Web Analytics Z archiwum...rocka : czerwca 2023

piątek, 30 czerwca 2023

Sweet Obsession

Sweet Obsession to trio   R&B z Detroit w stanie Michigan, w skład którego wchodziły siostry Green: Keena, Klmmala i Michelle. Trio powstało w 1981 roku pod nazwą Greens III, gdzie w 1984 roku wydały album „Razor” dla wytwórni Malaco Records. W 1986 roku zmieniły nazwę na Foxx i wydały album „Set Me Free”. W 1988 roku siostry Green zmieniły nazwę na Sweet Obsession.  

W tym samym roku wydały swój debiutancki album studyjny. Album osiągnął 45 miejsce na liście albumów R&B Billboardu. Zdobyły hit dzięki głównemu singlowi z albumu „Gonna Get Over You”, który osiągnął 8. miejsce na liście Hot Black Singles Billboardu, pozostając na liście przez 18 tygodni. Kolejny singiel „Being In Love Ain’t Easy” osiągnął 10. miejsce na liście Billboard’s Hot Black Singles, pozostając na liście przez 22 tygodnie. Ostatni singiel wydany z albumu, „Cash”, osiągnął 91 miejsce na liście Hot Black Singles Billboardu, pozostając na liście tylko przez 3 tygodnie. 

 W tym samym roku pojawiły się na ścieżce dźwiękowej do filmu „Iron Eagle II” z utworem „Take These Chains”. W 1990 roku trio pojawiło się na ścieżce dźwiękowej do filmu „Lambada” z utworem „Set the Night on Fire”, który został wydany jako singiel, ale w ogóle nie trafił na listy przebojów. 

 Rok później Sweet Obsession wydały swój drugi album „Sweet Obsession Too”, który nie znalazł się na żadnej liście przebojów. Główny singiel „Elevator” osiągnął 74 miejsce na liście Hot R&B Singles Billboardu, pozostając na liście przez 5 tygodni. Kolejny singiel z albumu, „I'm a Good Woman Looking For a Good Man”, osiągnął 32. miejsce na liście przebojów Billboard Hot R&B Singles, pozostając na liście przez 12 tygodni.

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Gonna Get Over YouSweet Obsession 09.1988--Epic 07989[written by K. Green, K. Green, M. Green][produced by Howard King, Chad][8[18].R&B Chart]
Being In Love Ain't Easy/Somebody Is TappingSweet Obsession 12.1988--Epic 08521[written by B. Green, V. L. Green][produced by Howard King, Chad][10[22].R&B Chart]
Cash/I Would Never Do You WrongSweet Obsession 05.1989--Epic 68695[written by B. Morgan, M. Stevens][produced by Morgan And Morgan][91[3].R&B Chart]
ElevatorSweet Obsession 04.1991--Epic 73707[written by Reggie Calloway, Vincent Calloway][produced by Reggie Calloway, Vincent Calloway][74[5].R&B Chart]
I'm A Good Woman Looking For A Good ManSweet Obsession 06.1991--Epic 73861[produced by LeMel Humes][67[5].R&B Chart]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Barclay James Harvest

Barclay James Harvest-grupa założona w Oldham w Anglii w składzie:Stewart "Woolly" Wolstenholme [ur. 15.04.1947r Oldham w hrabstwie Lancashire; śpiew, instr. klawiszowe), John Lees (ur. 13.01.1947 r. w Oldham; gitara, śpiew), Les Holroyd (ur. 12.03.1948 r. w Bolton w hrabstwie Lancashire; bas, śpiew) i Mel Pritchard (ur. 20.01.1948 r. w Oldham; perkusja).
Członkowie kwartetu występowali wcześniej w lokalnych grupach The Keepers i The Wickeds. Związani z pierwszą z nich Wolstenholme i Lees zostali dokooptowani do składu lokalnych rywali, The Wickeds, tworząc sekstet. 

Po odejściu dwóch założycieli tej drugiej formacji, zadebiutowali pod nazwą Barclay James Harvest, nawiązującą do wytwórni płytowej Harvest, z którą podpisali w 1970 r. kontrakt po nieudanym debiucie dla EMI Parlophone. Zespół odpowiadał idealnie aspiracjom nowej wytwórni, wykonując muzykę progresywną, wzbogaconą elementami symfonicznymi i improwizacjami. Odmiana melodyjnego "undergroundu" została szybko doceniona przez koneserów, ale na rynkowy sukces grupa musiała poczekać kilka lat.
 

Na wczesnych albumach dominowało brzmienie mellotronu, choć BJH umieli też łączyć Barclay James Harvest soczyste linie gitarowe z finezyjną wokalizą. Temat "Mockingbird" z longplaya Once Again zafunkcjonował jak przysłowiowy miecz Damoklesa, przysparzając grupie wielbicieli, a równocześnie podwyższając oczekiwania krytyków. Liczba kąśliwych recenzji dotyczących późniejszych nagrań zespołu była zaskakująca. Być może przyczyną był fakt, że perfekcyjna muzycznie i obdarzona sporym talentem kompozytorskim grupa nie potrafiła długo wyjść poza schematy wczesnych albumów. Korzystną zmianę miał przynieść dopiero podpisany w 1974 r. kontrakt z Polydorem.
 

Longplay Everyone Is Everybody Else, uchodzący do dziś za jeden z najlepszych w historii zespołu, nie trafił wprawdzie z tajemniczych przyczyn na listy bestsellerów, zawierał jednak kilka wybitnych tematów. Urzekające harmonie "Poor Boy Blues" i gitarowe brzmienie wah-wah w "For No One" otwierały przed zespołem nowe perspektywy. Rynkowy sukces przyszedł jednak dopiero w 1976 r. wraz z równie udanym albumem Octoberon, w czym niemały udział miała finezyjna okładka płyty. Do najciekawszych utworów należały "Rock'n'Roll Star" i "Suicide". Wprawdzie w USA nagrania przeszły bez echa, ale w Europie gościły na wielu listach przebojów.
 

Longplay Gone To Earth, z równie efektowną okładką, stał się wielkim bestsellerem w Niemczech. Subtelny autoironiczny temat "Poor Man's Moody Blues" był prztyczkiem wymierzonym krytykom, zaś rzadkiej urody religijna pieśń "Hymn" miała odtąd zamykać koncerty zespołu. Nagrana na żywo w Berlinie Zachodnim płyta Concert For The People przyniosła grupie sławę i profity w Wielkiej Brytanii. 

W Niemczech zespół uchodzi do dziś za gwiazdę pierwszej wielkości, zaś w Anglii jego wierni sympatycy doczekali czasów, gdy nie zrażeni krytyką muzycy potwierdzili swoim uporem, iż wierność artystycznym przekonaniom może zaowocować arcydziełami również w rocku. Znalazło to swe potwierdzenie także w Europie, gdzie kolejne wydawnictwa grupy nagradzano "złotymi" i "platynowymi" płytami. W lutym 1992 r. BJH wystąpili na koncercie w Royal Court w Liverpoolu, by uczcić 25. rocznicę powstania zespołu. 

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Early morning/Mr SunshineBarclay James Harvest04.1968--Parlophone R 5693[written by Harvest][produced by Barclay James Harvest]
Brother trush/Poor wagesBarclay James Harvest06.1969--Harvest HAR 5003[written by Barclay James Harvest][produced by Norman Smith]
Taking some time on/The iron maidenBarclay James Harvest08.1970--Harvest HAR 5025[written by Barclay James Harvest][produced by Norman Smith]
Mockingbird /Vanessa SimmonsBarclay James Harvest02.1971--Harvest HAR 5034[written by Barclay James Harvest][produced by Norman Smith]
I' m over you/Child of manBarclay James Harvest04.1972--Harvest HAR 5051[written by John Lees ][produced by Barclay James Harvest]
Breathless /When the city sleepsAs Bombadil09.1972--Harvest HAR 5056
Thank you/Medicine manBarclay James Harvest10.1972--Harvest HAR 5058[written by Les Holroyd][produced by Barclay James Harvest]
Rock and roll woman/Ther jokerBarclay James Harvest05.1973--Harvest HAR 5060[written by Les Holroyd][produced by Barclay James Harvest]
Poor boy blues/Crazy cityBarclay James Harvest05.1974--Polydor 2058 474[written by Les Holroyd][produced by Roger Bain]
Child of the universe/Crazy cityBarclay James Harvest07.1974--Capitol 15 104 [US][written by John Lees ][produced by Rodger Bain]
Titles /Song for youBarclay James Harvest11.1975-107[1]Polydor 2058 660[written by John Lees ][produced by Elliot Mazer]
Polk street rag/Rock' n' roll starBarclay James Harvest11.1976--MCA 40 690 [US][written by Les Holroyd][produced by Barclay James Harvest]
Live EP.Barclay James Harvest03.197749[2]-Polydor 2229 198[produced by Barclay James Harvest]
Hymn /Our kid' s kidBarclay James Harvest07.1977--Polydor 2058 904[written by John Lees ][produced by Barclay James Harvest, Davie Rohl]
Friend of mine/SuicideBarclay James Harvest03.1978--Polydor 2059 002[written by Les Holroyd][produced by Barclay James Harvest, Davey Rohl]
Loving is easy/Polk street ragBarclay James Harvest11.1978--Polydor POSP 12[written by John Lees ][produced by Barclay James Harvest, Martin Lawrence]
Love on the line/Alright get down boogieBarclay James Harvest12.197963[2]-Polydor POSP 97[written by Les Holroyd][produced by Barclay James Harvest, Martin Lawrence]
Capricorn /BerlinBarclay James Harvest02.1980--Polydor POSP 140[written by John Lees ][produced by Barclay James Harvest, Martin Lawrence]
Life is for living/Shades of B. HillBarclay James Harvest11.198061[3]-Polydor POSP 191[written by Les Holroyd][produced by Barclay James Harvest, Martin Lawrence]
Just a day away/Rock' n' roll ladyBarclay James Harvest05.198368[3]-Polydor PoSP 585[written by John Lees ][produced by Pip Williams]
Waiting for the right time/Blow me downBarclay James Harvest10.1983--Polydor POSP 640[written by Les Holroyd][produced by Pip Williams]
Victims of circumstanceBarclay James Harvest03.198492[1]-Polydor POSP 674[written by Les Holroyd][produced by Pip Williams]
I' ve got a feeling/Rebel womanBarclay James Harvest09.1984--Polydor POSP 705[written by Les Holroyd][produced by Pip Williams]
He said love/On the wings of loveBarclay James Harvest11.1986--Polydor POSP 834[written by John Lees ][produced by Barclay James Harvest, Greg Jackman]
Cheap the bullets/Shadows on the skyBarclay James Harvest02.1990--Polydor PO 67[written by John Lees ][produced by Jon Astley, Andy McPherson]
Stand up/Life is for livingBarclay James Harvest05.1992--Polydor PO 208[written by R. Bolland, F. Bolland]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Barclay James Harvest LiveBarclay James Harvest12.197440[2]-Polydor 2683 052[silver-UK][produced by Rodger Bain]
Time honoured ghostBarclay James Harvest10.197532[3]-Polydor 2383 361[silver-UK][produced by Elliot Mazer]
OctoberonBarclay James Harvest10.197619[4]174[3]Polydor 2442 144[silver-UK][produced by Barclay James Harvest]
Gone to earthBarclay James Harvest10.197730[7]-Polydor 2442 148[silver-UK][produced by Barclay James Harvest, David Rohl]
Barclay James Harvest XIIBarclay James Harvest10.197831[2]-Polydor POLD 5006[produced by Barclay James Harvest, Martin Lawrence]
Turn of the tideBarclay James Harvest05.198155[2]-Polydor POLD 5040[produced by Barclay James Harvest, Martin Lawrence]
A concert for the people [Berlin]Barclay James Harvest07.198215[11]-Polydor POLD 5052[produced by Barclay James Harvest, Ian Southerington, Martin Lawrence]
Ring of changesBarclay James Harvest05.198336[4]-Polydor POLH 3[produced by Pip Williams]
Victims of circumstanceBarclay James Harvest04.198433[6]-Polydor POLD 5135[produced by Pip Williams]
Face to faceBarclay James Harvest02.198765[1]-Polydor POLD 5209[produced by Barclay James Harvest, Gregg Jackman, Pip Williams]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Barbarians

Barbarians -grupa amerykańska. Powstała w 1964r w Bostonie w stanie Massachusetts. Skład: Jeff Mackay Morris - g, Bruce Benson - g, Jerry Causi - b, Moulty (właśc. Victor Moulton) - voc, dr. Działała do 1967.

Zadebiutowała singlem You've Got To Understand/Hey Little Bird, wydanym w 1964r przez firmę Joy. Później związała się z wytwórnią Laurie i dla niej nagrała kolejne małe płyty, Are You A Boy Or Are You A drip/Take It Or Leave It i What The New Breed Say/Susie Q, obie z 1965r, oraz Moulty/l'll Keep On Seeing You z 1966r, a także album "The Barbarians" z 1965r. 

Zapisała się w historii rocka jako jedna z lepszych formacji w nurcie garażowego rocka. Nigdy nie odniosła co prawda większego sukcesu, ale zyskała pewną popularność; małymi przebojami były Are You A Boy Or Are You A Girl?, What The New Breed Say oraz Moulty, autobiograficzna piosenka jednorękiego per kusisty - Moulty'ego.
 

Niestety, jej jedyny album nie dorównywał singlom (np. What The New Breed Say, Hey Little Girl, I'll Keep On Seeing You, przeróbka House Of The Rising Sun). Wystąpiła u boku m.in. The Rolling Stones, The Beach Boys i Chucka Berry'ego w filmie T.A.M.I. Show, znanym też pod tytułami Catner No Moss i Teenage Command Performance (1964, reż. Steve Binder).
 

Morris, Benson i Causi kontynuowali karierę w zespole Black Pearl; nagrali z nim płyty "Black Pearl" (Atlantic, 1969) i "Live!" (Prophecy, 1970). Moufton był producentem nagrań m.in. nowofalowego zespołu Cat's Ass.
 

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
You've Got To Understand/Hey Little BirdBarbarians11.1964--Joy 290[written by Tommy Kaye]
Are You A Boy Or Are You A Girl?/Take It Or Leave ItBarbarians09.1965-55[6]Laurie 3308[written by Doug Morris, Ron Morris][produced by Doug Morris]
What The New Breed Say/Susie QBarbarians11.1965-102[6]Laurie 3321[written by Doug Morris][produced by Doug Morris]
Moulty/I'll Keep On Seeing YouBarbarians02.1966-90[4]Laurie 3326[written by E. Greenberg, D. Morris][produced by Doug Morris]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
The BarbariansBarbarians.1965--Laurie LLP 2033[produced by Doug Morris]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety:

Ant Banks

Ant Banks, właśc. Anthony Banks (ur. Oakland, Kalifornia, USA). Czołowy producent z Oakland (zachodnie wybrzeże USA).

 

Zadebiutował w 1992 r. na znanych sound-trackach do filmów "Juice" (reż. Ernest R. Dickerson, 1992) i "Zagrożenie dla społeczeństwa" (reż. Albert Hughes, 1993). Jako reprezentant Bay Area od początku lat 90-tych ściśle współpracował z lokalnymi raperami Spice 1 i Too Shortem, dostarczając im beatów utrzymanych w charakterystycznym brzmieniu West Coast.
 

W 1993 r. Ant wydał swój debiut "Sittin' On Something Phat", na którym, oprócz sampli, znalazły się też partie żywych instrumentów, zagrane m.in. przez Michaela Hamptona, byłego członka Parliament. Na kolejnych krążkach: "The Big Badass" (1994) i "Do or Die" (1995), Banks realizował się jako producent i raper.
 

Album "Big Thangs" (1997), dzięki udziałowi śmietanki zachodniego wybrzeża (2pac, Ice-T, Ice Cube, Too Short), dotarł do pierwszej dwudziestki w USA. W 1999 r. Banks, wspólnie z raperami o pseudonimach Captain Save Em i Rappin' 4-Tay, jako T.W.D.Y. (The Whole Damn Yeh) wydał płytę "Derty Werk", wznowioną w 2003 r.
Kolejny krążek projektu, "Lead The Way", ukazał się w 2000 r.
 

Ant Banks przez całe lata 90-te odnosił sukcesy, tworząc beaty dla innych wykonawców. Jego solowe wydawnictwa spotykały się zazwyczaj z umiarkowanym przyjęciem. Najcieplej odebrano składankę największych hitów artysty, wydaną przez Jive w roku 1998. 

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Players HolidayAnt Banks Presents T.W.D.Y.04.1999-90Thump Street 2265[written by Anthony Banks, Anthony Fortay*, Bill Withers, Jamal Rocker, Kevin Dixson, Skip Scarborough, Todd Shaw[produced by Ant Banks, Too Short][38[20].R&B; Chart]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Sittin' On Somethin' PhatAnt Banks04.1993-123[7]Jive 41 496[produced by Ant Banks, Too Short][22[15].R&B; Chart]
The Big Badass Ant Banks07.1994-80[5]Jive 41 534[produced by Ant Banks][10[12].R&B; Chart]
Do Or DieAnt Banks11.1995--Jive 41 575[produced by Ant Banks, Terry T ][36[4].R&B; Chart]
Big ThangsAnt Banks07.1997-20[10]Priority 50 698[produced by Ant Banks][4[13].R&B; Chart]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety:

Body

Body to trio muzyki R&B z Detroit w stanie Michigan, w skład którego wchodziły siostry Body: Letitia, Peggy i Francina. Trzy dziewczyny są najmłodsze z 12 rodzeństwa w ich rodzinie. W 1979 roku Letitia i Francina zaśpiewały na albumie „Betty Lou” piosenkarki jazzowej Betty Lou Landreth.
 

Zostały odkryte przez Steviego Wondera i jego brata Calvina Hardawaya i ostatecznie podpisały kontrakt płytowy z MCA Records. W 1987 roku Body wydało swój debiutancki album studyjny. Wydane z albumu dwa single: „Middle Of the Night” i „Possession” w ogóle nie trafiły na muzyczne listy przebojów.  

 W tym samym roku siostry Body pojawiły się na albumie muzyka jazzowego George'a Howarda „A Nice Place to Be” w utworze „Sweetest Taboo”. Letitia śpiewała na albumach Eddiego Murphy'ego i Tamiki Patton. W 1990 roku wydały swój drugi album „Easy To Love”, który również nie znalazł się na żadnej liście przebojów. Główny singiel z albumu, będący coverem utworu The Isley Brothers z 1977 roku, „Footsteps in the Dark”, osiągnął 15. miejsce na liście Billboard’s Hot Black Singles, pozostając na liście przez 17 tygodni. 

 Kolejny singiel „Touch Me Up” osiągnął 12. miejsce na liście Billboard’s Hot Black Singles, pozostając na liście przez 16 tygodni. Ostatni singiel z albumu, „Body”, nie znalazł się na listach przebojów. W 1991 roku siostry Body pojawiły się na albumie piosenkarki Keishy Jackson „Keisha” w utworze „Call Me” (w którym Letitia została uznana za jedną z autorek piosenek). 

 W latach 1992-1994 Letitia śpiewała na albumach K.M.C. Kru, Lisa Taylor, Calloway, Kathy Sledge, Cortez, Keith Washington i Patti LaBelle. Obecnie wydaje się, że Body popadło w zapomnienie; nie wiadomo, co obecnie robią Letitia, Peggy i Francina.

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Footsteps In The DarkBody02.1990--MCA 53768[written by R. Isley, O. Isley, R. Isley, E. Isley, M. Isley, C. Jasper][produced by Angela Winbush, Ronald Isley][15[17].R&B Chart]
Touch Me UpBody07.1990--MCA 79056[written by Sami McKinney, Raymond Jones, Lori Perry][produced by Raymond Jones][12[16].R&B Chart]

Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

czwartek, 29 czerwca 2023

Sherrick

 

Sherrick (ur. 6 lipca 1957r - zm.  22 stycznia 1999r)  był amerykańskim wokalistą i muzykiem soulowym.  
 Urodził się jako F Lamonte-Smith; lub Lamotte Smith  w 1957 roku w Sacramento, Kalifornia, Stany Zjednoczone.Przed karierą solową Sherrick był członkiem zespołu Kagny and the Dirty Rats. Podpisali kontrakt z Motown Records po Raynomie Gordy Singleton (była żona założyciela Motown, Berry'ego Gordy'ego) i wydali swój debiutancki album w 1983 roku.  
 
Zespół nagrał także piosenkę na ścieżkę dźwiękową do filmu z 1985 roku, „The Last Dragon”, ale nigdy nie znalazła się ona na albumie. Krążyły pogłoski, że wyprodukuje go James Brown, ale umowa nigdy nie została zawarta i zostali usunięci z Motown. Sherrick zapewnił chórki do albumów Rockwella „Captured… By An Evil Mind” i „The Genie”. W międzyczasie Raynoma (która dostrzegła w nim potencjał) pomogła mu nagrać utwory na solowy album, ale jego nawyk znikania z powodu uzależnienia od kokainy stał się problemem. 
 
 Chociaż wytrwała z nim, Raynoma została zwolniona z Motown Records. Z pomocą Benny'ego Mediny zainteresowała Warner Bros. Records Sherrickiem, ale jego uzależnienie od narkotyków pogłębiło się. Gorączkowo dzwonił do Raynomy, błagając ją, by przyniosła pieniądze  , aby spłacić handlarzy narkotyków, którzy często trzymali samochód Raynomy (którym odjeżdżał) jako zabezpieczenie, aby spłacić jego długi. Pewnej nocy został fizycznie zaatakowany i postrzelony w miednicę, przez co trafił do szpitala.  
 
Pomimo wszystkich problemów Sherricka, Raynoma trzymała dramat z dala od Warner Bros. Records, które były w trakcie sporządzania dla niego kontraktu płytowego. Uczestniczył w sesjach odwykowych, gdy kończył swój debiutancki album. W 1987 roku wydał swój debiutancki album studyjny, który osiągnął 44 miejsce na liście Billboard's R&B Albums i 27 miejsce na brytyjskiej liście albumów.  
 
Główny singiel „Just Call” osiągnął 23. miejsce na brytyjskiej liście singli i 8. miejsce na liście Hot Black Singles Billboardu, pozostając na liście przez 16 tygodni. Kolejny singiel „Let's Be Lovers Tonight” został wydany tylko w Wielkiej Brytanii, gdzie osiągnął 63. miejsce na brytyjskiej liście singli. Trzeci singiel, będący coverem utworu The Originals z 1969 roku, „Baby, I'm For Real”, osiągnął 53 miejsce na liście Billboard’s Hot Black Singles, pozostając na liście przez 13 tygodni.  
 
Czwarty singiel „Tell Me What It Is” został wydany tylko w Stanach Zjednoczonych, ale nie wywarł żadnego wpływu na listy przebojów. Ostatni singiel z albumu „This Must Be Love” został wydany tylko w Wielkiej Brytanii, ale również nie trafił na listy przebojów. Sherrick wyruszył w trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych, aby promować album, podczas którego szukał kokainy w każdym mieście na trasie; w połowie trasy nie wrócił i opuścił kolejne spotkania. W tym momencie jego uzależnienie od kokainy stało się oczywiste dla wszystkich. 
 
 Kiedy wrócił z trasy koncertowej, Sherrick rozpoczął pracę nad swoim kolejnym albumem; jednak produkcja albumu zakończyła się przedwcześnie po pobraniu tysięcy dolarów z góry. Album nigdy nie został wydany, a Raynoma ostatecznie zerwała z nim kontakty. W 1990 roku poświęciła mu cały rozdział w książce „Berry, ja i Motown”.  
 
W 1988 roku Sherrick zniknął z życia publicznego i poślubił Lynne Conner w listopadzie 1993 roku, z którą miał troje dzieci: Kiriandra, Paris i Chance. W 1999 roku Sherrick stwierdził, że jest trzeźwy i pracuje nad nową muzyką; jednak 22 stycznia 1999 r. zmarł z nieznanych przyczyn w Los Angeles w Kalifornii; w chwili śmierci miał 41 lat.
Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Just Call/ I'm Scared 'A YouSherrick08.198723[8]-Warner Bros W 8380[written by Sherrick, R. Hawkins Jr.][produced by Michael Stokes][8[16].R&B Chart]
Let's Be Lovers Tonight/Do You BabySherrick11.198763[3]-Warner Bros W 8146[written by Michael Price, Bobby Sandstrom, Steve Barri][produced by Bobby Sandstrom]
Baby I'm For Real/Send For MeSherrick11.1987--Warner Bros 28 150 [US][written by M. Gaye, A. Gaye][produced by Sherrick, Michael Stokes][53[13].R&B Chart]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
SherrickSherrick08.198727[6]-Warner Bros WX 118[produced by Michael Stokes, Sherrick,Bobby Sandstrom,Steve Barri]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

wtorek, 27 czerwca 2023

Band of Horses

Band of Horses, znany wcześniej jako Horses, amerykański zespół indie rockowy założony w 2004r w Seattle przez Bena Bridwella i Mata Brooke’a. Joe Arnone dołączył do zespołu w lutym 2006r. Obecnie ich wytwórnią jest Sub Pop Records. Zespół często porównywany jest do My Morning Jacket, głównie ze względu na podobieństwa wokalu Bridwella do wokalu Jima Jamesa z My Morning, nieznaczne tendencje southern rockowe obu grup i chęć rozgłosu. All Music porównywał na początku wokal Bridwella do Neila Younga i Wayne’a Coyne’a z The Flaming Lips.

 

Ben Bridwell (gitara, wokal) i Matthew Brooke (gitara) założyli zespół w 2004 r. po rozpadzie ich poprzedniego zespołu, Carissa’s Wired. Początkowo zespół zwrócił na siebie uwagę Sub Pop na supporcie, Iron & Wine w Seattle area. W 2005 roku zespół wydał EPkę z koncertów, która była sprzedawana wyłącznie na pokazach i na stronie internetowej Sub Pop. Pierwszy longplay, Everything All the Time został nagrany w 2005 r. z producentem Philem Ek’iem i wydany 21 marca 2006. Na ogół zyskiwał pozytywne opinie.
 

13. lipca 2006r, Band of Horses pojawił się w Late Show with David Letterman bez Brooke’a, który opuścił zespół 25 lipca 2006r , aby rozpocząć nowy projekt, Grand Archives, także związany z Sub Pop.
 

Kolejny album, Cease to Begin, został nagrany w s±siedniej Północnej Karolinie i wydany 9. pażdziernika 2007. Płyta została uznana jedną z dziesięciu najlepszych albumów 2007 roku przez magazyn Paste.
 

W wywiadzie Rolling Stone z 2008 r., zespół stwierdził, że chcieliby w pażdzierniku zacząć nagrywać kolejny album. Ma zawierać kompozycje stworzone podczas tras koncertowych. Wokalista mówi, że ma napisanych już około 27 piosenek. Album miał nosić nazwę Night Rainbows.
Od niedawna wiadomo już, że nowy album będzie nosił nazwę Infinite Arms, a jego wydanie jest zaplanowane na 18. maja 2010 roku.

 

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Everything All the TimeBand of Horses03.2006191[2]-Sub Pop SP 690[gold-US][produced by Band of Horses, Phil Ek]
Cease to BeginBand of Horses10.2007148[2]35[4]Sub Pop SP 745[gold-US][produced by Phil Ek]
Infinite ArmsBand of Horses05.201021[3]7[13]Columbia 88697691102 [UK][produced by Band of Horses, Phil Ek]
Mirage RockBand of Horses10.201220[2]13[4]Columbia 88725469052 [UK][produced by Glyn Johns]
Acoustic at the RymanBand of Horses03.201484[1]37[2]Brown BRWN 004CD [UK]-
Why Are You OKBand of Horses07.201637[1]19[2]American Recordings/Interscope 4785161 [UK][produced by Jason Lytle]
Things Are GreatBand of Horses03.202267[1]138[1]BMG 4050538706307 [UK][produced by Ben Bridwell, Wolfgang Zimmerman]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Bandits

Zespół po raz pierwszy pojawił się na kompilacyjnym albumie Honey Records z 2001 roku „Beatin Planks”, który zawierał wczesne wersje dwóch piosenek: „Take It An Run” i „Free Me Rain”. Skład w tamtym czasie składał się z Johna, Gary'ego, Scotta i Tony'ego, z Neilem Crosbie na perkusji. Scott Dulson i Tony Dunne byli wcześniej w Tramp Attack z przyszłym frontmanem Zutons, Dave'em McCabe. 
 
 Następnie zespół sprowadził Swee na perkusji i przez cały 2002 rok przesłuchiwał gitarzystę prowadzącego i rekrutował Ritchiego, który mieszkał wówczas w Wallasey. The Bandits podpisali kontrakt płytowy z Warners i wydali serię singli w latach 2002-2003, zanim wydali swój jedyny album „And They Walked Away”.  
 
Koncertowali z The Zutons, a następnie jako brytyjski support dla Oasis w sezonie 2003/4. The Bandits prowadzili także własny klub nocny w Liverpoolu, The Bandwagon, który stał się stosunkowo popularny i pomógł zapoczątkować kariery The Coral, The Zutons, The Hokum Clones, The Stands, Tramp Attack i samego zespołu.  
 
Noc klubowa była znana z plakatów i naklejek w stylu dzikiego zachodu, zaprojektowanych przez Scotta. Wieczory Bandwagon, zwykle odbywające się w The Zanzibar Club na Seel Street, często były wyprzedane i zawierały niektóre z najbardziej znanych zespołów tamtych dni, w tym The Libertines i inne.  
 
Po miesiącach plotek rozpad zespołu został potwierdzony w lipcu 2004 r., A gitarzysta rytmiczny Gary stwierdził: „Naprawdę wierzę, że w przyszłości znowu coś nagramy. Wszyscy po prostu robimy w tej chwili różne rzeczy”. Od czasu rozpadu Johna Robinsona, Gary Murphy i Scott Dulson zagrali kilka koncertów, wykonując covery reggae jako The Bum Notes z Nickiem Miniskim (ex-The La's, później z Free Peace) na perkusji. Następnie Robinson, Dulson i Miniski utworzyli The Pedantics ze Stu Gimblettem (również później z Free Peace z Edgarem Jonesem i Miniskim) .
 
John Robinson był współautorem i grał w piosence „I Am the Rain” z solowego albumu Pete'a Doherty'ego Grace / Wastelands (2008), a Robinson i Murphy dołączyli do Doherty'ego na scenie podczas jego solowej trasy koncertowej w latach 2008-9. Gary Murphy zaczął pracować w Starwood Management (siedziba The Kooks i The Ordinary Boys, prowadzona przez byłego menedżera Mansuna i obsady Roba Swerdlowa) i był zaangażowany we wczesną karierę Candie Payne. W 2011 roku Gary Murphy zagrał serię akustycznych koncertów z Lee Mavers z The La's.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Take it and run/Chaos in the courtroomBandits06.200332[2]-B-Unique BUN 055CDS[written by Gary Murphy]
2 step rock/AirborneBandits09.200335[2]-B-Unique BUN 065CDS[written by Gary Murphy, John Robinson][produced by Chris Kimsey]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
And they walked awayBandits09.2003--B-Unique 0880 [US]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Bandit

Bandit, grupa brytyjska. Powstała w 1976 w Londynie z inicjatywy Cliffa Williamsa (14.12.1949, Romford, Essex) -b, voc, byłego muzyka zespołu Home.
W pierwszym składzie znaleźli się też James Litherland (6.09.1949, Manchester) - g, voc, znany z Colosseum i Mogul Thrash, oraz mniej doświadczeni: Jim Diamond - voc, Danny Mclntosh - g i Graham Broad - dr, k. W kwietniu 1977 Williamsa, który dołączył do AC/DC, zastąpił Tony Lester -b, voc.

 

W tym czasie odszedł też Litherland. W 1978 miejsca Diamonda, który kontynuował karierę w PHD, i Broada zajęli Gerry Trew - voc i Theodore Thunder - dr. A w 1979 zamiast Mclntosha i Lestera przyjęto Micka Grabhama -g z Procol Harum i Johna Milesa - b z Cafe Society. Formacja działała do 1980.
 

Z początku nagrywała dla Aristy, później dla niemieckiej Arioli. Zostawiła po sobie dwie płyty, "Bandit" ze stycznia 1977 i "Partners In Crime" z kwietnia 1979. Pierwsza była dziełem całkiem udanym, pełnym mocnego bluesrockowego grania ciążącego niekiedy w stronę hard rocka, np. Hard On A Loser, Dance When You Boogie, Pulling Triem Punches i All Corning Back To Me.
 

Drugą, nagraną już po odejściu Williamsa, zdominowały kompozycje gładsze i łagodniejsze, posiłkujące się stereotypami amerykańskiego rocka tego okresu, np. Don't You Worry, Change Of Heart, The Best Of You, High On Your Love. Grupa nie potrafiła się przebić ze swą staroświecką muzyką w czasach eksplozji punk rocka i w 1980 zakończyła działalność.
 

Mclntosh i Broad kontynuowali karierę w zespole Quiz, który zadebiutował singlem It's You I Want (Satril, 1981).

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Ohio/All I Can Do Is Get Over ItBandit.1976--Arista 89[produced by John Alcock ]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
BanditBandit.1976--Arista AL 4113 US[produced by John Alcock ]
Partners in CrimeBandit.1978--Ariola SW-50042 -
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety:

Banderas

 Banderas jest to brytyjski duet założony w 1991 roku w Londynie. Zespół tworzą wyłącznie kobiety. W jego skład wchodzą: Sally Herbert oraz Caroline Buckley. Zespół charakteryzuje się wytwarzaniem muzyki z gatunków: pop rock, soul oraz dance.

 

W 1991 roku grupa podpisała kontrakt z wytwórnią London Records. Jest to brytyjska wytwórnia działająca w USA, Kanadzie i Ameryce Południowej. Od 1979 roku jest niezależną wytwórnią muzyczną.
 

Największym hitem zespołu jest singiel This Is Your Life. Utwór został napisany przez Rogera Swallowa, specjalnie dla tego duetu. Utwór szybko zdobył wielką popularność i ulokował się na 16 miejscu list przebojów w Wielkiej Brytanii.
 

Zespół odnotował występ w BBC One oraz w Top of the Pops. W programie grupa Banderas wystąpiła wraz z zespołem Pet Shop Boys oraz Megadeth. BBC jest to główny nadawca radiowo-telewizyjny w Wielkiej Brytanii, a Top of the Pops to program telewizyjny wyświetlający nowinki ze świata muzyki.
 

Grupa Banderas wydała album zatytułowany Ripe w 1991 roku. Płyta cieszyła się sławą, lecz krążek nie odniósł wysokich notowań w sprzedaży. Album Ripe był to jedyny jak do tej pory wydany krążek zespołu.
 

Banderas wydał kilka singli, między innymi: This Is Your Life (1991), She Sells (1991) oraz May This Be Your Last Sorrow (1991). Single przyniosły bardzo dużą popularność zepołowi.


Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
This Is Your LifeBanderas02.199116[10]-London LON 290[written by Sally Herbert,Caroline Buckley,Roger Swallow][produced by Stephen Hague][34[6].Hot Disco/Dance;London 869373 12"]
She SellsBanderas06.199141[6]-London LON 298[written by Sally Herbert,Caroline Buckley][produced by Stephen Hague]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
RipeBanderas04.199140[3]-London 8282471[produced by Stephen Hague]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Baker Gurvitz Army

Baker Gurvitz Army, grupa brytyjska. Powstała latem 1974r w Londynie. Ginger Baker (właśc. Peter Edward Baker; 19.08.1939r, Lewisham, Południowy Londyn) - dr, perc, voc zdobył sławę jako muzyk zespołów Graham Bond Organisation, Cream, Blind Faith i własnego Airforce. Bracia Adrian Gurvitz (26.06.1949r, High Wycombe) -g, k, voc i Paul Gurvitz (właśc. Paul Anthony Gurvitz; 6.07.1947, High Wycombe) - b, voc dali się z kolei poznać jako liderzy formacji Gurt i Three Man Army.

 

W 1974 cała trójka spotkała się w studiu podczas pracy nad debiutanckim singlem zespołu The Greame Edge Band i zdecydowała się połączyć siły w The Baker Gurvitz Army. Na początku 1975r dołączyli Snips (znany też jako Mr. Snips; właśc. Snips Parsons; 19.06.1951r) - voc z The Sharks i Peter Lemar - k z Seveth Wave. Niebawem jednak Lemar odszedł. Działała do lata 1976.
 

Zadebiutowała w sierpniu 1974r na festiwalu w Reading. Zaraz potem podpisała kontrakt z wytwórnią Vertigo i przystąpiła do nagrania pierwszego albumu. W sesji gościnnie wzięli udział John Norman - k, B. Norman Mitchell - k, vib, Madeline Bell - voc, Rosetta Hightower -voc i Barry St. John - voc. Płyta "The Baker Gurvitz Army" ukazała się w styczniu 1975, promowana singlem Help Me/I Wanna Live Again, wydanym dwa miesiące później. 

Głównymi twórcami repertuaru byli Gurvitzowie, ale i Baker włączył się w pracę nad kilkoma utworami. Powstała muzyka mająca w sobie wiele z ducha Cream, ale, tego można było oczekiwać, nie tylko zresztą ze względu na obecność Bakera. Także Gurvitzowie we Three Man Army czerpali z dorobku słynnego tria, np. w kompozycjach Butter Queen, Flying, Woman i przede wszystkim Nice One.
 

Album "The Baker Gurvitz Army" wypełniły utwory o efektownej, dość przebojowej melodyce, wyrafinowanej fakturze, niemal hardrockowej dynamice, wielkiej intensywności rytmu i bogatym, chwilami wręcz orkiestrowym brzmieniu, np. Help Me, Love Is, Memory Lane, Mad Jack, Since Beginning. Na płycie wyrosłej z ducha twórczości Cream nie mogło zabraknąć bluesa - 4 Phil. A coś z klimatu dokonań tria miała nawet jednoznacznie popowa ballada I Wanna Live Again - ze smyczkami i jakby gospelsowym chórem. Płyta odniosła jedynie niewielki sukces.
 

W rezultacie kontrakt z Vertigo stracił swą moc. Grupa przekonała jednak do swoich poczynań firmę Mountain, rozbudowała skład, m.in. o wokalistę Snipsa, i niebawem znowu zabrała się do pracy. W londyńskich Island Studios nagrała następny album, "Elysian Encounter", wydany już we wrześniu 1975, promowany dwoma singlami, Space Machine/The Dreamer z sierpnia i The Gambler/Time z października tego roku. 

Wypełniła go muzyka podobna co poprzednio, nadal mająca w sobie wiele z klimatu twórczości Cream, chociażby ze względu na popisowe partie bębnów (np. People, The Hustler), ale ujawniająca większą skłonność do estetyki popu (np. The Key, The Gambler, The Artist). Pojawiły'się w niej też zupełnie nowe elementy, np. funkowy rytm w kompozycji The Hustler. Wzbogaceniu uległy opracowania partii wokalnych (np. People, Remember).
 

Komercyjna klapa albumu odbiła się na atmosferze w grupie. Baker i Gurvitzowie zaczęli wzajemnie się obwiniać o wspólne niepowodzenia. Zdecydowali jednak, że nagrają razem jeszcze jedną płytę. A do udziału w sesji zaprosili: Ann 0'Dell - p, org, Kena Freemana - synt, Madeline Bell - voc, Irene Chanter - voc i Kay Garner -voc oraz The Martyn Ford Orchestra. Album, który otrzymał tytuł "Hearts On Fire", ukazał się w maju 1976, a towarzyszyły mu single Tracks Of My Life/The Artist z kwietnia i Dancing The Night Away/Night People z czerwca tego roku. 

Zawierał kilka świetnych ostrych utworów rockowych w dawnym stylu, np. Hearts On Fire, My Mind Is Healing, a także Neon Lights i Snips, po raz pierwszy w historii formacji skomponowane przez Snips . Dominowała jednak muzyka bliska popu, całkiem udana (np. uszlachetniona solem gitary w stylu Duane'a Allmana ballada Night People), częściej jednak dość nijaka (np. oparte na dyskotekowych rytmach piosenki Dancing The Night Away i Smiling oraz łzawa pieśń Track Of My Life). Wkrótce po ukazaniu się "Hearts On Fire" drogi muzyków się rozeszły.
 

Baker w późniejszych latach grał m.in. z Atomic Rooster, Hawkwind i Public Image Ltd. Gurvitzowie odnowili współpracę z Greame'em Edgem. A Snips dał się poznać jako solista. 

 

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Space Machine/The DreamerBaker Gurvitz Army.1975--Mountain TOP 2[written by Gurvitz, Baker][produced by Ginger Baker, Paul Gurvitz]
Help Me/I Wanna Live AgainBaker Gurvitz Army03.1975-- Vertigo 6078 211[written by A. Gurvitz][produced by Ginger Baker, Adrian Gurvitz, Paul Gurvitz]
The Gambler/TimeBaker Gurvitz Army10.1975--Mountain TOP 4[written by Adrian Gurvitz][produced by Ginger Baker, Paul Gurvitz]
Tracks Of My Life/The ArtistBaker Gurvitz Army04.1976--Mountain TOP 10[written by Gurvitz]
Dancing The Night Away/Night PeopleBaker Gurvitz Army06.1976--Mountain TOP 15[written by A Gurvitz][produced by Eddy Offord]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Baker Gurvitz ArmyBaker Gurvitz Army02.197522[5]140[7]Janus 7015[produced by Eddie Offord]
Elysian EncounterBaker Gurvitz Army11.1975-165[5]Atco 123[produced by Eddie Offord]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

poniedziałek, 26 czerwca 2023

Bacon Fat

Bacon Fat, grupa amerykańska. Działała w Los Angeles w Kalifornii, ale przede wszystkim w Londynie, od 1968 do 1971. Założył ją Rod "Gingerman" Piazza (18.12.1947, Riverside, Kalifornia), mistrz bluesowej gry na harmonijce ustnej, również wokalista, wywodzący się z zespołu The Dirty Blues Band.

 

W składzie znalazł się też słynny bluesman J.D. Nicholson (właśc. James David Nicholson; 12.04.1917, Monroe, Luizjana - 27.07.1991, Los Angeles), pianista, czasem wokalista, znany ze współpracy m.in. z Lowellem Fulsonem, Jimmym Reedem i Little Walterem. Bacon Fat współtworzyli Buddy Reed - g, voc, Gregg Schaefer - g, mand, hca, Jerry Smith-b i Dick Innesjnr. -dr. Niebawem Piazza pozyskał do formacji George'a Smitha (właśc. Allen George Smith; 22.04.1924, Helena, Arkansas-2.10.1983, Los Angeles), muzyka, który uczył go grać na harmonijce, wirtuoza tego instrumentu, także wokalistę, współpracownika m.in. Muddy Watersa, Otisa Spanna i Big Mamy Thornton.
 

Grupa powstała w Kalifornii, ale na miejsce działalności wybrała Londyn, zaintrygowana popularnością w Wielkiej Brytanii zespołów bluesrockowych w rodzaju John Mayall's Bluesbreakers, Fleetwood Mac, Savoy Brown i Chicken Shack. Dla londyńskiej firmy Mike'a Vernona Blue Horizon zrealizowała trzy płyty: "Grease One For Me" z 1970 i "Tough Dude" z 1971, sygnowane nazwą Bacon Fat, a także "No Time To Jive" z 1970, wydaną jako dzieło Smitha.
Przedstawiła repertuar mocno osadzony w bluesowej tradycji, ale adresowany do młodej rockowej publiczności, fascynujący zwłaszcza dla zwolenników gry na harmonijce ustnej, np. Up The Line, Telephone Blues, You're So Fine, Too Late, Shake Dancer, Evil, Blues Feeling.
 

Piazza z zespołem The Dirty Blues Band nagrał albumy "The Dirty Blues Band" (Bluesway, 1967) i "Stone Dirt" (Bluesway, 1969). Po rozwiązaniu Bacon Fat występował z grupami The Revolutionary Blues Band, The Chicago Flying Saucer Band i The Mighty Flyers (najsłynniejsza płyta - "Blues In The Dark" dla Black Top w 1991). Nagrywał też jako solista, m.in. album "Harpburn" (Murray Bros, 1986).
 

Na indywidualny dorobek George'a Smitha składają się m.in. płyty "Arkansas Trap" (Deram, 1971), "George Smith Of The Blues" (Bluesway, 1973) i "Boogin' With George" (Murray Bros, 1982; z towarzyszeniem Piazzy i The Mighty Flyers). 

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Grease One for MeBacon Fat.1970--Blue Horizon 4807[produced by Mike Vernon]
Tough DudeBacon Fat.1971--Blue Horizon 2431 001 [UK][produced by Mike Vernon]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

niedziela, 25 czerwca 2023

Babe Ruth

 Brytyjska grupa hardrockowa, założona w 1971 r. w Hatfield w hrabstwie Hertfordshire w Anglii. Debiutowała pod nazwą Shacklock, utworzoną od nazwiska gitarzysty Alana Shacklocka - lidera zespołu. W pierwszym składzie występowali też: Janita "Jenny" Haan (śpiew), Dave Punshon (instr. klawiszowe), Dave Hewitt (bas) i Dick Powell (perkusja).

 

Nazwę Babe Ruth przyjęli na pamiątkę legendarnego amerykañskiego baseballisty. Na pierwszym - i jak się póżniej okazało najlepszym - albumie, First Base (nawiązującym tytułem do baseballowych tradycji ), Janita Haan zabłysnęła swą agresywną wokalizą, wspartą pełną inwencji grą na gitarze Shacklocka. Otwierający płytę temat "Wells Fargo" stał się koncertowym przebojem zespołu.
 

Uwagê zwracały też kompozycje "Runaways", "Black Dog" i "King Kong" Zappy. Drugi longplay, Amar Cahalero, został nagrodzony złotą płytę w USA i w Kanadzie, lecz wkrótce potem w składzie zespołu nastąpiły zmiany. Powella i Punshona zastąpili Ed Spevock (perkusja) i Steve Gurl (fortepian, z grupy Wild Turkey). Odejście Shacklocka wkrótce po nagraniu trzeciego longplaya, Babe Ruth, potwierdziło kryzys.
 

Na płycie Stealin' Home wystąpił kolejny "uciekinier" z Wild Turkey, gitarzysta Bernie Marsden. W 1976 r. Babe Ruth opuścili Haan i Hewitt, zastąpieni przez Ellie Hope (śpiew) i Raya Knotta (bas). Album Kid's Stuff, nagrany z ich udziałem był jednak łabędzim śpiewem zespołu. Po rozwiązaniu Babe Ruth, Marsden występował w formacji Paice, Ashton And Lord (założonej przez członków Deep Purple) i w Whitesnake, a Spevock przyłączył się do Piblokto Pete'a Browna.

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Wells Fargo/Few Dollars MoreBabe Ruth11.1972--Harvest HAR 5061 [UK][written by Alan Shacklock][produced by Alan Shacklock , Nick Mobbs]
Ain't That Livin'/We Are Holding OnBabe Ruth04.1973--Harvest HAR 5072[written by Alan Shacklock][produced by Alan Shacklock , Nick Mobbs]
If Heaven's On Beauty's Side/Doctor LoveBabe Ruth06.1974--Harvest HAR 5082[written by Alan Shacklock][produced by Alan Shacklock]
Wells Fargo/ Theme From 'For A Few Dollars More'Babe Ruth10.1974--Harvest HAR 5087[written by Alan Shacklock][produced by Alan Shacklock , Nick Mobbs]
Private Number/Somebody's NobodyBabe Ruth01.1975--Harvest HAR 5090[written by Booker T. Jones, William Bell][produced by Steve Rowland]
Elusive/Say No MoreBabe Ruth04.1976-12[11].Hot Disco/DanceCapitol CL 15 689[written by Spevock, Gurl][produced by Steve Rowland]
The Duchess Of New Orleans/The Jack O'Lantern/TurquoiseBabe Ruth.1976--Harvest SPSR 377

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
First BaseBabe Ruth08.1973-178[6]Harvest 11 151[produced by Alan Shacklock , Nick Mobbs]
Amar CaballeroBabe Ruth.1973--Harvest SHVL 812 [UK][produced by Alan Shacklock ]
Babe RuthBabe Ruth02.1975-75[7]Harvest 11 367[produced by Steve Rowland ]
Stealin' HomeBabe Ruth10.1975-169[6]Harvest 11 451[produced by Steve Rowland ]
Kid's StuffBabe Ruth.1976--Capitol ST-11515 [UK][produced by Steve Rowland ]
Best OfBabe Ruth.1977--Harvest SHSM 2019 [UK]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,
Subskrybuj: Posty (Atom)