Kilburn and the High Roads

Zespół ten, będący ważnym łącznikiem pomiędzy "pub rockiem" i punkiem, został założony w listopadzie 1970 r. przez wykładowcę sztuki Iana Dury'ego (ur. 12.05.1942 r. w Upminster w hrabstwie Essex w Anglii; śpiew) i Russella Hardy'ego (ur. 9.09.1941 r. w Huntingdon w hrabstwie Cambridgeshire w Anglii; fortepian).

Dury w roli frontmana, ze swym chrapliwym, ocierającym się o melorecytację śpiewem, pochyloną postacią, sparaliżowaną nogą i ręką ukrytą w czarnej skórzanej rękawiczce, niezwykle sugestywnie przypominał postać rodem z powieści Dickensa. Zresztą w całej karierze zespołu jego image był totalnym przeciwieństwem panującej wtedy niepodzielnie wyszukanej mody (glam and glitter).

W pierwszym składzie formacji znaleźli się: Ted Speight (gitara), Terry Day (perkusja) i dwaj byli członkowie Battered Ornaments Pete'a Browna, George Khan (saksofon) i Charlie Hart (bas). W 1973 r., po wielu zmianach składu, Dury i Russell wreszcie znaleźli odpowiednich ich zdaniem muzyków. Byli nimi: Keith Lucas (były student Dury'ego, ur. 6.05.1950 r. w Gospor w hrabstwie Hampshire w Anglii; gitara), Davey Payne (ur. 11.08.1944 r. w dzielnicy Willesden w Londynie; saksofon), David Newton-Rohoman (ur. 21.04.1948 r. w Gujanie, Ameryka Południowa; perkusja) i Humphrey Ocean (bas).

Ten ostatni opuścił niebawem kolegów, by skoncentrować się na pełnej sukcesów karierze malarskiej, a zastąpił go w styczniu 1974 r. Charlie Sinclair. We wczesnym repertuarze grupy znalazły się ulubione rock'n'rolle i popularne piosenki z Tin Pan Alley z początku lat 50., jednak niebawem uzupełniono je - a stopniowo zastąpiono - o kompozycje własne, służące za tło dla poezji Dury'ego, który w swoich wierszach opisywał głównie codzienne życie mieszkańców wschodniego Londynu.

W tym okresie The Kilburns działali głównie w londyńskich kręgach "pub rocka". Współpracując z menedżerem Charliem Gillette'em nagrali album dla wytwórni Raft. Spotkało ich jednak wielkie rozczarowanie, gdy wydanie płyty zawieszono z powodu bankructwa wytwórni.

Macierzysta firma, Warner Brothers, postanowiła skreślić zespół z listy swoich podopiecznych (później, już po solowym sukcesie odniesionym przez Dury'ego, wydała jednak zarejestrowane wcześniej sesje Wotabunch. Późną wiosną 1974 r. z zespołem rozstał się Gillette, podobnie zresztą jak Hardy, którego zastąpił Rod Melvin. Pod koniec roku muzycy podpisali kontrakt z wytwórnią Dawn, dla której nagrali dwa doskonałe single: "Rough Kids"/"Billy Bentley (Promenades Himself In London)" i "Crippled With Nerves"/"Huffety Puff".

Wydany w następnym roku album Handsome był jednym wielkim rozczarowaniem, głównie z powodu bezbarwnej produkcji, która nie zdołała oddać nic z niezwykłej atmosfery koncertów The Kilburn. Album zaznaczył koniec pewnego etapu, gdyż wkrótce grupa zawiesiła działalność. Keith Lucas związał się z ruchem punk, zakładając formację 999.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Rough Kids/Billy Bentley (Promenades Himself In London)	Kilburn and the High Roads	11.1974	-	-	Dawn DNS 1090	[written by Ian Dury, Russell Hardy][produced by Chris Thomas]
Crippled With Nerves / Huffety Puff	Kilburn and the High Roads	02.1975	-	-	Dawn DNS 1102	[written by Ian Dury, Russell Hardy][produced by Hugh Murphy]
Billy Bentley/Pam's Moods	Kilburn And The High Roads Featuring Ian Dury	09.1978	-	-	Warner Bros. K 17225	[written by Ian Dury, Hart]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Handsome	Kilburn and the High Roads	05.1975	-	-	Pye NSPL 18541	-