Fairport Convention

Niekwestionowany twórca brytyjskiego folk-rocka. Nazwa Fairport Convention przetrwała długie lata zmian, a czasem i tragedii, i jest dziś raczej marką niż odzwierciedleniem składu osobowego grupy. Pierwotnie (w 1967 r.) w skład zespołu wchodzili Iain Matthews (właśc. Ian Matthews MacDonald, ur. 16.06.1946 r. w Scunthorpe w hrabstwie Lincolnshire, Anglia; śpiew), Judy Dybie (ur. 13.02.1949 r. w Londynie; śpiew), Ashley "Tyger" Hutchings (ur. 26.01.1945 r. w Londynie; bas), Richard Thompson (ur. 3.04.1949 r. w Londynie; gitara, śpiew), Simon Nicol (ur. 13.10.1950 r. w Londynie; gitara, śpiew) i Martin Lamble (ur. 28.08.1949 r. w Londynie, zm. 12.05.1969 r.; perkusja). Początkowo grupa zwróciła na siebie uwagę londyńskiej sceny "podziemnej" za sprawą brzmienia - mieszanki Jefferson Airplane i The Byrds. Była to przystępna alternatywa i natychmiast spodobała się publiczności.
Kontrakt z zespołem podpisał amerykański producent Joe Boyd, czego efektem było natychmiastowe wydanie czarującego singla "If I Had A Ribbon Bow". Na albumie debiutanckim zatytułowanym po prostu Fairport Corwention po raz pierwszy miała szansę spotkać się z szerszą publicznością mało jeszcze wtedy znana kanadyjska kompozytorka Joni Mitchell. Longplay ten stał się przedmiotem prawdziwego kultu, choć sprzedawał się kiepsko. Od zespołu odeszła Judy Dybie, a jej miejsce zajęła Sandy Denny (właśc. Alexandra Denny, ur. 6.01.1947 r. w Londynie, zm. 21.04.1978 r.). Denny wniosła do muzyki zespołu elementy tradycyjnego folka, co zauważyć można na wyśmienitym albumie What We Did On Our Holidays. Ta zróżnicowana płyta zawierała kilka najlepszych utworów Fairport Convention: "She Moved Through The Fair" w wersji Denny, napisany przez nią samą "Fotheringay", rytmiczny "Book Song" Matthewsa, wspaniały "I'll Keep It With Mine" i arcydzieło Thompsona "Meet On The Ledge". Spoiwem tego radosnego albumu była wirtuozeria poszczególnych wykonawców, przy czym rolę szczególną odegrał nieśmiały, choć dynamiczny Thompson.
Krótko po wydaniu longplaya odszedł Matthews, niezadowolony z tego, że grupa zaczyna skłaniać się ku muzyce tradycyjnej. Album został dobrze przyjęty przez krytyków, choć na listach przebojów nie dotarł zbyt wysoko. Kilka miesięcy później w katastrofie furgonetki, którą podróżowała grupa, zginęli Martin Lamble i przyjaciółka zespołu, znana projektantka mody Jeannie Franklyn. Wkrótce wydany został album Unhalfbricking, który nie był tak interesujący jak poprzedni, ale zawierał dwie świetne wersje utworów Boba Dylana - "Percy's Song" i "Si Tu Dois Partir" ("If You Gotta Go, Go Now" - "Jeśli musisz odejść, odejdź teraz"). Sandy Denny skomponowała dwie piosenki, "Autopsy" oraz pełną stanowczego piękna "Who Knows Where The Time Goes". Co ważniejsze, w nagraniu Unhalfbricking wziął gościnnie udział skrzypek i mandolinista Dave Swarbrick. Album wszedł na listę najlepiej sprzedających się płyt, a drugi z utworów Dylana - na listę singli.
Fairport Convention przetarł tym samym ścieżkę dla zespołów takich, jak Steeleye Span, tworząc klimat pozwalający na wykonywanie muzyki tradycyjnej w kontekście rocka. Utwory, które znalazły się na następnym albumie grupy, najpierw pojawiły się na antenie radia BBC w audycji Johna Peela "Top Gear". Podekscytowany Peel stwierdził, że grupa "wypływa na niezbadane wody"; później okazało się, że jego ocena była trafna. Zadziwiający był repertuar koncertów - zawierał gigi i reels (angielskie tańce ludowe), zespół wykonał też wszystkie 27 zwrotek tradycyjnego utworu "Tam Lin". Nowymi stałymi członkami grupy zostali Swarbrick i perkusista Dave Mattacks (ur. w marcu 1948 r. w Edgeware w hrabstwie Middlesex, Anglia).
Następny album, Liege And Lief, był prawdziwym kamieniem milowym; zespołowi udało się w wielkim stylu stworzyć brytyjskiego folk-rocka. Doprowadziło to jednak do tarć wewnętrznych, na skutek których odeszli Hutchings (który założył Steeleye Span) i Denny (która wespół z byłym członkiem Eclection, a swym późniejszym mężem, Trevorem Lucasem, stworzyła zespół Fotheringay). Nie zniechęciło to muzyków, którzy w Fairport Convention pozostali; zwerbowano nowego basistę Dave'a Pegga, a na czoło wysunął się Swarbrick, wokalista prowadzący i wyśmienity skrzypek. Większość materiału na następne dwa albumy powstała w ich wspólnym domu w hrabstwie Hertfordshire. Przed wydaniem Angel Delight odszedł Thompson. W 1970 r. grupa dostała się do Księgi rekordów Guinnessa za sprawą rekordowo długiego tytułu piosenki: "Sir B. McKenzie's Dau-ghter's Lament For The 77th Mounted Lancers' Retreat From The Straits Of Loch Knombe, In The Year Of Our Lord 1727, On The Occasion Of The Announcement Of Her Marriage To The Laird Of Kinleakie".
Album Full House był pierwszym longplayem Fairport Convention nagranym w składzie wyłącznie męskim; był dopracowany od strony instrumentalnej, a rozbudowane utwory, takie jak "Sloth", zyskały sobie status standardów. Koncepcyjny album Babbacombe Lee, choć dobrze przyjęty przez krytykę, sprzedawał się kiepsko; po jego wydaniu odszedł Simon Nicol - założył on później wraz z Hutchingsem The Albion Band. Swarbrick nie składał broni, choć miał kłopoty ze słuchem. Przy tak częstych zmianach składu trudno było udokumentować poszczególne zestawienia muzyków. Brak jakichkolwiek animozji ze strony byłych członków przyczynił się do wytworzenia atmosfery iście rodzinnej, co nie zmieniało w niczym faktu spadku sprzedaży płyt. Do zespołu powróciła Sandy Denny, dwukrotnie wracał też Dave Mattacks, jednak pod koniec lat 70-tych grupa zaprzestała działalności.
Ekspert zajmujący się sporządzaniem drzew genealogicznych, Pete Frame, spisał niewiarygodną liczbę składów, w jakich grupa występowała. Łabędzim śpiewem Fairport Convention był występ w Cropredy koło Oksfordu w 1979 r. Od tego czasu członkowie zespołu spotykają się tam co roku; impreza ta zajmuje dziś poczesne miejsce w folkowym kalendarzu. Członkowie grupy nie mają zwykle pojęcia, kto się na tym spotkaniu pojawi! Wydają też dalej płyty -łabędzi śpiew wcale nie był więc łabędzim śpiewem. Po odejściu Swarbricka jego miejsce zajął w 1985 r. Ric Sanders; szybko uciszył on przeciwników, mocno utwierdzając się w roli skrzypka. Niektóre nowsze albumy zespołu były doprawdy wyśmienite - np. Gladys Leap z Simonem Nicolem jako wokalistą czy instrumentalny Expletive Delighted. Ukoronowaniem najdłuższego w historii grupy okresu bez zmian personalnych było wydanie albumu The Five Seasons w 1990 r. Fairport Convention stanowi dziś nieodłączną j część tradycji folkowej, podobnie jak muzyka zespołu na stałe weszła do historii folka.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Si Tu Dois Partir/Genesis Hall	Fairport Convention	07.1969	21[9]	-	Island WIP 6064	[written by Bob Dylan][produced by Tom Wilson]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Unhalfbricking	Fairport Convention	08.1969	12[8]	-	Island ILPS 9102	[produced by Joe Boyd, Simon Nicol ,Fairport Convention]
Liege & Lief	Fairport Convention	01.1970	17[15]	-	Island ILPS 9115	[produced by Joe Boyd]
Full House	Fairport Convention	07.1970	13[11]	-	Island ILPS 9130	[produced by Joe Boyd]
Angel Delight	Fairport Convention	07.1971	8[5]	-	Island ILPS 9162	[produced by Fairport Convention & John Wood]
Rising for the Moon	Fairport Convention	07.1975	52[1]	-	Island ILPS 9313	[produced by Glyn Johns]
Red & Gold	Fairport Convention	01.1989	74[1]	-	New Routes RUE 002	[produced by Simon Nicol]
Jewel in the Crown	Fairport Convention	01.1995	86[1]	-	Woodwarm WRCD 023	[produced by Fairport Convention, Mark Tucker, Gus Dudgeon]
Who Knows Where the Time Goes?	Fairport Convention	04.2017	68[1]	-	Spectrum Music SPECESS 010	[produced by Fairport Convention & Mark Tucker]