Yvonne Elliman

Yvonne Elliman (ur. 29 grudnia 1951r) - amerykańska wokalistka, autorka tekstów, kompozytorka.Yvonne Marianne Elliman urodziła się 29 grudnia 1951 w Honolulu na Hawajach. Ojciec był półkrwi Irlandczykiem, matka miała pochodzenie chińsko-japońsko-hawajskie. Muzyką zainteresowała się podczas nauki w szkole średniej; założyła wtedy amatorski zespół We Folk, w którym była wokalistką.

Jeszcze przed ukończeniem nauki w szkole średniej im. Theodore'a Roosevelta wyjechała do Londynu, gdzie występowała na ulicach i w barach. Po pewnym czasie została zaangażowana na stałe w klubie folkowym Pheasantry przy ulicy Kings Road.W tym czasie dwaj młodzi twórcy odwiedzali muzyczne kluby Londynu, poszukując odtwórców głównych ról dla swego projektu: ambitnej rock opery opisującej męczeństwo i śmierć Jezusa Chrystusa. Gdy Andrew Lloyd Webber i Tim Rice trafili na koncert z udziałem Elliman w Pheasantry, natychmiast zaangażowali ją do roli Marii z Magdali.

Podczas sesji nagraniowej, zafascynowani głosem wokalistki, postanowili do gotowego już projektu dopisać utwór wykonywany wyłącznie przez Elliman. Wybrali skomponowany przez siebie już w roku 1967 utwór Kansas Morning, do którego Rice dopisał nowy tekst. Tak powstały utwór I Don't Know How To Love Him - przejmujące wyznanie miłości - okazał się najsłynniejszym fragmentem rockowej opery Jesus Christ Superstar. Płyta trafiła na rynek w październiku 1970, a sam utwór ukazał się na singlu (na stronie B znalazł się - również zarejestrowany z udziałem Elliman - utwór Everything's Alright).

Elliman występowała w broadwayowskim musicalu opartym na Jesus Christ Superstar, który miał premierę w roku 1971; dwa lata później zagrała również rolę Marii Magdaleny w filmowej adaptacji musicalu, wyreżyserowanej przez Normana Jewisona.

Wielka popularność I Don't Know How To Love Him doprowadziła do szybkiego podpisania przez Elliman kontraktu płytowego. Debiutancki album, Yvonne Elliman (znany też jako I Don't Know How To Love Him) wydany w roku 1972, podobnie jak następne, Food Of Love z roku 1973, wydany przez należącą do muzyków Deep Purple firmę Purple Records (zawierał m.in. efektowną przeróbkę I Can't Explain The Who, nagraną z udziałem samego Pete'a Townshenda) i o dwa lata późniejszy Rising Sun (nagrany dla należącej do Erica Claptona RSO Records i wyprodukowany przez Steve'a Croppera), nie podbiły list przebojów. Dużą popularność zyskały za to jej single, zawierające efektowne przeróbki nagrań innych artystów - Hello Stranger (oryginał znany z wykonania Barbary Lewis) przez cztery tygodnie zajmował pierwszą pozycję na listach przebojów w USA, wysokie miejsce zajął też wydany na singlu cover The Bee Gees Love Me.

W roku 1974 Yvonne Elliman rozpoczęła kilkuletnią współpracę z Erikiem Claptonem, wchodząc w skład jego zespołu i biorąc udział w nagraniu płyt 461 Ocean Boulevard (1974), There's One In Every Crowd, EC Was Here (obie 1975), No Reason To Cry (1976) i Slowhand (1977) oraz uczestnicząc w jego trasach koncertowych. Równolegle nagrywała własne płyty: Love Me z roku 1976, w pewnej mierze za sprawą utworu tytułowego autorstwa Barry'ego i Robina Gibbów z Bee Gees, wreszcie zaistniała na listach, dochodząc do 68. miejsca na liście Billboardu. Jeszcze lepiej poradził sobie o dwa lata późniejszy Night Flight, docierając do 40. miejsca, w czym wydatnie pomogła przeróbka If I Can't Have You The Bee Gees. Utwór ten w wykonaniu Elliman znalazł się również na ścieżce dźwiękowej do filmu Gorączka sobotniej nocy.

Na długie lata, ostatnim albumem Elliman z premierowym materiałem był wydany w roku 1979 Yvonne, znacznie słabiej się sprzedający od poprzedników, mimo popularnego singla Love Pains.
W latach 80-tych Yvonne Elliman przeniosła się na stałe do Stanów Zjednoczonych i postanowiła poświęcić się życiu rodzinnemu. W pierwszej połowie lat 70-tych poślubiła Billa Oakesa, jednego z dyrektorów RSO Records; małżeństwo przetrwało kilka lat. W roku 1981 Elliman wyszła za mąż za Wade'a Hymana; w roku 1982 przyszła na świat córka Sage, trzy lata później urodził się syn Benjamin.

W tym czasie Elliman nagrywała jedynie pojedyncze piosenki z przeznaczeniem na ścieżki dźwiękowe popularnych filmów, zaśpiewała m.in. piosenkę do filmu Gry wojenne (1983). Oprócz rodzinie, poświęciła się też swojej drugiej pasji: pieczeniu (jej ciasteczka z rabarbarem zdobyły pierwszą nagrodę w kalifornijskim konkursie wypieków Malibu Prize Cook-Off w 1998 roku). W tym czasie jedynymi sygnowanymi przez nią płytami były składanki największych przebojów.

W roku 2001 Elliman przeniosła się na stałe na Hawaje. W roku 2003 została zaproszona na koncert ku czci Sir Tima Rice'a w El Paso w Teksasie. Gorące przyjęcie sprawiło, że Elliman zaczęła poważnie rozważać powrót do nagrywania i koncertowania. W roku 2004 ukazała się pierwsza od ćwierć wieku płyta z premierowym materiałem wokalistki: całkowicie autorski EP Simple Needs.

Elliman zaczęła też regularnie występować, przede wszystkim w obrębie ojczystych Hawajów. W roku 2006 wystąpiła na koncercie z dawną obsadą filmu Jesus Christ Superstar na koncercie Teda Neeleya - odtwórcy roli Chrystusa i popularnego wykonawcy muzyki chrześcijańskiej, który inaugurował trasę Neeleya z kameralną wersją musicalu.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
I Don't Know How to Love Him / Overture: Jesus Christ Superstar [Alan Doggett]	Yvonne Elliman	04.1971	47[1][01.72]	28[10]	Decca 32 785	[written by Andrew Lloyd Webber, Tim Rice][produced by Andrew Lloyd Webber, Tim Rice]
Everything's Alright/Heaven on their minds [various artists]	Yvonne Elliman	09.1971	-	92[6]	Decca 32 870	[written by Tim Rice/Andrew Lloyd Webber][produced by Andrew Lloyd Webber, Tim Rice]
Walk Right In/Small town talk	Yvonne Elliman	01.1976	-	109[1]	RSO 517	[written by Gus Cannon, Hosea Woods][#1 hit for Rooftop Singers in 1963]
Love Me / (I Don't Know Why) I Keep Hangin' On	Yvonne Elliman	10.1976	6[13]	14[19]	RSO 858	[written by Barry Gibb, Robin Gibb][produced by Freddie Perren]
Hello Stranger / She'll Be the Home	Yvonne Elliman	03.1977	26[5]	15[16]	RSO 871	[written by Barbara Lewis][produced by Freddie Perren ][1[4].Adult Contemporary Chart][57[7].R&B Chart]
I Can't Get You Out of My Mind	Yvonne Elliman	08.1977	17[13]	-	RSO 2090 251 [UK]	[written by B. J. Verdi, C. Yarian ][produced by Freddie Perren]
If I Can't Have You / Good Sign	Yvonne Elliman	01.1978	4[12]	1[1][22]	RSO 884	[gold-US][written by Barry, Robin & Maurice Gibb][produced by Freddie Perren][piosenka z filmu "Saturday Night Fever"][60[8].R&B Chart]
Moment by Moment / Sailing Ships	Yvonne Elliman	12.1978	-	59[6]	RSO 915	[written by Lee Holdridge/Molly-Ann Leikin][produced by Robert Appere][tytułowa piosenka z filmu]
Love Pains / Rock Me Slowly	Yvonne Elliman	10.1979	-	34[13]	RSO 1007	[written by Michael Price, Dan Walsh, Steve Barri][produced by Steve Barri]
Your Precious Love/Redfish blues [Craig Hundley]	Stephen Bishop & Yvonne Elliman	07.1980	-	105[3]	Warner 49 513	[written by Nickolas Ashford and Valerie Simpson][piosenka z filmu "Roadie"][#5 hit for Marvin Gaye & Tammi Terrell in 1967]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Love Me	Yvonne Elliman	03.1977	-	68[16]	RSO 3018	[produced by Andrew Lloyd Webber, Tim Rice]
Night Flight	Yvonne Elliman	03.1978	-	40[17]	RSO 3031	[produced by Robert Appére]
Yvonne	Yvonne Elliman	11.1979	-	174[6]	RSO 3038	[produced by Robert Appe`re, Steve Barri ]

Jel Elliff

Urodzony w Szkocji wokalista i autor tekstów-gitarzysta Jel Tyson, którego rodzina wyemigrowała z Wielkiej Brytanii do Australii w 1970 roku. Jel Tyson podpisał kontrakt  solowy jeszcze w Sydney,będąc w zespole Chantry Barn, a jako Jel Elliff miał trzy single w trzech różnych miastach. 

Po powrocie do Wielkiej Brytanii w połowie lat 70-tych stanął na czele grupy Alaska, a następnie w chicagowskim zespole The Reason z lat 80-tych. Po powrocie do Australii w latach 80-tych pomógł założyć studio Fat Boy w Sydney przed powrotem do USA. Był w The Bleeding Hearts, zespole amerykańskim założonym w 1988 roku, a następnie w zespole The Autrys   i założył własne studio Independent Artists Studio w Chicago. Wydał solowy album "Bleeding Hearts".

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus/N.Zel]	Komentarz
What Are You Doing Sunday/Willoughby	Jel Elliff	08.1971	79[6]	-	HMV EA-9560/-	-
Cotton Jenny/Suzanne	Jel Elliff	03.1972	100[1]	-	HMV EA-9776/-	-

Maureen Elkner

Maureen Elkner jest cenioną i poszukiwaną wokalistką rock- popową od lat sześćdziesiątych, jest również utalentowaną aktorką i komediową. Należy pamiętać o jej jedynym hicie z 1975 r. "Rak Off Normie".
"Rak Off Normie" to "piosenka odpowiedź" do "The Newcastle Song", napisaną i wykonaną przez folkowego piosenkarza Boba Hudsona, który miał bardzo duże znaczenie w Sydney jako jeden z oryginalnych DJ-ów nowej stacji rockowej koncernu ABC , Double Jay (2JJ). "The Newcastle Song" stał się niespodzianką na listach przebojów , zostając # 1 w Australii w marcu 1975 roku.
 
Maureen rozpoczęła karierę zawodową w latach 60-tych z żeńskim wokalnym trio Chiffons, z Sue Brady i Judy Condon. Śpiewały chórki dla Johna Farnhama, i koncertował Wietnamie w 1969 roku,z The Gallery dla australijskiego wojska tam stacjonującego .
 
Również w 1969 roku, Maureen brała udział w nagraniu singla, który jest prawdopodobnie najbardziej znany (przynajmniej przez znawców rocka australijskiego).Nagrała go razem z założycielem Wild Cherries wokalistą Danny Robinsonem,"The Real Thing". Chiffons zarejestrował jeden singiel dla Astor, "Secret Love" / "It Hurts Like 16 " (kwiecień 1970), przed odejściem Maureen , która została zastąpiona przez Sue Brady ,siostrę Pauline. W 1974 roku, Maureen podpisuje kontrakt nagraniowy z wytwórnią Festival Infinity.
 
Nagrała dwa single;jeden w stylu Suzi Quatro "Dynamite" / "Barley Rye" (styczeń) oraz cover The Troggs "Wild Thing" / "Sweet Morning "(maj), ale bez sukcesu.
 
Na początku lat siedemdziesiątych Maureen zajęła się aktorstwem i teatrem muzycznym. Pojawiła się w australijskiej wersji musicalu Oh! Culcutta, który został zamknięty przez policję w połowie drugiego spektaklu i został zakazany. Jednym z jej pierwszych występów telewizyjnych była niewielka rola w słynnej soap-operze pełnej "seksu i grzechu" Number 96.W 1972 roku była członkiem obsady australijskiej produkcji Jesus Christ Superstar i w 1974 roku zagrała główną rolę w "Columbia" w oryginalnej produkcji The Rocky Horror Show z Reg Livermore. Pojawia się też na australijskim soundtracku pochodzącym z obu przedstawień.
 
W 1975 roku podpisuje kontrakt z wytwórnią M7 Records (która była również wytwórnią Boba Hudsona) i nagrała pięć singli dla niej, w tym "Normie", który był wielkim hitem w Sydney, osiągając 5 miejsce w czerwcu. Potem były cztery single i dwa albumy, Maureen Elkner i Love Tracks (1977), co ciekawe z młodym Tommy Emmanuelem na gitarze.
 
Występuje regularnie w kabarecie i różnych klubach , nadal pojawia się sporadyczne w TV. W 1977 r. wyróżniona za rolę w odcinku serialu policyjnego Chopper Squad i we wczesnych latach 80-tych wystąpiła gościnnie w serialu Country Practice. 

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus/N.Zel]	Komentarz
Rak Off Normie / Lonely Nights	Maureen Elkner	06.1975	11[20]	-	M7 MS 111/-	-

Dream Warriors

Kanadyjska grupa, grająca w składzie: King Lou (właśc. Louis Robinson, ur. na Jamajce) i Capital Q (właśc. Frank "Lennon" Alert, ur. 10.08. ok. 1969 r. w Port Of Spain, Trinidad -nazwany tak, gdyż jego ojciec był wielkim fanem Johna Lennona).

Na początku duet wylansował singel "Let Your Backbone Slide" dla niezależnej nowojorskiej wytwórni. Mieszanka hiphopowej struktury i jazzowego tempa łączona jest z frywolnymi tekstami autorstwa King Lou, wypełnionymi mistyczną symboliką. Całość dopełnia potężne brzmienie, często przerywane wycinkami z tematów telewizyjnych oraz psychodelicznych i afrykańskich pieśni.
Nagranie "Wash Your Face In My Sink" prawie natychmiast znalazło się na listach przebojów, także "My Definition Of A Boombastic Jazz Style" (oparty na temacie skomponowanym przez Quincy'ego Jonesa do serialu telewizyjnego) odniosło ogromny sukces.

W 1991 r. duet wprowadził na listy przebojów utwór w stylu reggae "Ludi" (Ludi to nazwa gry planszowej popularnej na Karaibach). Na drugim albumie warto odnotować prezentacje próbek młodej czarnej poezji oraz efekt współpracy zespołu z Gum i DJ-em Premierem z zespołu Gang Starr. Trzecia płyta okazała się kompletnym niewypałem - była nudna i pozbawiona polotu.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Wash Your Face In My Sink	Dream Warriors	07.1990	16[8]	-	4th & Broadway BRW 183	[written by A. Gooden, L. Robinson, A. Rodwell][produced by King Lou]
My Definition of a Boombastic Jazz Style	Dream Warriors	11.1990	13[8]	-	4th & Broadway BRW 197	[written by Louie Robinson , Quincy Jones , Richard Rodwell][produced by Dream Warriors ]
Ludi	Dream Warriors	03.1991	39[3]	-	4th & Broadway BRW 206	[produced by Dream Warriors]
Day In Day Out	Dream Warriors	04.1995	133[2]	-	EMI 12EM 348	[produced by Dream Warriors]
(What Do You Want) `Ladies' ?	Dream Warriors	12.1996	120[1]	-	Cooltempo 12COOL 325	[produced by DJ Luv]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
And Now the Legacy Begins	Dream Warriors	02.1991	18[7]	-	4th & Broadway BRLP 560	[produced by Dream Warriors, Split Personality, Ron Nelson, Krush and Skad, Maximum 60]

Dr. Jeckyll & Mr. Hyde

Grupa powstała w nowojorskiej dzielnicy Bronx.
W jej skład weszli Andre Harrell (Jeckyll; ur. ok. 1959 r.) i Alonzo Brown (Hyde), wspomagani przez DJ-a‘Scratcha On Galaxy (właśc., George Llado).

Zespół cieszył się sporą popularnością na początku lat 80-tych. Jego najbardziej znane nagranie dla wytwórni Profile, „Genius Rap” (oparte o „Genius Of Love” Tom Tom Club) sprzedało się w 1981 r. w nakładzie 150 tys: egzemplarzy. Wcześniej Brown, jako Lonnie Love, zrealizował pierwszą rapową płytę wydaną przez Profile - „Young Lar dies”. Kolejne nagrania, „AM:PM” oraz wyprodukowane przez Kurtisa Blowa „Fast Life”, również dotarły do przyzwoitych pozycji na listach przebojów.

Jednak po niepowodzeniu debiutanckiego albumu muzycy postanowili skoncentrować się na działalności pozascenicznej. Harrell założył firmę Uptown, odnosząc ogromny sukces nagraniami Heavy’ego D oraz największych gwiazd stylu New Jack Swing, a zwłaszcza utworami podopiecznych Teddy’ego Rileya. Brown pracował na stanowiskach kierowniczych w Cold Chillin’ i Warner Brothers, następnie został szefem do spraw A&R wytwórni A&M.

Obaj muzycy pozostali dobrymi przyjaciółmi i co jakiś czas pojawiają się pogłoski o ich ponownych występach. Na razie jednak, poza  wspólnym sponsorowaniem Groove B. Chill, muzycy nie podjęli żadnych ku temu kroków .

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Genius Rap	Dr. Jeckyll & Mr. Hyde	02.1982	-	-	Profile 5004	[written by Tom Tom Club][produced by Eric Matthew][31[12].R&B Chart]
Gettin' Money	Dr. Jeckyll & Mr. Hyde	10.1983	-	-	Profile 7029	[written by Dr. Jeckyll & Mr. Hyde, E. Bedward][produced by Pumpkin][79[4].R&B Chart]
Fast Life / A.M. P.M.	Dr. Jeckyll & Mr. Hyde	08.1984	-	-	Profile 5048	[written by K. Blow, L. Smith, W. Waring][produced by Kurtis Blow][60[8].R&B Chart]
Freshest Rhymes In The World	Dr. Jeckyll & Mr. Hyde	03.1986	-	-	Profile 5092	[89[2].R&B Chart]

Doug E. Fresh

Właśc. Douglas E. Davis, ur. 17.09.1966 r. w St. Thomas na Wyspach Dziewiczych. Dorastał w nowojorskich dzielnicach Bronx i Harlem. Określa siebie jako "The Original Human Beatbox", czyli prawdziwą ludzką maszynę perkusyjną. Pomimo pierwszeństwa Douga E. Fresha w wykorzystaniu tej techniki, pierwszy uwiecznił ją w nagraniu płytowym Darren Robinson z Fat Boys.

Doug zdobył popularność w 1985 r. singlem "The Show" -jednym z klasycznych utworów rapowych - nagranym w towarzystwie MC Ricky'ego D, czyli Slick Ricka. Oprócz tekstów, przebój zawierał wiele przedziwnych efektów dźwiękowych. Utwór stanowił istotny zwrot w rozwoju rapu, a jednocześnie był tak charakterystyczny, że wywołał pojawienie się fali artystów o podobnych zapatrywaniach (a Salt 'n' Pepa nagrał answer record w postaci singla "Showstopper").

Klasyczne nagranie z tego okresu to "La Di Da Di", najczęściej samplowany utwór rapowy w historii hip hopu. W realizacji debiutanckiego albumu wzięli udział Bernard Wright (syntezator) i Jimmy Owens (trąbka). Na drugim albumie swoich umiejętności produkcyjnych użyczyli Hank Shocklee i Chuck D z Bomb Squad.

Fresh stal się pierwszą rapową supergwiazdą - jednak zamiast liczyć zyski ze sprzedaży "The Show", musiał dochodzić drogą sądową tantiem nie zapłaconych przez Reality Records. Był także pierwszym amerykańskim raperem. który wziął udział w jamajskim festiwalu Reggae Sunsplash. Zatrzymując się na dłużej na Karaibach, nagrał też w towarzystwie Papy Sana i Cocoa Tea kilka utworów.

Fresha spotkał zaszczyt nazwania jego imieniem ("Doug B.-Fresh") przełącznika dodanego w 1986 r. do emulatora firmy Oberheim, stosowanego do uzyskiwania efektów human beatbox. Powrócił w 1995 r. bardzo udanym albumem. Jednak wielu krytyków miało żal do Fresha, że wśród wieiu gościnnie występujących na płycie raperów zabrakło Slick Ricka.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The Show / La-Di-Da-Di	Doug E. Fresh & Get Fresh Crew	08.1985	-	-	Reality 242	[written by D. Davis, R. Walters][produced by Dennis Bell, Ollie Cotton][4[21].R&B; Chart]
All the Way to Heaven / Nuthin'	Doug E. Fresh & Get Fresh Crew	07.1986	-	-	Reality 264	[written by Doug E. Fresh][produced by Dennis Bell, Doug E. Fresh, Get Fresh Crew, The, Ollie Cotton][19[13].R&B; Chart]
Lovin' Every Minute of It	Doug E. Fresh & Get Fresh Crew	12.1986	-	-	Reality 273	[written by Doug E. Fresh, Barry Bee, Chill Will][produced by Dennis Bell, Doug E. Fresh, Ollie Cotton][38[11].R&B; Chart]
Play This Only at Night	Doug E. Fresh & Get Fresh Crew	04.1987	-	-	Reality 978	[written by Chill Will, Doug E. Fresh][produced by Chill Will, Barry Bee, Dennis Bell, Doug E. Fresh, Ollie Cotton][56[8].R&B; Chart]
Keep Risin' to the Top / Guess Who?	Doug E. Fresh & Get Fresh Crew	04.1988	-	-	Reality 988	[produced by Doug E. Fresh And The Get Fresh Crew, Eric Sadler, Hank Shocklee][4[17].R&B; Chart]
Cut That Zero / The Plane (So High)	Doug E. Fresh & Get Fresh Crew	11.1988	-	-	Reality 3107	[66[8].R&B; Chart]
Summertime	Doug E. Fresh & Get Fresh Crew	08.1989	-	-	Reality 2701	[written by Douglas Davis][produced by Doug E. Fresh And The Get Fresh Crew][55[7].R&B; Chart]
Bustin' Out (On Funk)	Doug E. Fresh & The New Get Fresh Crew	04.1992	-	-	Bust It 44 818	[produced by Doug E. Fresh, One Cause][28[12].R&B; Chart]
If I Was Your Man	Doug E. Fresh & The New Get Fresh Crew	07.1992	-	-	Bust It 44 857	[produced by Doug E. Fresh & The New Get Fresh Crew][sample z "Curious"-Midnight Star][79[7].R&B; Chart]
I-Ight (Alright)/Freaks	Doug E. Fresh	01.1994	-	105[7];B:101[9]	Gee Street 440 583	[written by D. Davis, R. Scrogins, M. Unique][produced by DJ Barry B, Doug E. Fresh, Funkmaster Flex][76[16].R&B; Chart][B:79[9].R&B; Chart]
Sittin' in my car	Slick Rick feat Doug E. Fresh On The Beatbox	03.1995	-	101[11]	Def Jam 853 992	[sample z "For the love of you"-Isley Brothers][56[12].R&B; Chart]
Where Da Party At?	Doug E. Fresh	09.1995	-	108[7]	Gee Street 447 609	[produced by Doug E. Fresh, Shim Sham, Barry B][81[6].R&B; Chart]
Virgo	Nas feat. Ludacris and Doug E. Fresh	01.2005	-	-	III Will	[written by Salaam Remi,Chris Bridges,D. David,Nas Jones[produced by Salaam Remi]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The World's Greatest Entertainer	Doug E. Fresh & Get Fresh Crew	06.1988	-	88[13]	Reality 9658	[produced by Doug E. Fresh,Eric "Vietnam" Sadler,Ollie Cotton,Carl Ryder]

Double XX Posse (czasem też Double X) to zespół założony w 1990 r. w Jersey City, New Jersey. Sugar Ray i DJ BK dorastali w tej samej okolicy, przyjaźnili się od lat chłopięcych. Zaczynali od

grupy Triple X, która koncertowała m.in. z Cold Crush.

Triple X przestał istnieć, gdy część zespołu trafiła za kratki. Sugar Ray i BK założyli później Double

X. Ich pierwszym i zarazem największym przebojem był utwór „Not Gonna Be Able To Do It” z 1992 r. 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Not Gonna Be Able To Do It	Double XX Posse	12.1992	-	-	Big Beat 10 097	[produced by T-Ray][68[11].R&B Chart]

Gianna Nannini

Gianna Nannini (ur. 14 czerwca 1956r w Sienie)- włoska piosenkarka rockowa. Autorka tekstów piosenek.
Urodziła się w Sienie (Toskania, Włochy). Jest starszą siostrą kierowcy Formuły 1, Alessandra Nanniniego. Pobierała naukę gry na fortepianie w Turynie oraz kompozycji muzyki w Mediolanie.

Jej pierwszym hitem był w 1979 r. singel America z albumu California, który puszczano w kilku krajach europejskich. Jej popularność we Włoszech rozpoczęła się w 1984 r. wraz z ukazaniem się jej szóstego albumu (Puzzle). Album ten znalazł się na szczycie list przebojów ("top 10") we Włoszech, Niemczech, Austrii i Szwajcarii.

Występowała w wideoklipie Fotoromanza (reż. Michelangelo Antonioni), wygrała kilka nagród muzycznych i rozpoczęła europejską trasę koncertową, uczestnicząc m.in. w Montreux Jazz Festival. W 1986 r. jej piosenka Bello e impossibile stała się dużym przebojem i przyniosła jej kolejne nagrody we Włoszech, Niemczech, Austrii i Szwajcarii. W 1987 r. wydała składankę Maschi e altri, która sprzedała się w ponad milionie egzemplarzy.

W 1990 r. razem z Edoardo Bennato śpiewała oficjalny hymn piłkarskich Mistrzostw Świata w 1990 r., Un'estate italiana.

W 1994 r. ukończyła studia wyższe na kierunku filozofia na Uniwersytecie w Sienie. Rok później wzięła udział w proteście, zorganizowanym przez Greenpeace we francuskiej ambasadzie w Rzymie, przeciwko francuskiemu rządowi w związku z próbami nuklearnymi na Mururoa.

W 2004 r. wydała składankę swoich najlepszych przebojów, nagrywając je ponownie. Album Perle zawiera w większości jej stare utwory w nowych aranżacjach. Przy nagrywaniu płyty współpracowali Christian Lohr fortepian,instrumenty klawiszowe także współproducent) oraz kwartet smyczkowy w składzie: Vincenzo di Donna (pierwsze skrzypce), Luigi de Maio (drugie skrzypce), Gerardo Morrone (altówka) i Antonio di Franca (wiolonczela). Z tą orkiestrą Gianna Nannini odbyła trasę koncertową Perle-tour w Europie Środkowej w 2004-2005 r.

W lutym 2006 r. ukazał się album "Grazie", piosenka Sei nell'anima osiągnęła szczyt jednej z włoskich list przebojów. Latem 2006 r. koncertowała z tą płytą po całych Włoszech. Innym przebojem z tej płyty stał się utwór IO.

We wrześniu 2006 r. w duecie z Andreą Bocelli nagrała singel Ama credi e vai.

Udział Gianny można odnaleźć także w solowym albumie Sanctuary Alexandra Hacke'a (utwór Per sempre Butterfly).

W roku 2007 występowała jako support dla amerykańskiego zespołu Bon Jovi podczas ich europejskiej trasy koncertowej. W roku 2007 ukazała się płyta "Pia" oraz w latach 2007/2008 składanka najlepszych 30 utworów "GiannaBest" W latach 2007-2008 jej single Meravigliosa creatura oraz Aria zostały użyte, w wersjach akustycznych, w reklamach telewizyjnych Fiata Bravo.

Na początku 2009 roku ujrzał światło dzienne krążek "Giannadream - Solo i sogni sono veri",przy tej płycie Gianna współpracowała po raz kolejny z Willem Malonem. Pierwszy singiel z tej płyty " Attimo" jak i kolejne "Maledetto ciao" i "Sogno" okazały się wielkimi hitami. Na początku grudnia 2009 r. ukazał się singiel z piosenką "Salvami" gdzie Gianna zaśpiewała razem z Giorgią. Piosenka od razu znalazła się na szczytach list przebojów. 26 listopada 2010 roku Gianna w wieku 54 lat urodziła swoje pierwsze dziecko - Penelopę Jane. 3 grudnia 2010 roku ukazał się singiel "Ogni tanto" promujący nowa płytę pod tytułem " Io e te" która ukazała się 11.01.2011roku.

Single

Nalin & Kane

Nalin & Kane to niemiecki team producencki i do remiksowania , w skład którego wchodzą Andry Nalin (ur. Andreas Bialek, 14 maja 1969 r.) i Harry Kane (ur. Ralf Beck, 21 listopada 1966 r.). Ich międzynarodowy przełom nastąpił wraz z hymnem Ibizy pod tytułem " Beachball " pod koniec 1997 roku.

Duet rozpoczął współpracę w 1993 roku jako Nalin Inc. i wydał swój pierwszy 12-calowy singiel "Planet Orange" w 1994 roku. W 1995 roku założyli własną wytwórnię Superfly Records, wydając singiel "The K-People" i "The K-People" zanim nastąpił przełom z " Beachball ". Od tego czasu odnoszą sukcesy z remiksami " Café Del Mar " Energy 52 , "Meet Her at the Love Parade" Da Hool i "Everytime" Lustrala. Pod koniec 1999 roku wydali swój debiutancki album , Krystal Palace .

"Beachball" wyróżniał się na czele list przebojów klubowych w wielu krajach w czasie premiery. Podobnie jak większość wydawnictw tanecznych, utwór został kilkakrotnie zremiksowany, ale żaden nie powtórzył sukcesu oryginalnej wersji. W tym samym czasie ukazała się   wersja Burnette , która doprowadziła do dwóch wersji rywalizujących o pozycję na listach przebojów .

Utwór "Open Your Eyes" został zaprezentowany na płycie Tiesto , In Search of Sunrise 3 . (Oryginalny utwór "Open Your Eyes" został wyprodukowany przez At The Villa People w 1996 r., Belgia) .

Single

Aya Nakamura

Aya Nakamura , której prawdziwe nazwisko to Aya Danioko , urodziła się  10 maja 1995 w Bamako , francuska piosenkarka RnB z Aulnay-sous-Bois , Seine-Saint-Denis . W 2017 roku wydała swój pierwszy album zatytułowany Journal intime .

Urodzona w Bamako w Mali 10 maja 1995 roku z rodziny griotów , jest najstarszą z pięciorga rodzeństwa. Jej rodzina przybyła do Francji i przeniosła się do Aulnay-sous-Bois w regionie paryskim, gdy była jeszcze dzieckiem. Waha się na temat swojej zawodowej przyszłości i rozpoczęcia studiów mody w La Courneuve : "Chciałam być modelką " , mówi, "Ale to mnie zatrzymało, więc śpiewałam"   .

Pasjonująca się serialem telewizyjnym  Heroes , wybiera jako pseudonim Nakamura, który pochodzi od jednego z bohaterów, Hiro Nakamury . W 2014 r. Pierwszy tytuł, Karma , jest przedstawiony na Facebooku . Następnie komponuje piosenkę J’ai mal . Klip ma ponad milion wyświetleń w YouTube . Długoletni przyjaciel, Dembo Camara, zostaje jej producentem i menedżerem. Z kompozytorem Christopherem Ghendą   realizują w 2015 roku utwór Brisé , który  ma 13 milionów odsłon na YouTube .

Potem przychodzi kolejny tytuł  w duecie z raperem Fababy ,  Love d'un voyou jest lepiej odbierany na YouTube. To zainteresowanie ze strony portali społecznościowych pozwala jej wystartować, z albumem  w 2017 roku, Journal intime. Nie zapominając o swoich korzeniach, występuje również na stadionie sportowym Modibo-Keita w Bamako, w pierwszej części  występu urodzonego w Nigerii ,Amerykanina Davido ..

W kwietniu 2018 roku Aya Nakamura wydała utwór, pierwszą część przyszłego albumu, zatytułowany Djadja, który będzie   dwa tygodnie z rzędu na pierwszym miejscu francuskich najlepszych singli i uzyskał certyfikat platyny . Tytuł przekracza także granice Francji i francuskojęzycznej Afryki , Belgii i Szwajcarii . Rzeczywiście, spotyka się z wielkim sukcesem w Holandii, gdzie po raz pierwszy francuskojęzyczna piosenka kobieca zajmuje pierwsze miejsce w sprzedaży od 1961 roku, kiedy Edith Piaf wylansowała , Je ne regrette rien . Piosenka jest nadawana w niemieckich, szwedzkich i austriackich stacjach radiowych   . Klip ma 150 milionów wyświetleń na YouTube pod koniec sierpnia. Jej spadkobierca, Copines , wydany jesienią 2018 r., zajął 4. miejsce w klasyfikacji singli we Francji  .


Single