Zacznę na przekór, bo od końca.
Elliott Smith - jeden z
najbardziej wyrazistych współczesnych singer/songwriterów zakończył
pisać swoją historię 21 października 2003 roku. Wokalista odebrał sobie
życie. Przez spory okres czasu borykał się z problemami emocjonalnymi,
sięgał po narkotyki. Wypada jednak pamiętać Elliotta Smitha głównie z
jego muzyki, zostawił bowiem po sobie parę świetnych płyt, które są
najlepszym świadectwem tego, z jak niezwykłym Artystą mieliśmy do
czynienia.
Mówił, że muzyka bliska była mu od zawsze. Swoje pierwsze piosenki pisał
już w wieku 14 lat. Ze stylistyką country i folk spotkał się bardzo
wcześnie, bo jako młody chłopiec po rozwodzie rodziców zamieszkał z
matką w Teksasie, gdzie, jak wspominał, ten gatunek obecny był na każdym
kroku. Smith w bardzo wielu wywiadach opowiadał o swoich muzycznych
fascynacjach: od The Beatles, przez Elvisa Costello, do The Clash. A tę
najważniejszą, Boba Dylana, słychać niemalże na wszystkich jego
albumach.
Nowy rozdział w życiu Elliotta zapoczątkowała przeprowadzka do ojca do Portland. To tam w szkole średniej powstał zespół Stranger Than Fiction. Niedługo potem sam zaczął pisać "prawdziwe" utwory, z których parę znalazło się na jego debiutanckim albumie "Roman Candle". Następnym zespołem Smitha było Heatmiser, które założył wraz ze swoim przyjacielem Neilem Gustem. Zadebiutowali na scenie 14 lutego 1992 roku, a niecały rok później ukazało się "Dead Air"
- pierwszy krążek kapeli. Wydawnictwa zespołu nie cieszyły się wielkim
zainteresowaniem, więc muzycy powoli zaczynali rezygnować z tego
projektu. Pojawiały się konflikty wewnątrz grupy, co doprowadziło do jej
rozpadu.
Poprzez kontakty nawiązane dzięki występom z Heatmiser, Elliott Smith wydał swój pierwszy solowy album. "Roman Candle" ukazało się w 1994 roku nakładem niewielkiej wytwórni Cavity Search Records,
która otrzymała nagrania wokalisty na kasecie od jego przyjaciela. Swój
debiut Smith wspominał jako płytę subtelną, uduchowioną, bardzo
osobistą, pełną nadziei, ale też i pesymizmu. O drugim solowym,
self-titled krążku wydanym w 1995 roku mówił już jako o małym przełomie
artystycznym w swojej karierze, uważał go bowiem za pewnego rodzaju
wstęp do "Either/Or". Zarówno "Roman Candle" jak i "Elliott Smith" łączyła jedna rzecz - nie odniosły żadnego sukcesu komercyjnego.
W 1996 roku kolejnym longplayem reaktywowało się Heatmiser, które zimą
także definitywnie się rozwiązało, a Smith wydał solową EPkę i krótko
koncertował u boku Mary Lou Lord. Wokalista również cały czas pracował nad swoim kolejnym albumem. Dzięki wsparciu wytwórni Kill Rock Stars jeden z najlepszych krążków Elliotta Smitha "Either/Or"
(intymny, słodko-gorzki, melodyjny jak nigdy wcześniej) ujrzał światło
dzienne w 1997 roku. Jednak to nie wydanie tej płyty było przełomowym
momentem w karierze songwritera. Dość niespodziewanie okazało się, że
fanem Smitha jest reżyser Gus Van Sant, który właśnie kompletował ścieżkę dźwiękową do swojego nowego filmu.
Wybranie do "Good Will Hunting" piosenki "Miss Misery"
amerykańskiego wokalisty było strzałem w dziesiątkę. Film został
czarnym koniem oscarowego rozdania także za sprawą nominowanego do
nagrody Akademii Filmowej utworu w wykonaniu Elliotta Smitha. Dzięki
występowi na gali wokalistę zobaczyło i usłyszało miliony ludzi. W ten
właśnie sposób z muzyka całkowicie niszowego, znanego jedynie grupce
osób songwriter stał się rozpoznawalny i popularny.
Swoim kolejnym albumem "XO" Smith potwierdził, że
zasługuje na sławę jak nikt inny. Przepełniona emocjami, osobista płyta z
delikatnymi aranżacjami, niesamowitymi tekstami i klimatycznym
brzmieniem dziś uznawana jest za najdoskonalsze dzieło Elliotta i jeden z
najważniejszych singer/songwriterskich krążków lat 90-tych, który
obowiązkowo różne muzyczne gremia umieszczają w swoich podsumowaniach.
W 2000 roku "Figure 8" potwierdziło pozycję Elliotta
Smitha jako jednego z najciekawszych współczesnych wokalistów i autorów,
mimo że płyta była pełna innowacji w stosunku do poprzednich wydawnictw
Artysty. Tym razem Smith zdecydowanie rozbudował warstwę muzyczną,
wzbogacił aranżacje, ale klimat ciągle pozostawał taki jak dawniej.
Pomimo problemów osobistych wokalista nie zwalniał tempa i rozpoczął
pracę nad kolejnym krążkiem. Niestety jej końcowych efektów nie dane mu
było posłuchać. "From A Basement On The Hill" wydane zostało dopiero w październiku 2004 - rok po śmierci wokalisty.
|
Single |
| Tytuł |
Wykonawca | Data wydania |
UK |
US |
Wytwórnia
[UK] |
Komentarz |
| Ballad of Big Nothing / Angeles / Some Song / Division Day | Elliott Smith | 06.1998 | 182[1] | - | Domino RUG 74 | - |
| Waltz #2 (XO) | Elliott Smith | 09.1998 | 52[6] | - | Dreamworks DRMCD 22347 | [written by Elliott Smith][produced by Elliott Smith, Rob Schnapf, Tom Rothrock] |
| Baby Britain | Elliott Smith | 05.1999 | 55[3] | - | DreamWorks DRMDM 50950 | [written by Elliott Smith][produced by Elliott Smith , Rob Schnapf , Tom Rothrock] |
| Son of Sam | Elliott Smith | 11.2000 | 55[3] | - | DreamWorks 4509492 | [written by Elliott Smith][Producer - Rob Schnapf , Tom Rothrock,Elliott Smith] |
| Pretty (Ugly Before)/A Distorted Reality Is Now A Necessity To Be Free | Elliott Smith | 08.2003 | 85[2] | - | Domino RUG 195 | [written by Elliott Smith] |
|
Albumy
|
| Tytuł |
Wykonawca | Data wydania |
UK |
US |
Wytwórnia
[UK] |
Komentarz |
| XO | Elliott Smith | 08.1998 | 123[3] | 104[3] | DreamWorks 50 048 | [Producer By - Elliott Smith , Rob Schnapf , Tom Rothrock] |
| Figure 8 | Elliott Smith | 05.2000 | 37[4] | 99[5] | DreamWorks 4502252 | [Producer By - Elliott Smith , Rob Schnapf , Tom Rothrock] |
| From A Basement On The Hill | Elliott Smith | 11.2004 | 41[4] | 19[9] | Domino WIGCD 147 | [Producer By - Elliott Smith,Rob Schnapf,Joanna Bolme] |
| New Moon | Elliott Smith | 05.2007 | 39[2] | 24 | Domino WIGCD 198 | [Producer By - Elliott Smith, Larry Crane] |
