Smashing Pumpkins

SMASHING PUMPKINS- grupa amerykańska. Powstała w 1987 w Chicago. Założył ja Billy Corgan (właśc. William Patrick Corgan; 17.03.1967, Chicago) - voc. g, b. syn gitarzysty rhythm'n'bluesowego, wcześniej lider heavymetalowego zespołu The Marked na Florydzie, zafascynowany brytyjskim rockiem lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych zwłaszcza dorobkiem Led Zeppelin i Black Sabbath, ale też The Animals, The Beatles , Pink Floyd.

Od początku towarzyszył mu James Iha (właśc. James Jonas Jaded Iha; 26.03.1968, Chicago) - g, tb, wywodzący się z zespołów Astro And The Go Go Girls i Snake Train. Niebawem dołączyła też D'Arcy Wretzky (1.05.1968, Michigan) - b, viol. voc. Formacja występowała wówczas bez perkusisty, a stosowała automat perkusyjny. Skład ustalił się, gdy pojawił się w nim Jimmy Chamberlin (6.10.1967, Chicago) - dr, znany z zespołów JP And The Cats i Eddie Karosa's Polka Party. Corgan na pytanie o pochodzenie nazwy odpowiadał, że podsunął mu ją we śnie Gene Simmons, basista Kiss.

Debiutowała w małym polskim barze w Chicago - Track. Jednakże już kilka miesięcy później grała w najbardziej renomowanych klubach rodzinnego miasta, takich jak Metro. Niekiedy otwierała koncerty sław, np. Jane's Addiction. Zadebiutowała w 1990 singlem I Am One, wydanym przez maleńką lokalną firmę Limited Potential. Jeszcze w tym samym roku zwróciła na siebie uwagę szefów słynnej wytwórni Sub Pop z Seattle i dla niej nagrała następną małą płytę - Tristessa. Wkrótce potem podpisała korzystny wieloletni kontrakt z potentatem wśród wydawców niezależnych - Caroline, związanym umową dystrybucyjną z Virgin.

Na początku 1991 zrealizowała przy pomocy producenta Butcha Viga, współpracownika zespołu TAD (a później także NIRVANY)album "Gish". Album ukazał się w maju tego roku. Muzycy mówili w wywiadach, że imponuje im zespół Guns N' Roses, ponieważ potrafił ożywić rockową tradycję - czerpiąc ze starych wzorów stworzył repertuar, w którym nie ma nic archaicznego, ujmujący świeżością, ekscytujący młodzieńczą pasją wykonania. Przyznawali, że przyświecał im podobny cel. Zaproponowali muzykę mocno osadzoną w przeszłości, ale tylko czasem przywołującą jednoznaczne skojarzenia z dokonaniami takich mistrzów, jak Black Sabbath (wybrany na singel utwór Siva), Jimi Hendrix (riff i efekty gitarowe w balladzie Tristessa), Jeff Beck (zakończenie kompozycji Window Paine przywołujące skojarzenia z Beck's Bolero), The Beatles (aranżacja partii instrumentów smyczkowych w piosence Davedream) czy Pink Floyd (Crush). Chwalono umiejętne przemieszanie elementów muzyki pop, choćby chwytliwych melodii (Rhinoceros, Suffer, Davedream), i bezkompromisowego rocka, jak spiętrzone, czasem niemal kakofoniczne partie gitarowe, porównywane przez Corgana do obrazów Jacksona Pollocka (I Am One, Bury Me).

Bardzo osobiste teksty lidera dotyczyły m. in. nieszczęśliwego dzieciństwa. Natychmiast po nagraniu albumu grupa udała się w długą, kilkunastomiesięczną podróż koncertową. Nie była przygotowana na tak wyczerpujący wysiłek. Między muzykami zaczęło dochodzić do zadrażnień i konfliktów - nie przetrwała tej próby zażyłość między Jamesem i D'Arcy, napięcia nie wytrzymał też Jimmy, który uzależnił się w tym czasie od narkotyków. W ostatnich tygodniach trasy przyszłość Smashing Pumpkins stanęła pod znakiem zapytania. Nie pomógł grupie odniesiony sukces (płyta rozeszła się w czterystu tysiącach egzemplarzy).

Opinia następców Jane's Addiction i Nirvany sparaliżowała Corgana i jego kolegów do tego stopnia, ze nie byli w stanie stworzyć nowych piosenek. W 1992 zamiast oczekiwanego przez wielbicieli drugiego albumu na rynek trafiły jedynie czwórki "Lull" (Caroline; m.in. trzy premierowe utwory: Blue, Slunk, Bye June) i "The Peel Sessions" (Strange Fruit; m.in. przeróbka Girl Named Sandoz zespołu The Animals). Gdy zaś w końcu nowy repertuar był gotowy, muzycy przeciągali w nieskończoność nagrania - w studiu w Atlancie znowu pomagał im Vig — stale z czegoś niezadowoleni.

Płyta "Siamese dream" była gotowa dopiero latem 1993, a koszt jej realizacji wyniósł ćwierć miliona dolarów. Chociaż powstawała w atmosferze frustracji, okazała się dziełem bardzo udanym. Grupa wzbogaciła kompozycje (Silverfuck), przydała atrakcyjności melodiom (Hummer, Disarm, Soma, Today, Sweet Sweet, Luna) oraz wygładziła i urozmaiciła brzmienie (np.w Spaceboy sięgnęła po melotron), zmniejszając dawkę gitarowego zgiełku. Inteligentne teksty dotyczyły m.in. obciążeń psychicznych związanych z karierą (Hummer) oraz snobizmu w świecie rocka (Cherub Rock). Na wydanym w styczniu 1994 singlu Disarm formacja oprócz własnej kompozycji tytułowej zaproponowała udane przeróbki Dancing In The Moonlight Thin Lizzy i Landslide Fleetwood Mac. Ponieważ piosenka tytułowa płyty stała się wielkim przebojem w Wielkiej Brytanii, grupę zaproszono do udziału w programie telewizyjnym Top Of The Pops. Jej występ został jednak odwołany w atmosferze skandalu - Corgan stanowczo sprzeciwił się próbie ocenzurowania tekstu utworu.

Rok 1994 to nieustająca trasa koncertowa oraz praca nad kolejnym albumem. Zapowiadana na lato 1995 roku płyta nie wychodziła, gdy Bill Corgan poinformował, że nowe nagrania SP ukażą się na dwupłytowym albumie. "Mellon Collie And The Infinite Sadness" ukazał się dopiero w listopadzie. Płyta przedstawiła zespół w pięknych, nastrojowych balladach, które w połączeniu z ostrymi rockowymi utworami przyprawiły o zachwyt zarówno krytyków, jak i fanów zespołu. Jednocześnie coraz częściej muzycy wypowiadali się, że jest to ich ostatni rockowy album. Następny miał pokazać nowe oblicze zespołu.

Zanim jednak do tego doszło nabroił po raz kolejny perkusista zespołu. 12 lipca 1996 roku przedawkował heroinę w hotelowym pokoju w Nowym Jorku. Chamberleina udało się odratować , niestety zmarł towarzyszący na trasie SP klawiszowiec Jonathan Melvoin. Kilkanaście dni później grupa usunęła perkusistę z zespołu. Po kilku tygodniach zespół wrócił na trasę. Za perkusją zasiadł Matt Wallace z zaprzyjaźnionego Filtera. Klawiszowcem został Dennis Flemming z The Frogs. W takim składzie SP w lipcu 1997 roku zagrali w katowickim Spodku. W tym samym roku grupa pracowała jednocześnie nad nowym albumem. Albumem, który miał zmienić obraz zespołu.
"Adore" ukazała się w 1998 roku. Zaskoczyła wyciszonymi utworami, lirycznymi melodiami i niezbyt rockowym brzmieniem. Bill Corgan dedykował ten album swojej zmarłej matce. Kolejne etapy pracy zespołu to koncerty oraz praca nad najnowszym repertuarem. Do zespołu powrócił także, po kuracji odwykowej, perkusista. W nagrywaniu "Machina/The Machines Of God" uczestniczyła jeszcze D'Arcy Wretzky. Pod koniec października 1999 roku postanowiła jednak rozstać się z zespołem i poświęcić aktorstwu. Zastąpiła ją Malissa Auf Der Maur, ex-basistka zespołu Hole. 28 lutego 2000 roku w sklepach pojawiła się nowa płyta Smashing Pumpkins - "Machina/ The Machines Of God".

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
I am one/Plume/Starla	Smashing Pumpkins	08.1992	73[1]	-	Hut HUT 18	[written by Billy Corgan][produced by Butch Vig/Billy Corgan]
Cherub rock/Purr snickety	Smashing Pumpkins	06.1993	31[2]	-	Hut HUT 31	[written by Billy Corgan][produced by Butch Vig/Billy Corgan]
Today/Aphaty's last kiss	Smashing Pumpkins	09.1993	44[2]	103[1]	Hut HUT 37	[written by Billy Corgan][produced by Butch Vig/Billy Corgan]
Disarm/Siamese dream	Smashing Pumpkins	02.1994	11[5]	48[23].Airplay Chart	Virgin HUT 43	[written by Billy Corgan][produced by Butch Vig/Billy Corgan]
Rocket/Never let me down	Smashing Pumpkins	01.1995	114[2]	-	Virgin HUTL 48	[written by Billy Corgan][produced by Butch Vig/Billy Corgan]
Bullet with butterfly wings/..said sadly	Smashing Pumpkins	10.1995	20[6]	22[20]	Virgin HUTCD 63	[gold-US][written by Billy Corgan][produced by Butch Vig/Billy Corgan]
1979/Ugly/Believe/Cherry	Smashing Pumpkins	02.1996	16[8]	12[22]	Virgin HUTCD 67	[gold-US][silver-UK][written by Billy Corgan][produced by Billy Corgan/Flood/Alan Moulder]
Tonight ,tonight/Meladori magpie/Rotten apples	Smashing Pumpkins	05.1996	7[14]	36[20]	Virgin HUTCD 69	[silver-UK][written by Billy Corgan][produced by Billy Corgan/Flood/Alan Moulder]
Thirty three/The last song	Smashing Pumpkins	11.1996	21[10]	39[20]	Virgin Records America 8-38574-2	[written by Billy Corgan][produced by Billy Corgan/Flood/Alan Moulder]
The end is beginning is the end	Smashing Pumpkins	06.1997	10[11]	-	Warner Brothers W 0404	[written by Billy Corgan][produced by Nellee Hooper/Billy Corgan]
Ava adore/Czarina	Smashing Pumpkins	05.1998	11[11]	42[20]	Hut HUTCD 101	[written by Billy Corgan][produced by Billy Corgan/Brad Wood]
Perfect/Summer	Smashing Pumpkins	09.1998	24[5]	54[6]	Hut HUTCD 106	[written by Billy Corgan][produced by Billy Corgan]
The everlasting gaze	Smashing Pumpkins	01.2000	-	113[7]	album cut	[written by Billy Corgan][produced by Billy Corgan/Flood]
Stand inside your love/Speed kills	Smashing Pumpkins	02.2000	23[9]	106[9]	Hut HUTCD 127	[written by Billy Corgan][produced by Billy Corgan/Flood]
Try Try Try/Here's to the atom bomb	Smashing Pumpkins	09.2000	73[2]	-	Hut HUTCD 140	[written by Billy Corgan][produced by Billy Corgan/Flood]
Tarantula	Smashing Pumpkins	06.2007	59[5]	54[2]	Reprise W 769CD	[written by Billy Corgan][produced by Billy Corgan/Jimmy Chamberlin]
Doomsday Clock	Smashing Pumpkins	07.2007	185[1]	97[1]	Warner Bros	[written by Billy Corgan][produced by Billy Corgan/Jimmy Chamberlin]
That's the Way (My Love Is)	Smashing Pumpkins	09.2007	94[1]	97[1]	Martha's/Reprise W 781CD	[written by Billy Corgan][produced by Billy Corgan, Jimmy Chamberlin, Terry Date]
G.L.O.W.	Smashing Pumpkins	11.2008	-	108[1]	digital singiel	[written by Billy Corgan][produced by Billy Corgan, Jimmy Chamberlin, Bjorn Thorsrud]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Gish	Smashing Pumpkins	05.1991	-	146[2]	Caroline 1705	[platinum-US][silver-UK][produced by Butch Vig, Billy Corgan]
Siamese dream	Smashing Pumpkins	07.1993	4[34]	10[91]	Virgin 88267	[4x-platine-US][gold-UK][produced by Butch Vig, Billy Corgan]
Pisces Iscariot	Smashing Pumpkins	10.1994	96[1]	4[24]	Virgin 39834	[platinum-US][produced by Butch Vig, Billy Corgan]
Mellon collie and the infinite sadness	Smashing Pumpkins	10.1995	4[96]	1[1][93]	Virgin 40861	[diamond-US][platinum-UK][produced by Flood/Alan Moulder/Billy Corgan]
Zero EP.	Smashing Pumpkins	05.1996	-	46[12]	Virgin 38 545	[gold-US][produced by Flood/Alan Moulder/Billy Corgan]
The Aeroplane Flies high [5CD box]	Smashing Pumpkins	11.1996	160[1]	42[6]	Virgin 38564	[platinum-US][produced by Billy Corgan/James Iha/Flood/Alan Moulder/D'Arcy Wretzky]
Adore	Smashing Pumpkins	06.1998	5[22]	2[25]	Virgin 45879	[platinum-US][gold-UK][produced by Billy Corgan/Brad Wood]
Machina/The Machines of God	Smashing Pumpkins	02.2000	7[8]	3[13]	Virgin 48936	[gold-US][silver-UK][produced by Flood/Billy Corgan]
Rotten Apples- Greatest Hits	Smashing Pumpkins	11.2001	28[10]	31[14]	Virgin 11318	[gold-US][gold-UK][produced by Butch Vig/Billy Corgan/Flood/Alan Moulder/Brad Wood/Howard Willing]
Zeitgeist	Smashing Pumpkins	07.2007	4[8]	2[13]	Martha's Music/Reprise 9362499401 [UK]	[gold-US][produced by Billy Corgan/Terry Date/Roy Thomas Baker]
Oceania	Smashing Pumpkins	06.2012	19[2]	4[7]	Martha's Music MM 001 [UK]	[produced by Billy Corgan, Bjorn Thorsrud]
Monuments to an Elegy	Smashing Pumpkins	12.2014	59[1]	33[2]	BMG Rights 810124502 [UK]	[produced by Billy Corgan ,Howard Willing, Jeff Schroeder]
Shiny and Oh So Bright, Vol. 1 / LP: No Past. No Future. No Sun.	Smashing Pumpkins	11.2018	43[1]	54[1]	Napalm NPR 807JC	[produced by Rick Rubin]