sobota, 4 lipca 2020

Kim Wilde

Kim Wilde, właśc. Kim Smith (ur. 18 listopada 1960r w Londynie, Wielka Brytania) - brytyjska piosenkarka. Zadebiutowała w 1981r z piosenką „Kids in America”, która trafiła na 2. miejsce brytyjskiej listy przebojów. Jedna z najpopularniejszych brytyjskich wokalistek popowych lat 80-tych. W 1983 roku otrzymała nagrodę Brit Awards dla najlepszej brytyjskiej wokalistki solowej. Jej pozostałe największe przeboje to „Cambodia”, „You Keep Me Hangin' On” czy „You Came”.

Kim Wilde (jako Kim Smith) urodziła się 18 listopada 1960 roku w Chiswick, części Londynu. W 1972 roku Kim Wilde zadebiutowała na scenie, śpiewając utwór Johna Denvera „Take Me Home Country Roads” podczas trasy koncertowej jej ojca Marty'ego Wilde'a w Australii.

W 1980 roku Kim Wilde brała udział w nagraniu piosenki „Kids in America”, nagranej przez jej ojca i brata Ricky'ego. Po zaśpiewaniu piosenki przez Kim, demo trafiło do Micky'ego Mosta, który zaoferował wokalistce kontrakt. Singel „Kids in America” oficjalnie wydano w 1981 roku. W tym samym roku ukazał się debiutancki album zatytułowany Kim Wilde.

W 1986 roku ukazał się album Another Step, na którym znalazła się piosenka „You Keep Me Hangin' On” (cover The Supremes). Utwór w nowej wersji dotarł do pierwszych miejsc list przebojów w wielu krajach.

W 1988 roku ukazał się album Close, który okazał się najlepiej sprzedającym się longplayem w karierze Kim Wilde. Po wydaniu Close Kim Wilde ruszyła w trasę koncertową z Michaelem Jacksonem, który wówczas promował album Bad. W 1990 roku wokalistka ruszyła w trasę koncertową z Davidem Bowiem.

Po spadku popularności w latach 90-tych odeszła od przemysłu muzycznego. W 1995 roku wzięła udział w wystawianiem na londyńskim West Endzie rockowej operze pt. Tommy. We wrześniu 1996 roku wzięła ślub z aktorem Halem Fowlerem. W 2003 roku Kim Wilde i niemiecka wokalistka Nena nagrały utwór „Anywhere, Anyplace, Anytime”. W 2006 roku ukazał się album Never Say Never, na którym pojawiły się dawne przeboje Wilde oraz premierowe utwory (m.in. „Perfect Girl”).

W 2010 roku ukazał się album Cone Out And Play, a w 2011 roku Snapshots.
Kim, 1 września 1996 roku, wzięła ślub z Halem Fowlerem. Mają dwójkę dzieci: Harry'ego Tristana (ur. 3 stycznia 1998 roku) oraz Rose Elizabeth (ur. 14 stycznia 2000 roku).

Wilde deklaruje ateizm.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Kids In America/Tuning In Tuning OnKim Wilde02.19812[13]25[18]RAK RAK 327[gold-UK][written by Marty Wilde ,Ricky Wilde][produced by Ricky Wilde]
Chequered Love/ShaneKim Wilde05.19814[9]-RAK RAK 330[silver-UK][written by Marty Wilde ,Ricky Wilde][produced by Ricky Wilde]
Water On Glass/BoysKim Wilde08.198111[8]-RAK RAK 334[written by Marty Wilde ,Ricky Wilde][produced by Ricky Wilde]
Cambodia/Watching For ShapesKim Wilde11.198112[12]-RAK RAK 336[written by Marty Wilde ,Ricky Wilde][produced by Ricky Wilde]
View From A Bridge/Take Me TonightKim Wilde04.198216[7]-RAK RAK 342[written by Marty Wilde ,Ricky Wilde][produced by Ricky Wilde]
Child Come Away/Just Another GuyKim Wilde10.198243[4]-RAK RAK 352[written by Marty Wilde ,Ricky Wilde][produced by Ricky Wilde]
Love Blonde/Can You Hear ItKim Wilde07.198323[8]-RAK RAK 360[written by Marty Wilde ,Ricky Wilde][produced by Ricky Wilde]
Dancing In The Dark/Back Street DriverKim Wilde11.198367[2]-RAK RAK 365[written by Nicky Chinn, Paul Gurvitz][produced by Ricky Wilde]
The Second Time/Lovers On A BeachKim Wilde10.198429[9]-MCA KIM 1[written by Marty Wilde ,Ricky Wilde][produced by Ricky Wilde]
The Touch/Shangri-laKim Wilde12.198456[3]-MCA KIM 2[written by Marty Wilde ,Ricky Wilde][produced by Ricky Wilde, Marty Wilde]
Go For It/Lovers On A BeachKim Wilde01.1985-65[7]MCA 52 513[written by Marty Wilde ,Ricky Wilde][produced by Ricky Wilde, Marty Wilde]
Rage To Love/Putty In Your HandsKim Wilde04.198519[8]-MCA KIM 3[written by Marty Wilde ,Ricky Wilde][produced by Ricky Wilde]
You Keep Me Hangin' On/Loving YouKim Wilde10.19862[14]1[1][21]MCA KIM 4[silver-UK][written by E. Holland, L. Dozier, B. Holland][produced by Ricky Wilde]
Another Step (Closer To You)/Hold BackKim Wilde And Junior04.19876[11]-MCA KIM 5[written by K. Wilde, S. Byrd][produced by Ricky Wilde]
Say You Really Want Me/Don't Say Nothing's ChangedKim Wilde08.198729[5]44[8]MCA KIM 6[written by D. Sembello, D. Rudolph, D. Spencer Jr.][produced by Rod Temperton, Dick Rudolph, Bruce Swedien]
Rockin' Around The Christmas Tree/Deck The Blooming HallsMel Smith and Kim Wilde12.19873[7]-10 Records TEN 2[written by John D. Marks][produced by Stuart Colman]
Hey Mr. Heartache/Tell Me Where You AreKim Wilde05.198831[5]-MCA KIM 7[written by K. Wilde, S. Byrd][produced by Ricki Wilde, Tony Swain]
You Came/StoneKim Wilde07.19883[11]41[10]MCA KIM 8[silver-UK][written by R. Wilde, K. Wilde][produced by Ricki Wilde, Tony Swain]
Never Trust A Stranger/Wotcha Gonna DoKim Wilde10.19887[9]-MCA KIM 9[written by R. Wilde, K. Wilde][produced by Ricky Wilde]
Four Letter Word/She Hasn't Got Time For You ('88)Kim Wilde12.19886[12]-MCA KIM 10[written by R. Wilde, M. Wilde][produced by Ricki Wilde, Tony Swain]
Rockin' Around The Christmas Tree/Deck The Blooming HallsMel Smith and Kim Wilde12.198899[1]-10 Records TEN 2[written by John D. Marks][produced by Stuart Colman]
Love In The Natural Way/You'll Be The One Who'll LoseKim Wilde03.198932[6]-MCA KIM 11[written by R. Wilde, M.Wilde, K. Wilde][produced by Ricki Wilde, Tony Swain]
It's Here/Virtual WorldKim Wilde04.199042[5]-MCA KIM 12[written by R. Wilde, K. Wilde][produced by Ricki Wilde]
Time/SomedayKim Wilde06.199071[3]-MCA KIM 13[written by R. Wilde,K. Wilde][produced by Ricki Wilde]
I Can't Say Goodbye/Sanjazz MegamixKim Wilde12.199051[3]-MCA KIM 14[written by R. Wilde, K. Wilde][produced by Ricki Wilde]
Love Is Holy/Birthday SongKim Wilde05.199216[6]-MCA KIM 15[written by Rick Nowels, Ellen Shipley][produced by Rick Nowels]
Heart Over Mind/I've Found A ReasonKim Wilde06.199234[3]-MCA KIM 16[written by David Monday, Sandy Stewart, Nick Whitecross, Jon Hall][produced by Ricki Wilde]
Who Do You Think You Are?/Try AgainKim Wilde09.199249[3]-MCA KIM 17[written by R. Wilde, K. Wilde][produced by Ricki Wilde]
If I Can't Have You/Never Felt So AliveKim Wilde07.199312[8]-MCA KIM 18[written by B. Gibb, M. Gibb, R. Gibb][produced by Ricki Wilde]
In My LifeKim Wilde11.199354[1]-MCA KIM 19[written by R. Wilde,K. Wilde][produced by Ricki Wilde]
Breakin' AwayKim Wilde10.199543[2]-MCA KIMTD 21[written by Tracy Ackerman, M. Percy, T. Lever][produced by Ricki Wilde, Serious Rope]
This I SwearKim Wilde02.199646[2]-MCA KIMTD 22[written by Tony Swain, P. Sheyne][produced by Ricki Wilde, Serious Rope]
ShameKim Wilde10.199679[1]-MCA MCSTD 40080[written by John H. Fitch, Jr./Reuben Cross][produced by Ricki Wilde]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Kim WildeKim Wilde07.19813[14]86[22]Rak SRAK 544[gold-UK][produced by Ricky Wilde]
SelectKim Wilde05.198219[11]-Rak SRAK 548[silver-UK][produced by Ricky Wilde]
Catch as Catch CanKim Wilde11.198390[1]-Rak SRAK 165408[produced by Ricky Wilde]
Teases & DaresKim Wilde11.198466[2]84[10]MCA MCF 3250[produced by Ricki Wilde, Marty Wilde, Kim Wilde]
The Very Best of Kim WildeKim Wilde05.198578[4]-Rak WILDE 1-
Another StepKim Wilde11.198673[5]40[26]MCA MCF 3339[produced by Ricky Wilde, Rod Temperton, Bruce Swedien]
CloseKim Wilde06.19888[38]114[6]MCA MCG 6030[platinum-UK][produced by Ricky Wilde, Tony Swain]
Love MovesKim Wilde05.199037[3]-MCA MCG 6088[produced by Ricky Wilde]
Love IsKim Wilde05.199221[3]-MCA MCAD 10625[produced by Rick Nowels, Ricky Wilde]
The Singles Collection 1981–1993Kim Wilde09.199311[7]-MCA MCD 10921[gold-UK][produced by Ricky Wilde ,Marty Wilde, Kim Wilde, Rod Temperton, Bruce Swedien, Tony Swain]
The Very Best of Kim WildeKim Wilde11.2001164[1]-EMI-
Here Come the AliensKim Wilde03.201821[2]-Unknown Rch WRF 3CD[produced by Ricky Wilde]

piątek, 3 lipca 2020

Bob Seger & The Silver Bullet Band

Ur. 6.05.1945 r. w Detroit w stanie Michigan. Swoją bogatą karierę muzyczną rozpoczął na początku lat 60, jako członek zespołu The Decibels. Wkrótce potem dołączył jako organista do Douga Browna i grupy The Omens, lecz po objawieniu talentów twórczo-wokalnych zaczął spełniać właśnie tę rolę.

Formacja zadebiutowała pod szyldem The Beach Bums, nagrywając "The Ballad Of The Yellow Beret" — pastisz przeboju Barry'ego Sadlera "The Ballad Of The Green Beret". W obliczu groźby procesu sądowego nagranie zostało wycofane z rozpowszechniania. Zespół zmienił potem nazwę na Bob Seger and The Last Heard i zarejestrował kilka bardzo udanych singli, m.in. "East Side Story" (z 1966 r.) i "Heavy Music" (z 1967 r.).

W 1968 r. Seger podpisał kontrakt z Capitol Records, a jego nowy zespół The Bob Seger System, w tym samym roku zanotował na swoim koncie przebój z Top 20 amerykańskiej listy przebojów, "Ramblin' Gamblin' Man". Drugi album grupy Noah cieszył się już dużo mniejszym powodzeniem. W tej sytuacji liderpostanowił podziękować kolegom za współpracę i poświęcić najbliższe miesiące studiom. Jednak już w 1970 r. powrócił bardzo dobrym longplayem Mongrel zarejestrowanym z zupełnie nowymi muzykami. Rok później nagrał akustyczną płytę Brand New Morning i na wiązał krótkotrwałą współpracę z formacją STK. Równocześnie zakończył swój związek z wytwórnią Capitol i założył wraz z menedżerem Punchem Andrewsem własną — Palladium Records. Zadebiutował w niej średnio udanym albumem Smokin' O.P.'s. Również kolejne dwie płyty nie przyniosły mu sukcesu, choć singel "Get Out Of Denver" z longplaya Seven/ Contrast cieszył się sporym powodzeniem i stał się popularnym tematem, nagrywanym później przez innych wykonawców.

Zasłużony sukces komercyjny Seger odniósł jednak dopiero po powrocie do wytwórni Capitol, kiedy wydany jej nakładem album Beautiful Loser otarł się o dolne rejony zestawień amerykańskich bestsellerów. Stojąc teraz na czele zespołu The Silver Bullet Band grającego w składzie: Drew Abbott (gitara), Robyn Robbins (instr. klawiszowe), Alto Reed (saksofon), Chris Campbell (bas) i Charlie Allen Martin (perkusja), Seger umocnił swoją zdobywaną dzięki udanym koncertom popularność. Pomógł mu w tym doskonały album Live Bullet. W tym samym 1976 r. artysta zaprezentował longplay Night Moves, który stał się pierwszą w jego karierze "platynową płytą".

Utwór tytułowy z tego wydawnictwa trafił w 1977 r. do Top 5 amerykańskiej listy przebojów, a sukces ten powtórzyła rok później kompozycja "Still The Same". Pochodziła ona z potrójnie "platynowego" albumu Stranger In Town, na którym zamieszczono również takie utwory jak m.in. "Hollywood Nights", "Old Time Rock'N'Roll" i "We've Got Tonight". Łącząc nieco sentymentalne nastroje z tradycyjnym, opartym na rhythm and bluesie rockiem, album ten potwierdził zdolności Segera do wyrażania odczuć przeciętnych mieszkańców Ameryki, z którymi spotykał się na coraz liczniejszych koncertach.

Longplay Against The Wind trafił na szczyt amerykańskich zestawień albumowych, a koncertowe wydawnictwo Nine Tonight pozwolił artyście naładować nieco wyczerpane ciężką pracą twórcze akumulatory. Longplay The Distance, który dotarł do 5. miejsca notowań, powstał przy współpracy Jimmy'ego Iovine'a. Mimo że w Stanach Zjednoczonych Seger należy do grona najwybitniejszych artystów, w Wielkiej Brytanii udało mu się zdobyć popularność ograniczającą się jedynie do wąskiego grona najbardziej zagorzałych wielbicieli jego talentu.

Wśród jego ostatnich przebojowych singli wyróżnił się bez wątpienia utwór Rodneya Crowella "Shame On The Moon" (z 1983 r.), "Old Time Rock'n'Roll" (pochodzący z filmu "Risky Business"), "Understanding" (z filmu "Teachers") i przebój numer 1. "Shakedown" ze ścieżki dźwiękowej filmu "Gliniarz z Beverly Hilis II". Swój pierwszy od pięciu lat album studyjny Seger wydał w 1991 r. Jego współproducentem był Don Was, a fakt, że longplay ten dotarł do Top 10 amerykańskiej listy przebojów po raz kolejny udowodnił, że artysta cieszy się w swoim kraju niesłabnącą popularnością. Na kolejne studyjne dzieło znów kazał czekać prawie 5 lat. Pod koniec 1995 r. ukazał się album It's A Mystery promowany singlem "Lock And Load".



Single


Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US]
Komentarz
Heavy music [Part I]/[Part II]Bob Seger & Last Heard09.1967-103[5]Capitol 494[written by Bob Seger][produced by Punch Andrews]
Ramblin' gamblin' man/Tales of Lucy BlueBob Seger System12.1968-17[14]Capitol 2297[written by Bob Seger][produced by Punch Andrews]
Ivory/The last song [Love needs to be loved]Bob Seger System05.1969-97[1]Capitol 2480[written by Bob Seger][produced by Punch Andrews]
Lookin' back/Highway childBob Seger & The Silver Bullet Band11.1971-96[2]Capitol 3187[written by Bob Seger][produced by Punch Andrews]
If I were a carpenter/Jesse JamesBob Seger & The Silver Bullet Band07.1972-76[9]Palladium 1079[written by Tim Hardin][produced by Punch Andrews]
Get out of Denver/Long song comin'Bob Seger 07.1974-80[4]Palladium 1205[written by Bob Seger][produced by Punch Andrews,Bob Seger]
Beautiful loser/Fine memoryBob Seger 05.1975-103[4]Capitol 4062[written by Bob Seger][produced by The Muscle Shoals Rhythm Section, Bob Seger]
Katmandu/Black nightBob Seger08.1975-43[11]Capitol 4116[written by Bob Seger][produced by Bob Seger,The Muscle Shoals Rhythm Section]
Nutbush City Limits/Lookin' back [live]Bob Seger & The Silver Bullet Band06.1976-69[4]Capitol 4269[written by Bob Seger][produced by Bob Seger, Punch Andrews]
Night moves/Ship of foolsBob Seger 12.1976-4[21]Capitol 4369[written by Bob Seger][produced by Bob Seger,Punch,Jack Richardson]
Mainstreet/Jody girlBob Seger & The Silver Bullet Band04.1977-24[10]Capitol 4422[written by Bob Seger][produced by Bob Seger,Punch,M.S.R.S.]
Rock and roll never forgets/The fire down belowBob Seger 07.1977-41[8]Capitol 4449[written by Bob Seger][produced by Punch Andrews,Bob Seger]
Still the same/Feel like a numberBob Seger & The Silver Bullet Band05.1978-4[18]Capitol 4581[written by Bob Seger,George Jackson,Thomas Earl Jones][produced by Punch Andrews, Bob Seger,Muscle Shoals Rhythm Section]
Hollywood nights/Brave strangersBob Seger & The Silver Bullet Band08.197842[6]12[13]Capitol 4618[written by Bob Seger][produced by Punch Andrews,Bob Seger]
We've got tonite/Ain't got no moneyBob Seger & The Silver Bullet Band10.197841[6]13[17]Capitol 4653[written by Bob Seger,Mitchell,Randle][produced by Muscle Shoals Rhythm Section,M.S.R.S.,Bob Seger]
Old time rock & roll/Sunspot babyBob Seger & The Silver Bullet Band04.1979-28[11]Capitol 4702[written by George Jackson,
Thomas Earl Jones][produced by Muscle Shoals Rhythm Section,M.S.R.S.,Bob Seger]
Fire lake/Long twin silver lineBob Seger & The Silver Bullet Band02.1980-6[16]Capitol 4836[written by Bob Seger][produced by Punch, M.S.R.S.,Bob Seger]
Against the wind/No man's landBob Seger & The Silver Bullet Band05.1980-5[17]Capitol 4863[written by Bob Seger][produced by Punch, Bill Szymczyk,Bob Seger]
You'll accomp'ny me/Betty lou's gettin' out tonightBob Seger & The Silver Bullet Band07.1980-14[16]Capitol 4904[written by Bob Seger][produced by Punch, Punch Andrews,Bob Seger]
The horizontal bop/Her strutBob Seger & The Silver Bullet Band11.1980-42[12]Capitol 4951[written by Bob Seger][produced by Punch, Punch Andrews,Bob Seger]
Tryin' to live my wife without you/Brave strangers [live]Bob Seger & The Silver Bullet Band09.1981-5[19]Capitol 5042[written by Eugene Williams][produced by Punch ,Bob Seger]
Hollywood nights [live]/Brave strangers [live]Bob Seger & The Silver Bullet Band10.198149[3]-Capitol CL 223 [UK][written by Bob Seger][produced by Punch ,Bob Seger]
Feel like a number/Hollywood nights [live]Bob Seger & The Silver Bullet Band12.1981-48[8]Capitol 5077[written by Bob Seger,F. Miller][produced by Punch Andrews,Bob Seger,Muscle Shoals Rhythm Section]
We've got tonite [live]/Feel like number [live]Bob Seger & The Silver Bullet Band02.198260[4]-Capitol CL 235 [UK][written by Bob Seger,Mitchell,Randle][produced by Punch ,Bob Seger]
Shame on the moon/House behind a houseBob Seger & The Silver Bullet Band12.1982-2[21]Capitol 5187[written by Rodney Crowell][produced by Jimmy Iovine]
Even now/Little victoriesBob Seger & The Silver Bullet Band03.198373[2]12[12]Capitol 5213[written by Bob Seger][produced by Jimmy Iovine]
Roll me away/Boomtown bluesBob Seger & The Silver Bullet Band05.1983-27[10]Capitol 5235[written by Bob Seger][produced by Jimmy Iovine]
Old time rock & roll/Till it shinesBob Seger & The Silver Bullet Band09.1983-48[11]Capitol 5276[written by George Jackson,
Thomas Earl Jones][produced by Muscle Shoals Rhythm Section,Bob Seger][piosenka z filmu "Risky business"]
Understanding/East L.A.Bob Seger & The Silver Bullet Band11.1984-17[15]Capitol 5413[written by Bob Seger][produced by Bob Seger, Punch][piosenka z filmu "Teachers"]
American storm/Fortunate sonBob Seger & The Silver Bullet Band03.1986-13[14]Capitol 5532[written by Bob Seger][produced by Bob Seger,
David Cole,
Punch,
Punch Andrews]
Like a rock/Livin' inside my heartBob Seger & The Silver Bullet Band05.1986-12[13]Capitol 5592[1[2].Album Rock Tracks][written by Bob Seger][produced by Bob Seger,David Cole,Punch Andrews]
It's you/The aftermathBob Seger & The Silver Bullet Band08.1986-52[9]Capitol 5623[written by Bob Seger][produced by Bob Seger,David Cole,Punch Andrews]
Miami/Somewhere tonightBob Seger & The Silver Bullet Band11.1986-70[9]Capitol 5658[written by Bob Seger][produced by Bob Seger,David Cole,Punch Andrews]
Shakedown/The aftermathBob Seger & The Silver Bullet Band05.1987-1[1][18]MCA 53 094[written by Harold Faltermeyer, Keith Forsey, Bob Seger][produced by Harold Faltermeyer, Keith Forsey][piosenka z filmu "Beverly Hills Cop II"]
The real love/The mountainBob Seger & The Silver Bullet Band08.1991-24[11]Capitol 44 743[written by Bob Seger][produced by Don Was]
We've got tonite /Hollywood nightsBob Seger & The Silver Bullet Band01.199522[9]-Capitol CL734 [UK][written by Bob Seger,Mitchell,Randle]
Night moves/Even now/We've got tonight [live]Bob Seger & The Silver Bullet Band04.199545[7]-Capitol TCCL 741 [UK][written by Bob Seger][produced by Jack Richardson,Bob Seger,Punch Andrews]
Hollywood nights/Rock and roll never forgets/Hollywood nights [live]Bob Seger & The Silver Bullet Band07.199552[1]-Capitol CL 749 [UK][written by Bob Seger][produced by Bob Seger,Punch Andrews]
Lock and load/The fire inside/Like a rock/ManhattanBob Seger & The Silver Bullet Band02.199657[4]-Capitol CL 765 [UK]-



Albumy

Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US]
Komentarz
Ramblin' gamblin' manBob Seger System02.1969-62[10]Capitol 172[produced by The Bob Seger System and Punch Andrews]
MongrelBob Seger System10.1970-171[4]Capitol 499[produced by Punch Andrews]
Smokin' O.P.'sBob Seger07.1972-180[11]Palladium 1006[produced by Punch Andrews]
Back in '72Bob Seger03.1973-188[6]Reprise 2126[produced by Punch Andrews, Bob Seger]
Beautiful loserBob Seger04.1975-131[18]Capitol 11 378[platinum-US][produced by Bob Seger, Muscle Shoals Rhythm Section, Punch Andrews]
'Live' bulletBob Seger & Silver Bullet Band05.1976-34[167]Capitol 11 523[5x-platinum-US][produced by Bob Seger,Punch Andrews]
Night movesBob Seger & Silver Bullet Band11.1976-8[88]Capitol 11 557[6x-platinum-US][produced by Bob Seger, Punch Andrews, Muscle Shoals Rhythm Section, Jack Richardson]
Stranger in townBob Seger & Silver Bullet Band05.197831[6]4[110]Capitol 11 698[6x-platinum-USA][produced by Bob Seger, Punch Andrews, Muscle Shoals Rhythm Section, Jack Richardson]
Against the windBob Seger & Silver Bullet Band03.198026[6]1[6][110]Capitol 12 041[5x-platinum-US][produced by Bob Seger, Punch Andrews, Muscle Shoals Rhythm Section,Bill Szymczyk]
Nine tonightBob Seger & Silver Bullet Band09.198124[10]3[70]Capitol 12 182[4x-platinum][produced by Bob Seger, Punch Andrews]
The distanceBob Seger & Silver Bullet Band01.198345[10]5[39]Capitol 12 254[platinum-US][produced by Jimmy Iovine]
Like a rockBob Seger & Silver Bullet Band04.198635[6]3[62]Capitol 12 398[platinum-US][produced by Punch Andrews, David N. Cole, Bob Seger]
The fire insideBob Seger & Silver Bullet Band09.199154[2]7[29]Capitol 91 134[platinum-US][produced by Punch Andrews,Barry Beckett,
Bob Seger, Don Was]
Greatest hitsBob Seger & Silver Bullet Band11.19946[21]8[114]Capitol 30 334[4x-platinum][gold-UK]
It's a mysteryBob Seger & Silver Bullet Band11.199576[1]27[24]Capitol 99 774[gold-US][produced by
Bob Seger]
Greatest Hits 2Bob Seger & Silver Bullet Band11.2003-23[26]Capitol 52 772[platinum-US][produced by
Bob Seger]
Ultimate Hits: Rock and Roll Never ForgetsBob Seger & Silver Bullet Band11.2011-19Capitol [platinum-US]

John Sebastian

Ur. 17.03.1944 r. w Nowym Jorku. Syn słynnego muzyka Johna Sebastiana, grającego na harmonijce ustnej. John Junior jest najbardziej znany jako członek popularnej w latach 60-tych formacji Lovin’ Spoonful, która zapewniła mu pozycję jednego z najwyżej cenionych amerykańskich kompozytorów naszego wieku.

Kiedy zespół rozpadł się, Sebastian rozpoczął karierę solową, która stanęła pod znakiem zapytania, gdy poproszono go, by został czwartym członkiem grupy Crosby, Stills And Nash. Odmówił jednak, kiedy okazało się, że Stephen Stills poszukuje perkusisty. Jego występ podczas festiwalu w Woodstock w 1969 r. został przyjęty owacyjnie. Zaprezentował zestaw ciekawych, ciepłych, akustycznych ballad, co w połączeniu z klasycznym hippisowskim image’em (oraz przy wsparciu LSD) uczyniło go gwiazdą.

Sebastian zadebiutował w 1970 r. solowym albumem John B. Sebastian utrzymanym w duchu Woodstock. Znalazły się na nim tak doskonałe kompozycje, jak „Red Eye Express”, „How Have You Been” czy jeden z jego najlepszych utworów - krótki, ekspresyjny „She’s A Lady”. Ten niespełna dwuminutowy miłosny song okazał się zwierciadłem tamtych czasów i lirycznym triumfem: „Ona jest damą, a ja podziwiam ją w oszołomieniu, ona jest damą, zupełnie mnie zahipnotyzowała tamtego dnia, kiedy przyszedłem, by pośpiewać jak zwykle, hej”. Zaśpiewany przy spokojnym gitarowym akompaniamencie Stillsa i Crosby’ego stał się współczesnym klasykiem.

 Pozycja Sebastiana zachwiała się po wydaniu przesiąkniętego ideologią hippisowską albumu The Four Of Us, ale kolejne wydawnictwo Real Live opublikowane kilka miesięcy później, zawierające materiał koncertowy, odniosło komercyjny sukces. Artysta z powodzeniem koncertował w Ameryce i Europie. Następne dzieło Sebastiana Tarzana Kid z 1974 r., sprzedawało się słabo, lecz później zyskało uznanie krytyki. W tym czasie artysta współpracował z Lowellem George'em, będąc pod silnym wpływem Little Feat. Najpiękniejszym fragmentem albumu był klasyczny utwór Sebastiana i George’a „Face Of Appalachia”.

Dwa lata później artysta skomponował temat przewodni do amerykańskiego telewizyjnego serialu komediowego „Welcome Back Kotter”. Piosenka „Welcome Back” stała się hitem numer 1, bijąc rekordy popularności. Pomimo tego sukcesu do 1992 r. nie ukazał się jednak żaden album Sebastiana. Dopiero wtedy jedna z japońskich wytwórni opublikowała jego najnowsze nagrania, chociaż artysta pracował przez te wszystkie lata nie mniej intensywnie. Towarzyszył Sha Na Na i NRBQ podczas wielu długich tras koncertowych, był prezenterem telewizyjnym, napisał książkę dla dzieci i skomponował m.in. muzykę do serialu telewizyjnego dla dzieci „Troskliwe misie”.

Problemy z gardłem przez pewien czas uniemożliwiły mu śpiewanie. W 1992 r. dołączył do zreformowanego składu Lovin’ Spoonful, którego zawsze był, jest i będzie postacią centralną. W sierpniu 1994 r. pojawił się - nie zapowiedziany - na festiwalu Woodstock ’94.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
She's A Lady/The Room Nobody Lives InJohn Sebastian01.1969-84[4]Kama Sutra 254[written by John Sebastian][produced by Paul A. Rothchild]
Welcome Back Kotter/Warm BabyJohn Sebastian03.1976-1[1][14]Reprise 1349[written by John Sebastian][produced by Steve Barri, John Sebastian]
Hideaway/One Step Forward, Two Steps BackJohn Sebastian07.1976-95[2]Reprise 1355[written by John Sebastian][produced by Steve Barri, John Sebastian]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
John B. SebastianJohn Sebastian03.1970-20[31]MGM 4654[produced by Paul A. Rothchild]
John Sebastian LiveJohn Sebastian10.1970-129[3]MGM 4720-
Cheapo Cheapo Productions Presents Real Live John SebastianJohn Sebastian04.1971-75[13]Reprise 2036[produced by Paul A. Rothchild]
The Four of UsJohn Sebastian09.1971-93[9]Reprise
2041
[produced by Paul A. Rothchild]
Welcome BackJohn Sebastian05.1976-79[10]Reprise
2249
[produced by Steve Barri, John Sebastian]




Lindsay Lohan

Lindsay Morgan Lohan, pseudonim Linds, (ur. 2 lipca 1986 roku w Nowym Jorku) – amerykańska aktorka i piosenkarka rockowa,modelka. Od paru lat stała bywalczyni imprez i klinik odwykowych (miała problemy z alkoholem i narkotykami).

Lindsay Lohan zaczęła pracować już w wieku trzech lat, występując w licznych reklamach telewizyjnych. Następnie zdobyła rolę w serialu Another World, gdzie występowała w latach 1996-1997. Sławę przyniosła jej rola sióstr w filmie Nie wierzcie bliźniaczkom z 1998 roku.
Można ją było oglądać jedynie w produkcjach telewizyjnych aż do 2003 roku, kiedy to zagrała u boku Jamie Lee Curtis w nowej wersji klasycznej komedii ze studia Walta Disneya, Zakręcony piątek. Dzięki roli w tym filmie zdobyła nagrodę za "Najlepszą rolę przełomową" na ceremonii rozdania nagród ekranowych MTV.
Lohan podpisała też kontrakt z wytwórnią płytową Casablanca Records.

Pod koniec 2006 roku, Lohan zdecydowała się na uczestniczenie w spotkaniach Anonimowych Alkoholików . Wg Vanity Fair, cierpi ona również na problemy związane z anoreksją oraz nadużyciem narkotyków (sama Lohan temu zaprzeczyła). Aktorka pozostaje w konflikcie z ojcem, mającym za sobą kilka pobytów w więzieniu. Lohan przyjaźni się z Nicole Richie i Paris Hilton. Jest twarzą najnowszej kolekcji firmy Miu Miu.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US]
Komentarz
Rumors/OverLindsay Lohan
11.2004-106[6]Casablanca LOHANVP 1 [UK][gold-US][written by Cory Rooney, Lindsay Lohan, Taryll Jackson, T. J. Jackson][produced by Cory Rooney, Peter Wade Keusch]
OverLindsay Lohan
05.200527[6]101[5]Universal MCSTD 40412 [UK][written by Kara DioGuardi ,John Shanks ,Lindsay Lohan][produced by John Shanks, Kara DioGuardi]
Confessions of a Broken Heart (Daughter to Father)Lindsay Lohan
11.2005-57[7]Universal International 9879590[written by Lindsay Lohan ,Kara DioGuardi, Greg Wells][produced by Greg Wells, Kara DioGuardi]



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US]
Komentarz
SpeakLindsay Lohan12.2004-4[24]Casablanca 003686[platinum-US][produced by John Shanks, Kara DioGuardi, Andreas Carlsson ,Kristian Lundin, Kalle Engstrom, David Eriksen, Cory Rooney,Peter Wade Keusch]
A little more personal [Raw]Lindsay Lohan12.2005-20[7]Casablanca 005782[gold-US][produced by Greg Wells, Kara DioGuardi, Butch Walker, Ben Moody]

Lindy Layton

Belinda Kimberly „Lindy” Layton (ur. 7 grudnia 1970 r. W Hammersmith , Londyn) jest angielską wokalistką. Była członkiem-założycielem i wokalistką Beats International . Wydała wiele solowych albumów i singli oraz współpracowała z innymi muzykami, ostatnio Hardknox i Dub Pistols .

Layton uczęszczała do szkoły scenicznej Barbary Speake w latach 80-tych. Jej grupa, Beats International , wydała kilka singli na początku lat 90-tych w Wielkiej Brytanii, w tym przebój „ Dub Be Good to Me ”. Debiutancki album Beats International, Let Them Eat Bingo , sprzedał się umiarkowanie. 

Po sukcesie singli z Beats International w 1990 roku Layton podpisała umowę solo z Aristą i wydała swoją wersję hitu Janet Kay „ Silly Games ”. Singiel był znaczącym hitem, a kolejne wydawnictwa wynikały z jej debiutanckiego albumu Pressure (wydanego w 1991r). Jednak ich popularność spadała z każdym wydaniem. Pressure był głównie wyprodukowany przez Normana Cooka i dance soul osobowością Driza Bone . Drugi singiel z albumu, „Echo My Heart”, prawie nie trafił na brytyjską listę Top 40 w styczniu 1991 r.,podczas gdy utwór „Wait For Love” wyprodukowany przez Normana Cooka nie osiągnął w ogóle brytyjskiej listy singli w kwietniu tego roku.

Później wydane przez Layton  latem 1991 „Without You (One and One)”, ponownie wyprodukowane przez Driza Bone. Chociaż „Without You (One and One)” sprzedał  się lepiej niż poprzedni singiel Layton, wciąż nie udało mu się dotrzeć do Top 40.  Layton wydała następnie singiel dla Debut Records w 1992 roku. „I'll Be a Freak for You” nie był hitem na liście. W następnym roku Layton ponownie pojawiła się z nową umową z PWL . Nowy materiał był bardziej komercyjny, a w Wielkiej Brytanii wydano dwa single o niewielkich sukcesach: „We Got the Love” i „Show Me”.  Bez oczekiwanej rentowności Layton rozstała się z PWL.

W Japonii wydała pop-reggae album, zatytułowany No Other Star w 1996 roku, a następnie wydała inną pracę jako Hardknox z innym DJ-em Steve'em Proctorem w tym samym roku.Podpisali kontrakt z Skint Records i wydali swój debiutancki singiel „Coz I Can”, który został wyróżniony przez NME „Singlem tygodnia” . Drugi wysiłek grupy, EP-ka „Psychopath” , otrzymał to samo uznanie. Po różnych remiksach dla artystów takich jak Orgy , Crystal Method i Faith No More , a także pojawiających się na różnych kompilacjach i miksach, w 1999 roku Jive Electro wydała ich album  .
 Obecnie jest autorką tekstów i komponuje ze swoim partnerem, Mattem Kootchi, który jest właścicielem i prowadzi wytwórnię Good Lucky Recordings.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK]
Komentarz
Silly GamesLindy Layton08.199022[7]-Arista 113452[written by J. Myatt, D. Bovell][produced by Martin Phillips]
Echo My Heart/This Isn't FairLindy Layton01.199142[2]-Arista 113845[written by Richard Feldman][produced by Martin Phillips]
Without You (One And One)Lindy Layton08.199171[2]-Arista 114636[written by Billy April, Vince Garcia, Lindy Layton][produced by Driza-Bone]
We Got The LoveLindy Layton04.199338[3]-PWL International PWLT 250[written by McCutcheon, Ackerman][produced by Steve Mac]
Show MeLindy Layton10.199347[1]-PWL International PWLT 275[written by Laws, Mccutcheon, Layton][produced by Steve Mac]

Lindisfarne

W składzie tego pochodzącego z Newcastle kwintetu znaleźli się: Alan Hull (ur. 20.02.1945 r. w Newcastle-Upon-Tync w hrabstwie Tyne And Wear, Anglia, zm. 19.11.1995 r.; śpiew, gitara, fortepian), Simon Cowe (ur. 1.04.1948 r. w Jes-mond Denc. w hrabstwie Tync And Wear; gitara), Ray Jackson (ur. 12.12.1948 r. w Wallsend w hrabstwie Tyne And Wear; harmonijka ustna, mandolina), Rod Clements (ur. 17.11.1947 r. w North Shields w hrabstwie Tyne And Wear; bas, skrzypce) i Ray Laidlaw (ur. 28.05.1948 r. w North Shields w hrabstwie Tyne And Wear; perkusja).
Początkowo działali jako Downtown Faction, ale w 1968 r. przyjęli nazwę Lindisfarne. Wydany w następnym roku debiutancki album Nicely Out Of Tune, dynamiczna mieszanina folk-rocka i pełnych optymizmu harmonii, do dziś pozostaje najlepszym wydawnictwem zespołu. Znalazł się na nim m.in. tęskny, obdarzony głębokim tekstem utwór "Lady Eleanor".

Popularność grupy wzrosła po ukazaniu się Fog On The Tyne. Dowcipny utwór tytułowy opowiadał o życiu w Newcastle i zawierał m.in. takie stwierdzenia: "W obleśnym barku siedząc, ćmoktam wstrętną bułę z kiełbachą". Pierwszy pochodzący z longplaya singel "Meet Me On The Corner", w 1972 r. dotarł do Top 5 brytyjskiej listy przebojów, a jego śladami podążyła reedycja "Lady Eleanor". Producentem Fog On The Tyne był Bob Johnson i mimo że muzycy współpracowali z nim także przy trzecim longplayu Dingly Dell, nie byli zadowoleni z końcowego efektu i sami zremiksowali materiał tuż przed jego wydaniem. Rezultat ich wysiłków przyniósł jednak zarówno artystyczne jak i komercyjne rozczarowanie, a w czasie niefortunnej trasy po USA do głosu doszły nieporozumienia i wzajemne urazy.

W 1973 r. Laidlaw, Cowe i Clements odeszli, by założyć nową grupę, Jack The Lad. Zastąpili ich co prawda Kenny Craddock (instr. klawiszowe), Charlie Harcourt (gitara), Tommy Duffy (bas) i Paul Nichols (perkusja), ale nowemu składowi brakowało wdzięku konkurenta.
Działalność Lindisfarne znalazła się również w cieniu solowej kariery Alana Hulla. Choć nagrany w 1974 r. album Happy Daze krył w sobie spore obietnice, jednak w następnym roku muzycy rozstali się. Ta przerwa w działalności okazała się jednak tylko tymczasowa, gdyż niebawem doszło do ponownego spotkania oryginalnego kwintetu. Muzycy podpisali kontrakt z wytwórnią Mercury i w 1978 r. trafili do Top 10 brytyjskich zestawień wraz z utworem "Run For Home".

Kolejne propozycje grupy nie były jednak w stanie powtórzyć tego sukcesu. Kariera Lindisfarne znalazła się w martwym punkcie po wydaniu albumu C'mon Everybody, zawierającego ulubione utwory z rock'n'rollowych prywatek z sześcioma największymi przebojami zespołu zachowanymi na wielki finał. Jednak w listopadzie 1990 r. Lindisfarne wraz ze znanym... piłkarzem, Paulem Gascoignem powrócili na brytyjskie listy przebojów z przerobioną (i w efekcie dużo gorszą) wersją "Fog On The Tyne", która uplasowała się na 2. miejscu zestawień. Mimo że w latach 90. rzadko pojawiali się na listach przebojów, nadal cieszyli się dużą popularnością, zwłaszcza w północno-wschodniej Anglii, gdzie występowali na dorocznych koncertach bożonarodzeniowych. Kariera Lindisfarne uległa ostatecznemu załamaniu 19.11.1995 r., kiedy zmarł bezdyskusyjny lider formacji Alan Hull.

-

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK]
Komentarz
Lady Eleonor/Nothing but the marvelleous is beautifulLindisfarne01.19713[11]82[5]Charisma CB 153[written by Alan Hull][produced by John Anthony]
Meet me on the corner/Scotch Mist/No time to lose Lindisfarne02.19725[11]Charisma CB 173[written by Rod Clements][produced by Bob Johnston]
All fall down/We can swing together (Live)Lindisfarne09.197234[5]-Charisma CB 191[written by Alan Hull][produced by Bob Johnstone]
Run for home/Stick together Lindisfarne05.197810[15]33[14]Mercury 6007 177[written by Alan Hull][produced by Gus Dudgeon]
Juke Box Gypsy/When it gets the hardest Lindisfarne09.197856[4]-Mercury 6007 187[written by Alan Hull][produced by Gus Dudgeon]
Fog on the TyneGazza & Lindisfarne11.19902[9]-Best Records ZB 44083[written by A. Hull, M. Craggs][produced by Steven Daggett, Steve Cunningham]



Albumy
Data wydania Tytuł UK Top 40

/ilość tyg. na liście/
Billboard Wytwórnia

/UK/
Komentarz
01.1972 Nicely out of tune 8[30] - Charisma CAS 1025 [produced by John Anthony]
10.1971 Fog on the tyne 1[4][56] - Charisma CAS 1050 [produced by Bob Johnston]
09.1972 Dingly dell 5[10] - Charisma CAS 1057 [produced by Bob Johnston]
08.1973 Lindisfarne live 25[6] - Charisma CLASS 2
10.1975 Finest hour of Lindisfarne 55[1] - Charisma CAS 1108 -
06.1978 Back and fourth 22[11] - Mercury 9109 609 [produced by Gus Dudgeon]
12.1978 Magic in the air 71[1] - Mercury 6641 877 [produced by Gus Dudgeon, Lindisfarne]
10.1982 Sleepless Nights 59[3] - LMP GET 1 [produced by Lindisfarne, Stephen Lipson]

czwartek, 2 lipca 2020

Seatrain

Amerykańska grupa występująca początkowo w składzie: John Gregory (gitara, śpiew), Richard Greene (skrzypce), Donald Kretmar (saksofon, bas), Andy Kulberg (bas, flet) i Roy Blumenfeld (perkusja). Wszyscy debiutowali w nowojorskim zespole Blues Project, a pierwszy album Planned Obsolescence, nagrali pod starą nazwą, zobowiązani nie wygasłym kontraktem.

 Jako Sea Train zadebiutowali formalnie płytą z 1969 r. W tym czasie do składu doszedł autor tekstów, James T. Roberts, zaś styl zespołu wyewoluował w kierunku fuzji rocka, bluegrassu i stylizowanego na czasy elżbietańskie folkloru. Utrapieniem grupy były ciągłe zmiany personalne. Przez skład przewinęło się blisko dwudziestu pięciu muzyków, aż ostatecznie oprócz Kulberga i Greene’a na trwale zakotwiczyli Lloyd Baskin (instr. klawiszowe, śpiew), Larry Atamanuk (perkusja) i eks-członek Earth Opera, Peter Rowan (gitara, śpiew).

 Drugi album, zatytułowany także Sea Train, nagrano w Londynie pod kierunkiem George’a Martina, podobnie jak trzeci Marblehead Messenger. Oba prezentowały wysmakowany eklektyzm, niestety daleki od rynkowych oczekiwań. Odejście Rowana i Greene’a do szeroko reklamowanej formacji Muleskinner okazało się niepowetowaną stratą.

Wprawdzie skład uzupełnili Peter Walsh (gitara), Bill Elliott (instr. klawiszowe) i Julio Coronado (perkusja), jednak longplay Watch przyniósł srogie rozczarowanie. Po rozwiązaniu grupy Kulberg próbował samotnie szczęścia jako autor muzyki do telewizyjnych widowisk.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
13 QuestionsSeatrain04.1971-49[12]Capitol 3067[written by A. Kulberg, J. Roberts][produced by George Martin]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Sea TrainSeatrain05.1969-168[4]A&M 4171[produced by Henry Lewy]
SeatrainSeatrain01.1971-48[23]Capitol 659[produced by George Martin]
The Marblehead MessengerSeatrain10.1971-91[9]Capitol 829[produced by George Martin]

Seals and Crofts

Amerykański duet w składzie: Jim Seals (ur. 17.10.1941 r. w Sidney w stanie Teksas) i Dash Crofts (ur. 14.08.1940 r. w Cisco w stanie Teksas). W latach 70-tych jedna z najpopularniejszych grup z pogranicza popu i soft rocka.

 Wspólnie zadebiutowali w 1958 r„ akompaniując na gitarze (Seals) i perkusji (Crofts) teksańskiemu piosenkarzowi Deanowi Beardowi. Po niepowodzeniu pierwszych singli, Beard postanowił przyłączyć się do znanego z tematu „Tequila” kalifornijskiego zespołu The Champs, do którego wprowadził obu muzyków.

W 1965 r. Crofts powrócił z Los Angeles do Teksasu. Seals pozostał na zachodnim wybrzeżu, w 1966 r. trafił do grupy The Dawnbreakers i wkrótce namówił swojego partnera do powrotu nad Pacyfik. W 1969 r. Seals i Crofts stali się wyznawcami bahaizmu (perskiej sekty muzułmańskiej, popularnej w USA), co po latach doprowadziło do ich rozstania z muzyką.

Po rozwiązaniu The Dawnbreakers obaj muzycy stworzyli duet akustyczny (Seals - gitara, saksofon i skrzypce, Crofts - gitara i mandolina), debiutując nagranym dla wytwórni Talent Associates chłodno przyjętym albumem. Popularność przyniosły występy estradowe oraz kontrakt z Warner Brothers. Drugi z nagranych dla nowej firmy longplayów Summer Breeze (z 1972 r.), trafił na 7. miejsce listy amerykańskiej, a tytułowy singel wszedł o pozycję wyżej (w 1974 r. temat stał się brytyjskim przebojem w wykonaniu grupy The Isley Brothers).

 Bestsellerami były też nagrania „Diamond Girl” ( z 1973 r.) i „Get Closer” (z 1976 r.). Pasmo sukcesów zamknął longplay Takin It Easy z 1978 r. i singel pod tym samym tytułem. Wkrótce potem Seals i Crofts porzucili estradę i skoncentrowali się na działalności religijnej.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
When I Meet Them/Irish LinenSeals and Crofts12.1971-104[4]Warner Bros. 7536[written by J. Seals, D. Crofts][produced by Louie Shelton]
Summer Breeze/East Of Ginger TreesSeals and Crofts09.1972-6[18]Warner Bros. 7606[written by Jim Seals, Dash Crofts][produced by Louie Shelton]
Hummingbird/SaySeals and Crofts01.1973-20[13]Warner Bros. 7671[written by Jim Seals, Dash Crofts][produced by Louie Shelton]
Diamond Girl/WisdomSeals and Crofts05.1973-6[18]Warner Bros. 7708[written by Jim Seals, Dash Crofts][produced by Louie Shelton]
We May Never Pass This Way (Again)/JessicaSeals and Crofts09.1973-21[12]Warner Bros. 7740[written by Jim Seals, Dash Crofts][produced by Louie Shelton]
Unborn Child/LedgesSeals and Crofts03.1974-66[8]Warner Bros. 7771[written by Lana Bogan, James Seals][produced by Louie Shelton]
King Of Nothing/Follow MeSeals and Crofts05.1974-60[6]Warner Bros. 7810[written by James Seals][produced by Louie Shelton]
I'll Play For You/Truth Is But A WomanSeals and Crofts04.1975-18[15]Warner Bros. 8075[written by James Seals, Dash Crofts][produced by Louie Shelton]
Get Closer/Don't FailSeals and Crofts featuring Carolyn Willis)04.1976-6[26]Warner Bros. 8190[written by James Seals, Dash Crofts][produced by Louie Shelton]
Baby, I'll Give It To You/Advance GuardsSeals and Crofts11.1976-58[7]Warner Bros. 8277[written by Lana Bogan, James Seals][produced by Louie Shelton]
The Love Theme From "One On One" My Fair Share/East Of Ginger TreesSeals and Crofts09.1977-28[15]Warner Bros. 8405[written by Paul Williams, Charles Fox.][produced by Louie Shelton, Charles Fox]
You're The Love/Midnight BlueSeals and Crofts01.1978-18[16]Warner Bros. 8551[written by David Batteau, Louie Shelton][produced by Louie Shelton]
Takin' It Easy/Magnolia MoonSeals and Crofts09.1978-79[3]Warner Bros. 8639[written by Sean MacLeod, Bob Phillips][produced by Louie Shelton]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Down HomeSeals and Crofts10.1970-122[10]TA 5004[produced by John Simon]
Year of SundaySeals and Crofts12.1971-133[20]Warner 2568[produced by Louie Shelton]
Summer BreezeSeals and Crofts09.1972-7[109]Warner 2629[2x-platinum-US][produced by Louie Shelton]
Diamond GirlSeals and Crofts04.1973-4[77]Warner 2699[gold-US][produced by Louie Shelton]
Unborn ChildSeals and Crofts03.1974-14[34]Warner 2761[gold-US][produced by Louie Shelton]
Seals & Crofts I & IISeals and Crofts08.1974-81[12]Warner 2809[produced by Bob Alcivar and John Simon]
I'll Play for YouSeals and Crofts04.1975-30[23]Warner 2848[gold-US][produced by Louie Shelton]
Greatest HitsSeals and Crofts11.1975-11[54]Warner 2886[2x-platinum-US][produced by Louie Shelton]
Get CloserSeals and Crofts05.1976-37[29]Warner 2907[gold-US][produced by Louie Shelton]
Sudan VillageSeals and Crofts12.1976-73[10]Warner 2976[produced by Louie Shelton]
One on One (soundtrack)Seals and Crofts10.1977-118[7]Warner 3076[produced by Louie Shelton]
Takin' It EasySeals and Crofts05.1978-78[13]Warner 3163[produced by Louie Shelton]

Limp Bizkit

Limp Bizkit - amerykański zespół muzyczny grający muzykę z gatunku rapcore i nu metal.
Grupa została założona w 1994 roku przez Freda Dursta, Sama Riversa i jego kuzyna Johna Otto. Nazwa pochodzi od gry zwanej limp biscuit, która jest elementem inicjacji niektórych amerykańskich bractw uczelnianych (ang. fraternities). Z innych źródeł wynika, iż podczas rozmowy Freda z jego znajomym padło słowo „mój mózg jest jak zmiękły biszkopt” (ang. „limp biscuit”). Wokaliście przypadło to do gustu i taką nazwę przyjął zespół (zmieniono jedynie pisownię słowa „biscuit” na „bizkit”). Grupa została wypromowana przez zespół KoRn. Wszyscy członkowie Limp Bizkit pochodzą z Jacksonville na Florydzie, oprócz DJ Lethala, który dołączył do grupy podczas trasy koncertowej, jaką odbywała ona z zespołem House of Pain (DJ Lethal należał wcześniej do tego zespołu).
W 1997 roku został wydany debiutancki album Three Dollar Bill, Y’All$, który sprzedał się w samej Ameryce w liczbie ok. 1,5 miliona egzemplarzy, dzięki czemu uzyskał status platynowej płyty. W następnych latach Limp Bizkit stawał się coraz popularniejszy dzięki albumom Significant Other (1999) i Chocolate Starfish and the Hot Dog Flavored Water (2000). Oba wydawnictwa również otrzymały status platynowej płyty. Grupa zdobywała też liczne nagrody (m.in. od stacji MTV).

W październiku 2001 roku nastąpił kryzys, kiedy to odszedł Wes Borland. Przez cały rok 2002 zespół szukał nowego gitarzysty, którym został ostatecznie Mike Smith. 23 września 2003 miała miejsce premiera albumu Results May Vary, który podobnie jak poprzednie zyskał status platynowej płyty, choć sprzedawał się znacznie słabiej od poprzedników i został chłodno przyjęty zarówno przez fanów, jak i krytyków. Jednak na tym albumie znalazł się wielki hit grupy - ballada rockowa Behind Blue Eyes, pierwotnie wykonywana przez The Who.

W 2004 nastąpiło spotkanie Dursta i Wesa Borlanda, po którym obaj stwierdzili, iż „nie dzieli ich tak wiele, jak im się wydawało” - w konsekwencji czego 15 sierpnia 2004 roku były gitarzysta grupy powrócił w jej szeregi. Oznaczało to równocześnie odejście Smitha. Powrót Borlanda wzmocnił zespół i już pod koniec 2004 grupa rozpoczęła nagrywanie nowego albumu w Kalifornii. W wyniku decyzji Freda nagrywanie prowadzone było również w czeskiej Pradze. Podczas nagrywania albumu, ze względu na stan zdrowotny Johna Otto, tymczasowo jego obowiązki przejął Sammy Siegler. 15 kwietnia 2005 ukazał się owoc pracy w postaci piosenki „The Truth”.

3 maja 2005 została wydana płyta The Unquestionable Truth (Part One). Nie była to jednak pełnowymiarowa płyta: trwała zaledwie 30 minut i została wydana jako EP. Zespół postanowił w ogóle nie promować dzieła - nie powstały żadne teledyski ani single, nie licząc wypuszczonego do internetu nagrania pokazującego grupę w trakcie wykonywania piosenki „The Truth” w studiu. Na nowym materiale muzycy powrócili do „brudnego grania”, jakie znane było z pierwszej płyty. Główny nacisk położono na gitary, wokal Freda Dursta często był porównywany do stylu Zacka de la Rochy z Rage Against the Machine. Mimo otrzymania dobrych recenzji i dobrego przyjęcia przez fanów zostało sprzedanych zaledwie kilkadziesiąt tysięcy kopii albumu, co było skutkiem znikomej promocji płyty. Zespół zapowiedział powstanie The Unquestionable Truth (Part Two).

Grupa przez 3 lata nie grała żadnych koncertów, Wes Borland znów opuścił szeregi Limp Bizkit na rzecz swojego projektu (Black Light Burns), a na stronie zespołu od czasu do czasu pojawiały się informacje o pracy w studiu. 12 lutego 2009 zespół oficjalnie ogłosił swój powrót w oryginalnym składzie. Oficjalnie potwierdzona przez zespół została także letnia trasa koncertowa po krajach Europy. Po zakończeniu trasy koncertowej zespół miał w planach rozpoczęcie nagrywania szóstego albumu studyjnego.

24 czerwca 2009 zespół wystąpił na Szczecin Rock Festiwal. Był to pierwszy koncert Limp Bizkit w Polsce. 9 października 2010 roku grupa wystąpiła w klubie Stodoła w Warszawie. Szósty album grupy został wydany 28 czerwca 2011 roku pod tytułem Gold Cobra Nagrania zadebiutowały na 44. miejscu listy OLiS w Polsce. Album promowały single pt. „Gold Cobra” i „Shotgun”. W 2011 grupa zakończyła współpracę z wytwórnią Interscope Records, a w lutym 2012 podpisała nowy kontrakt z wytwórnią Cash Money Records.


Na początku 2012 roku w wyniku nieporozumień z zespołu odszedł DJ Lethal. 11 października 2012 roku muzyk powrócił do Limp Bizkit po nadaniu przeprosin do zespołu na Twitterze. Jednakże wkrótce został ponownie zwolniony z zespołu. W 2015 roku z powodu problemów z kręgosłupem basista Sam Rivers został tymczasowo zastąpiony na koncertach przez 23-letniego Niemca Samuela Gerharda Mpungu. Rivers przez cały czas pozostawał oficjalnym członkiem Limp Bizkit i po rozwiązaniu swoich problemów zdrowotnych Sam wrócił na stałe do koncertowania z zespołem, który w marcu 2019 roku zagrał koncert w swoim pierwotnym składzie.

Od około 2012 roku trwają prace nad albumem Stampede Of The Disco Elephants, jednak wielokrotnie przekładana data premiery, niespójny przekaz ze strony Freda Dursta co do stanu prac nad płytą oraz zaangażowanie członków zespołu w inne projekty muzyczne wzbudzają wątpliwości co do tego, czy album kiedykolwiek powstanie nie tylko ze strony dziennikarzy ale i ze strony samego zespołu.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK]
Komentarz
Nookie /CounterfeitLimp Bizkit07.1999-80[11]Flip/Interscope 497139-2[written by Fred Durst, John Otto, Sam Rivers, Wes Borland][produced by Terry Date, Limp Bizkit]
N 2 Gether nowLimp Bizkit feat Method Man11.1999184[3]73[11]Flip/Interscope 497183 [US][written by Fred Durst,Method Man,DJ Premier][produced by DJ Premier]
Re-Arranged/FaithLimp Bizkit11.1999-88[18]Flip/Interscope [written by Fred Durst,Wes Borland,John Otto][produced by Limp Bizkit]
Break stuff/Crushed/N 2 getherLimp Bizkit04.2000-123[1]Interscope [silver-UK][written by Fred Durst,Wes Borland,John Otto,Sam Rivers][produced by Limp Bizkit]
Take a look around [Theme from MI:2]/FaithLimp Bizkit07.20003[34]115[9]Interscope 4973682[gold-UK][written by Fred Durst,Lalo Schifrin][produced by Fred Durst,DJ Lethal]
My generation/It' s like that y' allLimp Bizkit10.200015[19]-Interscope IND 97448[written by Fred Durst,Wes Borland,John Otto,Sam Rivers][produced by Fred Durst,DJ Lethal]
Rollin' (Air Raid Vehicle)Limp Bizkit01.20011[2][31]65[17]Interscope INC 97474[platinum-UK][written by Fred Durst,Wes Borland,John Otto,Sam Rivers][produced by Fred Durst,DJ Lethal]
My way/Rollin'Limp Bizkit06.20016[10]75[14]Interscope 4975732[silver-UK][written by Fred Durst,Wes Borland,John Otto,Sam Rivers]
Boiler /Faith/My wayLimp Bizkit10.200118[6]-Interscope 4976362[written by Fred Durst,Wes Borland,John Otto,Sam Rivers][produced by Josh Abraham,Terry Date,Fred Durst,DJ Lethal,Scott Weiland]
Eat you aliveLimp Bizkit09.200310[20]-Interscope 9811757[silver-UK][written by Mike Smith, Fred Durst ,Sam Rivers, John Otto][produced by Fred Durst,DJ Lethal]
Behind blue eyesLimp Bizkit12.200318[23]71[11]Interscope 9814744[gold-US][silver-UK][written by Pete Townshend][produced by Fred Durst][piosenka z filmu "Gothica"-oryginalnie nagrana przez The Who w 1971r]



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK]
Komentarz
Three dollar bill,y' all$Limp Bizkit04.199850[10]22[77]Interscope IND 90124[2x-platinium-US][gold-UK][produced by Ross Robinson]
Significat otherLimp Bizkit07.199910[47]1[4][103]Interscope IND 90335[7x-platinium-US][platinum-UK][produced by Terry Date]
Chockolate starfish and the hot dog flavored waterLimp Bizkit11.20001[1][73]1[2][72]Interscope 4907932[6x-platinium-US][2x-platinum-UK][produced by Terry Date]
New old songsLimp Bizkit12.200176[5]26[15]Interscope 4931922[gold-US][gold-UK]
Results may varyLimp Bizkit10.20037[14]3[32]Interscope 9860971[platinum-US][gold-UK][produced by Terry Date,Fred Durst,Rick Rubin]
The unquestionable truth-Part.1Limp Bizkit05.200571[2]24[4]Geffen 9882180[produced by Ross Robinson]
Greatest hitzLimp Bizkit11.200578[2]47[3]Geffen 9887830[gold-UK]
Gold CobraLimp Bizkit07.201130[2]16[6]Interscope 2771152[produced by Fred Durst]

Limmie and The Family Cooking

Trio wokalne, bardzo poularne na brytyjskiej dyskotekowej scenie połowy lat 70. Liderem grupy był Limmie Snell (ur. w Dalton w stanie Alabama, USA), który początkowo pozostawał pod silnym wpływem muzyki gospel.

Jednak już w wieku 11 lat jako Lemmie B. Good nagrał całą serię popularnych w tym czasie piosenek-opowiastek. Następnym krokiem w jego karierze było założenie zespołu wokalnego z dwiema siostrami, Jimmy i Martha. Po kilku nagraniach dokonanych dla należącej do słynnego producenta Phila Spectora wytwórni Scepter, podpisali kontrakt z firmą Avco.

Tam, pod opiekuńczymi skrzydłami spółki producenckiej Steve Metz i Sandy Linzer zarejestrowali w 1973 r. chwytliwy utwór "You Can Do Magic", który trafił do Top 10 brytyjskiej listy przebojów. Nagrany po nim "Dreamboat" nie powtórzył już tego sukcesu,ale w następnym roku trio ponownie znalazło się szczytach brytyjskiej listy przebojów prezentując własną wersję przeboju The Essex "A Walking Miracle". Zmierzając bardziej w kierunku pop niż soul, Limmie And T Cooking nagrali następnie przebój "Lollipop". Pomimo poniesionej porażki pozostali ulubieńcami brytyjskich fanów disco i występują regularnie na imprezach wspomnieniowych.



Single

Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US]
Komentarz
You can do magic/SpiderLimmie and The Family Cooking07.19733[13]84[10][11.72]Avco 4602[written by Sandy Linzer][produced by Sandy Linzer, Steve Metz][42[4].R&B Chart]
DreamboatLimmie and The Family Cooking10.197331[5]-Avco-Embassy 6105 025 [UK][written by Sandy Linzer][produced by Sandy Linzer, Steve Metz]
A walkin' miracleLimmie and The Family Cooking04.19746[10]-Avco 6105 027 [UK][written by Hugo Peretti/Luigi Creatore/George Weiss/Adam Levy][produced by Steve Metz][oryginalnie nagrana przez Essex w 1963r]

Limit

Limit, holenderski duet dance,który stanowią Bernard Oattes i Rob Van Schaik. Są także producentami, scenarzystami i wykonawcami swich piosenek.


Swoje pierwsze przeboje "She’s so divine" i "Crime Of Passion" (z doskonałą rozszerzoną wersją )wydali w 1982 roku. Następnie, "Say Yeah" z Gwen Guthrie i Davidem Sanbornem na saksofonie,ich największy hit w 1984 roku.

Ze względów prawnych nie mogły wydać swojego pierwszego albumu pod nazwą "The Limit" w Ameryce, więc zmienili wygląd i wydali go jako "Oattes Van Schaik" z nazwą albumu "Love Attaxx", w tym samym roku. Poza tym, w 1985 roku wyprodukowali Tony Worrell's Box Office "Everything You Do" i remiks "love Attaxx". Zespół pozostał jednym z prekursorów Dance Music ...



Single

Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK]
Komentarz
She's So Divine/PopLimit09.1982--Ariola ARO 285[written by B. Oattes-R. van Schaik][produced by Bernard Oattes, Rob Van Schalk][17[12].Hot Disco/Dance;Arista 721 12"]
Say Yeah/DestinyLimit12.198417[8]-Portrait A 4808[written by Bernard Oattes, Rob Van Schaik ][produced by Bernard Oattes, Rob Van Schaik ][7[12].Hot Disco/Dance;Portrait 05106 12"]

Lime

Lime była synth-popową grupą z Montrealu, Kanada, w latach 80-tych. Grupa stworzona przez Denisa Lepage i jego żonę Denyse Lepage, chociaż dwoje młodszych i bardziej atrakcyjnych wokalistów, Joy Dorris i Chris Marsh, zostało wybranych do koncertów i przedstawiania zespołu.


Ich najbardziej znane ich piosenki to "Angel Eyes" (1983) i "Your Love" (1981 # 1 US Dance).
Bardzo wcześnie w swojej karierze wydali instrumentalny singiel [12"] The Break pod nazwą Kat Mandu. Singiel był udany i uplasowała się na listach przebojów disco. Wokalistka Denyse napisała i zaśpiewała na płycie "Dancin' the Night Away" wydaną przez Voggue.

Krążyły pogłoski, że Denis i Denyse w rzeczywistości są jedną osobą. Zespół stracił popularność w latach 90-tych,a Denis Lepage zyskał prawa do klasycznych nagrań Lime przed wydaniem nowego albumu, Fury Love, w 2002 roku.



Single


Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US]
Komentarz
Your love/You're My MagicianLime01.1981--Prism 409[written by Denis LePage , Denyse LePage , Joe La Greca][produced by Joe La Greca ][1[1][42].Hot Disco/Dance;Prism 419 12"]
Babe, We're Gonna Love ToniteLime06.1982--Prism 435[written by Denis Lepage , Denyse Lepage][produced by Michel Simard][6[18].Hot Disco/Dance;Prism 435 12"]
Come And Get Your LoveLime10.1982--[written by Denis LePage , Denyse LePage ][produced by Denis Lepage][18[11].Hot Disco/Dance;Prism 440 12"]
GuiltyLime07.1983--Prism 470[written by Denis LePage][produced by Denis LePage][22[11].Hot Disco/Dance;Prism 470 12"]
Angel EyesLime10.1983---[written by Denis LePage , Denyse LePage ][produced by Denis Le Page][12[11].Hot Disco/Dance;Prism 475 12"]
Unexpected LoversLime06.198578[2]-[written by Denis LePage , Denyse LePage ][produced by Denis Le Page ][6[11].Hot Disco/Dance;TSR 837 12"]