Pokazywanie postów oznaczonych etykietą alternative metal. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą alternative metal. Pokaż wszystkie posty

wtorek, 29 października 2024

In Flames

In Flames – szwedzki zespół muzyczny założony w 1990 roku w Göteborgu przez gitarzystę oraz jej lidera Jespera Strömblada, obecnie jedynego członka zespołu z tamtego okresu. In Flames wraz z grupami Dark Tranquillity oraz At the Gates zapoczątkował nowy gatunek w muzyce znany obecnie jako melodic death metal. Grupa zaczęła zdobywać popularność po wydaniu w 1995 minialbumu Subterranean, uzyskując kontrakt z wytwórnią Nuclear Blast. Do tej pory zespół wydał 9 albumów studyjnych, ostatni z nich zatytułowany A Sense of Purpose, wydany 4 kwietnia 2008 zadebiutował na 28 miejscu listy sprzedaży Billboard 200 w Stanach Zjednocznonych. Łązny nakład sprzedanych albumów grupy przekroczył 2 000 000 egzemplarzy.

 

Zespół In Flames został założony w 1990 jako side-project Jespera Strömblada, który grał w tym czasie w deathmetalowej grupie muzycznej Ceremonial Oath. Jesper stworzył In Flames z zamiarem grania bardziej melodyjnych utworów, nie mógł zrealizować tego pomysłu w Ceremonial Oath. W 1993 opuścił Ceremonial Oath z powodu różnic poglądów z innymi członkami na temat tworzonej muzyki. Dzięki temu skupił się na pracy w In Flames. Tego samego roku Jesper (gitara, bębny, klawisze) zaprosił do współpracy Glenna Ljungströma (gitara) oraz Johana Larssona (bas) w celu utworzenia pierwszego składu grupy In Flames.
 

Trójka muzyków nagrała trzy utwory składające się na demo, które następnie wysłała do wytwórni muzycznej Wrong Again Records. W celu podniesienia swoich szans na podpisanie umowy muzycy skłamali właścicielowi wytwórni płytowej, że nagrali już 13 piosenek. Właściciel wytwórni 'Wrong Again Records' dostrzegł w grupie potencjał, zaoferował więc telefonicznie podpisanie kontraktu.
 

W 1993 muzycy z In Flames napisali, nagrali a następnie wydali swój debiutancki album studyjny -Lunar Strain. Ponieważ grupa nadal nie miała swojego wokalisty, Jesper poprosił Mikaela Stanne'a z grupy Dark Tranquillity, by pomógł przy tworzeniu albumu jako wokalista sesyjny grupy. Całość została nagrana w Studio Fredman. W 1994 album pod tytułem Lunar Strain trafił do sprzedaży.
W 1994 In Flames nagrał w Studio Fredman swoje pierwsze EP, Subterranean. Grupa wciąż nie miała swojego wokalisty, więc wokale w tym czasie wykonywał wokalista sesyjny, Henke Forss. W 1995 ukazała się płyta Subterranean. Dzięki niej zespół został zauważony, umożliwiła ona również podpisanie kontraktu z wytwórnią Nuclear Blast.
 

W 1995 muzycy zespołu postanowili zaprzestać zatrudniania sesyjnych wokalistów, ponieważ było to niewygodne przy nagrywaniu nowych płyt i koncertach; poprosili więc Andersa Fridéna, aby na stałe dołączył do składu. Na miejsce perkusisty przyjęty został Björn Gelotte. Jeszcze w tym samym roku grupa nagrała swój drugi album, The Jester Race. Materiał na nim zawarty został zarejestrowany w Studio Fredman, jednak w przeciwieństwie do poprzednich nagrań powstał przy pomocy właściciela studia, Fredrika Nordströma. Płyta została wydana w 1996 i odniosła sukces na rynku europejskim oraz japońskim. 

Póżniej In Flames koncertował z takimi zespołami jak Samael, Grip Inc. oraz Kreator.
W 1997 muzycy z In Flames nagrali i wydali swoją trzecią płytę, Whoracle. Podobnie jak The Jester Race została nagrana w Studio Fredman przy pomocy Fredrika Nordströma. Po nagraniu albumu Glenn Ljungström oraz Johan Larsson nieoczekiwanie ogłosili swoje odejście z zespołu. Niklas Engelin (gitara) oraz Peter Iwers (bas) zajęli ich miejsca podczas trasy koncertowej z zespołem Dimmu Borgir. Po zakończeniu trasy koncertowej obaj na stałe dołączyli do grupy. 

W nowym składzie In Flames odbył trasę koncertową po Europie oraz zagrał swoje dwa pierwsze koncerty w Japonii. Pod koniec tej trasy (1998) Niklas Engelin opuscił zespół. W 1998 grupa zmieniła skład, Björn Gelotte zamienił funkcję perkusisty na gitarzysty, jego miejsce zajął Daniel Svensson. Tego samego roku grupa nagrała swój czwarty album, Colony. Materiał na płytę został zarejestrowany w Studio Fredman przy współpracy z Fredrikiem Nordströmem. W 1999 płyta Colony ukazała się na rynku. W póżniejszym czasie In Flames odwiedził Europę, Japonię oraz po raz pierwszy zagrał koncert w USA przy okazji Milwaukee Metal Fest.
 

W 2000 In Flames nagrał swój piąty album, Clayman. Tak jak poprzednie został on nagrany w Studio Fredman przy współpracy z Fredrikiem Nordströmem. W póżniejszym czasie muzycy z In Flames występowali podczas tras koncertowych z zespołami takimi jak Dream Theater, Slipknot i Testament. W sierpniu 2001 grupa wydała płytę The Tokyo Showdown, album live nagrany podczas trasy koncertowej w Japonii odbytej w listopadzie 2000.
 

W 2002 muzycy z In Flames nagrali swój szósty album, Reroute to Remain. Płyta nie została nagrana w Studio Fredman tak jak poprzednie, lecz w Dug-Out Studio. Producentem został Daniel Bergstrand (wcześniej był nim Fredrik Nordström). Jeszcze tego samego roku grupa koncertowała z zespołami takimi jak Slayer, Soulfly czy Mudvayne.
 

W 2003 grupa nagrała swój siódmy album studyjny, Soundtrack to Your Escape. Większa część nagrań została zrealizowana w duńskim domu wypożyczonym przez zespół, tylko partie perkusyjne zostały zarejestrowane w Dug-Out studio. Producentem został Daniel Bergstrand. Album Soundtrack to Your Escape ukazał się na rynku w 2004. 24 kwietnia 2004 płyta zajęła 145 miejsce w rankingu Billboard 200. Muzycy występowali w tym czasie podczas koncertów z zespołami Judas Priest, Mötley Crüe, i Motörhead. Grupa występowała również na głównej scenie podczas festiwalu Ozzfest 2005.
W 2005 In Flames nagrał w Dug-Out studio swój ósmy już album, Come Clarity. Również w tym samym roku zespół wydał płytę DVD Used and Abused: In Live We Trust - zestaw zawierający materiał filmowy nagrany podczas koncertów z 2004 roku. Także w 2005 In Flames zdecydował się na podpisanie dodatku do umowy prawnej umożliwiającego łatwiejszą sprzedaż swoich płyt na terenie Ameryki Północnej.
 

W 2006 na zaproszenie gitarzysty i lidera Jeffa Watersa kanadyjskiej grupy muzycznej Annihilator, Jesper Strömblad zagrał gościnnie na gitarze w utworze "Tricks and Traps" na albumie metal (2007). Tego samego roku płyta Come Clarity została wydana na północnoamerykańskim rynku przez wydawnictwo Ferret Musict oraz w innych miejscach na świecie poprzez label Nuclear Blast. Jeszcze tego samego roku In Flames koncertowała wraz z zespołem Sepultura, wzięła również udział w The Unholy Alliance tour, grała też na głównej scenie podczas Download Festival. Album Come Clarity sprzedał się na całym świecie w nakładzie przekraczającym 400,000 sztuk. Utwór "Take This Life" otwierający album został użyty w grze Guitar Hero III, która sprzedała się w nakładzie ponad sześciu milionów egzemplarzy.
 

W 2008 grupa wydała dziewiąty album nagrany we własnym studiu IF Studio, które znajduje się w szwedzkim Göteborgu. 7 marca ukazał się singel o nazwie "The Mirror's Truth" promujący najnowszy album A Sense of Purpose, który trafił do sprzedaży 4 kwietnia 2008. W Europie wydawany przez Nuclear Blast Records. Wyjątkiem była Skandynawia, gdzie płyta ukazała się nakładem Universal Music. Natomiast na rynku północnoamerykańskim dystrybuowana była przez Koch Records. Płyta powstała przy pomocy Roberto Laghiego oraz Daniela Bergstranda. Jesper Strömblad zastąpiony został podczas tras koncertowych przez Niclasa Engelina, powodem tej zamiany było to, że Strömblad "zrobił sobie przerwę" od gry w zespole.
 

In Flames w 2008 brał udział w Metaltown Festival, Metalcamp, Graspop Metal Meeting, Nova Rock Festival, Rock am Ring and Rock im Park, Gigantour oraz Download Festival.
Pod koniec sierpnia 2008 grupa nagrywała teledysk do piosenki "Alias", która ma zostać kolejnym singlem promującym album A Sense of Purpose.
 

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Soundtrack to Your EscapeIn Flames04.2004132[1]145[2]Nuclear Blast 1231[produced by Daniel Bergstrand]
Come ClarityIn Flames02.200667[2]58Nuclear Blast 1309[produced by Anders Fridén, Björn Gelotte, Jesper Strömblad]
A Sense of PurposeIn Flames04.200854[3]28Nuclear Blast 2083[produced by In Flames, Roberto Laghi, Daniel Bergstrand]

czwartek, 10 października 2024

Tool

Tool - amerykańska grupa wykonująca muzykę z pogranicza rocka i metalu progresywnego. Założona w 1990 roku w Los Angeles przez wokalistę Maynarda Jamesa Keenana, gitarzystę Adama Jonesa, basistę Paula D’Amoura i perkusistę Danny’ego Careya. Do 2007 roku zespół wydał cztery albumy studyjne które zostały pozytywnie ocenione zarówno przez fanów, jak i krytyków muzycznych. Ich piąty studyjny album, Fear Inoculum, jest ich pierwszym od trzynastu lat, został wydany 30 sierpnia 2019 r.


Zespół dał szereg koncertów na całym świecie i uczestniczył w licznych festiwalach: Lollapalooza, Coachella, Download Festival, Roskilde, Big Day Out oraz Bonnaroo. Został wielokrotnie nagrodzony i wyróżniony w plebiscytach muzyki heavymetalowej, czterokrotnie otrzymał nagrodę amerykańskiego przemysłu fonograficznego Grammy. W samych Stanach Zjednoczonych grupa sprzedała blisko 11 mln egzemplarzy płyt. Podczas koncertów Tool prezentuje charakterystyczny rodzaj ekspresji, obejmujący rozwiązania scenograficzne z użyciem wizualizacji.

Członkowie zespołu przenieśli się do Los Angeles w latach 80-tych, Podczas gdy D’Amour i Jones poszukiwali pracy w przemyśle filmowym, Danny Carey był już profesjonalnym perkusistą, grał z Carole King oraz w Pigmy Love Circus i Green Jellÿ. Keenan, D’Amour i Jones, chcąc założyć zespół, musieli znaleźć perkusistę, zasięgnęli więc opinii znajomego Jonesa z liceum - Toma Morello, który polecił im właśnie Danny’ego Careya.

Keenan i Jones poznali się dzięki wspólnemu przyjacielowi w 1989r. Keenan nagrał kasetę dla Jonesa z jego poprzedniego zespołu, Adam był bardzo zafascynowany głosem kolegi, więc zaczęły się wspólne rozmowy o założeniu nowego zespołu. Zaczęli razem improwizować, w międzyczasie szukając basisty i perkusisty. Szczęśliwie się złożyło, że Danny Carey mieszkał nad Maynardem i został przedstawiony Adamowi przez Toma Morello, starego przyjaciela ze szkoły Jonesa i kumpla z zespołu Electric Sheep. Carey zaczął grać z nimi, ponieważ „było mu trochę przykro”, kiedy inni zaproszeni muzycy nie pojawiali się. Skład zespołu Tool był już kompletny, kiedy Jones zaprosił do niego basistę, Paula D’Amoura. Adam Jones jako ideologię leżącą u podstawy założenia zespołu podał lakrymologię- filozofię podnoszącą znaczenie bólu i płaczu. Miała być ona oparta na książce Ronalda P. Vincenta „A Joyful Guide To Lachrymology”. Zarówno autor, jak i książka nie istniały, i były mistyfikacją tworzącą wizerunek grupy. Idea lakrymologii spopularyzowała się jednak wśród fanów i rozpropagowała się w sieci. Lakrymologia była też podawana jako inspiracja nazwy grupy. Później jednak Keenan wyjaśnił inaczej jej znaczenie: „Tool jest dokładnie taki jak brzmi: To wielki penis. To klucz francuski.... jesteśmy... jesteś narzędziem (Tool); używany jako katalizator we własnym procesie poszukiwań tego, co chcesz znaleźć lub tego, co próbujesz osiągnąć."

Po sformowaniu składu i zagraniu kilku koncertów, grupa rozpoczęła przygotowania do nagrania swojego pierwszego wydawnictwa w wytwórni Zoo Entertainment, Opiate (1992), którego nazwę zaczerpnęli ze znanego cytatu Karola Marksa - „Religia jest opium ludu”. EP-ka zawierała 6 ostrzejszych utworów, w tym single Opiate i Hush, które szybko zyskały sobie miłośników. Do utworu Hush powstał również teledysk, w którym zespół wystąpił nago z plakietkami na genitaliach i ustach, oznaczającymi sprzeciw wobec cenzury. Tool zaczął trasę koncertową z Rollins Band, Skitzo, Fishbone i Rage Against the Machine. Grupa zbierała dobre opinie, a Janiss Garza z RIP Magazine napisał, że to „mocny start”.


Tool już w 1993 roku nagrał swój pierwszy długogrający album - Undertow. Wkrótce po wydaniu płyty ruszył w trasę z Henrym Rollinsem i jego Rollins Band oraz Fishbone a także Rage Against The Machine, dzięki której album osiągnął szczyt popularności (14 maja 2001 Undertow osiągnął status podwójnej platynowej płyty).

Zespół wzbudził również wiele kontrowersji wraz z wydaniem singla i teledysku Prison Sex (wyreżyserowanym przez Adama Jonesa), którego temat stanowiło wykorzystywanie seksualne dzieci. Kilka stacji telewizyjnych odmówiło jego emisji (w tym MuchMusic i MTV).

Tuż po rozpoczęciu nagrań materiału na kolejny albumu, we wrześniu 1995, D’Amour opuścił zespół z powodów ambicjonalnych (chciał tworzyć bardziej eksperymentalną muzykę). W listopadzie zastąpił go Justin Chancellor, wcześniejszy basista Peach, angielskiego zespołu, z którym Tool grał trasy w Europie.

Po przyjęciu nowego basisty Tool kończy nagrywanie drugiego albumu, który oficjalnie wydany zostaje w październiku 1996 roku pod nazwą Ænima. Jest on zadedykowany zmarłemu satyrykowi Billowi Hicksowi, z którego skeczy zespół często korzystał w swoich utworach (np. refren utworu Ænema). Po raz kolejny singiel zespołu wzbudza kontrowersje w mediach. Utwór Stinkfist, którego nazwa i tekst mogą zostać łatwo skojarzone z fistingiem (choć sam Maynard zaprzeczał takiej interpretacji), w wielu stacjach radiowych zostaje skrócony i pozbawiony części tekstu, zaś MTV zmienia jego nazwę na Track #1.

W 1997 dotychczasowa wytwórnia promująca zespół, Volcano Records, zerwała kontrakt i wniosła sprawę do sądu przeciwko grupie, co stało się bezpośrednim powodem absencji zespołu na tle wydawniczym. Niemożność wydawnicza spowodowała także powstanie grupy A Perfect Circle, którą Maynard James Keenan założył z byłym technicznym Toola Billym Howerdelem.

Tool na doniesienia prasowe dotyczące domniemanego rozpadu zespołu wydaje w roku 2000 VHS/DVD/CD box set Salival, zawierający jeden nowy utwór, Merkaba, covery zespołów Led Zeppelin (No Quarter) oraz Peach (You Lied) oraz nową wersję bardzo popularnego wśród fanów utworu Pushit. Box zawierał również szereg teledysków i materiałów video.


W lutym 2001 r. zespół wydaje kolejny album, Lateralus, na którym średnia długość utworu oscylowała w okolicach sześciu i pół minuty, a teledysk do utworu Parabola (na albumie stanowi on dwa utwory Parabol oraz Parabola) trwał ponad dziesięć i pół minuty, co było powodem niechęci mediów do jego puszczania. Mimo to album osiągnął ogromny światowy sukces, dochodząc do pierwszego miejsca na liście Billboard Top 200 już w pierwszym tygodniu po debiucie, a utwór Schism nagrodzony został nagrodą Grammy za najlepsze wykonanie metalowe 2001 r.

Płyta 10,000 Days została wydana w maju 2006 i sprzedawała się bardzo dobrze. Tytuł nawiązywał do 27 lat (w przybliżeniu 10000 dni), które minęło od początku choroby aż do śmierci matki Maynarda Jamesa Keenana. Pierwszy singel promujący album pt. Vicarious ukazał się w 2006 roku. W lipcu ukazał się drugi singel pt. The Pot.

Trzeci singel promujący pt. Jambi ukazał się w 2007 roku. W marcu 2009 roku na oficjalnej stronie zespołu pojawiła się informacja o planowanej na przełomie lipca i sierpnia minitrasie zespołu po Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Trasa liczyła 16 koncertów. Rozpoczęła się 18 lipca w Denver a zakończyła 22 sierpnia w Pomonie.

W czasie trasy koncertowej wiosną 2019 roku, zespół umieścił na twitterze klip sugerujący, że nowy album zespołu ukaże się 30 sierpnia 2019 roku. W czasie koncertów wśród materiału z poprzednich albumów pojawiły się nowe utwory: "Invincible" oraz "Descending". 7 sierpnia 2019 zadebiutował pierwszy singiel z nowej płyty "Fear Inoculum" potwierdzając, że nowy album ukaże się 30 sierpnia 2019 i będzie nosił taki sam tytuł. Zespół zapowiedział limitowaną wersję deluxe poszerzoną o nigdzie nie publikowany film, który jednak nie będzie zapisany na nośniku zewnętrznym, ale będzie wyświetlany na 4-calowym ekranie HD zintegrowanym z pudełkiem płyty, wspartym przez 2-wattowy głośnik.

Poprzednie albumy zespołu przez długi czas nie były dostępne w dystrybucji cyfrowej. Zadebiutowały w niej dopiero 2 sierpnia 2019. 

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Prison SexTool03.199481[1]-RCA 74321194322[written by Danny Carey, Paul D'Amour, Adam Jones, Maynard James Keenan][produced by Tool, Sylvia Massy]
SchismTool06.2001-67[20] Volcano 82876775209[written by Adam Jones, Maynard James Keenan, Justin Chancellor, Danny Carey][produced by David Bottrill]
Fear InoculumTool08.2019-93[1]RCA 74321194322[written by Danny Carey, Justin Chancellor, Adam Jones, Maynard James Keenan][produced by Joe Barresi]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
UndertowTool07.1993-19[64]Zoo 11 052[3x-platinum-US][silver-UK][produced by Sylvia Massy, Tool]
ÆnimaTool10.1996108[1]2[104]Volcano 31 087[3x-platinum-US][gold-UK][produced by David Bottrill]
SalivalTool12.2000-38[11]Zoo 31 159[produced by David Bottrill]
LateralusTool06.200116[5]1[1][45]Volcano 31 160[3x-platinum-US][gold-UK][produced by David Bottrill ,Tool]
10,000 DaysTool05.20064[5]1[1][64]Tool Dissectional 82876819912 [UK][2x-platinum-US][gold-UK][produced by Tool]
Opiate (EP)Tool08.2019-59[1]Volcano 31 027[platinum-US][produced by Sylvia Massy, Tool,Steve Hansgen]
Fear InoculumTool09.20194[2]1[1][18]Music For Nations 19075950552 [UK][gold-UK][produced by Tool]

wtorek, 28 czerwca 2016

Mind Funk

Mindfunk, grupa amerykańska. Powstała w 1989 w New Jersey. W pierwszych miesiącach działała pod nazwą Mind Fuck, ale niebawem zmieniła ją na Mind Funk, a w 1992r na Mindfunk. Utworzyli ją Luis
Svitek
- g i John Monte - b, zniechęceni pracą w zespole M.O.D. pod despotycznymi rządami lidera, Billy'ego Milano.
Dobrali sobie trzech współpracowników. Patrick R. Dubar - voc zdobywał doświadczenia w Uniform Choice, Jason Coppola - g w Chemical Waste (gdzie przed laty występował też Monte), natomiast Reed St. Mark - dr w Celtic Frost. Na początku 1992r odeszli Coppola i St. Mark (wrócił do Celtic Frost). Zastąpili ich Jason Eyerman - g, znany z zespołów Nirvana (pomagał mu tylko na koncertach), Soundgarden (wziął udział tylko w jednym jego nagraniu- przeróbki Come Together The Beatles),
Old i Skunk oraz Shawn Johnson - dr.
Jesienią 1993 miejsce Montego zajął Spike Xavier- b, voc, były wokalista zespołu Mind Over Four. Wkrótce potem odszedł Everman. Tymczasem zastąpił go Matt Baroff - g. Wiosną 1994 zamiast Xaviera przyjęto Franka Choppy'ego - b.
Zabiegała o uznanie koncertując u boku zespołów Motórhead, King's X i Slayer. Już po kilku pierwszych występach podpisała dzięki staraniom menażerów, Johna Zazuli i jego żony Marshy, kontrakt z firmą Epic
Płytę Mind Funk nagrała w trzy miesiące w kopenhaskim studiu El Sound (aby zminimalizować koszty, uczynna zeń także miejsce zamieszkania).Zaangażowała producenta Jana Eliassona,niegdyś cenionego muzyka jazzrockowego,współpracownika zespołu Hotel Hunger.Stworzyła własną odmianę metalu,łączącą elementy różnych odmian tego stylu,od hard rocka po thrash,odznaczającą się atrakcyjną melodyką,wyszukaną fakturą [np. prowadzone wielogłosowo partie gitar],niebanalną rytmiką oraz efektownym, potężnym brzmieniem, np. Sugar Ain't No Sweet,Ride And Drive, Big House Burning, Blood Runs Red, Innocence.
 Zachwyciła niebywałą ekspresją i intensywnością emocjonalną wykonania. Krytycy ze względu na słowo funk w nazwie pospiesznie zaliczyli ją do grona zespołów łączących metal i funk, jak The
Red Hot Chilli Peppers
czy Faith No More, ale wydawała się zdziwiona taką klasyfikacją. Jako swoich mistrzów wskazywała Jimiego Hendrixa i Led Zeppelin. Wyjaśniała też, że funk to określenie doskonale
oddające jej pesymistyczną, wręcz fatalistyczną postawę życiową.
Pisane zazwyczaj przez Dubara teksty wyrażały przygnębienie trudami życia (Sugar Ain't So Sweet), zwątpienie w miłość (Sister Blue), współczucie dla zgnębionych Indian amerykańskich (Blood Runs Red).
Ponieważ płyta nie odniosła sukcesu, na jaki liczyło kierownictwo Epic, a w dodatku w Mind Funk doszło do rozłamu, szefowie firmy zerwali kontrakt z grupą. Album Dropped nagrała więc dla innej wytwórni -  Megaforce, przy pomocy innego producenta - Terry'ego Date'a (tytuł odnosił się do rozstania z Epic). Nie zawiodła oczekiwań swoich wielbicieli. Zaproponowała jeszcze bardziej porywające kompozycje niż poprzednio- bogatsze formalnie, efektowniej opracowane, wykonane z większą wirtuozerią i dynamiką, ujawniające pewien wpływ rocka spod znaku Soundgarden i Pearl Jam, np. Goddess, In The Way Eye, Hogwallow, 11 Ton Butterfiy, Billygoat, Hollow.
Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Big House BurningMindfunk.1991--Epic ESK 3036[produced by Jan Eliasson, Mind Funk]
Touch YouMindfunk.1991--Epic 657618 6 [UK][produced by Jan Eliasson, Mind Funk]
Sugar Ain't So SweetMindfunk.1991--Epic ESK 3099[produced by Jan Eliasson, Mind Funk]


Albumy

Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
MindfunkMindfunk.1991--Epic E 46902[produced by Jan Eliasson, Mind Funk]
DroppedMindfunk.1993--Megaforce 202866914-2[produced by Terry Date]
People Who Fell from the SkyMindfunk.1995--Music for Nations CDMFN182[UK][produced by Van Christie, Mind Funk]

wtorek, 9 lutego 2016

Trapt

Początek grupy miał miejsce w połowie lat 90. w sennej, podmiejskiej enklawie Los Gatos w Kalifornii. Tam członkowie Chris Brown i Peter Charell, przechodzili na dietę składającą się z Korn'a, Soundgarden, Pink Floyd, 311 i Metalliki, założyli zaimprowizowany zespół, który zagrał swój pierwszy występ w szkole średniej "Tłum od razu się w to wkręcił" komentuje Chris. W następne lato, para zrekrutowała Simon'a Ormandy, ćwiczyli w domu gitarzysty w imprezowej atmosferze, w której spędzili więcej wesołych chwil niż poważnych intencji. Nie było jeszcze późnego roku 1997 gdy świeżo upieczona grupa rozpoczęła poszukiwania swej muzycznej równowagi, nagrywając płytę metodą "zrób to sam", na której znalazły się originalne utwory z tekstami Chris'a i aranżacjami zespołu i sprzedawali ją na lokalnych występach. Jednak wcześniej tego roku wylądowali w regularnym klubie The Cactus Club, lokalnym miejscu występów, które dostarczyło im bezcennych doświadczeń w rozwijaniu ich elektryzujących koncertów dla szybko rosnącej rzeszy przyjaciół i fanów.
Ta publiczność znacznie wzrosła w połowie 1998 roku gdy członkowie zespołu, który otwierał występy Papa Roach, Dredg i Spike 1000, zostali absolwenatmi szkoły średniej i stanęli przed decydującą decyzją kontunuowania swego muzycznego partnerstwa, lub też rozejścia się w swoje ścieżki za pogonią na studia i karierą.
Przez jakiś czas próbowali pogodzić oba te zajęcia. Po nagraniu drugiej niezależnej płytki "Amalgamation", która składała się z materiału z poprzednich demówek oraz najnowszych nagrań, kontunuowali grając na lokalnych występach wzdłuż centralnego wybrzeża nawet jeśli musieli rezygnować z planów dalszej edukacji. Na jesieni 1999 roku, porozjeżdżali się - Chris i Simon zapisali się na UC Santa Barbara, Peter setki mil dalej na UC Santa Cruz a ich originalny perkusista przeniósł się do San Luis Obispo.
To rozproszenie się mogło oznaczać koniec Trapt, gdyby nie jedna decydująca uwaga: wściekłe zaangażowanie się grupy w ich muzykę. "Pete mógł przyjeżdżać na próby i koncerty," mówi Chris, "i podrodze zabierał z sobą perkusistę. Chęć trzymania się razem mimo dzielących nas odległości to było szaleństwo, ale naprawdę wierzyliśmy w to co robiliśmy. Spędzaliśmy ze sobą czas chcąc by, coś się wydarzyło."
Był to dla grupy wysiłek, który przetestował ich wiarę w siebie i w muzykę. W ciągu następnego roku, nieubłagalnie pukali do wszystkich drzwi, dzięki którym mogli uzykać dostęp do podpisania umowy i utrzymania swej wizji przy życiu. Wysyłali utwory na internetowe pojedynki zespołów, nagrywali nowy materiał zawsze gdy mieli ku temu okazję, (włącznie z trzecią płytą "Glimpse", która poprzedzała "Enigma" i "Hollowman", dwa kawałki z ich nowej płyty) grali na żywca na przesiąkniętych od piwa, mocnych imprezach w miasteczku uniwersyteckim UCSB.
W drugiej połowie 2000 roku zrobili sobie długą przerwę, po tym jak ukazali się na legendarnym Troubadour w Los Angeles, gdzie zbliżyli się do nich ludzie z Immortal Records. "Zatkało nas, lepszego słowa do określenia naszego stanu mi brakuje," komentuje Chris z charakterystycznym niedomówieniem.
Jednak wytwórnia szybko straciła swe zainteresowanie, oznaczałoby to koniec dla mniej zdeterminowanego zespołu, a Trapt tylko zachęciło do szukania czegoś innego.
"Potem wszyscy opuściliśmy college i przeprowadziliśmy się do L.A.," przypomina sobie Chris. "Pojechaliśmy tak daleko i każdy z nas zdecydował, w tym samym czasie, że muzyka jest tym co mamy tu robić. Nic nie mogło nas powstrzymać." Były to słowa brzemienne w skutki, uwzględniające przemierzanie wyboistej drogi zespołu. Po nagraniu czterech dodatkowych utworów, z nagrodzonym Grammy inżynierem Warren'em Riker'em, Trapt uzyskał ofertę od wiodącej wytwórni co, osiem tygodni później, rowiązało różnice w kreatywności. Jednak utrapienia Trapt dopiero się zaczęły. Latem 2001, wieloletni perkusista zespołu oddzielił swą drogę od drogi grupy. "Rzuciliśmy szkołę, podpisaliśmy kontrakt i ku zwieńczeniu tego - straciliśmy perkusistę," opowiada Chris. "Ale trzeba było iść dalej."
Zespół zaczął poszukiwać zastępcy, szybko zrekrutował Aaron'a Montgomery, mieszkańca Seattle z szeroką wrażliwością muzyczną i z dużym podobieństwem do muzycznych zainteresowań grupy. Dzięki swej kreatywności Trapt poskładał do kupy swój pokaz 11 września ubiegłego roku i natychmiast uzyskał propozycję umowy z Warner Bros. Records.
Ich wytrwałość się opłaciła. Trzymając się przeciw wszystkim trudnościom, zespół utrzymał równowagę: szansę zrobienia muzyki, która jest dla nich ważna, oraz pozyskanie sobie publiczności, o której wiedzieli, że gdzieś tam na nich czeka. Była to szansa, którą unieśli obiema rękoma. Wcześniej w tym roku, po napisaniu wiązanki nowego materiału, zaczęli nagrywać z Warner Bros. Records swój debiutancki album w Vancouver B.C. z producentem Garth'em Richardson'em, sławnym ze swej pracy z Rage Against The Machine.
Rezultatem tego jest "Trapt", zawierający dwanaście utworów, od poruszającego "Echo" i parzącego "Still Frame," poprzez "Enigma" do szlagieru "Headstrong." Trapt, w skrócie, to zespół z albumem, który zdecydowanie udowadnia, że gdy przychodzi do zrobienia czegoś bezpośredniego, nowego i zawierającego muzykę, trzeba być upartym.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
HeadstrongTrapt09.2003106[2]16[43]Warner Bros WBS 16534[platinum-US][written by Chris Brown/Peter Charell/Aaron Montgomery/Simon Ormandy][produced by Gggarth/Trapt]
Still frameTrapt10.2003-69[20]Warner Bros WB 101132[written by Chris Brown/Peter Charell/Simon Ormandy][produced by Gggarth/Trapt]
EchoTrapt07.2004-125[1]Warner Bros WB 101275[written by Chris Brown/Peter Charell/Simon Ormandy][produced by Gggarth/Trapt]
Stand upTrapt10.2005-104[8]Warner Bros[written by Chris Brown/Peter Charell/Simon Ormandy,Aaron Montgomery][produced by Gggarth/Trapt]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
TraptTrapt02.2003-42[81]Warner Bros 48 296[platinum-US][Producers: GGGarth/Warren Riker/Trapt/Anthony Valcic ]
Someone in controlTrapt10.2005-14[8]Warner Bros 49 445[Producers: Don Gilmore/Trapt]
Only Through the PainTrapt08.2008-19[6]Eleven Seven Music ESM 230[Producers: Garth Richardson]
No ApologiesTrapt10.2010-25[3]Eleven Seven Music ESM 791[Producers: Trapt/Johnny K]
RebornTrapt02.2013-44[2] Epochal Artist EPC 105[Producers: Chris Taylor Brown/Matt Thorne]
DNATrapt09.2016-148[1] Crash Collide TE-724-2[Producers: Chris Taylor Brown/Matt Thorne]