Max Romeo

 Właśc. Max Smith, ur. w 1947 r. na Jamajce. Jako pierwszy zaprezentował słuchaczom brytyjskim prawdziwe, niewygładzone reggae. Z końcem 1969 r. jego singel „Wet Dream” pomimo totalnego radiowego bojkotu spowodowanego drastycznością tekstu dotarł do dziesiątego miejsca Top 20. W przeciągu roku Romeo odbył kilka tras koncertowych po Wielkiej Brytanii, nagrywając równocześnie dwa albumy, z których A Dream stał się bestsellerem.

 Choć kolejne single („Mini Skirt Vision”) nawiązywały stylistycznie do debiutu, jednak żaden z nich nie powtórzył jego sukcesu. Romeo specjalizował się też w specyficznej odmianie muzyki gospel nawołującej żarliwie do duchowej odnowy (tematy „Let The Power Fall”, będący politycznym manifestem Jamajki w 1972 r. i „Pray For Me”). W utworach „Eating Competition”, „Sixpence” i „Aily And Aialoo” wyrażał troski, trudy i radości typowe dla swojej wyspy.

 W 1972 r. podjął współpracę z producentami Lee Perrym i Winstonem „Niney” Holnessem. Nowe nagrania cechowały apokaliptyczne wizje kontrastujące z cierpkim humorem. Single „Babylose Burning”, „Three Blind Mice” i „The Coming Of Jah” były w latach 1972-1975 wielkimi przebojami w ojczyźnie pieśniarza. Album Revelation Time wależał do najlepszych w 1975 r., zaś nagrany w rok później War Ina Babylon uznany został przez krytyków za klasykę reggae. 

Współtwórcą artystycznych sukcesów Romeo był niewątpliwie Perry, toteż konflikt między producentem i wykonawcą miał negatywnie zaciążyć nad losami piosenkarza. Rozstanie przybrało spektakularne formy, gdy Perry spotwarzył Romeo w temacie „White Belly Rat”, a wkrótce potem opatrzył wiszące we własnym studio zdjęcie wokalisty podpisem „Judasz”. Album I Love My Music, nagrany pod kierunkiem Keitha Richardsa był rynkową klęską, zaś kolejny, Reconstruction, spotkał się z niewiele lepszym przyjęciem.

 Nie pomógł też podpisany na początku lat 80-tych kontrakt z nowojorską wytwórnią Bullwackies i z końcem dekady Romeo zniknął z głównego nurtu reggae. Dopiero zrealizowany w 1992 r. dla wytwórni Maxie Records album Fari , Captain Of My Ship był powrotem do korzeni, a zarazem najlepszą od piętnastu lat płytą piosenkarza, w czym niemały udział miał jej producent, Jah Shaka.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Wet Dream/She's But A Little Girl	Max Romeo	06.1969	10[25]	-	Unity UN 503	[written by M. Romeo][produced by H. Robinson]