Główny wykres zawiera 200 najlepszych pobrań (które są publikowane w UKChartsPlus), a 100 najlepszych jest publikowanych na stronie internetowej OCC. Na wykresie uwzględniono tylko sprzedaż stałych cyfrowych pobrań, czyli utworów do pobrania w jednym miejscu w internetowych sklepach muzycznych bez abonamentu. Niektóre usługi pobierania oferują miesięczny plan opłat, w ramach którego można pobrać nieograniczoną liczbę utworów w ciągu miesiąca za określoną cenę. Utwory pobrane w tych przypadkach nie kwalifikują się.
Odpowiednik albumów, UK Album Downloads Chart, został uruchomiony w kwietniu 2006 roku.
Przed inauguracją listy pobrań tylko sprzedaż formatów fizycznych - takich jak płyty CD, winyle i kasety - przyczyniła się do pozycji singla na brytyjskich listach przebojów. Od końca lat 90-tych sprzedaż ta zaczęła znacznie spadać
Na początku 2004 roku spadły do najniższego poziomu od ponad 35 lat, a single musiały sprzedać tylko 35 000 kopii, aby osiągnąć numer jeden. Rok później limitowana reedycja „One Night” / „I Got Stung” Elvisa Presleya znalazła się na szczycie listy przebojów z 22 000 egzemplarzy, co czyni ją najgorzej sprzedającym się singlem numer jeden w tamtym czasie. I odwrotnie, rynek pobierania muzyki znacznie się rozwijał: w tym samym okresie 2004–2005 sprzedaż plików do pobrania wzrosła o 743% i wyprzedziła sprzedaż fizyczną w grudniu 2004 r.W następnym roku przychody Wielkiej Brytanii z muzyki online osiągnęły 42,1 miliona funtów.
W wyniku tego wzrostu w 2004 roku OCC otrzymało zlecenie opracowania nowej listy przebojów opartej wyłącznie na sprzedaży plików do pobrania w Wielkiej Brytanii, która była początkowo sponsorowana przez Coca-Cola. „Przykładowa” lista pobierania była testowana przez 10 tygodni, a pierwszym numerem jeden był „Bam Thwok” amerykańskiego zespołu rockowego Pixies. Po tym dziesięciotygodniowym okresie 1 września 2004 r. uruchomiono brytyjską oficjalną listę pobierania, a irlandzki zespół Westlife osiągnął pierwszy oficjalny numer jeden. Grupa znalazła się na szczycie listy przebojów z wersją na żywo ich singla „Flying Without Wings” z 1999 roku, posunięciem, które brytyjski komentator list przebojów, James Masterton, nazwał „wyczynem kaskaderskim”.
Sprzedaż pobranych singli została ostatecznie włączona do UK Singles Chart 17 kwietnia 2005 r., początkowo pod warunkiem, że fizyczne kopie były dostępne do kupienia w tym samym czasie.W kwietniu 2006 r. UK Official Download Chart została rozszerzona o listę albumów. Pierwszym albumem, który znalazł się na szczycie listy, był This New Day angielskiego zespołu rocka alternatywnego Embrace. Do 2007 roku Wielka Brytania stała się największym konsumentem muzyki online w Europie, z prawie 78 milionami utworów pobranych w tym roku; do 2012 r. liczba ta wzrosła ponad dwukrotnie.
Singiel najdłużej utrzymujący się na liście pobrań to „Crazy” Gnarlsa Barkleya, który utrzymywał się na pierwszym miejscu przez 11 tygodni. W weekend 26 grudnia 2009 r. „Killing in the Name” zespołu Rage Against the Machine stał się najszybciej sprzedającym się plikiem do pobrania wszechczasów. Od 9 września 2014 r. „Happy” Pharrella Williamsa jest najczęściej pobieraną piosenką w historii pobierania muzyki w Wielkiej Brytanii.
W 2006 roku McFly stał się pierwszym zespołem, który miał jednocześnie dwa single numer jeden z „Star Girl” zarówno na UK Downloads Chart, jak i UK Singles Chart.
Kryteria włączenia
Utwór musi mieć maksymalny czas odtwarzania 15 minut.
PDD (Permanent Digital Downloads) muszą być kupowane przez sprzedawcę detalicznego za co najmniej 40 pensów za utwór lub 32 pensy, jeśli wytwórnia płytowa nie publikuje ustalonej ceny dealera. Sprzedawca detaliczny może według własnego uznania sprzedawać utwory ze stratą.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz