4 Non Blondes

4 NON BLONDES, zespół amerykański. Powstał w październiku 1989 w San Francisco w Kalifornii. Założyła go Linda Perry (właśc. Linda M. Perry; 15.04.1965, Springfield, Massachusetts) - voc, g. W pierwszym składzie znalazły się też: Shaunna Hall - g, Christa Hillhouse (28.11.1961) - b, g, dr, fl i Wanda Day - dr. Niebawem Wandę zastąpiła Dawn Richardson (19.04.1964) - dr, k, tb. Wkrótce potem odeszła Shaunna. Do nagrania płyty "Bigger, Better, Faster, More!" zaproszono więc muzyka sesyjnego, Louisa Metoyera - g. W 1993 dołączył na stałe Roger Rocha (21.08.1967; wnuk słynnego malarza ekspresjonisty Clyfforda Stilla) - g. Zespół działał do 1994.

Linda Perry przyszła na świat w Springfield jako jedno z siedmiorga dzieci Marluce Perry, dekoratorki wnętrz pochodzenia brazylijskiego, i Xaviera Perry'ego, inżyniera pochodzenia portugalsko-amerykańskiego. Dorastała w San Diego. Była niespokojnym duchem. Nie ukończyła szkoły, uciekała przed problemami w urojenia narkotyczne. W stanie zamroczenia spadła z dużej wysokości i złamała obojczyk. Unieruchomiona na długie tygodnie, miała czas, by przemyśleć dotychczasowe życie i podjąć decyzję o rozpoczęciu wszystkiego od nowa. W 1987 wyjechała do San Francisco. Pracowała jako kelnerka, ale marzyła o karierze estradowej - śpiewała na ulicach, bez powodzenia zabiegała o kontrakt w firmach fonograficznych w Los Angeles.
W 1989 poznała Christę Hillhouse, córkę znanego gitarzysty grającego muzykę salsa, Xaviera Hillhouse'a, i z nią utworzyła 4 Non Blondes.

Zespół zaczął działalność w dramatycznych okolicznościach - pierwsza próba, zaplanowana na 17 października 1989, nie doszła do skutku z powodu trzęsienia ziemi w San Francisco. Doświadczenia estradowe zdobywał w klubach i teatrach swojego miasta, jak Paradise Lounge, Slim's, Warfield Theatre. Mimo kontrowersji, jakie wzbudzał jego lesbijski image, zaskarbił sobie uznanie słuchaczy rozgłośni kalifornijskich nagraną na własny koszt piosenką Dear Mr. President. Wkrótce potem podpisał kontrakt z firmą Interscope i przystąpił razem z producentem Davidem Tickle'em, współpracownikiem Prince'a, do pracy nad płytą "Bigger, Better, Faster, More!", wydaną w marcu 1993. W jego wybornej, porywającej muzyce znalazła odzwierciedlenie fascynacja hippisowskim rockiem lat sześćdziesiątych, z elementami bluesa, funku, folku (np. Train, Supefly, What's Up, Pleasantly Blue, No Place Like Home).

Śpiewającą z niesłychaną ekspresją Lindę Perry porównywano do największych - do Janis Joplin, Roberta Planta czy Joe Cockera. Sukces światowy zapewniła zespołowi wydana na singlu w kwietniu 1993 piosenka What's Up, pod względem melodycznym przypominająca Don't Worry Be Happy, wielki przebój Bobby'ego McFerrina (na stronie B płytki utwór The Train). O wiele mniejsze powodzenie miały następne single: Spaceman/Strange z października 1993 i Dear Mr. President/Superfly z grudnia tego roku. Utwór What's Up powrócił w 1994 na listy przebojów w dyskotekowej wersji DJ Miko.

Dyskografię uzupełniają pojedyncze nagrania na składankach, płytach filmowych itp., jak Mary's House na soundtracku "Wayne's World 2" (Reprise, 1993), Bless The Beasts And Children na płycie hołdzie dla The Carpenters "If I Were A Carpenter" (A&M;, 1994), I'm The One na soundtracku "Airheads" (Fox - Arista, 1994) i Misty Mountain Hop na płycie hołdzie dla Led Zeppelin "Encomium - A Tribute To Led Zeppelin" (Atlantic, 1995).

Perry jako solistka firmowała dwa świetne albumy: "In Flight" (Interscope, 1996) i "After Hours" (wydany we własnej firmie Rockstar, 1999). W duecie z Grace Slick zaśpiewała piosenkę Knock Me Out, wykorzystaną w filmie The Crow: City Of Angels (Kruk: Miasto Aniołów; 1996, reż. Tim Pope) i wydaną na soundtracku "The Crow: City Of Angels" (Hollywood, 1996). Z wielkim powodzeniem współpracowała jako kompozytorka, autorka tekstów, a niekiedy i producentka nagrań m.in. z Janis Ian, Pink, Christiną Aguilerą, Courtney Love, Gwen Stefani, Kelly Osbourne i Unwritten Law. Była współautorką scenariusza i producentką zwariowanej komedii muzycznej Pink As The Day She Was Born (1997, reż. Steve Hall; z udziałem m.in. Lesa Claypoola z zespołu Primus).

Hillhouse grała m.in. w zespołach The Katherine Chase Band, Giblet Dribblers, Holy Joe i JJ Noir And The Lesbian Snake Charmers (w tym ostatnim razem z Day, która zmarła w 1997 wskutek przedawkowania narkotyków). Richardson współpracowała m.in. z Angel Corpus Christi, The Loud Family, The Martinis Joeya Santiago, Holly Vincent, Penelope Houston, Kindness, Go Go Market, Lillix i Eriką Luckett. Tworzyła muzykę filmową, m.in. do It's A Boy (2001, reż. Maria Leech) i Beauteous (2002, reż. Giovanna Chesler). Opublikowała podręczniki dla perkusistów.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
What's Up? / The Train	4 Non Blondes	04.1993	2[17]	14[26]	Interscope 98 430	[gold-US][gold-UK][written by L. Perry][produced by David Tickle]
Spaceman / Strange	4 Non Blondes	10.1993	53[2]	117[4]	Interscope 98 374	[written by L. Perry, S. Hall][produced by David Tickle]
Dear Mr. President	4 Non Blondes	12.1993	79[2]	-	Interscope A 8333	[written by L. Perry][produced by David Tickle]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Bigger, Better, Faster, More!	4 Non Blondes	04.1993	4[18]	13[59]	Interscope 92 112	[platinum-US][gold-UK][produced by David Tickle]