niedziela, 9 sierpnia 2020

Kooks

The Kooks - angielski indie rockowy zespół pochodzący z Brighton. Ich muzyka łączy w sobie elementy rocka, punku, ska, reggae, funku i bluesa. Zespół zaistniał na rynku muzycznym w roku 2006, wydając pierwszy album Inside In/Inside Out, który rozszedł się na świecie w ponad 1,5 milionach kopii. Dwa lata później zespół wydał Konk, następnie Junk of the Heart, a w 2014 roku swoją premierę miał album Listen (The Kooks album) .

Nazwa grupy została zainspirowana tytułem piosenki Davida Bowiego pt. Kooks (piosenka pochodzi z albumu Hunky Dory z roku 1971). Bowie napisał ją dla swego nowo narodzonego syna - Duncana Jonesa. Z kolei tytuł pierwszego krążka (Inside In/Inside Out) jest hołdem dla przedstawicieli amerykańskiego proto punka lat sześćdziesiątych - Velvet Underground (nawiązuje do albumu White Light/White Heat).

Przed ukazaniem się płyty, The Kooks wydali przedpremierowo trzy single ze swego albumu - Eddie's Gun (czerwiec 2005), Sofa Song ([październik 2005) i You Don't Love Me (styczeń 2006), co nie było wcześniej w planie. Muzycy chcieli doszlifować swój repertuar, więc zmienili za pozwoleniem wytwórni Virgin Records datę wydania Inside In / Inside Out. Wytwórnia jednak nie chciała ryzykować, bojąc się stracić na inwestycji w nowy zespół, więc zdecydowała się na wydanie kilku piosenek w formie nieoficjalnych singli, co stworzyło okazje na zaobserwowanie reakcji ze strony opinii publicznej. Pierwotnie płyta miała ukazać się w sklepach muzycznych latem 2005 roku, lecz ostatecznie pojawiła się na półkach 23 stycznia 2006 roku.

Dotychczas  The Kooks wydało trzy oficjalne single. Pierwszy - Naive, ukazał się w marcu. Był to utwór o nieskomplikowanym tekście i chwytliwej, skocznej, a zarazem melancholijnej melodii. Dla muzyków było to zaskoczeniem, ponieważ nie planowano wydania tego singla. Sami uważali, że to jedyna piosenka, która nie nadaje się na singel. Wydanie jej nie doszłoby do skutku, gdyby nie interwencja Paula Garred'a. Namówił on Luke'a by popracował nad utworem. W efekcie, Naive różni się od pierwotnej wersji (było wolniejsze, pozbawione wyrazu). Piosenka wzbudziła kontrowersje krytyków, którzy zaatakowali twórczość Pritcharda, określając ją jako niedojrzałą w odniesieniu do faktu, iż sam Luke jest synem popularnego, szanowanego, nieżyjącego już brytyjskiego bluesmana- Boba Pritcharda.

Drugi singel She Moves in Her Own Way zdobył przychylność krytyków, którzy ocenili wybór kolejnego singla jako ocalenie reputacji. Piosenka ta stała się na tyle popularna, iż The Kooks dostali wiele propozycji wykonania jej na żywo podczas kilku występów okolicznościowych w telewizji kablowej. Dzięki She Moves in Her Own Way The Kooks wzbudzili również zainteresowanie londyńskiej gwiazdy sceny bluesowej- pianisty Joolsa Hollanda, który zaprosił zespół na coroczne Hootenanny, czyli występy zespołów wyselekcjonowanych przez Hollanda. W październiku 2006r został wydany trzeci singel- Ooh La, którego treść nawiązuje do związku Luke'a Pritcharda z piosenkarką soulową Katie Meluą, z którą wokalista The Kooks rozstał się tuż przed wydaniem pierwszego albumu zespołu.

The Kooks jest obecnie uważany za jeden najlepiej zapowiadających się zespołów rockowych współczesnej sceny muzycznej w Wielkiej Brytanii. Inside In/Inside Out spędziło ponad pół roku na brytyjskiej liście 20 najpopularniejszych albumów i sprzedało się w ponad milionowym nakładzie egzemplarzy, zapewniając zespołowi platynową płytę. The Kooks stylem gry nawiązują do twórczości takich zespołów, jak The Police, The Strokes, The Everly Brothers, Funkadelic, The Undertones, The Smiths, The Beatles, The Cure. We wrześniu 2011 roku ukazał się trzeci album The Kooks Junk of the Heart.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
Eddie' s gun/Bus SongKooks07.200535[8]-Virgin VS 2000[written by Luke Pritchard, Hugh Harris, Max Rafferty,Paul Garred][produced by Tony Hoffer]
Sofa song/Something to SayKooks10.200528[12]-Virgin VS 1904[written by Luke Pritchard, Hugh Harris, Max Rafferty,Paul Garred][produced by Tony Hoffer]
You don' t love me/Lonely CatKooks01.200612[32]-Virgin VSCDX 1910[written by Luke Pritchard, Hugh Harris, Max Rafferty,Paul Garred][produced by Tony Hoffer]
Naive/I Love that Girl Kooks04.20065[60]-Virgin VS 1911[4x-platinum-UK][written by Luke Pritchard, Hugh Harris, Max Rafferty,Paul Garred][produced by Tony Hoffer]
She Moves In Her Own Way/I Already Miss You Kooks06.20067[54]-Virgin VS 1913[3x-platinum-UK][written by Luke Pritchard, Hugh Harris, Max Rafferty,Paul Garred][produced by Tony Hoffer]
Ooh La Kooks10.200620[16]-Virgin VSCDX 1918[gold-UK][written by Luke Pritchard, Hugh Harris, Max Rafferty,Paul Garred][produced by Tony Hoffer]
Always Where I Need To BeKooks04.20083[8]-Virgin VSCDX 1967[silver-UK][written by Luke Pritchard][produced by Tony Hoffer]
SwayKooks04.200841[4]-Virgin MIUCT 6056[written by Luke Pritchard][produced by Tony Hoffer]
Shine OnKooks07.200825[9]-Virgin VSCDT 1972[written by Luke Pritchard][produced by Tony Hoffer]
Is It MeKooks09.2011160[1]-Virgin [written by Luke Pritchard][produced by Tony Hoffer]
DownKooks05.201440[2]-Virgin GBUM 71400976[written by Luke Pritchard, Inflo][produced by Inflo]
Around TownKooks06.201435[1]-Virgin GBUM 71401785[written by Luke Pritchard, Inflo][produced by Inflo]



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
Inside in/Inside outKooks01.20062[114]165Virgin VX 3016[5x-platinum-UK][produced by Tony Hoffer]
Konk Kooks04.20081[1][26]41Virgin CDV 3043[platinum-UK][produced by Tony Hoffer]
Junk of the HeartKooks09.201110[4]68Virgin CDV 3090[produced by Tony Hoffer]
ListenKooks09.201416[2]85Virgin CDV 3129[produced by Inflo]
The Best of... So FarKooks06.201718[2]41Virgin CDV 3181[silver-UK]
Let’s Go SunshineKooks09.20189[2]-Lonely Cat KOOKS 001CD[produced by Brandon Friesen, Chris Seefried & Luke Pritchard]
10 Tracks to Echo in the DarkKooks08.202232[1]-Lonely Cat KOOKS 012CD[produced by Tobias Kuhn and Luke Pritchard]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

sobota, 8 sierpnia 2020

Starland Vocal Band

Amerykański kwartet wokalny założony w 1974 r. w Waszyngtonie, USA. Znany głównie z przebojowego dyskotekowego singla „Afternoon Delight”, wylansowanego w 1976 r. W skład grupy wchodziło małżeestwo Bill Danoff (ur. 7.05.1946 r. w Springfield w stanie Massachussetts) i Taffy Danoff (wlaśc. Kathleen Nivert, ur. 24.10.1944 r. w Waszyngtonie) oraz Jon Carroll (ur. 1.03.1957 r. w Waszyngtonie) i Margot Chapman (ur. 7.09.1957 r. w Honolulu na Hawajach).

 Bill i Taffy debiutowali w zespole Fat City, zaś w kwartecie pod nazwą Starland Vocal Band, wypłynęli na szersze wody w 1975 r„ towarzysząc w trasie koncertowej Johnowi Denverowi (Bill był współautorem jego folkowego przeboju „Take Me Home, Country Roads” z 1971 r.), który zarekomendował ich wytwórni Windsong. Nagrany w maju 1976 r. singel „Afternoon Delight”, opiewający uroki seksu w godzinach popołudniowych, gościł na amerykańskiej liście przebojów przez czternaście tygodni, w tym przez kilka na jej szczycie.

Album zatytułowany nazwą zespołu dotarł jedynie do dwudziestego miejsca, zaś trzem kolejnym singlom powiodło się jeszcze gorzej. Nagrody Grammy w kategoriach debiutu i najlepszej aranżacji wokalnej oraz sześciotygodniowy cykliczny program telewizyjny nie zapobiegły rozwiązaniu grupy w 1980 r. Carroll, który z czasem poślubił Margot Chapman, Był współautorem przeboju Lindy Ronstadt „Get Closer". Danoffowie rozwiedli się, ale występowali nadal razem pod starym szyldem Fat City.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Afternoon Delight/StarlandStarland Vocal Band05.1976-1[2][20]Windsong 10588[written by Bill Danoff][produced by Milt Okun]
California Day/War Surplus BabyStarland Vocal Band10.1976-66[3]Windsong 10785[written by Bill Danoff][produced by Milt Okun]
Hail! Hail! Rock And Roll!/Ain't It The FallStarland Vocal Band01.1977-71[6]Windsong 10855[written by B. Danoff, T. Danoff][produced by Milt Okun]
Loving You With My Eyes/Apartment For RentStarland Vocal Band02.1980-71[6]Windsong 11899[written by Margot Kunkel, Taffy Danoff][produced by Barry Beckett]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Starland Vocal BandStarland Vocal Band05.1976-20[25]Windsong 1351[produced by Milt Okun]
Rear View MirrorStarland Vocal Band06.1977-104[13]Windsong 2239[produced by Milt Okun]


Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: , ,

piątek, 7 sierpnia 2020

Jim Stafford

Ur. 16.01.1946 r. na Florydzie, USA. Amerykański wokalista znany z kilku niekonwencjonalnych przebojów wylansowanych w połowie lat 70-tych. Debiutował w zespole The Legends, w którego skład wchodzili również Gram Parsons oraz Kent "Lobo" Lavoie.

Po nawiązaniu współpracy z reżyserem nagraniowym z Miami, Philem Gernhardem, Stafford wystartował w roli solisty singlem "Swamp Witch", nagranym w 1973 r. dla wytwórni MGM. Nagranie cieszyło się umiarkowanym powodzeniem, za to kolejne, "Spiders And Snakes", rozeszło się w milionowym nakładzie. Autorem utrzymanego w manierze "bagiennego rocka" przeboju był David Bellamy z grupy Bellamy Brothers, zaś wokalizie nasuwającej skojarzenia z Tonym Joe White'em towarzyszyła humorystyczna, ludowa narracja.

W 1974 r. Stafford spróbował z powodzeniem szczęścia w repertuarze błazeńsko-balladowym. Singel "My Girl Bill" odniósł spory sukces w Wielkiej Brytanii, zaś "Wildwood Weed" dotarł na 10. miejsce list amerykańskich. Współrealizatorem obu nagrań był Lobo. Zbliżone poczucie humoru dominowało też w tematach z 1975 r.: "Your Bulldog Drinks Champagne" i "I Got Drunk And Missed It".
Przebojowy okres nie trwał długo i Stafford zmuszony był ograniczyć się do roli gospodarza wakacyjnych, emitowanych z Los Angeles rozrywkowych programów telewizyjnych, dzięki którym poznał swoją przyszłą małżonkę, popularną piosenkarkę folkową Bobbie Gentry.

Nagrane w latach 1976 i 1977 dla wytwórni Polydor i Warner Brothers single "Jasper" (współautorstwa Dave'a Logginsa) i "Turns Loose Of My Leg" nie odniosły większych sukcesów, jednak wykonawca nagrywał jeszcze w latach 80-tych dla Elektry, Town House i CBS.



Single

Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
Swamp Witch/Nifty Fifties BluesJim Stafford05.1973-39[12]MGM 14 496[written by Jim Stafford ][produced by Phil Gernhard/Lobo]
Spiders and Snakes / UndecidedJim Stafford11.197314[8]3[23]MGM 14 648[gold-US][written by David Bellamy/Jim Stafford][produced by Phil Gernhard/Lobo][oryginalnie nagrana przez Bellamy Brothers]
My Girl Bill/L.A. MommaJim Stafford04.197420[8]12[15]MGM 14 718[written by Jim Stafford ][produced by Phil Gernhard/Lobo]
Wildwood Weed/The last chantJim Stafford07.1974-7[14]MGM 14 737[written by Don Bowman][produced by Phil Gernhard/Lobo]
Your Bulldog Drinks Champagne/A real good timeJim Stafford12.1974-24[10]MGM 14 775[written by David Bellamy/Jim Stafford ][produced by Phil Gernhard/Lobo]
I Got Stoned and I Missed It/I ain't workingJim Stafford08.1975-37[9]MGM 14 819[written by Shel Silverstein][produced by Lobo/Phil Gernhard/Toni Scotti ]
Jasper/I Can't Find Nobody HomeJim Stafford04.1976-69[6]Polydor 14 309[written by Dave Loggins/Jim Stafford ][produced by Phil Gernhard]
Turn Loose of My Leg/The FightJim Stafford01.1977-98[2]Warner/Curb 8299[written by Willie Hammond/Jim Stafford ][produced by Phil Gernhard/Toni Scotti ]
Cow Patti / Texas Guitar SwingJim Stafford02.1981-102[2]Viva/Warner 49 611[written by Jim Stafford][produced by Snuff Garrett][65.Country Chart][piosenka z filmu "Any which way you can"]



Albumy

Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
Jim StaffordJim Stafford03.1974-55[33]MGM 4947[produced by Phil Gernhard and Lobo]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Knickerbockers

The Knickerbockers, grupa amerykańska. Powstała jesienią 1962r w Bergenfield w New Jersey, ale w 1965 przeniosła się do Los Angeles w Kalifornii. Narodziła się, gdy Bobby „Buddy" Randell (właśc. William Crandall; 9.11.1941r, Dumont, New Jersey) - voc, ts, znany z zespołów The Royal Teens i The Vikings, dołączył do formacji The Supremes (nie mylić z dziewczęcą grupą wokalną o tej nazwie) w składzie: Beau Charles (21.10.1944r, Bergenfield, New Jersey) - voc, g, Red Brown - k, John Charles (3.07.1943r, Bergenfield, New Jersey) - voc, b, Skip Cherubino- dr. W 1963r Brown i Cherubino odeszli, a dołączył Jimmy Walker (1940r, Brooklyn, Nowy Jork) - voc, dr, wywodzący się z The Castle Kings i The Rockin' Saints. Nazwę The Knickerbockers wzięła od Knickerbocker Avenue w Dumont w New Jersey, gdzie w dzieciństwie mieszkał Randell. W 1967r najpierw odszedł Randell, a później także Walker. Z innymi muzykami zamiast nich kontynuowała działalność do początku lat siedemdziesiątych. W1990 na krótko się reaktywowała w najsłynniejszym składzie.

Z początku wykonywała wyłącznie cudze piosenki, głównie przeboje doby rock'n'rolla, ale stopniowo wzbogacała repertuar utworami zespołów brytyjskich, m.in. The Beatles, The Kinks i The Zombies, oraz wzorowanymi na nich własnymi piosenkami. W 1965r związała się z firmą Challenge i dla niej nagrała w Sunset Sound Studios w Los Angeles przy pomocy Leona Russella jako producenta pierwsze single: All I Need Is You/Bite Bite Barracuda, Jerktown/ Room For One More oraz Lies (Are Breaking My Heart)/The Coming Generation. Piosenka Lies (Are Breaking My Heart) Randella i Charlesa, pomysłowo nawiązująca do stylu The Beatles, przyniosła jej ogromną popularność. Ale następne małe płyty - One Track Mind/7 Must Be Doing Something Right, High On Love/Stick With Me, Chapel In The Fields/Just One Girl, Love Is A Bird/Rumours Gossip Words Untrue i Please Don't Love Him/Can You Help Me, wszystkie z 1966r - były już mniejszymi przebojami. A spośród albumów tylko trzeci, „Lies - The Fabulous Knickerbockers", również z 1966r, zawierający oprócz Lies (Are Breaking My Heart) oraz jeszcze jednej własnej piosenki, Please Don't Love Him Randella, utwory m.in. Glena Campbella (Can't You See I'm Toyin'), Jima Sealsa (Love Is A Bird), Sealsa i Dasha Croftsa (I Can Do It Better), pojawił się w dolnych rejonach list bestsellerów. Późniejsze płyty, nagrywane nadal dla Challenge, a od 1970r dla MoWest, nie miały już żadnego powodzenia, co przesądziło o losie kwartetu.

Randell po nieudanej próbie kariery solowej ograniczył śpiewanie do uroczystości religijnych. Beau Charles został wokalistą użyczającym głosu w reklamach radiowych oraz w nagraniach filmowych, m.in. w serialu Kojak oraz w musicalu Grease (Grease; 1978, reż. Randal Kleiser). John Charles założył firmą cateringową. Walker krótko zastępował Billa Medleya w The Righteous Brothers, a w późniejszym okresie został wokalistą bluesowym występującym w klubach Napa Valley w Kalifornii.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
Lies/ The Coming GenerationKnickerbockers12.1965-20[13]Challenge 59 321[written by Beau Charles, Buddy Randell][produced by Jerry Fuller]
One track mind/ I Must Be Doing Something RightKnickerbockers03.1966-46[7]Challenge 59 326[written by Keith Colley, Linda Colley][produced by Jerry Fuller]
High on love/ Stick With MeKnickerbockers07.1966-94[3]Challenge 59 332[written by Keith Colley, Linda Colley,Annette Tucker][produced by Jerry Fuller]
Chapel in the fields/ Just One GirlKnickerbockers08.1966-106[2]Challenge 59 335[written by Jerry Fournier][produced by Jerry Fuller]
Love is a bird/ Rumors, Gossip, Words UntrueKnickerbockers10.1966-133[1]Challenge 59 341[written by James Seals][produced by Jerry Fuller]



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
LiesKnickerbockers02.1966-134[5]Challenge 622[produced by Jerry Fuller]


Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

czwartek, 6 sierpnia 2020

Jaheim

Jaheim Hoaglandur. 26.05.1978r w New Brunswick (New Jersey, USA). Bardzo lubiany i szanowany tak w środowisku fanów muzyki r&b;, jak i hip-hopu wokalista, obdarzony ciekawym, bliskim barwie Luthera Vandrossa, głosem.

Jaheim pochodzi z rodziny, która od pokoleń była niezwykle mocno związana z muzyką. Jego dziadek - Victor Hoagland - był bardzo szanowanym wokalistą, śpiewającym m.in. w kapeli The Drifters, święcącej duże triumfy na scenie r&b-disco; w latach sześćdziesiątych.
To właśnie dzięki pomocy dziadka Jaheim szybko zapomniał o tragedii, jaką była utrata ojca w wieku zaledwie dwóch lat. Młodzieniec szybko zdobywał popularność i uznanie wśród dużo starszych muzyków, aż trzykrotnie triumfując na dorocznym przeglądzie talentów w Apollo Theatre, mając zaledwie piętnaście lat.

Niestety niedługo później (w 1995 r.) przeżył on kolejny dramat, gdy umarła jego matka. Od tego czasu Jaheim bez reszty poświęcił się muzyce.

Pod koniec lat 90-tych jego demo trafiło do podlegającej labelowi warner brothers oficynie divine mill , która błyskawicznie podpisała kontrakt z Hoaglandem. Człowiekiem, który otoczył Jaheima artystyczną opieką, był członek hiphopowego trio Naughty by Nature - DJ Kay Gee. To również dzięki jego pomocy wszystkie albumy artysty docierały do wysokich miejsc list przebojów. Na płytach Jaheima dominuje przede wszystkim romantyczny, łączący w sobie r&b; i komercyjny rap w stylu new jack swing, klimat. Single wokalisty, a także częste gościnne występy (m.in. u gwiazd rapu Nellyego i Cam'rona) zazwyczaj zyskują wysoką radiową i telewizyjną rotację, będąc bardzo miłymi dla ucha, flirtującymi z czarnym popem, piosenkami.

Artysta znany jest nie tylko z racji muzycznych występów. Z powodzeniem próbował swoich sił także jako model i aktor, zyskując ogromny aplauz ze strony kobiet, które stanowią znaczna większość sympatyków Jaheima. Obecnie Hoagland związany jest z wytwórnią ATLANTIC, do której przeszedł po tym, jak warner zawalił promocję ostatniego wydawnictwa jego autorstwa Ghetto Classics. Płyta dotarła co prawda do 1. miejsca na liście billboardu, ale jako pierwsza w dyskografii Jaheima nie osiągnęła platynowego nakładu.Pierwszy album wydany w nowym labelu to złoty The makings of a man,który ujrzał światło dzienne tuz przed świętami Bożego Narodzenia w 2007r.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
Could It BeJaheim12.200033[7]26[20]Warner 16 791[written by: Tony Hester/Wesley Hogges/Kent Lawrence/Clifton Lighty/Bale'wa Muhammed/Eric Williams]
[produced by Eric Williams , Wesley Hogges][2[29].R&B; Chart]
Just in CaseJaheim06.200134[21]52[20]Warner 42 381[15[32].R&B; Chart]
AnythingJaheim featuring Next02.2002-28[20]Warner[written by Kier Gist/Robert Huggar/Falonte Moore][6[49].R&B; Chart]
Just in Case (Dubaholics Remixes)Jaheim06.200238[17]-WEA W 581CD [UK]-
FabulousJaheim featuring Tha' Rayne11.200241[3]28[20]Warner Bros W 598CD [UK][written by Balewa Muhammad,Eddie Berkeley,Gene McFadden,John Whitehead,Keir Gist,Mary Brown,Victor Carstarphen][produced by Berkeley,KayGee][sample z "Wake up everybody"-Harold Melvin & The Blue Notes][7[36].R&B; Chart]
Put That Woman FirstJaheim03.2003-20[20]Divine Mill[produced by Eric Williams, Wesley Hogges][5[35].R&B; Chart][sample z "I forgot to be your lover"-William Bell]
BacktightJaheim11.2003--Divine Mill[produced by Eric Williams, Wesley Hogges][51[20].R&B; Chart][sample z "Somebody Told Me"-Teddy Pendergrass]]
Diamond in da RuffJaheim12.2003--Divine Mill[produced by Kay Gee, No I.D.][64[20].R&B; Chart]
Lord You KnowCam'ron Featuring Jaheim05.2004--Roc-A-Fella 002 668[produced by Nasty Beat Makers][81[4].R&B; Chart]
My PlaceNelly Feat. Jaheim07.2004--Denty 003 154[gold-US][written by Dorian Moore, E. DeBarge, K. Gamble, L. Huff, Nelly, R. Edelmann, W. DeBarge][produced by Doe Mo' Beats][4[27].R&B; Chart]
Everytime I Think About HerJaheim12.2005119[1]-Divine Mill[written by Roosevelt Harrell,Jason Phillips][produced by Bink][38[20].R&B; Chart][sample z "The Sly,Slick and The Wicked"-The Lost Generation]
The Chosen OneJaheim03.2006--Divine Mill[written by Bernard Belle, Tenesha Blacks, Kay Gee, Willie Hutch, Shanell Irving, Alrad Lewis, Clifton Lighty, Balewa Muhammad & Frank Oliphant][produced by Bernard Belle, KayGee][58[20].R&B; Chart]
Struggle No More (The Main Event) Anthony Hamilton, Jaheim & Musiq Soulchild03.2007--Atlantic[written by Herb Magwood, Wirlie Morris, Tamika Scott, Steve Sola, Christopher Terrell, Darnell Winston][32[20].R&B; Chart]
NeverJaheim10.2007-76[17]Divine Mill[Written by: Chisolm, Emmanuell/Daniel Farris/Farris, Davion/Jaheim Hoagland]
[produced by Daniel Farris][12[51].R&B; Chart]
Have You EverJaheim03.2008--Divine Mill[written by Terry Lewis, Jaheim, Balewa Muhammad ,Kay Gee][65[4].R&B; Chart]
I've ChangedJaheim featuring Keyshia Cole03.2008--Divine Mill[written by Keyshia Cole, Jaheim, Kay Gee][produced by BK, Kaygee][35[26].R&B; Chart]
Ain't Leavin Without YouJaheim11.2009-93Divine Mill[written by Marcella Precise Brailsford, E. Laues, Balewa Muhammad, Kay Gee][produced by Kaygee][12[49].R&B; Chart]
Finding My Way BackJaheim02.2010-95Divine Mill[written by Miguel Jontel, Carvin Haggins, Ivan Barias ,Curt Chambers, Jaheim]
][produced by Ivan "Orthodox" Barias ,Carvin "Ransum" Haggins][12[35].R&B; Chart]



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
Ghetto LoveJaheim02.200150[8]9[68]Divine Mill 47 452[platinum-US][silver-UK][2[99].R&B; Chart]
Still GhettoJaheim11.200280[12]8[41]Divine Mill 48 214[platinum-US][3[78].R&B; Chart]
Ghetto ClassicsJaheim02.2006-1[1][14]Divine Mill 48 802[gold-US][produced by Terence Abney, Balewa, Bernard Belle, Bink!, Boola, The Co-Stars, Eddie F, Wesley Hogges, KayGee, Darren Lighty, Scott Storch, T.O., Eric Williams][1[2][31].R&B; Chart]
The Makings of a ManJaheim12.2007-11[26]Divine Mill 377532[gold-US][produced by Babyface, Carvin & Ivan, Brian "BK" Coleman, Daniel Farris, Fatso, KayGee, R. Kelly][3[66].R&B; Chart]
Classic Jaheim, Vol. 1Jaheim11.2008-168[1]Divine Mill 516814[18[19].R&B; Chart]
Another RoundJaheim02.2010-3Atlantic 522783[gold-US][produced by Eric Hudson]
Appreciation DayJaheim09.2013-6
Atlantic 530447		-
Struggle LoveJaheim04.2016-24BMG 538161452-


Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

sobota, 1 sierpnia 2020

K'naan

K'naan, właściwie Kanaan Warsame (ur. 1 lutego 1978r) - kanadyjsko-somalijski poeta i muzyk.
Urodzony w Mogadiszu w Somalii, spędził swoje dzieciństwo w dystrykcie Wardhiigleey podczas wojny domowej z 1991 roku. Jego ciocia, Magool, była jedną z najsłynniejszych piosenkarek somalijskich. Jego dziadek, Haji Mohamed był poetą.

Ojciec K'naana, Abdi, wyjechał do Stanów Zjednoczonych, aby pracować jako kierowca taksówki. Oprócz pieniędzy przesyłał młodemu K'naanowi płyty takich artystów jak Nas i Rakim. Zainspirowały one go do nauki dykcji hip hopowej i rapowania.

Podczas gdy sytuacja w Somalii pogarszała się, matka K'naana złożyła petycję do ambasady amerykańskiej o wizę. W ostatnim dniu istnienia tej placówki, otrzymali wizę i polecieli ostatnim samolotem do Stanów Zjednoczonych. Dołączyli do rodziny w nowojorskim Harlemie, lecz szybko przenieśli się do dzielnicy Rexdale w kanadyjskim Toronto. K'naan poszedł tam do szkoły i oprócz nauki języka angielskiego, zaczął uczyć się rapowania. Rzucił szkołę i przez jakiś czas podróżował występując w przedstawieniach typu open mike, po czym wrócił do Toronto.

W 1999r K'naan wystąpił przed Wysokim Komisarzem Narodów Zjednoczonych do spraw Uchodźców, gdzie przedstawił swoje poglądy na temat pomocy humanitarnej dla Somalii. Jego wystąpienie wywarło duże wrażenie na Youssou N'Dourze, senegalskim piosenkarzu, który poprosił K'naana o współpracę. K'naan pomógł mu nagrać płytę Building Bridges i razem wyruszyli w trasę światową.

Po powrocie K'naan trafił na Festival International de Jazz de Montréal, gdzie nawiązał współpracę z kanadyjskim producentem, Jarvisem Churchem. Dzięki temu w 2005 powstała pierwsza płyta K'naana The Dusty Foot Philosopher, która wygrała nagrodę Juno Award w kategorii rapu. W 2007 ukazała się koncertowa płyta The Dusty Foot on the Road.

K'naan współpracował z takimi artystami jak: Nelly Furtado, Mos Def, The Roots, Dead Prez, Adam Levine z Maroon 5 i Pharoahe Monch. Wziął także udział w koncercie Live 8. 24 lutego 2009 roku został wydany jego czwarty album Troubadour z którego pochodzi singel Wavin' Flag który został w kwietniu 2010 r. zremiksowany na potrzeby reklamy Coca-Coli oraz mistrzostw świata 2010 FIFA World Cup . Istnieje również wersja wykonywana wspólnie z Will.I.Am'em , Davidem Guettą , Nancy Ajram oraz z Davidem Bisbalem.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
Stop For A MinuteKeane feat. K'Naan05.201040[10]-Island CATCO 160081500[written by Tom Chaplin, Richard Hughes, Tim Rice-Oxley, K'naan][produced by Keane / Fraser T Smith]
Wavin' FlagK'naan06.20102[17]82[7]A&M 2733657[written by Keinan Abdi Warsame, Peter Hernandez, Philip Lawrence, Jean Daval][produced by Kerry Brothers, Jr., Bruno Mars]
Bang BangK'naan featuring Adam Levine08.2010105[3]-A&M Octone KNAAN 3[written by Bruno Mars]
Is Anybody Out There?K'naan featuring Nelly Furtado04.2012-92[2]A&M Octone KNAAN 3[written by Keinan Warsame, Edwin Serrano, Nelly Furtado, Melanie Hallim, Denarius Motes, Hasham Hussain][produced by Sham and Motesart]



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
TroubadourK'naan02.2009147[1]32[2]A&M; KNAAN 1[produced by Gerald Eaton, Brian West, Kerry Brothers, Jr., Bruno Mars][33.R&B; Chart]
Country, God or the GirlK'naan11.2012-129[1]A&M Octone 017603[produced by RedOne, Edwin "Lil Eddie" Serrano, Sham & Motesart, Chuck Harmony, Brian "Sweetwesty" West, Jimmy Joker, Jon Levine, Wayne Wilkin, Troy NoKA, Glass, Bob Ezrin , Alex da Kid, will.i.am, Ryan Tedder]


Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Knack [UK]

Grupa powstała w Ilford, gdzie wtedy mieszkał Paul Gurvitz. Początkowo zespół grał w amerykańskich bazach wojskowych w Niemczech. Skład: Paul Gurvitz (gitara), Mick Palmer (bas), Brian Morris (gitara) i nieznany perkusista.

W 1964 roku wrócili do Anglii i koncertowali w klubach londyńskich. Grali też jako zespół towarzyszący Gene Vincentowi, który na stałe osiedlił się w Londynie. W maju 1964 na perkusji zaczął grać Topper Clay. Na wiosnę 1965, już bez Gene Vincenta wyjechali znowu do Niemiec i grali w klubach Star Club w Bremie, Kolonii, Hanowerze i Hamburgu. W Niemczech wydali singla That's My Desire / Bring It On Home. Strona A jest coverem The Merseybeats, strona B Sama Cooke'a.
Paul Gurvitz: "Moim pierwszym profesjonalnym występem była gra we Francji dla żołnierzy amerykańskich. Po powrocie z Francji rozpoczęliśmy koncerty w okolicach Londynu, a grupa nazywała się The Londoners."

Zespół miał kontrakt w Star Club w Hamburgu na 6 miesięcy. Po półrocznych występach w Hamburgu Londoners grali także w Star Club w Bremie (sierpień 1965) i innych klubach i salach Niemiec. Po powrocie do Anglii odszedł Mick Palmer, który studiował sztukę.
Paul Gurvitz: "To The Londoners byli grupą towarzyszącą Gene [Vincentowi] i to była bardziej pijana strona, z którą musieliśmy się ułożyć, ale głęboko w środku był to miły facet, mający nieco kłopotów z powodu bólu po wypadku z nogą."

Po zakończeniu kontraktu w Niemczech wrócili do Anglii i zmienili nazwę na The Knack. Grupa zaczęła w składzie: Topper Clay (perkusja), Paul Gurvitz (gitara), Brian Morris (gitara), Mick Palmer (bas). W stosunku do ostatniego składu The Londoners nie było więc różnicy. Jeszcze w 1965 roku wydali 2 single dla firmy Decca: Who'll Be The Next In Line / She Ain't No Good oraz It's Love Baby (24 Hours A Day) / Time Time Time. W 1966 odszedł Palmer, a zastąpił go Gearie Kenworthy (bas). Z tego okresu pochodzą 3 single Did You Ever Have To Make Up Your Mind? (wersja The Lovin' Spooful) / Red Hearts, Stop! (Before You Get Me Going) / Younger Girl (wydany w czerwcu 1966, chyba jedyny który wszedł na listy przebojów, strona B znowu jest wersją The Lovin' Spoonful) oraz Save All My Love For Joey / Take Your Love.

Na wiosnę 1967r odszedł Clay do New York Public Library. Zastąpił go Louis Farrell, którego zaprosił Paul Gurvitz. W tym roku wydali tylko jednego singla (Man From The) Marriage Guidance And Advice Bureau / Dolly Catch Her Man dla Piccadilly. Menadżerem The Knack był ojciec Paula, Sam.



Single

Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
Who'll Be The Next In Line/She Ain't No GoodKnack09.1965--Decca F 12 234[written by Ray Davies][produced by Larry Page]
It's Love Baby (24 Hours A Day)/Time Time TimeKnack11.1965--Decca F 12 278[written by Jarrett][produced by Larry Page]
Did You Ever Have To Make Up Your Mind?/Red HeartsKnack04.1966--Piccadilly 7N 35 315[written by John Sebastian]
Stop! (Before You Get Me Going)/Younger GirlKnack06.1966--Piccadilly 7N 35 322[written by P. Miller]
Save All My Love For Joey/Take Your LoveKnack10.1966--Piccadilly 7N 35 347[written by Graham Lyle]
(Man From The) Marriage Guidance And Advice Bureau/Dolly Catch Her ManKnack02.1967--Piccadilly 7N 35 367
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Knack

The Knack, grupa amerykańska. Powstała w maju 1978 w Los Angeles w Kalifornii. Skład ustanowili: Doug Fieger (20.08.1952r, Detroit, Michigan) - voc, g, znany z zespołów Sky i Sunset Bombers, Berton Averre (13.12.1953r, Van Nuys, Kalifornia) - g, k, voc, Prescott Niles (2.05.1954r, Nowy Jork) - b i Bijjce Gary (7.04.1952r, Burbank, Kalifornia - zm. 22.08.2006, Los Angeles, Kalifornia) - dr, legitymujący jię współpracą m.in. z Albertem Collinsem, Jackiem Bruce'em i Love. Rozwiązana w styczniu 1982. Reaktywowana w 1986, od tej pory znowu z przerwami działała, z początku w oryginalnym składzie, a w późniejszych latach bez Gary'ego, którego kolejno zastępowali Billy Ward - dr, wspomagający wcześniej Yoko Ono i Ace Frehley's Comet, Terry Bozzio (właśc. Terry John Bozzio; 27.12.1950r, San Francisco, Kalifornia) - dr, znany z zespołu Franka Zappy, U.K. i Missing Persons, oraz David Henderson - dr.

Zadebiutowała 1 czerwca 1978r w słynnym Whiskey A Go Go w Los Angeles. Koncerty w tym i innych renomowanych klubach rodzinnego miasta, jak Troubadour czy Starwood, zwróciły na nią uwagę szefów firm płytowych i już w końcu 1978r podpisała kontrakt z Capitolem. W jedenaście dni kwietnia 1979r kosztem zaledwie siedemnastu tysięcy dolarów nagrała w MCA - Whitney Studios przy pomocy Mike'a Chapmana, współpracownika Blondie, album „Get The Knack".

Wydany w maju, rozszedł się w siedmiu milionach egzemplarzy, a towarzyszące mu single, MySharona/Let Me Out z czerwca i Good Girls Don't/Frustrated z września, zrobiły furorę na światowych listach przebojów. Ów sukces zaskoczył wszystkich: W epoce szaleństwa na punkcie disco formacja zaproponowała repertuar przywołujący wołujący klimat muzyki angielskiej z lat sześćdziesiątych, zwłaszcza dokonań The Beatles, The Kinks, The Searchers i The Who. Muzyka ta urzekała chwytliwością, ale chwilami miała też w sobie niemal punkową zadziorność, np. My Sharona, Good Girls Don't, (She's So) Selfish, Frustrated czy przeróbka Heartbeat z repertuaru Buddy'ego Holly'ego.

Dziełem podobnym, choć nie tak świeżym, okazała się płyta „...But The Little Girls Understand" (tytuł to cytat ze standardu bluesowego Back Door Man Williego Dixona) z lutego 1980r, promowana singlami Baby Talks Dirty/End Of The Game ze stycznia i It's You/I Want Ya/Havin' A Rave Up z marca tego roku. Zrealizowana jeszcze szybciej niż poprzednia - w siedem dni kosztem dziesięciu tysięcy dolarów, była kolejnym owocem współpracy z Chapmanem. Oprócz niewielkiego przeboju Baby Talks Dirty zawierała takie utwory, jak I Want Ya, Mr. Handleman, End Of The Game, (Havin'A) Rave Up czy kolejna przeróbka, The Hard Way The Kinks. Osiągnęła spory nakład dwóch i pół miliona egzemplarzy, ale wynik ten mógł rozczarowywać w porównaniu z sukcesem debiutu.

Dlatego album następny, „Round Trip" z października 1981r, promowany singlem Pay The Devil (Ooo Baby Ooo)/Lil Cal's Big Mistake, zrealizowano pod kierunkiem innego producenta, Jacka Douglasa, współpracownika Johna Lennona, przy współudziale m.in. duetu Flo And Eddie oraz sekcji instrumentów dętych. Jednakże próba wzbogacenia własnej muzyki m.in. elementami jazz rocka (Lil' Cal's Big Mistake, Africa) nikogo nie przekonała i dzieło przepadło na rynku - mimo kilku udanych piosenek w starym stylu (Boys Go Crazy, przypomniana później przez The Posies, Radiating Love, She Likes The Boat czy Another Lousy Day In Paradise). Zniechęcona formacja zakończyła wówczas działalność.


Od 1986r znowu koncertowała i nagrywała. A jej dyskografia wzbogaciła się o kolejne albumy. Pierwszy, „Serious Fun" z marca 1991r, wyprodukowany przez Dona Wasa, był dokonaniem zaskakująco konwencjonalnym i gładkim (np. Rocket O' Love, I Want Love, Let's Get Lost, Body Talk). Ale drugi, „Zoom" z lipca 1998, wyprodukowany przez samych muzyków wraz z Richardem Bosworthem, ukazywał The Knack od jak najlepszej strony; takie utwory, jak Pop Is Dead, Ambition, Tomorrow i Terry And Julie Step Out (z żartobliwym cytatem z Revolution 9 The Beatles), dowodziły odzyskania dawnej formy i werwy.

Następny, „Normal As The Next Guy" z września 2001r, zrealizowany przy współudziale m.in. Johna Amato - s, był z kolei rozczarowaniem, a oprócz kilku dość bladych piosenek w dawnym stylu, jak Disillusion Town, It's Not Mai A World Of My Own, zawierał rzeczy zaskakujące, jak stylizacja country Spiritual Pursuit czy mieszanka popu, rocka i jazzu spod znaku Steely Dan Dance Of Romance. Wyróżniał się jedynie piękny hołd dla Briana Wilsona, legendarnego lidera The Beach Boys - The Man On The Beach. Wreszcie płyta „Live From The Rock'n'Roll Funhouse" z kwietnia 2002r była rodzajem podsumowania całej dotychczasowej kariery The Knack i zawierała pełne uroku, koncertowe wersje jej dawnych hitów i nowych piosenek, zarejestrowane 18 sierpnia 2001 podczas występu dla telewizji w Long Beach w Kalifornii.

Kilka premierowych nagrań The Knack trafiło na składanki-zespołu. Na „Retrospective - The Best Of The Knack" z listopada 1992r znalazła się m.in. przeróbka Don't Look Back Bruce'a Springsteena (zarejestrowana w 1979r). A na „Proof - The Very Best Of The Knack" z maja 1998r trafiły m.in. wykonany z Rayem Manzarkiem, legendarnym organistą The Doors, własny utwór She Say oraz porywające wersje dwóch piosenek Nicka Lowe'a: I Knew The Bride (When She Used To Rock And Roll) i Teacher Teacher (zarejestrowane w tym czasie). Ponadto grupa sięgnęła po No Matter What, stary przebój Badfinger, i umieściła go na płycie „Come And Get It - A Tribute To Badfinger", firmowanej wraz z różnymi artystami (Copper, 1996).

Po rozwiązaniu The Knack w 1982 Fieger założył Taking Chances, a później wspomagał w studiu m.in. Ringo Starra i Was Not Was) oraz pisał piosenki np. dla Manhattan Transfer. Jako solista firmował album „First Things First" (Zen, 2000r; z udziałem Manzarka i Nicky'ego Hopkinsa). Averre, Niles i Gary nawiązali współpracę z Robbym Kriegerem, byłym gitarzystą The Doors, a następnie założyli The Game. W późniejszych latach Averre stworzył z Robem Muererem kilka popularnych komedii muzycznych, np. Jungle Man! (2000r) i Robin Hood - The Untold Story (2001r), oraz uczestniczył w nagraniach m.in. Starra.

 Niles przede wszystkim nauczał gry na fortepianie, gitarze i gitarze basowej, ale brał też udział w sesjach, m.in. George'a Harrisona, grał w zespole Ricka Springfielda oraz działał jako producent nagrań, m.in. Lisy Hilton. Ponadto dał się poznać jako aktor, m.in. pojawił się w maleńkiej roli w filmie Valley Girl (1983r, reż. Martha Coolidge). Gary współpracował m.in. z Harrisonem, Bobem Dylanem, Sheryl Crow i The Ventures oraz dodał partie bębnów do nie publikowanych dotychczas, archiwalnych nagrań Jimiego Hendrixa, przygotowanych do wydania przez producenta Alana Douglasa. Wydał płytę z loopami perkusyjnymi - „Bruce Gary's Drum Vocabulary" (Big Fish Audio, 1998r). W sierpniu 2006 zmarł na ziarnicę złośliwą. Ward współpracował m.in. z Robbiem Robertsonem, Carly Simon i Joan Osborne. Ma w dorobku solowy album „Two Hands Clapping" (Drumpike, 1998r). Opublikował książkę Inside Out - Exploring The Mental Aspects Of Drumming (2003).



Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
My Sharona/Let me outKnack06.19796[10]1[6][22]Capitol 4731[gold-US][written by Berton Averre, Doug Fieger][produced by Mike Chapman]
Good girls don' t/FrustratedKnack09.197966[2]11[6]Capitol 4771[written by Berton Averre][produced by Mike Chapman]
Baby talks dirty/End of the gameKnack02.1980-38[8]Capitol 4822[written by Berton Averre, Doug Fieger][produced by Mike Chapman]
Can' t put a price on love/[Havin' a]Rave upKnack04.1980-62[6]Capitol 4853[written by Berton Averre, Doug Fieger][produced by Mike Chapman]
Pay the devil [Ooo,baby,ooo]/Lil' cals big mistakeKnack10.1981-67[5]Capitol 5054[written by Berton Averre][produced by Jack Douglas]
My Sharona/Tempted [94][Squeeze]Knack04.1994-91[4]RCA 62 800[piosenka z filmu Reality bites]


Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
Get The KnackKnack06.197965[2]1[5][40]Capitol 11 948[2x-platinum-US][produced by Mike Chapman]
But the little girls understandKnack03.1980-15[14]Capitol 12 045[gold-US][produced by Mike Chapman]
Round tripKnack11.1981-93[6]Capitol 12 168[produced by Jack Douglas]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

piątek, 31 lipca 2020

Klaatu

KLAATU, grupa kanadyjska. Powstała w styczniu 1973r w Toronto w prowincji Ontario. Nazwę wzięła od przybysza z kosmosu w klasycznym filmie science fiction The Day The Earth Stood Still (Dzień, wktórym zatrzymała się Ziemia; 1951r, reż. Robert Wise; w postać tę wcielił się później Ringo Starr na okładce płyty "Goodnight Vienna" z 1974r). Od początku stanowili ją Dee Long (właśc. David John Long; 1951, Scarborough, Ontario) - voc, g, k i John Woloschuk - voc, b, g, k, których w pierwszych nagraniach wspierali perkusiści sesyjni, dopiero wiosną 1974r dołączył Terry Draper (22.09.1951r, Toronto, Ontario) - voc, dr, perc, g, k, tb. Cała trójka znała się od dawna i grywała już ze sobą, m.in. w zespole Mudcow (z Jamiem Bridgemanem - k), ale dopiero sukces Klaatu umożliwił jej rezygnację z zajęć pozamuzycznych (Long i Woloschuk pracowali w zakładach elektronicznych, a Draper był dekarzem).

Trio wspomagał niekiedy jako twórca Dino Tome (3.04.1948r, Cordenons, Włochy; piosenki pisane przez Woloschuka i niego sygnowano na wczesnych singlach: Chip Dale), w źródłach wskazywany czasem, niesłusznie, jako czwarty członek Klaatu. Nazwiska muzyków nie były znane publiczności - ujawniono je dopiero w 1980r. W listopadzie 1981r formacja, aż do tamtej pory znana wyłącznie z nagrań, rozpoczęła działalność koncertową, a w składzie na występy znaleźli się dodatkowo Gerald O'Brien - k, voc z Surrender oraz Mike Gingrich - b i Gary McCracken - dr, obaj z Max Webster. W kwietniu 1982r odszedł Long, a zaraz potem ze współpracy z Klaatu zrezygnował także O'Brien. Pierwszego zastąpił Dave Cooper - g, drugiego Terry Watkinson - k. Na początku lata miejsce McCrackena zajął Marty Moran - dr z Goddo. W sierpniu 1982r grupa się rozsypała. W styczniu 1988r odrodziła się w składzie: Long, Woloschuk, Draper na dwudniową sesję nagraniową, a w maju 2005r znowu, tym razem na jeden występ.

Początek działalności grupy wyznacza pierwsza sesja nagraniowa, zorganizowana 1 stycznia 1973r w Toronto Sound Studio i nadzorowana przez Terry'ego Browna jako współproducenta (wraz z samymi muzykami), w następnych kilku latach stałego współpracownika Klaatu. Jeszcze w tym roku na kanadyjski rynek trafiły nakładem firmy GRT single Hanus Of Uranus/Sub Rosa Subway i Doctor Marvello/For You Girl. W 1974r formacja związała się z wytwórnią Daffodil, której pozostała wierna do 1980r (w Stanach Zjednoczonych płyty z tego okresu ukazywały się nakładem Capitolu). W 1974 i 1975r dorobiła się kolejnych singli: California Jam/Doctor Marvello i True Life Hero/Hanus Of Uranus. I dopiero w sierpniu 1976r wydała album "3:47 EST" (tytuł przypomina moment wylądowania filmowego Klaatu w Waszyngtonie), promowany kolejną małą płytą, Calling Occupants (Of Interplanetary Craft)/Sir Bodsworth Rugglesby II. Zrealizowany oczywiście w Toronto Sound Studio, wyprodukowany wraz z Brownem, powstał przy współudziale kilku dodatkowych muzyków, m.in. Davida Darcha -g, Davida Kennedy'ego - g, Raymonda Gassiego - voc i orkiestry dętej Guido Basso And The Boss Brass.

Zawierał osiem piosenek stworzonych co prawda na przestrzeni kilku lat i częściowo znanych już, zazwyczaj w skromniejszych wersjach, z singli, ale układających się w pewną całość - przesyconą duchem twórczości Isaaca Asimova opowieść o planecie Klaatu, zmierzającej do nieuchronnej samozagłady. Poszczególne kompozycje, jak Calling Occupants (Of Interplanetary Craft), Anus Of Uranus (nowa wersja Hanus Of Uranus), Sub Rosa Subway, California Jam, Sir Bodsworth Rugglesby III czy najbardziej wyrafinowana Little Nautrino, urzekały chwytliwymi melodiami, bogatymi harmoniami, efektownymi aranżacjami wykorzystującymi m.in. brzmienia różnych instrumentów klawiszowych, smyczkowych i dętych oraz nowatorską robotą studyjną.

Można się było w muzyce Klaatu doszukać wielu wpływów, od zwykłego popu przez psychodelię po art rock, od twórczości The Beatles i The Beach Boys po dokonania Electric Light Orchestra, Genesis i King Crimson. Udana płyta nie odniosła jednak sukcesu, i dopiero gdy w lutym 1977r dziennikarz "Providence Rhode Island Journal" zasugerował światu, iż jest nieznanym, wydanym pod kryptonimem dziełem The Beatles, zaczęła się świetnie sprzedawać, aż osiągnęła milionowy nakład. Wiele osób uwierzyło w idiotyczną plotkę, chociaż tak naprawdę tylko niektóre piosenki, jak Sub Rosa Subway, rzeczywiście przypominały przeboje liverpoolskiej czwórki, a kanadyjscy słuchacze mogli pamiętać Klaatu z występu w listopadzie 1974r w programie telewizyjnym Music Machine (w składzie rozszerzonym o Gassiego). Sukces tria ugruntowała popularność przeróbki jednej z jego piosenek, Calling Occupants (Of Interplanetary Craft), przygotowanej przez The Carpenters.

Od czerwca 1976r grupa pracowała z Brownem nad drugim albumem, "Hope". Sesja przeciągnęła się aż do maja 1977r, a oprócz Basso i jego zespołu wzięli w niej udział także Doug Riley - k i London Symphony Orchestra. Dzieło ukazało się we wrześniu 1977r promowane singlem We're Off You Know/Around The Universe In Eighty Days. Od początku pomyślane jako concept album, opowiadało o kosmicznych wędrowcach, którzy odkrywają szczątki planety Klaatu, a także jedynego ocalałego z zagłady, kosmicznego latarnika, którego ostatnim słowem jest "nadzieja". Wypełniła je muzyka opracowana z większym rozmachem, a przez to bardziej pretensjonalna i drętwa, m.in. We're Off You Know, Around The Universe In Eighty Days, Long Live Politzania, Prelude, So Said The Lighthouse Keeper.

Płyta trzecia, "Sir Army Suit" z sierpnia 1978r, była ostatnią nagraną w Toronto Sound Studio przy pomocy Browna. W sesji i tym razem wzięli udział członkowie zespołu Guido Basso And The Boss Brass. Powstał zestaw odarty z pretensji poprzedniego, urozmaicony, składający się z rzeczy tak różnych, jak piosenki przywołujące klimat muzyki mło­dzieżowej lat sześćdziesiątych (A Routine Day, Dear Christine, Tokeymore Field), porcja psychodelii z partiami odtworzonymi od końca, niecodziennymi efektami brzmieniowymi i dźwiękami sitaru (Silly Boss), stylizacja na muzykę barokową z kwartetem smyczkowym i klawesynem w tle (Cherie), pastisz disco (Juicy Lucy) czy hard rock (Mister Mansion). Większość spośród tych piosenek nie miała nic wspólnego z kosmosem, a dotyczyła po prostu zwykłych życiowych doświadczeń, jak uroki dzieciństwa (Tokeymore Field), miłosne uniesienia (Dear Christine, Cherie), szarzyzna codzienności (A Routine Day), dramat starości (Older). Znalazło się wśród nich także coś tak intrygującego jak spojrzenie na czasy kontestacji przez pryzmat jej negatywnych bohaterów z Charlesem Mansonem na czele (Mister Mansion; w nagraniu wykorzystano głos Adolfa Hitlera). Z tego okresu pochodzą też trzy single: Dear Christine/Older z 1978r oraz Juicy Lucy/Perpetual Motion Machine i A Routine Day/Silly Boys z 1979r.

Klapa rynkowa "Sir Army Suit" była powodem zerwania z Brownem. Album następny, "Endangered Species" z czerwca 1980r, powstał w Sound Labs w Los Angeles w Kalifornii przy pomocy Chrisa Bonsa jako producenta oraz kilku znanych muzyków, jak Tom Scott - s, Lee Sklar -b i Ed Greene - dr. Wypełnił go bardziej niż kiedykolwiek konwencjonalny repertuar rockowy, np. Hot Box City, Paranoia, Sell Out Sell Out, Set The World On Fire, oraz kilka subtelniejszych ballad, np. Knee Deep In Love. Towarzyszyły mu single: Knee Deep In Love/Dog Star i I Can't Help It/Sell Out Sell Out. Ponieważ i tym razem nie można było mówić o sukcesie, przyszłość Klaatu stanęła pod znakiem zapytania. Long i Draper założyli wówczas z 0'Brienem inny zespół, Funn, i wykonywali z nim znane przeboje w kanadyjskich klubach.

W 1981r grupa wznowiła działalność i we własnym studiu ESP w Buttonville niedaleko Toronto, bez pomocy producenta z zewnątrz, nagrała dla kanadyjskiego Capitolu płytę "Magentalane". Wsparli ją m.in. Ken Wanamaker - b, Frank Watt - dr i Armin String Quartet. Wydane w październiku dzieło było powrotem do źródeł własnego stylu i zawierało znowu muzykę bardziej nastrojową i wysmakowaną, np. A Million Miles Away, The Love Of A Woman, December Dream, Magentalane, Maybe I'll Move To Mars. W niektórych piosenkach znowu uwypuklony został wpływ The Beatles, np. At The End Of The Rainbow, I Don't Wanna Go Home i Mr Toad's Cookies. Pamiątką z poprzedniej sesji był jedyny utwór o nieco innym charakterze -rock'n'roll Blue Smoke, urozmaicony dźwiękami instrumentów dętych czy sitaru. Całość kończyła się odgłosem zatrzaskiwania się pułapki na myszy, wyrażającym, jak wyjaśniali sami artyści, klęskę grupy, pożartej przez bezlitosny przemysł muzyczny. Z tego okresu pochodzą też single: The Love Of A Woman/At The End Of The Rainbows i December Dream/Maybe I'll Move To Mars, wydane w 1981r, oraz A Million Miles Away/I Don't Wanna Co Home, wydany w 1982r. Na żądanie szefów Capitolu formacja rozpoczęła 10 listopada 1981r występem w Lethbridge w prowincji Alberta pierwszą w karierze trasę koncertową. Ale koszty były tak duże, że po kilku miesiącach dalsza działalność Klaatu stała się nieopłacalna i w sierpniu 1982r drogi muzyków się rozeszły.

W styczniu 1988 grupa zebrała się nieoczekiwanie w studiu Air w Londynie, by nagrać utwór Woman Paula Vincenta Gunii na zamówienie producentów niemieckiego serialu telewizyjnego Tatort. Wydany przez Polydor na singlu (na stronie B wersja instrumentalna) przeszedł bez echa, co zniechęciło muzyków do dalszych wspólnych działań. Jednakże w maju 2005 spotkali się znowu, by dać krótki akustyczny występ podczas zlotu fanów Klaatu w Toronto.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
Sub-Rosa Subway/ Calling Occupants (Of Interplanetary Craft)Klaatu04.1977-62[6]Capitol 4412[written by Klaatu][produced by Klaatu]



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
KlaatuKlaatu04.1977-32[11]Capitol 11 542[produced by Terry Brown, Klaatu]
HopeKlaatu10.1977-83[7]Capitol 11 633[produced by Klaatu]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Kitty Kallen

Kitty Kallen urodziła się w 1922r w Filadelfii i rozpoczęła swoją karierę w dziecięcym programie radiowym "The Children's Hour".Jako nastolatka śpiewa w big bandzie Jana Savitta,a póżniej mając siedemnaście lat przystępuje do big bandu Jacka Teagardena z którym nagrywa pierwszą płytę dla Columbii-"I'm Taking My Time With You" / "I Wanna Hat With Cherries" 23 sierpnia 1939r.

W 1940r zastępuje Helen O'Connell w big bandzie Jimmy Dorsey'a,z którym nagrywa w 1944r wielkie hity-"They're Either Too Young Or Too Old" i sprzedany w milionowym nakładzie duet z Bobem Eberle-"Besame mucho".W końcu 1944r odchodzi do zespołu słynnego trębacza Harry Jamesa z którym kontynuuje swoje sukcesy w postaci nagrań-"I'm Beginning To See The Light" i "It's Been A Long Long Time" wydanych przez Columbia Records.

W 1946r występuje regularnie w radiowych show-The Danny Kaye Show ,The David Rose Show w CBS i Alec Templeton Time dla NBC.Notuje także występy w telewizji i nagrania dla niezależnej wytwórni Musicraft.Wiosną 1949r po podpisaniu kontraktu z Mercury Records odnotowuje pierwsze sukcesy na listach przebojów pod własnym nazwiskiem-"Kiss Me Sweet" [z Mitchem Millerem],"Happy Talk","Juke Box Annie" [z orkiestrą Harry Gellera].We wrześniu tego samego roku "Our Lady Of Fatima" nagrana z Richardem Hayesem trafia do Top10 listy bestsellerów.Na początku 1951r ten sam duet odnotowuje sukces piosenką "The Aba Dabba Honeymoon" z filmu "Two Weeks With Love".

Przez następne dwa lata Kallen wycofuje się ze sceny muzycznej tłumacząc to zmęczeniem pracą w muzycznym show businessie.W końcu 1953r Decca wydaje "Heartless Love" i "Lonely" ,ale bez sukcesów,dopiero "Are You Looking For A Sweetheart?" trafia na listę przebojów.Prawdziwym sukcesem stała się jednak piosenka autorstwa Richmonda-"Little Things Mean A Lot",nagrana wiosną 1954r.Stała się największym hitem lat powojennych,plasując się przez 9 tygodni na szczycie listy Billboard,przebywajac na niej przez siedem miesięcy.Cztery miesiące póżniej znów lansuje hit o milionowej sprzedaży-"In The Chapel In The Moonlight" [#4 Billboard Chart].

Rok 1955r był jedną wielką katastrofą jeżeli chodzi o przebojowe single,dopiero w 1956r razem z Georgie Shaw trafia na listę bestsellerów nagraniem "Go On With The Wedding".Znów znika ze sceny,ale w 1959r nagrywa już dla Columbii "If I Give My Heart To You",po czym znów odchodzi ze sceny,aby wraz z nadejściem brytyjskiej inwazji rocka w 1963r,powrócić przebojem "My Coloring Book".Tak kończy się kariera Kitty Kallen,która stała się amerykańskim symbolem pop music w perwszym ćwierćwieczu po zakończeniu II wojny światowej.



Single


Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
Kiss me sweet/I don't see me in your eyes anymoreKitty Kallen04.1949-30[1]Mercury 5265[written by Milton Drake][with Mitch Miller Orch]
Juke Box Annie/Choo'n gumKitty Kallen05.1950-17[1]Mercury 5417-X45[written by Rory Gallagher][[with Harry Geller Orch]
Our lady of Fatima/Honestly i love youRichard Hayes And Kitty Kallen09.1950-10[12]Mercury 5466-X45[written by Gladys Gollahon][with Jimmy Carroll Orch]
The Aba Daba Honeymoon/I don't want to love youRichard Hayes & Kitty Kallen03.1951-9[10]Mercury 5586-X45[gold-US][written by Arthur Fields & Walter Donovan][with George Shiravo Orch][piosenka z filmu "Two weeks with love"][#1 hit for Arthur Collins & Byron Harlan in 1914r]
Little things mean a lot/I don' t think you love me anyKitty Kallen04.19541[1][23]1[9][26]Decca 9-29 037[gold-US][written by Edith Lindeman/Carl Stutz][#35 hit for Joni James in 1960r]
In the chapel in the moonlight/Take everything but youKitty Kallen07.1954-4[14]Decca 9-29 130[gold-US][written by Billy Hill][#1 hit for Shep Fields in 1936;#25 hit for Dean Martin in 1967r]
I want you all to myself [Just you]/Don't let the kiddy geddin'Kitty Kallen11.1954-30[1]Decca 9-29 268[written by John Koch, Roy Carroll][with Jack Pleis Orch]
Sweet Kentucky Rose/How lonely can i get?Kitty Kallen11.1955-76[3]Decca 29 708[written by Pot Noto]
Go on with the wedding/The second greatest sexKitty Kallen & Georgie Shaw01.1956-39[9]Decca 29 776[written by Arthur Korb, Charlie Purvis, Milt Yakus ][with Jack Pleis Orch]
If i give my heart to you/The door that won't openKitty Kallen10.1959-34[12]Columbia 41 473[written by Jimmy Brewster/Jimmie Crane/Al Jacobs]
That old feeling/Need meKitty Kallen02.1960-55[5]Columbia 41 546[#1 hit Shep Fields w 1937r][written by Lew Brown/Sammy Fain][with Jack Pleis Orch]
My coloring book/Here's to usKitty Kallen12.1962-18[10]RCA Victor 8124[written by Fred Ebb/John Kander][produced by Hugo & Luigi][with Ray Ellis Orch]
It wasn' t god who made honky tonk angels/You are my sunshineKitty Kallen03.1962-101[4]Columbia 42 247[written by J.D.Miller][#1 on country chart Kitty Wells w 1952r]
Please don' t/Star eyesKitty Kallen03.1963-121[2]RCA Victor 8158[written by Ray Ellis & George David Weiss][produced by Hugo & Luigi]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Bert Kalmar

Bert Kalmar (ur. 10 lutego 1884r - zm. 18 września 1947r) był amerykańskim autorem tekstów, który został wprowadzony do Songwriters Hall of Fame w 1970 roku.

Kalmar, pochodzący z Nowego Jorku , rzucił szkołę w młodym wieku i zaczął pracować w wodewilu . Pojawił się na scenie jako iluzjonista, komik i tancerz, po czym zaczął pisać piosenki po kontuzji kolana, która zakończyła jego karierę. W tym czasie zarobił wystarczająco dużo, aby założyć wydawnictwo muzyczne Kalmar and Puck, w którym współpracował z wieloma autorami tekstów, w tym z Harrym Puckiem (1891–1964) i Harrym Rubym . Wydawnictwo działało również pod nazwą Kalmar, Puck, Abrahams, Consolidated, Inc., drugim wymienionym partnerem był Maurice Abrahams (1883–1931).

W 1918 roku Kalmar i Ruby utworzyli stały zespół kompozytorów. Razem napisali ścieżkę dźwiękową do scenicznej produkcji braci Marx Animal Crackers (1928) i późniejszej wersji filmowej . Ich piosenki znalazły się także w filmach braci Marx Horse Feathers (1932) i Duck Soup (1933). Współpraca Kalmara z Ruby została przedstawiona w musicalu Metro-Goldwyn-Mayer z 1950 roku Three Little Words , w którym wystąpili Fred Astaire i Red Skelton . Kalmar od czasu do czasu współpracował jednak z Oscarem Hammersteinem II, Ted Snyder i inni autorzy piosenek.
Bert Kalmar był żonaty z Jessie Brown, z którą miał dwoje dzieci. Para rozwiodła się później.

Zmarł w Los Angeles w Kalifornii i został pochowany na cmentarzu Forest Lawn w Glendale w Kalifornii .


Rozmiar: 1223 bajtówAwards

Oscar [Muzyka filmowa]

Nominacje do Oscara [Muzyka filmowa]
1952 Best Music, Original Song The Strip

Golden Globe

Grammy




                                        Piosenki na listach przebojów
 
 


Kompozycje Berta Kalmara na listach przebojów

[with Ted Snyder]
08/1911 In the Land of Harmony Arthur Collins 5.US
10/1911 In the Land of Harmony The American Quartet 9.US
01/1913 The Ghost of the Violin Walter Van Brunt & Maurice Burkhardt 3.US

[with Harry Puck]
11/1913 Where Did You Get That Girl? Walter Van Brunt 6.US
09/1949 That Lucky Old Sun (Just Rolls Around Heaven All Day) Sarah Vaughan 14.US
09/1949 That Lucky Old Sun (Just Rolls Around Heaven All Day) Vaughn Monroe 6.US
10/1949 That Lucky Old Sun (Just Rolls Around Heaven All Day) Louis Armstrong 19.US
10/1949 That Lucky Old Sun (Just Rolls Around Heaven All Day) Frank Sinatra 14.US
11/1949 That Lucky Old Sun (Just Rolls Around Heaven All Day) Bob Houston 27.US
12/1949 The Old Master Painter Dick Haymes 4.US
12/1949 The Old Master Painter Snooky Lanson 12.US
12/1949 The Old Master Painter Richard Hayes 2.US
12/1949 The Old Master Painter Frank Sinatra and the Modernaires 13.US
12/1949 The Old Master Painter Phil Harris 10.US
01/1950 The Old Master Painter Peggy Lee and Mel Tormé 9.US
09/1962 The Old Master Painter The Browns 118.US
12/1963 That Lucky Old Sun Ray Charles 20.US
07/1969 That Lucky Old Sun Solomon Burke 129.US

[solo]

11/1915 Floating Down the Old Green River Sam Ash 7.US

[with Jean Schwartz,Edgar Leslie]
04/1916 Hello, Hawaii, How Are You? Billy Murray 2.US
04/1916 Hello, Hawaii, How are You? Prince's Orchestra 1.US
05/1916 Hello, Hawaii, How Are You? Anna Chandler 8.US
08/1916 Hello, Hawaii, How Are You? Nora Bayes 7.US

[with Harry Von Tilzer, George Whiting]
07/1917 I'm a Twelve O'Clock Fellow in a Nine O'Clock Town Byron G. Harlan 3.US

[with Pete Wendling, Edgar Leslie]
09/1919 Take Me to the Land of Jazz Marion Harris 5.US
09/1919 Take Your Girlie to the Movies (If You Can't Make Love at Home) Billy Murray 5.US
10/1919 Take Your Girlie to the Movies (If You Can't Make Love at Home) Irving Kaufman 10.US
10/1919 Oh! What a Pal was Mary Henry Burr 1.US

[with Harry Ruby]
08/1920 So Long, Oo-Long (How Long You Gonna Be Gone) Frank Crumit 7.US
10/1920 Snoops, the Lawyer Eddie Cantor 9.US
04/1921 Timbuctoo The Paul Biese Trio & Frank Crumit 7.US
07/1922 Pick Me Up and Lay Me Down in Dear Old Dixieland The Peerless Quartet 14.US
.1927 All Alone Monday Nat Shilkret & the Victor Orchestra 2.US
.1927 Thinking of You Ruth Etting 5.US
.1928 Thinking of You Harry Archer & His Orchestra 20.US
.1928 Thinking of You Nat Shilkret & the Victor Orchestra 5.US
.1928 Up in the Clouds Nat Shilkret & the Victor Orchestra 13.US
.1930 Three Little Words Jacques Renard and His Orchestra 3.US
.1930 Three Little Words The Ipana Troubadors 10.US
.1931 Nevertheless (I'm in Love with You) Jack Denny & His Orchestra 5.US
.1931 Three Little Words Ethel Waters 8.US
.1932 Everyone Says I Love You Isham Jones & His Orchestra 10.US
.1936 Thinking of You Carlos Molina & His Orchestra 19.US
.1939 Ain'tcha Comin' Out Tonight? The Glenn Miller Orchestra 8.US
09/1950 Nevertheless Ralph Flanagan and His Orchestra 9.US
09/1950 Thinking of You Don Cherry 4.US
10/1950 Nevertheless (I'm in Love with You) Paul Weston and His Orchestra 2.US
10/1950 Thinking of You Eddie Fisher 5.US
10/1950 Nevertheless (I'm in Love with You) Ray Anthony and His Orchestra 9.US
11/1950 Nevertheless Frankie Laine 11.US
11/1950 Nevertheless (I'm in Love with You) The Mills Brothers 4.US
11/1950 Thinking of You Sarah Vaughan 16.US
12/1950 Nevertheless (I'm in Love with You) Frank Sinatra 14.US
03/1968 Nevertheless Frankie Vaughan 29.UK
04/1973 Nevertheless (I'm in Love with You) The New Seekers 34.UK

[with Herman Ruby, Harry Ruby]
12/1921 My Sunny Tennessee The Broadway Quartet 11.US
01/1922 My Sunny Tennessee The Peerless Quartet 3.US

[with Otto Motzan, Con Conrad]
02/1922 Mandy'n Me The American Quartet 12.US

[with Harry Ruby & Fred E. Ahlert]
05/1923 I Gave You Up Just Before You Threw Me Down Billy Murray & Rachel Grant (Gladys Rice) 12.US

[with Ted Snyder,Harry Ruby]
07/1923 Who's Sorry Now? Irving Kaufman 11.US
08/1923 Who's Sorry Now? Isham Jones & His Orchestra 3.US
09/1923 Who's Sorry Now? Marion Harris 5.US
10/1923 Who's Sorry Now? Lewis James 11.US
06/1946 Who's Sorry Now? Harry James and His Orchestra 18.US
02/1956 Who's Sorry Now Johnnie Ray 17.UK
02/1958 Who's Sorry Now? Connie Francis 4.US/1.UK
10/1974 Who's Sorry Now Lyn Paul 52.UK
03/1975 Who's Sorry Now Marie Osmond 40.US

[with Harry Ruby,Otto Harbach]
.1927 Dancing the Devil Away Don Voorhees & His Orchestra 18.US

[with Herbert Stothart, Harry Ruby]
.1928 I Wanna Be Loved By You Helen Kane 2.US

[with Irving Caesar, Harry Ruby & Harry Akst]
.1932 What a Perfect Combination Eddie Cantor 7.US

[with Harry Akst, Herman Ruby,Al Jolson]
04/1947 The Egg and I Dinah Shore 16.US
05/1947 The Egg and I Swing and Sway with Sammy Kaye 16.US

[with Harry Ruby & Oscar Hammerstein II]
11/1951 A Kiss to Build a Dream On Louis Armstrong 16.US
01/1952 A Kiss to Build a Dream On Hugo Winterhalter 10.US

[with Edward Buzzell,Harry Ruby]
11/1975 Baby Face Wing and a Prayer Fife and Drum Corps 14.US/12.UK
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,
Subskrybuj: Komentarze (Atom)