Oryginalny perkusista Paul Halpin nie pozostał długo, przynajmniej za swoim zestawem perkusyjnym i ostatecznie został kierownikiem tour grupy. Na jego miejsce przyszedł Brett "Buddy" Ascott, i od marca 1979 roku The Chords pojawili się na scenie.Kontynuowali koncerty wiosną i latem, prezentując dwa modsowe festiwale w Marquee Club w Londynie i nagrywając pierwszą sesję w BBC Radio 1 dla DJ-a Johna Peela na początku lipca.
Wśród wczesnych zwolenników grupy był Paul Weller , który zobaczył jeden z ich pierwszych koncertów, a Jimmy Pursey z Sham 69 , podpisał kontrakt z grupą dla swojej firmy JP Productions.
Kwartet nagrał demo dla Pursey'a. Następnie Polydor podpisał z nimi kontrakt na nagrania . Na swój debiutancki singiel, Chords wybrał jedną z piosenek nagranych dla Pursey'a, "Now It's Gone", nagrał ją ponownie i wydał ją we wrześniu 1979 roku. Trafił na 63 miejscu na brytyjskiej liscie singli .
Kontynuowali w styczniu 1980 roku singlem "Maybe Tomorrow", który, wspierany przez entuzjastyczne recenzje w prasie, trafił do brytyjskiego Top 40 . Drugą sesję u Peela zarejestrowano w marcu, a następny miesiąc przyniósł trzeci singiel "Something's Missing". Single zapowiadały ich debiutancki album , So Far Away ,który osiągnął pozycję 55. Album osiągnął numer 30 na brytyjskiej liscie Album Charts w maju, wspierany przez brytyjską trasę koncertową . Album zawierał dwa covery ; Sam i Dave " Hold On, I'm Comin " i The Beatles "She Said She Said".
"The British Way of Life" pojawił się w lipcu i osiągnął 55 pozycję, a "In My Street", wydany w październiku, doszedł do 50 miejsca w listopadzie 1980 roku. Chords zrezygnował z Hassetta, a na jego miejsce weszła wokalistka Vibrators, Kip Herring . Stary skład pojawił się na okładce kolejnego singla, "One More Minute", który wyszedł w maju 1981 roku.
W 1986 wydano live album zatytułowany " No one's Listening Anymore" , który został nagrany w 1980 roku. Dwie dekady później wydano kompilację " This is what they want" .
W sierpniu 2010 roku The Chords powrócił na trasę w pierwotnym składem, promując singiel "Another Thing Coming" i grając w Wielkiej Brytanii. Podróżowali także po Australii i Japonii w 2012 roku, kiedy to wystąpił Mike Stoner, który zastąpił Martina Masona. W maju 2012 roku pojawiła się płyta DVD "What Became of People, We Used To Be - The History of Chords", ilustrująca rozwój zespołu do statusu kultowego.
Single | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Now it' s gone/Don't Go Back | Chords | 09.1979 | 63[2] | - | Polydor 2059 141 | [written by Chris Pope][produced by Peter Wilson] |
Maybe tomorrow/ I Don't Wanna Know | Chords | 01.1980 | 40[5] | - | Polydor POSP 101 | [written by Chris Pope][produced by Andy Arthurs] |
Something' s missing/This Is What They Want | Chords | 04.1980 | 55[3] | - | Polydor POSP 146 | [written by Chris Pope][produced by Andy Arthurs] |
The British way of life [This is the life]/The Way It's Gotta Be | Chords | 07.1980 | 54[3] | - | Polydor 2059 258 | [written by Chris Pope][produced by Andy Arthurs] |
In my street/I'll Keep On Holding On | Chords | 10.1980 | 50[4] | - | Polydor POSP 185 | [written by Chris Pope][produced by Mick Glossop] |
One more minute/Who's Killing Who | Chords | 05.1981 | 87[2] | - | Polydor POSP 270 | [written by Chris Pope][produced by David Batchelor] |
Turn away again | Chords | 08.1981 | 139[2] | - | Polydor POSP 288 | [written by Chris Pope][produced by David Batchelor] |
Albumy | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
So far away | Chords | 05.1980 | 30[3] | - | Polydor POLS 1019 | [produced by Andy Arthurs] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz