Web Analytics Z archiwum...rocka : Lou Reed

czwartek, 25 marca 2021

Lou Reed

 Właśc. Louis Firbank, ur. 2.03.1942 r. we Freeport na Long Island w stanie Nowy Jork. Po występach w licznych szkolnych zespołach, zadebiutował w studio wraz z grupą The Shades w 1957 r. Tematem "So Blue" zainteresował się popularny discjockey Murray The K, jednak nagranie zniknęło w natłoku popularnych w tamtych czasach "niezależnych" singli.

 

Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Syracuse, Reed zatrudnił się jako kompozytor w wytwórni Picwick Records, specjalizującej się w szybkich, odpłatnych rejestracjach. Temat "The Ostrich" (z 1965 r.), ironiczny pastisz tanecznych przebojów, zainteresował kierownictwo wytwórni, toteż Reed stworzył grupę The Primitives, by nagrać go na singlu. W zespole, który z czasem miał przeistoczyć się w legendarny The Velvet Underground, występował m.in. kolega Reeda, John Cale. Grupa działała aktywnie w latach 1966 - 1970, zaś jej twórca był autorem większości tematów i głównym ideologiem. Muzycznym rygorom rhythm'n'bluesa towarzyszyły kąśliwe teksty obrazujące ciemne strony wielkomiejskiej cywilizacji.
 

Odejście Reeda wyczerpało twórcze możliwości zespołu, choć i lider odszedł artystycznie wypalony. Dopiero po dwóch latach pozamuzycznej działalności zdecydował się na nagranie pierwszego autorskiego albumu Lou Reed. Na zarejestrowanej w Londynie płycie muzykowi towarzyszyli m.in. Steve Howe i Rick Wakeman. Album zawierał kilka znakomitych tematów napisanych w zamyśle dla The Velvet Underground, jednak kulejąca produkcja zaważyła negatywnie nad całością płyty. Artystycznym sukcesem okazała się za to brytyjska trasa koncertowa, w której Reedowi towarzyszyła grupa nowojorskich nastolatków, The Tots.
 

Nad nagraniem kolejnego longplaya Reeda Transformer, czuwał David Bowie, zafascynowany twórczością The Velvet Underground. Utrzymana w modnym dekadenckim nastroju płyta była nierówna, choć do legendy rocka trafił temat "Walk On The Wild Side" - hołd złożony seksualnym dewiantom i życiowym nieudacznikom, pielgrzymującym do studia malarza i filmowca Andy'ego Warhola. Drastyczny utwór stał się nieoczekiwanie singlowym przebojem, osiągając w 1973 r. 10. miejsce na liście brytyjskiej i 20. na amerykańskiej.
 

Reed umknął jednak z pułapki modnej kontestacji, by na albumie Berlin powrócić do "mrocznej strony" artystycznych poszukiwań. Tym razem podnietą był sadomasochizm, próby samobójcze, nihilizm - a wszystko to połączone z ubliżaniem publiczności, nabywającej skądinąd płyty wykonawcy. Nad muzyką dominowały w tym okresie również skłonności do autoparodii. Na koncertowym albumie Rock 'N'Roll Animal, gitarzyści Dick Wagner i Steve Hunter wprowadzili wprawdzie instrumentalną dyscyplinę, ale wydany nieco później longplay Sally Cant Dance, potwierdził bezradność i zagubienie artysty. Po wydaniu kolejnej płyty koncertowej, Reed zaprezentował elektroniczną kakofonię na podwójnym albumie Metal Music Machine.
 

Płyta, niemiłosiernie schlastana przez recenzentów, jest do dziś tematem kontrowersji. Dla jednych stanowi manifest rockowej awangardy, dla innych muzyczne łobuzerstwo i świadomą kpinę z popowej konwencji. Album Coney Island Baby był płytą bardziej stateczną, być może najspokojniejszą i najbardziej liryczną w całym dorobku Reeda. Tym bardziej rozczarował longplay Rock'N'Roll Hearts, przypadkowa kompilacja nagrana w okresie twórczej niemocy. Płyta Street Hossie, zainspirowana nowojorskimi subkulturami, zapowiadała powrót do formy. Na uwagę zasługiwał temat tytułowy, wylansowany też przez grupę Simple Minds, zaś utwory "Dirt" i "I Wanna Be Black" cechowała od dawna nieobecna w twórczości Reeda ironia.
 

Albumy The Bells i Growing Up In Public, choć mniej popularne, potwierdziły artystyczną dojrzałość Reeda. W lata 80-te muzyk wkroczył jako w pełni ukształtowany artysta i wykonawca, w czym spory udział miał gitarzysta Robert Quine, pozyskany z zespołu Void-Oids Richarda Hella. Longplay The Blue Mask otworzył nowy etap, kontynuowany na równie rzetelnych i stylistycznie jednorodnych albumach Legendary Hearts i Mistrial. Niestety, pomimo obiecujących rokowań, płyta New York nie została w pełni doceniona przez krytykę. Jej surowe, zniwelowane do rytmicznej pulsacji brzmienie miało odpowiadać fascynującemu zawsze Reeda życiu społecznych dołów. Muzyce odpowiadały teksty - pesymistyczne i cyniczne, rejestrujące chłodnym okiem agonię nie proszącą o litość ani o wsparcie. Nie bez przyczyny New York jest do dziś płytą szczególnie cenioną przez miłośników Reeda.
 

Nagrany wraz z Johnem Cale'em album Songs For 'Drella stanowił pośmiertny hołd złożony Andy'emu Warholowi. Reed ujawnił na nim jeszcze jedno oblicze, potwierdzając swój nieprzeciętny talent, dzięki któremu od lat balansuje na ostrym rockowym szczycie. 15 czerwca 1990 r, oryginalny skład Velvet Underground pojawił się na otwarciu fundacji pamięci Andy'ego Warhola w Jolly en Josas koło Paryża, by wykonać swój przebój "Heroin". Odnowienie kontaktów między muzykami zaowocowało w 1993 r. reaktywowaniem formacji, która nagrała album Live MCMXCII1 i odbyła światowe tournee. Na początku 1996 r. przedstawił kolejną, bardzo udaną Set The Twilight Reeling.

 

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Walk on the Wild Side / Perfect DayLou Reed05.197310[9]16[14]RCA 2303[written by Lou Reed][produced by David Bowie,Mick Ronson]
Satellite Of Love/Walk And Talk ItLou Reed06.1973-119[1]RCA 0964 [US][written by Lou Reed][produced by David Bowie,Mick Ronson]
Sally Can't Dance/EnnuiLou Reed11.1974-103[2]RCA 10081 [US][written by Lou Reed][produced by Steve Katz, Lou Reed]
I Love You, Suzanne/ViciousLou Reed06.198478[5]-RCA RCA 417[written by Lou Reed][produced by Lou Reed, John Jansen]
Soul Man / Sweet SarahSam Moore & Lou Reed01.198730[10]- A&M; 364[written by David Porter , Isaac Hayes][produced by Davitt Sigerson ][piosenka tytułowa z filmu ]
Satellite Of Love 2004Lou Reed07.200410[11]-NuLife Recordings 82876636472[written by Lou Reed][produced by David Bowie , Mick Ronson ]
TranquilizeKillers feat. Lou Reed11.200749[4]-Mercury CATCO 130560908[written by Brandon Flowers ,Dave Keuning, Mark Stoermer ,Ronnie Vannucci Jr.][produced by Flood,Alan Moulder, The Killers]
Perfect DayLou Reed11.201345[1]-RCA USRC 19606739[written by Lou Reed][produced by Steve Kelynack, The Music Sculptors; Mark Sayer-Wade & Tolga Kashif & Simon Hanhart ]
Satellite Of Love 2004Lou Reed07.200410[11]-NuLife Recordings 82876636472[written by Lou Reed][produced by David Bowie , Mick Ronson ]
Satellite Of Love 2004Lou Reed07.200410[11]-NuLife Recordings 82876636472[written by Lou Reed][produced by David Bowie , Mick Ronson ]
Walk on the Wild SideLou Reed11.201353[1]-RCA USRC 10401018[written by Lou Reed][produced by David Bowie,Mick Ronson]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Lou ReedLou Reed06.1972-189[2]RCA Victor 4701[produced by Richard Robinson]
TransformerLou Reed12.197213[27]29[31]RCA Victor 4807[platinum-UK][produced by David Bowie, Mick Ronson]
BerlinLou Reed07.19737[5]98[11]RCA Victor 0207[silver-UK][produced by Bob Ezrin]
Rock n Roll Animal Lou Reed03.197426[1]45[27]RCA Victor 0472[gold-US][produced by Steve Katz, Lou Reed]
Sally Can't DanceLou Reed10.1974-10[14]RCA Victor 0611[produced by Steve Katz, Lou Reed]
Lou Reed LiveLou Reed04.1975-62[10]RCA Victor 0959[produced by Steve Katz, Lou Reed]
Coney Island BabyLou Reed02.197652[1]41[14]RCA Victor 0915[produced by Lou Reed, Godfrey Diamond]
Rock and Roll HeartLou Reed11.1976-64[8]Arista 4100[produced by Lou Reed]
Walk on the Wild Side: The Best of Lou ReedLou Reed04.1977144156[6]RCA Victor 2001-
Street HassleLou Reed04.1978-89[9]Arista 4169[produced by Lou Reed, Richard Robinson]
The BellsLou Reed06.1979-130[4]Arista 4229[produced by Lou Reed]
Growing Up in PublicLou Reed05.1980-158[5]Arista 9522[produced by Michael Fonfara, Lou Reed]
Rock and Roll Diary: 1967–1980Lou Reed12.1980-178[4]Arista 8603-
The Blue MaskLou Reed02.1982-169[4]RCA Victor 4221[produced by Lou Reed, Sean Fullan]
Legendary HeartsLou Reed04.1983-159[7]RCA Victor 4568[produced by Lou Reed]
New SensationsLou Reed06.198492[1]56[32]RCA Victor 4998[produced by John Jansen, Lou Reed]
MistrialLou Reed05.198669[1]47[21]RCA Victor 7190[produced by Lou Reed,Fernando Saunders]
New YorkLou Reed01.198914[22]40[22]Sire 25 829[gold-US][gold-UK][produced by Lou Reed,Fred Maher]
RetroLou Reed10.198929[5]-RCA PL 90389[silver-UK]
Songs For DrellaLou Reed/John Cale05.199022[5]103[8]Sire 26 140[produced by John Cale and Lou Reed]
Magic and LossLou Reed02.19926[6]80[7]Sire 26 662[produced by Lou Reed and Mike Rathke]
The Best of Lou Reed & Velvet UndergroundLou Reed & Velvet Underground10.199556[13]-Global Television RADCD 21-
Set the Twilight ReelingLou Reed03.199626[4]110[3]Warner 46 159[produced by Lou Reed]
Perfect Night Live In LondonLou Reed05.1998102[2]-Reprise 46917[produced by Lou Reed, Mike Rathke]
The Very Best OfLou Reed05.199994[7]-Camden 74321660462 [UK]-
EcstasyLou Reed04.200054[2]183[1]Reprise 47 425[produced by Lou Reed, Hal Willner]
The RavenLou Reed01.2003122[1]29Sire 483722[produced by Hal Willner, Lou Reed]
NYC Man (The Ultimate Collection 1967–2003)Lou Reed06.200331[6]-BMG 74321984012 [UK]-
NYC Man: Greatest HitsLou Reed08.200443[4]- BMG 82876631122 [UK]-
LuluLou Reed with Metallica11.201136[2]36 Vertigo 2781597 [UK][produced by Greg Fidelman ,Metallica, Lou Reed ,Hal Willner]
Autor: o
Etykiety: ,

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)