Flake

Najbardziej znany z wersji przeboju z 1971 r. "This Wheel jest On Fire", Flake zespół z Sydney jest pamiętany przez tych, którzy widzieli go jako jeden z najbardziej utalentowanych i wszechstronnych zespołów z tego okresu, zdolnych do wykonywania najnowszych hitów pop lub muzyki Jefferson Airplane z równą pewnością siebie.
 Flake działał w czasie zmian , zarówno w Australii jak i na rynku międzynarodowym, jako grupa "pop" ,który był dywersyfikacją różnych nowych gatunków, jak heavy rocka i rocka progresywnego. W rezultacie, ich repertuar obejmuje niezwykle szerokie spektrum współczesnych stylów, od melodyjnego popu, poprzez bluesa, soul i R & B , psychodelię, prog i ciężkiego rocka.
Grupa rozpoczęła działalność pod koniec 1968 roku, kiedy perkusista Wayne Thomas rozwiązał Plastic Tears z Sydney tworząc własną grupę. Zwerbował czterech innych muzyków - wokalistę Geoffa Gray'a , basistę Laurie Sinclaira (ex Eli), organistę Roba Totha i gitarzystę Lindsay'a Askewa (ex The Seen). Nowy zespół ćwiczył solidnie przez trzy miesiące, ale Laurie Sinclair został zmuszony do porzucenia grupy przed ich pierwszym koncercie ze względu na fakt, że jego ojciec zmarł, jego dom spłonął, a on został powołany do armii - - wszystko w ciągu jednego tygodnia!. Thomas, poprosił basistę Micka Gaula z Plastic Tears by zastąpił Sinclaira, a nowy skład został skompletowany, gdy przyjaciel Wayne'a , Steve Williams wprowadził do zespołu wokalistkę Sharon Sims. Sharon wystąpiła w czasie ich pierwszego koncertu na oficjalnej trasie w Shrublands Hall w Marrickville dniu 14 listopada 1968. Nazwa zespołu została zdecydowana tylko trzy tygodnie wcześniej, a został zaczerpnięty z klasycznego albumu Small Faces z 1968r, Nut Ogden Gone Flake. Nie była, jak się czasem twierdzi, zainspirowana znaną marką czekolady o tej samej nazwie (która w rzeczywistości trafiła na australijski rynek rok później).
Flake szybko zyskała popularność w Sydney w latach 1969-70. Brali udział w 1969r w konkursie "Bands To Watch" , i pokonali czterdzieści inne grupy lokalne zdobywając pierwsze miejsce, pokonując wicemistrzów Roots Daisy zaledwie jednym punktem. Podpisali kontrakt z Peterem Conyngham reprezentującym agencję Nova (głównie ze względu na fakt, że Geoff Gray dostał tam pracę ), gdzie dołączył do stajni wykonawców, która obejmowała Blackfeather , ....
Było kilka zmian w zespole w 1969 roku. Mick Gaul opuścił zespół i został zastąpiony przez Denisa Moore,który niedawno wrócił z USA i który znał Thomasa z jego czasów z Sydney z zespołu Him & The Others. Niedługo potem Lindsay Askew i Rob Toth opuścili grupę ze względu na trudności w godzeniu życia zawodowego z prywatnym -, Toth następnie dołączył do Samael Lilith .
Askew i Toth zostali zastąpieni przez Dave'a Allena (flet, saksofon) i Rossa Jeffriesa (gitara), obaj z Fred Karniss Army, ale Jeffries nie mógł dostosować się do ich stylu i odpadł po kilku próbach. Poprzez Denisa Moore'a, zespół dokoptowuje gitarzystę Johna Russella (ex Amber). Następnie odchodzi Sharon Sims, która została zwabiona przez inny zespół, tak "ściągnięto" innego członka Fred Karniss, wokalistkę Denise Caines.
Niedługo potem dołączyła do Denise, Sharon Sims ,która niebawem wróciła . Po negocjacjach zdecydowano się rozwinąć grupę do siedmiu członków. Na szczęście Denise i Sharon dobrze się uzupełniały, a ich charakterystyczne, ale uzupełniających się style wokalne pozwoliło Flake zaprezentować szerszy zakres materiału. Teraz szczycił się niepowtarzalną trzy-głosową linią melodyczną, idealna do klasyki jak "River Deep, Mountain High" i "Respect", a Denise celowała w piosenkach Jefferson Airplane takich jak "Somebody To Love " i " White Rabbit " i Flake był jedynym zespołem w Sydney w tym czasie, które mógł wykonywać doskonałe interpretacje trudnych utworów takich wykonawców jak Traffic, Spooky Tooth, Jethro Tull, The Moody Blues, Rotary Connection, Vanilla Fudge i Deep Purple.
Flake zaczęli szukać kontraktu płytowego. Mieli wstępne rozmowy z EMI, którą reprezentował słynny producent David Mackay , ale oferta EMI obejmowała tylko dwa single, i albumu pod warunkiem sukesesu singli na listach przebojów. W tym momencie niezależny producent Martin Erdman przedstawił im lepszą ofertę - kontrakt z jego wytwórnią Du Monde na dwa single, a także album , pod warunkiem sukcesu co najmniej jednego z singli.
Na początku 1970 Flake wszedł do studia Erdmana w World of Sound Studio w Ramsgate. Nagrali piosenkę Jackie Lomaxa , "You've Got Me Thinking" jako stronę A singla. Niestety, mimo że prezenterzy radiowi Sydney lubili zespół, nie lubili piosenki, więc Wayne Thomas (który wybrał ten utwór), poprosił Gary Jaegeara o pomoc. 2UW zaproponowała utwór Dylana "This Wheel's On Fire" jako singiel.
Na szczęście dla Flake, singiel zaistniał na antenie Ban Radia w maju 1970 roku. Niedługo później został podchwycony przez 2SM a następnie przez stacje w innych miastach,zostając krajowym hitem. Według Wayne Thomasa , doszedł on do Top 5 w kraju i przebywał na liście Go-Set przez 18 tygodni . W następstwie sukcesu singla Flake koncertował intensywnie na wschodnim wybrzeżu. Nieuchronnie następowały zmiany w zespole, a pierwszy odszedł Dave Allen. Zastąpił go Billy Taylor (ex Purple Vision), który przejął gitarę rytmiczną oraz dołączył głos do już potężnego składu wokalu . W tym okresie Flake nagrał utwór "Midnight Train", dla GTK pop show telewizji ABC, ale nie wiadomo czy przetrwał w archiwum.
Zespół wrócił do studia, aby nagrać swój drugi singiel, cover "Reflections of My Life". Oryginalny zapis brytyjskiego zespołu Marmalade był kolejną ofiarą zakazu radiowego. Zawierała wspaniałą solówkę Taylora, z Johnem Russellem grającym na autoharp w tle, a orkiestrowa aranżacja została zrealizowana przez Rocky Thomas Orchestra.
Denise Caines opuściła grupę w 1970 roku, więc Billy Taylor dokoptował byłą wokalistkę Purple Vision ,Shaunę Jensen.Następstwem odejścia Caines była rezygnacja Denisa Moore, i zastąpienie go Billym Taylorem,który dołączył z innym starym przyjacielem, basistą Gregiem Higgsem, także znakomitym wokalistą z mocnym podobieństwem wokalu do Paula McCartneya.
Chociaż było duże zapotrzebowanie na album , Erdman postanowił wydać kolejny singiel ,dla nowo uruchomionej wytwórni Violet Holiday. Flake otrzymali cztery utwory znanego teamu Vanda & Young, i wybrali jedną z nich, "Life Is Getting Better", jako ich następny singiel.Wypadł on bardzo dobrze w Sydney, gdzie osiągnął # 12 w połowie 1971 roku. Czwarty singiel zespołu "Under The Silent Tree" (pochodzi z repertuaru mało znanej kapeli z Wielkiej Brytanii o nazwie Honeybus i napisany przez Ray'a Kane/Cane) , jednak wiele stacji uważały go za zbyt "ciężki " i nie był grany zbyt często na antenie, choć udało się mu dotrzeć do 26 miejsca listy w Adelajdzie.
Jedyny album Flake How's Your Mother? został wreszcie wydany w Violet Holiday w grudniu 1971 roku, choć presja koncertów i utrzymania miejsc pracy nie zostawiała zespołowi zbyt dużo czasu na nagrania, więc nie było zbyt wiele nowego materiału i album został wypełniony przez utwory z wcześniejszych singli.
Wspomagani byli przez swoich przyjaciół, wokalistę i autora tekstów Gary Paige i gitarzystę Huberta Williamsa. Płyta nie odniosła sukcesów handlowych i stała się rarytasem dla kolekcjonerów. Tuż przed wydaniem albumu Billy Taylor opuścił grupę i został zastąpiony przez Micka Meehana (ex Cinnamon).
Flake nadal była atrakcją przez 1972 rok, ale wydali tylko jeden singiel, "Where Are You" (grudzień 1972), który nie trafił na listy bestsellerów.
Sharon Sims nagrała swój pierwszy i jedyny solowy singiel "To Be The One You Love", który ukazał się w lutym 1973 roku. Nagrany w ATA Studios w Sydney w koprodukcji Martina Erdmana i Richarda Batchensa i udziałem inżyniera dżwięku Bruce'a Browna . Według Erdmana, piosenka była angielską wersją tematu z włoskiego filmu Venetian Anonymous.
Pod koniec 1972r Flake rozpada się, Wayne Thomas zakłada nowy zespół, Mr Madness, który tworzyli członkowie oryginalnego składu Flake - Lindsay Askew, Mick Gaul i Rob Toth - plus Roy Ritchie na gitarze.
Na początku 1973 r. został utworzony nowy skład Flake przez Billy Taylora i Johna Russella, z Tedem Atkinsonem (bas) i Jimem Pensonem (perkusja, ex Blackfeather , ale w połowie roku doszło dwoje innych byłych członków Blackfeather, basista Warren Ward (ex Flying Circus) i wokalistka Neale Johns. Ten nowy Flake nagrał jeden hard-rockowy singiel, "Scotch on the Rocks", który został wydany przez Infinity w lutym 1974 roku. Ta ostatnia wersja grupy rozpadła się pod koniec 1974r. 

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus/N.Zel]	Komentarz
This Wheel's On Fire/You've Got Me Thinking	Flake	06.1970	21[25]	-	Du Monde SDM 316	-
Reflections Of My Life/Teach Me How To Fly	Flake	01.1971	25[17]	-	Du Monde DMK 4077	-
Life Is Getting Better/Down In Rio	Flake	05.1971	40[17]	-	Violet's Holiday VHK 4199	-
Under The Silent Tree/Say Goodbye (Sharon's Song)	Flake	11.1971	60[8]	-	Violet's Holiday VHK 4433	-