Benny Bell

Benny Bell (urodzony jako Benjamin Samberg lub Benjamin Zamberg , 21 marca 1906 r. - zm. 6 lipca 1999 r.) to amerykański piosenkarz i autor tekstów, który zyskał popularność w latach 40-tych XX wieku, a jego powrót nastąpił w latach 70-tych XX wieku. Jest szczególnie pamiętany ze swoich ryzykownych, ale wesołych, optymistycznych piosenek.

Benny Bell urodził się w żydowskiej rodzinie imigrantów w Nowym Jorku . Jego ojciec chciał, aby był rabinem , ale po wypróbowaniu różnych dziwnych prac, w tym samozatrudnionego handlarza ulicznego, postanowił kontynuować karierę w wodewilu i muzyce, czasami pod imionami Benny Bimbo i Paul Wynn. Jego pierwsza płyta „The Alimony Blues” (poparta utworem „Fast Asleep on a Mountain”) dla wytwórni Plaza Records z 16 grudnia 1929 r.  była komiczną piosenką o tym, że woli spędzać czas w więzieniu niż płacić alimenty . Następnie napisał około 600 piosenek, z których większość jest udokumentowana w jego licznych zeszytach, księgach i dokumentach dotyczących praw autorskich.

Oprócz piosenek z tekstami w języku angielskim pisał i nagrywał w języku jidysz i hebrajskim , czasami miksując dwa, a nawet trzy języki w jednym utworze (np. „Bar Mitzvah Boy”, który używa wszystkich trzech). Według notatek   na jego albumach, te wielojęzyczne piosenki mają być zrozumiałe dla słuchaczy, którzy mówią jednym z używanych języków.

Bell założył własną wytwórnię muzyczną pod różnymi nazwami: Bell Enterprises, Madison Records, Zion Records i Kosher Comedy Records, aby wydać własny materiał. Pisał także i nagrywał komercyjne jingle dla radia .

Bell lubił pisać teksty risqué, a w 1939 r. doradzono mu, aby mógł robić   nagrania z „niebieskimi” tekstami, głównie do stosowania w szafach grających w koktajl barach. Podjął się tego przedsięwzięcia, wykorzystując swoją własną wytwórnię płytową, kontynuując jednocześnie nagrywanie komedii etnicznych i głównego nurtu. W wywiadzie dla programu radiowego Dr. Demento Bell stwierdził, że przez wiele lat utrzymywał   karierę, która jest tajemnicą dla większości jego fanów i współpracowników. Jego ostateczna sława pochodziłaby głównie z jego ryzykownego materiału. Jego pierwszym wydawnictwem juke box była gorąca jazzowa aranżacja tradycyjnej piosenki do picia „ Sweet Violets ”, ale jego pierwszym dużym sukcesem w tej dziedzinie była oryginalna piosenka „Take a Ship for Yourself”.

W 1946 roku wydał trzy najlepiej sprzedające się piosenki: „Take a Ship for Yourself”, „Pincus the Peddler”, które czerpały z jego osobistych doświadczeń w branży, oraz znany „ Shaving Cream ”. „Pincus the Peddler” stał się charakterystyczną piosenką Bell'a. 

Inne piosenki napisane przez Bella to: "Without Pants", "My Grandfather Had a Long One", "The Girl From Chicago", "The Ballad of Ikey and Mikey", "My Condominium", "I'm Gonna Give My Girl a Goose for Thanksgiving", "There Ain't No Santa Claus", and "Everybody Wants My Fanny". 

Kontynuował nagrywanie i wydawanie płyt do lat 80-tych, ale pozostał mało znany poza Nowym Jorkiem do lat 70-tych, kiedy „Shaving Cream” był regularnie odtwarzany w programie radiowym Dr. Demento, co doprowadziło do ponownego wydania go jako singla w 1975 r. w wytwórni Vanguard Records wraz z podobnie nazwanym albumem. Singiel osiągnął 30. miejsce w USA i 57. w Australii . W tym czasie Bell nadal pisał nowe piosenki na aktualne tematy, takie jak muzyka dyskotekowa i skandal Watergate .

Bell kontynuował samodzielne wydawanie albumów winylowych w latach 80-tych i często przypominające wydawnictwa z lat 50-tych, zawierające nieco zwykłe okładki z tą samą grafiką (szereg roześmianych głów), które były ponownie używane przez dziesięciolecia lub bez grafiki, z wyjątkiem zwykłej okładki z otworem . Nadal wydawał 10-calowe albumy długo po tym, jak ten format został uznany za przestarzały. 


Książka zatytułowana „Grandpa Had a Long One: Personal Notes on the Life, Career and Legacy of Benny Bell”, będąca połączeniem biografii i wspomnień napisanych przez jego wnuka, Joela Samberga, została wydana przez BearManor Media i wydana w 2009 roku.  Joel Samberg, który współpracował ze swoim dziadkiem przy kilku nagraniach i filmach w latach 70. i 80-tych, nagrał także kilka nowych wersji „Shaving Cream” po śmierci Benny'ego Bella, wykorzystując muzykę jego dziadka ze zaktualizowanymi tekstami.

Bell zmarł w Nowym Jorku w lipcu 1999 r., w wieku 93 lat. Jego syn Charles Samberg podarował ogromną większość dzieł Bella dla Florida Atlantic University w Boca Raton, Floryda.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Shaving Cream/The Girl From Chicago	Benny Bell	03.1975	-	30[11]	Vanguard 35183	[written by Benny Bell]