Cat Power

Cat Power lub Chan Marshall, właściwie Charlyn Marie Marshall, (ur. 21 stycznia 1972) – amerykańska wokalistka i autorka utworów muzycznych. Słynie z minimalistycznego stylu, oszczędnej gry na gitarze czy fortepianie oraz eterycznego, niskiego głosu. Chan (wymowa podobna do "Shawn" lub "Sean") urodziła się w Atlancie w stanie Georgia. Jej ojciec był zawodowym bluesmanem i pianistą. Jako dziecko rozwiedzionych rodziców sporo czasu spędzała w rozjazdach, podróżując między miejscami zamieszkania obojga rodziców a domem babci. Chan często wspomina ten okres w wywiadach, twierdząc, że bezustanne przemieszczanie się przygotowało ją do przyszłego życia w trasie jako zawodowy muzyk.
Po tym, jak rzuciła naukę w liceum, Chan zaczęła występować na scenie pod pseudonimem Cat Power. Towarzyszyli jej m.in. muzycy Glen Thrasher i Mark Moore. Koncertując w Atlancie często grała jako support dla zaprzyjaźnionych zespołów, takich jak Magic Bone i Opal Foxx Quartet. W wywiadach Chan podkreśla, iż jej ówczesne występy były raczej efektem bliskich kontaktów ze środowiskiem muzycznym i przyjaźni z członkami lokalnej sceny niż ambicji artystycznych. Twierdzi również, iż w owym okresie jej muzyka była raczej eksperymentalna a same koncerty były dla całego środowiska przede wszystkim okazją do alkoholowo-narkotykowych libacji.
W 1992 wraz z Glenem Trasherem przeprowadziła się do Nowego Jorku. To właśnie Trasher wciągnął ją w nowojorską scenę eksperymentalną i free jazzową. Jej pierwszy nowojorski koncert miał miejsce w magazynie na Brooklynie i był jednym z licznych improwizowanych koncertów jakie Chan dawała na początku swego pobytu w Nowym Jorku. Na jednym z tych koncertów grała jako support dla zespołu Man or Astro Man?- jej występ polegał na grze na dwustrunowej gitarze i powtarzaniu słowa "No" przez 15 minut. Mniej więcej w tym samym czasie Chan zaprzyjaźniła się z muzykami z zespołu God Is My Co-Pilot. Współpraca ta zaowocowała nagraniem przez zespół (pod ich własnym labelem Making of Americans) jej pierwszego singla "Headlights" w ograniczonym nakładzie 500 kopii.
W 1994 Cat Power otwierała koncert Liz Phair w Nowym Jorku. Na koncercie poznała Steve'a Shelley'a z zespołu Sonic Youth i Tima Foljahna z Two Dollar Guitar, który zachęcił ją do wydania solowego albumu i udzielił się na jej abumach "Dear Sir" z 1995 roku i "Myra Lee" z roku 1996. Oba albumy nagrane zostały tego samego dnia w grudniu 1994 w Nowym Jorku i zawierają utwory pozbawione typowych "piosenkowych" struktur, podobne bardziej do eksperymentalnych utworów którymi zainteresował ją Trasher. W 1996 roku Cat Power podpisała kontrakt z wytwórnią Matador Records i nagrała swój trzeci album, "What Would The Community Think", z którego pochodzą singel oraz wideoklip "Nude as the News".
Pod koniec roku 1996, po odbyciu 3-miesięcznej trasy koncertowej z zespołem Guv'ner, Chan zniknęła ze sceny muzycznej. Znalazła pracę jako opiekunka do dzieci w Portland w stanie Oregon, po czym przeniosła się do Prosperity w stanie Karolina Południowa, gdzie zamieszkała na farmie wraz z partnerem Billem Callahanem, występującym pod pseudonimem Smog. Marshall zamierzała permanentnie wycofać się z muzyki, lecz podczas pewnej bezsennej nocy napisała kilka nowych piosenek. Znalazły się one na albumie "Moon Pix", który nagrany został w Sing Sing Studios w Melbourne w ciągu zaledwie 11 dni, przy udziale takich muzyków jak Mick Turner i Jim White z zespołu Dirty Three. Album zyskał poklask krytyków i został dobrze przyjęty przez scenę indie rock. Mimo to, Marshall, jak twierdzi, "znudziła się" własnym materiałem i podczas swych koncertów zaczęła grywać liczne covery. Wiele z nich znalazło się na jej późniejszym albumie "The Covers Record" ze względu na wysoki poziom oryginalności i autorskie wykonanie. Marshall często wykonuje podczas swych występów utwory innych artystów. Ich dobór świadczy o eklektycznym smaku muzycznym- Gnarls Barkley, The White Stripes, Bob Dylan, Nina Simone i Will Oldham to zaledwie parę przykładów z jej repertuaru. Covery grane przez Chan charakteryzuje minimalizm w porównaniu z oryginalnym wykonaniem- melodie często sprowadzone są do oszczędnie zagranej linii melodycznej lub riffu. Marshall zdarza się także dodawać lub usuwać fragmenty utworów lub linię melodyczną. W jej wykonaniu piosenka The Rolling Stonesów I can't get No (Satisfaction) jest praktycznie nierozpoznawalna.
W 2003 Marshall powróciła do regularnego grania i nagrywania muzyki z albumem "You Are Free", w którym gościnnie wystąpili Eddie Vedder, Dave Grohl i Warren Ellis z Dirty Three. Wideoklip dla piosenki "He War" emitowany był w paśmie Subterranean stacji MTV2.
W roku 2004 wydano DVD Marshall zatytułowane "Speaking for Trees" zawierające prawie 2-godzinne nagranie Chan grającej w lesie, wraz z płytą audio z 18-minutowym utworem "Willie Deadwilder", z M.Wardem na gitarze. Rok 2005 Marshall spędziła w trasie, grając przy pełnych salach. Supportowała również Nicka Cave'a w Australii i Patti Smith na festiwalu Meltdown.
Jej kolejny album "The Greatest" pojawił się na światowym rynku w styczniu 2006. Nie jest to jednak album w stylu greatest hits, a raczej efekt współpracy z wieloma zdolnymi muzykami (m.in. gitarzystą Ala Greena Teenie Hodgesem zaaranżowana przez wytwórnię Matador Records.
Na początku roku 2006 Marshall odwołała trasę koncertową po USA z powodu "problemów zdrowotnych". Po dwóch dniach Matador Records odwołała koncerty Chan w Londynie i Paryżu. Marshall powróciła na scenę w kwietniu 2006, grając jedne ze swoich najlepszych koncertów, zarówno solo jak z zespołem Memphis Rhythm Band.
Zimą 2006 w wywiadzie dla Venuszine Chan wyjawiła prawdziwą przyczynę odwołania trasy koncertowej. Okazało się, że problemy z alkoholem i depresja doprowadziły ją na skraj samobójstwa. Zamiast w trasie Chan spędziła ten okres na oddziale psychiatrycznym szpitala Mount Sinai Medical Center w Miami.
Poza powrotem do koncertowania na żywo, Marshall ma w zanadrzu dwa nowe projekty. Jeden to album z coverami, mający się ukazać w 2007 roku, oraz nowy, autorski album roboczo zatytułowany "Sun", którego premiera zapowiedziana jest na wiosnę 2008.
Chan zgodziła się również zostać "twarzą" nowej linii biżuterii firmy Chanel. Projektant Karl Lagerfeld stwierdził, iż jest ona idealną kandydatką do tej roli, ponieważ jest jedyną kobietą, która wygląda elegancko z papierosem. Marshall występowała również w reklamach firm Gap, Cingular, De Beers' i Garnier.
W styczniu 2007 Cat Power z zespołem zaskoczyła publiczność niezapowiedzianym występem na pokazie haute couture wiosna/lato domu mody Chanel w Grand Palais w Paryżu.
Chan zamierza również spróbować swych sił jako aktorka- zapowiedziała współpracę z Wong Kar-Waiem oraz Vincentem Gallo. Pojawia się ona również w instalacji Douga Aitkena "Sleepwalkers" w nowojorskim MOMA, wraz z Tildą Swinton, Donaldem Sutherlandem, Seu Jorge i Ryanem Donowho.
Marshall udzielała się w licznych akcjach charytatywnych, m.in. w kampanii reklamowej PETA. Zagrała na Fuck Cancer Benefit w 2006 roku oraz wraz z Bobem Dylanem na koncercie organizacji charytatywnej Music for Youth Foundation.
Latem 2007 roku Cat Power odbyła trasę koncertową po Ameryce Północnej wraz z zespołem Dirty Delta Blues.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The Greatest/Hate	Cat Power	01.2006	138[2]	-	Matador OLE 688-7	[written by Chan Marshall]
Could We?/Dreams	Cat Power	11.2006	145[1]	-	Matador OLE 717-7	[written by Chan Marshall]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
You Are Free	Cat Power	03.2003	157[1]	105[4]	Matador 427	[produced by Adam Kasper]
The Greatest	Cat Power	01.2006	45[4]	34[2]	Matador OLE 6262	[produced by Stuart Sikes]
Jukebox	Cat Power	01.2008	32[4]	12[3]	Matador OLE 7942	-
Sun	Cat Power	09.2012	33[1]	10[6]	Matador OLE 7732	[produced by Cat Power]