Apollo 440

Muzycy Apollo 440 sami o sobie mówią: "jesteśmy i będziemy zespołem rockowym". Nie uciekają jednak od dyskotek i jak jednak dodaje jeden z liderów Apollo 440 - Trevor Gray: "Muzykę taneczną może stanowić właściwie wszystko - wystarczy tylko, że posiada rytm, w takt którego można się bawić. To właśnie ten brak jakichkolwiek granic jest w niej najbardziej fascynujący".

Jak rozszyfrować ich nazwę? Jej pierwszy człon - Apollo - pochodzi oczywiście od imienia greckiego boga piękna i muzyki (ale także życia, śmierci oraz prawdy), 440 natomiast odnosi się do częstotliwości 440 Hz, na którą ustawiany jest dźwięk podczas koncertów.
 Zespół powstał w 1990 roku w Liverpoolu, a jego trzon tworzy trójka - bracia Trevor i Howard Gray oraz Noko. Wraz z nimi zakładał go jeszcze James Gardner, który postanowił przerwać współpracę z projektem po nagraniu debiutanckiej płyty, która, wydana została nakładem ich własnego labela Stealth Sonic.
Krążek ukazał się w roku 1994 pod tytułem "Millenium Fever". W tym czasie grupa miała już na koncie pierwsze sukcesy, przyniesione przez single "Lolita", "Blackout" i "Destiny", dzięki którym dostała propozycje zremiksowania utworów U2 (z płyty "Achtung Baby"), EMF, PWEI, Scritti Politti oraz Madonny (choć tego projektu nigdy nie zrealizowano). "Millenium Fever" w dużej części było hołdem dla francuskiego postmodernistycznego myśliciela Jeana Baudrillarda. Do jego prac odwoływał się choćby utwór "Astral America" (autorem tego terminu jest właśnie Francuz, a do jego słów nawiązywały także "The Perfect Crime" oraz "Stealth Requiem"), dedykowany również postfreudowskiemu terapeucie Wilhelmowi Reichowi, a stworzony wspólnie z Leonardem Bernsteinem i Stephenem Sondheimem i podchwycony przez japońską kampanię koszykarskiej ligi NBA. Filozoficzne odniesienia na tym albumie znaleźć też można w mówiącym o kriogenice "Liquid Cool" oraz "Omega Point", nawiązującym do stworzonej przez jezuitę Pierre'a Teilhard de Chardina koncepcji krańcowego punktu rozwoju rzeczywistości i historii całego stworzenia.

Już pod zmienioną nazwą, w 1996 roku, Apollo Four Forty wydało singiel "Krupa", przywołujący postać słynnego jazzowego perkusisty Gene'a Krupy. Utwór jeszcze promowany początkowo jako anonimowy wywołał sporo zamieszania wśród DJ-ów, a kiedy w końcu w sklepach pokazało się jego oficjalne wydanie z Frankiem Sinatrą na okładce (na zdjęciu z filmu "The Man With The Golden Arm", gdzie zagrał jazzowego bębniarza) zrazu zaczął mieszać na listach przebojów i trafił do telewizyjnej reklamy napojów Sunkist. Za pierwszy poważny przebój projektu Apollo należy jednak uznać "Ain't Talkin' 'bout Dub", z cytatem z filmu "Andromeda Strain" w tekście oraz muzycznym samplem z piosenki "Ain't Talkin' 'bout Love" grupy Get a Life (która notabene po sukcesie kawałka zażądała niebotycznej sumki za wykorzystanie fragmentu swojej kompozycji).

W 1997 roku na rynku ukazała się druga pełnowymiarowa płyta zespołu "Electro Glide in Blue", na której znalazły się wcześniej wspomniane single oraz gościnne występy amerykańskiego pisarza Charlesa Bukowskiego (dialog w utworze "Tears of the Gods") i Billy'ego MacKenziego (wokal w "Pain in Any Language"). Swoje przysłowiowe 5 minut sławy dostały także utwory "Stealth Mass in F#m" oraz "Carrera Rapida". Pierwszy ze wspomnianych kilkukrotnie pojawiał się na antenie radia BBC podczas żałoby po śmierci księżnej Diany (stacja postanowiła zawiesić wtedy swoją zwykłą ramówkę i nadawać nieco bardziej stonowany materiał). Drugi zaś początkowo, ze względu na swoją długość, nie miał szans poszaleć na listach przebojów, wrócił tam jednak w pięknym stylu po tym, jak trafił do gry "Rapid Racer", a telewizja ITV uczyniła go tematem przewodnim swojego programu "Pulling Power".

Rok 1998 to dla Apollo 440 głównie popisy na żywo, przerwane jedynie projektem zrealizowanym razem z Jeanem-Michelem Jarre'em. Współpraca artystów objęła najpierw remiks utworu "Oxygen 10", by później rozwinąć się do singla "Randez-vous '98" oraz wspólnego występu podczas wręczenia nagrody dla Najlepszego Piłlkarza Roku FIFA. Ich nagranie zostało także motywem przewodnim mundialowego studia w telewizji ITV, a muzycy stanęli obok siebie na scenie jeszcze raz - podczas koncertu "La Nuit Electronique" dla ponad miliona widzów, zorganizowanego z okazji World Cup Bastille Day. Rok 1998 to pojawienie się na ścieżce muzycznej do filmu "Zagubieni w kosmosie" ("Lost In Space") melodii z serialowego pierwowzoru tego obrazu. Numer w mocnym, gitarowo-perkusyjnego remiksie Apollo 440 promował całą produkcję.

- Wydawał nam się, że będzie lepiej, jeśli wezmą kogoś, kto jest trochę bardziej disco, ale oni ciągle mówili "nie, chcemy, żebyście wy to zrobili" - wspominał później Howard Gray w rozmowie z magazynem "Music for the Movies". - Więc pomyśleliśmy "ok.", jeśli rzeczywiście mamy to zrobić, to jedyną drogą jest zrobienie tego totalnie w stylu Apollo i wyciągnęliśmy wszystkie triki Apollo, jakie mamy. W zasadzie wszystkie sztuczki, których używamy od lat, są tu włożone w jeden kawałek

Piosenka trafiła w rok później na trzecią studyjną płytę zespołu pt. "Gettin' High On Your Own Supply", a nowinką i jego znakiem rozpoznawczym stały się wówczas dwa zestawy bębnów (oraz oczywiście dwóch pałkerów). Drugim hitem tego krążka okazała się piosenka "Stop the Rock", która trafiła do gry "FIFA 2000" oraz pojawiła się w filmie "Boys and Girls" (oraz w 2008 roku do parodii "Totalny kataklizm"("Disaster Movie")). Rok 2000 zapisał się także w historii zespołu kompozycją "Charlie's Angels 2000", stworzoną na potrzeby hollywoodzkiego hitu "Aniołki Charliego".

Rok 2003 to premiera "Dude Descending a Staircase", dwupłytowego albumu, który Noko w rozmowie z portalem Sector2000 streścił tak: "CD#1 jest radosny i funky, podczas gdy CD#2 jest majestatyczny i cudowny". Na płycie pojawili się m.in. Jack Kerouac, Pete Wylie, Jalal Nuriddin z The Last Poets i hip-hopowcy z The Beatnuts, a tytuł i okładka wydawnictwa były swoistym nawiązaniem do obrazu Marcela Duchampa i jego dzieła "Akt schodzący po schodach nr 2" ("Nude Descending a Staircase No. 2"), zdekonstruowanym na zdobiącym płytę obrazie pt. "Dude Descending a Staircase" ("Koleś schodzący po schodach") przez malarza z Los Angeles - Anthony'ego Ausganga. Jak się okazało, wielkim fanem artysty był Noko, a przygody roztrzęsionego kota z okładki kontynuowano w teledysku do tytułowego utworu z tego albumu.

Przez lata Apollo 440 (znane także jako Apollo Four Forty, @440 oraz ambientowe alter-ego Stealth Sonic Orchestra) współpracowało z wieloma wokalistami (za mikrofonem zaczynał Noko, później jednak ustąpił miejsca Billy'emu MacKenzie, Mary Mary, Elizabeth Gray i innym) i remiksowało utwory wielu artystów, wśród których znaleźli się choćby: Puff Daddy i Jimmy Page, Jeff Beck, Ennio Morricone, Manic Street Preachers czy Hotei (znany np. ze ścieżki muzycznej do "Kill Billa" oraz "Transformersów"). Ich kompozycje zasiliły pokaźną liczbę sundtracków do filmów (m.in. "S.W.A.T.", "Spiderman" czy "60 sekund") i gier ("Gran Turismo 4" oraz wiele innych produktów na PlayStation, co wiąże się z wieloletnim kontraktem z firmą Sony) oraz reklam, od piwa i napojów począwszy, na samochodach i sprzęcie elektronicznym kończąc. Jak donosi oficjalna strona zespołu rok 2009 ujrzeć ma kolejne - piąte już - pełnowymiarowe wydawnictwo liverpoolczyków.


Żródlo: http://muzyka.wp.pl

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Rumble EP	Apollo 440	10.1993	77[2]	-	Stealth Sonic Recordings SSXT 1	[written by Gray, Gardner, Noko, Gray][produced by Apollo 440]
Astral America	Apollo 440	01.1994	36[6]	-	Stealth Sonic Recordings SSXT 2	[written by Noko/Trevor Gray/Howard Gray/Leonard Bernstein/Stephen Sondheim][produced by Apollo 440]
Liquid cool [Theme from cryonic suspension]	Apollo 440	11.1994	35[3]	-	Stealth Sonic Recordings SSXT 3	[written by Noko/James Gardner/Trevor Gray/Howard Gray][produced by Apollo 440]
[Don't fear] The reaper	Apollo 440	03.1995	35[5]	-	Stealth Sonic Recordings SSXT 4	[written by Donald Roeser][produced by Apollo 440]
Krupa	Apollo 440	07.1996	23[20]	-	Stealth Sonic Recordings SSXT 5	[written by Noko/Howard Gray/Trevor Gray][produced by Apollo 440]
Ain't talkin' 'bout dub	Apollo 440	02.1997	7[11]	-	Stealth Sonic Recordings SSXT 6	[written by Van Halen][produced by Apollo 440]
Raw power	Apollo 440	07.1997	32[10]	-	Stealth Sonic Recordings SSXT 7	[written by Noko/Howard Gray/Trevor Gray/Ian Hoxley/Paul Colbourne][produced by Apollo 440]
Randez-vous 98	Jean Michel Jarre and Apollo 440	07.1998	12[12]	-	Epic 6661102	[written by Jean-Michel Jarre][produced by Apollo 440]
Lost in space [Theme]	Apollo 440	08.1998	4[15]	-	Stealth Sonic Recordings SSXT 9	[written by John Williams][produced by Apollo 440]
Stop the rock	Apollo 440	08.1999	10[15]	-	Stealth Sonic Recordings SSR 10	[written by Noko/Ian Hoxley/Trevor Gray/Howard Gray][produced by Apollo 440]
Heart go boom	Apollo 440	11.1999	57[3]	-	Stealth Sonic Recordings SSXT 11	[written by Paul Colbourne/Kevin Goodman/Ian Hoxley/Noko/Howard Gray/Trevor Gray][produced by Apollo 440]
Charlie's Angels 2000-Theme from the motion picture	Apollo 440	12.2000	29[14]	-	Stealth Sonic Recordings SSXT 13	[written by Jack Elliott/Allyn Ferguson][produced by Apollo 440]
Dude decending a staircase	Apollo 440 feat Beatnuts	06.2003	58[2]	-	Stealth Sonic Recordings SSXT 14	[written by Trevor Gray/Noko/Tineo/Fernandez/Oyewole][produced by Apollo 440]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Millennium Fever	Apollo 440	02.1995	117[1]	-	Stealth Sonic Recordings SSX 440	[produced by Apollo 440]
Electro glide in blue	Apollo 440	03.1997	62[8]	-	Stealth Sonic Recordings SSX 2440	[produced by Apollo 440]
Gettin' high on your own supply	Apollo 440	09.1999	20[5]	-	Stealth Sonic Recordings SSX 3440	[produced by Apollo 440]