37[2]	-	Circa Records YRT 110	[written by Mike Bryant, Jon Fugler, Mike Tournier][produced by Fluke]
Bullet	Fluke	07.1995	23[9]	-	Circa Records YRT 121	[written by Mike Bryant, Jon Fugler, Mike Tournier][produced by Fluke]
Tosh	Fluke	12.1995	32[8]	-	Circa Records YRT 122	[written by Mike Bryant, Jon Fugler, Mike Tournier][produced by Fluke]
Atom bomb	Fluke	11.1996	20[12]	-	Circa Records YRT 125	[written by Mike Bryant, Jon Fugler, Mike Tournier][produced by Fluke]
Absurd	Fluke	05.1997	25[6]	-	Circa Records; YRT 126	[written by Mike Bryant, Jon Fugler, Mike Tournier][produced by Fluke]
Squirt	Fluke	09.1997	46[4]	-	Circa Records; YRT 127	[written by Mike Bryant, Jon Fugler, Mike Tournier, Duncan Forbes, Charlie May][produced by Fluke]
Slap it	Fluke	12.2001	119[1]	-	Appalooso APPA#001	[written by Mike Bryant, Jon Fugler][produced by Fluke ]
Pulse	Fluke	11.2002	127[2]	-	One Little Indian 370TP 12P1	[produced by Fluke]
Hang tough	Fluke	03.2003	149[1]	-	One Little Indian 381TP 12	[produced by Fluke]
Switch	Fluke	08.2003	192[1]	-	One Little Indian 382TP 12	[written by Mike Bryant, Jon Fugler][produced by Fluke]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Six wheels on my wagon	Fluke	10.1993	41[1]	-	Circa Records; CIRCA 27	[produced by Fluke]
OTO	Fluke	08.1995	44[3]	-	Circa Records; CIRCA 31	[produced by Fluke]
Risotto	Fluke	10.1997	45[3]	-	Circa Records; CIRCA 33	[produced by Fluke]

Finitribe

Szkocka grupa taneczna, która niegdyś nagrywała dla wytwórni One Little Indian, podobnie jak inny zespół z tego kraju - The Sharpen; niestety, Finitribe nie zdołał powtórzyć sukcesu rodaków, choć nie stało się tak z lenistwa czy z braku talentu. Nazwa zespołu wzięła się z określenia „Finny Tribe” („szczep płetwiasty”), którego irlandzka religijna sekta Różokrzyżowców (podobnie jak irlandzcy wieśniacy) używa w odniesieniu do ryb.

 Grupa powstała w Edynburgu (Szkocja) w 1984 r. i miała początkowo sześciu członków. Założyli oni własną wytwórnię płytową, której nakładem w październiku tego samego roku ukazała się debiutancka EP-ka Curling And Stretching. Miesiąc później zespół dał w londyńskim ULU pierwszy koncert wspólnie z Danielle Dax. W 1986 r. grupa dorobiła się pierwszego samplera i wydała singel „DeTestimony”, który wywarł spory wpływ na muzyków z nurtu „balearic”, a później house.

W  roku następnym Finitribe rozpoczął zgubną współpracę z chicagowską wytwórnią Wax Trax! wydaniem własnej wersji utworu „I Want More” zespołu Can. Grupa miała problemy z wokalistą przysłanym z wytwórni - Chrisem Connellym, który wybrał współpracę z zespołami Ministry i Revolting Cocks oraz karierę solową.

Finitribe ponownie pojawił się dopiero w 1989 r., w okrojonym składzie: Mr Samples (właśc. John Wiliam Vick, ur. 6.11.1965 r. w Edynburgu), Philip Pinsky (właśc. Philip David Pinsky, ur. 23.03.1965 r. w Appleton w stanie Wisconsin, USA) oraz David Miller (właśc. David Francis Ashbride Miller, ur. 20.07.1962 r. w Moffat w hrabstwie Dunffewshire, Szkocja). Vick i Pinsky grali przedtem wspólnie w zespole Rigor Mortis, a Miller występował z grupą Explode Your Heart.

Wszyscy lubili tradycyjnego rocka i muzykę alternatywną (Dog Faced Hermans, Magazine), a poza tym czerpali z dokonań młodych wykonawców ze sceny tanecznej (Jah Wobble, Tackhead, Sparks, Sub Sub, Orbital). Niestety, kilka płyt wydanych przez wytwórnię One Little Indian nie przyniosło sukcesu komercyjnego, choć krytyka przyjęła je dobrze. Pierwszym i najważniejszym z singli był „Animal Farm”, zawierający sampel z wiersza dla dzieci „Old McDonald” i stanowiący zaciekły atak na sieć restauracji McDonaldsa. Wynikła z tego afera, której bynajmniej nie załagodziła późniejsza kampania plakatowa pod hasłem „Fuck Off McDonald’s” (czyli „sp McDonald”); dzięki temu zęspół po raz pierwszy został zauważony przez środki masowego przekazu.

Na początku lat 90-tych wydawało się, że Finitribe zdobędzie sobie uznanie poza kręgiem oddanych fanów, dzięki nowemu kiczowatemu image’owi (białę fartuchy pokryte gwiazdami, jak na zdjęciu) i bardziej popowej orientacji. Jak zauważyli krytycy, Finitribe można by uznać za Pet Shop Boys w wersji undergroundowej.

W 1992 r. zespół wznowił działalność wytwórni Finiflex i otworzył własne studia w Leith. Po wydaniu nowego albumu  Unexpected Groovy Treat (na którym znalazł się ich wielki przebój „101” - zremiksowany na singlu m.in przez G. Masseya z 808 State), zespół ponownie zawiesił działalność na jakiś czas. Przypomniał o sobie zupełnie nieudaną płytą Sheigra w 1995 r.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Forevergreen EP.	Finitribe	07.1992	51[1]	-	One Little Indian 74TP12F	[written by Miller, Finitribe, Vick, Pinsky][produced by Miller, Finitribe, Vick, Pinsky]
Brand New	Finitribe	11.1994	69[2]	-	FFRR FCD247	[written by D. Miller, J. Vick, P. Pinsky][produced by Finiflex]
Love Above / Sheigra 5	Finitribe	04.1995	86[1]	-	FFRR FCD258	[written by D. Miller, J. Vick, P. Pinsky][produced by Finiflex]

FFRR

Filia wytwórni London Records zajmująca się muzyką taneczną, prowadzona przez Andy'ego Thompsona we współpracy z DJ-em Petem Tongiem z Radio l. Tong pracuje dla wytwórni London Records od 1983 r., kiedy porzucił pracę kierownika działu reklamy w czasopiśmie "Blues & Soul". W London Records został specjalistą od promocji. On właśnie odpowiedzialny jest za sprowadzenie house'u z Chicago do Anglii za pośrednictwem Farleya Jackmastera Funka i Steve'a "Silk" Hurleya.
W 1986 r. Tong "odkurzył" FFRR (Full Frequency Range Recordings), które pierwotnie było filią firmy Decca. Powstała ona w 1946 r. i miała wydawać płyty o "wysokiej jakości dźwięku", przez kilkadziesiąt lat znajdowała się jednak w stanie uśpienia.
Najpierw Tong chciał FFRR wykorzystać do długofalowej współpracy z młodymi muzykami. Z tego powodu kontrakty z FFRR podpisali tacy wykonawcy, jak Brand New Heavies, Salt'N'Pepa, Lil' Louis oraz Degrees Of Motion. Thompson, który podobnie jak Tong przeszedł poszczególne szczeble kariery w klubach. Wraz z byłym współpracownikiem Hooj Choons, Philem Howellsem, zapoczątkował w 1991 r. działalność dodatkowej firmy Ffreedom, która miała się specjalizować w muzyce rave i prowadzić politykę na tyle elastyczną, by móc zatrudniać nowych wykonawców w miarę ich pojawiania się na scenie tanecznej (w 1992 r. wydała nawet śmieszny "Roobarb & Custard" grupy Shaft - świetną próbkę "zabawkowego" techno).
Kolejna filia, Internal, powstała pod koniec 1992 r. z myślą o wydawaniu albumów z muzyką techno. Wytwórnia macierzysta wydawała materiał trochę "bezpieczniejszy". Podczas recesji w 1992 r. Thompson przyznał: „Nasza doktryna brzmi: ostrożność się opłaca; wydajemy pieniądze tylko jeśli widzimy ku temu powód". Jednak taka surowa dyscyplina nie przeszkodziła FFRR w odniesieniu sukcesu i wydaniu dużej liczby płyt. Pod koniec lat 80. dla firmy nagrywała śmietanka generacji acid house'u, np. D-Mob; wytwórnia zatrudniła także grającą komercyjny hip hop grupę Cookie Crew; później zrezygnowano z jej współpracy.
Także zespół Orbital, którego pierwszy album i EP-ka Mutations 7, 1992 r. odniosły duży sukces, przeszedł z FFRR do Internal. Utrzymano za to związki z kilkoma wokalistkami house'owymi, m.in. z Lisą B. Największe przeboje ostatnich lat to m.in. "Blow Your Whistle" D.J-a Duke'a, "Give It Up" grupy Good Men, "Back In My Life" Joego Robertsa, "Back To Love" wszechobecnej grupy Brand New Heavies oraz rozmaite wyśmienite nagrania Frankiego Knucklesa.Wśród tanecznych filii dużych wytwórni płytowych FFRR jest jedną z najlepszych i najbardziej wiarygodnych.

          Hity na singlowej liście przebojów UK Top 40

Who Do You Love Now & Riva featuring Dannii Minogue 01 Dec 2001 3
 It's Time To Get Funky D. Mob & LRS 03 Jun 1989 9 
You're History Shakespear's Sister 29 Jul 1989 7  
French Kiss Lil Louis 29 Jul 1989 2 
 Put Your Hands Together D. Mob & Nuff Juice 13 Jan 1990 7 
 Do You Want Me Salt'n'Pepa 25 May 1991 5 
 Let's Talk About Sex Salt'n'Pepa 31 Aug 1991 2 
 What Can You Do For Me Utah Saints 24 Aug 1991 10 
 Ride Like The Wind East Side Beat 30 Nov 1991 3 
 Something Good Utah Saints 06 Jun 1992 4 
 Believe In Me Utah Saints 08 May 1993 8 
 Shout (It Out) Louchie Lou & Michie One 29 May 1993 7  
 Shine On Degrees Of Motion & Biti 19 Mar 1994 8 
 Whatta Man Salt'n'Pepa & En Vogue 19 Mar 1994 7 
 Eighteen Strings Tinman 20 Aug 1994 9  
 Push The Feeling On Nightcrawlers 04 Mar 1995 3 
 Keep On Jumpin' Lisa Marie Experience 27 Apr 1996 7 
 Nakasaki EP (I Need A Lover Tonight) Ken Doh 30 Mar 1996 7 
 I'm Alive Stretch & Vern & Maddog 14 Sep 1996 6 
 The Saint Orbital 29 Mar 1997 3 
 You Don't Know Me Armand Van Helden & Duane Harden 06 Feb 1999 1 
 Koochy Armand Van Helden 20 May 2000 4 
 Salsoul Nugget (If You Wanna) M&S; present The Girl Next Door 07 Apr 2001 6 
 Twenty Four Seven & Artful Dodger featuring Melanie Blatt 15 Sep 2001 6 
 Walk Like A Panther All Seeing I 23 Jan 1999 10 
 We Call It Acieed D. Mob & Gary Haisman 15 Oct 1988 3 
 Twist And Shout Salt'n'Pepa 12 Nov 1988 4 
 Push It/Tramp Salt'n'Pepa 25 Jun 1988 2  
 Funny Break (One Is Enough)Orbital Apr 2001  21
 Are We Here  Orbital Sep 1994  33
 Satan  Orbital Jan 1997  3
 Beached Orbital & Angelo Badalamenti Mar 2000  36
 Radiccio EP  Orbital Sep 1992  37
   Chime Orbital Mar 1990 17
   Style Orbital Mar 1999  13 
  Nothing Left Orbital Jul 1999 32
  Flowerz Armand Van Helden featuring Roland Clark May 1999 18