Bonnie Raitt

Ur. 8.11.1949 r. w Burbank w Kalifornii w rodzinie o tradycjach muzycznych. Jej ojciec, John Raitt, występował w broadwayowskich inscenizacjach przebojowych musicali „Oklahoma!” i „Carousel”. Bonnie już w dzieciństwie uczyła się grać na gitarze, ulegając fascynacji tradycyjną muzyką bluesową. Jej talent wykonawczy doszedł w pełni do głosu dopiero w czasie studiów w college’u w Cambridge w stanie Massachusetts. 

Karierę zawodową rozpoczynała otwierając koncerty Johna Hammonda, po czym zdobyła sławę dzięki licznym występom na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych, w czasie których towarzyszył jej nieodmiennie basista Dan „Freebo” Friedberg. Dzięki nim Bonnie trafiła pod menedżerską opiekę Dicka Watermana, który kierował karierą wielu ulubionych wykonawców wokalistki, m.in. Sona House’a, Mississippi Freda McDowella i Sippie Wallace. Z nimi też artystka często podróżowała i koncertowała, a na jej debiutanckim albumie Bonnie Raitt znalazło się wiele utworów z ich repertuaru. Na longplayu tym gościnnie zagrali bluesmeni Junior Wells i A.C. Reed, a przepełniającą go aurę szacunku zastąpiło na drugiej płycie wokalistki Give It Up już o wiele bardziej swobodne podejście do prezentowanego materiału. Na tym doskonałym albumie zamieszczono m.in. nowe wersje utworów „Under The Falling Sky” Jacksona Browne’a i „Love Has No Pride” Erica Kaza. Dzięki nim Bonnie zyskała opinię pełnej inwencji i ciepła wykonawczyni.

 Przy pracy nad longplayem Taking My Time skorzystała z pomocy Lowella George’a i Billa Payne’a z Little Feat, a zamieszczony na wydawnictwie materiał był jeszcze bardziej zróżnicowany, obejmując dynamiczne utwory takie jak „You’ve Been In Love Too Long” i tradycyjne ballady, m.in. „Kokomo Blues”. Kolejne propozycje wokalistki podążały tym samym torem i mimo że album Streetlights przyniósł pewne rozczarowanie, to już Home Plate wyprodukowany przez weterana Paula A. Rothchilda w pełni potwierdził jej wielki talent. 

Raitt nie chciała jednak, by jej kariera rozwijała się w przyjęty ogólnie sposób i zdecydowanie wolała występować w niewielkich, bardziej kameralnych salach. Dlatego też sukces odniesiony przez album Sweet Forgiveness był dowodem prawdziwej, nie wymuszanej rozmachem koncertów popularności wokalistki. Jednak już The Glow nie zdołał zebrać owoców tej dobrej passy i mimo że zamieszczono na nim bardzo emocjonalną wersję utworu Mable Johna „Your Good Thing”, to większej części materiału (głównie autorstwa Bonnie) brakowało rozmachu charakterystycznego dla jej wcześniejszych propozycji.

 Kolejne płyty Raitt, Green Light i Nine Lives, podobały się jeszcze mniej i w rezultacie - po 15-letniej współpracy -wytwórnia Warner Brothers zerwała kontrakt z wokalistką. 

Rok 1989 udowodnił, jak bardzo mylili się ci, którzy przepowiadali zmierzch kariery artystki. W tym roku bowiem zaproponowała album Nick Of Time, który stał się jedną z najlepiej sprzedawanych i najbardziej uznanych płyt. Sama Raitt odbierając nagrodę Grammy dała wyraz swemu zdumieniu. Album był jednak dopracowany w najmniejszych szczegółach, a ostrzejsze bluesowe brzmienie uległo nieznacznemu złagodzeniu. Wydany na singlu pełen emocji utwór tytułowy stał się w Stanach Zjednoczonych wielkim przebojem. Na wyprodukowanej przez Dona Wasa z Was (Not Was) płycie zamieszczono m.in. utwory autorstwa Johna Hiatta i Bomfie Hayes. Z kolei sama Bonnie zyskała uznanie za swój wkład do powstania doskonałego albumu Johna Lee Hookera The Healer z 1990 r.

 W tym samym roku dotarła do znacznie szerszej publiczności dzięki występowi na stadionie Wembley podczas koncertu na rzecz Nelsona Mandeli. Nowo obrany kierunek artystyczny potwierdził doskonały album Luck Of The Draw, prezentujący materiał autorstwa Paula Brady’ego, Hiatta i samej Raitt, który sprzedano w liczbie ponad miliona egzemplarzy. Na płycie tej artystka zaprezentowała w pełni swe mistrzostwo w śpiewaniu nastrojowych ballad, m.in. w pięknym utworze „I Can’t Make You Love Me”. Także i jej życie osobiste ułożyło się pomyślnie po zawarciu w 1991 r. związku małżeńskiego i po latach śpiewania o złamanych sercach, niewiernych kochankach i „mężczyznach niecnotach”, Bonnie wkroczyła w lata 90. u szczytu popularności i szczęścia. 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Runaway/Louise	Bonnie Raitt	05.1977	-	57[12]	Warner Bros. 8382	[written by Del Shannon,Max Crook][produced by Harry Balk]
You're Gonna Get What's Coming/The Glow	Bonnie Raitt	12.1979	-	73[6]	Warner Bros. 49116	[written by Robert Palmer][produced by Peter Asher]
Keep This Heart In Mind/Can't Get Enough	Bonnie Raitt	03.1982	-	104[9]	Warner Bros. 50022	[written by Fred Marrone][produced by Rob Fraboni]
Have A Heart (Theme From "Heart Condition")	Bonnie Raitt	03.1990	-	49[9]	Capitol 44 501	[written by Bonnie Hays][produced by Don Was][piosenka z filmu "Heart Condition"]
Nick Of Time/The Road's My Middle Name	Bonnie Raitt	05.1990	82[3]	92[3]	Capitol 44364	[written by Bonnie Raitt][produced by Don Was]
Thing Called Love/The Road's My Middle Name	Bonnie Raitt	06.1990	86[1]	-	Capitol 44365	[written by John Hiatt][produced by Don Was]
Something To Talk About/I Can't Make You Love Me	Bonnie Raitt	07.1991	-	5[20]	Capitol 44 724	[written by Shirley Eikhard][produced by Don Was, Bonnie Raitt]
I Can't Make You Love Me/Come To Me	Bonnie Raitt	11.1991	50[4]	18[20]	Capitol 44729	[written by M. Reid, A. Shamblin][produced by Don Was, Bonnie Raitt]
Not The Only One/All At Once	Bonnie Raitt	04.1992	-	34[17]	Capitol 44 764	[written by Paul Brady][produced by Don Was, Bonnie Raitt]
Love Sneakin' Up On You/Hell To Pay	Bonnie Raitt	03.1994	69[2]	19[20]	Capitol 58 125	[written by Tom Snow, Jimmy Scott][produced by Don Was, Bonnie Raitt]
You/Feeling Of Falling	Bonnie Raitt	06.1994	31[3]	92[7]	Capitol 58 195	[written by Bob Thiele, John Sanks, Tonio K][produced by Don Was, Bonnie Raitt]
You Got It/Feeling Of Falling	Bonnie Raitt	02.1995	89[1]	33[17]	Arista 12795	[written by J. Lynne, R. Orbison, T. Petty][produced by Don Was, Bonnie Raitt]
Rock Steady	Bonnie Raitt with Bryan Adams	11.1995	-	73[4]	Capitol 58 500	[written by Bryan Adams,Gretchen Peters][produced by Don Was, Bonnie Raitt]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Give It Up	Bonnie Raitt	10.1972	-	138[15]	Warner 2643	[gold-US][produced by Michael Cuscuna]
Takin' My Time	Bonnie Raitt	10.1973	-	87[20]	Warner 2729	[produced by John Hall]
Streetlights	Bonnie Raitt	11.1974	-	80[8]	Warner 2818	[produced by Jerry Ragovoy]
Home Plate	Bonnie Raitt	10.1975	-	43[12]	Warner 2864	[produced by Paul Rothchild]
Sweet Forgiveness	Bonnie Raitt	04.1977	-	25[22]	Warner 2990	[gold-US][produced by Paul Rothchild]
The Glow	Bonnie Raitt	10.1979	-	30[21]	Warner 3369	[produced by Peter Asher]
Green Light	Bonnie Raitt	03.1982	-	38[18]	Warner 3630	[produced by Rob Fraboni]
Nine Lives	Bonnie Raitt	08.1986	-	115[11]	Warner 25 486	[produced by Rob Fraboni, Russ Kunkel, Bill Payne, Steve Tyrell, George Massenburg.]
Nick of Time	Bonnie Raitt	04.1989	51[5]	1[3][185]	Capitol 91 268	[5x-platinum-US][produced by Don Was]
The Bonnie Raitt Collection	Bonnie Raitt	07.1990	-	61[15]	Warner 26 242	[gold-US]
Luck of the Draw	Bonnie Raitt	07.1991	38[3]	2[120]	Capitol 96 111	[7x-platinum-US][produced by Bonnie Raitt ,Don Was]
Longing in Their Hearts	Bonnie Raitt	04.1994	26[6]	1[1][47]	Capitol 81 427	[2x-platinum-US][produced by Bonnie Raitt ,Don Was]
Road Tested	Bonnie Raitt	11.1995	69[2]	44[21]	Capitol 33 705	[gold-US][produced by Bonnie Raitt, Ed Cherney, Don Was]
Fundamental	Bonnie Raitt	04.1998	52[1]	17[20]	Capitol 56 397	[ platinum-US][produced by Bonnie Raitt ,Tchad Blake, Mitchell Froom]
Silver Lining	Bonnie Raitt	04.2002	-	13[23]	Capitol 31 816	[gold-US][produced by Bonnie Raitt, Tchad Blake, Mitchell Froom]
The Best of Bonnie Raitt	Bonnie Raitt	10.2003	37[2]	47[5]	Capitol 90 491	-
Souls Alike	Bonnie Raitt	10.2005	-	19[14]	Capitol 73 628	[produced by Bonnie Raitt, Tchad Blake
Slipstream	Bonnie Raitt	04.2012	64[2]	6[25]	Proper PRPCD 097 [UK]	[produced by Bonnie Raitt, Joe Henry]
Dig in Deep	Bonnie Raitt	03.2016	35[1]	11[8]	Redwing RWR 032 [UK]	[produced by Bonnie Raitt, Joe Henry]