Hello

Brytyjski zespół glamrockowy wywodzący się z północnego Londynu. W składzie: Bob Bradbury (gitara, śpiew), Keith Marshall (gitara, śpiew), Vie Faulkner (bas) i Jeff Allen (perkusja) podpisał w 1974 r. kontrakt z wytwórnią Bell.

Inspiratorem współpracy był Mike Leander, szara eminencja angielskiego glam rocka tamtych czasów. Grupa zadebiutowała wersją przeboju Chucka Berry'ego,"Carol", by wkrótce wprowadzić do brytyjskiej Top 10 kolejne nagranie, "Tell Him", znane w latach sześćdziesiątych z wykonań The Exciters i Billie Davis.
W 1975 r. w ankiecie muzycznego magazynu "Disc" Hello uznano za "nadzieję roku". Późniejszym singlom zespołu wiodło się różnie. Temat "Games Up" z repertuaru The Glitter Band przeszedł bez echa, kompozycja Russa Ballarda "New York Groove" trafiła na 12. miejsce listy brytyjskiej, zaś pochodząca z albumu Keep Us Off The Streets piosenka "Star-Studded Sham" była nieporozumieniem, podobnie jak cała płyta, złożona z utworów z singli formacji i ich wersji przebojów innych wykonawców. 

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Tell Him/Lightning	Hello	11.1974	6[10]	-	Bell BELL 1377	[62 US hit-Exciters][written by B. Russell][produced by Mike Leander]
New York groove/Little Miss Mystery	Hello	10.1975	9[8]	-	Bell BELL 1438	[written by Russ Ballard][produced by Mike Leander]

Roy Wood

 Właśc. Ulysses Adrian Wood, ur. 8.11.1946 r. w Birmingham w Anglii. Nadane mu na pamiątkę mitologicznego bohatera imię zamienił szybko na bardziej prozaiczne "Roy", odpowiedniejsze dla przyszłego gwiazdora rocka. Jako nastolatek przemierzał z gitarą kraj, występując też sporadycznie w miejscowych zespołach The Falcons, The Lawmen, Gerry Levene and The Avengers i Mike Sheridan And The Nightriders.

 

Po przerwaniu studiów plastycznych założył wraz z czołowymi beatowymi muzykami z Birmingham grupę The Move. Dzięki zabiegom menedżera Tony'ego Secundy zespół szybko stał się brytyjską sensacją, a Wood urósł do roli dostarczyciela przebojów. W 1967 r. na singlu "Fire brigade" zadebiutował też jako główny wokalista zespołu wykonującego różnorodny materiał od psychodelii i rock'n'rolla po klasyczny rock i wczesny heavy metal. W obawie przed muzyczną rutyną, założył w październiku 1971 r. formację Electric Light Orchestra, ukierunkowaną na albumowe eksperymenty z pogranicza rocka i klasyki.
 

Po nagraniu z nowym zespołem jedynie singla i pierwszego longplaya. odszedł w lipcu 1972 r., pokłóciwszy się z innym eks-członkiem The Move, Jeffem Lynne'em. Kolejnym przedsięwzięciem artysty była ambitna i nowatorska grupa Wizzard. Wood realizował równolegle solowe nagrania, które pomimo braku rynkowych sukcesów ujawniły kreatywną energię muzyka będącego równocześnie multiinstrumentalistą, inżynierem nagraniowym, producentem i projektantem okładek. Z autorskich singli na uwagę zasługiwał patetyczny temat "Forever" oddający hołd twórczości Neila Sedaki i The Beach Boys, inspirowany studyjnymi eksperymentami Phila Spectora. Efektem popadającej w ekscentryzm wyobraźni artysty był m.in. utwór "Bengal Jig", w którym wykorzystano równocześnie szkockie dudy i hinduski sitar.
 

U schyłku lat 70-tych Wood kontynuował eksperymenty w zespołach The Wizzo Band, Rock Brigade i The Helicopters, podczas gdy jego dawni koledzy z ELO podbijali światowy rynek kolejnymi bestsellerami. Nieobecność muzyka na listach przebojów od 1975 r. pozostaje zagadką, jeśli zważyć jego poprzednie autorskie i producenckie sukcesy oraz rzadką umiejętność poruszania się po wszelkich odmianach i nurtach rocka

Single

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
When Gran'ma Plays The Banjo/Wake Up	Roy Wood	02.1972	-	-	Harvest HAR 5058	[written by Roy Wood]
Dear Elaine/Song Of Praise	Roy Wood	07.1973	18[8]	-	Harvest HAR 5074	[written by Roy Wood][produced by Roy Wood]
Forever/Music To Commit Suicide By	Roy Wood	11.1973	8[13]	-	Harvest HAR 5078	[written by Roy Wood][produced by Roy Wood]
Goin' Down The Road/The Premium Bond Theme	Roy Wood	06.1974	13[7]	-	Harvest HAR 5083	[written by Roy Wood][produced by Roy Wood]
Oh What A Shame/Bengal Jig	Roy Wood	05.1975	13[7]	-	Jet JET 54	[written by Roy Wood][produced by Roy Wood]
Look Thru' The Eyes Of A Fool/Strider	Roy Wood	11.1975	-	-	Jet JET 61	[written by Roy Wood]
Any Old Time Will Do/The Rain Come Down On Everything	Roy Wood	08.1976	-	-	Jet JET 85	[written by Roy Wood]
Keep Your Hands On The Wheel/Giant Footsteps	Roy Wood	11.1978	-	-	Warner Bros. K 17 248	[written by Roy Wood]
(We 're) On The Road Again/Saxmaniacs	Roy Wood	05.1979	-	-	Automatic K 17 359	[written by Roy Wood]
Helicopters Rock City/Givin' Your Heart Away	Roy Wood	11.1960	-	-	Cheapskate CHEAP 6	[written by Roy Wood]
Sing Out The Old, Bring In The New /Watch This Space	Roy Wood	12.1980	-	-	Cheapskate CHEAP 12	[written by Roy Wood]
Down To Zero/Olympic Flyer	Roy Wood	04.1981	-	-	EMI 5203	[written by Roy Wood]
It's Not Easy/Moonriser	Roy Wood	02.1982	-	-	EMI 5261	[written by Roy Wood]
O.T.T/Mystery Song	Roy Wood	04.1982	-	-	Speed SPEED 5	[written by Roy Wood]
I Wish It Could Be Christmas Everyday/ See My Baby Jive / Forever	Roy Wood	11.1984	-	-	Harvest 12 HAR 5173	[written by Roy Wood]
Under Fire/On The Top Of The World	Roy Wood	05.1985	-	-	Legacy LGY 24	[written by Roy Wood]
I Wish It Could Be Christmas Everyday (live ) /Santa Claus Is Coming To Town	Roy Wood Big Band Live	12.1995	59[2]	-	Woody 001	[written by Roy Wood]
I Wish It Could Be A Wombling Merry Christmas Everyday/Wombling Merry Christmas/Christmas Everyday	Wombles with Roy Wood	12.2000	22[3]	-	Dramatico DRAMSCDS 001	[written by Roy Wood/Batt]

Albumy

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Boulders	Roy Wood	08.1973	15[8]	176[6]	Harvest SHVL 803	[produced by Roy Wood]
The singles	Roy Wood	07.1982	37[6]	-	Speed SPEED 1000	-

Nelson

Nelson, zespół amerykański. Bliźniacy Matthew i Gunnar Nelsonowie przyszli na świat 20.09.1967r w Burbank w Kalifornii jako synowie Ricka Nelsona, popularnego piosenkarza doby rock'n'rolla. Od najmłodszych lat pobierali lekcje śpiewu oraz gry na gitarze basowej i perkusji, zaczęli też komponować piosenki.
 Pierwszych nagrań dokonali w dniu dwunastych urodzin - sesja w profesjonalnych warunkach, z towarzyszeniem znanych muzyków, m.in. grupy wokalnej The Pointer Sisters, była prezentem od ojca. Na początku lat osiemdziesiątych utworzyli zespół, nazwany najpierw Strange Agents, później The Nelsons, a w końcu Nelson.
 Matthew przyjął obowiązki wokalisty, basisty i gitarzysty, Gunnar - wokalisty i gitarzysty, a ponadto w składzie znaleźli się- Brett Garsed - g, voc, Paul Mirkovich- voc, Bobby Rock - dr (później Garseda
zastąpił Joey Cathart - g, voc).
Kwintet debiutował w nocnych lokalach Los Angeles, jak Madam Wong's West czy The Central. Gdy w 1985r Rick Nelson zginął w katastrofie lotniczej, chłopcy w chwili przygnębienia postanowili zerwać z muzyką.
Jednakże w 1987r zdecydowali się na powrót i niebawem podpisali kontrakt z firmą DGC. Bardzo długo przygotowywali się do nagrania pierwszego albumu. W artystycznym samookreśleniu się pomogli im dwaj zaprzyjaźnieni, bardziej doświadczeni muzycy   Richie Sambora z Bon Jovi i Robin Zander z Cheap Trick. W końcu zespół znalazł się w Cherokee Studios w Los Angeles i przy pomocy producentów Marca Tannera i Davida Thoenera zrealizował płytę After the Rain, wydaną w czerwcu 1990r.
Zaproponował piosenki wzorowane na przebojach Bon Jovi i Cheap Trick, ale też Def Leppard, Foreigner i Queen nieco bliższe jednak muzyce pop, opracowane z przepychem, wzbogacone niekiedy brzmieniem orkiestry smyczkowej, np. (Can't Live Without Your) Love And Affection, After The Rain, More Than Ever, (It's Just) Desire Everywhere I Go, Will You Love Me?. Przedstawił też własną wersję kompozycji Ricki Nelsona - Tracy's Song; jego pamięci dedykował album.
 Zdobył dużą popularność- album  rozszedł się w Stanach w dwóch milionach egzemplarzy (ale w Wielkiej Brytanii tylko w piętnastu tysiącach egzemplarzy). Największymi przebojami były utwory (Can't Live Without Your) Love And Affection i After The Rain.

Po kilku latach koncertowania zespół wszedł do studia, aby nagrać swój następny album. Wynikiem tego było ciemniejsze i twardsze brzmienie płyty zatytułowanej Imaginator .  Według zespołu, producent John Kalodner nie był zaangażowany w proces nagrywania, bo był "zbyt zajęty  Aerosmith". Kiedy przedstawił album dla staffu Geffen Records,ten ostatni nie krył  niezadowolenia i dał zespołowi do wyboru albo produkować i nagrać kolejny album, bardziej zgodny z tym, czego się spodziewali , albo zostaną oni zwolnieni z umowy.
Gunnar powiedział, że odeszli "sfrustrowani i bezradni", ale postanowili wrócić do studia. Zaczęto pracę na bardziej akustycznie zorientowaną płytą, która była według Gunnar " o 180 stopni w kierunku przeciwnym do kierunku Imaginator ". W rezultacie powstał album Because They Can, który okazał się być wydany w 1995 roku, pięć lat po ich pierwszym albumie. Paradoksalnie, Kalodner opuścił Geffen tydzień przed premierą albumu, a wytwornia postanowiła dać albumowi ograniczoną promocję.
Krótko po tym, Geffen reaktywuje umowę z zespołem. Gunnar odnosi się do tego jako "jednego z najlepszych dni w moim życiu." Rok po wydaniu wspomnianej płyty, Nelson wreszcie wydanne Imaginator w niezależnej wytwórni.
 Następnie zespół założył własną wytwórnię płytową, Stone Canyon Records. W tym czasie zespół również współpracuje z Victor Japan,która uzyskuje licencje na ich albumy. W 1997 roku ukazał się w Japonii ich pierwszy album  zatytułowany  Silence is Broken .
W 1998 roku Matthew i Gunnar rozpoczęli kompilację   demówek w celu ich wydania w Nashville . W rezultacie powstał   album country ,Brother Harmony , na którym są sygnowani jako Nelsons. W następnym roku wydali Life w Japonii, we współpracy z JVC Victor .
Matthew i Gunnar wydają album w hołdzie ich ojcu, Ricky Nelsonowi . Album zatytułowany Like Father, Like Sons , został wydany w 2000 roku,podobnie jak ich  album  z 2010r  "Lightning Strikes Twice".

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
(Can't Live Without Your) Love And Affection/Will You Love Me?	Nelson	07.1990	54[6]	1[1][26]	DGC 19 689	[gold-US][written by M. Nelson, G. Nelson, M. Tanner][produced by Marc Tanner, David Thoener]
After The Rain/Fill You Up	Nelson	11.1990	-	6[22]	DGC 19 667	[written by M. Nelson, G. Nelson, M. Tanner, R. Wilson][produced by Marc Tanner, David Thoener]
More Than Ever/Keep One Heart	Nelson	03.1991	-	14[17]	DGC 19 002	[written by M. Nelson, G. Nelson, M. Tanner][produced by Marc Tanner, David Thoener]
Only Time Will Tell/(Can't Live Without Your) Love And Affection	Nelson	06.1991	-	28[14]	DGC 19 014	[written by M. Nelson, G. Nelson, M. Tanner, G. Sutton][produced by Marc Tanner, David Thoener]
(You Got Me) All Shook Up/After The Rain '95	Nelson	06.1995	-	102[9]	DGC 19 386	[written by M. Nelson, G. Nelson, M. Tanner][produced by John Boylan, Matthew Nelson, Gunnar Nelson]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
After the Rain	Nelson	07.1990	-	17[64]	DGC 24 290	[2x-platinum-US][produced by Marc Tanner, David Thoener]

Alvin Stardust

Właśc. Bernard William Jewry, ur. 27.09.1942 r. w Londynie. Popularność zdobył z początkiem lat 60. pod pseudonimem Shane Fenton. Wraz z pojawieniem się Beatlesów i eksplozji brzmienia Mersey, wycofał się z życia muzycznego. W 1973 r. powrócił nieoczekiwanie na brytyjską scenę jako Alvin Stardust. Estradowy image (czarna skórzana kurtka i obcisłe spodnie) nasuwał skojarzenia z idolami minionej dekady, Gene'em Vincentem i Dave'em Berrym. Single "My Coo-Ca-Choo" i "Jealous Mind" (oba autorstwa Petera Shelleya) trafiły na drugie i pierwsze miejsce list brytyjskich, zaś tematy "Red Dress" i "You You You" znalazły się w pierwszej dziesiątce przebojów. Wprawdzie umiarkowana popularność piosenek "Tell Me Why" i "Good Love Can Never Die" zapowiadała kres triumfalnego powrotu, jednak Stardust przypomniał się raz jeszcze w latach 80.
Tym razem przebojami okazały się "Pretend", "I Feel Like Buddy Holly" (wspomnieniowa ballada, w której oprócz bohatera tytułowego pojawiało się nazwisko Paula McCartneya), "I Won't Run Away" i "So Near Christmas". Niezłomny piosenkarz cieszy się do dziś sporą renomą w brytyjskim przemyśle rozrywkowym. Estradowe występy łączy z religijnym posłannictwem, promując w telewizji BBC chrześcijańskie zespoły popowe i rockowe.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
My coo ca choo/Pull together	Alvin Stardust	11.1973	2[21]	-	Magnet MAG 1	[written by Peter Shelley][produced by Peter Shelley]
Jealous mind/Guitar star	Alvin Stardust	02.1974	1[1][11]	-	Magnet MAG 5	[written by Peter Shelley][produced by Peter Shelley]
Red dress/Little darling	Alvin Stardust	04.1974	7[8]	-	Magnet MAG 8	[written by Peter Shelley][produced by Peter Shelley]
You you you/Come on	Alvin Stardust	08.1974	6[10]	-	Magnet MAG 13	[written by Peter Shelley][produced by Peter Shelley]
Tell my why/Roadie roll on	Alvin Stardust	11.1974	16[8]	-	Magnet MAG 19	[written by Peter Shelley][produced by Peter Shelley]
Good love can never die/The danger zone	Alvin Stardust	01.1975	11[9]	-	Magnet MAG 21	[written by Peter Shelley, Barry Mason][produced by Peter Shelley]
Sweet cheatin' Rita/Come on	Alvin Stardust	06.1975	37[4]	-	Magnet MAG 32	[written by Greenaway/Stephens][produced by Roger Greenaway]
Move it/Be smart,be safe	Alvin Stardust	09.1975	-	-	Magnet MAG 39	[written by Samwell][produced by Roger Greenaway]
Angel from hamburger heaven/Be smart,be safe	Alvin Stardust	11.1975	-	-	Magnet MAG 51	[written by B. Mason, R. Greenaway][produced by Roger Greenaway]
It' s better to be cruel than be kind/Here i go again	Alvin Stardust	04.1976	-	-	Magnet MAG 62	[written by G. Stephens, R, Greenaway][produced by Roger Greenaway]
The world is out/No parking space	Alvin Stardust	07.1976	-	-	Magnet MAG 71	[written by Greenaway/Mason][produced by Roger Greenaway]
Pretend /Goosebumps	Alvin Stardust	09.1981	4[10]	-	Stiff BUY 124	[written by Douglas, Parman, Lavere][produced by Peter Collins]
A wonderful time up there/Love you so much	Alvin Stardust	11.1981	56[8]	-	Stiff BUY 132	[written by Lee Roy Abernathy][produced by Peter Collins]
I feel like Buddy Holly/Luxury	Alvin Stardust	05.1984	7[4]	-	Chrysalis CHS 2784	[written by Mike Batt][produced by Mike Batt]
I wont run away/Tigers don' t climb trees	Alvin Stardust	10.1984	7[13]	-	Chrysalis CHS 2829	[written by John David][produced by Stuart Colman]
So near to Christmas/Alright O.K.	Alvin Stardust	12.1984	29[4]	-	Chrysalis CHS 2835	[written by Leeson, Vale][produced by Stuart Colman]
Got a little heartache/Again	Alvin Stardust	03.1985	55[2]	-	Chrysalis CHS 2856	[written by Lyle, Britten][produced by Stuart Colman]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The untouchable Alvin Stardust	Alvin Stardust	03.1974	4[22]	-	Magnet MAG 5001	[produced by Peter Shelley]
Alvin Stardust	Alvin Stardust	11.1974	37[3]	-	Magnet MAG 5004	[produced by Peter Shelley]
Rock with Alvin	Alvin Stardust	08.1975	52[2]	-	Magnet MAG 5007

T.Rex

T.Rex-słynny zespół założony w 1967 r. przez wokalistę i gitarzystę Marca Bolana (właśc. Mark Feld, ur. 30.09.1947 r. w Hackney w Londynie, Anglia, zm. 16.09.1977 r. w Barnes Common w Londynie). Początkowo działał jako sekstet wykorzystujący instrumenty elektryczne, ale firma zajmująca się sprzedażą ratalną w związku z niemożnością wyegzekwowania rat, skonfiskowała zakupiony sprzęt.

Wtedy Bolan razem z perkusistą Stevem "Peregrine" Tookiem (właśc. Stephen Porter, ur. 28.07.1949 r. w Eltham w hrabstwie Kent; zm. 27.10.1980 r.) powołali do życia akustyczny duet, którego kompozycje łączyły w sobie zamiłowanie jego członków do klasycznego rock'n'rolla i bajkowego świata mitologii.
Niezwykłe interpretacje wokalne Bolana sprawiały, że większość jego tekstów była trudna do zrozumienia, ale efekt ostateczny był znakomity i duet wkrótce został zaliczony do rodzącego się nurtu "underground". Disc jockey radia BBC, John Peel, niestrudzenie promował zespół na antenie swojego programu "Top Gear" dając jego członkom możliwość wystąpienia obok innych wykonawców w organizowanej przez niego trasie koncertowej. Tyrannosaurus Rex. nagrał później trzy single: "Debora", "One Inch Rock" i "King Of The Rumbling Spires" oraz osiągnął duży sukces albumami, z których My People Were Fair And Had Sky In Their Hair But Now They Are Content To Wear Stars On Their Brows i Unicorn weszły do brytyjskiej Top 20. Drugi z nich ukazywał odejście grupy od poprzedniego brzmienia, które teraz poszerzyło się o fisharmonię, bas i fortepian.
W 1969 r. po zakończeniu wyczerpującej trasy koncertowej po USA duet się rozpadł. Nowym muzycznym partnerem Bolana został Mickey Finn (właśc. Michael Finn, ur. 3.06.1947 r. w Thornton Heath w hrabstwie Surrey), a owocem ich współpracy był longplay A Beard Of Stars, który pokazał całkowitą przemianę stylistyczną formacji. Marc Bolan zmieniając jej nazwę na T. Rex, zdobył wkrótce miano idola muzyki pop.
Longplay A Beard Of Stars kontynuował poetyckie fascynacje lidera, ale muzyczne brzmienie nabrało rockowego wigoru (gitarowe solo Bolana w utworze "Elemental Child"). W październiku 1970 r. duet skrócił nazwę do T.Rex. Singel "Ride A White Swan" dotarł do 2. miejsca listy brytyjskiej.
Kolejne, "Hot Love" i "Get It On", trafiły na jej szczyt, podobnie jak album Electric Warrior w kategorii płyt długogrających. W tym czasie do składu doszli Steve Currie (ur. 20.05.1947 r. w Grimsby; bas) i Bill Legend (właśc. William Fifield, ur. 8.05.1944 r. w Barking; perkusja), eks-członkowie formacji Legend, The Epics i Bateson And Scott. Wydany na singlu w listopadzie 1971 r. przez firmę Fly przebój "Jeepster" ukazał się bez zgody Bolana, który w odwecie zerwał nagraniowy kontrakt, zakładając własną wytwórnię płytową T.Rex.
Rok 1972 r. przyniósł kolejne singlowe bestsellery, "Telegram Sam", "Metal Guru", "Children Of The Revolution" i "Solid Gold Easy Action"; równocześnie reedycja kompozycji "Debora" dotarła do 10. miejsca listy brytyjskiej. Zwieńczeniem legendy T.Rex był zrealizowany przez Ringo Starra dokumentalny film "Born To Boogie".
Pierwszymi symptomami regresu były nagrane w 1973 r. tematy "20th Century Boy" i "The Groover", a zwłaszcza rozstanie się popadającego w banał Bolana z Viscontim. Latem 1973 r. w zespole pojawiły się nowe twarze: Jack Green (gitara), Paul Fenton (perkusja) i trzy wokalistki, a wśród nich Gloria Jones (ur. 19.09.1947 r. w stanie Ohio) - wkrótce dziewczyna Bolana, którą poznał jeszcze w 1969 r. w USA.
Green i Fenton nie zabawili w grupie zbyt długo, zostali wyrzuceni na początku 1974 r. po zakończeniu brytyjskiego tournee. Tym samym w formacji pozostali Bolan, Finn. Currie, Jones i nowy perkusista Davey Lutton. Rok 1974 przyniósł rozczarowujące longplaye Zinc Alloy And The Hidden Riders Of Tomorrow i Balans Zip Gun. Pod koniec tego samego roku zespół zasilił Dino Dines (instr. klawiszowe), jednak dwa miesiące później ze współpracy zrezygnował Mickey Finn. Singel "New York City" sygnowało wprawdzie nazwą T.Rex, jednak w bieżących nagraniach uczestniczyli głównie muzycy studyjni.
Spośród singlowych produkcji Bolana (m.in. "Dream Lady" i "London Boys") jedynie "I Love To Boogie" znalazło się w Top 20. ale popularność płyty przyćmiło oskarżenie o plagiat.
W przeciwieństwie do większości swoich rówieśników, Bolan powitał z entuzjazmem nowe pokolenie punk rocka, występując wraz z The Damned i angażując grupę Generation X do własnego, emitowanego krótko telewizyjnego programu "Marc". Serial, w którym występowali również David Bowie i eks-wokalista John's Children, Andy Ellison, pomógł Bolanowi wydobyć się z twórczej stagnacji. Kontrakt z RCA i pozyskanie do T.Rex nowych muzyków, Herbiego Flowersa (bas) i Tony'ego Newmana (perkusja) zapowiadały powrót do wielkiej formy.
Niestety. 16.09.1977 r. Bolan zginął w wypadku samochodowym, gdy samochód. w którym podróżował z Glorią jako pasażer, uderzył w drzewo. Jego śmierć była początkiem ciążącego nad T.Rex fatum. W 1980 r. zmarł Took, a w rok później Currie. Wierni wielbiciele artysty doprowadzili do wydania licznych reedycji nagrań czerpanych z jego bogatej spuścizny, dzięki którym Marc pozostaje do dziś obiektem kultu. Pomimo stosunkowo krótkiej przebojowej kariery, Bolan odegrał doniosłą rolę w okresie transformacji popu w progresywny muzycznie gatunek.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Deborah/Child star	Marc Bolan & Tyrannosaurus Rex	05.1968	34[7]	-	Regal Zonophone RZ 3008	[written by Marc Bolan][produced by Tony Visconti]
One inch rock/Salamanda Palaganda	Marc Bolan & Tyrannosaurus Rex	09.1968	28[7]	-	Regal Zonophone RZ 3011	[written by Marc Bolan][produced by Tony Visconti]
King of the rumbling spires/Do you remember?	Marc Bolan & Tyrannosaurus Rex	07.1969	44[1]	-	Regal Zonophone RZ 3022	[written by Marc Bolan][produced by Tony Visconti]
Ride a white swan/Is it love/Summertime blues	T.Rex	10.1970	2[20]	76[6]	Fly BUG 1	[Writers: Marc Bolan][Producers: Tony Visconti]
Hot love/Woodland rock/King of the mountain cometh	T.Rex	02.1971	1[6][17]	72[6]	Fly BUG 6	[Writers: Marc Bolan][Producers: Tony Visconti]
Get it on [in USA as "Bang a gong"]/There was a time/Raw ramp	T.Rex	07.1971	1[4][17]	10[15]	Fly BUG 10	[Writers: Marc Bolan][Producers: Tony Visconti]
Jeepster/Life's a gas	T.Rex	11.1971	2[15]	-	Fly BUG 16	[Writers: Marc Bolan][Producers: Tony Visconti]
Telegram Sam/Cadillac/Baby strange	T.Rex	01.1972	1[2][14]	67[5]	T.Rex-EMI TREX 101	[Writers: Marc Bolan][Producers: Tony Visconti]
Deborah/One inch rock/Woodland bop/Seal of seasons EP's	T.Rex	04.1972	7[10]	-	Fly ECHO 102	[Writers: Marc Bolan][Producers: Tony Visconti]
Metal guru/Lady/Thunderwing	T.Rex	05.1972	1[4][14]	-	T.Rex-EMI Marc 1	[Writers: Marc Bolan][Producers: Tony Visconti]
Children of the revolution/Jitterbug love/Sunken rags	T.Rex	09.1972	2[10]	-	T.Rex-EMI Marc 2	[Writers: Marc Bolan][Producers: Tony Visconti]
Solid gold easy action/Born to boogie	T.Rex	12.1972	2[11]	-	T.Rex-EMI Marc 3	[Writers: Marc Bolan][Producers: Tony Visconti]
20 th Century Boy/Free angel	T.Rex	03.1973	3[17]	-	T.Rex-EMI Marc 4	[Writers: Marc Bolan][Producers: Tony Visconti]
The groover/Midnight	T.Rex	06.1973	4[9]	-	T.Rex-EMI Marc 5	[Writers: Marc Bolan][Producers: Tony Visconti]
Truck on [tyke]/Sitting here	T.Rex	11.1973	12[11]	-	T.Rex-EMI Marc 6	[Writers: Marc Bolan][Producers: Tony Visconti]
Teenage dream/Satisfaction pony	Marc Bolan & T.Rex	02.1974	13[5]	-	T.Rex-EMI Marc 7	[Writers: Marc Bolan][Producers: Tony Visconti, Marc Bolan]
Light of love/Explosive mouth	T.Rex	07.1974	22[5]	-	T.Rex-EMI Marc 8	[Writers: Marc Bolan][Producers: Marc Bolan]
Zip gun boogie/Space boss	T.Rex	11.1974	41[3]	-	T.Rex-EMI Marc 9	[Writers: Marc Bolan][Producers: Marc Bolan]
New York City/Chrome sitar	T.Rex	06.1975	15[8]	-	T.Rex-EMI Marc 10	[Writers: Marc Bolan][Producers: Marc Bolan]
Dreamy lady/Do you wanna dance	T.Rex Disco Party	10.1975	30[5]	-	T.Rex-EMI Marc 11	[Writers: Marc Bolan][Producers: Marc Bolan]
London boys/Solid baby	T.Rex	02.1976	40[3]	-	T.Rex-EMI Marc 13	[Writers: Marc Bolan][Producers: Marc Bolan]
I love to boogie/Baby boomerang	T.Rex	06.1976	13[9]	-	T.Rex-EMI Marc 14	[Writers: Marc Bolan][Producers: Marc Bolan]
Laser love/Life's an elevator	T.Rex	09.1976	41[4]	-	T.Rex-EMI Marc 15	[Writers: Marc Bolan][Producers: Marc Bolan]
The soul of my suit/All alone	T.Rex	03.1977	42[3]	-	T.Rex-EMI Marc 16	[Writers: Marc Bolan][Producers: Marc Bolan]
Return of the Electric Warrior EP.	T.Rex	05.1981	50[4]	-	Rarn MBSF 001	[Writers: Marc Bolan][Producers: Bolan, Granada]
You scare me to death/The perfumed garden of Gulliver Smith	T.Rex	09.1981	51[4]	-	Cherry Red CHERRY 29	[Writers: Marc Bolan][Producers:Simon Napier-Bell]
Telegram Sam [reissue]	T.Rex	03.1982	69[2]	-	T.Rex 101
Megarex/Chariot choogle/Life's an elevator	T.Rex	05.1985	72[9]	-	Marc On Wax TANX 1	[Writers: Marc Bolan]
Get it on/Jeepster	T.Rex	05.1987	54[4]	-	Marc On Wax MARC 10	[Writers: Marc Bolan][Producers: Tony Visconti]
20th Century boy/Midnight/The groover	Marc Bolan & T.Rex	08.1991	13[8]	-	Marc On Wax MARC 501	[Writers: Marc Bolan]
Get it on	Bus Stop feat T.Rex	10.2000	59[3]	-	All Around The World CDGLOBE225
Ride A White Swan	Marc Bolan & T.Rex	09.2007	97[1]	-	UMTV 1744372	[Writers: Marc Bolan][Producers: Tony Visconti]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
My people were fair and had sky in their...	T.Rex	07.1968	15[9]	-	Regal Zonophone SLRZ 1003	[produced by Tony Visconti]
Unicorn	T.Rex	06.1969	12[3]	-	Regal Zonophone SLRZ 1007	[produced by Tony Visconti]
A beard of stars	T.Rex	03.1970	21[6]	-	Regal Zonophone SLRZ 1013	[produced by Tony Visconti]
T.Rex	T.Rex	01.1971	13[24]	188[5]	Fly HIFLY 2	[produced by Tony Visconti]
The best of T.Rex	T.Rex	08.1971	21[7]	-	Flyback TON 2	[Producers: Tony Visconti]
Electric warior	T.Rex	10.1971	1[8][46]	32[34]	Fly HIFLY 6	[Producers: Tony Visconti]
Prophets, seers and sages the angels of the a...	T.Rex	03.1972	1[1][12]	-	Fly Doubleback 0037 TOOFA ž	[Producers: Tony Visconti]
Bolan boogie	T.Rex	05.1972	1[3][19]	-	Fly HIFLY 8	[Producers: Tony Visconti]
The slider	T.Rex	08.1972	4[18]	17[24]	EMI BLN 5001	[Producers: Tony Visconti]
Tyrannosaurus Rex [A beginning]	T.Rex	10.1972	-	113[12]	A&M 3514 [US]
A beard of star/Unicorn	T.Rex	12.1972	44[2]	-	Cube TOOFA 9/10	[Producers: Tony Visconti]
Tanx	T.Rex	03.1973	4[12]	102[10]	EMI BLN 5002	[Producers: Tony Visconti]
Great hits	T.Rex	11.1973	32[3]	-	EMI BLN 5003
Zinc alloy and the hidden riders of tomorrow	T.Rex	03.1974	12[3]	-	EMI BLNA 7751	[produced by Tony Visconti]
Futuristic dragon	T.Rex	02.1976	50[1]	-	EMI BLN 5004	[produced by Marc Bolan]
Dandy in the underworld	T.Rex	04.1977	26[3]	-	EMI BLN 5005	[produced by Marc Bolan]
Solid gold	T.Rex	06.1979	51[3]	-	EMI NUT 5
T.Rex in concert	T.Rex	09.1981	35[6]	-	Marc ABOLAN 1
You scare me to death	T.Rex	11.1981	88[1]	-	Cherry Red ERED 20	[produced by Simon Napier-Bell]
Dance in the midnight	T.Rex	09.1983	83[3]	-	Marc On Wax MARCL 501	[produced by Marc Bolan]
Best of the 20th Century Boy	T.Rex	05.1985	5[21]	-	K-Tel NE 1297
The ultimate collection	T.Rex	09.1991	4[16]	-	Telstar STAR 2539
The essential collection	T.Rex	10.1995	24[16]	-	PolyGram TV 525 961-2
The essential collection-25th Anniversary Edition	Marc Bolan And T Rex	09.2002	18[24]	-	Universal TV 4934882
Born to boogie	Marc Bolan And T Rex	05.2005	129[1]	-	Sanctuary Midline SMEDD 215