Soft Machine

Zespół założony w 1966 r. w Canterbury w składzie: Robert Wyatt (perkusja, śpiew), Kevin Ayers (gitara, bas, śpiew), David Allen (gitara), Mike Ratledge (instr. klawiszowe, śpiew) i Larry Nolan (gitarzysta, który szybko opuścił grupę). Jesienią 1967 r. ustalił się ostateczny skład formacji: Ayers, Wyatt i Ratledge. Soft Machine koncertowali z Jimim Hendrixem, który razem ze swoim producentem, eks-członkiem The Animals, Chasem Chandlerem, pomógł im w nagraniu pierwszego albumu (wcześniej muzycy zarejestrowali nagrania demo w wytwórni Giorgio Gomelsky’ego, Marmelade, ale zostały one opublikowane później i ukazywały się pod różnymi tytułami). Od końca 1968 r„ kiedy odszedł Ayers, do lutego 1970 r., grupa przechodziła liczne zmiany personalne; przez skład przewinęli się Lyn Dobson, Marc Charig i Nick Evans.

Muzyka, którą grali zaczęła ewoluować w stronę jazz-rocka. Albumy Volume Two i Third, które ukazały się w tym okresie, należą do najciekawszych pozycji w dyskografii Soft Machine. Na plan pierwszy wysuwały się oryginalne i bardzo angielskie w stylu melorecytacje Wyatta. Zespołowi udało się także wprowadzić do swoich kompozycji elementy humorystyczne - najlepszym tego przykładem była pierwsza piosenka Wyatta „Moon In June”. W połowie 1970 r. po kolejnym zreformowaniu składu w grupie znaleźli się: Ratledge, Wyatt, Hugh Hopper (bas, gitara, saksofon) i Elton Dean (saksofon altowy).

Ta edycja Soft Machine zadebiutowała w sierpniu 1970 r. na Promenade Concert zorganizowanym przez Tima Soustera. Jesienią 1971 r. Wyatt opuścił grupę i założył formację Matching Mole (kalambur powstały z przetłumaczonej na język francuski nazwy Soft Machine - Machine Molle). Tymczasowym perkusistą został Phil Howard, potem jego miejsce zajął na stałe John Marshall. Przez następnych kilka lat, przechodząc kolejne zmiany personalne (odeszli Dean i Hopper, których zastąpili Roy Babbington i Karl Jenkins), Soft Machine stali się jednym z najpopularniejszych zespołów jazz-rockowych, dorównując największym amerykańskim konkurentom. Jednak po odejściu Ratledge’a w styczniu 1976 r. grupa utraciła swoje indywidualne brzmienie, upodabniając się do innych formacji uprawiających ten gatunek muzyki.

Pomimo profesjonalizmu i wirtuozerii Allana Holdswortha i Johna Etheridge'a zespołowi brakowało dawnego ducha i elementów dadaizmu wprowadzonych przez Wyatta. W 1984 r. Jenkins i Marshall sformowali nowy skład Soft Machine, z Dave’em Macrae i Rayem Warleighem, i zostali zatrudnieni na jeden sezon w klubie Ronniego Scotta. Najwyżej oceniane są trzy pierwsze albumy grupy, dzięki którym Soft Machine zdobyli miano jednego z najciekawszych i najbardziej progresywnych wykonawców końca lat 60-tych.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Third	Soft Machine	07.1970	18[6]	-	CBS 66246	[produced by Soft Machine]
Fourth	Soft Machine	04.1971	32[2]	-	CBS 64280	[produced by Soft Machine]