środa, 8 kwietnia 2020

Sean Kingston

Mający amerykańsko-jamajskie pochodzenie Sean Kingston zdobył popularność jeszcze jako nastolatek, proponując energetyczną mieszankę reggae, hip-hopu i dancehallu. Szybko okrzyknięty został królewiczem jamajskiej sceny muzycznej. Sean Kingston twierdzi, że jego przepisem na sukces jest upór.


Uśmiechnięty, pulchny czarnoskóry nastolatek, na dodatek ubrany we flanelową koszulę niekoniecznie kojarzy się z współczesną gwiazdą muzyki i ulubieńcem młodzieży. Tymczasem sympatyczny chłopak już pierwszym singlem "Beautiful Girls", z samplami "Stand by Me" Bena E. Kinga, zjednał sobie rzesze fanów na całym świecie. Piosenka została legalnie ściągnięta z internetu aż 4 i pół miliona razy i była jednym z największych przebojów 2007 roku.

Sean Kingston urodził się 3 lutego 1990 roku w Miami, wychowywał się jednak na Jamajce, by następnie uciec z powrotem na Florydę. Przyszły gwiazdor nie miał łatwego dzieciństwa. Młodzi rodzice niezbyt dobrze zajmowali się swym potomstwem. Zaniedbany chłopak szybko wpadł w tarapaty. W wieku 11 został oskarżony o włamanie, za co spędził 21 dni w poprawczaku. Był bezdomny i sypiał w samochodzie, gdy mama trafiła za kratki za defraudację tożsamości.

Kingstona uratowała muzyka, którą zresztą miał we krwi. Jego dziadkiem był pochodzący z Jamajki słynny producent reggae, Jack Ruby, mający na koncie współpracę z samym Bobem Marleyem. Pomogło też miejsce, w którym się wychował. - Na Jamajce muzyka jest wszędzie - opowiada. - Tu jest mnóstwo utalentowanych artystów.

Kiedy ponownie pojawił się w Miami, zaczął uczestniczyć w konkursach talentów, ostatecznie występując u boku Pitbulla czy Ludacrisa.

Historia młodego chłopaka, który ucieka od rodzinnych problemów w muzykę zaintrygowała producenta J.R. Rotema (znanego ze współpracy z Britney Spears). - Poznałem go przez MySpace - wspomina wokalista. - Miałem stronę z piosenkami i próbowałem zwrócić jego uwagę. Pisałem do niego o każdej porze dnia i nocy. Nie zamierzałem przestać. Planowałem go zamęczyć, śląc po 3 wiadomości dziennie. W końcu zadzwonił. Reszta jest historią.

Styl 16-leniego wówczas artysty na tyle spodobał się cenionemu producentowi, że ściągnął go do Los Angeles. Najpierw zajął się nim brat Rotema, Tommy, ucząc go i wprowadzając w tajniki branży muzycznej. Później J.R. wciąż będąc pod wrażeniem młodzieńca dał mu kontrakt z Beluga Heights, wytwórni, która powołał przy Epic.

Pierwszy przebój Kingstona powstał bez najmniejszych trudności. Wystarczył beat przygotowany przez Rotema. - Powiedziałem mu, żeby zostawił mnie samego - wspomina Sean. - Wyszedł więc, a ja zacząłem pracować nad refrenem. Był niesamowity. Wszystkim od razu się spodobał, nawet Mary J. Blige, która właśnie była w studiu. Potem dopisałem zwrotki. Każdy od razu wiedział, że to będzie hit.

Inną ważną piosenką w zestawie była "Prosecutor". Autobiograficzny utwór nawiązywał do historii matki i siostry wokalisty, które trafiły do więzienia. - Ciężko mi było przez to przejść - wyjaśnia. - Widziałem różne rzeczy. Widziałem, jak je zabierają z sali sądowej i musiałem o tym napisać.

Debiutancki krążek artysty, zatytułowany po prostu "Sean Kingston" (2007), sprzedał się w nakładzie ponad miliona egzemplarzy na całym świecie. Jamajskie rytmy mieszające się z melodyjnym hip-hopem i popem oraz charakterystyczny były kluczem do sukcesu Seana. Dzieło znalazło wielu fanów na całym świecie.

W połowie 2008 roku muzyk ogłosił, iż pracuje nad drugim studyjnym dziełem. - Na moim nowym albumie znajdą się przeróżne wpływy. Urban, pop... po prostu wszystko. Tym razem uczynię markę z własnego nazwiska. Nie chcę być już tylko gościem, który nagrał kilka piosenek.

By umilić oczekiwanie na płytę, muzyk wydał w grudniu 2008 roku DVD "Kingston's Road". Na dwóch krążkach oprócz pięciu teledysków, znalazł się także 30-minutowy materiał filmowy o Seanie, w którym on sam opowiada o swojej muzyce, inspiracjach i występach na żywo. Trafiły tu także ujęcia zza kulis, z trasy koncertowej po Japonii oraz "making of" większości teledysków Kingstona.

Efekt w postaci longplaya "Tomorrow" ukazał się we wrześniu 2009 roku. W studiu wokalistę wspomogło kilku gości w tym zespół Good Charlotte czy Wyclef Jean. Chociaż promujący zestaw singel "Fire Burning" był kolejnym przebojem, całe dzieło nie powtórzyło sukcesu debiutu.

Wokalista ma na koncie m.in. duety z Sugababes ("Miss Everything") i Justinem Bieberem ("Eenie Meenie").

Sean Kingston występował w roli supportu podczas trasy Gwen Stefani i Beyoncé. Muzyk miał zaśpiewać także w Polsce, w warszawskim klubie Palladium, 1 grudnia 2009 roku, koncert został jednak odwołany.



Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Beautiful GirlsSean Kingston08.20071[4][18]1[22]Bluga Heights/Epic 88697168302[platinum-US][platinum-UK][written by Kisean Anderson,Ben E. King,J.R. Rotem,Jerry Leiber,Mike Stoller,Peter Harrison][produced by J.R. Rotem,Peter Harrison][12[20].R&B Chart]
Me LoveSean Kingston09.200732[7]14[18]Bluga Heights/Epic 88697204762[gold-US][written by John Bonham, John Paul Jones, Jimmy Page, Robert Plant, J.R. Rotem, Kisean Anderson][produced by J.R. Rotem]
Take You ThereSean Kingston02.200847[8]7[25]Sony BMG CATCO 136037917[platinum-US][written by Kisean Anderson,J.R. Rotem,Evan "Kidd" Bogart,Timothy & Theron Thomas][produced by J.R. Rotem][52[14].R&B Chart]
Love Like ThisNatasha Bedingfield Featuring Sean Kingston02.200820[8]11[20]Phonogenic 88697287252[platinum-US][written by Natasha Bedingfield,Ryan Tedder,Louis Biancaniello,Rico Love,Sam Watters,Wayne Wilkins,Kisean Anderson][produced by The Runawayz]
What Is ItBaby Bash Featuring Sean Kingston02.2008-57[12]Arista[written by Ronald Bryant, J.R. Rotem, Marty James, Scott LaRock, Lawrence Parker][produced by J.R. Rotem][116.R&B Chart]
That's GangstaBun-B Featuring Sean Kingston03.2008-122[2]Rap-A-Lot 4 Life[written by Bun B, Sean Kingston][produced by J.R. Rotem][45[19].R&B Chart]
RollFlo Rida Featuring Sean Kingston05.2008-61[2]Epic[written by Jonathan Rotem,Sly Jordan,Tramar Dillard,Christopher Lanier][produced by J.R. Rotem]
There's NothinSean Kingston Featuring Elan & Juelz Santana06.2008-60[8]Bluga Heights[platinum-US][platinum-UK][written by Kisean Anderson,Ben E. King,J.R. Rotem,Jerry Leiber,Mike Stoller,Peter Harrison][produced by J.R. Rotem,Peter Harrison][63[8].R&B Chart]
Fire BurningSean Kingston07.200912[19]5[21]Bluga Heights/Epic CATCO 152584200[2x-platinum-US][written by Kisean Anderson,Bilal Hajji,RedOne][produced by RedOne]
My GirlfriendSean Kingston08.2009-110[1]Epic[written by Bruno Mars , Fernando Garibay & Philip Lawrence][produced by Fernando Garibay]
Wrap U Around MeSean Kingston08.2009-123[1]Epic[written by Diane Warren][produced by JR]
WarSean Kingston09.2009-104[1]Epic[written by Jonathan Rotem,Kisean Anderson][produced by JR]
Face DropSean Kingston10.200956[6]61[9]Bluga Heights/Epic CATCO 155373542[written by Lucas Secon, Andrea Martin][produced by Lucas Secon]
Feel ItThree 6 Mafia Vs. Tiesto With Sean Kingston & Flo Rida03.201083[1]78[2]Columbia CATCO 157823465[written by Jordan Houston, Paul Beauregard, Tramar Dillard, Justin Franks, Brandon Green, Tijs Verwest, Waakop Reijers, Tony Butler][produced by Tiësto,DJ Frank E]
Eenie MeenieSean Kingston & Justin Bieber05.20109[15]15[18]Epic CATCO 159529292[platinum-US][written by Kisean Anderson, Justin Bieber, Carlos Battey, Steven Battey, Benjamin Levin, Marcos Palacios, Ernest Clark][produced by Benny Blanco]
For My HoodBow Wow Featuring Sean Kingston08.2010-115[1]--
Letting Go (Dutty Love)Sean Kingston Featuring Nicki Minaj10.2010-36[20]Bluga Heights[platinum-US][written by Kisean Anderson,Ester Dean,Stargate,Tor Erik Hermansen,Traci Hale,Onika Maraj][produced by Stargate][51[10].R&B Chart]
Dumb LoveSean Kingston09.2010-84[1]Bluga Heights[written by Ari Levine, Philip Lawrence, Bruno Mars, Steven Battey, Carlos Battey, Clarence Quick][produced by The Smeezingtons, The Jackie Boyz]
Party All Night (Sleep All Day)Sean Kingston01.20119[16]102[1]Bluga Heights/Epic USSM 21001969[written by August Rigo, Duane Harden, Mikkel S. Eriksen, Tor Erik Hermansen, Sandy Wilhelm, Polina Goudieva][produced by Stargate, Sandy Vee]
Back 2 Life (Live It Up)Sean Kingston Featuring T.I.06.2012-109[1]Epic[written by Kisean Anderson,Clifford Harris][produced by J.R. Rotem]
Beat ItSean Kingston Featuring Chris Brown & Wiz Khalifa07.201311552[18]Epic [written by Kisean Anderson, Cameron Thomaz, Omari Akinlolu, Nicholas Balding, Josh Thomas, Mark Kragen][produced by Nic Nac]
Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Sean KingstonSean Kingston08.20078[9]6[38]RCA 88697159422[gold-US][produced by J.R. Rotem, DJ Felli Fel]
TomorrowSean Kingston10.2009-37[5] Beluga Heights 88697581812[produced by J.R. Rotem ,RedOne,Lucas Secon,Fernando Garibay,Wyclef Jean,Drum Up,The Messengers,The Smeezingtons,Jerry "Wonda" Duplessis]

wtorek, 7 kwietnia 2020

Christy Moore

Christy Moore (ur. 7 maja 1945 roku w irlandzkim mieście Newbridge, w hrabstwie Kildare) - irlandzki popularny piosenkarz i gitarzysta folkowy, dobrze znany jako założyciel grupy Planxty .
Jego pierwszy album, "Paddy on the Road" został nagrany z Dominikiem Behanem w 1969. Następny rok przyniósł pierwsze jego poważniejsze nagranie, "Prosperous" , po wydaniu którego zgłosiło się do niego trzech muzyków, z którymi utworzył grupę Planxty. Byli to: Liam Óg O'Flynn, Andy Irvine i Dónal Lunny. Przez jakiś czas istnieli pod nazwą "CLAD", skrótowcem utworzonym z ich imion, jednak szybko zdecydowali się na nazwę "Planxty".

W 1975 roku Moore opuścił Planxty i kontynuował swą solową karierę. W 1980 roku z Lunny'm i pięcioma innymi muzykami utworzył zespół Moving Hearts . W 2000 roku opublikował swą autobiografię w książce "One Voice".

Przyciąganie Moore'a do kontrowersyjnych tematów kosztowało go czasem wiele, jednak m.in. dzięki temu zyskał sobie respekt i lojalność fanów. tematyka jego utworów zawierała strajkujących głodem, apartheid, alkoholizm, bezrobocie, niesprawiedliwość towarzysząca irlandzkim podróżnikom oraz inne niedogodności mniejszościowe. Został skrytykowany przez Ronalda Reagana wizytującego w Irlandii za śpiewane przez niego piosenki, między innymi za utwór "Hey Ronnie Reagan", w której wytyka Reaganowi uprzedzenia rasowe i wyznaniowe, a także nietolerancję.
Moore poza pisaniem nowych tymczasowych ballad, jest znany również z bardzo oryginalnych interpretacji utworów innych twórców, takich jak Woody Guthrie, Bob Dylan, czy Ewan MacColl. Przerabiał także wiele starych, tradycyjnych ballad irlandzkich.


Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[Irl]
Komentarz
Paddy on the RoadChristy Moore09.1969----
ProsperousChristy Moore.1972--Tara Music Company TARA 2008-
Whatever Tickles Your FancyChristy Moore.1975--Polydor 2383344-
Christy MooreChristy Moore.1976--Polydor 2383 426 -
The Iron Behind the VelvetChristy Moore.1978--Tara Music Company TARA 2002-
Live In DublinChristy Moore.1979--Tara Music Company TARA 2005-
Christy Moore and FriendsChristy Moore.1981--Lunar RTE 59-
The Time Has ComeChristy Moore.1983--WEA 240 150 1-
Ride OnChristy Moore.1984--WEA 240 407 1-
Ordinary ManChristy Moore09.1986--WEA 240 763 1-
The Spirit of FreedomChristy Moore.1985--WEA IR 0840-
Unfinished RevolutionChristy Moore06.1987--WEA K 242 134 2-
VoyageChristy Moore08.1989--WEA WX 286-
Smoke & Strong WhiskeyChristy Moore05.199149[3]-Newberry CM 00021-
The Christy Moore Collection, 1981 - 91Christy Moore09.199169[1]-East West 903175351-
King PuckChristy Moore11.199366[2]-Equator ATLAS 003-
At the point liveChristy Moore10.199495[3]-Grapevine GRACD 203-
Graffiti TongueChristy Moore09.199635[4]-Grapevine-

Buddy Miles

Ur. 5.09.1945 r. w Omaha w stanie Nebraska. Ten doskonały, choć nieco konserwatywny perkusista karierę zaczynał jako "cudowne dziecko", a przed związaniem się z wokalistą soulowym Wilsonem Pickettem brał udział w kilku trasach koncertowych. W 1967 r. 'dołączył do formacji Electric Flag na prośbę gitarzysty Mike'a Bloomfielda, którego późniejsze odejście dało Milesowi pełną kontrolę nad działalnością zespołu.

Mimo że po nagraniu słabego drugiego albumu grupa rozpadła się, perkusista zatrzymał sekcję dętą do współpracy przy następnym przedsięwzięciu, The Buddy Miles Express. W składzie tej doskonałej formacji znalazł się m.in. Jim McCarthy były gitarzysta z zespołu towarzyszącego Mitchowi Ryderowi. Pierwszy album nowej grupy Expressway To Your Skull przepełniały dynamiczne, elektryzujące rytmy soul zarejestrowane z pełnym błogosławieństwem Jim'ego Hendrixa, który był producentem płyty i autorem informacji na okładce.

W 1969 r. Miles dołączył do dość pechowego zespołu Hendrixa, Band Of Gypsies. Perkusista kontynuował potem swoją karierę w The Buddy Miles Band, rejestrując album Them Changes, tytułowy utwór z tego wydawnictwa stał się w Stanach Zjednoczonych sporym przebojem. Będąc sztandarowym utworem w całej karierze perkusisty. "Them Changes" trafił również na album Band Of Gypsies, a w 1972 r, został nagrany razem z Carlosem Santaną w wersji "na żywo" we wnętrzu wygasłego wulkanu na Hawajach.

Po nieudanej próbie ponownego powołania do życia grupy Electric Flag perkusista nadal prezentował soulowo-rockowe nagrania zamieszczane na licznych albumach. Mimo że w latach 80. jego kariera znacznie straciła rozpęd, to właśnie on odegrał ważną rolę w ogromnym sukcesie odniesionym przez efemeryczną formację California Raisins.


Albumy



Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Electric ChurchBuddy Miles Express06.1969-145[4]Mercury 61 222[produced by Anne Tansey , Jimi Hendrix]
Them changesBuddy Miles07.1970-35[74]Mercury 61 280[produced by Buddy Miles, Robin McBride]
We got to live togetherBuddy Miles11.1970-53[26]Mercury 61 313[produced by Buddy Miles, Robin McBride]
A message to the peopleBuddy Miles04.1971-60[24]Mercury 608[produced by Buddy Miles, Robin McBride]
Buddy Miles LiveBuddy Miles10.1971-50[24]Mercury 7500[produced by Buddy Miles]
Carlos Santana & Buddy Miles Live!Carlos Santana & Buddy Miles07.197229[4]8[33]Columbia 31 308[platinum-US][produced by Buddy Miles,Carlos Santana]
Chapter VIIBuddy Miles Band03.1973-123[9]Columbia 32 048[produced by Buddy Miles, Michael Stone]
Booger bearBuddy Miles Express01.1974-194[3]Columbia 32 694[produced by Buddy Miles, Norman Kurban]
More Miles Per GallonBuddy Miles08.1975-68[11]Casablanca 7019[produced by Buddy Miles]

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Memphis train/My chantBuddy Miles Express08.1969-100[1]Mercury 72 945[written by Rufus Thomas, Sir Mack Rice, Willy Sparks][produced by Steve Cropper,Buddy Miles,Robin McBride]
Them changes/Spot on the wallBuddy Miles & The Freedom Express05.1970-81[6]Mercury 73 008[written by Buddy Miles][produced by Buddy Miles,Robin McBride][36[4].R&B; Chart]
Down by the river/Heart' s delightBuddy Miles07.1970-68[7]Mercury 73 086[written by Neil Young][produced by Buddy Miles,Robin McBride]
Dreams /Your feeling is mineBuddy Miles10.1970-86[3]Mercury 73 119[written by Gregg Allman][produced by Buddy Miles,Robin McBride]
We got to live together-Part I/Part IIBuddy Miles12.1970-86[6]Mercury 73 159[written by Buddy Miles][produced by Buddy Miles,Robin McBride][47[2].R&B; Chart]
Wholesale love/That' s the way life isBuddy Miles05.1971-71[6]Mercury 73 205[written by Otis Redding][produced by Buddy Miles,Robin McBride][49[4].R&B; Chart]
Them changes/The way i feel tonightBuddy Miles07.1971-62[11]Mercury 73 228[written by Buddy Miles][produced by Buddy Miles,Robin McBride]
Evil ways/Them changesCarlos Santana & Buddy Miles09.1972-84[5]Columbia 45 666[written by Sonny Henry][produced by Buddy Miles,Carlos Santana]
We got love/PainBuddy Miles01.11.1974-108[1]Columbia 10 030[written by Buddy Miles][produced by Buddy Miles]
Pull Yourself Together/I'm just a kiss awayBuddy Miles04.1975--Columbia 10 089[written by Buddy Miles][produced by Buddy Miles][83[5].R&B; Chart]
Rockin' and rollin' and the streets of Hollywood/Livin' In The Right SpaceBuddy Miles09.1975-91[3]Casablanca 839[written by Buddy Miles][produced by Buddy Miles][33[12].R&B; Chart]

Kris Allen

Kristopher Neil "Kris" Allen (ur. 21 czerwca 1985 w Jacksonville)- amerykański piosenkarz, autor tekstów piosenek, aktor z Conway. W maju 2009 zwyciężył w ósmej edycji American Idol.
17 listopada 2009 wydał swój debiutancki album Kris Allen. Płyta zadebiutowała na miejscu #11 listy Billboard 200. Album sprzedał się w nakładzie 324 000 w Stanach Zjednoczonych.


Allen urodził się Jacksonville w stanie Arkansas jako syn Kimberly (z domu Wood) i Neil Allena. Ma młodszego brata Daniela, który jest trenerem cheerleadingu w college'u. Kris jest chrześcijaninem i pracował jako asystent dyrektora muzycznego New Life Church zarówno w Conway w stanie Arkansas jak i Little Rock. Allen brał udział w chrześcijańskiej pracy misyjnej na całym świecie w tym w Birmie, Maroku, Mozambiku, Republice Południowej Afryki, Hiszpanii, Tajlandii[.

26 września 2008 ożenił się ze swoją miłością ze szkoły średniej Katy.



Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
No BoundariesKris Allen06.200992[1]11[3] Sony Music[written by Kara DioGuardi, Cathy Dennis, Mitch Allan][produced by Emanuel Kiriakou]
HeartlessKris Allen06.2009-16[3]-[written by Kanye West,Ernest Wilson,Scott Mescudi,Malik Jones]
Ain't No SunshineKris Allen06.2009-37[2]RCA[written by Bill Withers][produced by Brad Gilderman,
Ricky Minor]
ApologizeKris Allen06.2009-66[1]-[written by Ryan Tedder]
Falling SlowlyKris Allen06.2009-94[1]-[written by Glen Hansard,Markéta Irglová]
What's Going OnKris Allen06.2009-107[1]-[written by Al Cleveland, Renaldo Benson, Marvin Gaye]
To Make You Feel My LoveKris Allen06.2009-113[1]-[written by Bob Dylan]
Live Like We're DyingKris Allen03.2010-18[29]Jive 61250[platinum-US][written by Danny O'Donoghue,Mark Sheehan,Andrew Frampton,Steve Kipner][produced by Andrew Frampton,Steve Kipner]
Let It BeKris Allen03.2010-63[2] Sony Music[written by Lennon–McCartney][produced by Emanuel Kiriakou]
Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Kris AllenKris Allen12.2009-11[18]Jive 62349[produced by Andrew Frampton,Steve Kipner,Greg Kurstin,Mike Elizondo,Toby Gad,Eg White,Mike Flynn,Warren Huart,Tobias Karlsson,Joe King,Salaam Remi]
Thank You CamelliaKris Allen12.2012-26[2]RCA 97408[produced by Tim Pagnotta,The Messengers,J. Bonilla,Kevin Kadish,Per Kristian "Boots" Ottestad,Curt Schneider,Maison & Dragen,Chris DeStefano]
HorizonsKris Allen08.2014-80[1] DogBear[produced by Charlie Peacock]
Season 8 Favorite PerformancesKris Allen06.2009-50[2]RCA-

Bob Marley


Legendarna grupa z Jamajki, założona w 1963 r. W jej pierwszym składzie znaleźli się: Robert Nesta Marley (ur. 6.02.1945 r. w St. Anns na Jamajce, zm. 11.05.1981 r. w Miami na Florydzie), Bunny Wailer (właśc. Neville O'Riley Livingston, ur. 10.04.1947 r. w Kingston na Jamajce), Peter Tosh (właśc. Winston Hubert Mclntosh, ur. 19.10.1944 r. w Westmoreland na Jamajce, zm. 11.05.1987 r. w Kingston), Junior Braithwaite, Beverly Kelso i Cherry Smith.

Bob Marley And The Wailers to jedyna formacja rodem z Jamajki, której udało się osiągnąć wielki międzynarodowy sukces i szturmem podbić rynki płytowe całego świata. Karierę zaczynali pobierając lekcje u wielkiego wokalisty Joego Higgsa, po czym w 1963 r. zaczęli nagrywać dla wytwórni Clementa Seymoura (Sir Coxsone'a) Dodda. W 1961 i 1962 r. Marley zarejestrował dwa solowe nagrania dla producenta Lesliego Konga "Judge Not" i "One Cup Of Coffee" (firmowane jako Bob Marley). Pierwszy singel zespołu The Wailers "Simmer Down", wydany tuż przed Bożym Narodzeniem 1964 r. pod szyldem Wailing Wailers, w styczniu 1965 r. wszedł na l. miejsce listy przebojów JBC Radio, utrzymując się tam przez dwa miesiące.

Ogółem sprzedano 80.000 egzemplarzy tej płytki. Po wielkim lokalnym sukcesie, muzycy zarejestrowali kompozycję "It Hurts To Be Alone" z Juniorem Braithwaite'em w roli wokalisty prowadzącego i "Lonesome Feeling" z partią wokalną w wykonaniu Bunny'ego Wailera. W latach 1963-1966 The Wailers zarejestrowali dla Dodda ponad 70 nagrań, z których 20 stało się lokalnymi przebojami, prezentując szeroką gamę muzycznych stylów: od przeróbek amerykańskich przebojów soulowych i doo-wop przez ska po bardziej nowoczesne brzmienie zwiastujące narodziny rock steady. Znalazły się wśród nich utwory, które Marley nagrał w nowej wersji w latach 70.

Pod koniec 1965 r. z zespołu odeszedł Braithwaite, by wyjechać do Ameryki, a niedługo potem kolegów opuścili także Kelso i Smith. 10 lutego 1966 r. Marley ożenił się z Ritą Andersen, wówczas członkinią grupy The Soulettes, która potem miała zostać jedną "trzecią" tercetu The I-Threes, a wreszcie wokalistką solową. Już następnego dnia Bob wyjechał do swojej matki w Wilmington w stanie Delaware (pracował tam jako kelner. asystent w laboratorium, kierowca wózka widłowego na nocnej zmianie w magazynie oraz monter w fabryce Chrysiera). Na Jamajkę wrócił w październiku 1966 r. z oszczędnościami w wysokości 700 dolarów. The Wailers byli w tym okresie triem wokalnym i w 1967 r. nadal nagrywali dla Coxsone'a Dodda, rejestrując pod koniec roku w Studio One lokalny hit "Bend Down Low".

W 1968 r. zaczęli wydawać wyprodukowaną własnym sumptem muzykę we własnej firmie Wail'N'Soul, przemianowanej później na Tuff Gong. Nagrania te należące do najrzadziej wznawianych w dorobku The Wailers prezentują formację u progu nowej muzycznej dojrzałości. 17.10.1968 r. Rita Marley urodziła syna Davida "Ziggy'ego", a Bob po raz ostatni obciął włosy. Pod koniec tego samego roku, po wyjściu Bunny'ego Wailera z więzienia (spędził tam 14 miesięcy, odsiadując wyrok za posiadanie marihuany), muzycy zaczęli rejestrować nagrania demo dla Danny'ego Simsa, menedżera wokalisty soulowego Johnny'ego Nasha. który w kwietniu 1972 r. trafił na brytyjską listę przebojów z kompozycją Marleya "Stir It Up".

Współpraca ta (głównie z powodów finansowych) okazała się krótkotrwała i muzycy zaczęli nagrywać dla producenta Lesliego Konga, który odniósł już międzynarodowy sukces współpracując z Desmondem Dekkerem, The Pioneers i Jimmym Cliffem. W 1970 r. Kong wydał kilka singli i album The Best Of The Wallers. Jednak już wcześniej muzycy stali się zagorzałymi rastafarianami i porzucili Konga, by nawiązać współpracę z producentem Lee "Scratch" Perry. Perry nie tylko pomógł formacji podkreślić jej buntowniczy charakter, ale również umożliwił współpracę z duetem basowo-perkusyjnym w osobach braci Barrettów: Astona "Family Man" (ur. 22.11.1946 r. w Kingston) i Carltona (ur. 17.12.1950 r. w Kingston, zm. w 1987 r. tamże), którzy stali się nieodłączną częścią brzmienia The Wailers. Nagrania, których Bob Marley And The Wailers dokonali z Perrym w latach 1969-1971, prezentowały formację u szczytu twórczych możliwości.

Połączenie doskonałych nowych kompozycji takich jak. "Duppy Conqueror", "Small Axe" i "Sun Is Shining" z opracowanymi na nowo starszymi utworami, uzupełnionymi o nowatorskie rytmy The Upsetters i równie nowatorski wpływ samego Perry'ego, przyniosło w efekcie dzieło będące jednym z najlepszych przykładów muzyki rodem z Jamajki. Zapoczątkowało także serię międzynarodowych sukcesów Boba Marleya. Muzycy nagrywając nadal dla swojej wytwórni Tuff Gong, zwrócili na siebie uwagę Chrisa Blackwella, szefa wytwórni Island. W 1972 r. Blackwell podpisał z zespołem kontrakt nagraniowy, co było posunięciem bez precedensu zarówno dla dużej wytwórni płytowej, jak i zespołu reggae. The Wailers zadebiutowali w Island albumem Catch A Fire wydanym w 1973 r. W kwietniu tego samego roku muzycy przyjechali do Wielkiej Brytanii, by zagrać kilka koncertów i wystąpić w telewizji. Nieco później zrezygnowano z ich usług jako tzw. support bandu w czasie amerykańskiej trasy formacji Sly & The Family Stone pod zarzutem, że przyćmiewają gwiazdy.

Dzięki dobrze przemyślanej kampanii reklamowej album Catch A Fire sprzedawał się na tyle dobrze, by zapewnić wydanie następnego Burnin'. Przed przystąpieniem do pracy nad tym wydawnictwem do zespołu dołączył Earl "Wire" Lindo, co zasygnalizowało powrót do buntowniczego podejścia, nie łagodzonego żadnymi elementami charakterystycznymi dla produkcji typowo rockowej. Jesienią 1974 r. pochodzący z tego właśnie albumu utwór "I Shot The Sheriff' trafił w wykonaniu Erika Claptona na 9. miejsce brytyjskiej listy przebojów, przecierając jednocześnie szlak dla dalszych propozycji The Wailers.

W czasie, gdy członkowie zespołu stali u progu wielkiego międzynarodowego sukcesu, wewnętrzne spory związane z narzucanym przez Island imagem formacji doprowadziły do odejścia Tosha i Livingstona (obaj postanowili zająć się karierą solową). W składzie zreformowanej w połowie 1974 r. grupy znaleźli się: Marley, bracia Barrettowie i Bernard "Touter" Harvey (instr. klawiszowe). Harmonie wokalne uzupełniało trio The I-Threes (Marcia Griffiths, Rita Marley i Judy Mowatt). Dzięki trzeciemu nagranemu dla Island albumowi Natty Dread, grupa zaistniała na arenie międzynarodowej, a jej brzmienie zaczęto utożsamiać z tzw. "międzynarodowym" reggae, które grała aż do śmierci Marleya.

Opracowując ten nowy styl, nie tylko dzięki nagrywanym dla Island albumom lecz również licznym koncertom, The Wailers odeszli od oryginalnej muzyki rodem z Jamajki, stając się częścią globalnego rynku muzycznego. W czasie gdy wpływ Boba Marleya - nie tylko jako muzyka ale także jako symbolu człowieka sukcesu z tzw. Trzeciego Świata - zataczał coraz szersze kręgi, oryginalna muzyka z wyspy płynęła we własnym kierunku. W sierpniu 1975 r. formacja rozpoczęła trasę po Wielkiej Brytanii w nowym składzie z Tyronem Downie'em (instr. klawiszowe), Alvinem "Seeco" Pattersonem (instr. perkusyjne) i Julianem "Juniorem" Murvinem (gitara), którzy zastąpili Harveya i Lindo (odszedł do Taj Mahal). Na koncertach zaczęli pojawiać się zarówno biali jak i czarni wielbiciele grupy, co w tym czasie było prawdziwym ewenementem.

Pod koniec tego roku Marley umieścił na brytyjskiej liście przebojów pierwszy w swojej karierze przebój - autobiograficzną kompozycję "No Woman No Cry". W tym samym roku na rynku pojawił się również jego pierwszy oficjalny album koncertowy zarejestrowany podczas występów w londyńskiej sali Lyceum. Do końca życia nagrywał jeden album rocznie. Po śmierci artysty oszacowano, że sprzedano je na całym świecie za sumę 190 milionów dolarów. 3 grudnia 1976 r. doszło do próby zamachu na jego życie, kiedy siedmiu napastników z bronią wpadło do domu artysty w Kingston, raniąc Marleya. jego żonę i menedżera Dona Taylora. W konsekwencji artysta na 18 miesięcy przeniósł się na Florydę, gdzie powstała część albumu Exodus. Tam też po wykryciu komórek nowotworowych usunięto mu palec u nogi. informując media, że odniósł kontuzję grając w swoją ulubioną piłkę nożną. Tymczasem albumy Exodus i Kaya sprzedawały się znakomicie na całym świecie. W kwietniu 1978 r. Marley wystąpił na koncercie w Kingston, w czasie którego doprowadził do symbolicznego pojednania liderów dwóch wojujących ze sobą partii politycznych. Zespół wyruszył potem na gigantyczne tournee po Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Japonii, Australii i Nowej Zelandii.

Przez cały czas wytwórnia Tuff Gong rozszerzała swoją działalność, promując także nowe talenty. Pochodzący z 1979 r. album Survival spotkał się z bardzo ciepłym przyjęciem i odniósł także spory sukces w Afryce. Pochodzący zeń utwór "Zimbabwe" doczekał się wielu wersji w wykonaniu afrykańskich artystów. 17 kwietnia 1980 r. Marley wystąpił na koncercie w Salisbury w Zimbabwe (tuż po uzyskaniu przez ten kraj niepodległości), gdzie zagrał dla 40-tysięcznej publiczności, wśród której znaleźli się brytyjski następca tronu książę Karol i prezydent Mugabe. Jednak latem 1980 r. nowotwór znów dał znać o sobie, gdy artysta zasłabł podczas joggingu w nowojorskim Central Parku. Po tym incydencie przerwano amerykańską trasę formacji, chociaż Marley wystąpił jeszcze tego samego wieczoru w Madison Square Garden. W grudniu 1980 r. poddał się kontrowersyjnej terapii w klinice dr Josefa Isselsa w Bawarii w Niemczech. Nie przyniosła ona jednak spodziewanych efektów i 11 maja 1981 r. Bob Marley zmarł na raka płuc w szpitalu w Miami. Tuż przed śmiercią, w kwietniu, przyznano mu jamajski Order Zasługi, odebrany w imieniu artysty przez syna - Ziggy'ego.
21 maja Boba Marleya pochowano w St. Ann's podczas ceremonii z honorami należnymi głowie państwa. W 1984 r. dla upamiętnienia trzeciej rocznicy śmierci artysty wytwórnia Island wydała składankowy album Legend, który do dziś utrzymuje się na brytyjskiej liście przebojów. W kwietniu 1987 r. przed domem w Kingston zastrzelono Carltona Barretta, a we wrześniu włamywacze zamordowali Petera Tosha. W wyniku długich sporów Chris Blackwell zdobył całkowitą kontrolę nad prawami autorskimi do utworów Boba Marleya.

Dla uczczenia pamięci artysty w 1990 r. dzień jego urodzin, 6 lutego, ustanowiono świętem narodowym Jamajki. W czerwcu tego samego roku wpłatą na konto Amnesty International Chris Blackwell zapoczątkował działalność fundacji im. Boba Marleya. W lipcu 1991 r. doszło do kolejnego procesu o prawa do twórczości Marleya, o które tym razem walczyli weteran reggae Eddy Grant, wytwórnia MCA oraz zjednoczeni Rita Marley i Chris Blackwell. Po trwających blisko dziesięć lat sporach prawnych, za sumę 11,5 miliona dolarów nabyli je wdowa po artyście, dzieci oraz Island Logic Ltd. Ogólnoświatowy sukces, który stał się udziałem Boba Marleya, zainspirował wielu innych artystów rodem z Jamajki. Jego nazwisko stało się synonimem muzyki tego kraju, której był pierwszą wielką gwiazdą. Dzięki jego błyskotliwej karierze cały świat zwrócił uwagę na tę właśnie muzykę. Sam Marley był charyzmatycznym wykonawcą, wspaniałym wokalistą i twórcą, co znacznie utrudniło innym wykonawcom pójście jego śladem.



Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
No woman ,no cryBob Marley09.197522[27]-Island WIP 6244[platinum-UK][written by Vincent Ford,Bob Marley ][produced by Bob Marley and the Wailers, Steve Smith, Chris Blackwell]
Roots ,rock,reggaeBob Marley07.1976-51[6]Island WIP 6309[written by Vincent Ford][produced by Bob Marley and the Wailers][37[9].R&B Chart]
ExodusBob Marley07.197714[9]103[5]Island WIP 6390[written by Bob Marley][produced by Bob Marley and the Wailers][19[10].R&B Chart]
Waiting in vainBob Marley09.197727[5]-Island WIP 6402[silver-UK][written by Bob Marley][produced by Bob Marley and the Wailers][38[10].R&B Chart]
Jamming/ Punky reggae partyBob Marley12.19779[12]-Island WIP 6410[platinum-UK][written by Bob Marley][produced by Bob Marley and the Wailers]
Is this love/CrisisBob Marley02.19789[9]-Island WIP 6420[platinum-UK][written by Bob Marley][produced by Bob Marley and the Wailers]
Satisfy my soul/Smile JamaicaBob Marley06.197821[10]-Island WIP 6440[written by Bob Marley][produced by Bob Marley and the Wailers]
Stir it up [live]/Rat raceBob Marley & The Wailers01.1979--Island WIP 6478[written by Bob Marley][produced by Chris Blackwell, Jack Nuber, Bob Marley And The Wailers]
Wake up and live /[Part.2]Bob Marley & The Wailers07.1976--Island 49080 [US][93[3].R&B Chart]
So much trouble in the worldBob Marley09.197956[4]-Island WIP 6510[written by Bob Marley][produced by Bob Marley And The Wailers, Alex Sadkin]
One drop/KayaBob Marley & The Wailers11.1979--Island 49 165 [US][written by Bob Marley][produced by Bob Marley And The Wailers, Alex Sadkin]
Could you be lovedBob Marley06.19805[14]-Island WIP 6610[platinum-UK][written by Bob Marley][produced by Chris Blackwell,Bob Marley][56[8].R&B Chart]
Three little birdsBob Marley09.198017[9]-Island WIP 6641[2x-platinum-UK][written by Bob Marley][produced by Bob Marley and the Wailers]
No woman ,no cry [re-entry]Bob Marley06.19818[11]-Island WIP 6244
Reggae On Broadway/Gonna Get YouBob Marley10.1981--Cotillion 46023 [US][written by Bob Marley][produced by Bob Marley, Larry Fallon][66[6].R&B Chart]
Buffalo soldier/Buffalo DubBob Marley05.19834[12]-Island IS 108[platinum-UK][written by Bob Marley, N.G. Williams][produced by Bob Marley, The Wailers, Errol Brown][71[6].R&B Chart]
One love-People get ready/So Much Trouble In The WorldBob Marley04.19845[14]-Island IS 169[gold-UK][written by Bob Marley, Curtis Mayfield][produced by Bob Marley And The Wailers]
Waiting in vain [reissue]Bob Marley06.198431[4]-Island IS 180
Could you be lovedBob Marley11.198471[4]-Island IS 210
Three Little BirdsBob Marley07.198576[3]-Island IS 236[written by Bob Marley][produced by Bob Marley And The Wailers]
One love-People get readyBob Marley05.199142[3]-Tuff Gong TGX 1
Iron Lion ZionBob Marley09.19925[9]-Tuff Gong TGX 2[written by Bob Marley][produced by Errol Brown,Ingmar Kiang,Bob Marley,The Wailers,Trevor Wyatt]
Why should I./ ExodusBob Marley11.199242[4]-Tuff Gong TGX 3[written by Bob Marley][produced by The Wailers, Errol Brown, Ingmar Kiang, Trevor Wyatt]
Keep on moving/Pimpers ParadiseBob Marley05.199517[12]-Tuff Gong TCTGX 4[written by C. Mayfield][produced by Bob Marley, Lee Perry, Errol Brown, Ingmar Klang, Trevor Wyatt ]
What goes around come aroundBob Marley06.199642[4]-Tuff Gong ANACA 002[written by Jimmy Norman,Al Pyfrom,Joe Venneri][produced by Bob Marley,Larry Fallon]
The sun is shiningBob Marley vs Funkstar De Luxe09.19993[22]-Club Tools 0066895CLU[silver-UK][written by Bob Marley][produced by Funkstar De Luxe]
Turn your lights down lowBob Marley feat Lauryn Hill12.199915[7]104[16]Columbia 6684362[written by Bob Marley][produced by Stephen Marley][49[20].R&B Chart]
Rainbow countryBob Marley vs Funkstar De Luxe01.200011[18]-Club Tools 0067225CLU[written by Bob Marley, Lee Perry][produced by Lee Perry, The Wailers]
JammingBob Marley feat MC Lyte06.200042[5]-Tuff Gong TCTGX 9[written by Bob Marley]
I Know a PlaceBob Marley And The Wailers11.200177[1]-Tuff Gong TGXCD 10[written by Bob Marley,Rita Marley][produced by Lee Perry]
I Shot The Sheriff [re-issue] Bob Marley & The Wailers11.200567[4]-Tuff Gong TGXCD 14
No Woman No Cry (2nd Re-Issue)Bob Marley & The Wailers11.200558[27]-Tuff Gong TGXCD 13
Sun Is Shining / Jamming [live]Bob Marley & The Wailers11.200554[3]-Tuff Gong TGXCD 15[Written-By - Bob Marley][ Producer - Bob Marley & The Wailers]
SlogansBob Marley & The Wailers12.200545[3]-Tuff Gong TGXCD 15[Written-By - Bob Marley][ Producer - Bob Marley & The Wailers, Chris Blackwell, Nancy Jeffries and Bill Levenson]
Africa Unite / I Shot The Sheriff [live] Bob Marley & The Wailers12.200549[2]-Tuff Gong TGXCD 16[Written-By - Bob Marley][ Producer - Bob Marley,The Wailers,Alex Sadkin]
Stand Up Jamrock / Stir Ot Up [live] Bob Marley & The Wailers12.200556[2]-Tuff Gong TGXCD17-
Is This Love [remix] Bob Marley featuring Lvndscape and Bolier07.201616[17]-Island USUM 71604762[gold-UK][Written-By - Bob Marley][ Producer - Bob Marley,The Wailers,Bolier,Lvndscape]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Natty dreadBob Marley10.197543[5]92[28]Island ILPS 9281[gold-UK][produced by Bob Marley, Chris Blackwell]
Burnin'The Wailers10.1975-151[6]Island 9256 [US][gold-US][silver-UK][produced by Bob Marley, Chris Blackwell]
Catch a fireBob Marley11.1975-171[5]Island 9241 [US][gold-UK][produced by Bob Marley, Chris Blackwell]
LiveBob Marley12.197538[11]90[9]Island ILPS 9376[gold-US][silver-UK][produced by Bob Marley and the Wailers, Steve Smith, Chris Blackwell]
Rastaman vibrationBob Marley05.197615[13]8[22]Island ILPS 9383[gold-US][gold-UK][produced by Bob Marley and the Wailers]
ExodusBob Marley06.19778[56]20[24]Island ILPS 9498[gold-US][gold-UK][produced by Bob Marley and the Wailers]
KayaBob Marley04.19784[24]50[17]Island ILPS 9517[gold-US][gold-UK][produced by Bob Marley and the Wailers]
Babylon by busBob Marley12.197840[11]102[16]Island ISLD 11[produced by Bob Marley and the Wailers, Chris Blackwell and Jack Nuber]
SurvivalBob Marley10.197920[6]70[14]Island ILPS 9542[produced by Bob Marley & The Wailers, Alex Sadkin]
UprisingBob Marley06.19806[17]45[23]Island ILPS 9596[gold-US][gold-UK][produced by Chris Blackwell, Bob Marley]
Chances areBob Marley10.1981-117[6]Cotillion 5228 [US-gold]]
ConfrontationBob Marley05.19835[19]55[15]Island ILPS 9760[gold-US][produced by Bob Marley & the Wailers and Errol Brown, Rita Marley ]
LegendBob Marley05.19841[12][708]54[113]Island BMV 1[15x-platinium-US][14x-platinum-UK]
Rebel musicBob Marley07.198654[3]140[9]Island ILPS 9843[produced by Chris Blackwell,The Wailers,Alex Sadkin
Chris Blackwell,Jack Nubar,Bob Marley & The Wailers,Bob Marley,Steve Smith]
Talkin' bluesBob Marley02.1991-103[13]Tuff Gong 848243 [US]
Songs of freedomBob Marley10.199210[5]86[15]Tuff Gong 512280 [US][2x-platinium-US][silver-UK]
Natural mysticBob Marley06.19955[12]67[14]Tuff Gong 524103 [US][gold-US][gold-UK][produced by Bob Marley & The Wailers, Alex Sadkin, Steve Smith, Chris Blackwell, Lee Perry]
Soul almighty-The formative years Vol.1Bob Marley06.199693[3]-Anansi ANACD 001
Sun Is ShiningBob Marley Vs Funkstar DeLuxe09.199940[3]-Club Tools 0066730CLU-
Chant down BabylonBob Marley11.199995[1]60[24]Tuff Gong 5464042[gold-US][silver-UK][produced by Stephen Marley]
Lively up yourselfBob Marley07.200175[2]-Music Collection 12691
One love:The very best of Bob MarleyBob Marley11.200124[9]60[16]UTV 542855 [US][gold-UK]
One loveBob Marley11.200124[11]-Tuff Gong 5865512-
Roots Of A LegendBob Marley06.200451[6]-Trojan TJODX 176
Africa Unite-The Singles CollectionBob Marley and The Wailers11.200526[18]101[4] Tuff Gong BMWCD 4
The Ultimate CollectionBob Marley and The Wailers02.2007133[1]- -
B Is for BobBob Marley and The Wailers06.2009-77Tuff Gong[produced by Bob Marley]
Live Forever: September 23, 1980 • Stanley Theatre • Pittsburgh, PABob Marley and The Wailers02.2011-14Island 06025 2747011
Marley OSTBob Marley and The Wailers04.201281[1]- Island/Tuff Gong 2798598
Legend: RemixedBob Marley and The Wailers04.2013-89 Island/Tuff Gong

poniedziałek, 6 kwietnia 2020

Barbara Mason

Barbara Mason (ur. 9 sierpnia 1947 r., Filadelfia, Pensylwania), amerykańska wokalistka rhythm'n'bluesowa, znana z przeboju "Yes, I'm Ready" z 1965r.

Wokalistka soulowa, początkowo koncentruje się na pisaniu piosenek, gdy weszła do branży muzycznej jeszcze jako nastolatka. Jako wykonawczyni, miała przebój w 1965 roku własnego autorstwa , "Yes, I'm Ready" (#5 Hot 100 Billboard, #2 R&B; Chart), soul-popowej konfekcji,podkreślający jej wysoki , dziewczęcy wokal .Jej słodkie brzmienie ,spowodowało, że zaczęto nazywać duszą Philly, miała umiarkowany sukces przez pozostałą dekadę,nagrywając dla małej wytwórni Arctic, osiągając Billboard Hot 100 Top 40 ponownie w roku 1965r piosenkami "Sad, Sad Girl " i " Oh How It Hurts " na przełomie 1967/68r.

Na początku i w połowie lat 70-tych, Mason umacnia swoją pozycję, śpiewając o miłości seksualnej i zdradzie, ze szczerością, która była czymś niezwykłym dla wokalistek soulowych w piosenkach takich jak "Bed and Board", "From His Woman to You" i "Shackin "Up".Jej słodki soul przynosił jej coraz więcej wielbicieli, a ona wciąż pisała większość swoich utworów.

Ale produkcja w latach 70-tych, była bardziej zorientowana na funk. Curtis Mayfield produkuje dla niej swój utwór "Give Me Your Love", który przywrócił ją na listy przebojów w 1973 r.; "From His Woman to You" (odpowiedź na hit Shirley Brown "Woman to Woman ") i " Shackin' Up " również dobrze się sprzedawały połowie lat 70-tych. Po opuszczeniu Buddha Records w 1975 roku, wchodzi tylko incydentalnie na listy bestsellerów, z "I Am Your Woman, She Is Your Wife" (1978), "Another Man" (1984), i kilkoma innymi singlami.



Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Girls Have Feelings Too/Come to meBarbara Mason & The Tiffanys01.1965--Arctic 102[written by B. Mason][31[1].R&B; Chart]
Yes, I’m Ready / Keep HimBarbara Mason05.1965-5[14]Arctic 105[written by B. Mason][2[18].R&B; Chart]
Sad, Sad Girl/Come to meBarbara Mason09.1965-27[9]Arctic 108[written by B. Mason][produced by Dynodynamics][12[9].R&B; Chart]
If You Don't (Love Me, Tell Me So)/You got what it takesBarbara Mason11.1965-85[3]Arctic 112[written by B. Mason][produced by Dynodynamics]
Is It Me?/Don't Ever Want To Lose Your Love Barbara Mason01.1966-97[2]Arctic 116[written by B. Mason]
I Need Love/Bobby,is my babyBarbara Mason06.1966-98[2]Arctic 120[written by B. Mason, J. Bishop][produced by Dynodynamics][25[5].R&B; Chart]
Oh, How It Hurts/Ain't got nobodyBarbara Mason12.1967-59[9]Arctic 137[written by B. Mason,B. Brummer][11[9].R&B; Chart]
(I Can Feel Your Love) Slipping Away/Half a loveBarbara Mason09.1968-97[1]Arctic 142[written by B. Mason]
Raindrops keep fallin' on my head/If you knew him like I doBarbara Mason05.1970-112[3]National General 005[written by Burt Bacharach, Hal David][38[5].R&B; Chart][#1 hit for B.J.Thomas in 1970]
Bed and Board / Yes It's YouBarbara Mason06.1972-70[6]Buddah 296[written by Flax / Lambert][24[8].R&B; Chart]
Give Me Your Love /You Can Be With The One You Don't LoveBarbara Mason01.1973-31[12]Buddah 331[written by C. Mayfield][produced by C. Mayfield][9[16].R&B; Chart]
Yes, I’m Ready /Who will you hurt nextBarbara Mason06.1973-125[1]Buddah 355[written by B. Mason]
From His Woman to You/When You Wake Up In Georgia Barbara Mason11.1974-28[10]Buddah 441[written by B. Crutcher , L. Snell][produced by B. Crutcher, J. Smith , L. Snell][3[13].R&B; Chart]
Shackin' Up/(There's) One Man Between Us Barbara Mason04.1975-91[4]Buddah 459[written by J. Avery][produced by J.B.P., Don Davis][9[18].R&B; Chart]
Another ManBarbara Mason01.198445[5]-West End WES 22164[written by Butch Ingram][produced by Butch Ingram][68.R&B; Chart]


Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Yes, I'm ReadyBarbara Mason10.1965-129[8]Arctic 1000-
Give Me Your LoveBarbara Mason02.1973-95[12]Buddah 5117-
Love's the ThingBarbara Mason02.1975-187[2]Buddah 5628-

Maino

Maino, właśc. Jermaine Coleman (ur. 30 sierpnia 1973r w Nowym Jorku)- amerykański raper pochodzący z Brooklynu w Nowym Jorku. Najbardziej znany z singla pt. „All the Above”, który okazał się sukcesem w Stanach Zjednoczonych, sprzedając się w ilości ponad 1 miliona egzemplarzy, tym samym utwór otrzymał status platyny nadany przez Recording Industry Association of America (RIAA).
W przeszłości Coleman spędził 10 lat w zakładzie karnym za kradzież oraz za porwanie dilera narkotyków.

Jermaine Coleman urodził się 30 sierpnia 1973 w Nowym Jorku. We wczesnych latach 90-tych XX wieku Coleman został zatrzymany za udział w porwaniu dilera narkotyków. Groziło mu za to od 5 do 15 lat pozbawienia wolności w zakładzie karnym. Swój pobyt w więzieniu wspomina tak: Przesiadywałem przez 23 godziny na dobę w celi, więc zwyczajnie z nudów zacząłem rapować.


Wówczas inspirował się takimi artystami, jak The Notorious B.I.G., Jay-Z czy Lil’ Kim. Po opuszczeniu zakładu karnego w 2003 Maino założył niezależną wytwórnię muzyczną Hustle Hard Entertainment. Raper po serii wydanych mixtape’ów w 2005 został zauważony przez wytwórnię Universal Music Group, z którą następnie podpisał kontrakt muzyczny. Maino opuścił Universal w 2007r, twierdząc, że niedostatecznie dobrze go promowała. W tym samym roku raper związał się z wytwórnią Atlantic Records dzięki pomocy 50 Centa.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US]
Komentarz
Hi HaterMaino05.2008-108[6]Hustle Hard 512 194[produced by Mista Raja,Maino][26[17].R&B Chart]
All the AboveMaino Featuring T-Pain02.2009-39[20]Hustle Hard 518 445[platinum-US][written by Jermaine Coleman, Faheem Najm, Justin Smith][produced by Just Blaze, Nard & B][59[20].R&B Chart]
Million BucksMaino featuring Swizz Beatz07.2009--Hustle Hard [written by J. Coleman, K. Dean, A. Chambliss, J. Gonzalez][produced by Swizz Beatz][66[13].R&B Chart]
Let It FlyMaino featuring Roscoe Dash06.2011-106Atlantic[written by Jermaine Coleman,Jeffery Johnson, Jr.Dallas Diamond,Kevin Erondu][produced by PayAttention,Garner Bros][57.R&B Chart]
Bring It Back DJMaino04.2010--Hustle Hard [99[1].R&B Chart]
Don't Say Nothin'Maino07.2010--Hustle Hard[99[1].R&B Chart]



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US]
Komentarz
If Tomorrow Comes...Maino07.2009-25[7] Hustle Hard 512968[produced by Maino, Swizz Beatz, G.Q. Beats, Prettyboy, Bradd Young, Da Beatstaz, BG Beatz, Blast Off, Just Blaze, Nard & B, J.U.S.T.I.C.E. League, Mista Raja, D. Smitty, Versatile, Delemma, Lenwood Reed, Chris Styles, Charlemagne, Steven Kang Cruz, Brian Berger]
The Day After TomorrowMaino12.2012-94[1] Hustle Hard 2161[produced by Maino, K.E. on the Track, Blast Off Productions, Buckwild, Mista Raja, Mando Beats, Gorilla Tek, A-Squared, Sef Millz, Sean St. Cyr, Dangerous LLC, The Arcade, The Colleagues, GQ Beats, Clinton Sparks]




Tokio Hotel

Tokio Hotel -niemiecki zespół muzyczny, powstały w 2001 roku z inicjatywy braci-bliźniaków Billa i Toma Kaulitzów, do których dołączyli Gustav Schäfer i Georg Listing.
Zespół zadebiutował na rynku muzycznym w lipcu 2005 roku singlem „Durch den Monsun”, który trafił na niemieckie listy przebojów. Podobny sukces osiągnął drugi singiel grupy, „Schrei” który zyskał popularność w innych krajach, w tym w Polsce. Single pochodziły z debiutanckiej płyty studyjnej zespołu zatytułowanej Schrei, która ukazała się we wrześniu 2005 roku.

W 2007 roku zespół nagrał kolejny album studyjny zatytułowany Zimmer 483, który promowany był przez single „Übers Ende der Welt” i „Spring nicht”. W międzyczasie grupa zdobyła nagrodę Echo i trzy nagrody Comet, a także statuetkę podczas ceremonii wręczenia MTV Europe Music Awards. W 2008 roku jako pierwszy niemiecki zespół odebrali amerykańską nagrodę MTV Video Music Awards w kategorii „Najlepszy nowy artysta”. Sukces poprzednich płyt powtórzył kolejny krążek Humanoid wydany w październiku 2009 roku w dwóch wersjach językowych: niemieckiej i angielskiej. Dwa lata później zdobyli nagrodę MTV Video Music Awards Japan, również jako pierwszy zespół z Niemiec.

Po trasie koncertowej w 2010 roku, bracia Kaulitz przeprowadzili się z Niemiec do Stanów Zjednoczonych, jako powód podając brak inspiracji i prywatności, ataki stalkerów oraz włamanie do ich domu w Hamburgu. Przez kolejne cztery lata Tokio Hotel skupili się na produkowaniu nowej muzyki. Czwarty album studyjny Kings of Suburbia, wydany w październiku 2014 roku, szybko zyskał tytuł najlepiej sprzedającego się wydawnictwa zespołu na iTunes.

W 2015 roku wygasł kontrakt Tokio Hotel z Universal Music oraz zakończono współpracę z producentami: Davidem Jostem, Peterem Hoffmannem, Dave'em Rothem i Patrickiem Benznerem. Kolejny album Dream Machine został wyprodukowany w pełni przez Billa i Toma Kaulitzów, a wydany przez wytwórnię Starwatch Music, należącą do Sony Music.

Do roku 2007 nakład ze sprzedaży wszystkich wydawnictw muzycznych Tokio Hotel w Niemczech przekroczył sumę ponad 3 milionów płyt, a na świecie ponad 9 milionów.
Jak tłumaczą sami muzycy, nazwa zespołu ma „oddawać to, co dane im jest przeżywać”. Tokio jest odwołaniem do stolicy Japonii, do której członkowie zespołu chcieliby pojechać, gdyż jest to miasto „równie jak oni szalone”. Hotel nawiązuje do faktu, że w związku z granymi trasami koncertowymi wiele czasu spędzają w hotelach. W jednym z wywiadów Bill Kaulitz dodał, że najlepiej tworzy mu się w hotelach i samochodach.

Poprzednia nazwa Devilish (z ang. diabelny), została zmieniona, ponieważ zespół nie chciał mieć mrocznego wizerunku.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK]
Komentarz
Ready, Set, Go!Tokio Hotel09.200777[1]119[1]Polydor 5302252[written by Bill Kaulitz ,Dave Roth, David Jost, Peter Hoffmann, Patrick Benzner][produced by Dave Roth, David Jost ,Peter Hoffmann, Patrick Benzner]



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK]
Komentarz
ScreamTokio Hotel05.2008-39[21]Island 06025 1736546 9[produced by Patrick Benzner, Dave Roth, Peter Hoffmann, David Jost]
HumanoidTokio Hotel10.2009-35[3]Universal[produced by Patrick Benzner, Dave Roth, David Jost, Peter Hoffmann, The Matrix ,Bill Kaulitz, Tom Kaulitz, Kristian Nord]



niedziela, 5 kwietnia 2020

Kina Grannis

Kina Grannis (ur. 4 sierpnia 1985), amerykańska piosenkarka, gitarzystka i autorka piosenek.

Ukończyła w 2007 roku Uniwersytet Południowej Kalifornii na wydziale nauk społecznych ze specjalizacją w psychologii.

W 2007 r. Kina Grannis wzięła udział w konkursie pn. Doritos Crash The Super Bowl organizowanym przez firmę Frito-Lay. W głosowaniu telewidzów zdobyła 1. miejsce i 60-sekundowy fragment jej piosenki Message From Your Heart został nadany podczas transmisji z rozgrywek Super Bowl. Nagrodą było także podpisanie kontraktu z wytwórnią płytową Interscope Records.

W 2011 r. zwyciężyła w kategorii Best Web-Born Artist rankingu organizowanego przez MTV pn. O Music Awards.

Kina Grannis dorastała w Mission Viejo i już od najmłodszych lat nawiązywała kontakt z muzyką słuchając artystów takich jak: James Taylor i K's Choice. Kina uczęszczała do Newhart Middle School od 1997 do 1999 roku. Następnie do Capistrano Valley High School do 2003 roku, później zdając do USC. W wieku 15 lat zaczęła skupiać się na nauce gry na gitarze i kontynuowała ją do czasu dostania się do college’u. Podczas drugiego roku studiów na USC Kina została wybrana przez Thornton School of Music do nagrania składającego się z sześciu piosenek EP. Do dzisiaj napisała 80 piosenek.

Na początku 2007 roku Kina nagrała piosenkę pt. "Ours to Keep", która została wykorzystana m.in. w jednym z odcinków serialu Szpital miejski. Od tego czasu gościła w tym serialu regularnie. Po skończeniu uczelni w maju 2007 r. Grannis przeniosła się do Austin by śpiewać i nagrywać z zespołem, planując powrót na zimę 2007-2008 roku. Jednocześnie założyła konto w serwisie YouTube, żeby prezentować tam swoje utwory. Podczas zimy za radą przyjaciela zgłosiła się do konkursu Doritos Crash the Super Bowl Contest, który wygrała. Od 2007 roku jej utwory zyskiwały stale na popularności i wiele z nich zostało obejrzanych kilka milionów razy (Valentine, In Your Arms).

W 2011 i 2012 r. odbyła 2 tournée po Ameryce Północnej, Europie i Azji.
Kina ma dwie siostry (Misa i Emi), które od czasu do czasu pojawiały się na jej filmikach i na koncertach. Jej ojciec Gordon jest kręgarzem, a matka Trish z zawodu jest grafikiem. Kina angażuje się w liczne inicjatywy charytatywne szczególnie mające na celu wspomożenie walki z chorobami nowotworowymi, przez ostatnie lata wspomagała m.in. organizację Relay For Life.

piątek, 31 stycznia 2020

Hot Tuna

Grupa amerykańska, założona przez członków The Jefferson Airplane: Jacka Casady'ego (ur. 13.04.1944 r. w Waszyngtonie, USA; bas) i Jormę Kaukonena (ur. 23.12.1940 r. w Waszyngtonie; gitara, śpiew), którzy już wcześniej występowali razem w grupie The Triumphs.

Obu zafascynowanym bluesem muzykom towarzyszyli koledzy z Jefferson Airplane: Paul Kantner (gitara) i Spencer Dryden (perkusja) oraz zapraszani gościnnie artyści. Po występach będących integralną częścią koncertów Jefferson Airplane zespół częściowo usamodzielnił się, dokooptowawszy do składu perkusistę macierzystej grupy, Joeya Covingtona. Zbyt prowokacyjną nazwę Hot Shit zmieniono wkrótce na Hot Tuna. Na pierwszym albumie gitarowemu duetowi towarzyszył na organkach Will Scarlet. Materiał płyty stanowiła niemal w całości bluesowa i ragtime'owa klasyka Jelly'ego Roll Mortona i Gary'ego Davisa, wzbogacana mocnym basem Casady'ego i eteryczną akustyczną gitarą Kaukonena.

Drugi, zarejestrowany również podczas koncertów longplay Hot Tuna nagrali jako autentyczny rockowy kwartet. Skład uzupełniali skrzypek Papa John Creach i perkusista Sammy Piazza. Finezyjne połączenie bluesa i rocka, akustyki z elektroniką było pełną realizacją tęsknot obu założycieli formacji. Przed nagraniem trzeciego albumu, The Phosphorescent Rat, grupę opuścił Creach. W 1974 r. Piazza przeszedł do zespołu Stoneground, a w Hot Tuna zastąpił go Bob Steeler. Coraz ostrzejsze brzmienie grupy wzbudzało mieszane uczucia.
Szósty album, Yellow Fever, był ekscentryczną fuzją heavy rocka z tradycyjnym ragtime'em.

Pomimo wokalnych ograniczeń Kaukonena Hot Tuna konsekwentnie trwali przy muzyce głośnej i agresywnej. Drogi liderów rozeszły się z końcem lat siedemdziesiątych. Casady próbował bez powodzenia sprawdzić się w punkowej formacji SVT, zaś Kaukonen kontynuował elektryczne i akustyczne gitarowe poszukiwania. Hot Tuna był zespołem z jednej strony fascynującym pomysłowością. z drugiej irytującym instrumentalnym łomotem.

Do najciekawszych pozycji z ich eklektycznego repertuaru należą; "Man's Fate" (z albumu Hot Tuna), "Keep On Truckin" i "Sea Child" (z płyty Burgers), "Song From The Stainless Cymbal" (Hoppkorv) oraz "Hit Single 1" (America Choice). Casady i Kaukonen wystapili po latach wspólnie na albumie Pair A Dice Found, który nie znalazł jednak wielu nabywców.



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US]
Komentarz
Hot TunaHot Tuna07.1970-30[19]RCA Victor 4353[produced by Al Schmitt]
First pull up then pull downHot Tuna06.1971-43[13]RCA Victor 4550[produced by Jorma Kaukonen]
BurgersHot Tuna03.1972-68[23]Grunt 1004[produced by Jorma Kaukonen]
The phosphorescent ratHot Tuna02.1974-148[7]Grunt 0348[produced by Mallory Earl]
America' s choiceHot Tuna05.1975-75[11]Grunt 0820[produced by Hot Tuna, Mallory Earl]
Yellow FeverHot Tuna11.1975-97[9]Grunt 1238[produced by Hot Tuna, Mallory Earl]
HoppkorvHot Tuna11.1976-116[10]Grunt 1920[produced by Harry Maslin]
Double doseHot Tuna04.1978-92[10]Grunt 2545[produced by Felix Pappalardi]

czwartek, 30 stycznia 2020

Fabulous Apostles

Apostles zaczynali w 1964 roku, jak wiele zespołów z lat 60-tych, jako czteroosobowy band. Naśladowcy Beatlesów. Oryginalni członkowie Jay Leach i Greg Fuson ostatecznie dodali instrumenty dęte, przyjmując brzmienie R&B i stając się The Fabulous Apostles. 

 W składzie zespołów był lider Jay Leach na gitarze prowadzącej i wokalu, Greg Fuson na perkusji, Randy Loveland grający na trąbce, Vern Harris na basie, Gregg Harris na organach Hammonda i Chris Leason na saksofonie. Jim Reardon & Associates of Hays, który miał zespół grający na różnych trasach od Kanady do Meksyku, również zarządzał The Fabulous Apostles. W 1968 r. w wytwórni Shana ukazała się płyta z nazwą Fab Apostles, zawierająca chwytliwe brzmienie blach w „You Don't Know Like I Know” oraz z drugiej strony ciężki, obciążony gitarą rockowy utwór o nazwie „Dark Horse Blues ”, po The Dark Horse Inn w Hays,  częstym miejscu pobytu grupy.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US]
Komentarz
You Don't Know Like I Know/Dark Horse BluesFabulous Apostles05.1968--Shana 097[written by Hayes, Porter][produced by Shawn Harris, Michael Lloyd]