Frank Pizani

Jeden z czworga dzieci, Frank Pisani, urodził się w Chicago jako syn Francesco i Lucii DeCarolis Pisani. Jego rodzice wyemigrowali z prowincji Potenza we Włoszech i osiedlili się w dzielnicy Grand i Western znanej jako „The Patch”. Ojciec Pisaniego, fryzjer, stopniowo sprowadzał swoich braci z Włoch. Jego matka, krawcowa, przygotowywała pyszne posiłki, w tym domowy chleb i makaron. „Wszystko, co zrobiła moja mama, było naprawdę świetne” - mówi Pisani - „ale zawsze szukałem amerykańskiego chleba, amerykańskiego chleba. Nie doceniałem mojej matki, dopóki nie dorosłem”. W drodze do pracy podrzuciła syna do przedszkola, zamiast jeździć na wózku. „Zaoszczędzilibyśmy cztery centy” - mówi Pisani. „Chodziliśmy do piekarni, a ona kupowała mi pączka”. 

 Pisani ukończył szkołę podstawową Różańca Świętego i liceum St. Mel. Udał się na DePaul University, pracując jako woźny w studiu WGN. Program „Bandstand Matinee”, którego gospodarzem był Jim Lounsbury, był hitem wśród nastolatków, a Pisani śpiewał im, gdy czekali w kolejce do wejścia do studia. Grupa tych nastolatków zapytała gospodarza, czy Pisani może wystąpić na scenie, a oni na to pozwolili. Ku ich radości wyśpiewywał „Shaboom”. Producenci programu zaprosili Pisaniego do nagrania płyty, a on nagrał piosenkę „Cry Baby Cry”, którą napisał. Będąc nadal zatrudnionym w WGN, Pisani nagrał melodię z The Highlights, grupą, którą poznał w DePaul. Pod szyldem Bally Records jego „City of Angels” osiągnęło 19 miejsce na liście Billboard Hot 100 w październiku 1956 roku.

 Pisani ukończył DePaul z tytułem licencjata i kontynuował śpiewanie, gdy był zatrudniony jako nauczyciel zastępczy w Chicago. Zdobył certyfikat i uczył w pełnym wymiarze godzin w szkołach podstawowych w rejonie Rogers Park. W 1958 roku Pisani wstąpił do armii w ramach programu sześciomiesięcznego, co oznaczało, że miał sześć miesięcy czynnej służby, a następnie pięć i pół roku w rezerwach gotowych zamiast dwóch lat czynnej służby wymaganych przez ówczesny pobór. Przeszedł podstawowe szkolenie w Fort Leonard Wood w stanie Missouri i został przydzielony do służb specjalnych. „Chcieli, żebym zabawiał klub oficerski i tak dalej” - mówi Pisani. Po podstawówce przeniósł się do Fort Gordon w stanie Georgia i nauczył się alfabetu Morse'a jako radiotelegrafista. Pisani ukończył swoją sześciomiesięczną służbę czynną i wrócił do Chicago, aby uczyć, śpiewać i bawić, jednocześnie spełniając wymagania dotyczące rezerwy. Cztery lata później Pisani został powołany do czynnej służby z powodu kryzysu berlińskiego. Został przydzielony do 32. Dywizji Piechoty z Wisconsin, stacjonującej w Fort Lewis w stanie Waszyngton, niedaleko Seattle. „Pewnej nocy spakowaliśmy nasze torby - wszystko. Byliśmy gotowi do lotu samolotem, a potem go odwołali” - mówi Pisani. „To było w samym środku kryzysu berlińskiego, jeśli dobrze pamiętam”. Pisani oficjalnie służył jako kierowca dowódcy kompanii, ale jego reputacja piosenkarza i artysty przyniosła mu występy w klubach oficerskich i innych miejscach w bazie. Występował z trzyosobowym zespołem i konferansjerem. „W tamtym czasie zaśpiewałem tylko kilka piosenek, a potem zrobiliśmy trochę i tak zacząłem robić różne rzeczy” - mówi Pisani. 

Stacjonował w Fort Lewis przez rok. „Stało się to dla mnie błogosławieństwem” - mówi Pisani. Pewnej nocy wziął udział w Seattle World’s Fair. „Przyniosłem trochę sławy mojemu strojowi, ponieważ wszędzie opisali mnie w tamtejszych gazetach jako śpiewającego faceta z armii”. Pozostał w Seattle do końca targów. „To było jak striptiz, ale było to wspaniałe doświadczenie” - mówi Pisani. Pisani poślubił JoAnn Blitz w 1976 roku. Mają dwie córki i czworo wnucząt. „Nie mogłem prosić o nic lepszego” – mówi. „Byłem błogosławiony”. 

Pisani, nauczyciel w Chicago Public Schools od 10 lat, stał się popularnym piosenkarzem, komikiem, impresjonistą i autorem tekstów, ciesząc się udaną karierą, która trwała dziesięciolecia od jego pierwszej płyty „Cry Baby Cry” do okazjonalnych koncertów, które występuje do dziś. Niezapomniane momenty to śpiewanie w „Dick Clark Show”, granie Tony'ego Bennetta w filmie, dzielenie sceny z wieloma hollywoodzkimi gwiazdami i ostatni występ na Martynice przy Drury Lane w 2004 roku. Zastanawiając się nad czasem spędzonym w wojsku, Pisani mówi: „Chciałbym zrobić więcej, ale usprawiedliwiam to, mówiąc:„ Cóż, przygotowałeś przedstawienie dla żołnierzy ”i to było satysfakcjonujące. Poza tym, kiedy zabawiałem kluby oficerskie, mesy, cokolwiek, myślę, że przyniosłem trochę radości niektórym ludziom” – podsumowuje Pisani.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Angry/Every Time	Frank Pizani	09.1957	-	70[3]	Bally 1040	[written by Jules Cassard,Henry Brunies,Merritt Brunies,Dudley Mecum]