Od początku lat dziewięćdziesiątych wykonywał z gitarą własne ballady w
kawiarniach i klubach Nowego Jorku, jak Fez, Bang On i Sin-e. Podpisał
kontrakt z Columbią i w listopadzie 1993 zadebiutował skromnym minialbumem "Live at Sin-e", dokumentującym występ właśnie w Sin-e, a zawierającym oprócz dwu własnych piosenek, Eternal Life i Mojo Pin, także opracowania The Way Young Lovers Do Vana Morrisona i Je n'en connais pas la fin Edith Piaf. Dopiero jednak pełno-wymiarowa płyta studyjna, "Grace" z sierpnia 1994, nagrana przy pomocy Andy'ego Wallace'a jako współproducenta oraz zespołu w składzie: Michael Tighe - g, Mick Grondahl - b, Matt Johnson
- dr, dawała wyobrażenie o jego niezwykłym talencie. Była zbiorem
wyrafinowanych, błyskotliwych, poetyckich piosenek i ballad, lokujących
się na pograniczu folku, rocka, soulu i jazzu, pełnych eterycznego
wdzięku, jak So Real, Grace, Lover You Should've Come Over czy Dream Brother, ale nie stroniących i od gitarowego zgiełku, jak Eternal Life, zaśpiewanych w prawdziwie przejmujący sposób godny mistrzów artysty - Edith Piaf, Niny Simone, Vana Morrisona, Roberta Planta, Leonarda Cohena, przede wszystkim zaś Tima Buckleya (chociaż jego wpływu zawsze się wypierał; z ojcem spotkał się tylko
raz, w wieku siedmiu lat).
Zawierała też pełne niezwykłej siły przeróbki - Lilac Wine Simone, Hallelujah Cohena, Corpus Christi Carol
Benjamina Brittena. Promując album Buckley pojawił się w 1994 i 1995 na
kilku wielkich europejskich festiwalach, m.in. w Glastonbury w Wielkiej
Brytanii, Werchter w Belgii i Roskilde w Danii.
W maju 1997 miał przystąpić w Easley Studio w Memphis do pracy nad drugą
płytą studyjną o roboczym tytule "My Sweetheart The Drunk". Dzień wcześniej utopił się w Missisipi. Już po jego śmierci, w maju 1998, ukazał się album "Sketches For My Sweetheart The Drunk".
Przygotowany przez matkę, Mary Guibert, i grono bliskich
współpracowników, zawierał nagrania z okresu przygotowań do wspomnianej
sesji, przez samego Buckleya uważane za próbne. Większość jednak,
zwłaszcza te zrealizowane w studiu przy pomocy Toma Verlaine'a
jako producenta (kilka powstało w amatorskich, domowych warunkach),
robiła wrażenie skończonych, dopracowanych, nie wymagających już żadnych
poprawek.
Chociaż więc album nie byt tym dziełem, które wymarzył sobie sam
artysta, mógł, podobnie jak "Grace", naprawdę zachwycić słuchaczy.
Urzekały zwłaszcza takie piosenki, jak wyrosła z soulu Everybody Here Wants You, zdradzająca silny wpływ Marca Bolana Nightmares By The Sea, przesycona atmosferą Wschodu New Year's Prayer, kojarząca się z dokonaniami Johna Lennona Witches' Rave czy mająca w sobie wiele z ducha dokonań ojca Morning Theft.
Dyskografię uzupełniają m.in. czwórki "Last Goodbye" (Columbia, 1995), zawierająca m.in. kilka koncertowych nagrań, i "Everybody Here Wants You" (Columbia, 1998), a także minialbum o charakterze promocyjnym "Peyote Radio Theatre" (Columbia, 1995), zarejestrowany na żywo. Chris Cornell poświęcił jego pamięci piosenkę Wave Goodbye. Michael Tighe -g i Parker Kindred - dr, muzycy wspierający Buckleya w okresie bezpośrednio przed jego śmiercią, utworzyli w 2000 własną grupę Black Beetle. Wokalistką formacji została Joan Wasser, sympatia nieżyjącego artysty.
Single | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Last goodbye/Lover ,you should' ve come over/Tongue [live] | Jeff Buckley | 05.1995 | 54[6] | - | Columbia 6620422 | [written by Jeff Buckley][produced by Jeff Buckley, Andy Wallace] |
Everybody here wants you/Thousand fold/Eternal life | Jeff Buckley | 06.1998 | 43[5] | - | Columbia 6657912 | [written by Jeff Buckley][produced by Jeff Buckley, Tom Verlaine] |
Hallelujah | Jeff Buckley | 03.2008 | 2[22] | - | Columbia/Legacy 88697098847 | [platinum-UK][written by Leonard Cohen][produced by Jeff Buckley, Andy Wallace] |
Albumy
| ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Grace | Jeff Buckley | 08.1994 | 31[20] | 149[7] | Columbia 4759282 | [platinum-US][2x-platinum-UK][produced by Jeff Buckley, Andy Wallace] |
Sketches for my sweeheart the drunk | Jeff Buckley | 05.1998 | 7[6] | 64[3] | Columbia 4886616 | [gold-UK][produced by Nicholas Hill, Tom Verlaine] |
Mystery white boy-Live 95-96 | Jeff Buckley | 05.2000 | 8[4] | 133[1] | Columbia 4979722 | [produced by Mary Guibert, Michael Tighe] |
Songs to No One 1991-1992 | Jeff Buckley | 10.2002 | 191[1] | - | Columbia 69 592 | [produced by Jeff Buckley, Gary Lucas & Nicholas Hill] |
The Grace Eps | Jeff Buckley | 11.2002 | 194[1] | - | Sony Music Entertainment 501178 2 | [ Producer - Andy Wallace] |
Live At Sin - E | Jeff Buckley | 10.2003 | 101[1] | - | Columbia C2K 89202 | [produced by Steve Berkowitz, Jeff Buckley] |
Grace (10th Anniversary Edition) | Jeff Buckley | 09.2004 | 44[11] | - | Columbia 5174603 | [ Producer - Andy Wallace , Jerry Rappaport , Mary Guibert , Steve Berkowitz] |
So Real: Songs from Jeff Buckley | Jeff Buckley | 05.2007 | 16[11] | - | Columbia/Legacy 88697035702 | [gold-UK] |
Grace Around the World | Jeff Buckley | 06.2009 | - | 125[1] | Legacy [UK] | [ Producer -Tony Faske] |
You and I | Jeff Buckley | 03.2016 | 16[1] | 58[1] | Columbia/Legacy 88875175862 | - |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz