CCS

C.C.S.- brytyjska orkiestra. Powstała wiosną 1970 w Londynie z inicjatywy Johna Camerona, znanego aranżera, dyrygenta i pianisty.
Działała do początku 1974. Na jej czele stanęli obok samego Camerona weteran brytyjskiej sceny bluesowej Alexis Korner (właśc. Alexis Andrew Nicholas Korner; 19.04.1928, Paryż, Francja- 1.01.1984, Londyn) - voc, g
oraz jego współpracownik, wcześniej frontman duńskiej grupy Beefeaters, Peter Thorup - voc, g.
Ponadto do współpracy pozyskano muzyków zespołu Blue Mink:
Alana Parkera - g, Herbiego Flowersa - b i Barry'ego Morgana - dr. A w pierwszym składzie znaleźli się też następujący jazzmani: Spike Heatley - b, Tony Carr - dr, )Jim Lawless - perc, Bill le Sage - perc, Neil Sanders - fh. Harold McNair - ts, fl, Tony Coe - s, Pete King - as, ts, Danny Moss - s, Bob Efford - s, Ron Ross - s, Harold Beckett - tp, Henry Lowther - tp, viol, Greg Bowen - tp, Tony Fisher - tp/ Les Condon - tp, Kenny Wheeler - tp, Don Lusher- tb, John Marshall - tb, Brian Perrin - tb oraz Bill Geldard - tb.
Skład ten nie przetrwał do końca działalności orkiestry, nie na każdą sesję udało się bowiem zebrać tych samych muzyków. Toteż w późniejszym okresie działalności big bandu przewinęli się przez niego także inni instrumentaliści, np. Colin Green - g, Dave Markee - b, Brian Bennett - c/r, Ray Warleigh - s, fl i Johnnie Watson -tb.
Wiosną 1971 zmarł McNair.
Cameron od dawna myślał o stworzeniu zespołu wzorowanego na big bandach jazzowych, ale grającego muzykę łatwiejszą w odbiorze, bliższą rocka czy raczej blues rocka. O pomyśle tym przypomniał sobie w 1969, gdy w klubie Ronniego Scotta w Londynie usłyszał orkiestrę Dona Ellisa.
Chciał tę ideę wprowadzić w życie tym bardziej, że był już trochę znudzony współpracą z wykonawcami z kręgu muzyki folk, jak Joni Mitchell i Bobbie Gentry.
Podzielił się swoim pomysłem z szefami wytwórni Decca, ale nie okazali żadnego zainteresowania. Idea spodobała się natomiast Mickiemu Mostowi, zanemu producentowi nagrań, który w tym czasie założył własną firmę fonograficzną Rak.
To on zaproponował, by obowiązki lidera powierzyć Kornerowi. l niebawem cała trójka spotkała się na jachcie Mosta na południu Francji, by opracować założenia artystyczne zespołu. Wtedy też, podczas dyskusji na temat teorii świadomości zbiorowej w pismach Carla Gustava Junga, wymyślono nazwę Collective Consciousness Society, natychmiast skróconą do C.C.S.
Następnym krokiem było zebranie odpowiednich muzyków.
W maju 1970 orkiestra zamknęła się w studiu Abbey Road w Londynie, by przystąpić do pracy nad pierwszą płytą. Producentem był oczywiście Most. Sesja potrwała do lipca, l w październiku trafił na rynek album "C.C.S.", promowany singlem Whole Lotta Love/Boom Boom.
Zawierał własne kompozycje, jak Dos Cantos Camerona czy Waiting Song Thorupa, ale przede wszystkim bigbandowe wersje znanych utworów rockowych, jak Satisfaction The Rolling Stones, Whole Lotta Love Led Zeppelin czy Living in The Past Jethro Tull.
Porywająca przeróbka Whole Lotta Love wprowadziła orkiestrę na listy przebojów, stała się tez na kilka lat tematem popularnego programu telewizyjnego Top Of The Pops.
Dużą popularność zyskały również następne single, Walking/Salome ze stycznia 1971 i Tap Turns On The Water/Save The World z sierpnia tego roku oraz Brother/Mister What You Can't Have z lutego 1972.
A na listy bestsellerów trafił także drugi album, "C.C.S. 2", nagrany między majem 1971 a styczniem 1972 w londyńskich Morgan Studios, wydany w marcu tego roku, a zawierający podobny repertuar co debiut, m.in. świetne opracowanie Black Dog Led Zeppelin.
Później kariera formacji niestety się załamała, l następne płyty nie zyskały już takiego powodzenia.
Ukazały się jeszcze trzy single: w październiku 1972 Sixteen Tons/This is My Life, w czerwcu 1973 The Band Played The Boogie/Hang it On Me, a w kwietniu 1974 Hurricane Coming/Drags ter.
Był też kolejny album, „The Best Band In The Land", nagrany między styczniem a majem 1973, znowu w Abbey Road, wydany we wrześniu tego roku, a zawierający m.in. przeróbki piosenek Sunshine Of Your Love Cream i Lola The Kinks.
Bez wątpienia na karierze C.C.S. niekorzystnie odbił się fakt, iż orkiestra była właściwie tworem studyjnym i w całej swojej historii data tylko dwa koncerty, oba w Londynie -pierwszy wiosną 1971 w klubie Ronniego Scotta (cały dochód przekazano rodzinie zmarłego w tym czasie McNaira), a drugi 9 grudnia tego roku w Royal Albert Hall.
W dodatku Korner traktował big band jedynie jako przygodę, dla której nie miał zamiaru rezygnować z realizacji innych planów artystycznych. Mimo że właśnie z C.C.S. odniósł największy sukces komercyjny w całej swojej karierze. A dokonania orkiestry i po wielu latach zachowały dla słuchaczy swoją atrakcyjność (w latach dziewięćdziesiątych Thorup z powodzeniem koncertował w krajach skandynawskich z big bandem wykonującym repertuar C.C.S. w tych samych aranżacjach Camerona).

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Whole lotta love/Boom boom	CCS	10.1970	13[13]	58[4]	Rak RAK 104	[written by Jimmy Page,Robert Plant,John Paul Jones,John Bonham][produced by Mickie Most]
Walkin'/Salome	CCS	02.1971	7[16]	-	Rak RAK 109	[written by Donovan Leitch][produced by Mickie Most]
Tap turns on the water/Save The World	CCS	08.1971	5[13]	-	Rak RAK 119	[written by John Cameron,Alexis Korner]
Brother/Mister What You Can't Have	CCS	03.1972	25[8]	-	Rak RAK 125	[written by John Cameron,Alexis Korner][produced by Mickie Most]
Sixteen Tone/This Is My Life	CCS	.1972	-	-	Rak RAK 141	[written by Travis][produced by Mickie Most]
Band played the boogie/Hang It On Me	CCS	08.1973	36[5]	-	Rak RAK 154	[written by Reedman, Jarratt, Cameron][produced by Mickie Most]
Hurricane Coming/Dragster	CCS	.1974	-	-	Rak RAK 172	[written by Scott][produced by Mickie Most]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Whole lotta love	CCS	04.1971	-	197[2]	Rak 30 559	[produced by Mickie Most]
CCS 2	CCS	04.1972	23[5]	-	Rak SRAK 503 [UK]	[produced by Mickie Most]

Arrows

Grupa założona w 1973 r. Jej międzynarodowy skład: Jake Hooker (ur. 3.05.1952 r. w Nowym Jorku, USA; gitara, saksofon), Alan Merrill (ur. 19.02.1951 r. w Nowym Jorku; bas, fortepian, harmonijka ustna) oraz Paul Varley (ur. 24.05.1952 r. w Preston w hrabstwie Lancashire, Anglia; perkusja, fortepian) odzwierciedlał preferencje słynnej w latach siedemdziesiątych spółki autorskiej Nicky Chinn i Mike Chapman, lansującej mieszankę glam rocka i "bubblegum".
 Za namową producentów Merrill przerwał solowe występy w Japonii, by wraz z Hookerem i Varleyem stworzyć Arrows. Singlowy debiut grupy, piosenka "A Touch Too Much", trafił w maju 1974 r. do pierwszej dziesiątki brytyjskich przebojów, ale nawet telewizyjny serial nie pomógł zespołowi w powtórzeniu sukcesu.
 Drugi singel, "My Last Night With You", musiał zadowolić się miejscem w trzeciej dziesiątce. Występy Arrows nawiązywały do rock'n'rollowej ekspresji ich poprzedników z lat 50., jednak młodzieżowa widownia wyczuwała w nich na milę starannie wyreżyserowaną blagę.
Kariera tria skończyła się definitywnie wraz ze zmierzchem fabryki przebojów kompozytorskiego tandemu. W 1982 r. temat "I Love Rock'N'Roll" autorstwa Hookera i Merrilla trafił na szczyt listy amerykańskiej w interpretacji grupy Joan Jett And The Blackhearts.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
A touch too much/We can make it together	Arrows	05.1974	8[9]	-	Rak RAK 171	[written by Michael Chapman/Nicky Chinn][produced by Mickie Most]
My last night with you/Mowin' next door to you	Arrows	02.1975	25[7]	-	Rak RAK 189	[written by R.Ferris][produced by Mickie Most]

Johnny Hates Jazz

W skład „nienawidzącej jazzu" typowo popowej brytyjskiejgrupy wchodzili: Calvin Hayes (ur. w 1963r; instrumenty klawiszowe, gitara), Mike Nocito (ur. 5.08.1963r w Wiesbaden,
RFN; gitara, bas) i CIark Datchler (śpiew, instrumenty klawiszowe), syn Freda Datchlera ze Stargazer, zastąpiony wkrótce przez multiinstrumentalistę Phila Thornalleya (ur.
5.01.1964r w Worlington w hr. Suffolk, Anglia; m.in. śpiew,gitara). Łącznikiem między członkami zespołu była wytwórnia RAK Records, której właścicielem był ojciec Hayesa,
Mickie Most (postać barwna i zasłużona dla brytyjskiego popu lat 60-tych).

Thornalley byt współautorem singlowego debiutu grupy, "Me And My Foolish Heart" (1986),
ale dzieląc czas między zespół i realizację innych nagrań (Robbie Nevil), zaniedbał jedno i drugie. Hayes powetował straty ściągnięciem Datchlera i kosztownych estradowych ubrań. Wydany w 1987 singel "Shattered Dreams" zyskał uznanie w Anglii i w USA, podobnie jak kolejne: „I Don'tWant
To Be A Hero", „Tum Back The Clock" i „Heart Of Gold".

Pierwszy album grupy trafił na szczyt listy bestsellerów, ale zespołowi nie udało się powtórzyć rynkowego sukcesu. Datchler próbował bez powodzenia solowej kariery nagranym dla JHJ (filia Virgin) singlem „Crown Of Thorns".

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Shattered Dreams/My Secret Garden	Johnny Hates Jazz	03.1987	5[16]	2[19]	Virgin VS 948	[written by Clark Datchler][produced by Calvin Hayes/Mike Nocito]
I Don't Want To Be A Hero/The Cage	Johnny Hates Jazz	08.1987	11[10]	31[12]	Virgin VS 1000	[written by Clark Datchler][produced by Calvin Hayes/Mike Nocito]
Turn Back The Clock/Cracking Up	Johnny Hates Jazz	11.1987	12[11]	-	Virgin VS 1017	[written by Clark Datchler][produced by Calvin Hayes/Mike Nocito]
Heart Of Gold/Leave It Up To Me	Johnny Hates Jazz	02.1988	19[7]	-	Virgin VS 1045	[written by Clark Datchler][produced by Calvin Hayes/Mike Nocito]
Don't Say It's Love/Living In The Past	Johnny Hates Jazz	07.1988	48[3]	-	Virgin VS 1081	[written by Clark Datchler][produced by Calvin Hayes/Mike Nocito]
Turn The Tide/Breaking Point	Johnny Hates Jazz	09.1989	84[2]	-	No-Label MIUCT 2559	[written by P. Thornally, S. Cutler, C. Murrell][produced by Calvin Hayes/Mike Nocito]
Let Me Change Your Mind Tonight/Breaking Point	Johnny Hates Jazz	06.1991	113[2]	-	Virgin VS 1220	[written by P. Thornally][produced by Calvin Hayes/Mike Nocito]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Turn Back the Clock	Johnny Hates Jazz	01.1988	1[1][39]	56[25]	Virgin V 2475	[2x-platinum-UK][produced by Calvin Hayes/Mike Nocito]
Magnetized	Johnny Hates Jazz	05.2013	102[1]	-	InterAction IAMJHJ 20CD	[produced by Mike Nocito, Clark Datchler]