sobota, 25 listopada 2017

Marc Almond

Właśc. Peter Marc Almond, ur. 9.07.1956 w Southport (Anglia). Po rozpadzie grupy Soft Cell i związanych z nią efemerycznych formacji Marc And The Mambas oraz Marc And The Willing Sinners, Marc Almond podjął karierę solową. Jego pierwszym albumem był Vermin In Ermine, który raczej nie poprawił jego pozycji i okazał się ostatnią jego płytą wydaną przez Phonogram Records. Stories Of Johnny, wydany nakładem Some Bizarre i rozprowadzany przez Virgin, był dużo lepszy i uwidaczniał wokalne zdolności Almonda. Przed wydaniem tego albumu Almond wszedł jeszcze na listy przebojów z inspirowanym muzyką disco duetem "I Feel Love (Medley)" nagranym z Bronski Beat. Na singlu tym połączone zostały dwa przeboje Donny Summer ("I Feel Love" i "Love To Love You Baby") ze wstawkami z "Johnny Remember Me" Johna Leytona - a wszystko zaśpiewał w wysokich rejestrach Jimmy Somerville.
Kontrowersyjna płyta Mother Fist And Her Five Daughters nie posunęła kariery Almonda naprzód; w chwili ukazania się kompilacji Singles wydawało się że przeżywa on kryzys. Następna zmiana wytwórni - tym razem na Parlophone - przyniosła singel "Tears Run Rings", a dawne sukcesy Almonda przypomniał odgrzany "Something's Gotten Of My Heart" z Gene'em Pitneyem. Dzięki tej melodramatycznej piosence wdrapali się - obaj po raz pierwszy w karierze solowej - na szczyt listy przebojów.
Almond powrócił w 1990 z albumem zawierającym własne wersje piosenek Jacquesa Brela - Enchanted. Śpiewał w swym zwykłym śmiałym stylu,pod akompaniament gitary flamenco i skrzypiec.Od strony produkcyjnej krążek był bez zarzutu. W 1992 Almond wydal własną wersję piosenki Davida McWilliamsa "The Days Of Pearly Spencer". Powrócił do chłodnych brzmień elektronicznych z lat 80-tych na początku 1996 albumem Fantanstic Star. W tym roku skończył się piętnastoletni kontrakt z jego menedżerem "Stevo".

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Black heart/Your auraMarc and The Mambas06.198349[3]-Some Bizzare BZS 19[written by Hogan, Almond][produced by Flood, Marc]
The Boy Who Came Back/Joey DementoMarc Almond05.198452[5]-Some Bizzare BZS 23[written by Marc Almond][produced by Mike Hedges]
You Have/Split LipMarc Almond09.198457[3]-Some Bizzare BZS 24[written by Marc Almond][produced by Mike Hedges]
Stories Of JohnnyMarc Almond08.198523[5]-Some Bizzare BONK 1[written by Marc Almond][produced by Mike Hedges]
Love Letter/Love Letter (With the Westminster School Choir)Marc Almond10.198568[3]-Some Bizzare BONK 2[written by Marc Almond][produced by Mike Hedges]
The House Is Haunted/Broken Bracelets/Cara A Cara/Heart Medley: Unchain My Heart-Black Heart-Take My HeartMarc Almond01.198655[3]-Some Bizzare GLOWD 1[written by Rose, Adlam][produced by Mike Hedges]
A Woman's Story/For One MomentMarc Almond and The Willing Sinners05.198641[5]-Some Bizzare GLOW 2[written by Tempo, Stevens, Spector][produced by Mike Hedges, Marc Almond][oryginalnie nagrana przez Cher w 1976r]
Ruby Red/I'm Sick Of You Tasting Of Somebody ElseMarc Almond10.198647[3]-Some Bizzare GLOW 3[written by Marc Almond][produced by Mike Hedges,Marc Almond]
Melancholy Rose/Gyp The BloodMarc Almond01.198771[1]-Some Bizzare GLOW 4[written by Marc Almond][produced by Mike Hedges,Marc Almond]
Tears Run Rings/Everything I Wanted Love To BeMarc Almond08.198826[7]67[8]Parlophone R 6186[written by Marc Almond][produced by Marc And La Magia]
Bitter Sweet/King Of The FoolsMarc Almond10.198840[3]-Parlophone RG 6194[written by Marc Almond][produced by Marc Almond,Annie Hogan,Billy McGee]
Something's Gotten Hold Of My HeartMarc Almond feat Gene Pitney01.19891[4][12]-Parlophone R 6201[written by Roger Greenaway,Roger Cook][produced by Bob Kraushaar]
Only The Moment/Real EvilMarc Almond03.198945[2]-Parlophone R 6210[written by Marc Almond,Annie Hogan][produced by Marc Almond,Annie Hogan,Billy McGee]
A Lover Spurned/Exotica RoseMarc Almond02.199029[4]-Parlophone R 6229[written by Marc Almond][produced by Stephen Hague]
The Desperate Hours/The GamblerMarc Almond05.199045[2]-Parlophone R 6252[written by Marc Almond][produced by Bob Kraushaar]
Jacky/Deep NightMarc Almond09.199117[6]-WEA YZ 610[written by Jaques Brel, Gerard Jouannest, Mort Shuman][produced by Trevor Horn]
My Hand Over My Heart/Deadly SerenadeMarc Almond12.199133[5]-WEA YZ 633[written by Norris,Marc Almond,David Ball][produced by Trevor Horn]
The Days Of Pearly Spencer/BruisesMarc Almond04.19924[7]-WEA YZ 638[written by Marc Almond,David McWilliams][produced by Trevor Horn][oryginalnie nagrana przez Davida McWilliamsa]
What Makes A Man A Man [live]/Torch (Live)Marc Almond03.199360[2]-WEA YZ 720[written by Pizer][produced by Gregg Jackman]
Adored And ExploredMarc Almond04.199525[6]-Mercury MERCD 431[written by Marc Almond & John Coxon]
The IdolMarc Almond07.199544[7]-Mercury MERCD 437[written by Marc Almond & Neal X]
Child Star/The Edge Of HeartbreakMarc Almond11.199541[6]-Mercury MERCD 450[written by Marc Almond & Neal X]
Out There/Brilliant CreaturesMarc Almond02.199676[1]-Some Bizarre MERCD 444[written by Marc Almond & Neal X]
Yesterday has goneP.J. Proby,Marc Almond feat My Life Story Orchestra12.199658[4]-EMI Premier CDPRESX 13[oryginalnie nagrana przez Teddy Randazzo]
Black KissMarc Almond11.199897[2]-Echo ECS 58[written by Marc Almond & Neal X][produced by Marc Almond. Kenny Jones, Oscar Paul]
Tragedy (Take A Look & See)/Beautiful losersMarc Almond04.1999144[1]-Blue Star BSRS 001[written by Marc Almond & Neal X]
Please StayMekon feat. Marc Almond07.200191[1]-Wall Of Sound WALLS 070[written by Burt Bacharach, Bob Hilliard]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
UntitledMarc & The Mambas10.198242[4]-Some Bizzare BZA 13[produced by Marc and the Mambas]
Torment and torerosMarc & The Mambas08.198328[5]-Some Bizzare BIZL 4[produced by Marc Almond]
Vermin In ErmineMarc Almond and The Willing Sinners10.198436[2]-Some Bizzare BIZL 8[produced by Mike Hedges]
Stories Of JohnnyMarc Almond09.198522[3]-Some Bizzare FAITH 1[produced by Mike Hedges]
Mother Fist And Her Five DaughtersMarc Almond and The Willing Sinners03.198741[2]-Some Bizzare FAITH 2[produced by Mike Hedges, Marc Almond]
The Stars We AreMarc Almond09.198841[5]144[11]Parlophone PCS 7324[silver-UK][produced by Marc Almond, Annie Hogan, Bob Kraushaar, Billy McGee]
EnchantedMarc Almond06.199052[1]-Parlophone LPPCS 7344[produced by Bob Kraushaar, Gary Maughan, Stephen Hague]
Memorabilia - The SinglesSoft Cell/Marc Almond06.19918[13]-Mercury 848 5121-
Tenement SymphonyMarc Almond10.199139[3]-Some Bizzare WX 442[produced by Marc Almond, Trevor Horn, Billy McGee, Nigel Hine ,The Grid]
Fantastic StarMarc Almond02.199654[1]-Some Bizzare 5286592[produced by Mike Thorne, Martyn Ware, Mike Hedges]
Open All NightMarc Almond04.1999144[1]-Blue Star Music BSRCD 001[produced by Kenny Jones, Marc Almond]
Stranger ThingsMarc Almond06.2001186[1]-Blue Star Music BSRCD 002[produced by Jóhann Jóhannsson]
Stardom RoadMarc Almond06.200753[2]-Sequel SEQCD 011[produced by Tris Penna, Marius de Vries]
VarietéMarc Almond06.2010174[1]-SFE/Cherry Red[produced by Marc Almond, Tris Penna]
The Velvet TrailMarc Almond03.201562[1]-SFE SFE0 39[produced by Christopher Braide]
Hits & PiecesSoft Cell/Marc Almond03.20177[5]-UMC 5737778-
Shadows and ReflectionsMarc Almond10.201714[1]-BMG 538310842 -
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Allman Brothers Band

ALLMAN BROTHERS BAND - Zespół założony w 1969 r. w Macon w stanie Georgia przez braci Duane'a Allmana (właśc. Howard Duane Allman, ur. 20.11.1946 r. w Nashville w stanie Tennessee, USA, zm. 29.10.1971 r. w Macon w stanie Georgia; gitara) i Gregga Allmana (ur. 8.12.1947 r. w Nashville, USA; instr. klawiszowe, śpiew)- synów sierżanta armii amerykańskiej zamordowanego w czasie bożonarodzeniowego urlopu podczas wojny koreańskiej. Oprócz nich w składzie formacji znaleźli się: Dickey Betts (właśc. Forrest Richard Betts, ur. 12.12.1943 r. w West Palm Beach na Florydzie; gitara), Berry Oakley (ur. 4.04.1948 r. w Chicago w stanie Illinois, USA, zm. 11.11.1972 r. w Macon; bas), Butch Trucks (właśc. Claude Hudson Trucks, ur. w Jacksonville na Florydzie, USA; perkusja) i Jaimoe Johanson (właśc. John Lee Johnson, ur. 8.06.1944 r. w Ocean Springs w stanie Mississippi, USA; perkusja).
Bracia Allmanowie występowali wcześniej w grupie Hour Glass, która rozpadła się, gdy taśmy demo z utworami przeznaczonymi na trzeci album formacji zostały odrzucone przez wytwórnię płytową. Duane znalazł potem zatrudnienie w studiu Fame, gdzie wziął udział w kilku sesjach nagraniowych, m.in. dla Arethy Franklin, Wilsona Picketta i Kinga Curtisa. The Allman Brothers zdobyli sławę jako doskonały zespół występujący na żywo, a ich dwa pierwsze albumy: The Allman Brothers Band (z 1969 r.) i Idlewild South (z 1970 r.) prezentowały niezwykle silne bluesowe korzenie grupy oraz ekscytujący rytm. Jednak drzemiący w zespole ogień uwidocznił się najbardziej na dwupłytowym wydawnictwie Live A t The Fillmore East. Pochodzący zeń 22-minutowy "Whipping Post", po dzień dzisiejszy pozostaje jednym z najwybitniejszych improwizowanych utworów w historii rocka.
Sukces wydawnictwa zaprowadził The Allman Brothers Band w rejony supergwiazd, a Duane zaprezentował swe mistrzostwo w grze na gitarze techniką "slide" także gościnnie, biorąc udział w nagraniach albumu Layla grupy Derek And The Dominoes. Dwupłytowy album został ukończony w niecałe dziesięć dni, a gitarowy duet Allmana z Erikiem Claptonem w utworze tytułowym pozostaje najsłynniejszym pozazespołowym dokonaniem Duane'a.
Jednak kariera tego niezwykle utalentowanego muzyka została tragicznie przerwana 29.10.1971 r., gdy wracając na motorze z przyjęcia urodzinowego żony Oakley'a, Lindy, pragnąc uniknąć zderzenia z ciężarówką, wpadł na drzewo. Zmarł po trzech godzinach na stole operacyjnym. Pozostali członkowie zespołu ukoń czyli wspólnie album Eat A Peach, na którym znalazły się utwory zarówno studyjne jak i koncertowe. Skład grupy poszerzono o drugiego pianistę, Chucka Leavella, ale gdy muzycy powoli nabierali rozpędu, znów doszło do tragedii. 11.11.1972 r. Berry Oakley zginął w wypadku motocyklowym, do którego doszło w Macon, nieopodal miejsca kraksy Duane'a.
Trudno się dziwić, że zespół sprawiał od tej pory wrażenie otępiałego, a na albumach brakowało ognia tak dobrze znanego z wcześniejszych nagrań. Styl został zdecydowanie złagodzony, co znalazło swe odzwierciedlenie na pochodzącym z 1973 r. albumie Brothers And Sisters (dedykowanym Oak-leyowi), a szczególnie na pochodzącym z niego singlu "Ramblin' Man". Siła zespołu została znacznie osłabiona, także przez kilka pozagrupowych projektów, w które zaangażowali się głównie Gregg Allman i Dickie Betts, rozpoczynając karierę solową.
Leavell, Johanson i nowy basista Lamar Williams założyli formację Sea Level. W czerwcu 1975 r. Gregg ożenił się z Cher w cztery dni po jej rozwodzie z Sonnym Bono. Rozstali się równie szybko, bo już po dziesięciu dniach, a samo małżeństwo przeżywało swe wzloty i upadki przez trzy i pół roku. Mimo to dochowali się syna — Elijah Blue urodził się 10.07.1977 r. (Cher i Gregg rozwiedli się ostatecznie w styczniu 1979 r.).
The Allman Brothers Band rozpadli się definitywnie w 1976 r. w atmosferze nienawiści i wzajemnych żalów, po ciągnącym się kilka miesięcy procesie o handel narkotykami, w czasie którego Gregg zeznawał przeciwko byłemu kierownikowi trasy zespołu, Johnowi "Scooter" Herringowi. Został on skazany na 75 lat więzienia, a Allman wyklęty przez pozostałych członków grupy za sprzeniewierzenie się więzom braterstwa i lojalności. Poprzysięgli sobie, że już nigdy więcej nie będą z nim pracować, mimo że Allman sam stanął przed groźbą wyroku, gdyby nie zgodził się zeznawać.
Zdanie zmienili jednak już w 1978 r., kiedy to w składzie odrodzonego zespołu znaleźli się Allman, Betts i Trucks (oraz Johanson, Dan Toler - gitara i David Goldflies - bas). Nagrany wspólnie album Enlightened Rogues odniósł co prawda sukces komercyjny, ale następne propozycje muzyków nie zdołały go już powtórzyć. W 1982 r. The Allman Brothers Band rozstali się więc po raz drugi. W 1987 r., po czteroletniej przerwie, Gregg Allman powrócił do akcji, powołując do życia Gregg Allman Band i wydając album solowy I'm No Angel, który dotarł do 30. miejsca amerykańskiej listy przebojów.
W 1989 r. The Allman Brothers spotkali się ponownie; tym razem w składzie grupy znaleźli się: Allman. Betts, Johanson, Trucks oraz nowe " nabytki" Johnny Neel (instr. klawiszowe), Warren Haynes (gitara) i Allen Woody (bas).
W 1991 r. zdobyli tytuł "Powrotu Roku" (Comeback Of The Year) w plebiscycie magazynu "Rolling Stone", a Gregg Allman wystąpił w filmie "Rush" (polski tytuł "W matni", reż. Fini Zanuck) u boku Jasona Palricka i Jennifer Jason Leigh, grając rolę handlarza narkotyków (sic!).
20 stycznia 1993 r. The Allman Brothers Band wystąpili w czasie uroczystości inauguracyjnych prezydenta Billa Clintona w Shoreham Hotel w Waszyngtonie. W tym samym roku nakładem wytwórni Polydor (w serii Polydor Chronicles) ukazał się archiwalny album grupy. The Fillmore Concerts. Ostatnie studyjne dzieło formacji - longplay Where It All Begins — i doskonały występ na festiwalu Woodstock '94 dowodzą, że pomimo upływu lat potrafi ona ekscytować nie tylko swoich starych fanów.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz Other charts
Revival [Love is everywhere]/Leave my blues at homeAllman Brothers Band01.1971-92[3]Capricorn 8011[written by Dickey Betts ][produced by Tom Dowd]-
Ain' t wastin' time no more/MelissaAllman Brothers Band04.1972-77[4]Capricorn 003[written by Gregg Allman][produced by Tom Dowd]
Melissa/Blue skyAllman Brothers Band08.1972-86[2]Capricorn 007[written by Gregg Allman][produced by Tom Dowd]
One way out/StandbackAllman Brothers Band12.1972-86[4]Capricorn CPR 014[written by Sonny Boy Williamson, Elmore James, and Marshall Sehorn ][produced by Tom Dowd][oryginalnie nagrana przez Sonny Boy Williamsona]
Ramblin' man/Pony boyAllman Brothers Band08.1973-2[16]Capricorn 0027[written by Dickey Betts ][produced by Richard Betts/Johnny Sandlin]
Jessica/Come and go bluesAllman Brothers Band01.1974-65[6]Capricorn 036[written by Dickey Betts ][produced by Johnny Sandlin]
Nevertheless/Louisiana Lou and three card Monty JohnAllman Brothers Band11.1975-67[3] side B:78[3]Capricorn 0246[written by Dickey Betts ][produced by Allman Brothers Band/Johnny Sandlin]
Crazy love/Just ain't easyAllman Brothers Band03.1979-29[9]Capricorn 0320[written by Rusty Young][produced by Tom Dowd]
Can't Take It With You/Sail AwayAllman Brothers Band07.1979-105[4]Capricorn 0326[written by Dicky Betts, Don Johnson ][produced by Tom Dowd]
Angeline/So longAllman Brothers Band09.1980-58[8]Arista 0555[written by Dickey Betts, Mike Lawler, and Johnny Cobb][produced by Allman Brothers Band/Johnny Cobb/Mike Lawler]
Straight from the heart/Leavin'Allman Brothers Band08.1981-39[11]Arista 0618[written by Dickey Betts/Johnny Cobb][produced by John Ryan]
Gregg Allman
Midnight rider/Multi- colored ladyGregg Allman 12.1973-19[12]Capricorn 0035[written by Gregg Allman/Robert Kim Payne][produced by Johnny Sandlin, Gregg Allman]
Don't mess up a good thing/Please call homeGregg Allman 04.1974-106[2]Capricorn 0042[written by Oliver Sain][produced by Johnny Sandlin, Gregg Allman][#33 hit by Fontella Bass & Bobby McClure in 1965r]
I' m no angel/Lead me onGregg Allman Band 04.1987-49[10]Epic 069 68[written by T. Colton, P. Palmer][produced by Rodney Mills]

Albumy
*117*
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
The Allman Brothers BandAllman Brothers Band01.1970-188[5]Atco 308[Producers: Adrian Barber , Tom Dowd ]
Idlewild southAllman Brothers Band10.1970-38[22]Atco 342[Producers: Joel Dorn , Tom Dowd ]
At Filmore EastAllman Brothers Band07.1971-13[47]Capricorn 802[platinium-US][Producers: Tom Dowd]
Eat a peachAllman Brothers Band03.1972-4[48]Capricorn 0102[platinium-US][Producers: Tom Dowd , Bill Levenson , Michael Etchart , Paul Bishow]
Duane and Gregg Allman Brothers Band05.1972-129[8]Bold 301-
BeginningsAllman Brothers Band03.1973-25[55]Capricorn 2659 040[gold-US][Producers: Adrian Barber/Joel Dorn]
Brothers and sistersAllman Brothers Band10.197342[3]1[5][56]Capricorn 0111[platinium-US][Producers: The Allman Brothers Band , Johnny Sandlin]
Early AllmanAllman Joys11.1973-171[8]Dial 6005 [nagrany w 1966r przez ALLMAN JOYS]
Win lose or drawAllman Brothers Band09.1975-5[14]Capricorn 0156[gold-US][Producers: The Allman Brothers Band , Johnny Sandlin]
The road goes foreverAllman Brothers Band03.197654[1]43[14]Capricorn 0164[Producers: Adrian Barber/Tom Dowd/Johnny Sandlin/Allman Brothers Band]
Wipe the windows check the oil dollar gasAllman Brothers Band.1976-75[10]Capricorn 0177[Producers: Allman Brothers Band/Tom Dowd/Johnny Sandlin]
Enlightened roguesAllman Brothers Band03.1979-9[24]Capricorn 0218[gold-US][Producers: Tom Dowd ]
Reach for the skyAllman Brothers Band08.1980-27[13]Arista 9535 [Producers: Allman Brothers Band/Mike Lawler/Johnny Cobb ]
Brothers of the roadAllman Brothers Band08.1981-44[12]Arista 9564 [Producers: John Ryan]
The best of The Allman Brothers BandAllman Brothers Band11.1981-189[3]Polydor 6339 [gold-US][Producers: The Allman Brothers Band , Tom Dowd , Johnny Sandlin]
DreamsAllman Brothers Band07.1989-103[11]Polydor 839417 [gold-US][Producers: Gregg Allman , The Allman Brothers Band , Dickey Betts , Steve Alaimo , Adrian Barber ]
Seven turnsAllman Brothers Band07.1990-53[16]Epic 46 144 [Producers: Tom Dowd ]
Shades of two worldAllman Brothers Band07.1991-85[17]Epic 47 877 [Producers: Tom Dowd ]
An evening with The Allman Brothers Band Allman Brothers Band06.1992-80[8]Epic 48 998 [Producers: Tom Dowd ]
Where it all beginsAllman Brothers Band05.1994-45[21]Epic 64 232 [gold-US][Producers: Tom Dowd ]
2nd set-An evening with The Allman Brothers BandAllman Brothers Band05.1995-88[4]Epic 66 795 [Producers: Tom Dowd ]
Hittin' the NoteAllman Brothers Band03.2003-37Peach 84 599[Producers: Michael Barbiero/Warren Haynes ]
One Way OutAllman Brothers Band03.2003-190[1]Sanctuary 84 682[Producers: Michael Barbiero/Warren Haynes ]
Duane Allman
An anthologyDuane Allman12.1972-28[26]Capricorn 0108[gold-US][Producers: John Hammond, Jr. , Boz Scaggs , King Curtis , Delaney Bramlett , Marlin Greene]
An anthology ,Vol.IIDuane Allman08.1974-49[16]Capricorn 0139[Producers: Michael Bloomfield , Boz Scaggs , King Curtis , Nick Gravenites , Marlin Greene]
Gregg Allman
Laid backGregg Allman11.1973-13[39]Capricorn 0116[gold-US][Producers: Gregg Allman , Johnny Sandlin]
The Gregg Allman TourGregg Allman11.1974-50[12]Capricorn 0141[Producers: Gregg Allman , Johnny Sandlin ]
Playin' up a stormGregg Allman Band06.1977-42[12]Capricorn 0181[Producers: Russ Titelman , Lenny Waronker ]
I' m no angelGregg Allman Band03.1987-30[28]Epic 40 531[gold-US][Producers: Rodney Mills]
Just before the bullets flyGregg Allman Band08.1988-117[11]Epic 44 033[Producers: Rodney Mills]
Dickey Betts
Highway callRichard Betts08.1974-19[16]Capricorn 0123
Dickey Betts & Great SouthernThe Dickey Betts Band04.1977-31[12]Arista 4123
Atlanta' s burning downThe Dickey Betts Band04.1978-157[5]Arista 4168
Pattern disruptiveThe Dickey Betts Band11.1988-187[4]Epic 44 289
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

piątek, 24 listopada 2017

Consolidated

Mocno rozpolitykowane rap-rockowe trio, grające w składzie: Adam Sherbourne (śpiew, gitara), Mark Pistel (sampler) i Philip Steir (instr. perkusyjne). W stosunku do muzyki rockowej odzwierciedlają kontestacyjne, lewicowe poglądy takich zespołów, jak Crass czy Minor Threat.
Swoją "misję" postrzegają jako agitację oraz tworzenie spektaklu, w którym odbiorca bierze aktywny udział. Na koniec każdego z występów osoby z widowni mogą swobodnie wypowiadać się do mikrofonu. Zwyczaj ten irytuje, ale też często intryguje płacących za bilety słuchaczy. Atrakcyjną zwykle scenografię uzupełniają slajdy, ilustrujące przejawy totalitaryzmu, a poruszające m.in. temat okrucieństwa wobec zwierząt i przemocy mężczyzn wobec kobiet. Mimo swej szczególnej postawy politycznej, muzycy określają siebie jako "typowych mężczyzn" ("Typical Men") i współpracują z żeńską grupą Beastie Girls. Działalność Consolidated przypomina o sile muzyki jako środka informacji i narzędzia mogącego zmieniać rzeczywistość. Sherbourne (syn amerykańskiego generała dywizji) nagrywał także solo pod pseudonimem Childman.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Consolidated!Consolidated08.1990-33[6].Hot Disco/DanceNettwerk 74 006[written by Consolidated][produced by Consolidated,Michael D. Ahearn]
Brutal EquationConsolidated06.1991-28[6].Hot Disco/DanceNettwerk 13 822[written by Consolidated][produced by Consolidated]
This Is FascismConsolidated11.1991-20[10].Hot Disco/DanceNettwerk 13 842[written by Consolidated][produced by Consolidated]
Butyric AcidConsolidated10.1994-46[3].Hot Disco/DanceLondon 857 667[produced by Consolidated]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Business Of PunishmentConsolidated07.199453[1]-London 828 514[produced by Consolidated ]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Conscious Daughters

Żeński duet z Oakland w Kalifornii.
Jego radykalny kobiecy manifest okazał się jednym z bardziej przekonujących w swoim gatunku. Umiejętności wokalne CMG (właśc. Carla Green) i Special One (właśc. Karry! Smith) zostały sprawnie wsparte na pierwszej ich płycie zdolnościami Parisa - producenta i właściciela wytwórni Scarface Rec. Kiedy Conscious Daughters go poznały, wcisnęły mu do ręki kasetę demo w nadziei, że się nimi zainteresuje. Paris ostatecznie zdecydował się zająć duetem, chociaż nastąpiło to długo po ich spotkaniu w 1991 r.
Debiutancki album obfitował w komentarze na temat sposobu, w jaki gangsta raperzy traktują kobiety, zwłaszcza w utworach "Wife Of A Gangsta" i "What's A Girl To Do", w którym pojawiła się nazwa grupy Fu-Schnikens, z którą duet koncertował.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Somethin' to Ride to (Fonky Expedition) Conscious Daughters03.1994-42[15]Priority PVL 53 851[produced by Paris][41[17].R&B; Chart]
We Roll DeepConscious Daughters07.1994-Priority PVL 53850[produced by Paris][99[3].R&B; Chart]
GamersConscious Daughters03.1996-124[1]Priority PVL 53 216[produced by Mike Mosley][65[11].R&B; Chart]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Ear To The StreetConscious Daughters02.1994-126[9]Scarface 53 677[produced by Paris]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Consequence

CONSEQUENCE, właśc. Dexter Raymond Mills jr. (ur. Nowy Jork, Nowy Jork, USA). Kuzyn - Q-Tipa, który zaistniał jako czwarty członek słynnego A Tribe Called Quest na przedostatnim albumie formacji: "Beats, Rhy-mes & Life" z 1996r. Pomimo sześciu udanych kawałków na wspomnianej płycie i nagrania kolejnego na słynną składankę "Lyricist Lounge 1", raper przez kilka lat zwlekał z wydaniem solowego materiału. W 2003 r. zainteresował się nim popularny producent Kanye West. Zaprosił Millsa na swój krążek "The College Dropout" (numer "Spaceship") i wyprodukował 8 kawałków z jego pierwszego mixtape'u, Beatów na "Take Em To Cleaners" (2004) dostarczyli też uznani w podziemiu 9th Wonder i 88Keys.
Utalentowany freestyler planuje wydanie swojego oficjalnego debiutu "Don't Quit The Day Job" w należącej do Westa wytwórni G.O.O.D. Music. Premierę wydawnictwa poprzedził mixtape "A Tribe Called Ouence 1995-2004" (2005).


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Whatever You WantConsequence featuring Kanye West and John Legend.2009--Motown[112.R&B; Chart]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Don't Quit Your Day Job!Consequence03.2007-113GOOD 8287689631[produced by Koolade, Kanye West, Canei, Younglord, Darren Henson, Keith Pelzer, Len Woolfolk, Karriem Riggins, Keezo Kane]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Con Funk Shun

Con Funk Shun jest amerykańskim zespołem rhythm'n'bluesowym i funk popularnym w latach 70 i 80-tych.Uwidaczniały sie w twórczości grupy wpływy m.in. Jamesa Browna i Sly & the Family Stone . Zespół został założony przez parę studentów w Vallejo , California , perkusistę Louisa A. McCalla Sr i wokalistę / gitarzystę Michaela Coopera. Obydwaj zaczynali towarzysząc grupie Soul Children pod nazwą Project Soul . Zaczęli współpracę ze staffem kompozytorów Stax Records i podczas nagrań w Audio Dimensions, Memphis , producent Ted Sturges zaproponował nazwę grupy (po instrumentalnych nagraniach The Nite-Liters ) i wyprodukował ich pierwszy album , Organized Con Funk Shun.
W 1976 roku, Con Funk Shun podpisał kontrakt z Mercury Records , wydając jedenaście albumów na przestrzeni dziesięciu lat.Album grupy z 1977r, Secrets, otrzymał certyfikat złotej płyty w USA, podobnie jak w 1978 roku Loveshine, 1979 roku Candy, i 1980r Spirit of Love. Mieli szereg przebojowych singli na US Billboard black singles, w tym w 1977 roku " Ffun "(# 1),w 1978 roku "Shake a Dance with Me "(# 5),w 1979r " Chase Me "(# 4),w 1980r " Got to Be Enough "(# 8) i " Too Tight "(# 8 ).
Napięcia w grupie, narastające w latach 80-tych, spowodowały,że ostatni album grupy, Love Burning została nagrana bez autora tekstów i wokalisty Feltona Pilate . Po opuszczeniu Mercury, zespół rozpadł się w 1986 roku, ale niektórzy członkowie grupy zjednoczyli sie na koncerty w latach 90-tych.
Oryginalny perkusista Louis A. McCall S. został zamordowany w Stone Mountain, Georgia Village Square Apartaments w dniu 25 czerwca 1997 roku. Minęło pełne dziesięć lat by podejrzanego Claira Marquesa, w końcu postawić w stan oskarżenia w 2007 roku w związku z morderstwem. W dniu 7 sierpnia 2008 r., proces zakończył się uniewinnieniem, zarzuty przeciw Marquesowi odwołano ze względów formalnych.
Con Funk Shun nadal istnieje na antenie amerykańskich soulowych stacji radiowych, odtwarzajacych muzykę z lat 70 i 80-tych. Dodatkowo, ich beaty były wielokrotnie wykorzystywane przez późniejszych artystów w hip-hopowych,raperów i r&b; w ich samplach . Ostatnio ich utwór "Honey Wild" (napisany przez Louisa McCalla, jego żonę, Lindę Lou McCall,i Danny Thomasa), z ich albumu Spirit of Love został wykorzystany przez Lil Wayne'a do swojej płyty Tha Carter III - Deluxe Edition. W 1996 roku, Dru Hill nagrał własną wersję tego utworu na swój debiutancki album , który został wyprodukowany przez Keitha Sweata .


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Sho Feels Good To Me/Foley ParkCon Funk Shun01.1977--Mercury 73 883[written by M. Cooper, C. Martin, F. Pilate, L. McCall ][produced by Ron Capone, Con Funk Shun][66[8].R&B; Chart]
Ffun / Indian Summer LoveCon Funk Shun10.1977-23[13]Mercury 73 959[written by M. Cooper ][produced by Skip Scarborough][1[2][21].R&B; Chart]
Confunkshunizeya/Who has the timeCon Funk Shun03.1978-103[3]Mercury 73 985[written by M. Cooper ][produced by Skip Scarborough][31[11].R&B; Chart]
Shake And Dance With Me / I'll Set You Out O.K.Con Funk Shun07.1978-60[6]Mercury 74 008[written by M. Cooper ][produced by Skip Scarborough][5[17].R&B; Chart]
So Easy /Tears in my eyesCon Funk Shun10.1978--Mercury 74 024[written by M. Cooper ][produced by Skip Scarborough][28[9].R&B; Chart]
Chase Me/I Think I Found The AnswerCon Funk Shun05.1979--Mercury 74 059[written by M. Cooper/F. Pilate ][produced by Con Funk Shun, Skip Scarborough][4[21].R&B; Chart]
[Let me put] Love on your mind/Fire when readyCon Funk Shun09.1979--Mercury 76 002[written by F. Pilate ][produced by Con Funk Shun, Skip Scarborough][24[12].R&B; Chart]
Da Lady/ImagesCon Funk Shun01.1980--Mercury 76 026[written by Con Funk Shun][produced by Con Funk Shun,Skip Scarborough][60[6].R&B; Chart]
Got To Be Enough/Early Morning SunshineCon Funk Shun03.1980-101[3]Mercury 76 051[written by F. Pilate, M. Cooper][produced by Skip Scarborough][8[18].R&B; Chart][20[16].Hot Disco/Dance;Mercury 132 12"]
By Your Side / Spirit Of LoveCon Funk Shun06.1980--Mercury 76 066[written by F. Pilate][produced by Skip Scarborough][27[13].R&B; Chart]
Happy Face/Honey Wild Con Funk Shun10.1980--Mercury 76 079[written by M. Cooper ][produced by Skip Scarborough][87[4].R&B; Chart]
Too Tight/ Play Widit Con Funk Shun11.1980-40[10]Mercury 76 089[written by M. Cooper ][produced by Con Funk Shun][8[20].R&B; Chart][25[14].Hot Disco/Dance;Mercury 160 12"]
Lady's Wild / Pride And Glory Con Funk Shun03.1981--Mercury 76 099[written by M. Cooper - F. Pilate - G. Jackson][produced by Con Funk Shun][42[11].R&B; Chart]
Bad Lady/California 1Con Funk Shun12.1981--Mercury 76 128[written by Danny A. Thomas, Felton Pilate, Linda Lou McCall][produced by Con Funk Shun][19[13].R&B; Chart]
Straight From The Heart/California 1Con Funk Shun07.1982--Mercury 76 159[written by Felton Pilate, Nita Wells Pilate][produced by Con Funk Shun][79[4].R&B; Chart]
Ain't Nobody, Baby/Ever loveCon Funk Shun11.1982--Mercury 76 185[written by M. Cooper, G. L. Calhoun][produced by Con Funk Shun][31[12].R&B; Chart]
Ms. Got-The-Body/Hide And FreakCon Funk Shun02.1983--Mercury 76 198[written by M. Cooper - F. Pilate][produced by Con Funk Shun][15[13].R&B; Chart]
You Are The One/ Let's ride and slideCon Funk Shun05.1983--Mercury 812 177[written by N. Wells, Pilate, R. Miles][produced by Con Funk Shun][47[7].R&B; Chart]
Baby, I'm Hooked/Thinking About You, BabyCon Funk Shun10.1983-76[5]Mercury 814 581[written by Cedric Martin, Van Rose Redding][produced by Eumir Deodato ][8[20].R&B; Chart]
Don't Let Your Love Grow Cold / Lovin' Fever Con Funk Shun02.1984-103[3]Mercury 818 369[written by F. Pilate, M. Carter][produced by Eumir Deodato][33[12].R&B; Chart]
Electric Lady/Pretty LadyCon Funk Shun04.1985-102[1]Mercury 880 636[written by D. Renzer, K. Cedar, L. Smith][produced by Larry Smith][4[17].R&B; Chart]
I'm leaving baby/Love's trainCon Funk Shun07.1985--Mercury 880 914[written by M. Cooper, W. Wallace][produced by Maurice Starr][12[17].R&B; Chart]
Tell Me What (I'm Gonna Do)/ Play Widit Con Funk Shun11.1985--Mercury 884 189[written by C. Martin, V. Ross Redding, M. Madden][produced by Larry Smith][47[10].R&B; Chart]
Burnin' Love/CandyCon Funk Shun05.198668[2]-Mercury 884 762[written by A. Zane Giles, B. Osborne][produced by Attala Zane Giles , Billy Osborne][8[16].R&B; Chart]
She's A Star/Rock It All Night LongCon Funk Shun10.1986--Mercury 884 992[written by Attala Zane Giles, Derek Giles][produced by Attala Zane Giles, Billy Osborne][80[5].R&B; Chart]
Shoop Shoop (Never Stop Givin' You Love)/Fun Fun Fun Michael Cooper03.1993-67[9]Reprise 18 649[produced by Michael Cooper][17[20].R&B; Chart]
Throw It UpCon Funk Shun12.1996--Intersound 8148[84[4].R&B; Chart]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
SecretsCon Funk Shun10.1977-51[28]Mercury 1180[gold-US][produced by Skip Scarborough]
LoveshineCon Funk Shun07.1978-32[19]Mercury 3725[gold-US][produced by Skip Scarborough]
CandyCon Funk Shun06.1979-46[22]Mercury 3754[gold-US][produced by Jim Cornfield,Con Funk Shun]
Spirit Of Love Con Funk Shun04.1980-30[22]Mercury 3806[gold-US][produced by Skip Scarborough]
TouchCon Funk Shun12.1980-51[19]Mercury 4002[produced by Con Funk Shun]
Con Funk Shun 7Con Funk Shun12.1981-82[13]Mercury 4030[produced by Con Funk Shun]
To The MaxCon Funk Shun12.1982-115[29]Mercury 4067[produced by Con Funk Shun, Gorden De Witty]
FeverCon Funk Shun12.1983-105[21]Mercury 814 447[produced by Eumir Deodato]
Electric LadyCon Funk Shun05.1985-62[26]Mercury 824 345-
Burnin' LoveCon Funk Shun07.1986-121[11]Mercury 826 963-
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

czwartek, 23 listopada 2017

Concrete Blonde

CONCRETE BLONDE, grupa amerykańska. Powstała w 1981 w Hollywood w Kalifornii. Z początku przyjęła nazwę The Dreamers, później zmieniła ją na Dream 6, a w końcu, w 1987, na Concrete Blonde (wymyśloną przez Michaela Stipe'a z R.E.M.). Założyli ją Johnette Napolitano (22.09.1957, Hollywood, Kalifornia) - voc, b, g i Jim Mankey (właśc. James Andrew Mankey; 23.05.1955, Pensylwania) - g, którzy poznali się jako muzycy sesyjni w studiu Leona Russella (Mankey miał za sobą współpracę m.in. ze Sparks).
Niebawem dołączył Michael Murphy -dr.W 1986 Murphy'ego zastąpił Harry Rushakoff (17,11.1959, Chicago, Illinois) - dr, który jednak w 1989 odszedł. Wtedy w składzie pojawili się Alan Bloch - b i Paul Thompson - dr, były muzyk Roxy Music.
W 1990 z formacją rozstał się Bloch, a w 1992 na miejsce Thompsona powrócił Rushakoff. W 1993 w szeregach grupy znowu pojawił się też Thompson. W 1994 zawiesiła działalność, ale trzy lata później się odrodziła.
Zadebiutowała w 1983, jeszcze jako Dream 6, minialbumem "Dream 6" zrealizowanym dla małej francuskiej firmy Happy Hermit. Jej właściwa kariera zaczyna się jednak trzy lata później, w chwili podpisania kontraktu z wytwórnią IRS Milesa Copelanda. Dla niej nagrała niemal wszystkie późniejsze płyty, w tym najpopularniejszą "Bloodletting" z czerwca 1990, promowaną przebojowym singlem Joey/I Want You z września tego roku. Współproducentem był wraz z muzykami Chris Tsangarides, a w sesji gościnnie uczestniczyli m.in. Peter Buck - mand z R.E.M., Andy Prieboy - k z Wall Of Woodoo i Steve Wynn - voc z The Dream Syndicate. Wynikiem była całość wtórna, ujawniająca wpływy m.in. The Pretenders , Pat Benatar i Heart, ale całkiem zgrabna i atrakcyjna, pełna rockowej mocy, ale nie stroniąca od popowych naleciałości, z przejmująco smutnymi, ale urzekającymi tekstami o nieudanych związkach (np. The Sky Is A Poisonous Garden, I Don't Need A Hero, Darkening Of The Light, Days And Daysjoey, Lullabye).
Późniejsze albumy formacji nie miały już niestety takiego powodzenia. Grupa oprócz własnych utworów przedstawiła wiele świetnych przeróbek, m.in. It's A Man's Man's Man's World Jamesa Browna, Little Wing Jimiego Hendrixa, Run Run Run The Velvet Underground, Beware Of Darkness George'a Harrisona, End Of The Line Roxy Music, It's Only Money Thin Lizzy i The Ship Song Nicka Cave'a.
Dyskografię uzupełnia m.in. nowa wersja piosenki Everybody Knows Leonarda Cohena na filmowej płycie "Pump Up The Yolume" (MCA, 1990).
Napolitano po rozwiązaniu w 1994 Concrete Blonde stanęła na czele zespołu Pretty And Twisted (m.in. Marc Moreland, były gitarzysta Wall Of Voodoo), który zadebiutował płytą "Pretty And Twisted" (Warner Brothers, 1995). W tym samym czasie nagrywała w duecie z Holly Vincent z grupy Holly And The Italians; owocem tej współpracy był album "Vovel Movement" (Atlantic, 1995), sygnowany: Vovel Movement. W 1996 dołączyła do formacji The Heads, utworzonej przez byłych członków The Talking Heads.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
God Is a Bullet/FreeConcrete Blonde.1989-15.Modern Rock TracksI.R.S. EIRS 121 [UK][written by Concrete Blonde][produced by Concrete Blonde]
Joey / I Want YouConcrete Blonde08.1990-19[21]I.R.S. 73 014[1[4].Modern Rock Tracks][written by Johnette Napolitano][produced by Concrete Blonde/C.Tsangarides]
Caroline / Days and DaysConcrete Blonde09.1990-23.Modern Rock TracksI.R.S. K 10217[written by Johnette Napolitano][produced by Chris Tsangarides , Concrete Blonde]
Everybody KnowsConcrete Blonde.1990-20.Modern Rock TracksI.R.S. [written by Leonard Cohen, Sharon Robinson][produced by Dennis Herring]
Ghost of a Texas Ladies ManConcrete Blonde03.1992-2.Modern Rock TracksI.R.S. X25G-13849[produced by Chris Tsangarides , Concrete Blonde]
Someday? / Why Don't You See Me?Concrete Blonde06.1992-20.Modern Rock TracksI.R.S. EIRS 179 [UK][written by Johnette Napolitano][produced by Chris Tsangarides,Concrete Blonde ]
Heal it UpConcrete Blonde.1993-16.Modern Rock TracksCapitol[written by Johnette Napolitano]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Concrete BlondeConcrete Blonde02.1987-96[16]I.R.S. 5835[produced by Earle Mankey]
FreeConcrete Blonde05.1989-148[18]I.R.S. 82001[produced by Concrete Blonde]
BloodlettingConcrete Blonde06.1990-49[44]I.R.S. 82 037[gold-US][produced by Concrete Blonde, Chris Marshall]
Walking in LondonConcrete Blonde03.1992-73[15]I.R.S. 13 137[produced by Concrete Blonde,Chris Tsangarides]
Mexican MoonConcrete Blonde11.1993-67[5]Capitol 81 129[produced by Concrete Blonde,Sean Freehill]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Goldie

Ur. w Walsall, Środkowa Anglia: były artysta-rysownik graffiti, jego najsłynniejszym dziełem graficznym był malunek "Change The World" na murach stadionu piłkarskiego klubu Queens Park Rangers przy Loftus Road w Londynie. Zbudował swą reputacje w l986 r., uczestnicząc razem z DJ-em Afriką Bambaataa i 3D z Massive Attack w dokumentalnej sztuce graffiti "Bombing".
Pod koniec lat 80. przeniósł się do Nowego Jorku, później do Miami, by być bliżej interesującej go wtedy kultury hip hop. Na początku 1991 r. wrócił do Londynu i zainteresował się sceną breakbeatową i hardcore'ową, które były przedsionkiem do jungle. Szybko poznał wielu DJ-ów. m.in. Fabia, ,Grooveridera, LTJ Bukema. którzy go zainspirowali do produkcji własnych nagrań. Przy pomocy inżyniera dźwięku nauczył się pracy z samplerem i sekwencerem. a wkrótce pojawił się na dwóch EP-kach wytwórni Reinforced -Killermuffin [1992] i Terminator [1993], później nagrywał pod pseudonimem Stylin.
Sample wokalne ragga tej pierwszej i mroczna ścieżka dźwiękowa filmu na drugiej w znacznym stopniu przyczyniły się do eksplodującej w l994 r. sceny jungle w Anglii. EP-kę Angel nagrał pod szyldem Metalheadz (zakładając także wytwórnię o tej samei nazwie); wrzucono ją do nadużywanej szufladki z "inteligentnym hardcore'em".
Wkrótce poznał Roba Playforda (właściciela wytwórni Moving Shadow, technika i inżyniera dźwięku, nagrywającego też jako 2 Bad Mice), z którym szybko znalazł wspólny język. W ich nietypowej współpracy Goldie pełni rolę konceptualisty. wymyśla dźwięki i podsuwa większość pomysłów; Playford potrafi natomiast wydobyć z dostępnych mu elektronicznych instrumentów wszystko, czego Goldie od niego oczekuje.
Tak powstał ich pierwszy breakbeatowy numer "Fury" oraz album Timeless [zarazem pierwszy owoc kontraktu wytwórni Metalheadz i London Records). Prawie wszystkie nagrania (łącznie z dwudziestominutowym tytułowym - przez wielu uważanym za najlepszy dotychczasowy numer intelligent-jungle) powstały przy współpracy z Playfordem. On też jest inżynierem dźwięku całej płyty.
Goldie okazał się pierwszym jungle'owym muzykiem, któremu udało się osiągnąć szczyty list przebojów. Prowadzi regularnie słynne Metalheadz Sunday Sessions. Na początku 1996 r. występował jako support w amerykańskim tournee Bjórk, potem prasa rozpisywała się o ich uczuciowym związku. Do majowej edycji brytyjskiego miesięcznika muzycznego "Muzik", dodano kasetę Metalheadz Sessions. Znaleźć można na niej wiele rzadkich nagrań z wytwórni Metalheadz. a także nigdy wcześniej nie publikowany wspólny utwór Dego McFarlane'a z 4 Hero i (Goldie'go "Hornet 127" jako Rufige Crew.
Latem wydano pierwszą kompilację wytwórni Metalheadz. zatytułowaną Platinum Breakz. Jeszcze przed końcem 1996 r. pojawił się w sklepach ostatni jak dotychczas singel Goldie'go "Terminator 3"

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Inner city lifeGoldie pres. Metalheads12.199449[9]-Ffrr FCD 251[written by Goldie,Rob Playford][produced by Goldie ]
Angel/Saint AngelGoldie08.199541[6]-FFRR FX 266[written by Goldie,Rob Playford][produced by Goldie ]
Inner city lifeGoldie pres. Metalheads11.199539[6]-Ffrr FCD 267 [written by Goldie,Rob Playford][Producer - Goldie,Rob Playford ]
DigitalGoldie feat KRS One10.199713[15]-Ffrr FX 316 [written by C. Price, L. Parker, R. Playford][Producer - Goldie,Rob Playford ]
Temper temperGoldie fet Noel Gallagher01.199813[11]-ffrr FX 325[written by Goldie][produced by Goldie ]
BelieveGoldie04.199836[4]-ffrr FX 332[written by Goldie][produced by Goldie ]
Angel III – Remix / SinisterGoldie vs. Rufige Kru03.200482[3]-Razors Edge RAZORS 007-

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
TimelessGoldie08.19957[32]-ffrr 8286142 [gold-UK][produced by Goldie,Rob Playford ]
Saturnz returnGoldie02.199815[6]178[1] ffrr 8289902[produced by Goldie,Rob Playford ]
Ring of SaturnGoldie11.1998107[2]-Metalheads/FFRR 570 353-1 [produced by Goldie,Rob Playford ]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

General Production Recordings

Wytwórnia założona została teoretycznie już w 1989 r. przez Wayne’a Archbolda, który był jednym z pierwszych świadków eksplozji „Detroit techno” w Wielkiej Brytanii. W ciągu następnego roku Archbold opracował straregię działania wytwórni; miała wydawać awangardową komputerowo-elektroniczną muzykę o indywidualnym charakterze.

Oficjalnie GPR wystartowała w 1991 r., roku w którym pojawił się hardcore breakbeat, łamiąc tę konwencję i przedstawiając światu nieznaną wtedy, genialną grupę Black Dog na singlach „Parallel” i „Vir2L”.-Wkrótce do elitarnej drużyny muzyków wytwórni dołączyli m.in. Mark Broom (współpracujący także z Black Dog), Luke Slater (albumy My Yellow Wise Rug i 4 Cornered Room), Beaumont Hannant (Texturology, Sculptured), Hi-Ryze (Sodium), Nev, Łagowski (minialbum Europa), Germ (Gone i Parrot) i Sunkings (Hall O f Heads).

Wzrastająca pozycja na rynku pozwoliła firmie założyć dwa pododdziały Freedag Nuveux i Input Neuronl W ich katalogach pojawiły się kolejno albumy Cherry Bomb (Electronics For Dogs), Morganistic (Fluids Amniotic), Roupe (Stroni) i Russa Gabriela (Voltage Control). GPR jest wszechstronną i otwartą na nowe pomysły niezależną wytwórnią płytową i jeśli jest jedno słowo; które w przybliżeniu mogłoby ją opisać - tym słowem jest jakość.
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

środa, 22 listopada 2017

Laurent Garnier

Uważany za najlepszego francuskiego DJ-a techno. Sam twierdzi, że jego muzyka jest bardziej różnorodna. Karierę rozpoczął w 1987 r. Choć przez pewien czas byl głosicielem wyższości wszelkich produkcji z Detroit, ma swój udział w powstaniu europejskiego hard trance’u. Renomę zdobył sobie ciężką pracą-w ciągu jednego tygodnia dawał czasami pięć programów w czterech różnych krajach.

 Prowadzi, w Paryżu klub Wake Up; próbkę jego muzycznej otwartości daje remiks utworu „Hymn” Moby’ego, nazwany „Wake Up”. Dzięki takim projektom remik- sowym Gamier jest dziś jednym z ważniejszych DJ-ów na scenie tanecznej. Równie ważna była jego wytwórnia płytowa FNAC - dance division, prowadzona razem z Ericem Morandem - była to pierwsza firma wydająca francuską muzykę taneczną.

 Po reorganizacji i usamodzielnieniu zmieniła nazwę na F Communications. Solową karierę producencką rozpoczął Garnier od singli „Join Hand”, „Stronger By Design”, „A Bout De Souffle” i dwóch albumów French Connection i Planet House. Największą karierę w tamtym okresie zrobił jednak nagraniem „Wake Up” (z singla „A Bout De Souffle”), które na stałe włączone zostało na listy techno hitów wszech czasów. Przyczyniło się także do wzrostu jego popularności poza granicami Francji -także za sprawą wznowienia w/w singla w Wielkiej Brytanii przez wytwórnię Warp.

Na wydawnictwach FNAC i potem F Communications pojawia się czasem w duetach z innymi muzykami; tak było w przypadku projektów Dune z Pascalem F.E.O.S.’em i Choice z Shazzem. Szczególną popularnością i uznaniem od lat cieszy się Garnier w Niemczech. Tam też, obok Svena Vatha, uznawany jest za najlepszego DJ-a świata.

W końcu przyjęli to do wiadomości i Anglicy (chociaż ich faworytem jest Carl Cox), dla których zrealizował dwie płyty z serii miks CD -Mixmag Vol. 19 Album DJMix (Mixmag 1995) dla czasopisma i wytwórni Mixmag oraz ostatnio Laboratoire Mixes 1 &2, dla komercyjnej wytwórni React. Na dwóch nowych autorskich albumach Shot In The Dark i Club Traxx przedstawił własną kombinację Detroit techno, house i tanecznej muzyki klubowej. Na singlu „Astral Dreams”, promującym „Shot In The Dark”, pojawiły się dodatkowo bardzo udane wersje LFO i Carla Coxa.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Astral DreamsLaurent Garnier09.199485[2]-F Communications F 012C[written by Laurent Garnier][produced by Laurent Garnier]
Crispy BaconLaurent Garnier02.199760[5]-F Communications F 055C[written by Laurent Garnier][produced by Laurent Garnier]
FlashbackLaurent Garnier07.199790[2]-F Communications F 068C[written by Laurent Garnier][produced by Laurent Garnier]
Coloured CityLaurent Garnier06.199898[1]-F Communications F 086C[written by Laurent Garnier][produced by Laurent Garnier]
The Sound Of The Big BabouLaurent Garnier09.199992[1]-F Communications F 111C[written by Laurent Garnier][produced by Laurent Garnier]
The Man With The Red FaceLaurent Garnier04.200065[1]-F Communications F 119C[written by Laurent Garnier][produced by Laurent Garnier]
Greed / The Man With The Red FaceLaurent Garnier11.200036[8]-F Communications F 127C[written by Laurent Garnier][produced by Laurent Garnier]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Shot in the DarkLaurent Garnier11.199487[1]-F Communications F 014CD[produced by Laurent Garnier]
30Laurent Garnier04.199792[2]-F Communications F 063CDLTD[produced by Laurent Garnier]
Unreasonable BehaviourLaurent Garnier02.200094[2]-F Communications F 115CD[produced by Laurent Garnier]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Garage House

style>electronica>>house>>garage house


Rozmiar: 1059 bajtówOkreślenia

Na przełomie lat 80. i 90. kiedy taneczne stylistyki mieszały się ze sobą, rozwijały i zupełnie zmieniały swoje oblicze, gatunek wywodzący swą nazwę od nowojorskiego klubu "Paradise Garage" wydawał się stać w miejscu. Dopiero gdy Anglicy wzięli sprawy w swoje ręce, sytuacja zaczęła się zmieniać. Dzisiaj UK garage - znany także pod nazwami London garage i UK underground - prawie wcale nie przypomina swojego pierwowzoru, a jego pozycja na tanecznej mapie wydaje się być niepodważalna.
Początki "brytyjskiego garażu" były skromne, jeszcze w 1994 roku stanowił on margines klubowego życia. Imprezy odbywały się tylko w niedziele, sobotnie noce w tanecznych lokalach rezerwowano dla bardziej popularnych gatunków (stąd pierwsza nazwa stylu - Sunday scene). Didżeje początkowo grywali importowane ze Stanów krążki przyspieszając do maksimum obroty gramofonów. Wtedy też wymyślono pojęcie speed garage, które jednak nie spodobało się twórcom gatunku - jak mówi Matt 'Jam' Lamont (Tuff Jam):
"Jedyny speed garage jaki znam, to ten w którym potrafią naprawić samochód w ciągu 20 minut"...
Wkrótce angielscy DJ-e i muzycy sami zaczęli produkować garage, wzbogacając go o mocną, wyraźnie zaznaczoną linię basu (Double 99, 187 Lockdown), inni zaś, zainspirowani płytami amerykańskiego producenta Todda Edwardsa, starali się tworzyć bardziej melodyjne nagrania z dużą ilością wokali (Tuff Jam, MJ Cole). Garage w brytyjskim wydaniu oznaczał też bardziej rozbudowany rytm, miarową sekcję uzupełniły synkopowane łamańce, które sprawiły że muzyka stała się bardziej funkowa i skoczna.

Prawdziwy przełom nastąpił w 1997 roku, kiedy UKG przekroczył progi małych klubów i zagościł na listach przebojów (np. "RIP Groove" Double 99). Rosła liczba twórców, jak i zainteresowanie mediów. Sama muzyka również zaczęła się przekształcać, głównie pod wpływem jungle. Bas stał się jeszcze mocniejszy, rytm bardziej skomplikowany - porzucono najbardziej charakterystyczny element amerykańskiego house'u i garage: miarowy bęben centralny (bassdrum) "4x4", a śpiew i wokalne próbki "wycinane" z nagrań r&b; i soul uzupełniały energiczne wokalizy i "gadanina" MC - śpiewaków ragga i jungle (twórcy tego ostatniego gatunku ochrzcili nowy garage mianem raggage). Nowy styl zyskał nazwę 2 step i prawie całkowicie przestał przypominać nowojorski garage.
Amerykanie również nie pozostawali obojętni na uroki łączenia house z jungle (np. remiks "Sugar is Sweeter" CJ Bollanda, autorstwa Armanda Van Heldena). Jednak nowy garage był brytyjskim wynalazkiem i tam cieszył się największą popularnością. Do tego stopnia, że nagrania utrzymane w stylistykach house, trance, czy nawet popowe przeboje zaczęto masowo remiksować, dodając elementy UKG. Ta formuła szybko się wypaliła, a producenci od początku związani ze stylem powrócili do "podziemia". Nie na długo, w ubiegłym roku 2 step wrócił na listy przebojów ("Sweet Like Chocolate" Shanks and Bigfoot, "Rewind" Artful Dodger), podobnie jak bardziej tradycyjny UK garage Tuff Jam i MJ Cole'a. Dreem Teem, Booker T, Dem 2, Zed Bias, Shy Cookie, Grant Nelson, KMA, EZ, Mike "Ruffcut" Lloyd, Ray Hurley, DJ 'S', Ramsey & Fen, Norris "The Boss" Windross, DJ $ki, MC Creed, MC Ranking, PSG, Neat, oraz cała masa innych producentów, didżejów i MC cieszy się sporą popularnością, a garażowe imprezy (np. Twice as Nice, Garage Nation, La Cosa Nostra) goszczą coraz liczniejszą publiczność. Zaś kolejne londyńskie rozgłośnie pirackie porzucają drum'n'bass na rzecz UKG/2step.
Popularność sceny UKG jest różnie postrzegana przez jej animatorów. Niektórzy - jak Grand Nelson - są zadowoleni, gdyż rośnie ilość imprez, miłośników nowego brzmienia i oczywiście nakłady płyt. Uważają również, że komercjalizacja nie musi oznaczać spłycenia nagrań, a UK garage mimo wszystko zachowa swój undergroundowy klimat. Nie wszyscy jednak w to wierzą, jak np. DJ $ki: "Wcześniej na imprezy przychodzili ludzie w wieku 21 lat i starsi, natomiast ostatnio do niektórych klubów wpuszczają nawet czternastolatków. A dzieciaki mają niewłaściwe podejście. Nie przychodzą tu dla muzyki, ale dlatego, że 2 step po prostu stał się modny".
Jednak "dzieci" zwykle wolą trance. Publiczność UKG to oprócz zagorzałych fanów garage, przede wszystkim fani połamanych rytmów. 2 step - styl skoczny, melodyjny, czy wręcz "seksowny" - jest dla nich logiczną kontynuacją jungle, który sam ewoluował w stronę ponurych odmian drum'n'bassu - techstep i darkside. UK garage jest również muzyką "weteranów" pierwszych rave'ów. Starsi o dziesięć lat, źle czują się wśród klubowej młodzieży, preferując "poważniejsze" lokale. Nie tak dawno pojawiły się nawet "2 stepowe" wersje hitów ery hardcore rave , np. "Hurt U So" Jonny'ego L czy "Bombscare" 2 Bad Mice. A ponieważ dorośli już klubowicze zdążyli dorobić się potomstwa, niektóre "garażowe" lokale oferują opiekę nad ich pociechami podczas imprez!

UK garage to nie tylko muzyka, ale również towarzysząca jej moda, slang i cała klubowa otoczka. Do klubów nie wpuszcza się gości w ubraniach sportowych czy jeansach. Obowiązują stroje z kolekcji kreatorów mody, a pokazywanie bogactwa jest w dobrym tonie. UKG pomimo swojego "podziemnego" pochodzenia kojarzony jest obecnie z luksusem - piękne kobiety, drogie samochody, szampan... Miłośnicy UK garage omijają też Ibizę opanowaną przez fanów trance'u i house'u. Zamiast tego odwiedzają kurort Ayia Napa na Cyprze i tamtejsze kluby Pzazz, The Spot, Gass Club.
Jeżeli UK garage nie podzieli losu jungle, a jego twórcy nie zrezygnują z komercyjnego powabu swoich nagrań, styl ten nie zniknie jako sensacja jednego sezonu. Połączenie nowatorstwa, sprytnych zapożyczeń z innych gatunków i konserwatyzmu pierwotnej sceny garage to recepta na dłuższą popularność.

Żródło:http://www.e-umc.com/?id=artykuly-3-56


Rozmiar: 1016 bajtówReprezantywni artyści
Blaze/ Kerri Chandler / Joe Claussell / Todd Edwards / Cevin Fisher / Loleatta Holloway / Tony Humphries/ Larry Levan / Masters at Work / Byron Stingily / Todd Terry / Ultra Naté / Colonel Abrams / Benji Candelario / D Train / François K / Danny Krivit / Joey Negro / Danny Tenaglia / Junior Vasquez/


Rozmiar: 1223 bajtówReprezentatywne płyty
 
 
  Loleatta Holloway Greatest Hits   1996 
 Kerri Chandler   Kaoz Theory: The Essential Kerri Chandler   1998 
 Larry Levan  Live at the Paradise Garage  2000 
 Masters at Work   MAW Records: The Compilation, Vol. 1   1998 
 Loleatta Holloway Runaway: The Best of Loleatta Holloway   1997 
 Ultra Naté  Situation: Critical  1998 
 Tony Humphries  Take Home the Club   1997 
 David Mancuso Presents The Loft [CD]   1999 
 Blaze           The Many Colours of Blaze   1999 
 Todd Edwards  Todd Edwards' Nervous Tracks   1999 
 Todd Terry  Todd Terry's Greatest Hits  2000 
 Cevin Fisher  Underground 2000   2000 
 Armand Van Helden 2 Future 4 U [US]   1999
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,
Subskrybuj: Posty (Atom)