Alberto Y Lost Trios Paranoias

Grupa brytyjska o dużym poczuciu humoru nawiązująca do stylu zespołów Bonzo Dog Doo-Dah Band i National Lampoon. Założona w 1973 r. w Manchesterze przez byłych członków Greasy Bear: Chrisa "C.P." Lee (śpiew, gitara) i Bruce'a Mitchella (perkusja). Skład uzupełniali: Les Prior (śpiew), Jimmy Hibbert (śpiew, bas), Bob Harding (śpiew, gitara, bas), Simon White (gitara, stalowa gitara), Tony Bowers (bas, gitara) i Ray "Mighty Mongo" Hughes (druga perkusja).

Specjalizowali się w bezlitosnych parodiach gwiazd rocka lat siedemdziesiątych, czego przykładem jest "Anadin" - przeróbka "Heroine" i "Sweet Jane" Lou Reeda. Podobnie jak większość tego typu zespołów, Alberto i Jego Paranoicy łączyli estradowy żart z autentycznymi umiejętnościami muzycznymi, jednak ich pierwszy album okazał się porażką na skutek dezaktualizacji aluzji i szyderstw w trakcie produkcji płyty.
W 1977 r. longplay Italians From Outer Space ugruntował reputację grupy, ale i tym razem większość tematów rozminęła się z czasem. Łatwe cele z wczesnych lat osiemdziesiątych ustąpiły miejsca nowej fali punk rocka. Tym razem Albertos poszli za ciosem, wystawiając na scenie londyńskiego Royal Court Theatre rockową "śpiewogrę" "Sleak" autorstwa C. P. Lee. Jej bohaterem był młody poczciwiec Norman Sleak, wmanipulowany w popełnienie samobójstwa podczas własnego koncertu. Kończąc z życiem, wypełnia najszczytniejszą powinność rockmana i tworzy nowy muzyczny nurt zwany "Snuff Rock" (Daj-sobie-w-czapę-rock). Kontrapunktem właściwej akcji były komentarze disc jockeya granego przez Lesa Priora, który w tej roli osiągnął szczyt swoich parodystycznych umiejętności. Towarzyszący premierze minialbum Snuff Rock, wydany przez wytwórnię Stiff, parodiował przeboje Sex Pistols ("Gobbing On Life"), Damned ("Kill") i Clash ("Snuffm' Like That") oraz nową generację grup reggae (w temacie "Snuffm' In A Babylon").
Płyta znalazła licznych nabywców, podobnie jak wydany w 1978 r. singel "Heads Down To Nonsense Mindless Boogie", oparty na motywach "wiecznie młodych" Status Quo. Na ostatnim albumie Skite członkom zespołu towarzyszyli Chas Jankel i Roger Ruskin Spear.
Początek lat osiemdziesiątych zapowiadał zmierzch popularności grupy. "Musical Sleak" wystawiono na Broadwayu, ale kolejna próba teatralna, "Never Mind The Bullocks", nie powtórzyła sukcesu poprzedniczki. 31.01.1980 r. Les Prior zmarł na białaczkę. Wprawdzie ostatnimi czasy występował w zespole tylko sporadycznie, ale jego vis comica okazała się nie do zastąpienia. Po rozpadnięciu się grupy Mitchell przyłączył się do Durutti Column Viniego Reilly'ego, zaś Hibbert po niefortunnym flircie z heavy metalem (płyta Heavy Duty z 1981 r.) sprawdził się jako scenarzysta i autor dubbingów do dziecięcego rysunkowego serialu "Count Duckula".
Lee występował z powodzeniem na scenie w roli diabolicznego poety-beatnika, Lorda Buckleya, a w 1981 r. nagrał pod szyldem C.P. Lee Mystery Guild kasetę "Radio Sweat" parodiującą komercyjne radiostacje. Bowers występował w Durutti Column, a później w Simply Red. Próba reanimacji zespołu pod nazwą The Mothmen zakończyła się niepowodzeniem.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Dread Jaws/ De Version	ALBERTO Y LOST TRIOS PARANOIAS	04.1976	-	-	Transatlantic BIG 541	[written by N. Sleek][produced by Peter Jenner]
Old Trust// Neville/ Teenager In Schtuck	ALBERTO Y LOST TRIOS PARANOIAS	11.1977	-	-	Logo GO 106	[written by N. Sleek][produced by Peter Jenner]
Snuff Rock: Kill/ Gobbing On Life// Snuffin' Like That/ Snuffin' In A Babylon	ALBERTO Y LOST TRIOS PARANOIAS	09.1977	-	-	Stiff LAST 2	[piosenka z musicalu "Sleak"][produced by Mick Lowe]
Heads Down, No Nonsense, Mindless Boogie/ Thank You// Fuck You/ Dead Meat Part 2	ALBERTO Y LOST TRIOS PARANOIAS	09.1978	47[5]	-	Logo GOD 323	[written by N. Sleek][produced by Peter Jenner]
**** You/Dead Meat (Part II)	ALBERTO Y LOST TRIOS PARANOIAS	10.1978	-	-	Logo GOD 335	[written by B. Harding][produced by Chas Jankel]
Juan Lopez (The Lonely Go Atherd)// Teenage Paradise/ Dead Meat Part 3	ALBERTO Y LOST TRIOS PARANOIAS	11.1978	-	-	Logo GO 340	[written by N. Sleak, C. Jankel][produced by Chas Jankel]
Cruising with Sanya	ALBERTO Y LOST TRIOS PARANOIAS	12.1982	-	-	New Hormones ORG 30	[written by L. Wallit]

Alvin Stardust

Właśc. Bernard William Jewry, ur. 27.09.1942 r. w Londynie. Popularność zdobył z początkiem lat 60. pod pseudonimem Shane Fenton. Wraz z pojawieniem się Beatlesów i eksplozji brzmienia Mersey, wycofał się z życia muzycznego. W 1973 r. powrócił nieoczekiwanie na brytyjską scenę jako Alvin Stardust. Estradowy image (czarna skórzana kurtka i obcisłe spodnie) nasuwał skojarzenia z idolami minionej dekady, Gene'em Vincentem i Dave'em Berrym. Single "My Coo-Ca-Choo" i "Jealous Mind" (oba autorstwa Petera Shelleya) trafiły na drugie i pierwsze miejsce list brytyjskich, zaś tematy "Red Dress" i "You You You" znalazły się w pierwszej dziesiątce przebojów. Wprawdzie umiarkowana popularność piosenek "Tell Me Why" i "Good Love Can Never Die" zapowiadała kres triumfalnego powrotu, jednak Stardust przypomniał się raz jeszcze w latach 80.
Tym razem przebojami okazały się "Pretend", "I Feel Like Buddy Holly" (wspomnieniowa ballada, w której oprócz bohatera tytułowego pojawiało się nazwisko Paula McCartneya), "I Won't Run Away" i "So Near Christmas". Niezłomny piosenkarz cieszy się do dziś sporą renomą w brytyjskim przemyśle rozrywkowym. Estradowe występy łączy z religijnym posłannictwem, promując w telewizji BBC chrześcijańskie zespoły popowe i rockowe.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
My coo ca choo/Pull together	Alvin Stardust	11.1973	2[21]	-	Magnet MAG 1	[written by Peter Shelley][produced by Peter Shelley]
Jealous mind/Guitar star	Alvin Stardust	02.1974	1[1][11]	-	Magnet MAG 5	[written by Peter Shelley][produced by Peter Shelley]
Red dress/Little darling	Alvin Stardust	04.1974	7[8]	-	Magnet MAG 8	[written by Peter Shelley][produced by Peter Shelley]
You you you/Come on	Alvin Stardust	08.1974	6[10]	-	Magnet MAG 13	[written by Peter Shelley][produced by Peter Shelley]
Tell my why/Roadie roll on	Alvin Stardust	11.1974	16[8]	-	Magnet MAG 19	[written by Peter Shelley][produced by Peter Shelley]
Good love can never die/The danger zone	Alvin Stardust	01.1975	11[9]	-	Magnet MAG 21	[written by Peter Shelley, Barry Mason][produced by Peter Shelley]
Sweet cheatin' Rita/Come on	Alvin Stardust	06.1975	37[4]	-	Magnet MAG 32	[written by Greenaway/Stephens][produced by Roger Greenaway]
Move it/Be smart,be safe	Alvin Stardust	09.1975	-	-	Magnet MAG 39	[written by Samwell][produced by Roger Greenaway]
Angel from hamburger heaven/Be smart,be safe	Alvin Stardust	11.1975	-	-	Magnet MAG 51	[written by B. Mason, R. Greenaway][produced by Roger Greenaway]
It' s better to be cruel than be kind/Here i go again	Alvin Stardust	04.1976	-	-	Magnet MAG 62	[written by G. Stephens, R, Greenaway][produced by Roger Greenaway]
The world is out/No parking space	Alvin Stardust	07.1976	-	-	Magnet MAG 71	[written by Greenaway/Mason][produced by Roger Greenaway]
Pretend /Goosebumps	Alvin Stardust	09.1981	4[10]	-	Stiff BUY 124	[written by Douglas, Parman, Lavere][produced by Peter Collins]
A wonderful time up there/Love you so much	Alvin Stardust	11.1981	56[8]	-	Stiff BUY 132	[written by Lee Roy Abernathy][produced by Peter Collins]
I feel like Buddy Holly/Luxury	Alvin Stardust	05.1984	7[4]	-	Chrysalis CHS 2784	[written by Mike Batt][produced by Mike Batt]
I wont run away/Tigers don' t climb trees	Alvin Stardust	10.1984	7[13]	-	Chrysalis CHS 2829	[written by John David][produced by Stuart Colman]
So near to Christmas/Alright O.K.	Alvin Stardust	12.1984	29[4]	-	Chrysalis CHS 2835	[written by Leeson, Vale][produced by Stuart Colman]
Got a little heartache/Again	Alvin Stardust	03.1985	55[2]	-	Chrysalis CHS 2856	[written by Lyle, Britten][produced by Stuart Colman]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The untouchable Alvin Stardust	Alvin Stardust	03.1974	4[22]	-	Magnet MAG 5001	[produced by Peter Shelley]
Alvin Stardust	Alvin Stardust	11.1974	37[3]	-	Magnet MAG 5004	[produced by Peter Shelley]
Rock with Alvin	Alvin Stardust	08.1975	52[2]	-	Magnet MAG 5007

Plasmatics

The Plasmatics to aktywny w latach 1977-1988 amerykański zespół punkowy założony przez absolwenta Yale University i radykalnego antyartystę Roda Swensona oraz Wendy O. Williams.
Plasmatics byli kontrowersyjną grupą znaną z dzikich występów, które złamały liczne tabu obecne w tamtych czasach w amerykańskiej kulturze popularnej. Oprócz cięcia gitar piłą mechaniczną, wysadzania elementów nagłośnienia i rozbijania młotem telewizorów, Williams i Plasmatics wysadzali na scenie w powietrze samochody. Williams była wielokrotnie aresztowana, a pewnego razu w Milwaukee także poważnie pobita przez policję podczas aresztowania za nieprzyzwoite zachowania.
Występy grupy były zakazane w Londynie. Owocami kariery Wendy i Plasmatics jest siedem albumów, z których część to solowe wydawnictwa Williams. Za jedno z nich wokalistka otrzymała nominację do nagrody Grammy w kategorii Najlepsza Wokalistka Rockowa.W trakcie działalności zespół wydał cztery albumy studyjne oraz jeden minialbum: New Hope for the Wretched (1980), Beyond the Valley of 1984 (1981), Metal Priestess (EP, 1981), Coup d'Etat (1982) oraz Maggots: The Record (1987). Zespół z każdym albumem zmieniał przynajmniej połowę składu i miał ponad 17 różnych muzyków, którzy grali w nim przez 10 lat aktywności scenicznej Williams.Zespół istniał w latach 1977-1983 oraz krótko w 1987 roku. Jedynym członkiem pozostającym nieprzerwanie w składzie zespołu na przestrzeni działalności była wokalistka – Wendy O. Williams, a także Rod Swenson pełniący funkcję menedżera. Po rozwiązaniu grupy Williams podjęła się solowej działalności artystyczne. W 1998 roku wokalistka zmarła popełniwszy samobójstwo.Wpływ twórczości grupy jest zauważalny w przypadku wielu zespołów z żeńskim wokalem, które powstały w ciągu ubiegłych dwudziestu lat.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Butcher Baby/Tight Black Pants [live]	Plasmatics	07.1980	55[4]	-	Stiff Records BUY 76	[written by Richard Stotts/Rod Swenson ][produced by Jimmy Miller]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
New Hope for the Wretched	Plasmatics	02.1981	55[3]	134[10]	Stiff 9	[produced by Jimmy Miller,Rod Swenson]
Beyond the Valley of 1984	Plasmatics	06.1981	-	142[9]	Stiff 11	[produced by The Plasmatics,Rod Swenson]
Metal Priestess	Plasmatics	12.1981	-	177[3]	Stiff 666	-