Santa Rosa (nazwisko rodowe : Gilberto Santa Rosa Cortés ) urodziła się w Santurce w Puerto Rico. Tutaj otrzymał wykształcenie podstawowe i średnie i zainteresował się muzyką. Jako nastolatek wziął udział w swoim pierwszym koncercie, a w 1976 roku zadebiutował jako wokalista w chórkach z orkiestrą Mario Ortiza; wkrótce potem został zwerbowany do La Grande Orchestra, gdzie został wokalistą. W orkiestrze pozostał przez dwa lata, podczas których poznał Eliasa Lopeza, który pomógł mu się ukształtować i wypolerować go jako śpiewaka.
W latach 80-tych nagrał Homenaje a Eddie Palmieri ( Tribute to the Messiah (Eddie Palmieri)) z Puerto Rican All Stars. Nagrywał także z różnymi orkiestrami, między innymi z Tommy Olivencia Orchestra i Willie Rosario . Santa Rosa wypracował unikalny styl „soneo” (improwizacji) w salsie, który pozwolił mu odnieść sukces zarówno w „tropikalnym”, jak i „romantycznym” stylu muzycznym.
W 1986 roku Santa Rosa założył własny zespół i podpisał kontrakt z Combo Records; nastąpił ciąg hitów, takich jak „Good Vibrations”, „De amor y salsa” (Of Love and Salsa), „Punto de vista” (Punkt widzenia), „Vivir sin ella” (Życie bez niej) i „Perspectiva” ”.
Santa Rosa był także pierwszym wokalistą tropikalnej salsy , który dał koncert w Carnegie Hall Theatre w Nowym Jorku , gdzie wykonał jako otwierający utwór swoją unikalną wersję utworu salsy „Represento” (I Represent), skomponowana przez Lou Briel . Wydarzenie to zostało nagrane na żywo , a później wydane jako album. Punktem kulminacyjnym wieczoru był czterominutowy, dodatek do swojej piosenki „Perdoname”, który umocnił jego talent improwizacyjny. Ta wersja na żywo stała się potem taką sensacją, że Santa Rosa musiał zapamiętywać własne improwizowane kwestie na przyszłe koncerty, a Perdoname stał się piosenką zamykającą jego występy.
W 1990 roku Santa Rosa dołączył do gwiazdorskiego projektu „La Puertorriqueña”, w skład którego wchodził Andy Montañez ; w tym samym roku otrzymał nagrodę Billboard Lo Nuestro dla najlepszego wokalisty. Brał także udział w spektaklu La pareja dispareja (The Odd Couple) obok Luisa Vigoreaux i Rafo Muñiza . W 1995 roku Santa Rosa udał się do Japonii jako ambasador dobrej woli Puerto Rico, gdzie zaśpiewał po japońsku „De cara al viento” . W 1996 roku ukazał się album z największymi przebojami Caballero de la Salsa, Vol 2, a także brał udział w Pierwszym „Festival Presidente”na Dominikanie (festiwal muzyki latynoskiej sponsorowany przez lokalnego producenta piwa). W 1997 roku śpiewał z Andym Montañezem w Lincoln Center w Nowym Jorku, a później w tym samym roku z Olgą Tañón w Universal Studios Amphitheatre w Hollywood w Kalifornii .
Hity Santa Rosa były kontynuowane na albumie Expresión , na którym znalazł się singiel „Fulana” oraz w 2001 roku z albumem Romántico . Wydał Viceversa w 2002 roku, który stał się „hitem” społeczności latynoskiej w Stanach Zjednoczonych i całej Ameryce Łacińskiej .
Santa Rosa podjął się zadania utrzymania przy życiu muzycznej spuścizny Tito Rodrígueza i nabył wiele pamiątek po Tito, w tym ubrania, muzykę i meble z jego domu w Puerto Rico. Santa Rosa zagrał kilka koncertów i tańców na cześć zmarłego piosenkarza, a także nagrał swój album, na którym przy użyciu nowoczesnych technologii śpiewa „En la soledad” (In Solitude), skomponowaną przez Puchiego Balseiro w duecie z nim.
Ponadto od dawna odgrywa ważną rolę w karierze swojego przyjaciela i protegowanego, Víctora Manuelle , którego odkrył Santa Rosa. Pod koniec 2005 roku wydali wspólny album koncertowy, Dos soneros, una historia . W 2006 roku wydał Directo al corazón , a w 2007r dał uznany przez krytyków koncert na Plaza Colón w Santo Domingo i wydał Contraste z Conteo regresivo, który był głównym przebojem albumowym.
Albumy | ||||||
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
| Viceversa | Gilberto Santa Rosa | 09.2002 | - | 181[3] | Sony Discos 84 781 | [produced by Gilberto Santa Rosa ,José M. Lugo , Kike Santander , Bernardo Ossa] |
| Auténtico | Gilberto Santa Rosa | 09.2004 | - | 195[1 ] | Sony Discos 70 623 | [produced by José M. Lugo] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz