Lettermen

Lettermen to amerykańska grupa wokalna założona w 1958r przez Mike'a Barnetta, Dicka Stewarta i Tony'ego Butala.Ten ostatni jako dziecko śpiewał w chórze Mitchell Boys,który wystąpił w filmie z Bingiem Crosby "White Christmas" i Doris Day-"On moonlight day".

W 1954r ,gdy był słuchaczem Hollywood Performing School założył kwartet Fourmost with Jimmy Blaine,który nagrał singla dla wytwórni P.I.V..Trio Lettermen po przesłuchaniu u Jackie Barnetta,stali się częścią The Rhythm Boys,która wsławiła się w latach 20-tych koncertami z orkiestrą Paula Whitemana.Wzięli też udział w przeglądzie "Newcomers 1928" odbywającego się w lutym 1958r w Desert Inn w Las Vegas,gdzie przez wiele dni mogli zaprezentować się szerszej publiczności.

Po koncertach w Deauville Hotel w Miami Beach z oryginalnego składu zostaje tylko Butala,dokoptowując do składu Gary Clarka i Jerry'ego Paula.Butala na jakiś czas wylądował jako basista i wokalista w grupie "Bill Norvas and The Upstarts" razem z Clarkiem.. Po kilku miesiącach, Clarke opuścił grupę i został zastąpiony przez Jima Pike'a.Pike i Butala postanowili opuścić Upstarts i reaktywować Lettermen,choć nie zdecydowali się jeszcze na używanie tej nazwy.

Pike rekomendował jako trzeciego członka grupy Boba Engemanna,którego znał wcześniej z Brigham Young University.Uzyskali kontrakt nagraniowy w wytwórni Warner Bros,głównie dzięki bratowi Engemanna,Karlowi,który sprawował w wytwórni funkcję producenta. Pike, Butala i Engemann jako "Lettermen" wydali dwa single w 1960 roku.Na strony A wybrano piosenki "Two hearts" i "Three hearts were full of spring",ale płyty sprzedawały się słabo. Karl Engemann przeniósł się do Capitol Records,jako szef A & R,wydostał kontrakty grupy z Warner i pomógł im w podpisaniu umowy z Capitol Records.Działała w tym czasie inna grupa o nazwie Lettermen związana z wytwórnią Liberty,ale prawo używania tej nazwy przypadło ansamblowi Butali ze względu na wcześniejsze nagrania płytowe.

Lettermen do czasu kontraktu z Capitol w 1961r pozostawali praktycznie nieznani.Ich pierwszy singiel dla tej wytwórni,cover piosenki Freda Astaira z 1936r-"The Way You Look Tonight" trafił na listę Billboardu.Kolejny,"When I fall in love",hit Doris Day z 1952r zajął 2 pozycję na Hot 100 Singles Chart.Po serii przebojów,pod koniec 1967r Bob Engemann rezygnuje z występów i zostaje zastąpiony przez młodszego brata, Gary'ego Pike'a,Jima.W dalszym ciągu odnotowują serię sukcesów singlami "Goin 'Out of My Head" ,"Can't take my eyes off you" czy wydanym w 1968r "Put Your Head on My Shoulder" .Ostatnim sukcesem był wydany solo w 1972r przez Pike'a singiel "Love".

Grupa może pochwalić się 32 albumami na liście Billboardu,w tym 8 "złotych",pięcioma nominacjami do nagrody Grammy.W 1976r Pike opuszcza zespół,cedując prawa do używania nazwy na Butalę.Grupa istnieje do dziś,zmieniając wielokrotnie skład,na którego czele zawsze pozostaje Butala.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The Way You Look Tonight / That's My Desire	Lettermen	09.1961	36[3]	13[13]	Capitol 4586	[written by Jerome Kern, Dorothy Fields][#1 hit for Fred Astaire in 1936]
When I Fall in Love / Smile	Lettermen	11.1961	-	7[14]	Capitol 4658	[written by Edward Heyman, Victor Young][produced by Nick Venet][#20 hit for Doris Day in 1952]
Come Back Silly Girl/A song for young love	Lettermen	02.1962	-	17[11]	Capitol 4699	[written by Barry Mann][produced by Nick Venet][pierwotnie nagrana przez Steve Lawrence'a w 1960r]
How is Julie?/Turn around,Look at me	Lettermen	05.1962	-	42[8] side B:105[3]	Capitol 4746	[written by Barry de Vorzon][produced by Nick Venet][side B:written by Jerry Capehart][side B:#7 hit for Vogues in 1968]
Silly boy [She doesn't love you]/I told the stars	Lettermen	08.1962	-	81[4]	Capitol 4810	[written by Dave Burgess, M. Thomas][produced by Nick Venet]
Again/A tree in the meadow	Lettermen	11.1962	-	120[2]	Capitol 4851	[written by Lionel Newman, Dorcas Cochran][produced by Nick Venet]
Heartache oh heartache/No other love	Lettermen	03.1963	-	122[1]	Capitol 4914	[written by Lor Crane, Nadine Lewis][produced by Nick Venet]
Allentown Jail/Two brothers	Lettermen	06.1963	-	123[2]	Capitol 4976	[written by Irving Gordon][produced by Nick Venet]
Where or when/Be my girl	Lettermen	12.1963	-	98[2]	Capitol 5091	[written by Richard Rodgers, Lorenz Hart][produced by Jim Economides][#1 hit for Hal Kemp in 1937]
Put away your tear drops/Seventh dawn theme	Lettermen	08.1964	-	132[1]	Capitol 5218	[written by Greenfield, Miller, Buchanan][produced by Jim Economides]
Girl with a little tin heart/It's over	Lettermen	04.1965	-	135[1]	Capitol 5370	[written by Don Addrisi, Dick Addrisi][produced by Steve Douglas]
Theme From 'A Summer Place'/Sealed with a kiss	Lettermen	06.1965	-	16[9]	Capitol 5437	[written by Max Steiner, Mack Discant][produced by Steve Douglas][piosenka z filmu "A summer place" z 1959r]
Secretly / The Things We Did Last Summer	Lettermen	10.1965	-	64[6]	Capitol 5499	[written by Al Hoffman, Dick Manning, Mark Markwell][produced by Steve Douglas]
Sweet september/I believe	Lettermen	01.1966	-	114[2]	Capitol 5544	[written by Phyllis Kasha, Bill McGuffie, Stan Mills][produced by Steve Douglas]
I only have eyes for you/Love letters	Lettermen	06.1966	-	72[6]	Capitol 5649	[written by Al Dubin, Harry Warren][produced by Steve Douglas][#2 hit for Ben Selvin in 1934][piosenka z filmowego musicalu "Dames"]
Chanson D'amour/She don't want me now	Lettermen	11.1966	-	112[2]	Capitol 5749	[written by Wayne Shanklin][produced by Steve Douglas][#6 hit for art. & Dotty Todd in 1958]
Our winter love/Warm	Lettermen	01.1967	-	72[4]	Capitol 5813	[written by Robert Tubert, Johnny Cowell][produced by Steve Douglas]
Goin' Out of My Head / Can't Take My Eyes Off You	Lettermen	12.1967	-	7[15]	Capitol 2054	[written by Bob Crewe, Teddy Randazzo, Bob Gaudio, Bob Weinstein][produced by Kelly Gordon]
Sherry Don't Go / Never My Love	Lettermen	03.1968	-	52[8]	Capitol 2132	[written by D. Janssen, M. Janssen, W. Keske][produced by Kelly Gordon]
All the grey haired men/Anyone who had a heart	Lettermen	06.1968	-	109[2]	Capitol 2196	[written by Bob Russell, Jack Keller][produced by Kelly Gordon]
I have dreamed/The Pendulum Swings Both Ways	Lettermen	03.1969	-	129[2]	Capitol 2414	[written by Richard Rodgers, Oscar Hammerstein II][produced by Al De Lory][piosenka z musicalu "The King and I"][#91 hit for Chad & Jeremy in 1965]
Put your head on my shoulder/Mary's rainbow	Lettermen	11.1968	-	44[8]	Capitol 2324	[written by Paul Anka][produced by Al De Lory]
Hurt So Bad/Catch the wind	Lettermen	05.1969	-	12[21]	Capitol 2482	[written by Teddy Randazzo, Bobby Hart, Bobby Wilding][produced by Al De Lory]
Shangri La/When summer ends	Lettermen	10.1969	-	64[5]	Capitol 2643	[written by Robert Maxwell, Carl Sigman, Matty Malneck][produced by Al De Lory]
Traces/Memories medley/For once in a lifetime	Lettermen	12.1969	-	47[8]	Capitol 2697	[written by Billy Strange, Buddy Buie, Berry Gordy, Jr., S. Davis, James Cobb][produced by Al De Lory]
Hang on sloopy/For love	Lettermen	04.1970	-	93[2]	Capitol 2774	[written by W. Russell, W. Farrell][produced by Al De Lory]
She cried/For love	Lettermen	06.1970	-	73[7]	Capitol 2820	[written by G. Richards, T. Daryll][produced by Al De Lory]
Hey girl/Worlds	Lettermen	11.1970	-	104[1]	Capitol 2938	[written by G. Goffin, C. King][produced by Al De Lory, Jim Pike, Tony Butala][#10 hit for Freddie Scott in 1963][#9 hit for Donny Osmond in 1972]
Everything Is Good About You/It's over	Lettermen	01.1971	-	74[7]	Capitol 3020	[written by Eddie Holland, James Dean][produced by Al De Lory, Jim Pike, Tony Butala]
Love/Maybe tomorrow	Lettermen	10.1971	-	42[10]	Capitol 3192	[written by John Lennon]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
A Song for Young Love	Lettermen	02.1962	-	6[55]	Capitol 1669	[produced by Nick Venet]
Once Upon a Time	Lettermen	06.1962	-	30[24]	Capitol 1711	[produced by Nick Venet]
Jim, Tony and Bob	Lettermen	10.1962	-	59[19]	Capitol 1761	[produced by Nick Venet]
College Standards	Lettermen	04.1963	-	65[10]	Capitol 1829	[produced by Nick Venet]
The Lettermen in Concert	Lettermen	08.1963	-	76[10]	Capitol 1936	[produced by Nick Venet]
A Lettermen Kind of Love	Lettermen	02.1964	-	31[32]	Capitol 2013	-
The Lettermen Look at Love	Lettermen	06.1964	-	94[10]	Capitol 2083	-
She Cried	Lettermen	11.1964	-	41[20]	Capitol 2142	[produced by Jim Economides]
Portrait of My Love	Lettermen	03.1965	-	27[23]	Capitol 2270	[produced by Jim Economides]
The Hit Sounds of the Lettermen	Lettermen	08.1965	-	13[24]	Capitol 2359	[produced by Steve Douglas]
You'll Never Walk alone	Lettermen	10.1965	-	73[13]	Capitol 2213	[produced by Steve Douglas]
More Hit Sounds of The Lettermen!	Lettermen	02.1966	-	57[17]	Capitol 2428	[produced by Steve Douglas]
A new song for young love	Lettermen	06.1966	-	52[15]	Capitol 2496	-
The Best of the Lettermen	Lettermen	10.1966	-	17[27]	Capitol 2554	[gold]
Warm	Lettermen	02.1967	-	58[17]	Capitol 2633	[produced by Steve Douglas]
Spring!	Lettermen	07.1967	-	31[26]	Capitol 2711	[produced by Kelly Gordon]
The Lettermen!!!..."and Live!"	Lettermen	11.1967	-	10[48]	Capitol 2758	[gold-US][produced by Kelly Gordon]
Goin' Out of My Head	Lettermen	04.1968	-	13[44]	Capitol 2865	[gold-US]
Special Request	Lettermen	09.1968	-	82[14]	Capitol 2934	-
Put your head on my shoulder	Lettermen	12.1968	-	43[21]	Capitol 147	-
The Best of the Lettermen, Vol. 2	Lettermen	02.1969	-	128[10]	Capitol 138	-
I Have Dreamed	Lettermen	04.1969	-	74[18]	Capitol 202	[produced by Al De Lory]
Close-up	Lettermen	08.1969	-	90[8]	Capitol 251	-
Hurt So Bad	Lettermen	09.1969	-	17[30]	Capitol 269	[gold-US][produced by Al De Lory]
Traces / Memories	Lettermen	02.1970	-	42[23]	Capitol 390	[produced by Al De Lory]
Reflections	Lettermen	09.1970	-	134[11]	Capitol 496	-
Everything Is Good About You	Lettermen	02.1971	-	119[10]	Capitol 634	[produced by Jim Pike, Tony Butala]
Feelings	Lettermen	06.1971	-	192[6]	Capitol 781	-
Love Book	Lettermen	10.1971	-	88[13]	Capitol 836	-
Lettermen 1	Lettermen	03.1972	-	136[6]	Capitol 11 010	-
"Alive Again...Naturally"	Lettermen	06.1973	-	193[7]	Capitol 11 183	-
All-Time Greatest Hits	Lettermen	02.1974	-	186[4]	Capitol 11 249	-

Haven Gillespie

James Lamont Gillespie (ur. 6 lutego 1888 r. - zm. 14 marca 1975 r.), pseudonim Haven Gillespie , był amerykańskim kompozytorem i autorem tekstów Tin Pan Alley . Był autorem „ You Go to My Head ”, „Honey”, „By Sycamore Tree”, „ That Lucky Old Sun ”, „ Breezin 'Along With The Breeze ”, „ Right or Wrong ”, „ Beautiful Love ” , „Drifting and Dreaming” oraz „Louisiana Fairy Tale” ( nagranie Fatsa Wallera wykorzystano jako   piosenkę przewodnią w produkcji PBS This This House ) ,każda piosenka we współpracy z innymi ludźmi, takimi jak Beasley Smith, Ervin R. Schmidt, Richard A. Whiting , Wayne King i Loyal Curtis. Napisał także sezonowy standard „ Santa Claus Is Comin' to Town ”.

Gillespie był jednym z dziewięciorga dzieci Anny (Reilley) i Williama F. Gillespie.  Rodzina była biedna i mieszkała w piwnicy domu na Third Street między Madison Avenue i Russell Street w Covington, Kentucky. Gillespie porzucił szkołę w czwartej klasie i nie mógł znaleźć pracy. Jego starsza siostra, Lillian, poślubiła Johna Hewlinga, który pracował w branży drukarskiej, i para przeniosła się do Chicago . Lillian napisała do brata, że czeka tam na niego praca i że może z nimi mieszkać. W 1902 roku Haven opuścił dom w Covington, aby dołączyć do siostry i szwagra.

Kilka lat później Gillespie zaczął odpowiadać ukochanej z dzieciństwa w Covington. W 1908 roku zaproponował małżeństwo   Corene Parker na podstawie pocztówki. Para pobrała się 9 marca 1909 r.  Miała 19 lat, a Haven miał 21 lat. Miał piętnaście dolarów w kieszeni, a jej matka dała jej tylko jednego dolara. Wkrótce Gillespie dostał pracę jako pisarz dla Cincinnati Times-Star , ostatecznie utrzymując członkostwo w Międzynarodowej Unii Typograficznej aż do swojej śmierci. Znalazł pracę jako „wtyczka”, zabawiając publiczność na lokalnych wodewilowych pokazach, grając i śpiewając piosenki, które napisał.

Mieli tylko jedno dziecko, Haven Lamont Gillespie, który urodził się 10 stycznia 1910 roku.

Wypłynął na szersze wody w 1911 roku, kiedy poznał Roya Steventona, występując z Mildredem Lovejoyem podczas występów w Keith Theatre w Cincinnati. Gillespie i Steventon połączyli siły w trzech utworach:"You're Just The Girl I've Met In My Dreams", "When I Am Gone", and "Winter Time Is Coming Around Too Soon". Haven otrzymał półtora centa za każdy sprzedany kawałek , całkowite tantiemy, które wyniosły zaledwie kilka dolarów w ciągu następnych kilku lat.

Podczas trasy koncertowej promującej pisanie piosenek Gillespie zaczął dużo pić i przez większość swojego życia borykał się z uzależnieniem od alkoholu. W wieku 23 lat i po długiej nocy picia spotkał Joe Forda, dziennikarza z w Cincinnati Tribune. Ford zabrał Haven do domu, aby wytrzeźwieć, a dwaj mężczyźni ostatecznie nawiązali przyjaźń na całe życie.

Pierwszy poważny hit Gillespie pojawił się na początku 1925 roku z „Drifting and Dreaming”. Wiele jego piosenek zostało zainspirowanych przypadkowymi momentami w jego życiu. Wyjechał do Nowego Jorku i został dziennikarzem i kompozytorem piosenek do pokazów wodewilowych. Po raz pierwszy zyskał uznanie w 1925 roku dzięki Breezin Along With The Breeze we współpracy z Egbertem Van Alstyne, Ervinem R. Schmidtem i Loyal Curtis, który został nagrany przez Josephine Baker .

                                        Piosenki na listach przebojów

Kompozycje Havena Gillespie na listach przebojów [with Lindsay McPhail & Egbert Van Alstyne] 08/1921 Some Little Bird The Coon-Sanders Orchestra 9.US [with Larry Shay, George A. Little] 04/1924 You're in Kentucky Sure as You're Born Isham Jones & His Orchestra 7.US [with Egbert Van Alstyne, Erwin Schmidt, Loyal B. Curtis] 05/1926 Drifting and Dreaming (Sweet Paradise) George Olsen and His Orchestra 3.US [with Seymour Simons & Richard Whiting] 10/1926 Breezin' Along with the Breeze Johnny Marvin 1.US 10/1926 Breezin' Along with the Breeze Abe Lyman and His Californians 11.US .1927 Breezin' Along with the Breeze The Revelers 17.US .1929 Honey Rudy Vallée & His Connecticut Yankees 1.US .1937 Breezin' Along with the Breeze Hoosier Hot Shots 13.US [with Larry Shay,George Frommel] .1929 Who Wouldn't Be Jealous of You? Ray Miller & His Orchestra 20.US [with Pete Wendling] .1932 By the Sycamore Tree Paul Whiteman & His Orchestra 12.US [with John Frederick Coots] .1934 Santa Claus is Comin' to Town George Hall & His Orchestra 12.US .1935 Whose Honey are You? Fats Waller 13.US .1938 You Go to My Head Billie Holiday 20.US .1938 You Go to My Head Larry Clinton and His Orchestra 3.US .1938 You Go to My Head Glen Gray and the Casa Loma Orchestra 9.US .1938 You Go to My Head Teddy Wilson & His Orchestra 20.US 12/1962 Santa Claus Is Coming to Town The Four Seasons 23.US 12/1972 Santa Claus Is Coming to Town Jackson 5 43.UK 07/1975 You Go to My Head Bryan Ferry 33.UK 12/1975 Santa Claus Is Coming to Town The Carpenters 37.UK 12/1980 Santa Claus Is Back in Town Elvis Presley 41.UK 12/1992 Santa Claus Is Coming to Town Björn Again 55.UK 12/2007 Santa Claus Is Coming to Town Bruce Springsteen 60.UK 12/2008 Santa Claus Is Comin' to Town Frank Sinatra 157.UK 12/2014 Santa Claus Is Coming to Town Michael Bublé 95.UK 12/2011 Santa Claus Is Coming to Town The Supremes 167.UK 12/2012 Santa Claus Is Coming to Town The Crystals 130.UK [with Arthur Sizemore, Paul Biese] .1937 Right or Wrong Mildred Bailey 19.US [with Seymour Simons ] .1938 It's the Little Things That Count Bunny Berigan & His Orchestra 18.US [with John Frederick Coots, Mack Davis] .1938 There's Honey on the Moon Tonight Vincent Lopez & His Orchestra 8.US .1938 There's Honey on the Moon Tonight Fats Waller 17.US [with Beasley Smith] 08/1949 That Lucky Old Sun Frankie Laine 1.US 09/1949 That Lucky Old Sun (Just Rolls Around Heaven All Day) Sarah Vaughan 14.US 09/1949 That Lucky Old Sun (Just Rolls Around Heaven All Day) Vaughn Monroe 6.US 10/1949 That Lucky Old Sun (Just Rolls Around Heaven All Day) Louis Armstrong 19.US 10/1949 That Lucky Old Sun (Just Rolls Around Heaven All Day) Frank Sinatra 14.US 11/1949 That Lucky Old Sun (Just Rolls Around Heaven All Day) Bob Houston 27.US 12/1949 The Old Master Painter Dick Haymes 4.US 12/1949 The Old Master Painter Snooky Lanson 12.US 12/1949 The Old Master Painter Richard Hayes 2.US 12/1949 The Old Master Painter Frank Sinatra and the Modernaires 13.US 12/1949 The Old Master Painter Phil Harris 10.US 01/1950 The Old Master Painter Peggy Lee and Mel Tormé 9.US 09/1962 The Old Master Painter The Browns 118.US 12/1963 That Lucky Old Sun Ray Charles 20.US 07/1969 That Lucky Old Sun Solomon Burke 129.US [with Lionel Newman] 09/1953 Kiss Dean Martin 5.UK

Beasley Smith

John Beasley Smith (ur. 27 września 1901 r. - zm. 14 maja 1968 r.)był amerykańskim kompozytorem i muzykiem big-bandowym. „ That Lucky Old Sun ”, jedno z jego bardziej znanych dzieł, zostało nagrane przez wielu znanych artystów. Często współpracował z Haven Gillespie i koncertował po całym kraju ze swoją grupą „Beasley Smith and His Orchestra”.

Beasley Smith urodził  się w McEwen w Tennessee . Jego rodzice byli nauczycielami. Rodzina przeprowadziła się do Nashville, gdy był w szkole podstawowej. W szkole średniej w Hume-Fogg w centrum Nashville założył duet instrumentalny z cudownym pianistą Francisem Craigiem. Byli później współlokatorami Uniwersytetu Vanderbilt.

Smith po dwóch latach opuścił college, by zostać muzykiem. Swój pierwszy zespół założył około 1922 roku, a do 1925 roku orkiestra Beasley Smitha regularnie zabawiała w Andrew Jackson Hotel w centrum Nashville. W latach 1927–1933 grupa koncertowała w kraju. 5 października 1925 roku zarówno Smith, jak i Craig wystąpili ze swoimi zespołami podczas audycji radiowych WSM.

Zmęczony turnee Smith przyjął stanowisko dyrektora muzycznego w WSM w 1933 roku. Wystąpił w takich programach radiowych jak Mr. Smith Goes to Town , Sunday Down South i Tin Pan Valley. Główni wokaliści, którzy pracowali z zespołem Smitha podczas jego świetności, to Snooky Lanson , Dottie Dillard, Kitty Kallen i Dinah Shore . Gdy w latach 40-tych XX wieku Nashville stało się centrum nagrań, Smith i Owen Bradley byli kluczowymi postaciami w składaniu muzyków na sesje studyjne.

Smith zaczął kwitnąć jako autor tekstów w latach 40-tych. Wraz z Owenem Bradleyem napisali wspólnie z Marvinem Hughesem „Night Train to Memphis”. Roy Acuff zaśpiewał oryginalną wersję w 1942 roku, a optymistyczna piosenka jest odtąd konsekwentnie nagrywana. Beasley Smith i Francis Craig wspólnie napisali „Beg Your Pardon” i  hit  z 1948 roku   „ Near You ” dla zespołu Craiga. „That Lucky Old Sun” (1949), napisany wspólnie z Haven Gillespie, był milionowym singlem Frankie Laine i jest obecnie uważany za standard muzyki pop.

W 1953 r. Smith opuścił WSM, aby zostać dyrektorem A&R i aranżerem muzycznym Dot Records . On i założyciel  Dot, Randy Wood, również założył Randy-Smith Music Publishing Company. Do czasu swojej śmierci w Nashville w stanie Tennessee w 1968 roku Beasley Smith napisał ponad 100 piosenek .

W 1983 roku Beasley Smith został wprowadzony do galerii sław Nashville Songwriters.

                                        Piosenki na listach przebojów

Kompozycje Beasley'a Smitha na listach przebojów [with Francis Craig] 01/1948 Beg Your Pardon Francis Craig and His Orchestra 3.US 02/1948 Beg Your Pardon Frankie Carle and His Orchestra 5.US 02/1948 Beg Your Pardon The Dinning Sisters 12.US 03/1948 Beg Your Pardon Larry Green and His Orchestra 8.US [with Haven Gillespie ] 08/1949 That Lucky Old Sun Frankie Laine 1.US 09/1949 That Lucky Old Sun (Just Rolls Around Heaven All Day) Sarah Vaughan 14.US 09/1949 That Lucky Old Sun (Just Rolls Around Heaven All Day) Vaughn Monroe 6.US 10/1949 That Lucky Old Sun (Just Rolls Around Heaven All Day) Louis Armstrong 19.US 10/1949 That Lucky Old Sun (Just Rolls Around Heaven All Day) Frank Sinatra 14.US 11/1949 That Lucky Old Sun (Just Rolls Around Heaven All Day) Bob Houston 27.US 12/1949 The Old Master Painter Dick Haymes 4.US 12/1949 The Old Master Painter Snooky Lanson 12.US 12/1949 The Old Master Painter Richard Hayes 2.US 12/1949 The Old Master Painter Frank Sinatra and the Modernaires 13.US 12/1949 The Old Master Painter Phil Harris 10.US 01/1950 The Old Master Painter Peggy Lee and Mel Tormé 9.US 09/1962 The Old Master Painter The Browns 118.US 12/1963 That Lucky Old Sun Ray Charles 20.US 07/1969 That Lucky Old Sun Solomon Burke 129.US [with Billy Vaughan & Randy Wood] 06/1953 I'd Rather Die Young (Than Grow Old without You) The Hilltoppers 8.US [with Billy Vaughn] 08/1956 Lonesome Lover Blues The Fontane Sisters 93.US

Lemon Pipers

Grupa amerykańska założona w Nowym Jorku w drugiej połowie lat sześćdziesiątych przez Ivana Brownea w składzie: Ivan Browne (śpiew, gitara rytmiczna), Bill Bartlett (gitara prowadząca), R.G."Reg" Nave (organy), Steve Walmsley (bas) i Bill Albuagh (perkusja).


Ivan zaczynał swoją karierę w Ivan & The Sabres podczas studiów na University of Cincinnati.Po jakimś czasie Ivan Browne opuszcza grupę i przenosi się na Miami University w Oxford i występuje tam w grupach Tony of Tony i Bandits. Zadebiutowali w 1967 r. singlem "Turn Around And Have A Look". Nagranie zainteresowało ambitną spółkę autorsko-producencką Paul Leka/ /Shelly Pinz, która zasugerowała zespołowi współpracę i zmianę stylu. Efektem był finezyjny temat "My Green Tambourine", wielki przebój z początku 1968 r., w którym instrumenty strunowe i perkusyjne wykorzystano na przemian w rytmie i melodii.

Na wydanym wkrótce po singlu albumie oprócz nawiązujących do firmowego brzmienia utworów: "Rice Is Nice" i "Shoeshine Boy", znalazła się porywająca gitarowa improwizacja Bartletta "Through With You", nie pasująca do oczekiwanych przez słuchaczy studyjnych "sielanek" zespołu.
Kolejne nagrania Lemon Pipers ustępowały pomysłowością pierwszej płycie. Mimo niezłych fragmentów na drugim longplayu Jungle Marmalade zespół zszedł do poziomu popowej konfekcji i rozwiązał się w 1969 r. Bartlett występował później z powodzeniem w grupie Ram Jam.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Turn Around And Take A Look / Danger	Lemon Pipers	10.1967	-	132[1]	Buddah BDA 11	[written by Bill Bartlett][produced by B. Pipers Corp.]
Green tambourine/No Help From Me	Lemon Pipers	12.1967	7[11]	1[13]	Buddah BDA 23	[gold-US][Written by Shelley Pinz/Paul Leka][produced by Paul Leka]
Rice is nice/Blueberry Blue	Lemon Pipers	03.1968	41[5]	46[7]	Buddah BDA 31	[written by Paul Leka - Shelley Pinz][produced by Paul Leka]
Jelly jungle [Of orange marmalade]/Shoeshine Boy	Lemon Pipers	05.1968	-	51[5]	Buddah BDA 41	[written by Paul Leka - Shelley Pinz][produced by Paul Leka]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Green tambourine	Lemon Pipers	02.1968	-	90[18]	Buddah 5009	[produced by Paul Leka]

Meghan Trainor

Meghan Elizabeth Trainor (ur. 22 grudnia 199r3 w Nantucket) – amerykańska piosenkarka i producentka muzyczna. Urodziła się i wychowała w Nantucket w Massachusetts jako młodsza córka Gary’ego i Kelli Trainorów, właścicieli firmy jubilerskiej Jewel of the Isle. Ojciec, który przez osiem lat był nauczycielem muzyki w szkole, a także pełnił funkcję organisty w jednym z lokalnych kościołów metodystycznych, nauczył ją grać na gitarze. W tym samym czasie Trainor zainteresowała się śpiewaniem; po raz pierwszy wystąpiła publicznie w 2004 roku, kiedy to wykonała na fortepianie na weselu swoich wujostwa, Lisy i Burtona Toneyów, utwór „Heart and Soul”. W wieku 11 lat zaczęła pisać swoje pierwsze piosenki, niedługo później zaczęła występować publicznie jako członkini zespołu Island Fusion założonego przez jej rodziców, młodszego brata (Justina) oraz wujka i cioci. Jako trzynastolatka napisała swój pierwszy utwór, „Give Me a Chance”, a także zaczęła się uczyć produkcji muzycznej za pomocą programu GarageBand, który zakupili jej rodzice. Z czasem z całą rodziną przeprowadziła się do Hyannis, gdzie razem z braćmi - Ryanem i Justinem - uczęszczała do Regionalnego Liceum Nauset niedaleko North Eastham. Rodzice zapewnili córce wówczas własne studio nagraniowe w ich domu w Cape Cod. Podczas nauki w liceum była członkinią zespołu jazzowego, gdzie zaczęła być nazywana Singer Girl.


W wieku 15 lat rozpoczęła pięcioletnią naukę w szkole muzycznej Berklee College of Music. W tym samym roku wyprodukowała swój debiutancki album zatytułowany Meghan Trainor. W lutym 2011 roku wydany został jej debiutancki album studyjny, I’ll Sing with You. Kilka miesięcy później premierę miała druga płyta wokalistki, Only 17.

Jako nastolatka brała udział w wielu festiwalach muzycznych, na które zgłaszała swoje autorskie utwory i kwalifikowała się z nimi do stawek finałowych. Podczas jednego z widowisk w Kolorado została zauważona przez wydawcę z Nashville, który zaproponował jej podpisanie kontraktu muzycznego z wytwórnią Big Yellow Dog Music. Początkowo żaden z autorów nie był zainteresowany współpracą z nią.

Jako dziewiętnastolatka brała udział w sesjach nagraniowych organizowanych w Los Angeles, jednak wielogodzinne podróże z Cape Cod zaczęły ją męczyć. Po niewyrażeniu zgody przez jej rodziców na zamieszkanie w Los Angeles, w listopadzie 2013 roku Trainor zdecydowała się na przeprowadzkę do Nashville w Tennessee, gdzie utrzymywała się za zyski z wydawanych publikacji. W tym samym roku zaczęła pisać utwory dla wykonawców z Włoch i Danii, niedługo później napisała tytułowany singiel dla amerykańskiej piosenkarki Sabriny Carpenter na jej debiutancki minialbum zatytułowany Can’t Blame a Girl for Trying (wydany ostatecznie w 2014). Po przeniesieniu się do Nashville zaczęła pisać piosenki w duecie z Jamesem Shayem Mooneyem z duetu Dan + Shay, z którym napisała dwa utwory na płytę zespołu Rascal Flatts zatytułowaną Rewind - „DJ Tonight” i „I Like the Sound of That”. Oprócz tego, skomponowała numery dla wokalisty muzyki country Huntera Hayesa oraz amerykańskiego zespołu R5. W międzyczasie nagrywała główne wokale lub chórki na wersje demonstracyjne piosenek innych wykonawców.


W kwietniu 2014 roku nawiązała współpracę z Kevinem Kadishem, którego poznała podczas pobytu w Los Angeles, gdzie pojechała w celu napisania utworów dla kilku wykonawców. Jedną z piosenek był numer „All About That Bass”, do którego autorka postanowiła nagrać wersję demonstracyjną, którą zaprezentowała później na ukulele podczas spotkania z producentem Antonio M. „L.A.” Reidem, prezesem wytwórni Epic Records. Po podpisaniu kontraktu płytowego z wytwórnią, Trainor zdecydowała się wydać piosenkę jako swój debiutancki singiel. Jej menedżerem został wówczas Troy Carter. Sam utwór „All About That Bass” powstał spontanicznie, miał być „hymnem o kochaniu swojego własnego ciała”. Teledysk do piosenki został wyreżyserowany przez Fatimę Robinson, choreografkę układów tanecznych w klipach m.in. Michaela Jacksona, Prince’a, Fergie i Rihanny. We wrześniu utwór dotarł do pierwszego miejsca amerykańskiej listy przebojów magazynu „Billboard”, na którym utrzymywał się 12 tygodni. Piosenka uzyskała status podwójnej platynowej płyty w kraju. Oprócz tego, piosenka zajęła pierwsze miejsce na liście przebojów w Australii, Austrii, Danii, Irlandii, Kanadzie i Nowej Zelandii. Singiel został także pierwszą piosenką w historii notowania w Wielkiej Brytanii, która zakwalifikowała się do pierwszej czterdziestki zestawienia na podstawie danych ze streamingu. Po osiągnięciu sukcesu komercyjnego utworu, twórcy kompozycji zostali posądzeni o popełnienie plagiatu piosenki „Happy Mode” koreańskiego zespołu Koyote. Piosenka promowała debiutancką EP-kę wokalistki, zatytułowaną Title. Drugim singlem z minialbumu została piosenka „Dear Future Husband”.

W październiku Trainor zajęła pierwsze miejsce w amerykańskim rankingu 100 najlepszych artystów, przygotowywanym przez czasopismo „Billboard”.

Na przełomie lipca i sierpnia Trainor zapowiedziała wydanie swojej debiutanckiej płyty długogrającej, także zatytułowanej Title, na którą materiał współtworzyła z Kadishem. Drugim, po „All About That Bass”, singlem promującym płytę został „Lips Are Movin”, do którego teledysk ukazał się w połowie października. Premiera albumu odbyła się 13 stycznia 2015 roku. Miesiąc wcześniej Trainor otrzymała dwie nominacje do nagród Grammy w kategoriach Nagranie roku oraz Piosenka roku za singiel „All About That Bass”.

W lutym 2015 roku Trainor nagrała utwór „Marvin Gaye” w duecie z Charliem Puthem. W marcu zrealizowała i opublikowała teledysk do singla „Dear Future Husband”.

13 maja 2016 roku ukazała się kolejna płyta studyjna piosenkarki zatytułowana Thank You.

Trainor tworzy muzykę w gatunku bubblegum pop, R&B, doo wop i blue-eyed soul, czasem także w stylu retro i soca, do czego inspirował ją wujek pochodzący z Trynidadu.

W dzieciństwie podziwiała twórczość Phila Collinsa, Steviego Wondera i zespołów Earth, Wind & Fire oraz The Jackson 5, później zaczęła interesować się także muzyką grupy *NSYNC, Christiny Aguilery oraz Colbie Caillat, której jest fanką.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
All About That Bass	Meghan Trainor	09.2014	1[4][46]	1[47]	Epic USSM 11401317	[diamond-US][2x-platinum-UK][written by Meghan Trainor, Kevin Kadish][produced by Kevin Kadish]
Lips Are Movin	Meghan Trainor	12.2014	2[24]	2[29]	Epic USSM 11408349	[4x-platinum-US][platinum-UK][written by Meghan Trainor, Kevin Kadish][produced by Kevin Kadish]
Title	Meghan Trainor	01.2015	-	100[1]	Epic	[gold-US][written by Meghan Trainor,Kevin Kadish][produced by Kevin Kadish]
Dear Future Husband	Meghan Trainor	03.2015	20[24]	14[24]	Epic USSM 21401540	[3x-platinum-US][gold-UK][written by Meghan Trainor, Kevin Kadish][produced by Kevin Kadish]
Like I'm Gonna Lose You	Meghan Trainor Featuring John Legend	12.2015	-	8[39]	Epic	[4x-platinum-US][gold-UK][written by Meghan Trainor,Justin Weaver,Caitlyn Smith][produced by Chris Gelbuda,Meghan Trainor]
Marvin Gaye	Charlie Puth Featuring Meghan Trainor	08.2015	1[1][33]	21[20]	Atlantic USAT 21500254	[2x-platinum-US][platinum-UK][written by Charlie Puth,Julie Frost,Jacob Luttrell,Nick Seeley][produced by Charlie Puth]
Better When I'm Dancin	Meghan Trainor	11.2015	-	101[3]	Epic	[platinum-US][written by Meghan Trainor,Thaddeus Dixon][produced by Meghan Trainor, Justin Trainor]
No	Meghan Trainor	03.2016	11[16]	3[20]	Epic USSM 11600935	[2x-platinum-US][platinum-UK][written by Meghan Trainor,Eric Frederic,Jacob Kasher][produced by Ricky Reed]
Me Too	Meghan Trainor	06.2016	84[4]	13[20]	RCA USSM 11601177	[3x-platinum-US][silver-UK][written by Meghan Trainor, Kevin Kadish][produced by Kevin Kadish]
No Excuses	Meghan Trainor	03.2018	70[6]	46[12]	RCA USSM 11801528	[platinum-US][written by Meghan Trainor, Andrew Wells, Jacob Kasher Hindlin][produced by Andrew Wells]
Just Got Paid	Sigala, Ella Eyre and Meghan Trainor featuring French Montana	09.2018	11[19]	-	Ministry Of Sound GBCEN 1800093	[platinum-US][written by Bruce Fielder,Ella McMahon,Steve Manovski,Karim Kharbouch,George Astasio,Jon Shave,Meghan Trainor,Nile Rodgers,Jason Pebworth][produced by Sigala,Manovski,Joakim Jarl]
Nice to Meet Ya	Meghan Trainor Featuring Nicki Minaj	02.2020	88[1]	89[1]	Epic USSM 11913868	[written by Meghan Trainor, Raul Cubina, Mark Williams ,Scott Harris ,Onika Maraj][produced by Ojivolta]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Title EP.	Meghan Trainor	09.2014	-	15[18]	Epic	[produced by Kevin Kadish]
Title	Meghan Trainor	02.2015	1[1][59]	1[107]	Epic 88875046912	[3x-platinum-US][platinum-UK][produced by Kevin Kadish, Chris Gelbuda, Meghan Trainor, Justin Trainor ,The Elev3n, J.R. Rotem]
Thank You	Meghan Trainor	05.2016	5[9]	3[47]	RCA 88985311982	[platinum-US][silver-UK][produced by Ricky Reed ,Tommy Brown, Steven Franks, Johan Carlsson, Meghan Trainor, Justin Trainor, The Elev3n ,Twice as Nice, Thomas Troelsen, Chris Gelbuda, Kevin Kadish, The Monsters & Strangerz]
Treat Myself	Meghan Trainor	02.2020	41[1]	25[3]	RCA 19075836462	[produced by Mike Sabath,Meghan Trainor,Ojivolta,King Henry,Daniel Gleyzer,Zack Skelton,Sigala,Tyler Johnson,Andrew Wells,Whethan,Jon Castelli,Some Randoms]

Led Zeppelin

Brytyjski kwartet założony w październiku 1968 r. przez gitarzystę Jimmy’ego Page’a (właśc. James Patrick Page, ur. 9.01.1944 r. w Fleston w hrabstwie Middlesex, Anglia) po rozpadzie jego poprzedniego zespołu - The Yardbirds. John Paul Jones (wlaśc. John Baldwin, ur. 3.01.1946 r. w Sidcup w hrabstwie Kent; bas, klawisze), szanowany aranżer i muzyk sesyjny, szybko zastąpił drugiego członka-założyciela, Chrisa Dreję. Nadzieje na zaangażowanie wokalisty Terry’ego Reida spełzły na niczym z powodu prawnych aspektów kontraktu. Reid wielkodusznie zarekomendował Roberta Planta (ur. 20.08.1948 r. w West Bromwhich w hrabstwie Staffordshire), wówczas lidera walczącej o przetrwanie grupy z Midlands, działającej pod nazwą Hobbstweedle. Ten z kolei wprowadził perkusistę Johna Bonhama (ur. 31.05.1948 r. w Redditch w hrabstwie Worcestershire, zm. 25.09.1980 r. w Windsorze), kiedy B.J. Wilson, któremu najpierw zaproponowano udział w zespole, wolał pozostać w Procol Harum. Kwartet bardzo szybko zgrai się i osiągnąwszy wyjątkowe sukcesy jako New Yardbirds, przyjął ostatecznie nazwę Led Zeppelin. Keith Moon z zespołu The Who zażartował bowiem oceniając szanse zespołu, że prawdopodobnie runą w dół jak ołowiany (lead - czyt. led) sterowiec Zeppelin.

 Uzbrojona w prestiżowy kontrakt z wytwórnią Atlantic Records grupa odbyła tournee po USA u boku Vanilla Fudge jeszcze przed wydaniem w 1969 r. debiutanckiego albumu Led Zeppelin, który okazał się prawdziwą sensacją. Zawierał kilka wyjątkowo oryginalnych kompozycji, takich jak „Good Times, Bad Times”, „Communication Breakdown”, „Dazed And Confused”, stanowiących pozostałość z okresu The Yardbirds, a także udane interpretacje standardów rhythm’n’bluesowych: „I Can’t Quit You” i „You Shook Me”. Płyta rywalizowała z albumem Jeffa Becka Truth o to, która z nich jest lepszym przykładem angielskiego blues-rocka. Wydaje się, że zespół założony przez Page’a wygrał to współzawodnictwo. Jego zwalającej z nóg sprawności dorównywał ekspresyjny i łkający głos Planta.

Połączenie tych dwóch elementów dało szczególnie dobry rezultat na wydanej jesienią 1969 r. płycie Led Zeppelin II. Grupa była już wtedy na czołówkach gazet, a jej koncerty przyciągały niezliczone tłumy w całych Stanach. Porywający zestaw utworów z tego longplaya potwierdził jedynie fakt, że zespół praktycznie nie ma sobie równych. Otwierająca go kompozycja „Whole Lotta Love”, niedbale zakamuflowana wersja „You Need Love” Williego Dixona, przeszła do klasyki rocka, podczas gdy inne: „Livin’ Lovin’ Maid” i „Moby Dick” - popisowy numer Bonhama -stały się żelaznymi punktami wczesnego repertuaru koncertowego Led Zeppelin. Odmienne, bardziej subtelne oblicze grupa przedstawiła w kompozycjach „Thank You” i „What Is And What Should Never Be”.

Stanowiły one zapowiedź tego, co oczekiwało słuchacza na kolejnym longplayu Led Zeppelin III, wydanym jesienią 1970 r. Przygotowania do nagrania tej płyty odbywały się w domku letniskowym Bron-Y-Aur w Snowdon (uwiecznionym w „Bron-Y-Aur Stomp”), a panująca tam pastoralna atmosfera przeniknęła piękne akustyczne kompozycje „That’s The Way” i „Tangerine”. „The Immigrant Song” i „Gallow’s Pole” ukazały z kolei tradycyjną werwę zespołu, a „Since I’ve Been Loving You” utwierdził fanów w przekonaniu, że muzycy doskonale czują bluesa. Ukazanie się albumu umocniło pozycję Led Zeppelin jako jednej z najlepszych grup na świecie. Podczas koncertów zmysłowość Planta i jego powierzchowność Adonisa stanowiły doskonałe tło dla bardziej zmiennego charakteru Page’a. Obaj w pełni panowali na scenie; wszechstronności gitarzysty dorównywał jedynie niczym nieskrępowany śpiew wokalisty.

 Potwierdzeniem coraz większych sukcesów zespołu był pochodzący z końca 1971 r. longplay Led Zeppelin, znany także pod nazwami „Four Symbols”, „Runes Album” czy „Zoso”, jako że nie miał oficjalnego tytułu. Album ten zawierał m.in. mający charakter hymnu „Stairway To Heaven”, który słusznie uważa się za prawdziwe magnum opus heavy rocka; nadal wygrywa on rozmaite sondaże, a pamiętny wstęp ciągle pozostaje pierwszą przeszkodą dla każdego początkującego gitarzysty. Aprobata, z jaką spotkała się ta ambitna kompozycja, początkowo przyćmiła pozostałą zawartość albumu, choć obecnie wyśmienity „When The Levee Breaks” również uważa się za arcydzieło, choćby za sprawą gry na perkusji Bonhama, która później była wielokrotnie naśladowana. „Black Dog” i „Rock’N’Roll” ukazywał szczytową formę zespołu, a „The Battle Of Evermore” wyróżnił się udziałem wokalistki Fairport Convention - Sandy Denny.

Jednak entuzjazm, jaki wzbudził ten album, przybladł nieco w przypadku longplaya Houses Of The Holy, wydanego wiosną 1973 r. Krytycy zgłaszali zastrzeżenia do jego muzycznego zróżnicowania; płyta zawierała ludowe ballady, reggae i soul. Kiedy jednak moc, do której grupa wszystkich przyzwyczaiła, została uwolniona z pęt - w szczególności w utworze „No Quarter” - efekt był imponujący. Promujące album tournee po USA pobiło wszelkie poprzednie rekordy frekwencji. Dochody z niego pomogły sfinansować film The Song Remains The Same, który powstał w 1976 r. Umożliwiły także zespołowi założenie własnej wytwórni płytowej pod nazwą Swan Song, co z kolei dało mu absolutną niezależność artystyczną. Do współpracy z nową firmą zostali zaproszeni tacy wykonawcy jak Bad Company, Pretty Things i Maggie Bell.

Wydany wiosną 1975 r. podwójny album Physical Grąffitti dał szerokie pole do popisu rozległym zainteresowaniom kwartetu. Muzyka na tym wydawnictwie była niezwykle różnorodna;
od agresywnego hard rocka („Custard Pie” i „Sick Again”) do pseudomistycznego eksperymentalizmu („Kashmir”). Kipiący życiem „Trampled Underfoot” dołączył do stale rosnącego zbioru niezrównanych wykonań, a „In My Time Of Dying” ukazał niesłabnące zrozumienie progresywnego bluesa. Tuż po ukazaniu się albumu rozpoczęły się występy zespołu w wypełnionych po brzegi salach w Anglii. Prób przed planowanym światowym tournee zaniechano jednak, gdyż w sierpniu 1975 r. Plant odniósł rozległe obrażenia w wypadku samochodowym. Nowy album został przygotowany podczas jego rekonwalescencji, jednak kłopoty związane z projektem okładki opóźniły ukazanie się płyty na rynku. Już same zamówienia z góry zapewniły wydanemu - wreszcie - wiosną 1976 r. longplayowi Presence „platynowy” status, lecz płyta rozczarowała, zaś jej sprzedaż w Anglii była wyraźnie niższa od spodziewanej. Dziesięciominutowy huragan „Achilles Last Stand” był doprawdy wyjątkowym osiągnięciem, lecz pozostałe utwory nie wznosiły się ponad poprawność. Brakowało im dynamiki i oryginalności, do jakiej Led Zeppelin przyzwyczaili wcześniej słuchaczy.

W 1977 r. zespół rozpoczął odkładane wcześniej tournee po USA, lecz 27 lipca do Roberta Planta dotarła wiadomość, że jego pięcioletni syn Karac zmarł na infekcję wirusową. Pozostałe koncerty zostały odwołane, co wywołało falę spekulacji na temat rozpadu grupy.
Przez ponad rok Led Zeppelin praktycznie milczeli, lecz pod koniec 1978 r. muzycy polecieli do należących do kwartetu ABBA Polar Studios w Sztokholmie. Pomimo braku jednoznacznie zdefiniowanego stylu nagrany tam longplay In Through The Out Door był bardzo dobrą płytą, na której rolę artystycznego spoiwa odegrał John Paul Jones. Dwa koncerty na festiwalu w Knebworth w Anglii stanowiły preludium do krótkiego tournee po Europie, w czasie którego grupa zaprezentowała dość surowe brzmienie, zainspirowane po części eksplozją punka. Później podjęto próby przed nową trasą po USA, lecz 25 września 1980 r. przerwała je niespodziewana tragedia. John Bonham zmarł, dławiąc się podczas snu własnymi wymiocinami.

4 grudnia wytwórnia Swan Song ogłosiła, że grupa formalnie wycofała się z życia artystycznego. Dwa lata później na rynku ukazał się zbiór archiwalnych nagrań zespołu zatytułowany Coda. Jones został wziętym producentem, a Plant rozpoczął bardzo udaną karierę solisty, zapoczątkowaną albumem Pictures At Eleven. Page napisał muzykę do filmu Death Wish 2, a po krótkim ponownym mariażu z Plantem w The Honeydrippers założył w 1984 r. z Paulem Rodgersem grupę The Firm, która jednak nie przetrwała zbyt długo. Później wraz z Jasonem Bonhamem, synem Johna, utworzył The Jimmy Page Band w celu promocji swego solowego longplaya Outrider. Pomimo ponownego wzrostu zainteresowania zespołem, szczególnie w następstwie retrospektywnych kompilacji Remasters i Led Zeppelin Boxed Set II, zaklinania by ponownie przywrócić jedność grupy nie zdały się na nic. W zamian za to fani otrzymali wątpliwy (choć udany) substytut w postaci mariażu Jimmy’ego Page’a i Davida Coverdale’a, a nieco później sensacyjny i bliższy ideałowi projekt Jimmy Page & Robert Plant Unledded. Jednak w tym drugim przypadku aż cisnęło się na usta pytanie, dlaczego do współpracy nie zaproszono Johna Paula Jonesa.
 Komercyjny sukces Led Zeppelin nie ulega wątpliwości, a zespół jest słusznie uważany za jedną z najbardziej innowacyjnych grup rocka. Katalog jego utworów nadal stanowi inspirację dla kolejnych pokoleń muzyków.
28.11.1995 r. zmarł współtwórca potęgi kwartetu - jego wieloletni menedżer Peter Grant.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Good times bad times/Communication breakdown	Led Zeppelin	03.1969	-	80[4]	Atlantic 2613	[written by Jimmy Page, John Paul Jones, John Bonham, Robert Plant][produced by Jimmy Page]
Whole lotta love/Living loving maid [She's just a woman]	Led Zeppelin	11.1969	-	4[15] side B:65[5]	Atlantic 2690	[gold-US][written by John Bonham ,Willie Dixon, John Paul Jones, Jimmy Page, Robert Plant][produced by Jimmy Page]
Immigrant song/Hey,hey,what can i do	Led Zeppelin	11.1970	-	16[13]	Atlantic 2777	[written by Jimmy Page, Robert Plant][produced by Jimmy Page]
Black dog/Misty mountain hop	Led Zeppelin	12.1971	-	15[12]	Atlantic 2849	[written by Jimmy Page, Robert Plant,John Paul Jones][produced by Jimmy Page]
Rock and roll/Four sticks	Led Zeppelin	03.1972	-	47[7]	Atlantic 2865	[written by John Bonham, John Paul Jones, Jimmy Page ,Robert Plant][produced by Jimmy Page]
Over the hills and far away/Dancing days	Led Zeppelin	06.1973	-	51[8]	Atlantic 2970	[written by Jimmy Page ,Robert Plant][produced by Jimmy Page]
D' yer maker/The crunge	Led Zeppelin	10.1973	-	20[16]	Atlantic 2986	[written by John Bonham, John Paul Jones, Jimmy Page ,Robert Plant][produced by Jimmy Page]
Trampled underfoot/Black country woman	Led Zeppelin	04.1975	-	38[7]	Swang Song SS 70 102	[written by John Paul Jones, Jimmy Page ,Robert Plant][produced by Jimmy Page]
Fool in the rain/Hot dog	Led Zeppelin	12.1979	-	21[13]	Swang Song SS 71 003	[written by John Paul Jones, Jimmy Page ,Robert Plant][produced by Jimmy Page]
Whole lotta love	Led Zeppelin	09.1997	21[5]	-	Atlantic MIUCT 6149
Stairway to Heaven	Led Zeppelin	11.2007	37[8]	-	Atlantic MIUCT 6148	[written by Jimmy Page ,Robert Plant][produced by Jimmy Page]
Kashmir	Led Zeppelin	11.2007	80[3]	-	WEA MIUCT 6147	[written by Jimmy Page ,Robert Plant,John Bonham][produced by Jimmy Page]

[silver-UK]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Led Zeppelin I	Led Zeppelin	01.1969	6[84]	10[95]	Atlantic SD 8216	[8x-platinum-US][2x-platinum-UK][ produced by Jimmy Page]
Led Zeppelin II	Led Zeppelin	10.1969	1[1][146]	1[7][98]	Atlantic SD 8236	[12x-platinum-US][4x-platinum-UK][produced by Jimmy Page]
Led Zeppelin III	Led Zeppelin	10.1970	1[4][43]	1[4][42]	Atlantic SD 7201	[6x-platinum-US][platinum-UK[ Producer - Jimmy Page]
Led Zeppelin IV	Led Zeppelin	09.1971	1[2][162]	2[259]	Atlantic SD 7208	[23x-platinum -US][6x-platinum-UK][produced by Jimmy Page]
Houses of the holy	Led Zeppelin	03.1973	1[2][13]	1[2][99]	Atlantic SD 7255	[11x-platinum-US][platinum-UK][produced by Jimmy Page]
Physical graffiti	Led Zeppelin	03.1975	1[1][30]	1[6][45]	Swan Song SS 8416	[16x-platinum-US][2x-platinum-UK][produced by Jimmy Page]
Presence	Led Zeppelin	03.1976	1[1][14]	1[2][30]	Swan Song SS 2-200	[3x-platinum-US][platinum-UK][produced by Jimmy Page]
The songs remains the same	Led Zeppelin	10.1976	1[1][17]	2[48]	Swan Song SS 2-201	[4x-platinum-US][platinum-UK][produced by Jimmy Page]
In through the out door	Led Zeppelin	08.1979	1[2][16]	1[7][41]	Swan Song SD 16 002	[6x-platinum-US][platinum-UK][produced by Jimmy Page]
Coda	Led Zeppelin	12.1982	4[7]	6[16]	Swan Song 90051	[platinum-US][silver-UK][produced by Jimmy Page]
Led Zeppelin [box set]	Led Zeppelin	11.1990	48[2]	18[20]	Atlantic 82 144	[10x-platinum-US][silver-UK][produced by Jimmy Page]
Remasters	Led Zeppelin	10.1990	10[100]	47[12]	Atlantic 82 371	[2x-platinum-US][2x-platinum-UK][produced by Jimmy Page]
Led Zeppelin Boxed Set 2	Led Zeppelin	09.1993	56[1]	87[2]	Atlantic 82 477	[gold-US][produced by Jimmy Page]
BBC sessions	Led Zeppelin	11.1997	23[20]	12[20]	Atlantic 83 061	[2x-platinum-US][silver-UK][produced by Jimmy Page]
Early days-The best of Led Zeppelin Volume One	Led Zeppelin	12.1999	55[10]	71[26]	Atlantic 83 268	[platinum -US][produced by Jimmy Page]
Latter days-The best of Led Zeppelin Volume Two	Led Zeppelin	04.2000	40[3]	81[6]	Atlantic 83 278	[produced by Jimmy Page]
Early Days & Latter Days: The Best Of Led Zeppelin Volume One And Two	Led Zeppelin	03.2003	11[45]	114[68]	Atlantic 83619	[produced by Jimmy Page][gold-UK]
How the west was won	Led Zeppelin	06.2003	5[13]	1[1][16]	Atlantic 83 587	[platinum-US[gold-UK]	[produced by Jimmy Page]
Mothership	Led Zeppelin	12.2007	4[64]	7[291]	Atlantic 8122799615 [UK]	[2x-platinum-US[3x-platinum-UK]	[produced by John Paul Jones, Jimmy Page, and Robert Plant]
Celebration Day	Led Zeppelin	12.2012	4[13]	9[18]	Atlantic/Rhino/Swan Song 8122797099 [UK]	[platinum-UK]	[produced by Jimmy Page]
Celebration Day	Led Zeppelin	12.2012	4[13]	9[18]	Atlantic/Rhino/Swan Song 8122797099 [UK]	[platinum-UK]	[produced by Jimmy Page]
Coda	Led Zeppelin	08.2015	9[2]	-	Rhino 0081227955854 [UK]	-
In Through the Out Door	Led Zeppelin	08.2015	12[2]	-	Rhino 0081227955816 [UK]	-
The Complete BBC Sessions	Led Zeppelin	09.2016	3[2]	-	Rhino 0081227943899 [UK]	-