Joy Division

W składzie tej znanej początkowo pod nazwą The Stiff Kittens i Warsaw formacji znaleźli się Ian Curtis (ur. 15.07.1956 r. w Macclesfield w Cheshire, Anglia, zm. 18.05.1980 r. w Manchesterze; śpiew), Bernard Dicken Albrecht (właśc. Bernard Sumner, ur. 4.01.1956 r. w dzielnicy Salford w Manchesterze; gitara, śpiew), Peter Hook (ur. 13.02.1956 r., w Salford w Manchesterze, Anglia; bas) i Tony Tabac (perkusja) zastąpiony chwilowo przez Steve'a Brotherdale'a i - ostatecznie - Stevena Morrisa ( 28.10.1957 r. w Macclesfield, Cheshire, Ang] perkusja).

 

Zapożyczywszy nazwę od baraków zamieszkiwanych w obozach koncentracyjnych przez prostytutki (Oddział Radości w powieści "House Of Dolls"), Joy Division pojawili w 1978 r. jako jedna z najważniejszych grup swoich czasów. Po nagraniu albumu dla firmy RCA (który ostatecznie się nie ukazał) i roz prowadzanej jedynie lokalnie EP-ki An Ideal For Living członkowie zespołu podpisali kontrakt z nowo powstałą w Manchesterze wytwórnią Factory Records, której szefowie oddali muzyków w ręce producenta Martina Hannetta.
 

Debiutancki album grupy, Unknown Pleasures, był dziełem surowym i niezwykle intensywnym, a Curtis przyciągał największą uwagę w niemal maniakalnym utworze "She's Lost Control". Wydana w surowej, czarnej okładce płyta prezentowała zespół zmagający się jeszcze z zawiłościami pracy w studio, ale udało się jej już roztoczyć wizję bolesną w swym klinicznym niemal przedstawieniu roz dzierającego niepokoju. Przy powierzeniu perkusji Morrisa roli instrumentu prowadzącego wspomaganej przez ciężki, acz przykuwający uwagę bas Hooka, brzmienie Joy Division było niezwykle wyraziste i niepokojące.
 

W październiku 1979 gdy kwartet proponował singel "Transmission" mógł już poszczycić się sporą rzeszą wierny fanów.których grono rosło po każdym koncercie. Spora część uwagi wielbicieli grupy koncentrowła się na charyzmatycznej postaci Curtisa, ktć zyskał wielką sławę dzięki swemu neurotycznemu tańcowi na scenie, w czasie którego przypominał oszalałą marionetkę. Jednak jesienią 1979 r. występy Curtisa przykuwały uwagę z o wiele poważniejszego powodu. Zdarzało się, że ulegał scenie atakom epilepsji, a jego choroba pogłębiła się wraz z coraz bardziej napiętym planem koncertów grupy. 18 maja 1980 r., w dzień przed planowanym wyjazdem zespołu do USA, wcześnie rano, słuchając płyty The Idiot Iggy'ego Popa oglądając film Wernera Herzoga "Stroszek" Ian Curtis powiesił się.
 

W orzeczeniu jako przyczynę śmierci podano samobójstwo, a na znalezionej rzekomo przy wokaliście kartce widniały słowa: Teraz pragnę już tylko śmierci. Mam już tego wszystkiego dość. Rzeczywisty wymiar tej tragedii miał się niebawem objawić w całej pełni, gdyż szybko okazało się, że Curtis odebrał sobie życie, będąc u szczytu swych twórczych możliwości. Nieunikniony był fakt, że wydany już po jego śmierci materiał zespołu może liczyć na szczególne potraktowanie ze strony słuchaczy, ale niewielu osobom udało się przewidzieć wysoki poziom utworów, które pojawiły się na rynku w 1980 r. Singel "Love Will Tear Us Apart" - bodaj najlepszy z wydanych w tym roku - był niepokojącym dokumentem rozpadającego się związku. Curtis śpiewał go głosem, o który niewielu go posądzało.
 

Opublikowany wkrótce album Closer również był doskonały i prezentował zespół z jak najlepszej strony. Prezentując takie perełki, jak przejmujący utwór "Isolation" i niezwykły "Twenty-Four Hours", album podkreślał uczucie rozpaczy, będąc jednocześnie niemal terapeutycznym oczyszczeniem. Od strony instrumentalnej dzieło zaskakiwało niezwykłą dojrzałością pod każdym względem i zasłużenie oceniane jest jako najbardziej błyskotliwy album rockowy lat 80. W następnym roku na rynku pojawiło się podwójne wydawnictwo Still, na którym zamieszczono pozostały materiał grupy, studyjny i koncertowy, często pozostawiający od strony technicznej wiele do życzenia. Kilka miesięcy po śmierci Curtisa pozostali muzycy rozpoczęli działalność jako New Order. Still
 

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
An ideal for living EP.	Joy Division	06.1978	-	-	Enigma PSS 139
Transmission /Novelty	Joy Division	10.1979	-	-	Factory FAC 13	[written by Ian Curtis, Peter Hook, Stephen Morris, Bernard Sumner][produced by Martin Hannett][4[77].Indie Chart]
Atmosphere/Dead souls	Joy Division	03.1980	-	-	Factory FACTUS 2	[written by Ian Curtis, Peter Hook, Stephen Morris, Bernard Sumner][produced by Martin Hannett][1[70].Indie Chart]
Love will tear us apart/These days	Joy Division	06.1980	13[17]	-	Factory FAC 23	[written by Ian Curtis, Peter Hook, Stephen Morris, Bernard Sumner][produced by Martin Hannett,Joy Division][42[14].Hot Disco/Dance;Factory [import] 12"][1[195].Indie Chart]
Komakino /Incubation	Joy Division	04.1981	-	-	Factory FAC 28 [flexi]	[written by Ian Curtis, Peter Hook, Stephen Morris, Bernard Sumner][produced by Martin Hannett]
Love will tear us apart [re-issue]	Joy Division	10.1983	19[9]	-	Factory FAC 23	[2x-platinum-UK][written by Ian Curtis, Peter Hook, Stephen Morris, Bernard Sumner][produced by Martin Hannett,Joy Division]
The Peel Sessions	Joy Division	12.1986	96[2]	-	Strange Fruit SFPS 013	[written by Ian Curtis, Peter Hook, Stephen Morris, Bernard Sumner][produced by Bob Sargeant][4[13].Indie Chart]
The Peel Sessions	Joy Division	10.1987	98[1]	-	Strange Fruit SFPS 033	[written by Ian Curtis, Peter Hook, Stephen Morris, Bernard Sumner][produced by Bob Sargeant][3[17].Indie Chart]
Atmosphere /She's Lost Control	Joy Division	06.1988	34[5]	-	Factory FAC 2137	[written by Ian Curtis, Peter Hook, Stephen Morris, Bernard Sumner][produced by Martin Hannett][2[10].Indie Chart]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Closer	Joy Division	07.1980	6[9]	-	Factory FACT 25	[gold-UK][produced by Martin Hannett]
Unknown pleasures	Joy Division	08.1980	5[3]	-	Factory FACT 10	[platinum-UK][produced by Martin Hannett]
Still	Joy Division	10.1981	5[13]	-	Factory FACT 40	[gold-UK][produced by Martin Hannett]
Substance 1977-1980	Joy Division	07.1988	7[8]	146[8]	Factory FACT 250	[gold-UK][produced by Martin Hannett,Joy Division]
Pernament Joy Division 1995	Joy Division	06.1995	16[4]	-	London 8286242	[gold-UK][produced by Martin Hannett]
Heart and soul	Joy Division	01.1998	70[3]	-	London 8289682	[produced by Martin Hannett]
Preston 28.02.1980	Joy Division	06.1999	149[1]	-	NMC Music FACD 2.60	[produced by Beccy Ryan]
The Complete BBC Recordings	Joy Division	08.2000	188[1]	-	Strange Fruit SFRSCD094	[produced by Bob Sargeant, Tony Wilson]
Substance	Joy Division	01.2006	79[3]	-	London 3984282242	[produced by Martin Hannett,Joy Division]
The Best of Joy Division	Joy Division	04.2008	63[2]	-	Rhino 5144273022	[gold-UK][produced by Martin Hannett]
Total: From Joy Division to New Order	Joy Division	06.2011	51[2]	-	Rhino 5249864795	[gold-UK]

Yard Act

 Yard Act to brytyjski zespół rockowy z Leeds w West Yorkshire, w skład którego wchodzą James Smith (wokal, teksty), Ryan Needham (bas), Sam Shipstone (gitara) i Jay Russell (perkusja). Ich debiutancki album, The Overload, ukazał się 21 stycznia 2022 roku i zadebiutował na 2. miejscu brytyjskiej listy albumów. 1 marca 2024 roku wydali swój drugi album Where's My Utopia? 

 Przed założeniem zespołu wokalista James Smith i basista Ryan Needham byli członkami innych zespołów z Leeds. Smith był członkiem Post War Glamour Girls, a Needham grał w Menace Beach, dwóch zespołach, które w 2016 roku wydały wspólną EP-kę. Po wydaniu EP para zaczęła rozmawiać o utworzeniu wspólnego zespołu, co ostatecznie urzeczywistniło się we wrześniu 2019 roku, kiedy para przeprowadziła się razem do domu w Meanwood. Wkrótce pozyskali gitarzystę Sammy'ego Robinsona i perkusistę George'a Townenda, którzy grali razem w Treeboy & Arc. W tym okresie Robinson opuścił grupę, co doprowadziło do rekrutacji Sama Shipstone’a. Przed ogłoszeniem debiutanckiego albumu zespół wydał niezależnie tylko cztery single. Te single zostały następnie skompilowane na EPkę zatytułowaną Dark Days, wydaną w 2021 roku. 

 Ich debiutancki album The Overload ukazał się 21 stycznia 2022 roku. Grupa znalazła się na krótkiej liście BBC Sound of 2022. Grupa została również uznana za jednego z „Najlepszych nowych artystów 2021 roku” magazynu Paste. 1 lipca 2022 roku ukazała się ponownie nagrana wersja „100% Endurance” we współpracy z Eltonem Johnem. Ich drugi album, Where's My Utopia?, ukazał się 1 marca 2024 roku.  

  Krytycy klasyfikują muzykę zespołu jako post-punk i indie rock, często wykorzystując elementy Italo disco z lat 70-tych, hip-hopu z lat 90-tych i indie rocka z początku XXI wieku Ich teksty są często polityczne i omawiają sprzeciw wobec takich tematów, jak kapitalizm, gentryfikacja i klasa społeczna, opowiedziane przy użyciu „czarnego humoru i cynicznego opowiadania historii”. Ich teksty również przyjmują surrealistyczny styl, jak na przykład w piosence „Payday” z ich pierwszego albumu.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The Overload	Yard Act	02.2022	2[2]	-	Island 3878914	[produced by Ali Chant]
Where's My Utopia?	Yard Act	03.2024	4[1]	-	Island 5850839	[produced by Yard Act, Remi Kabaka Jr.]