Specjalizowali się w bezlitosnych parodiach gwiazd rocka lat siedemdziesiątych, czego przykładem jest "Anadin" - przeróbka "Heroine" i "Sweet Jane" Lou Reeda. Podobnie jak większość tego typu zespołów, Alberto i Jego Paranoicy łączyli estradowy żart z autentycznymi umiejętnościami muzycznymi, jednak ich pierwszy album okazał się porażką na skutek dezaktualizacji aluzji i szyderstw w trakcie produkcji płyty.
W 1977 r. longplay Italians From Outer Space ugruntował reputację grupy, ale i tym razem większość tematów rozminęła się z czasem. Łatwe cele z wczesnych lat osiemdziesiątych ustąpiły miejsca nowej fali punk rocka. Tym razem Albertos poszli za ciosem, wystawiając na scenie londyńskiego Royal Court Theatre rockową "śpiewogrę" "Sleak" autorstwa C. P. Lee. Jej bohaterem był młody poczciwiec Norman Sleak, wmanipulowany w popełnienie samobójstwa podczas własnego koncertu. Kończąc z życiem, wypełnia najszczytniejszą powinność rockmana i tworzy nowy muzyczny nurt zwany "Snuff Rock" (Daj-sobie-w-czapę-rock). Kontrapunktem właściwej akcji były komentarze disc jockeya granego przez Lesa Priora, który w tej roli osiągnął szczyt swoich parodystycznych umiejętności. Towarzyszący premierze minialbum Snuff Rock, wydany przez wytwórnię Stiff, parodiował przeboje Sex Pistols ("Gobbing On Life"), Damned ("Kill") i Clash ("Snuffm' Like That") oraz nową generację grup reggae (w temacie "Snuffm' In A Babylon").
Płyta znalazła licznych nabywców, podobnie jak wydany w 1978 r. singel "Heads Down To Nonsense Mindless Boogie", oparty na motywach "wiecznie młodych" Status Quo. Na ostatnim albumie Skite członkom zespołu towarzyszyli Chas Jankel i Roger Ruskin Spear.
Początek lat osiemdziesiątych zapowiadał zmierzch popularności grupy. "Musical Sleak" wystawiono na Broadwayu, ale kolejna próba teatralna, "Never Mind The Bullocks", nie powtórzyła sukcesu poprzedniczki. 31.01.1980 r. Les Prior zmarł na białaczkę. Wprawdzie ostatnimi czasy występował w zespole tylko sporadycznie, ale jego vis comica okazała się nie do zastąpienia. Po rozpadnięciu się grupy Mitchell przyłączył się do Durutti Column Viniego Reilly'ego, zaś Hibbert po niefortunnym flircie z heavy metalem (płyta Heavy Duty z 1981 r.) sprawdził się jako scenarzysta i autor dubbingów do dziecięcego rysunkowego serialu "Count Duckula".
Lee występował z powodzeniem na scenie w roli diabolicznego poety-beatnika, Lorda Buckleya, a w 1981 r. nagrał pod szyldem C.P. Lee Mystery Guild kasetę "Radio Sweat" parodiującą komercyjne radiostacje. Bowers występował w Durutti Column, a później w Simply Red. Próba reanimacji zespołu pod nazwą The Mothmen zakończyła się niepowodzeniem.
Single
| ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Dread Jaws/ De Version | ALBERTO Y LOST TRIOS PARANOIAS | 04.1976 | - | - | Transatlantic BIG 541 | [written by N. Sleek][produced by Peter Jenner] |
Old Trust// Neville/ Teenager In Schtuck | ALBERTO Y LOST TRIOS PARANOIAS | 11.1977 | - | - | Logo GO 106 | [written by N. Sleek][produced by Peter Jenner] |
Snuff Rock: Kill/ Gobbing On Life// Snuffin' Like That/ Snuffin' In A Babylon | ALBERTO Y LOST TRIOS PARANOIAS | 09.1977 | - | - | Stiff LAST 2 | [piosenka z musicalu "Sleak"][produced by Mick Lowe] |
Heads Down, No Nonsense, Mindless Boogie/ Thank You// Fuck You/ Dead Meat Part 2 | ALBERTO Y LOST TRIOS PARANOIAS | 09.1978 | 47[5] | - | Logo GOD 323 | [written by N. Sleek][produced by Peter Jenner] |
**** You/Dead Meat (Part II) | ALBERTO Y LOST TRIOS PARANOIAS | 10.1978 | - | - | Logo GOD 335 | [written by B. Harding][produced by Chas Jankel] |
Juan Lopez (The Lonely Go Atherd)// Teenage Paradise/ Dead Meat Part 3 | ALBERTO Y LOST TRIOS PARANOIAS | 11.1978 | - | - | Logo GO 340 | [written by N. Sleak, C. Jankel][produced by Chas Jankel] |
Cruising with Sanya | ALBERTO Y LOST TRIOS PARANOIAS | 12.1982 | - | - | New Hormones ORG 30 | [written by L. Wallit] |
That photo is not the Albertos.
OdpowiedzUsuń