Gilles Olivier

Gilles  Olivier,to francuski piosenkarz którego prawdziwe nazwisko brzmi Oliviers. Po ukończeniu kilku szkół z internatem odbył służbę wojskową w Niemczech i Algierii. Był szczególnie zainteresowany muzyką i uczył się gry na gitarze ze słynnym Olivierem Despax. Zaczął komponować piosenki i znalazł się w finale konkursu "Relais de la Chanson Française" w 1963 roku z piosenką "Te réjouis pas tant". W tym samym roku wziął również udział w konkursie radiowym "Tour de Chance" organizowanych przez Radio Luxembourg. Jako zwycięzca, zdobył okazję do nagrania pierwszego singla z czterema piosenkami w 1964 roku: "On est bien", "Avec tes faux sourires", "Sur la place au soleil" i "Sois pas grand chose".

W 1965 roku poznał Belga Dominique'a Neya, z którym napisał piosenki i założył duet: Gilles et Dominique. W 1966 r. para artystów wygrała nagrodę za interpretację na festiwalu de la Chanson Française de Spa w Belgii. Nagrywają razem kilka singli, w 1969r Gilles Olivier rozpoczyna karierę solową z "La complainte du satyre" i "Rien qu’un peu de pluie". Ta ostatnia płyta nie odniosła spodziewanego sukcesu, ale artysta wytrwał i naprawdę zaczyna być znany w 1971 r. z "Il faut prendre son parti", szczególnie w 1972 r. z  " Pourvu que ça dure".

 Sukces rośnie w przypadku Gillesa Oliviera, z wydaniem pierwszego albumu "Naissanc" w 1973 roku. Jego piosenki zyskały popularność w radio: "On ne peut pas vivre sans amour" (1973), " La faute aux photographies" ( 1974), "Des hauts et des bas" (1974) i " Sur le pont de Simon & Garfunkel" w 1976 roku. Jednym z ostatnich singli  był "Vivre en harmonie" w 1979 roku.

Artysta zdaje się wycofywać z życia publicznego, nie dając żadnych wiadomości. Pojawia się jednak ponownie w 1996 roku wraz z wydaniem płyty CD z coverami: "Chantons autour du feu","Prendre un enfant par la main", " L’eau vive", "Le métèque", "Stewball" itp. W 2003 roku Gilles Olivier nagrał album dla młodej publiczności: "Les zèbres en pyjama, un après-midi sans histoire". Wreszcie, w 2011 roku wydana zostaje płyta Reader's Digest z dwunastoma kultowymi francuskimi piosenkami w wykonaniu Gillesa Oliviera, którego głos nie zmienił się od lat 70-tych, "L’espérance folle" Béarta "Prendre un enfant par la main"   Duteila, " La Fanette" Brela, "Passer ma route" Le Forestiera, "La maladie d'amour" Sardou i "L'important c'est la rose" Bécauda.

Single

Tytuł

Wykonawca

Data wydania

Fra

Szwa

Ger

Dan

Hol

Aut

Sve

Ita

Wytwórnia

Komentarz

On Ne Peut Pas Vivre Sans Amour

Gilles Olivier

01.1974

63[5]

-

-

-

-

-

-

-

CBS CBS 1856

[written by B. Liamis, D. Ney, G. Olivier]