Colosseum

Grupa brytyjska, dzięki której fuzja jazzu i rocka została zaakceptowana przez szerszy krąg słuchaczy. Założona w 1968 r. przez grono instrumentalistów związanych poprzednio z Johnem Mayallem (album Bare Wires). W jej pierwszym składzie występowali: Jon Hiseman (ur. 21.06.1944 r. w Londynie, Anglia; perkusja), Dick Heckstall-Smith (ur. 26.09.1934 r. w Ludlow w hrabstwie Shropshire, Anglia; saksofon), Dave Greenslade (ur. 18.01.1943 r. w Woking w hrabstwie Surrey, Anglia; instr. klawiszowe), Tony Reeves (ur.18.04.1943 r. w Londynie; bas) i Jim Roche (gitara), szybko zastąpiony przez Jamesa Litherlanda (ur. 6.09.1949 r. w Manchesterze, Anglia; gitara, śpiew).
Hiseman i Heckstall-Smith debiutowali jeszcze przed współpracą z Mayallem w zespole Grahama Bonda, a ich jazzowo-bluesowe korzenie przyczyniły się w niemałym stopniu do sukcesów grupy. Albumowy debiut Colosseum, Those Who Are About To Die Salute You (wydany też pod łacińskim tytułem: Morituri te salutant) otwierała stara kompozycja Bonda, "Walkin' In The Park", wzbogacona o instrumentalne improwizacje członków zespołu. Jazzowa partia saksofonu Heckstall-Smitha, wykonywana wraz z improwizującym na gitarze wah-wah dziewiętnastoletnim Litherlandem, jest do dziś popisowym tematem rhythm'n'bluesowych formacji.
Do legendy przeszły też dudniące elektryczne organy Greenslade'a i melodyczna linia basowa Reevesa. Nad całością czuwał Hiseman, obdarzony niewiarygodną techniką gry na dwóch nożnych bębnach.
Z drugiego, nagranego również w 1969 r. albumu, Walentyne Suite pochodziła m.in. ciekawa kompozycja Heckstall-Smitha "The Grass Is Greener". Wkrótce po nagraniu płyty, zespół opuścił Litherland, zastąpiony przez Dave'a "Cierna" Clempsona (ur. 5.09.1949 r. w Birmingham, Anglia). Nowy muzyk skoncentrował się na grze na gitarze, a rolę wokalisty przejął Chris Farlowe (właśc. John Henry Deighton, ur. 13.10.1940 r. w Londynie) - eks-lider grupy The Thunderbirds, w której debiutował Greenslade.
Rockowe skłonności Farlowe'a wpłynęły na zmianę brzmienia grupy, podobnie jak pozyskanie w miejsce Reevesa Marka Clarke'a. W 1971 r. ukazał się ostatni album Colosseum, Daughter Of Time, chociaż wytwórnia Vertigo już po rozwiązaniu grupy wydała dwupłytowy longplay koncertowy.
Hiseman próbował szczęścia w zespole Tempest, w której towarzyszył mu Clarke, a po niepowodzeniach dwóch płyt długogrających reaktywował w 1975 r. starą formację pod nazwą Colosseum II. W nowym, prezentującym cięższe brzmienie składzie występował znany gitarzysta rockowy, Gary Moore, przyszli członkowie Whitesnake i Rainbow: Neil Murray (bas) i Don Airey (instr. klawiszowe) oraz wokalista Mike Starrs.
W 1976 r. Starrsa i Murraya zastąpił John Mole (bas, śpiew), a dwa lata później miejsce Moore'a zajął Keith Airey. Po wyczerpujących trasach koncertowych, w grudniu 1978 r. Hiseman rozwiązał grupę, powracając do jazzowych korzeni. Ostatecznie usiadł za perkusją w zespole Paraphernalia towarzyszącym jego małżonce jazzowej wokalistce Barbarze Thompson.
Ku zaskoczeniu swych fanów, w 1994 r. Colosseum postanowiło jeszcze raz przypomnieć się swym sympatykom i odbyć tournee po Europie. W składzie odrodzonej formacji znaleźli się m.in. Hiseman, Heckstall-Smith, Clempson i Farlowe. Dzięki nagraniom Colosseum fuzja jazzu i rocka okazała się w Wielkiej Brytanii atrakcyjną propozycją rynkową.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Walking in the Park / Those About to Die	Colosseum	.1969	-	-	Fontana TF1029	[written by Bond][produced by Hit Records Productions Ltd.]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Those Who Are About To Die Salute You	Colosseum	03.1969	15[1]	-	Fontana STL 5510	[produced by Gerry Bron]
Valentyne Suite	Colosseum	11.1969	15[2]	-	Vertigo VO 1	[produced by Gerry Bron]
Daughter of Time	Colosseum	12.1970	23[5]	-	Vertigo 6360 017	[produced by Gerry Bron]
Colosseum Live	Colosseum	09.1971	17[6]	192[3]	Bronze BRSP 2	[produced by Gerry Bron, Jon Hiseman & Colosseum]