Cinematic Orchestra

Jazz bazuje na improwizacji, rytmach synkopowanych i polirytmii, swingu, technice blue notes, technice "pytania i odpowiedzi", łączy europejską teorię muzyki ze stylami muzycznymi afroamerykanów. Muzyka filmowa, czy też raczej soundtrack’i do filmów, to muzyka która ma podkreślać czy też odzwierciedlać, współpracować z obrazem na ekranie. Wykorzystuje wiele różnych gatunków muzycznych, poczynając od muzyki symfonicznej, poprzez muzykę pop, na skomplikowanych współczesnych dźwiękach kończąc. J. Swinscoe to muzyk, którego odwieczną słabością jest jazz, muzyka filmowa, głęboko brzmiący bas i wyraźny rytm, a przy tym nie obawiający się połączenia tego wszystkiego. The Cinematic Orchestra jest właśnie tym połączeniem.
W roku 1990 Jason Swinscoe, wówczas student Cardiff College, założył grupę Crabladder, której oficjalny singiel ukazał się na jego własnym labelu – Power Tools. Cztery lata później, Swinscoe staje się DJem pirackiej stacji południowo-londyńskiej – Heart FM. Zupełnie w między czasie i całkiem nieprzypadkowo Jason rozpoczął pracę w londyńskiej wytwórni Ninja Tune, dzięki której rozwija się jego zainteresowanie takimi gatunkami, jak muzyka elektroniczna, abstract hip-hop, nu jazz, drum and bass, ambient czy chillout, co w efekcie prowadzi do jednej z poważniejszych decyzji, jaką może podjąć młody człowiek zakochany w dźwiękach – postanawia je okiełznać i stworzyć z nich coś nowego. Czyli zakłada własny zespół.
Jason bez większego żalu przejął na siebie funkcje aranżera, orkiestratora i lidera w jednej osobie. To on sprawia, że pomysły po prostu same zaczynają przekładać się tu na konkretne elementy muzyczne, a potem składa te elementy w logiczną całość. W ciągu kilku lat działalności The Cinematic Orchestra, skład grupy zmieniał się dość znacznie. Przez jej szeregi przewinęli się m.in. PC (Patrick Carpenter) – turntabilista, a przy tym producent, remixer i DJ czy John Ellis – pianista, posiadający własny zespół: Big Bang znany choćby z trasy "Russian Percussian" z DJem Vadimem, Jamie Coleman (trąbka), T. Daniel Howard (perkusja) i Alex James (fortepian), a nawet DJ Food. Stan obecny TCO to: Tom Chant – na saxofonie (i instrumentach klawiszowych), Phil France, który zajmuje się bassem, Luke Flowers – perkusją, Stuart McCallum – gitarzysta z Manchersteru i Nick Ramm – pianista z Londynu (współpracownik Matthew Herberta) oraz najświeższy nabytek – wokalista Patick Watson.
Brzmienie, jakie znamy z wcześniejszych produkcji The Cinematic Orchestra (zarówno na żywo jak i studyjnie) to połącznie jazzowych improwizacji muzyków, pracy turntabilisty i szeroko pojętych efektów elektronicznych (jak chociażby sample tworzone przez Swinscoe’a). Jeżeli chodzi o nagrane wersje studyjne utworów, to w efekcie ciężko jest stwierdzić gdzie tak naprawdę kończy się "żywa improwizacja", a gdzie – zaczyna już praca producenta (Jason często wykorzystuje zremixowane fragmenty nagranego na żywo materiału). Wszystko wskazuje na to, że album "Ma Fleur" i udział nowego wokalisty zmodyfikują ten pogląd na stylistykę zespołu.
Oficjalnie początek historii TCO datuje się na rok 1999, kiedy to na poletku Ninja Tune ukazał się debiutancki album Motion, który wkrótce uzyskał tytuł płyty roku przez słuchaczy audycji Gillesa Petersona w Radio One. Każdy ciężkostrawny, przejaskrawiony hollywoodzki thriller, jaki kiedykolwiek widziałeś, brzmienie tysięcy "femmes fatales", fatum i gorzkie intrygi wirują tu wymieszane i sprytnie stworzone na nowo jako jedna, zesamplowana opowieść (The Guardian). Sukces krążka przyczynił się do zaproszenia na rozdanie nagród Director’s Guild, gdzie zaprezentowali się przed wręczeniem nagrody za całokształt twórczości (Lifetime Achievement Award ) Stanley’owi Kubrick’owi.
W 2000 roku zostali poproszeni przez organizatorów festiwalu Porto – Europejskie Miasto Kultury 2000 o napisanie nowej muzyki do rosyjskiego filmu niemego Man with a Movie Camera (1929) – Dziga Vertov’a. Projekt został wykonany na żywo w czasie festiwalu, TCO przez długi czas podróżowało z nim, aby w końcu wydać go jako osobny album w 2003 roku. Wiele z tych utworów stało się podstawą (nagrania na żywo do których potem dodano fragmenty wokalne, elementy elektroniczne itp.) do albumu Every Day (2002). Rok 2000 przynosi także kompilację Remixes 1998-2000, gdzie TCO zremixowało utwory artystów spoza Ninja Tune, jak Faze Action, Kenji Eno czy DJ Krust, i gdzie pojawiła się wersja Channel One Suite (pochodzącego z Motiom) w opracowaniu Tom’a Tyler’a.
Maj 2002 – światło dzienne ujrzał album Everyday, gdzie głosu użyczyła soulowa piosenkarka – Fontella Bass (w utworach All That You Give oraz Evolution; żeby nagrać ją na żywo, Swinscoe i France pojechali specjalnie do St. Louis w Argentynie;), oraz raper – Roots Manuva (All Things to All Man). W reedycji, wydanej z decyzji Ninja Tune w listopadzie 2003, pojawiły się dwa nowe utwory – Oregon i Horizon z gościnnym udziałem Niary Scarlett. Tych siedem, dość rozrzuconych utworów jest podróżą poprzez klasyczny soul, jazz, estetykę chorałową, dźwięki głębokie obok tych pulsujących i rozdygotanych, minimalizm i wiele innych. (The Guardian). Sukces krążka to ciemny bass –France’a, perkusja modern-jazzu –Flowers’a, nowy powiew w brzmieniu fortepianu, który TCO zawdzięcza Ellis’owi (od momentu "rosyjskiego" epizodu zastąpił on Steve’a Brown’a), oraz free-jazz najwyższej klasy zawarty w saxofonie Chant’a. Sam lider – Swinscoe oraz turntabilista PC, który od lat współpracuje z DJ Food’em, wprowadzili elektroniczny charakter do tego improwizowanego, bardzo jazzowego brzmienia. Every Day powstało na bazie scenariusza Dziga Vertovy przedstawiającego kolejne dni z życia idealistycznego społeczeństwa sowieckiego, zaczynających się wczesnym rankiem i pracą, a kończacych w kinie.
Ostatnim wydanym, jak na razie, albumem jest Man with Movie Camera. To, co prezentuje krążek możemy spokojnie określić jako "zjawiskowe": techniki studyjnej produkcji połączone z nagraniami na żywo, jazz z muzyką filmową, wszystko razem zwyczajnie – nowoczesne. O tym w jakim kierunku poszło teraz nieobliczalne The Cinematic Orchestra i na jakie nowe pomysły wpadł Jason, dowiemy się już 7 maja tego roku (2007), jako że na ten dzień zaplanowana jest premiera najnowszego projektu zespołu – Ma Fleur.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Horizons/Oregon	Cinematic Orchestra	10.2002	93[2]	-	Ninja Tune ZEN12 119	[produced by Phil France,J Swinscoe ]
Man With A Movie Camera	Cinematic Orchestra	04.2003	174[1]	-	Ninja Tune ZEN12 131	[written by J.Swinscoe, P.France, T.Chant][produced by Phil France,J Swinscoe ]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Every Day	Cinematic Orchestra	05.2002	54[3]	-	Ninja Tune ZEN 59	[produced by J. Swinscoe]
Man With A Movie Camera	Cinematic Orchestra	06.2003	102[2]	-	Ninja Tune ZEN 78	[produced by Phil France,J Swinscoe ]
Ma Fleur	Cinematic Orchestra	05.2007	44[4]	-	Ninja Tune ZEN 122	[produced by J. Swinscoe]